Home. Sick.

Να σας πω τι θα χάσω απόψε που θα μείνω σπίτι λόγω (ψυχ)ασθένειας.

Θα χάσω τον περιορισμό σε μια γωνιά του σπιτιού που δεν θα έχει καπνιστές. Θα χάσω τον χωριάτικο διαχωρισμό σε "ποδά παίζουν πόκερ οι άντρες" και "ποδά οι γυναίκες σαχλαμαρίζουν βλέποντας Χαρούμενη Πρωτοχρονιά". Θα χάσω τον περιορισμό στο χωλ όπου θα πρέπει να ψυχαγωγώ διάφορες ξαδερφούλες. Θα χάσω τη γαμήλια-like χαιρέτιση τα μεσάνυχτα και τις ανταλλαγές

Αυτό το ποστ έχει αυτοκαταστραφεί.

ευχών με μια φάγουσα κόσμο με ύφος "ωωωω! τζιαιρόν να σε δούμε!!". Μα πάνω απ' όλα, και με μεγάλο πόνο στην καρδιά, θα χάσω τη συνύφισσα (άμα παντρευτείς μαθαίνεις κι αυτό το λεκτικό) που με περίσσιο άππωμα θα πάει να κάτσει πάνω στον άντρα της η ώρα 12 παρά μισό λεπτό ούτως ώστε μόλις γυρίσει ο χρόνος και ανάψουν τα φώτα να τους δούμε να φιλιούνται ήδη.

Ααχαχχαχααχχ. Ααχχαχαχαχαχααχ. Χχχχααααααααααχχχχαχαχχαχαχαχαχαχ!

Εν που την κατζία μου που αρρωστώ, ξέρω το.

Με σίκκλιφ

Ο λαιμός μου σήμερα δεν αντέχετουν, ενόμιζα ήταν να κοπεί τζιαι να ππέσει η κκελλέ μου χαμέ. Ξαναπάω στον γιατρό. Μόλις του είπα ότι πάω που το κακό στο χειρότερο αλλά να μεν διανοηθεί να μου κάμει τη φάτσα μου χούβερ πάλε, έδησεν το φρύδι του τζιαι είπε μου βλοσυρά "ξάπλωσε τζιαι φκάρτα ρούχα σου".

"ΦΚΑΡΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ?!?! ΕΓΩ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΞΕΤΑΖΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΤΑ ΡΟΥΧΑ?!?!?" σκέφτηκα, και πήγα και ξάπλωσα αλλά χωρίς να κάμω τα ρούχα μου πάνω μπας τζιαι δεν είχα ακούσει καλά. "Κάμε τα ρούχα σου πάνω". Σχιτ, σκέφτηκα, μάλλον εν σοβαρή η κατάσταση μου τζιαι θέλει να έshει απρόσκοπτην πρόσβαση στον οργανισμό μου χωρίς παρεμβολές που το πουκάμισο.

Μάνα μου τον ρε, τον σεμνό μου ρεεεεεε.... εξέταζεν με χωρίς να θωρεί, ήταν shυφτός και σκυθρωπός. Εν επροσβάλτηκα καθόλου που εν έμεινεν να χάσκει το νέο μου μπαλκονέ σουτιέ που το Σολέιλ - αντιθέτως, εσυμπάθησα τον ακράδαντα.

Μετά ξαναβάλλει με να κάμνω ααα τζιαι εεε για να δει τον λάρυγγα μου τζιαι εστυλλομμάθκιασε. "ΑΠαναγία μου, μα έshει πρόβλημαν εδώ!!". Έθελα να του πω "Γιε μου;;; Τζιαι προχτές που ήρτα έτσι ήταν, τωρά το θωρείς;;" αλλά είπα να μεν τον θίξω τζιαι να μου γράψει κανένα φάρμακο αψό.

Έγραψεν μου ό,τι έπρεπε να μου είshεν γράψει την πρώτη φορά (αλλά φαίνεται αποσυντόνισα τον by offering my own diagnosis). Γιατί εγώ να μεν γλυτώνω τα αντιβιοτικά ποττέ μου;;; Τέλοσπάντων. Είπεν μου έχω μικρόβιο, έπια τζιαι το σίκκλιφ μου (εν έshει σαν το καθίσιν α) τζι έφκηκα έξω στην ιδιαιτέραν του. Επροσφέρθηκα να πληρώσω ενώ πουμέσα μου εσκέφτουμουν ότι εφόσον είδεν το βυζί μας σήμερα οφείλει να κόψει κάτι. Ευτυχώς εν έθελεν πιερωμή! Μάνα μου ρεεεεεεεε... Ahem. Toύτον έλειπε, να έθελεν δηλαδή.

Μετά που ήρτα σπίτι, μια φίλη είπεν μου ότι στην κλινική που πήγα κυκλοφορεί ένα μικρόβιο και κάμποσα νεογέννητα διατελούν σε κρίσιμη κατάσταση.

Αυτά. Ζωή σε λόγου σας.

Ποστ αναρτάται, δοξάσατε

• Ε(πα)σκάσαμεν τζιαι φέτος. Σηκωστήκαμε πουρνό πουρνό, ανάψαμε το φως (ίντα χαλιούμαι να αφταίννω φως άμα ξυπνώ α! Σημαίνει ότι ενώ είναι νύχτα ακόμα εγώ ξύπνησα, γκρρ), ντυθήκαμε μες το ψόφο γιατί η θέρμανση έγραψε άδεια σήμερα αλλά χωρίς να βρίζουμε εφόσον η μασέλλα μας εφακκούσεν ακατάπαυστα και τα λόγια ήταν περιττά. Πήγαμε στην εκκλησία, όπου ευτυχώς καταφέραμε να εισχωρήσουμε μέσα και να μην την βγάλουμε έξω στο τσιόλι, βίωσα τα υπέρ του να είσαι ψηλός, φαγουσιάσαμε σούπα αυγολέμονη και τιτσίν τηγανητό και αντί να πάω να συνεχίσω τον απότομα διακοπέντα (?!) ύπνο μου, ήρθα στο κομβούτερ να ποσκοληστώ.


• Ως το δείλις έθθα ταράσσω.


• Χθες πήγα στον ωτορινολαρυγγολόγο γιατί εδώ και καιρό ένιωθα όπως τη διαφήμιση των Strepsils που εν ένα ανθρωπούι με κάτι σβανάες/λεπίδες/σμιρίλιο μες το λαιμό του.


• Αποκεφάλισεν με ο γιατρός (60 γιούρα!!!) αλλά χαλάλιν, έμαθα χρήσιμα πράγματα: Καταρχάς, ΟΤΙ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣΚΟΠΙΟ ΔΟΥΛΕΥΚΕΙ ΤΖΙΑΙ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΖΙΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΤΙΤΣΙΡΩΝΟΥΝ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΤΣΙΛΛΟΥΝ ΤΟ ΒΥΖΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΟΥΛΛΕΣ ΤΕΣ ΠΑΝΤΕΣ.


• Επίσης έμαθα ότι αν μπεις που το ρουθούνι τζιαι στρίψεις αμέσως προς τα κάτω, θα έβρεις το λαιμό. Για κάποιο ξανθό λόγο, όταν μου είπε ότι θα μου έκανε ενδοσκόπηση, εξηγώντας μου ότι θα περνούσε με ένα σωληνάκι από τη μύτη στο λαιμό, εγώ φαντάστηκα ένα σωληνάκι να μπαίνει που το ρουθούνι, να πηγαίνει πίσω από τα μάτια και γύρω από τον εγκέφαλο και μετά να γυρνά προς τα κάτω. Ευτυχώς ήταν πολύ πιο κοντά, γιατί η αίσθηση του να τραβά πίσω το σωληνάκι για να βγει ήταν από τις πιο απαίσιες που βίωσα - έμεινα να κρατώ την τζεφαλή μου φοβούμενη μήπως μου ππέσει, ενώ είχαν γεμώσει τζιαι τα μάθκια μου, τα οποία ένιωθα ότι βγήκαν από τη μύτη καβάλα στο σωληνάκι.


• Μετά από αυτό, βρέθηκα στο Jumbo. Πώς τα καταφέρνω να βρέθουμαι στο Mall τζιαι στο Jumbo και άλλα λαοφιλή μέρη τις πιο κατάλληλες μέρες, είναι αξιοθαύμαστο. Είχα πει να σφίξω τα δόντια, εφόσον εσφίξαν και τα ζωνάρια, και να προιτζιήσω τα ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΩΝ ΒΑΦΤΙΣΤΗΡΙΩΝ που το Jumbo. Εν έχω παράπονο, εμείναν μου τζιαι ρέστα.


• Ευτυχώς που 6 ευρώ στοίχισε η κούτα με τα εργαλεία που πήρα για τον τρίχρονο ταρζάν της ταζμανίας, γιατί εντός 10 λεπτών από το άνοιγμα του δώρου ήταν άλλα άφαντα και άλλα κατακρεουργημένα. Αλλά ο μιτσής το καταυχαριστήθηκε. Και ούτε γύρισε να δει τα "ακριβά" ρούχα.


• Which makes me think, έν πολλά λυπηρό το ότι, ενώ το μωρό χαίρεται με ό,τι παιγνίδι του πάρεις χωρίς να κοιτά τιμές, είσαι υποχρεωμένος χωρίς εισαγωγικά να του πάρεις πράγματα μεγάλης αξίας για να ικανοποιήσεις τη μάνα του. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Να μη σε πει ππίσση και ότι δεν είσαι καλός νούννος.


• Εδυσπύρκασα πάλε. Γενικώς, δυσπυρκώ να μου επιβάλλουν τι δώρο να πάρω, πότε να πιάσω πάνω μου το μωρό, ή πότε να κάτσω να ακούσω ούλλα τα τραγουδάκια που έμαθε στο σχολείο αλλά ντρέπεται να μου τα πει τζιαι να πρέπει να μαγκώσω τζιαμέ με το χαμόγελο τζιαι να το παρακαλώ να μου τραγουδήσει. Τζιαι νευριάζω να μου κοττούν συνέχεια το μωρό εκβιάζοντάς το/με "πήαιννε πε της νούννας σου πού επήες εχτές/τι είπες της γιαγιάς αντίπροχτες/τι εννά σου φέρει ο Άης Βασίλης/κ.ά.".


• Που τον Άγιο Βασίλη εγώ θέλω ψυχραιμία. Θέλω πίσω τη χαμένη μου ανεκτικότητα και αγάπη προς τον πλησίον (αυτά που απώλεσα μες την τζοιλιά της μάνας μου).


• Αν δεν του βρίσκουνται πρόχειρα, τότε κάμνει μου τζιαι μια άδεια να κουπανιώ κόσμο (licence to grind). Ή ένα σαράβαλο για να ισοπεδώνω τους αχάπαρους μες τες στράτες. Ή ένα εγχειρίδιο με αποστομωτικές ατάκες για να λαλώ όταν ο καλαμαράς μπροστά μου στο ταμείο έπιασεν κάτι πράματα 80 ευρώ ούλλα τζι ούλλα, τζιαι ΠΡΗΖΕΙ ΜΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΜΑΣ για να του κάμουν καμιά έκπτωση. ΡΕ ΓΑΡΕ ΠΟΥ ΕΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΜΕ ΤΑ 80 ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΜΑSHΕΣΑΙ ΝΑ ΔΩΚΕΙΣ, αφού εξηγά σου η κοπελλούα ότι ντεν είναι εκείνη το μάστρος και ντεν μπορεί να σου καρίσει το κατιντίς που θέλεις - sorrz. Επήρα τζι άψα πάλε.


• Πάντως, τες τελευταίες ημέρες ήμουν στα πρόθυρα να κάμω label "Παίρνω τζι αφταίννω". Στο ίδιο κατάστημα εσωρούχων (βλ. πιο πάνω), εν με εκάνεν ο καλαμαράς ππισσοκάης, είχα και δίπλα ένα μίντζικο σκυλί μια κοπέλλα (1.50 ύψος, βαμμένο μαλλί άshερο, σκυλίσιο μέικ απ, στενό ανοξερικό παντελόνι και μπλούζα που φαίνεται η τζοιλιά, ΜΕΣ ΤΟΝ ΨΟΦΟ) να πρήσκεταιλέει στο κινητό "Χρίστοοοοο!!! Δαμέ που με έστειλες να αλλάξω τα πράματα εν ούλλα μεγάλα μουυυυ!!! Ποννα βάλω ΤΖΙ ΕΓΩ σιλικόνη νάρτω!! Δαμέσα πρέπει να είσαι που μίτιουμ τζιαι πάνω για να έβρεις κάτιιιι". Εγύριζα τζι εθώρουν την με ούλλη μου την απαξίωση αλλά δεν επτοείτουν. Ώσπου τζιαι έρκεται στο ταμείο (την ίδια ώρα που επρήσκετουν τζι ο άλλος για έκπτωση Ο ΣΑΓΛΗΣ εξηγώντας της κοπελλούας ότι ξέρει πως οι τιμές περιέχουν ένα 30% κέρδος μέσα και άρα δικαιούται να του κόψει κάτι) τζιαι λαλεί της κοπελλούας ότι θέλει τα λεφτά της πίσω αφού δαμέσα "εν έshετε τίποτε για μας" (σημειώσατε ότι μπορεί να είναι τζιαι το φανταστικότερο κατάστημα εσωρούχων στην Κύπρο, με πόμπα πράματα τζιαι πόμπα τιμές). Να της λαλεί η άλλη ότι μίλησε με το μάστρος και ντεν γίνεται ντώσουμε λεφτά αλλά μόνο αλλάξουμε. "Αγάπη μουυυ;;!! Εδώ είναι Κύπρος! Και υπάρχει νομοθεσία και ο περί καταναλωτών νόμος (τούτα ούλλα πολλά γλήορα και φακτορικά για να μεν καταλάβει η πωλήτρια) και επειδή εξανάτυχεν μου και εκίνησα τους αγωγή ξέρω και λέω σου!! Επληρώσαν τα ΟΥΛΛΑ στο τέλος!!" (μάλλον μας εσύγχυσεν με άλλη ήπειρο η SHYLLARGHκορούδα). I did it again (μετά που τα έγραψα επήα πίσω τζιαι έσβησα τα). I'm sorry, I'm sorry :(


• Συγχωράτε με την ανυπόθετην. Τζι εσύ Άγιε Βασίλειε, συγχώρα μας που σου φορήσαμε κόκκινη στολή, επαshύναμεν σε όπως το φουα-γκρά και εξορίσαμεν σε στα shιόνια με κάμποσους καλικάντζιαρους για να κάμνουμεν χάζιν ότι καβαλλικάς τον τάραντον τζιαι φέρνεις μας πράματα μια φοράν το χρόνο και αφού γεμώσεις μούζες και κτητζιοζολήσεις μες τες καμινάδες. Κάμε, σε παρακαλώ, να εμπεδώσουν ούλλα τα μωρά του κόσμου ότι δεν υπάρχεις με την έννοια που σου επρόσδωσε η διαφήμιση της κόακολας, για να μεν διερωτούνται κάποια γιατί εν τους παίρνεις δώρα τζείνους ποττέ. Τζιαι εν πολλά τούντα μωρά. Τζιαι εν πολλά κρίμα :(


• Άσχετο και πιο χαρμόσυνο: Το καλοκαίρι έφτασε!


• Τις προάλλες βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου στον Πύργο Τηλλυρίας. Παρόλη τη ζάλη κατά το τελευταίο ημίωρο της τρίωρης διαδρομής, ΔΕΝ ΕΙSHΕΝ ΛΑΘΟΣ. Άρεσεν μου πάρα πολλά η διαδρομή, ειδικά από την Αργάκα και μετά. Έβρεχε κιόλας και οι φυσικές ομορφιές ήταν πλυμένες και εγυαλοκοπούσαν. Από τη μια δάσος κι από την άλλη η θάλασσα. Μερικά σπίτια αλόγκ δε γουέη. Κατά μήκος των κουρβών, μια σκορπισμένη διαδήλωση από αίγιες φούξια απολάμβαναν τo βρεγμένο τρυφερό χορτάρι. Ο συνοδηγός μου είπε ότι το βρεγμένο χορτάρι είναι για τις αίγιες ότι για μας η σούβλα η ζεστή και δεν ερώτησα πού το ξέρει.


• Την εκδρομή αυτή έχω βαλθεί να την επαναλάβω μετά φωτογραφικής καμερός και εν καιρώ ειρηνικώ και να κάνω ποστ και να το βάλω στα Escapes.


• YIKES! Έshει μιαν ώρα που γράφω! Πάω να πάρω τον ύπνο ομορφιάς μου πριν και το επόμενο φαγοπότι... :Z


• Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές να περάσετε όλοι.


• Α, και να μεν γράφετε "Xmas" αλλά ολογράφως. Εξηγώ σας άλλην ώρα.

υ.γ. ο γιατρός είπε μου το χαππούι να το πίνω με άδειο στομάχι... σήμερα τζιαι άυριο έθθα το πιω δηλαδή.

update 28/12/08: ακόμα να ξορτώσω να πιω το χάπι μου.

Το αυτονόητο άργησε μια μέρα

1. Από το χθεσινό Φιλελεύθερο
Οι γονείς πληρώνουν την εκδρομή αλλά και τις ζημιές

Σε περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε λεωφορεία ή ξενοδοχεία, οι γονείς θα πληρώσουν τα σπασμένα. Και αν πάλι το παιδί τους πάθει κάτι και χρειαστεί να παραμένει στο νοσοκομείο, οι ίδιοι θα αναλάβουν την φροντίδα του.

Τα πιο πάνω καθώς και άλλα εφτά σημεία, περιλαμβάνονται στην υπεύθυνη δήλωση που καλούνται να υπογράψουν οι γονείς, προκειμένου τα παιδιά τους να λάβουν μέρος στην καθιερωμένη σχολική εκδρομή στην Ελλάδα. Σε σχετική επιστολή που έλαβαν, οι γονείς ενημερώνονται ότι το σχολείο προτίθεται να οργανώσει εκδρομή των μαθητών της Α' τάξης (Λυκείου και Τεχνικών Σχολών) κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα ή του καλοκαιριού. [...] Οι γονείς πληροφορούνται ότι τα παιδιά τους θα συνοδεύονται από ικανοποιητικό αριθμό καθηγητών των σχολείων και καλούνται να αποδεχτούν τους όρους της συμφωνίας «πλήρως και χωρίς επιφυλάξεις». Δηλαδή, το σκοπό και το πρόγραμμα της εκδρομής, τις οδηγίες του αρχηγού και των συνοδών και την καταβολή αποζημίωσης σε περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε λεωφορεία, ξενοδοχεία και άλλους χώρους. Θα πρέπει επίσης να αποδεχτούν το ενδεχόμενο αναγκαστικής επιστροφής του παιδιού τους πίσω στην Κύπρο πριν από τη λήξη της εκδρομής, σε περίπτωση που ο μαθητής δεν προσαρμόζεται προς το πρόγραμμα. Σε περίπτωση έκτακτου περιστατικού εξαιτίας του οποίου ο μαθητής πρέπει να παραμείνει σε νοσοκομείο, θα πρέπει να μεταβούν στην Ελλάδα και να αναλάβουν οι ίδιοι τη φροντίδα του. Στην υπεύθυνη δήλωση, πρέπει να δηλώσουν ακόμα, τον αριθμό του τηλεφώνου και του φαξ, στους οποίους ο αρχηγός της εκδρομής μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους, ενώ παράλληλα έχουν την υποχρέωση να δηλώσουν στον διευθυντή του σχολείου προβλήματα υγείας του παιδιού τους για να είναι δυνατή η αντιμετώπισή τους από τους συνοδούς καθηγητές. [...]

Έθελα να ήμουν τζιαμέ να δω τη φάτσα του τζείνου του αρμοδίου που ξαφνικά είχε την αναλαμπή ότι τόσα χρόνια επαίρναν τους/μας παντελώς άνευ όρων.

--------------------

2. Οι Boney M τραγουδούν, "Mary's Boy Child, Jesus Christ was born on Christmas Day" - ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ! Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Εν εμείνισκεν να γεννηθεί άλλη μέρα να έχουμε τζι άλλες αργίες.

--------------------

3. Ως τρίτο αυτονόητο θα ήθελα να μπορούσα να παραθέσω την παραίτηση του Διευθυντή των Φυλακών, αλλά φαίνεται δεν θεωρεί ότι είναι υπανεύθυνος για διάφορες αποδράσεις (μία, δύο, τρεις) και άλλα τεκτενόμενα εντός, εκτός κι επί των αυτών φυλακών κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Δυσπυρίασης συνέχεια

Σήμερα πάλε ερίσκαρα να τες φάω. Εισήλθα σε μια οδό και βλέπω να έρχεται κατά πάνω μου με την όπισθεν ένα καρκαντοκάμπινο, σε μια προσπάθεια του οδηγού του να παρκάρει. Έπαιξα του πουρού παύλα προέκταση του χεριού μου τελευταίως πέρκι με αντιληφθεί τζιαι δεν συγκρουστούμε οπισθιομετωπικά. Στο άκουσμα της πουρούς εγύρισε να δει που το καθρεφτάκι του τζιαι με το που είδεν ότι ένα μέτρο πίσω του υπήρχε πλάσμα τηλεόραση, εξέσπασεν σε κραυγές και ανέμιζεν τα shέρκα του φουτουνιασμένος.

Πραγματικά, αν απλώς έκαμνεν μου το shέριν του εις ένδειξη απολογίας ή έστω αναγνώρισης του λάθους του ή έστω να μεν μου κάμει καμιάν απολύτως χειρονομία, δεν θα με έκοφτεν τζιαι θα εσυνέχιζα το δρόμο μου που το πλευρό. Περιττόν, όμως, να πω ότι βλέποντας τον να επιδίδεται σε έξαλλες κινήσεις και να πα(γ)ουρίζει, ε, εθόλωσα.

Με την πλέον γνωστή κασκαντερική μου μανούβρα, τον ανακόπτω που το πλευρό και, ενώ που μέσα μου ο εαυτός μου εφώναζεν μου να κοπώ του βούρου τζιαι τι κάθουμαι τζιαι ασχολούμαι με τον κτηνώδη αξιούριστο σγουρομάλλη μεσήλικα με το καρκαντοκάμπινο που στην κάshα είshεν σανίθκια τζιαι σίδερα, κατεβάζω το παράθυρο τζιαι κράζω: "ΕΝ ΘΩΡΟΥΝ ΠΟΥ ΧΑΖΙΡΙΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗ ΦΕΞΟΥΝ, ΕΝΝΑ ΜΑΣ ΞΗΤΙΜΑΣΟΥΝ ΘΕΜΑΣ!!!" (τζιαι που μέσα μου, "shit, man. What do I think I'm doing!").

Για να είμαι τέλλεια ειλικρινής, καθώς τα έλεγα αυτά δεν είχα σταματήσει εντελώς και παντελώς το αυτοκίνητο (μπας τζιαι δώκει μέσα τζιαι χτάρει μας με τη βούκκα του), αλλά πήγαινα κύλι-κύλι με σταθερή επιτάχυνση που το "φέξουν" και μετά.

*sigh*

Μπορεί να την εγλύτωσα τζιαι σήμερα, αλλά εν αρκώ να τες φάω, ξέρω το. Πρέπει όπως και δήποτε να καταστείλω αυτή τη φαγούρα που με έπιασε να ιshιώσω τον κόσμο μες το δρόμο. Η πουρού μου, αν μη τι άλλο, εβράχνιασε.

Ευτυχώς δεν επιτρέπονται τα σχόλια γιατί πιστεύω θα είχα ενδιαφέρουσες ψυχαναλύσεις και θεωρίες για τα οδικά μου νεύρα. Σας διαβεβαιώ ότι όλα βαίνουν καλώς. Λλίον εκκεντρίζουν με στη δουλειά, αλλά κανονίζω τους τζιαι τούτους... Ένας-ένας, μεν κουγκιέστε.

Το BMW

Ξασπρισμένο στενό τζην, τρικό με ππόλο γιακκά και κοντό ώστε να φαίνεται η κοιλιακή μας χώρα (ο ...τίτσιρος, που λαλούν τζιαι οι στετέες μου, μια λέξη που πάντα νεκατσιούσα), ξανθό μαλλί σε ψηλή τεντωμένη αλογοουρά που τραβά και τη φάτσα προς τα πάνω, μακρυπόδαρη ανορεξική τόπους-τόπους: μυρίζει ανατολική ευρώπη and beyond που το μίλι και περπατά επί άδειου πεζοδρομίου κατά μήκος πολυσύχναστης λεωφόρου.

Ερώτησις: Η αξύριστη πατρονόφατσα με τη μαύρη φανέλα στο μαύρο παλιομοδίτικο ΒΜW που ήταν πίσω μου, ΤΙ CHANCΕ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΟΤΑΝ ΕΛΑΤΤΩΣΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΜΕΣ ΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕ ΤΗΣ ΓΕΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥΡΟΥ;

ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΓΕ ΟΛΑ Η ΤΕΝΤΩΜΕΝΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΕΥΡΩΠΑΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΤΡΕΧΕ ΜΕ ΑΡΓΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΒΟΥΤΤΟΥΣΕ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ BMW ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ;;;

Ή ΟΤΙ ΘΑ ΕΒΓΑΖΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ, ΩΣ ΑΛΛΟΣ ΤΟΜ (ΚΑΙ ΤΖΕΡΡΥ), ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΚΡΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΣΟΥΣΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΜΙΣΟΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΠΟΥ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΣΤΗ ΦΑΣΗ ΟΠΟΥ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ ΤΟΥΣ;

Αυτές και άλλες απορίες αποφάσισα να λύσω πάραυτα, περιμένοντας τον αξιούριστο πάτρονο να σταθμεύσει δίπλα μου στα επόμενα φανάρια (10 μέτρα πιο κάτω):

- Αν χάσουμε τζιαι κανένα αξιοθέατο σαν οδηγούμε εν τζι εννα πάθουμε τίποτε. Θέλουν τζι άλλοι το δρόμο.

- (κατεβάζοντας το παράθυρο) Εν εκατάλαβα;

- Λέω, ΙΝΤΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΟΥΡΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΑΙΚΑΣ;

- Εν τζι εν της γεναίκας που έπαιξα!

- Ποιου έπαιξες, του δέντρου;

- Όι, του αρσενικού.

- Όσο για τούτο... (eyeing him up and down με βλέμμα "πιστεύκω σε" - ?!?!)

Εννοείται ότι μετά που τούτο εξερογύρισα του βούρου, προλαβαίνοντας να ακούσω να με ρωτά εμένα το πρόβλημα μου ποιον ένη.

Ελπίζω να μεν έπιαεν τα νούμερά μου γιατί στάνταρ έshει τα μέσα με την Αστυνομία (these guys tend to) τζιαι να με έβρει τζιαι να μου δεικτεί νύχταν.

Σχιτ.

ΣΧΙΤ. *gulp* Έγινα ασυγκράτητα δύσπυρη τελευταίως τζιαι πρέπει να ελέγξω το θόλωμά μου ώσπου να μάθω καμιάν πολεμική τέχνη. Κάποθθεν εννά τες φάω αν συνεχίσω έτσι.

Fall fearlessly (ππέσετε άφοα)

Έχω να δηλώσω ότι η λαϊκή ρήση "μην πάτε ποτέ για ύπνο τσακωμένοι" είναι πελλάρες τζιαι μεν ακούτε τίποτε. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε. Καταρχάς, δεν θα σας ξυπνήσει κανένας το πρωί γιατί θα είναι ακόμα νευριασμένος μαζί σας. Δεν θα φακκά τες πόρτες ττάκκα ττούκκου ούτε θα νίφκεται με ανοικτή την πόρτα του μπάνιου και τα νερά να τρέχουν ssshhhhhhhhhh ούτε θα ξιουρίζεται κτυπώντας το ξυραφάκι πας τον νιπτήρα ττάκκατα ττάκκατα ούτε νερό θα βράσει μες το βραστήρα που σφυρά φφφφφσσσσσσσσσσσσσζζζζ. Ακόμα και το διακόπτη του φωτός θα τον πατά απαλά για να μην ξυπνήσετε από το ττκκ. Κι όλα αυτά για να την κάνει όσο γίνεται πιο αθόρυβα και να μην συναπαντηθείτε πουθενά μες το σπίτι.

Μέλι, λαλώ σας.

update: Για να μεν σας πω ότι, αναλόγως μερίσματος δικαίου, θα έχετε το κρεβάτι ή καναπέ ολόκληρο για τον εαυτό σας.

Φαντασιώσεις

Ερωτικές φαντασιώσεις, εκτός από όταν ήμουν 5-6 χρονών που είχα για άντρα μου την πυζιαμοθήκη σε σχήμα κότας και αργότερα στα early teens μου που ήμουν η σπουδαιότερη καπαροχορεύτρια στη αμερικάνικη Δύση (βλ. καουμπόικα καπέλα, σπιρούνια, κτλ), δεν είχα ποτέ. Ανέκαθεν Αυτή όμως (σε πολύ λιγότερο βαθμό τελευταία) ήμουν ονειροπόλα και φαντασιόπληκτη και ζούσα μέσα σε σενάρια που είχα δημιουργήσει με εμένα στους Α' Ρόλους. Οι φαντασιώσεις μου γενικώς αφορούν σε ειδικές, μοναδικές και μυστικές ικανότητες (το "ικανότητες" όχι ως ευφημισμός του "ανάγκες") που έχω και δύο συγκεκριμένους πρώην γκόμενους που χρήζουν εκδίκησης (του τύπου με βλέπουν τώρα και παθαίνουν την πλάκα τους, όχι τίποτα αιμοβόρικο). Κατα τ' άλλα οι φαντασιώσεις μου δεν υπήρξαν ιδιαίτερα σεξολογικές, which I like to think as healthy. ηAs opposed to πεινάλας.

Οι κυριότερές μου φαντασιώσεις ήταν/είναι:

1. Ότι είχα τα μέσα και τις γνώσεις για να σκηνοθετήσω το βίδεο κλιπ του Διαμαντένιου Ουρανού των Ξύλινων Σπαθιών (ούτε ξέρω αν υπάρχει ήδη). I visualise it τζιαι υγραίνονται τα ούλη μου. ανάρτηση

2. Ότι είμαι ο παsh μυστικός πράκτορας/κατάσκοπος και εμάθαινεν το ο άντρας μου αλλά όι που μένα και τον περιέλουζεν το δέος.

3. Ότι έχω night vision και άλλα κοινά χαρακτηριστικά με τους κάττους. Εκαραγούσταρα να πρέπει να σηκωθώ τη νύχτα τζιαι να περπατώ μες το έχει σπίτι μες τα σκοτεινά - ώσπου να δώκω πούποτε τζιαι να άψω το φως.

4. Ότι άμα θα επερνούσα (περπατώντας σε slow motion πάντοτε) μπροστά/κοντά από πρώην γκόμενο (θα τον ονομάσουμε Α') και ενόσω ήμουν στο προσκήνιο θα άκουε shιονούι ή κάτι από Type O Negative και θα εδιερωτείτο τι συμβαίνει και η ακοή του θα επανερχόταν όταν απομακρυνόμουν. Έβρισκα την πολλά με τούντην φαντασίωση.

5. Ότι έχει μυστική κάμερα στην αριστερή γωνία του ταμπλό του αυτοκινήτου, εν αγνοία μου πάντοτε, και ότι παρακολουθεί με ο πρώην Β' την ώρα που οδηγώ και εννοείται ότι είμαι άψογη και παίρνω τα τέλεια ύφη.

6. Ότι είμαι rock star (και διευκρινίζω) αυτοκαταστραφεί τύπου Robbie Williams και Tokio Hotel. Το αξιοσημείωτο με τούντην φαντασίωση εν ότι ήμουν άντρας. Ahem.

7. Διασταυρώνω το δρόμο, ψωνίζω στο σούπερμάρκετ με τρόλλυ και γενικώς κινούμαι με slow motion Matrix-like κινήσεις. Είμαι πολλά φακτόρισσα άμα ψουμνίζω στο σούπερμάρκετ!

(αλλά επειδή μες τη μεγαλόπρεπη ανωμαλία της it's dying to be read, έχει αφήσει τα κλειδιά κάτω από το χαλάκι... για τον επιμένων που νικά...)

8. Κατέχω πληρέστατα την πολεμική τέχνη με την οποία με μόνο δύο δάκτυλα πιέζεις σε συγκεκριμένο σημείο του εχθρικού σώματος και το ποσπάζεις. Αναλόγως σημείου και έντασης, το θύμα αναχαιτίζεται από λίγο έως πολύ. Και καθώς το κάνω, είμαι απόλυτα cool, μιλώ, γελώ, και δεν διακόπτω τη συζήτηση που είχα πριν εμφανιστεί ο κακός.

9. Κρατούμαι όμηρος υπό την απειλή αόρατων όπλων και ακτίνων λέιζερ και κοριών ενώ οι απαγωγείς μου δεν φαίνονται. Έτσι ο κόσμος νομίζει ότι δεν τρέχει τίποτε κι εγώ παραμένω ήρεμη και cool, επιστρατεύοντας όλο το CIA training μου για να δω τι θα κάμω και πώς θα τους γελάσω.

10. Ως όμηρος της αποπάνω φαντασίωσης, μπορώ να επικοινωνώ με τα μάτια με συγκεκριμένους άρτια εκπαιδευμένους πράκτορες ή αδερφό μου. Τα μάτια μου εκπέμπουν αόρατες δέσμες ακτινών με όλα αυτά που θέλω να τους πω και καταλαβαίνουν ότι κάτι γίνεται εδώ.

11. Επισκέπτομαι έκθεση ζωγραφικής με το χάσπα (τούτον εν σίουρα fiction) και ένας από τους πίνακες απεικονίζει τον πρώην Β' σε αισθησιακή πόζα (τούτον εν πιθανό) αλλά ο χάσπας δεν τον ξέρει και λαλεί μου ότι είναι και ωραίος.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η ανάρτηση θα αυτοκαταστραφεί σε 5...

4...

3...

2...

υ.γ. τις προάλλες είχα one of those moments you only see in movies, που η σοβαροφανής γυναίκα ξεκουμπώνει λίγο το πουκάμισο για να ανασάνει, ξαπολά τον κότσο και βγάζει τα γυαλιά (κολσλόου μόσιον πάντοτε) και γίνεται πανέμορφη. Στην περίπτωσή μου, όπου "πανέμορφη" βλέπε "still lookable" - just as good.

Nice, warm and orangey

Πόσο μ' αρέσει να οδηγώ αυτή την εποχή κατά τις 3 το απόγευμα! Με νοτιοδυτική κατεύθυνση, να έχω απέναντί μου ένα μεγάλο ήλιο που έχει χάσει τη μεσημεριάτικη έντασή του και είναι αρκετά χαμηλά ώστε να πέφτει εξασθενημένα εκτυφλωτικός, ζεστούλικος και απαλός στο πρόσωπό μου... Μ΄ αρέσει να σπάει πάνω στις βλεφαρίδες μου, να τυλίγει τα μάγουλά μου και εγώ να μην κατεβάζω το σκίαστρο (Καλατράβα). Νιώθω την πορτοκαλί ζεστασιά να μου απαλύνει την επιδερμίδα, να ζζοφφώννει όλες τις ατέλειες (τις απειροελάχιστες)... Δεν χορταίνω να νιώθω ότι τη ζεστασιά και την ακτινοβολία τις εκπέμπουν τα μάτια μου, τα μαλλιά μου, το πρόσωπό μου (βλ. πώς αγγελική μορφή στο βάθος του τούνελ εκπέμπει απόκοσμο φως). Νιώθω μοτιφαρισμένη του Photoshop and I don't want it to end.

update 28/11/08: άκυρο το "3 το απόγευμα". Mάλλον θα είχε κανένα συννεφάκι χθες και έκοβε λίγο την ένταση γιατί σήμερα εστραώθηκα. Make that "4.00" (?).

26η Νοεμβρίου

1. Έμαθα ότι το φασολάκι που τρώμε γιαχνί εν το Φασόλι το Άσπρο Όσπριο όταν ήταν μικρό. Με ανάμικτα συναισθήματα σαστίσματος και θυμού, ωσάν να είχε γκρεμιστεί ο κόσμος όπως τον ήξερα, ρωτώ τη μάνα μου: Καλό γιατί πρέπει να τρώμε τα παλιοφασούλια τη στιγμή που υπάρχει το φασολάκι πον πιο ωραίο; Και μου εξηγά ο αρφός μου ότι πρέπει να τρώμεν όσπρια και ότι το φασολάκι εν λαχανικό και άμαν μεγαλώσει κι ασπρίσει γίνεται όσπριο. Και ξανααπορώ: Εκτός που τους ανθρώπους, ξέρεις τζι άλλα πράματα που ξεκινούν ως ένα είδος τζιαι άμα μεγαλώσουν γίνουνται άλλο; Ενηγουέης, η παμμέγιστη ανακάλυψη της χθεσινής ημέρας εν ότι τόσα χρόνια έτρωα όσπρια (φασολάκι;) χωρίς να το γνωρίζω. Τζιαι εθύμωσα με τη μάνα μου που με επίεζε να τρώω τα παλιοφάσουλα τα άσπρα.

2. Έβαλα μιαν γεναίκα του βούρου μες το αυτοκίνητο, γιατί οδηγούσε με τον μισό shύλλο πας τα πόθκια της τζιαι τον άλλο μισό πας το τιμόνι και συνεπώς εζαοτιμόνιαζεν, επήαιννεν πολλά αργά κτλ. Με μια κασκαντερική μανούβρα καταφέρνω να ανακόψω την πορεία της (ατςς) και της νέφκω να ανοίξει το παράθυρο: Καλάν, εν καταλάβεις πόσο επικίνδυνο εν τούτο που κάμνεις; Εν ημπορεί ο shύλλος να κάτσει πίσω, πρέπει να οδηγά τζιαι τζείνος; -Έshεις δίκαιο, ξέρω το, αλλά αφού εν με ακούει. Πήαιννε ρε, πήαινε μάνα μου πίσω, άτε (χωρίς να κάμει καμιάν κίνηση) Έτο, εν πάει. Γι' αυτό πάω σιγά σιγά. -Και όχι μόνο! Τζιαι το "σιγά σιγά" εν εξίσου επικίνδυνο, ξέρεις πόσες φορές ήταν να σου την αστράψω που πίσω τζιαι να γινείς ένα με τον shύλλο; Άφηκα την να εξηγά του shύλλου ότι έshει δίκαιον η κοπέλλα.

3. Περπατούσα στο πεζοδρόμιο μεγάλης αλλά όφκερης οδού όταν ακούω πουρού. Γυρίζω και βλέπω να περνά ένα μερσεντές με ένα πορνότσουρο (έμοιαζε του Μουρατίδη αλλά στο πιο παshύ) και να θωρεί. Εθόλωσα. Θέλω να δέρνω τζείνους που παίζουν πουρούες. Κοντοστάθηκα και άρχισα να περπατώ προς το μέρος του. Αυτός, που στο μεταξύ είχε προχωρήσει και λίγο, βλέποντας με που το καθρεφτάκι να κοντέφκω, ελάττωσε, σχεδόν σταμάτησε. Το ύφος μου πρέπει να μεν εθωρκέτουν, τα μάθκια μου πρέπει να ήταν γυρισμένα πίσω, γιατί ξαφνικά επάλαρεν και έφυεν. Ούτε ξέρω τι θα του ελάλουν όταν έφτανα. Αλλά η κεντρική ιδέα θα ήταν "εφώναξες μου;". Έshει χρόνια που θέλω να μάθω μιαν πολεμική τέχνη μόνο τζιαι μόνο για τούτους ούλλους μες το δρόμο που σφυρούν τζιαι παίζουν πουρού. Αλλά ξέρω ότι όπου πάεις για να μάθεις, λαλούν σου ότι δεν χρησιμοποιούμε τες πολεμικές τέχνες για να δέρνουμε αλλά μόνο για αυτοάμυνα. Ααχχχχχχχχχ τζι αν έξερα καράτε.... οι μισοί άντρες θα ήταν σαπατζιασμένοι κάθε μέρα. Τζιαι όι επειδή είμαι καμιά θεότητα τζιαι προκαλώ σφυρίγματα, αλλά επειδή εν τζείνοι άχρηστοι τζιαι σφυρούν όπου δουν γεναίκα.

4. Υποψιάστηκα πώς δουλεύκει το juke box στο ΡΙΚ2 τζιαι τι εν τζείντα ποσοστά που αλλάσσουν πουκάτω (βάλλω το άμαν τα νέα ξέρω τα ή εν με ενδιαφέρουν): Ψηφίζεις τα τραούθκια που δείχνει που κάτω τζιαι όποιον πιάσει τους πιο πολλούς ψόφους εν τζείνο ποννα παίξει μετά. Ναι, αλλά, υπάρχει πραγματικά κόσμος που διά 1,11 ευρώ ανά sms για να ψηφίσει ποιον τραγούδι να παίξει μετά; Πον μπορεί να περιμένει να του τα παίξουν με τη σειρά;

5. Έπιασα τον εαυτό μου να κτυπά στο κινητό τη λέξη "ραφκιόλα" εις απάντησιν ραδιοφωνικού διαγωνισμού που καταλάθος άκουσα: "Είναι ζυμαρικό και γινίσκεται με ένα υλικό που αγαπούν οι ποντικοί". Αν και το δώρο ήταν το σεβαστό ποσό των 100 ευρώ, ανέκοψα την πορεία μου προς το send και δεν το έστειλα.

Και το τέλευταίο που δείχνει ότι χρειάζομαι διακοπές (όι, έννεν προχτές που επήα, επεράσαν τζιαι 2 μήνες):

6. Έκοφκα μανιταράκια και όταν τέλειωσα εφάνηκεν μου ότι ήταν πολλά πιο λλία από ότι έπρεπε τζιαι ενόμισα ότι μπορεί να μου εππέσαν πούποτε. Κοιτάζω πάνω κάτω δεξιά αριστερά, ως τζιαι μες τα σκουπίθκια είδα μπας τζι έσυρα κανένα καταλάθος, αλλά τίποτε. Άφαντα τα μανιτάρκα μου. And here comes: Έκατσα τζιαι εσυναρμολόγησα τα κομματούθκια για να δω αν φκαίνει σωστός αριθμός, τζιαι ήταν σωστά.

Ρωτάτε με τζι ας κλαίω

Σημερινή, 25/11/2008, για το θέμα του Σύριου ονόματι Καμπίσιο που δολοφονήθηκε στην Πάφο:

Αν τον εξαναρωτούσαν ήταν να τους τη δώκει.

Εθνικές Κομμώσεις

H παγκυπρίου εμβέλειας έρευνα με θέμα "Εθνικές Κομμώσεις" που διεξήχθη κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας, χρησιμοποίησε δείγμα 1072 ανδρών και γυναικών από τους οποίους σκάρταρε όσους ήταν από 18-40 ετών, εφόσον οι κόμες τους δεν ήτο δυνατόν να κατηγοριοποιηθούν (ειδικά στις γυναίκες, κάθε μια τζι ένα στυλ). Έτσι, η έρευνα περιορίστηκε στις ηλικιακές ομάδες των 50 περίπου και άνω, όπου τα ευρήματα ήταν ξεκάθαρα:

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

1. Κράνος Έλση

Όλο και καμιά δεκαριά δείγματα αυτού του στυλ θα σας βρίσκονται στον περίγυρο. Πρόκειται για το λουκ που υιοθετείται σχεδόν αποκλειστικά από γυναίκες κοντά και πάνω από τα πρώτα -ήντα και που τώρα πλασάρεται υπερηφάνως από την Πρώτη Κυρία. Σε καφέ, γκρι, ξανθό, κόκκινο μετά των αποχρώσεων αυτών.

2. Κράνος Ανδρούλα

Το δεύτερο στις προτιμήσεις των ώριμων κυριών, το Κράνος Ανδρούλα. Το λουκ αυτό απαιτεί πάρα πολύ τακτικές επισκέψεις στο κομμωτήριο καθότι ευαίσθητο στη συντήρηση - πρέπει να φαίνεται ωσάν να μην έχουν αφαιρεθεί τα μπικουτί (βλ. επίσης Μιμή Κυπριανού). Πολύ σουξέ σε ξανθό.

3. Κορνίζα Φωτεινή

Τρίτο σε συχνότητα το λουκ της τέως Πρώτης Κυρίας, Φωτεινής Παπαδοπούλου. Η κόμμωση αυτή επιτρέπει στα μαλλιά να πέφτουν με σχετική ανεμελιά, σε σύγκριση πάντοτε με τα φιξαριστά φτιασίματα των δύο πιο πάνω. Εδώ έχουμε μια κόμμωση που διατηρεί σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι οι δύο πρώτες τη θυληκότητα της χαμένης νιότης ενώ το μάκρος (το πολύ μέχρι τους ώμους) επιχειρεί να αποδώσει τη σοβαρότητα, ωριμότητα και σοφία που έχουν φέρει τα χρόνια. Στους ανωτέρω χρωματισμούς.

4. Flamenco

Η τάση αυτή κυριαρχεί στις γυναίκες 75 ετών και άνω. Ενώ το λουκ στο εξωτερικό υιοθετείται πολλάκις από σταρ με λάτιν ταμπεραμέντο, στην Κύπρο βγαίνει μόνο σε λευκό ή ασημίζον. Δυστυχώς, δεν έχουμε φωτογραφία του δείγματος γιατί με "μαλλί γριάς" το Google βγάζει μπαμπάτζι.

Συμπεράσματα πρώτου μέρους: (α) Το ότι τις τρεις πρώτες τάσεις (αυτοκτονίας) φορούν εις πέρας οι πρώτες κυρίες της Δημοκρατίας, είναι ενδεικτικό των εθνικών διαστάσεων που παίρνει το θέμα. (β) Είναι άξιον απορίας ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες αυτής της ηλικίας απελευθερώνουν το σβέρκο τους (δηλαδή και η Κάρλα Μπρούνι θα τα κόψει όταν πενηνταρίσει;!). Οι ερευνητές μας σημειώνουν ότι στην τάση αυτή εξαίρεση αποτελούν οι celebrities, ιδιαίτερα οι εκτός Κύπρου διαπρέψασες (βλ. Madonna, Moore, Καρύδη, Βίσση, Κωχ, +Βουγιουκλάκη). (γ) Είναι άξιον απορίας, επίσης, το πώς στα 75-80 χρόνια οι κυρίες προκύπτουν με μαλλί που χρήζει κότσου, εφόσον κατά τις δεκαετίες 50s και 60s το διατηρούσαν καλοκλαδεμένο. Πιθανή απάντησις, το ότι η υφιστάμενη φουρνιά των γυναικών-φλαμένκο διατηρούσε αυτό το στυλ εκ νεότητός της ενώ οι υφιστάμενες 50-60άρες θα πάρουν το κρανούδι τους μαζί τους, if you know what I mean... If not, δεν χάθηκε ο κόσμος.

ΑΝΔΡΕΣ

Στους άνδρες τα πράγματα είναι πιο απλά εφόσον όλοι έχουν μαλλιά, τα οποία, ως επί το πλείστον, διατηρούν κοντά και σεμνά. Η διαφορά κόμμωσης από άντρα σε άντρα καθορίζεται από το βαθμό προώθησης του μετώπου προς το σβέρκο ή, αλλιώς, τη "σφαιρική *wink* επέκτασή" του. Ακολουθούν οι τρεις μεγαλύτερες ομάδες:

1. Ντροπαλό μέτωπο

Σε όσους το μέτωπο δεν έχει ξεθαρρέψει για να βγει τσάρκα προς το σβέρκο, παρατηρούνται κοντές και χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον κομμώσεις. Σε μαύρο, λευκό, καφέ και τα ενδιάμεσα.

2. Επιθετικό μέτωπο και το Γλόμπος effect

Με περίσσιο θάρρος, το μέτωπο έχει εξαπολύσει σφαιρική *wink* επίθεση και έχει επιτευχθεί η επανένωση με το σβέρκο, όπως τον παλιό καλό καιρό που γεννήθηκαν. Οι ιδιοκτήτες επιθετικού μετώπου φροντίζουν να λαδώνουν το πρώην εύφορο έδαφος ώστε να στραβωνόμαστε οι υπόλοιποι όταν κτυπάει πάνω το φως. Σε πεshούι.

3. Μέτωπο με παρωπίδες και το Κάμπριο effect

Σ' αυτούς το μέτωπο έχει προωθηθεί προς το σβέρκο ωσάν με παρωπίδες: κοιτάει μόνο μπροστά. Εξ ου και η ύπαρξη τριχοτάπητος στα πλάγια. Το γεγονός αυτό επιφέρει συνήθως το κάμπριο effect: επιχειρείται κάλυψη του ξέφωτου της πρώην δασώδους περιοχής με ευφυεστάτη συρόμενη στέγη, κυπριστί "αχταρμάς", η οποία έχει τις ρίζες της κοντά στο ένα αυτί και τα πλοκάμια της φτάνουν μέχρι το άλλο. Στις προαναφερθείσες ανιαρές αποχρώσεις.

Συμπεράσματα δεύτερου μέρους: (α) Είναι αξιοσημείωτον ότι οι εγχώριοι άνδρες celebrities (πολιτικοί και ηθοποιοί) ανήκουν σχεδόν αποκλειστικά στην πρώτη κατηγορία, και δη το γεγονός ότι, πλυν ενός, οι Προέδροι του κράτους υπήρξαν (εγ)κεφαλικά στεγασμένοι. (β) Χρωματικά, σημειώνονται περιστασιακά κρούσματα απαλού μωβ, παστέλ ροζ και ανοικτού λαχανί, αλλά πρόκειται για περιπτώσεις όπου το εγχείρημα βαφής των μαλλιών σε μαύρο κορακί ή σοκολατί έχει αποτύχει.

-------Τέλος λειψιμιάς διατριβής-------

(Εκτός από τις ηλικιακές ομάδες που προαναφέρθησαν, ούτε τα νήπια ή οι έφηβοι καλύπτονται στην παρούσα έρευνα γιατί εκτός από "φυλετικά δυσπροσδιόριστοι μαλλουρόshυλλοι" και "μικρόσωμα δίποδα με χαίτη λιονταριού ή άλλου ζώου" δεν κατέστη δυνατό να χαρακτηρισθούν)

18 Νοέμβρη

Ίνταμπον. Eν κάθεστε τζιαι σήμερα;

Οkay, έννεν του Αρχιεπισκόπου σήμερα, ούτε του Ψευδοκκαφέ, ούτε του Πολυτεχνείου, αλλά όλο και κάτι θα υπάρχει: τα ονομαστήρια του Μουλλά Αγά; Του ΤΕΠΑΚ;

Εκανόνισα σας πάλε: Σήμερα είναι του Πλάτωνα, so off you go. Ρέξετε που το οδόφραγμα τζιαι κάμετε καμιά πλατωνική σχέση.

*update 19/11/08: Μπράβο στους μαθητές στη Γεροσκήπου που χθες πήραν είδηση τα λύματα δίπλα στο σχολείο τους και πραγματοποίησαν εκδήλωση διαμαρτυρίας, ας εν και ολιγόλεπτη! Μπράβο, μπράβο, χαίρομαι που με ακούτε.

Cyprus Vs USA

Πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι στη γειτονιά όπου προσωρινά (να τονισθεί περικαλώ) διαμένουμε, δεν είμαστε και ιδιαίτερα κοινωνικοί οι γείτονες μεταξύ μας (βασικά δεν μιλιόμαστε) γιατί απλά δεν συναντιόμαστε: άλλοι είναι φοιτητές, άλλοι οικοκυρές, άλλοι σε απόγνωση, άλλοι βαμπίρ, άλλοι στον κόσμο τους, άλλοι αλλοδαποί, άλλοι παράνομοι... Η περιοχή, που συνορεύει με μεγάλο Εθνικό Πάρκο άγριας ομορφιάς, φημίζεται, επίσης, για το μυρωδάτο αποχετευτικό της σύστημα (όπως λέμε "η βοθρίλα δεν σ' αφήνει να κοιμηθείς στις Πλάτρες") - σωστή Νέα Υόρκη δηλαδή (στο ρόλο του Central Park, το πάρκο Αθαλάσσας). Τη συνειδητοποίηση ότι η Λευκωσία δεν πολυδιαφέρει από τη Νέα Υόρκη ακολούθησαν κι άλλα τεκμήρια που πλήθαιναν μέρα με τη μέρα. Για να κατευνάσω τη θορύβησή μου, αναγκάστηκα να καλέσω τις δύο πλευρές σε απολογία και σας παρουσιάζω τη μεγάλη αντιπαράθεση:

Tις ΗΠΑ εκπροσωπούν τα φαβορί Νέα Υόρκη-Μανχάτταν, Φλώριδα, Ορλάντο και το Υπουργείο Συγκοινωνιών, ενώ την Κυπριακή συμμετοχή απαρτίζουν τα underdogs Λευκωσία-Μακαρίου Κέντρο, Λακατάμια, Αγλαντζιά, το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων και το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Τον αγώνα "Ποια το φοράει καλύτερα;" (που λένε και στις κοσμικές στήλες) σας προσφέρει ο Λαογραφικός Όμιλος Eταιρειών "Σαν την Κύπρον εν έshει". Χορηγοί επικοινωνίας το Ίδρυμα "Παρηγοριά στον Άρρωστο (Ώσπου να βγει η Ψυχή του)"

Billboards

Times Square, NY vs Makariou Αve, NI

(δεν θα κάνουμε θέμα τις 2-3-5-10 οθόνες διαφορά τώρα)

Morning Sun

United Nations Building, NY vs Aluminium Tower, NI

(ούτε θα κολλήσουμε στους 5-10-100 ορόφους διαφορά - το "εστράωσες μας ολάν" βγαίνει αυθόρμητο και σις δύο περιπτώσεις)

(Ηχο)ρύπανση

New York vs Nicosia

Public Transport with a twist

New York vs Lakatamia

Moody Weather

Florida vs Nicosia

Career Opportunities

Walt Disney World vs Ministry of Labour and Social Insurance

Σ' αυτό το τελευταίο game, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη κρίνει και τον αγώνα, έχουμε -για τις Ηνωμένες Πολιτείες- τον Eeyore (*χειροκρότημα*), της σειράς Winnie the Poo της μικρομεσαίας επιχείρησης Walt Disney, και -για την Κύπρο- το Napo, μασκότ του Υπουργείου Εργασίας για την εκστρατεία Ασφάλειας & Υγείας στην Εργασία (στη φωτο με την Υπουργό).

ΚΑΙ μίκυμαους ΚΑΙ κυβερνητικός;! I think we have a winner.

Société Générale

Τάχα επήα μάθημα γαλλικών.

Really, like: Υπάρχει τάξη ενηλίκων στον κόσμο που να ΜΗΝ έχει τον loud ξερόλα παshαμίκουλα-wannabe της που αυτοανακηρύσσεται αρχηγός της αγέλης και βάζει τα θρανία σε σχήμα Π γιατί "εν καλλύττερα";

What a nerve, man! "Εγώ έπιασα βραβείο IQ", μας αμολάει, σε άλλο σημείο των δηλώσεών της.

(   (  ( ((ΝΑΙ, Ε;;;)) )  )   )

"TRACES OF"?!

Τα Σημεία των Σφαιρών: Γυρισμός

• Για δες καιρό που διάλεξα, ο Χάρος να πάω Mall... Kαταρχάς, μου πήρε 3,5 ώρες να βρω πάρκιγκ. So much for financial crisis.
• Ενώ έψαχνα μια θέση στον ήλιο, αποφάσισα ότι με το που θα επέστρεφα σπίτι θα πήγαινα σ' αυτό το site και θα τύπωνα κάμποσα αυτοκόλλητα για να έχω να κολλώ στα οχήματα των ηλιθίων.

• Μετά σκέφτηκα ότι στο σπίτι το printer μας δεν δουλεύει (πήρε άδεια ασθενείας) αλλά απλώς συλλέγει σκόνη. Πιστεύουμε ότι μια μέρα η σκόνη θα έχει αξία και θα τη μοσχοπουλήσουμε σε πλειστηριασμό στον Sotheby's.
• Στο eΜωλλ πήγα για σουτιέν αλλά έφυγα άπραγη. Στεκόμουνα μπροστά από τα σουτιέν και δεν αποφάσιζα εάν θα έπαιρνα το νούμερο που φοράω πάντα ή ένα μεγαλύτερο. Επειδή *γκουχ* χθες ξεκίνησα *γκουχ* κολύμπι *επνίξετε μας* που αν συνεχίσω συστηματικά (δηλαδή αν πάω μέχρι 3 φορές) θα πλατύνει η ράχη μου και θα γίνω κτηνό.
• Για αντιπερισπασμό, πήρα ένα κοκκινάδι. Μυστήριο πράμα πάντως: Ενώ κοκκινάδια δεν φοράω ποτέ, αγοράζοντας ένα νιώθω λες και αντικατέστησα όλη μου την γκαρνταρόμπα αποκλειστικά με smart and sexy outfits και έκανα ανακαίνιση σπιτιού at the same time.
• Στο ταμείο που στεκόμουν για να πληρώσω (τι άλλο θα έκανα στο ταμείο - τελοσπάντων), είδα σε ένα πάγκο πίσω απ' την ταμεία ένα αφημένο γυάλινο υγροσαπουνοδοχείο. Το βλέμμα μου ακολούθησε το πιεστήρι μέχρι κάτω στο καλαμάκι/σωληνάκι (αυτο που ρουφάει το υγροσάπουνο). Ξαφνικά φαντάστηκα ότι ήμουν καλαμάκι σε ένα δοχείο φίσκα στο πηκτό υγροσάπουνο και με έπιασε η δύσπνοια.
• Γουωτ δε φακκ ις ρογκ γουιθ μι!!!
• Ξέρω γιατί: Εγύρισεν μου που αναγκάστηκα να αγοράσω παπούτσια με στρογγυλή μύτη.
• ΤΙ ΝΑ ΚΑΜΩ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΝ ΠΩ, ΑΦΟΥ ΕΝ ESHEI ΑΛΛΩΣΠΩΣ.
• Τζιαι ΤΙ ΣΟΥ ΕΛΑΛΟΥΝ ΕΓΩ ΤΟΣΟΝ ΤΖΙΑΙΡΟΝ ΑΑΑΑ;;;;;;;;;;;;; (αυτό το άσχετο το λέμε εδώ, για να μην το πούμε στον ίδιο - tempting, tempting, gone).
• Χρμφ. Σχόλια για τα στρογγυλά παπούτσια θα διαγράφονται.

Οι Εισαγγελείς και τα κόμματα

Είναι στη φύση του επαγγέλματος των νομικών, νομίζω, να επιλέγουν πάρα πολύ προσεχτικά το λεκτικό τους, να διϋλίζουν τον κώνωπα και να διευκρινίζουν μέχρι και το τελευταίο γράμμα - ολόκληρες υποθέσεις μπορούν να κερδηθούν ή να χαθούν εξ αιτίας της διατύπωσης του Νόμου ή ενός γράμματος ή σημείου στίξης.

Ανοίγει παρένθεση: Για να καταδείξουμε τη σημασία των σημείων στίξης, υπάρχει η γνωστή φάση με το πάντα (το ζώο), το οποίο μπαίνει σε μια καφετέρια, παραγγέλνει φαγητό και αφού το τρώει, σηκώνεται, πυροβολεί δεξιά αριστερά και κάνει να φύγει. Ο έντρομος ιδιοκτήτης της μπυραρίας του φωνάζει "Γιατί το 'κανες αυτό;;!!" και για απάντηση, το πάντα του πετάει ένα κακογραμμένο οδηγό άγριας ζωής λέγοντας, "I'm a panda. Look it up". Ανοίγει ο τύπος στη σχετική σελίδα και βρίσκει την εξήγηση: 'Panda. Large black-and-white bear-like mammal, native to China. Eats, shoots and leaves.' (Αυτά για τη σημασία των κομμάτων! χαχα,χ,αχ). Αν έχετε χρόνο, δείτε πώς τα σημεία στίξης καθορίζουν το νόημα του κειμένου σ' αυτό το Dear John γράμμα και αν μετά απ' αυτό δεν σκέφτεστε δύο φορές πριν βάλετε τελεία και παύλα και κόμμα, εμένα να μην με λεν Σούλα (ούτε τώρα με λένε). Κλείνει η παρένθεση.

Πίσω στους νομικούς και τη διατύπωση. Έμπροσθεν, λοιπόν, του κτιρίου της Νομικής Υπηρεσίας, στον προνομιακό εκεί πέρα χώρο όπου υπήρχε πινακίδα (δώσε βάση τωρά) "ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ", έβλεπε κανείς παρατεταγμένους ή στοιβαγμένους (και ενίοτε, αναλόγως λιακάδας, αραχτούς φαρδιούς πλατιούς) εισαγγελέους και εισαγγέλισσες.

Ο Γενικός Εισαγγελέας αναγκαζόταν κάθε πρωί, αφού συνειδητοποιούσε ότι ήταν περασμένη η ώρα και τα γραφεία όλα άδεια, να ξεπροβάλλει απ' το παράθυρο του γραφείου του και να τους φωνάζει ότι δεν χρειάζεται να είναι τόσο σπαστικοί και να πάνε στα γραφεία τους πάραυτα.

Αυτοί κάνανε την καρδιά τους πέτρα και πηγαίνανε, αλλά δεν είχαν ήσυχη τη συνείδησή τους. Ένιωθαν ότι παρέβαιναν κάποιο νόμο. Το νόμο της ταμπέλας. Έτσι ο τετραπέρατος Γενικός Εισαγγελέας, για αποφυγή της παρανόησης, βρήκε τη λύση και ησύχασε:

7 + 7

Ευχαριστώ το Σαρδελλάκι και τον αγαπητό κύριο Hμερολόγιο για την πρόσκληση σε δημόσιο εξευτελισμό με την ομολογία 7 θανάσιμων μου αμαρτημάτων :)

*drum roll*

1. Δεν θέλω να με βλέπουν να κοιμάμαι. Η φάτσα μου τυγχάνει μιας απόκοσμης αλλοίωσης, οποιαδήποτε πόζα και αν πάρω (αν είμαι ανάσκελα, τα μάγουλά μου θα μετακυλιστούν προς τα αυτιά μου και θα μοιάζω με μόγγολο, αν είμαι στο πλάι θα πιττωθούν γύρω από τη μύτη μου και θα μοιάζω με ακκαμμένο χοτ ντογκ - or so I think). Το ότι ο ύπνος μου εμπλουτίζεται από διάφορα ηχητικά εφφέ, ακόμα το έχω filed under "Βάσιμες Υποψίες" κι αρνιέμαι να το προωθήσω στα "Oh dear".

2. H φωτογένεια κι εγώ βεβαίως και χωράμε στην ίδια πρόταση ενόσω μας χωρίζει το "δεν". Μιλούμε φκαίνω όπως το δαίμονα το μαύρο, ανυποθεθκιά απέραντη και είμαι πολλά κρίμα. Ειδικά τη στιγμή που ο χάσπας φκαίνει αλάνθαστος. Για να μεν πω για την κουμέρα μου, που τη θωρείς σε φωτογραφία τζιαι χάνεις το φως σου.

3. Εκνευρίζομαι όταν υπάρχουν μωρά στην παρέα και πρέπει να φαίνομαι ενθουσιασμένη στη θέα τους γιατί είναι η μάνα τους μπροστά. Ουδέποτε ρωτώ ένα μωρό (με φωνή ανεβασμένη κατά 5 οκτάβες και wild nodding σε κάθε "τι"), "τι 'ναι; μα τι 'ναι; τι 'ναι αγάπη μου; α; τι 'ναι; μμ; τι 'ναιι; μμμ; μμμ;". Με εκνευρίζουν τα μωρά που αππώνουνται και θέλουν σημασία. Τρων με τα shέρκα μου άμαν πεις του μωρού, π.χ., "όι αγάπη μου μεν τα πετάσσεις χαμέ" τζιαι πετάσσει τα - η φαγούρα θεραπεύεται μόνο με ξέδωμα διά βουζουνοπατσίασης. Άρα μεινίσκει μας η φαούρα.

4. Eίμαι ευκολόπρηστη bordering αχάριστη. Πρήζομαι και δυσανασχετώ ακόμα κι όταν με έχουν στα όπα όπα. Αλληθωρίζω και το βλέμμα μου μουγκρίζει "ΜΕΝ ΜΕ ΛΑΜΝΕΙΣ, ΜΑΝ!"

5. Τρέμω στην ιδέα της απώλειας αγαπημένου μου προσώπου. Στραγγώ που το κλάμα στην ιδέα ότι μια μέρα θα τον ακουμπήσω και, αντί για τον πουγιόττη μου, θα βρω μια κρύα πέτρα. Περνάμε άξιππα στο επόμενο:

6. Μετανιώνω που θυμόμουν τις φίλες μου όποτε χώριζα από τους εκάστοτε γκόμενους και ήθελα κουλιαντίρισμα παρηγοριάς. Ευχαριστώ το Θεό που με υπέμειναν.

7. Kάθε νύχτα προσεύχομαι, μεταξύ άλλων, να κάνει ο Θεός delete τη μνήμη της μάνας μου σε ό,τι αφορά στη μέχρι πρόσφατα συμπεριφορά μου (φαίνεται να δουλεύκει πάντως), ενώ ταυτόχρονα I'm working on answering lovingly and in complete sentences, αντί να βρυχώμαι χαμηλόφωνα και μονολεκτικά. Για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο, η αγαπημένη μου μάνα είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο, ενώ την υπεραγαπώ, δεν γυρίζει η γλώσσα μου το συγγνώμη, ευχαριστώ, ή αγαπώ σε.

Κυρία, κυρία, μα έχω τζι άλλα... Με νευριάζει η έκφραση "χ +1" (10 +1 συμβουλές, 50 +1 λόγοι, 76574 +1 πράματα). Γιατί δεν μας λένε από την αρχή "11 συμβουλές, 51 λόγοι, 76575 πράματα"; Και γιατί δεν λένε ποτέ "10 +2" ή "50 +43"; Επίσης. Τα μαλλιά μου υπαγορεύουν τη διάθεσή μου. Δεν είμαι καλή παρέα γιατί βαριέμαι να κουτσομπολεύω άλλους ή να μιλώ για τον εαυτό μου. Άρα απομένουν πολύ λίγα πράγματα για συζήτηση (με ορισμένα σύνολα). Λατρεύω να χάσκω με ένα καλό φίλο (το καταφέρνω με φίλες και αδερφό, ενώ με τον χάσπα θέλει ακόμα λίγο δούλεμα), τουτέστιν να αράζουμε και να μη χρειάζεται να γεμίζουμε τη σιωπή. Και όταν "τελειώσουμε", να νιώθουμε λες και μόλις είχαμε την παsh συζήτηση. Όταν έκλεισα τα 28 χάρηκα γιατί μέχρι εκείνη την ώρα νόμιζα πως ήμουν 30 ("είσαστε 30 χρονών, τι περιμένετε;" κτλ κτλ). Θέλω να γυμνάζομαι αλλά βαριέμαι τη ζωή μου. Αδυνατώ να σταυρώσω γυμναστήριο, ή οποιαδήποτε μορφή άσκησης, για πάνω από 2-3 φορές. Επίσης. Ο οργανισμός μου ανταποκρίνεται σε διάφορες θεραπευτικές αγωγές (κρέμες, αλοιφές, μάσκες ομορφιάς, βιταμίνες, κτλ) τις πρώτες 2-3 μέρες. Μετά τακκώνει τα και εν νώθει. Νομίζω αυτό λέγεται καλός μεταβολισμός. Καλάθκια.

Καλείται στο βήμα η Neerie με τον όρο να μας τα πει τσιαττιστά, και όλοι της γης οι αχάπαροι, γιατροί, ερπετά, έντομα και λοιποί ασθενείς.

OXIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

ΤΙ ΕΝ ΤΟΥΤΗ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΑ, ΑΡΓΙΑΝ ΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ;;;!!!!!!!!

Hurricane Sike (iii)

Έχει περάσει ένας μήνας και κάτι από το απιστευτότερο δεκαπενθήμερο της ζωής μου αλλά, μέσα από μια τυχαία περιδιάβαση στο Γιουτούμπι, κατάφερα να το ξαναζήσω -όσο γίνεται- μέσα από βίντεο που τράβηξαν κάποιοι ατρόμητοι. Ομολογώ ότι, παρά τη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη για την ανακάλυψή μου, εκτήτζιασα και ολίγον γιατί θα προτιμούσα να τα είχαμε τραβήξει εμείς!

Χέσα ούσα, δεν άφηνα τον χάσπα να βγάζει φωτογραφίες από τα roller coasters επάνω, από φόβο μην απωλέσουμε τη φωτογραφική. Εξ αιτίας μου τώρα δεν έχουμε τα αξιοζήλευτα αυτά βιδεάκια που τράβηξαν οι πιο κάτω αθεόφοβοι. Όλα είναι βίδεο από βόλτες και rides που κάναμε, όπως ακριβώς τα ζήσαμε κι εμείς.

New York (εμείς by bus, αυτοί by car - γι' αυτό επήξαν στην κίνηση χαχαχ -love the song)

View from the Empire State Building at night

Orlando - Universal Studios - The Incredible Hulk (probably the fastest ride)

Orlando - Universal Studios - Duelling Dragons (o τύπος χασκογελά ακριβώς όπως εμένα - εγώ είμαι πάντα τόσο φιρμένη που μεινίσκω με ανοικτό το στόμα γιατί μπουκκώνει αέρα και δεν μπορώ να το κλείσω και φκάλλω τη διαδρομή όπως τον χάχα)

Orlando - Sea World - Kraken (the longest ride in Florida)

κλαψ.

Βάσο, πιάσμου τον... *updated*

Εκτός από τα μείζονος σημασίας θέματα του διαβάσματος του καφέ και των λεπτομερειών της νομοθετικής εξουσίας (πόσους βουλευτές εμείς, πόσους εκείνοι, πόσα χρόνια ο ένας, πόσα ο άλλος, αν θα ψηφίζουν σηκώνοντας το χέρι ή πας σε κολλούες, αν θα φορούν γραβάτες ή παπιγιόν, κ.ά.), οι πρώην σύντροφοι Χριστόφιας και Ταλάτ έθιξαν, με περίσσιο θάρρος, άλλο ένα θέμα-κάλλος:

"Κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στο παλαιό αεροδρόμιο της Λευκωσίας, οι δύο ηγέτες τα είπαν ιδιαιτέρως (περίπου για το ήμισυ της συνολικής διάρκειας της συνάντησης), και φαίνεται ότι δεσμεύθηκαν να μιλούν τηλεφωνικά μεταξύ τους, κάθε φορά που μια δημόσια δήλωση σε οποιαδήποτε πλευρά τείνει να προκαλεί παρεξηγήσεις".

Πολίτης, 23/10/2008

- Βάσο, πιάσμου τον Μεχμέτ ρε κουμπάρε...

- Έγινε. [...] Δημήτρη εν απαντά, να αφήσουμε μήνυμα λαλεί η Εμινέ;

- Χρμφμ. Τέλος πάντων. Πε της να του πει εννά κάμω μια δήλωση σε λλίο στα κανάλια τζιαι ποννα την ακούσει να μεν λαωθεί, ξέρει τζείνος. Όι να με κουκκουφά πάλε.

- Εντάξει.

- Αν ένη, στο "ξέρει τζείνος" βάρτου τζιαι ποτζείντη φατσούα που μιτσοκαμμά δίπλα.

Την επομένη:

- Emine hanim, piasmu ton Hristofias...

- Evet efendim. [...] Mehmet Bey, Hristofias kratimenos. Messaj afisume?

- Hrmph. Çok güzel . Pe tu an iksanapei na fyun ta stratevmata enna po ji eyio yia enieo kratos - TURJIKO!!!

* Για τυχόν εξ Ελλάδος αναγνώστες, ο Βάσος στην Κύπρο είναι άντρας με όμικρον και όχι γυναίκα με ωμέγα. Σαμπώς όλα τ' άλλα τα καταλάβατε, ο Βάσος σας μάρανε.

Γελάστε ελεύθερα, it's on the house

Πήρε το αυτί μου ότι σε λύκειο της Λευκωσίας, ο καθηγητής γυμναστικής και υπεύθυνος για τις παρελάσεις έβαλε στη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου μια τουρκάλα μαθήτρια. Κάποιοι αντέδρασαν καταγγέλοντας το γεγονός στο Υπουργείο Παιδείας.

Ποια η απάντηση του Υπουργείου;

1. "SADECE BIR???" ("Μόνο μια;;;")


2. "ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΠΑΡΑΥΤΑ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ!!! Η κοπέλα έπρεπε να είναι στο άγημα!"


3. All of the above

Να χαρώ (τρις), το μωρό (τρις)

Αγαπητοί (not) π0ρνόβιοι και παιδέρες που εξακολουθείτε να ρέε(σ)τε άφθονοι στο μπλογκ,

εδώ και μερικές μέρες με απασχολεί ένα μωρό. Μεν συναγλείφεστε. Δυστυχώς για εσάς και ευτυχώς για αυτό, όχι με την έννοια που θα θέλατε να ακούσετε.

Στη γειτονιά μας, και συγκεκριμένα ακριβώς δίπλα μας, αγγονιστήκαμε ένα μωρό 2-3 χρονών. Αυτό το μωρό, από το χάραμα του φου μέχρι αργά τό βράδυ, διά γυρούς με το ποδηλατούιν του και παουρίζει ακατάπαυστα. Κραυγάζει. Σφαδάζει. Μουγκρίζει σαν να τζιαι σφάζουν το σιγά σιγά με τον νυχοκόπτη. Οι νεύρες του λαιμού του πρέπει ναν ούλλες εφκαρμένες. Αλόπως οι χορδές του κόφκουνται την ημέρα (σε κάποια φάση πριν να πάει να ππέσει) τζιαι θρέφουν ούλλη νύχτα.

Έλυσεν μας.

Ο χάσπας πετάσσει του μέσα μέσα κανένα "ΖΙΙΛΙΙΙ" (που το "ζίλικουρτι" που δεν τον αφήνω να αρθρώσει), αλλά ο μιτσής εν νώθει.

Χτες, δοκίμασα εναλλακτική προσέγγιση, εφαρμοσμένη με επιτυχία σε άλλα νήπια. Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν είναι επιληπτικό ή αυτιστικό, αλλά απλώς ορφανό από σωστούς φακκοπεννίτες γονείς, βγήκα στο παράθυρο και έκανα ό,τι έκανε πέρκι αντραπεί (καμία σχέση).

AAAAAARRRRRGGHHGGGRRRR ο μιτσής, AAAAAARRRRRGGHHGGGRRRR εγώ.

EEEEUUUUUURRRRGGGGHH ο βλακομιτσής, EEEEUUUUUURRRRGGGGHH εγώ.

AAAAAAAAYYYAAAAAAAAAA ο μαννός, AAAAAAAAYYYAAAAAAAAAA εγώ.

UUUUNNNGGGGGG ο πρήχτης, UUUUNNNGGGGGG εγώ.

Οι γονείς του λλίο πάρατζει, αλλά κατά τ' άλλα χασιμιοί.

Έλυσεν μας.

Πέρκι βρέξει λλίο να μπει έσσω.

update 19/10/08: μια διαπίστωση που θα αφήσω ασχολίαστη: το μωρό προσέχει το φιλιππινέζα.

Λεβέντες μου!

Tee hee hee

**της ανάρτησης προηγείτο "Προειδοποίηση περιεχομένου" (adult content) που τώρα αφαιρέθηκε**

For a second there, πρέπει να χάρηκες ότι κτύπησες φλέβα!

Μπορείς να πηγαίνεις, καλέ μου σπαρκωμένε ανώμαλε, και συγγνώμη (not) που σε απογοητεύω.

ΨΑΞΕ ΓΙΑ "S3XY CHILDREN", "CYPRUS Ρ0RNO", "ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ Π0ΡΝΟ", "DUR3X PLAY" KAI "KΑΥΛ0Μ@ΧΙΕΣ" ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ



Ούλλα καταλάβω τα, τες καυλ0μ@χίες δεν τες καταλάβω*. Πότε έγραψα εγώ έτσι πράμαν; Γιατί το Google στέλλει μου τους ούλλους δαμέ;


Εδώ είμαστε σοβαρός οργανισμός, κύριοι.



*σύμφωνα με επίσημες στατιστικές
**update: πώσσουφαίνεστε, εγράψαμεν 5-6 λέξεις τζιαι επλάκωσεν κίνηση! Tσκ.

***23/10/08 επιφοίτηση!! βρήκα πού λέει για κ@υλομαχίες στο μπλογκ! Σε ένα σχόλιό του Άνεφ, "άλλοι ψυχομαχούν τζι άλλοι...". Α ρε Άνεφ, ρε Άνεφ...

A case of τσιοφτίαση

Γιατρέ, έχω πρόβλημα.

Τελευταίως, μετά τις ειδήσεις που δεν προλαβαίνω να δω (εν έshει τζιαιρό να σχολιάσω τα πολιτικά που τόσο αγαπήσατε; εχεχεχ), θέλω να κάθουμαι πας τον καναπέ τζιαι να θωρώ καμιά τσιόφτα ανάλαφρη, κάτι που να μεν θέλει πολλή σκέψη. Περίεργον, βέβαια, γιατί θα ενόμιζεν κανείς ότι μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά με κότες, πρωινάδικα και τα νέα των νεοαποκτηθέντων σελέπριττις Γωγώς και Τρέλλα, θα ήθελα να βλέπω μόνο Βουλή Live στο σπίτι. Κι όμως, θέλω τσιόφτες. Κι άλλες τσιόφτες. Give me tchoftes!!!

Eψές είδα για τρίτη φορά λλίο που την "ζωή είναι ωραία" και "την αγάπη σου" και για πρώτη φορά λλίην "αίγιαν φούξια".

ΓΟΥΩΤ ΔΕ ΦΑΚΚ ΜΑΔΕΡΦΑΚΚΕΡΖ!!!
ΕΦΥΕΝ Η ΚΚΕΛΛΕ ΜΟΥ ΠΙΟΝ!

Νάμπον τζείνη η ανυποθεθκιά καλόγρια πον κάθεται ένα τόπο τζιαι γυρίζει τα σπίθκια, τα πάρκα τζιαι τα πάρτυ γενεθλίων;! Tζιαι ποιος δεκαοχτάχρονος κάμνει πάρτυ γενεθλίων σπίτι του το απόγευμα με χάρτενα καπελλάκια τζιαι τους γονιούς του τζιαι τες θείες του;! Νάμπον τζείνοι οι ηθοποιοί που παίζουν τους γονιούς ενώ εν ίσια με τα κοπελλούθκια τους;! Νάμπον τζείνος ο αρχιχάχας σκετσάκας που κάμνει τον σκηνοθέτη στην Σοφία την Καλλή τζιαι θκιαβάζει το ρόλο του που μες τες κόλλες αλλά σαν μιλά δείχνουν μας την Καλλή πέρκι σωθεί η κατάσταση; Ποιος είσαι κύριε;! Νάμπον τούτες οι ανυποθεθκιές;!

Η άλλη η τραβέστα η χωρκάτα γιατι έπρεπε να υπάρχει;! Σε ποιο ακριβώς χωρκό της Κύπρου ο τραβεστί θείος μεινίσκει μες το ίδιο σπίτι μες την υπόλοιπη οικογένεια τζιαι φωνάζουν του τζιαι "θεία";! Τζιαι πάλε οι γονιοί εν ίσια με τα κοπελλούθκια τους!

Τελικά φαίνεται έχουμε πρόβλημα με την απόδοση των ηλικιών. Βάλλουμεν τον γέρο να παίζει αρφός του μιτσή, τζιαι τον μιτσή να παίζει τζύρης της κοτζιάκαρης. Eίπαμε να καταπολεμήσουμε την ανεργία αλλά εκαταντήσαμεν ΠΑΙΞΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ, ΜΠΟΡΕΙΣ. Σκέψου το - Γίνεται, ένα πράμα. Αν έχουμε έναν παρέαν μας που θέλει δουλειά αλλά δεν έχουμε vacancy στο σκετσάκι μας για αρσενικό ρόλο, βάλλουμε τον να παίζει τη γεναίκα.

Τώρα, για την αίγιαν την φούξια, τι να πω... Μα ο ΓΚΕΟΥΛΛΟΣ ο ΓΚΕΫΑΤΣΟΥ με τη βράκα τζιαι τα κλατσό τα ροζ;! Η Κακουράτου παίζει τζιαι τίποτε άλλο εκτός που την πελλή την ξανισμένη;! Η δήθεν εφεύρεση του φραπέ μπορούσε να ήταν πολλά πιο έξυπνη, αντί "γουάου εφηύρα τον κουνιστό καφέ! Τι να τον λαλούμε; Να τον λαλούμε Φραπέ!". ?!?!?!?!?$%^?#$^?#$^?

Αν και ψείρισσα, κάποια πράγματα θα μπορούσα να τα δεχτώ σε κωμικές σειρές. Αλλά τούτοι πρέπει να σε πληρώνουν άγρια για να γράψεις οτιδήποτε θετικό. Για να μην είμαι εντελώς και παντελώς ισοπεδωτική, έχει κάτι συμπαθή παιδάκια που παίζουν καλά, αλλά όλο και κάποιος ανυπόθετος βρέθεται να πεταχτεί που κάπου τζιαι να χαλάσει τη σκηνή.

Νομίζω τωρά που εξέδωσα, σάννα τζι επέρασεν μου (η τσιοφτίαση εννοώ).
Θέλω να δω τα νέα, φέρτε μου νέααααα!!! Άκυρο. Άλλον καρακιοζιλλίκκι τζιαμέ. Μα να φκάλουν ολόκληρο ρεπορτάζ με τον πυροσβέστη που διά αναφορά που το κινητό;!

Θέλω CNN TURK! Θέλω κόσμον της υπαίθρου! Θέλω ντοκυμαντέρ για τον endangered οικότοπο της συναγρίδας! Και ρεπορτάζ για την καταπολέμηση του φυλλοκνίστη!

υ.γ. 15/10/2008 Αναθεωρώ τα περί του φούξια γκέουλλου μετά που είδα κανά 2 λεπτά ακόμα από τη σειρά. Τελικά το πρόβλημα μου παραμένει η ξανισμένη ανυποθεθκιά!

False alarm

Τις προάλλες, δύο άτομα άσχετα μεταξύ τους και σε ξεχωριστές περιπτώσεις μου είπαν ότι ομόρφυνα. Η μια, δηλαδή, μου είπε "κάτι έκαμες του μαλλιού σου; εν πολλά ωραίο" (ενώ ήταν το ίδιο, ίσως και χειρότερο) και ο άλλος χασκιασμένος σαλαβατούσε με δέος "το πρόσωπο σου... εν έτσι... πώς να το πω... πιο... πιο...". Οσιακό; Φωτισμένο; Αγγελικό;

Το αποπάνω, σε συνδυασμό με το ότι μερικές μέρες πριν, η ώρα 1.30 το μεσάνυχτο έπια να κάμω custard με κανέλλα και στην πορεία άρχισα να μαγειρεύω ταυτόχρονα κριθαράκι με κιμά, μου έβαλε ψύλλους στα αυτιά. "Oh-my-God, μα δηλαδή έθθα πάω του χρόνου Αγγλία στον αρφό μου; Μα να μεν πάμε road trip στην Ευρώπη; Μα τα λεφτάκια στον διακοποκουμπαρά να μου τα φαν οι πάνες τζιαι οι μιλούπες?!?!?! Μα να θωρώ τες διακοπές με τα κυάλια; Μα ναν η τελευταία χρονιά που τζοιμούμαι οχτάωρο πιντωμένο; Μα THAT WAS IT?!?! Mα my life is over?!?!" κ.ά.

Ενηγουέη, για να μην τα πολυλογώ (τωρά τζιαι να πάει), αποδείχθηκε τελικά ότι το former ήταν απλά a really good hair day και το latter ήταν ακόμα jet lag.

Φιούξιξ ':]

:]

:/

(?!)

(ΤΙ ΚΑΜΝΩ ΤΩΡΑ?!?!)

Τσάντα για αγρίους

Παρατήρησα ότι κάποιες εδώ στη δουλειά (και όχι μόνο) αλλάζουν τις τσάντες σαν τα πουκάμισα. Χεχ, έχει και κάτι άλλους που αλλάζουν τα πουκάμισα όπως εγώ τις τσάντες. Γιατί εμένα οι σχέσεις μου με τις τσάντες δεν είναι εφήμερες, έχω σοβαρό σκοπό, τις αλλάζω μία φορά το χρόνο. Και γιατί είμαι ιδιότροπη και δεν μ' αρέσει όποια κι όποια, αλλά και γιατί κουβαλάω τόοσα πράγματα εκεί μέσα, που σιγά μην τα μετακομίζω κάθε τρεις και λίγο. Και διερωτώμαι, εφόσον το περιεχόμενο της γυναικείας τσάντας φημίζεται παγκοσμίως για την πλουσιότητα χαρακτήρα του, οι άλλες πώς στο καλό τις αλλάζουν καθημερινά; Σημαίνει πως με το που σχολνάν απ' τη δουλειά και μέχρι το επόμενο πρωί, δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να μεταφέρουν υπάρχοντα από τη μια στην άλλη. Αν τα τοποθετούν συγυρισμένα, that is. Γιατί αν είναι για να αδειάζω τη μια μέσα στην άλλη από κάποιο ύψος, κλάφτα. Αγχώθηκα μόνο που το σκέφτηκα (μα να πέφτει το ένα πάνω στο άλλο randomly και να πιττώνονται;!).

Μετά το ταξίδι στην Αμερική απ' όπου επέστρεψα κατά 3 τσάντες πλουσιότερη (it's that city I tell you), όλο λέω πως θα αλλάξω τη τσάντα μου με μια από τις αμερικάνικες κι όλο το αναβάλλω, γιατί με το που αντικρίζω τον εσωτερικό της κόσμο κατακλύζομαι από αθεράπευτη βαρεμάρα.

Κι επειδή όση δουλειά είχα για σήμερα την τελείωσα (αχαχαχχαχαχΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧ, ουχουχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ καλό, πώς τα λέω η λέσμπιαν), για να περάσει η ώρα θα επιχειρήσω ένα inventory check της τσάντας μου.

(...)

Λοιπόν, αν αρχίσω να εξηγώ το πώς βρέθηκε το κάθε πράγμα εκεί μέσα, θα νυχτωθούμε (αν και κάτι μου λέει ότι υπάρχουν πολύ πιο αλλοπρόσαλλες τσάντες από τη δική μου). Έτσι, θα τα κατονομάσω μόνο αλλά να έχετε υπόψη ότι η παρουσία κάποιων αντικειμένων στη τσόντα μου δεν είναι η προφανής (π.χ. το ξυραφάκι δεν είναι για να κόψω τις φλέβες μου και η ττελλόβρουτσα δεν μπήκε εκεί μετά που τελείωσα το πλύμμα των αγγειών). Και, επίσης, ότι είχαμε και πάμπολλα αντικείμενα που πέρασαν από τη τσάντα μου ως γκεστ σταρ.

1. Ξυραφάκι ροζ Gilette.

2. Ττελλόβρουτσα ειδική για γρίλλιες φούρνων.

3. Μπλοκ ληγμένων εκπτωτικών κουπονίων για το σινεμά.

4. Τσίχλες σκορπισμένες (ποτέ μασημένες - ξαναπαίξτο συνθηματικά).

5. Πορτοφόλι (άλλο ποστ το περιεχόμενο αυτουνού).

6. Χάρτινη βεντάλια.

7. Υγρά μαντηλάκια.

8. Στεγνά μαντηλάκια.

9. Εκείνο το χαρτινοασημένιο πράγμα σαν μικρή σελίδα που είναι τα χάπια πάνω κι από όπου τα κόβεις/ανοίγεις ένα ένα; Ένα απ' εκείνο με δύο χάπια για ξεφούσκωμα κοιλιάς (ΜΥ ASS!!!) μέσα.

10. Υγρά μαντηλάκια για την ευαίσθητη περιοχή.

11. Μπαταρίες ΑΑΑ.

12. Κουτί με μπουκάλι σιρόπι για το βήχα.

13. Πηρούνι (κανονικό, όχι πλαστικό).

14. Χαρτιά παντός μεγέθους με βιαστικές σημειώσεις.

15. Κλειδιά.

16. Κινητό.

17. Θήκη γυαλιών ηλίου.

18. Μαχιούδες και κοτσιδάκια μαλλιών.

19. Κατάσταση τραπεζικού λογαριασμού.

20. Επιταγή με το βοήθημα γάμου, γιούπι.

21. Το κουτί των σκορπισμένων τσιχλών.

22. Αποδείξεις αγορών.

23. Δωροκουπόνι.

24. Μολυβάκι του ΙΚΕΑ.

25. Παστίλιες για το λαιμό.

Συν 2-3 άλλα που μαρτυρούν την απόρρητη δουλειά που κάνω (όχι, για το blogging δεν πληρώνομαι - την άλλη). Αν σας έλεγα ότι έχω στη τσάντα μου κιμωλίες, για παράδειγμα, θα ήταν πασιφανές ότι είμαι του CSI Λευκωσίας. Ή αν είχα swipe card, ότι δουλεύω στο δημόσιο ή στη φάμπρικα.

Συμπεράσματα: έχασα το lip balm μου.

Και όχι, δεν κυκλοφορώ με βαλίτσα!

υ.γ. τσιχλίτσα σ' όποιον ξέρει τη λέξη για το 9.

Hurricane Sike (II)

Tο Ορλάντο είναι καταπράσινο, γεμάτο λίμνες, ποτάμια, δάση και ξύλινα σπίτια όπως αυτά στις ταινίες κατά μήκος αδιέξοδων δρόμων - όπως τις γειτονιές στις Desperate Housewives και στο Beverly Hills 90210 (?!?!?!? όι μάνα μου). Αυτά τα είδαμε από το αεροπλάνο γιατί μετά που προσγειωθήκαμε μπήξαμε όσο περισσότερα πάρκα (as in theme parks) γινόταν στο πρόγραμμα και δεν προλάβαμε να ασχοληθούμε με την κανονική πόλη. Eκτός από το άπειρο πράσινο και τις λίμνες, το Ορλάντο χαρακτηρίζεται και από απέραντη άπλα, (ξ)ανοικτοσύνη, τουτέστιν το κάθε πράγμα (ξενοδοχείο, εστιατόριο, κτλ) καταλαμβάνει άπειρη έκταση από μόνο του, ώστε οι λέξεις "adjacent", "next to", και "next door" να σημαίνουν "κάπου εντός αυτού του τετραγωνικού χιλιομέτρου". Μη πράσινο είναι μόνο ο δρόμος, κι αυτός χωρίζεται σε δύο κατευθύνσεις με γρασιδωμένη νησίδα πλάτους ενός οικοπέδου. Η απόσταση από το δρόμο μέχρι το πεζοδρόμιο είναι και πάλι γύρω στο μισό οικόπεδο, και πάλι ξεχειλισμένη από well-groomed γρασίδι.

Σε αντίθεση με το Μανχάτταν, στο Ορλάντο απέχουν πολύ τα πράγματα μεταξύ τους και συνεπώς δεν περπατιέται.

Ένηγουέης! Πρώτη μέρα, κτυπάμε το Animal Kingdom του Disney, όπου πήραμε μια πρώτη γεύση από τα απείρου κάλλους πάρκα που έχει δημιουργήσει. Παραμυθένιο περιβάλλον για μικρούς και μεγάλους. Πρέπει να είδαμε σχεδόν όλη την πανίδα του πλανήτη συγκεντρωμένη σε μια μεγάλη έκταση με λίμνες, βλάστηση παντός είδους, και πάρα πολύ καλοδουλεμένα σκηνικά. Για παράδειγμα, η ουρά για να ανεβούμε στο τραινάκι πάνω στο Έβερεστ, δήθεν, σε περνούσε μέσα από το Νεπάλ - και όχι ό,τι κι ό,τι: κανονικά σπιτάκια, μαγαζάκια που πουλούσαν είδη ορειβασίας, ναούς, δάση κτλ. με απίστευτη λεπτομέρεια στο ντεκόρ.

Στην τρίτη φωτό της πρώτης σειράς μπορείτε να δείτε ποιον αντίκρισα από το μίλι και ετρέξαν τα μάθκια μου!!! Ολοζώντανος και με χαιρετά!!! Ευτυχώς, τα καινούργια μου γυαλιά ηλίου εν έχουν λάθος και φτάνουν ως τη βούκκα, έτσι δεν έφκαλα νάμι μες τον κόσμο. Αφού συνήλθα, σκεφτόμουν, "ΓΟΥΑΟΥ. Σκέφτου τα μωρά ίνταλος πρέπει να κάμνουν δαμέσα ΜΑΝ!!".

Τη δεύτερη μέρα, και από τις καλύτερες, πήγαμε στο Sea World. Εκεί είδαμε ίσως όλη τη θαλάσσια πανίδα και θαυμάσαμε τη δουλειά που κάνουν κάποιοι άνθρωποι ώστε να προστατεύσουν και να φροντίσουν κάποια είδη ζώων. Τάισα και άγγιξα δελφίνιααΑαΑαΑα γιούυυπιιιιιιι εν είχαν λάθοοοςςς!!! Επέρασα μέσα από ένα τούνελ, οι τοίχοι του οποίου ήταν τεράστιο ενυδρείο και γύρω περνούσαν καρχαρίες. Παρακολουθήσαμε show με δελφίνια και φάλαινες και εβουρκώσαμε από συγκίνηση! H αγάπη μεταξύ ζώου και εκπαιδευτή ήταν διάχυτη, εν είχαν λάθοοοςςς!!! Φύγαμε κατασυγκινημένοι, με τη σκέψη (ο καθένας που μέσα του) ότι ...we'll be back. Κάποτε. Εγώ είχα ακόμα μια σκέψη, ότι θα ήθελα να κάνω καριέρα ως δελφίνι και να θκιανεύκουμαι όλη μέρα στο Sea World. Στην πορεία βρήκα άλλο επάγγελμα, όμως, πιο εφικτό.

Την τρίτη μέρα πήγαμε στο Epcot, το φουτουριστικό-τεχνολογικό πάρκο του Disney. Είχε, μεταξύ άλλων, space shuttle simulation (δηλαδή, να κάμεις τον αστροναύτη και να εκτοξευτείς για τον Άρη) και είχε δύο επιλογές, μια για κανονικούς που αντέχουν την πίεση και τα ταρακουνήματα και μια για μαλθακούς. Ο χάσπας μπήκε στους πιεσάτους κι εγώ μπήκα στους μαλθακούς γιατί όπως διάβασα την προειδοποίηση εφοήθηκα ότι θα έφευκεν η κκελλέ μου. Του χάσπα χαζίρι να σπάσει ο θώρακάς του που το cabin pressure (έθελεν μου να νιώσει αστροναύτης), εγώ μετά την εκτόξευση εβαρέθηκα. Αλλά ως εκτόξευση εν είshεν λάθος!

Την τέταρτη μέρα πήγαμε στα Hollywood Studios του Disney όπου μας έδειξαν διάφορα κασκαντερικά, βομβαρδισμούς, τορπιλλισμούς, ανατινάξεις, ακροβατικά κτλ.

Στη φωτό πάνω, ο δράκος στην πρώτη σειρά είναι φτιαγμένος από Lego. Η άνω γωνιακή δείχνει που προωθούν ένα κολότζι σε ένα θερμοκήπιο για Μίκι Μάους. Το φορτηγάκι στην τελευταία σειρά πουλά ΖΑΜΠΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΟΠΟΥΛΑΣ. Σύνηθες φαινόμενο στα πάρκα, και ο κόσμος κρατούσε τη ζάμπα που την κοκκάλα και έκοφκεν που πάνω κομμάθκια όπως τον καννίβαλο.

Αυτές τις τελευταίες μέρες, άρχισα επίσης να συνειδητοποιώ πόσα ΟΥΑΟΥ επαγγέλματα υπάρχουν out there (εκπαιδευτής δελφινιών, ρεπόρτερ για το travel channel -παλιός καημός τούτος, χαιρετιστής ανθρώπων, κ.ά.) και ποιο είναι το επάγγελμα των ονείρων μου, που δεν είχα ξανασκεφτεί...

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ!!!

Όχι κατ'ανάγκην ο Μίκυ, αλλά οποιοσδήποτε χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων. Εν έshει λάθος: να κυκλοφορώ, να χαιρετώ και να φωτογραφίζομαι με τον κόσμο. Ίσως κάτω από τη στολή να φκάλλω λλίο λάδι αλλά είμαι σίγουρη ότι κάποια πατέντα θα υπάρχει για να εξαερίζομαι.

Την πέμπτη και πρότελευταια μέρα πήγαμε στα δύο πάρκα της Universal, το Universal Studios και το Islands of Adventure, όπου κάθε παθκιά και thrill ride!!! Το ένα roller coaster καταπληκτικότερο που το άλλο! Όταν ποσπαστήκαμε που τα πάρκα, πήγαμε σε μια περιοχή ονόματι CitiWalk μεταξύ των δύο πάρκων με εστιατόρια, μπαρ, καταστήματα και λοιπά γύρω από μια λίμνη. Πήραμε μια rasberry margerita (ελείψαν οι άλλες γεύσεις και πήραμε μόνο μια για να δοκιμάσουμε) και πήγαμε και αράξαμε σε κάτι σκαλάκια που βγάζαν στη λίμνη όπου καθρεφτιζόταν το μεγαλύτερο Hard Rock cafe στον κόσμο. Ήταν απερίγραπτα ωραία *κλαψ*. It sucks to sob because you're happy and you never want it to end *saikko*. (Πόσην ώρα να πάει, όμως, όταν έχεις μόνο ένα χαρτομάντηλο και το έχεις κάνει ολοπούρπουλλο και δεν απορροφούσε άλλο; Κάπου σταματάς.)

Για την τελευταία νύχτα αφήσαμε το ονειρικό, παραμυθένιο Magic Kingdom του Disney με το σήμα κατατεθέν παλάτι να δεσπόζει, γιατί το βράδυ πάντα έχουν φαντασμαγορική παρέλαση με όλους τους μέλλοντες συναδέλφους μου (μίκυ μάους) και πυροτεχνήματα. Με εμένα να παριστάνω το τριπόδι για τον χασπόρτερ, κάπως έτσι κηρύξαμε τη λήξη του μελένιου δεκαπενθημέρου, άλλως "Και οι 15 ήταν υπέροχες".......... *sigh*

Hurricane Sike (I)

Κείμενα λαχταριστά, αχνιστά, που ευωδιάζουν, και χρώματα, αρώματα κι εικόνες που μαλλιοτραβιούνται ποιος θα πρωτοπεταχτεί από τη σελίδα/οθόνη και που σε ταξιδεύουν και χάνεσαι, δυστυχώς δεν ξέρω να γράφω (και να φανταστείς ότι στο γυμνάσιο σάρωνα τα βραβεία στις εκθέσεις - ίνταλος τους εγέλουν έτσι;!). Εξάλλου (όσα δεν φτάνει η αλεπού), εδώ δεν είναι National Geographic. Aυτό εδώ (τα κάνει κρεμαστάρια) είναι ημερολόγιο. Οι βαριούντες να διαβάσουν, ας δουν μόνο τις φωτογραφίες (the awesomest thing about which, is that I WAS THERE TO TAKE THEM). And click to view bigger. And nothing else matters.

4/9 - Νέα Υόρκη

Φτάσαμε στο centrally located ξενοδοχείο κατά τες 5 το απόγευμα. Ό,τι δεν εκαταφέραν να κάμουν δύο πολύωρες πτήσεις με τη Σαρδελλουφτχάνσα (wtf man), το κατάφερε ένα πελλοταξί που πήραμε από το αεροδρόμιο (αργότερα, βλέποντας το γραμμένο σε σουβενίρ, έμαθα ότι όντως έχουν φήμη φραπεστηριού τα ταξιά τους). H διαδρομή καταπράσινη με κούκλικα ξύλινα σπίτια ("ρε, εν σωστά που ήρταμεν;! Μπας τζι άφησεν μας μεσοστρατίς στην Αγγλία;"). Πρώτη εντύπωση με το που -επιτέλους- ανέφανεν το Μανχάταν στον ορίζοντα ήταν "Ουρανοξύστεεεεεεςςς!!! Arf arf arf arf arf arf ARF ARF!!!". Μετά που εκοντέψαμεν, "Πούντο που μίshιμου πρέπει να ππέσω χαμέ ανάshελα για να δω ουρανό; Μια χαρά φαίνεται ο ουρανός!". Αλλά "έκρυψα να περάσουμε".

Πρώτη εντύπωση από το δωμάτιο ήταν ότι ενώ είχα υπολογίσει τα "250 sq. f." να είναι ίσια με το διαμέρισμά μας στην Κύπρο, ήταν ένα κανονικό δωμάτιο. Όταν μου είχε πει ο Διάσπορος να μεν περιμένω και πολλά που το δωμάτιο, I actually snorted. Μάλλον το f εν fingers που εσήμαινε. Ένηγουεης, ήμαστε ακμαιότατοι και επεριπαίζαμεν τους άλλους που παθαίνουν μίshιμου jet lag. "Εν jet γαρ που είμαστεν", λαλεί μου ο χάσπας και χαχανίζουμε. Ένηγουέης (πάλε), είπαμε να ππέσουμε καμιά ωρούα να πνάσουμε τζιαι μετά να ιshιώσουμε να δούμε τη γειτονιά. Εξυπνήσαμε την επόμενη μέρα. Που το χάραμα.

5/9 - Νέα Υόρκη

Σήμερα τη βγάλαμε χαλαρά πάνω σε ένα cabrio λεωφορείο που μας ξενάγησε στο downtown Manhattan. Ο χάσπας πήγαινε για βόλτα, εγώ για αναγνώριση εδάφους (H&M on 34th street. Over. Victoria's Secret on 5th. Copy.). Πρέπει να εφκάλαμε 150 φωτογραφίες, σαν καλοί αχόρταγοι τουρίστες που πρώτη φορά θωρούν ψηλά κτίρια. Εφκάλλαμεν τα ούλλα ένα ένα. Ερωτεύτηκα έναν μαύρο πανύψηλο γυαλιστερό λυγερόκορμο που ορθονώταν μόνος του ως τα ουράνια (για ουρανοκνύστη μιλούμε πάντοτε). Πιάσαμε και πλοιάκι και πήγαμε ως το άγαλμα της ελευθερίας πάλι σαν σωστοί αυτοσεβόμενοι τουρίστες και κατά τες 5-6 το απόγευμα ήμαστε πίσω στο ξενοδοχείο. Είπαμε να ππέσουμε καμιά ωρούα να πνάσουμε τζιαι μετά να ισιώσουμε να πάμε να φάμε. Εξυπνήσαμε την επόμενη μέρα. Που το χάραμα.

6/9 - Νέα Υόρκη

Επειδή "μέρες πολλές", συνεχίσαμε να ρεμβάζουμε από το λεωφορείο και σήμερα. Πήγαμε στις uptown γειτονιές και το Χάρλεμ. Κατά τες 5-6 ήμαστε πίσω στο ξενοδοχείο. Είπαμε να μεν ππέσουμε καμιά ωρούα να πνάσουμε αλλά να ισιώσουμε ευθύς να κάμουμε και το night tour. Εκάτσαν οι μπαταρίες της φωτογραφικής στο Brooklyn bridge επάνω (βλ. στο πιο θεαματικό κομμάτι).

7-10/9 - Νέα Υόρκη

Ξυπνούσαμε πρωί με την αυγούλα και γυρίζαμε το Μανχάταν παθκιάν προς παθκιάν. Κτυπούσαμε ένα τεράστιο bagel που το φαγάδικο στη γωνία που έσφυζε από κρεατίλλα (και που ο χάσπας επρόφερε "vajelle" αντί μπέικολ) και μετά εκόφκαμε μίλια ολόκληρα περπατητοί. Αρνούμουν να αγοράσω ποτζείντες λαστιχένιες τουριστικές γαλότσες thinking I was too cool for them. Οι φτέρνες μου εγίναν όπως την πανοπλία του ρινόκερου τζιαι τα πόθκια μου ένιωθα ότι θα εκόφκουνταν που τα γόνατα τζιαι θα εππέφταν χαμέ.

Εν τω μεταξύ, παρακολουθούσαμε τα δελτία καιρού, τα οποία μας εκάναν μεγάλη εντύπωση που ήταν τόσο ακριβείας, για να δούμε κατά πόσο το δεύτερο σκέλος θα το περνούσαμε στη Φλόριδα, όπως ήταν το πλάνο, ή αλλού, μακριά από τον τυφώνα Ike. Ευτυχώς για μας ο Άικ λοξοδρόμησε και άφησε τον Σάικ να καθαρίσει. Κλείσαμε μια βδομάδα στο Ορλάντο της Φλόριδας - μέσω διαδικτύου, μούχτιν τέλλεια man.

Χρειάστηκε να τηλεφωνήσω στην αεροπορική εταιρεία από τηλεφωνικό θάλαμο για να μου πουν επισήμως πόσα κιλά δικαιούμαστε στις εσωτερικές πτήσεις:

Μ(μηχάνημα): Thank you for calling Delta Airlines. Blah blah blah. Would you like to discuss your flight details, ask about arrivals and departures or speak to a representative?

Sike: ...?

M: ...

S: (thinking out loud) Μα είπεν μου σε ποιον αριθμό αντιστοιχεί το καθένα τζι εν άκουσα;

M: Please repeat what you would like to do. Discuss your flight details, ask about arrivals and departures or speak to a representative?

S: Tάχααα;; Πέρκι να θέλει να μιλήσω της μηχανής τωρά!!!

M: I'm sorry I'm having trouble understanding you. Please say "discuss my flight details", "ask about arrivals and departures", or "speak to a representative".

S: (!ΕΝ ΣΟΒΑΡΟΜΙΛΑ!) "Speak to a representative" (feeling dorky)

M: Thank you. Does your call concern international flights or domestic flights?

S: Κύριε Ελέησον! Πέρκι να με έχουν να μιλώ της μηχανής τωρά!!!

M: Please repeat what your call is about. International flights or domestic flights?

S: (πέρκι εν μας θωρεί κανένας που μιλούμε μόνοι μας) Domestic flights.

M: Please repeat what your call is about. International flights or domestic flights?

S: !!!Eshέξιξ-

M: I'm sorry I'm having trouble understanding you. Please say international or domestic.

S: (ΡΕΖΙΛΙΙΙΙΙΙ) Domestic.

Μ: Thank you. Your call is being forwarded to one of our-

S: ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!! ΝΑ ΜΙΛΟΥΜΕ ΤΟΥ ΤΟΙΧΟΥ ΠΚΙΟΝ! ΚΑΛΑΝ, ΤΖΙ AΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΣΣΟΣ ΤΖΙΑΙ ΤΤΑΤΤΗΣ;!!

M: I'm sorry I'm having trouble understanding you-

S: ΛΕΩ ΚΑΛΑΝ, ΤΖΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΣΣΟΣ ΤΖΙΑΙ ΤΤΑΤΤΗΣ;!!

Mιαν από αυτές τις μέρες, επίσης, ανακάλυψα ότι ο στεγνωτήρας μαλλιών παύλα προέκταση του χεριού μου που πήρα μαζί μου (στάνταρ) αρνείτο να συνεργαστεί με το αμερικάνικο ρεύμα και εφυσούσε ωσάν με το ένα πόδι στον τάφο. Πανικός. Τα μαλλιά μου ήταν όπως τον τσέστο, τίποτε εν τους εκάθετουν, ούτε αφρός ούτε τζέλλια ούτε τίποτε. Το χάσπα εβόλεφκεν τον έτσι γιατί έβρισκεν με γλήορα μες το πλήθος. Πανικός. Εν αντέχετουν η κατάσταση έτσι μπήκα σε ένα υπερφαρμακείο να αγοράσω τίποτε πέρκι κάτσουν έναν τόπο. Εν επαίζετουν το φαρμακείο, εθυμήθηκα μια μπλόγκερ που έγραφε ότι αρέσκει της να θκιανεύκεται μες τα φαρμακεία και σκεφτόμουν ότι αν εθώρεν τωρά τούτο που εθώρουν εγώ εμπορούσε να πεθάνει ευτυχισμένη - εν θυμούμαι ποια ήταν. Κατέληξα σε ένα σίδερο μαλλιών $20 (8 λίρες) με τη σκέψη "πόσο χάλια μπορεί να είναι; Τσιγγουνέυκουμαι να δώσω παραπάνω για κάτι που έχω στην Κύπρο τζι εν μια χαρά". Ε ήταν χάλια. Έμεινα σκιάχτρο ως τη μέρα που εφύαμε.


Την Κυριακή το παίξαμε τόπακαες και κάναμε Sunday at the park (that being Central), αφού το παίξαμε και τουρίστες και πήγαμε στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας όπου και σωρόφτηκε η πέτσα μας που την κρυάδα (μες τες συμβουλές που αψήφησα/ξέχασα ήταν το περί ξεπαγιάσματος εντός των κτηρίων).

Eπίσης, μιαν από αυτές τις μέρες περπατήσαμε στο SoHo, Chinatown και Little Italy. Στην ιταλική συνοικία προετοιμάζονταν για το επερχόμενο φεστιβάλ τους κι έτσι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι πάγκους άστητους, φορτηγά και ττάκκα τούκκου. Είχαμε οδηγίες να κάτσουμε για ένα καφέ στις γραφικές γειτονιές του SoHo αλλά ο ζόλος που κυριαρχούσε δεν μας άφηνε να απολαύσουμε τον καφέ ή το φαγητό μας. Το μόνο κακό της Νέας Υόρκης ήταν αυτή η τουαλετίλα που έδινε τη θέση της στη βραστή σκουπιδίλα και που αναδυόταν από παντού.

Μα σάννα τζι εξήχασα το καλλύττερο; THE PLACE IS COMPLETELY SMOKE-FREE!!! Άψεν τσιάρο μια φορά ο χάσπας σε ένα κκαφέ πας το πεζοδρόμιο και έφαεν παρατήρηση, είπαν του να κατεβεί στο δρόμο!!! BLISS!!! Eν είshεν λάθος.

Eπίσης, ΣΚΤ (σαν καλοί τουρίστες), ανεβήκαμε και στο 86ο όροφο του Empire State Building, του και-πάλιν ψηλότερου κτιρίου και εδώκαμεν της φωτογραφικής και άψεν. Η θέα που τζειπάνω κάτω ήταν απίστευτη, έπρεπε να έπαιρνα τη hoover μου να τη ρουφήσει τζιαι να τη φέρω πίσω να σας τη δείξω. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι χρειαζόμαστε καλύτερη φωτογραφική (the city does that to you).

10-11/9 - Νέα Υόρκη

Οι δύο τελευταίες μας μέρες θα ήταν αφιερωμένες στο shopping. Ενευρίασεν με το Macy's γιατί (εκτός που κατεψυγμένο) ήταν τόσο τεράστιο που εχάθηκα 100 φορές και εβαρέθηκα, ενευρίασεν με επίσης το Victoria's Secret γιατί είχαν μόνο σεμνές τσιόφτες σε διάφορα μουντοχρώματα, ενευρίασεν με το H&M γιατί εν ήβρα τίποτε, τζιαι το LUSH γιατί δεν πουλά ένα single σαπούνι με τη μυρωδιά που σου τάσσουν άμα περνάς πόξω. Στο Forever21 μπήκα, βγήκα, είπα στο χάσπα να "μην με περιμένει απόψε σπίτι" και ξαναμπήκα. Γινόταν της μούρλας. Επιστράτευσα όλες τις ανασκαφικές μου ικανότητες και έφυγα με $200 μείον και 37 τσάντες παραμάσκαλα. Οργασμός. Εν είshεν λάθος.

Στις 11 του μήνα, μαύρη επέτειος για τους Νεοϋρκέζους και τελευταία μας νύχτα στην ΝΥ, ΣΚΤ και πάλιν βγήκαμε πάνω στο Brooklyn bridge και αποθανατίζαμε τις δύο μπλε στήλες φωτός που αναδύονταν από το ground zero, όπου μια φορά και δυο καιρούς κυριαρχούσαν οι δίδυμοι πύργοι, και φτάναν μέχρι τον ουρανό. Εκείνη τη νύχτα πήραμε τη μεγάλη απόφαση να αγοράσουμε άλλη φωτογραφική με ειδίκευση στα night shots.

Συμπεράσματα Συνεδρίου: δεν πήγαμε κανένα διήμερο εκτός ΝΥ όπως αρχικά σκεφτόμασταν, εκάτσαμε στα βραστά μας, δεν δοκιμάσαμε τα μαρτίνια τους και τις σαγκρίες τους, δεν πήγαμε στα συστημένα εστιατόρια, δεν πήγαμε σε όλα τα μουσεία, αλλά ΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΠΙΘΑΝΑ ΤΕΛΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ. Όι μόνο ετρώαμεν ούλλη μέρα, αλλά ετρώαμεν ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΧΑΣΠΑ (ουαου δεν ξανάγινε!!! Στην Κύπρο ένα issue μας εν ότι όποτε πω ότι επείνασα, ο χάσπας λαλεί μου "μα αφού τωρά έτρωες!!!", θέλει ας έshει 3 ώρες ή 3 μέρες), τα φαγιά τους εν είχαν λάθος (ok, μπορεί να είshεν λλίο λάθος το σουβλάκι του δρόμου), ο κόσμος πάρα πολλά φιλικός και ευγενικός (και διερωτούμαι γιατί έχουμε εμείς τη φήμη του ζεστού και του φιλόξενου λαού - my ass, if ask you me). Feelings: δεν ένιωσα το δέος που περίμενα ότι θα νιώθω (this being my dream coming true), αντιθέτως ένιωθα πολύ οικεία σε βαθμό που παρολίγο να βαρεθώ! Νομίζω φύγαμε just in time, πριν ξενερώσω τζιαι με το "hi, how are you" που μας ελαλούσαν ΟΥΛΛΟΙ σαμπώς τζι εξέραν μας.

Στο επόμενο επεισόδιο: Ορλάντο, Φλόριδα - Πώς δεν μας εκανούσαν οι μέρες, ποιον είδα και έκλαια και ποια είναι η δουλειά του μέλλοντος for Sike!