Με σίκκλιφ

Ο λαιμός μου σήμερα δεν αντέχετουν, ενόμιζα ήταν να κοπεί τζιαι να ππέσει η κκελλέ μου χαμέ. Ξαναπάω στον γιατρό. Μόλις του είπα ότι πάω που το κακό στο χειρότερο αλλά να μεν διανοηθεί να μου κάμει τη φάτσα μου χούβερ πάλε, έδησεν το φρύδι του τζιαι είπε μου βλοσυρά "ξάπλωσε τζιαι φκάρτα ρούχα σου".

"ΦΚΑΡΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ?!?! ΕΓΩ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΞΕΤΑΖΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΤΑ ΡΟΥΧΑ?!?!?" σκέφτηκα, και πήγα και ξάπλωσα αλλά χωρίς να κάμω τα ρούχα μου πάνω μπας τζιαι δεν είχα ακούσει καλά. "Κάμε τα ρούχα σου πάνω". Σχιτ, σκέφτηκα, μάλλον εν σοβαρή η κατάσταση μου τζιαι θέλει να έshει απρόσκοπτην πρόσβαση στον οργανισμό μου χωρίς παρεμβολές που το πουκάμισο.

Μάνα μου τον ρε, τον σεμνό μου ρεεεεεε.... εξέταζεν με χωρίς να θωρεί, ήταν shυφτός και σκυθρωπός. Εν επροσβάλτηκα καθόλου που εν έμεινεν να χάσκει το νέο μου μπαλκονέ σουτιέ που το Σολέιλ - αντιθέτως, εσυμπάθησα τον ακράδαντα.

Μετά ξαναβάλλει με να κάμνω ααα τζιαι εεε για να δει τον λάρυγγα μου τζιαι εστυλλομμάθκιασε. "ΑΠαναγία μου, μα έshει πρόβλημαν εδώ!!". Έθελα να του πω "Γιε μου;;; Τζιαι προχτές που ήρτα έτσι ήταν, τωρά το θωρείς;;" αλλά είπα να μεν τον θίξω τζιαι να μου γράψει κανένα φάρμακο αψό.

Έγραψεν μου ό,τι έπρεπε να μου είshεν γράψει την πρώτη φορά (αλλά φαίνεται αποσυντόνισα τον by offering my own diagnosis). Γιατί εγώ να μεν γλυτώνω τα αντιβιοτικά ποττέ μου;;; Τέλοσπάντων. Είπεν μου έχω μικρόβιο, έπια τζιαι το σίκκλιφ μου (εν έshει σαν το καθίσιν α) τζι έφκηκα έξω στην ιδιαιτέραν του. Επροσφέρθηκα να πληρώσω ενώ πουμέσα μου εσκέφτουμουν ότι εφόσον είδεν το βυζί μας σήμερα οφείλει να κόψει κάτι. Ευτυχώς εν έθελεν πιερωμή! Μάνα μου ρεεεεεεεε... Ahem. Toύτον έλειπε, να έθελεν δηλαδή.

Μετά που ήρτα σπίτι, μια φίλη είπεν μου ότι στην κλινική που πήγα κυκλοφορεί ένα μικρόβιο και κάμποσα νεογέννητα διατελούν σε κρίσιμη κατάσταση.

Αυτά. Ζωή σε λόγου σας.