Τη δεύτερη μέρα, και από τις καλύτερες, πήγαμε στο Sea World. Εκεί είδαμε ίσως όλη τη θαλάσσια πανίδα και θαυμάσαμε τη δουλειά που κάνουν κάποιοι άνθρωποι ώστε να προστατεύσουν και να φροντίσουν κάποια είδη ζώων. Τάισα και άγγιξα δελφίνιααΑαΑαΑα γιούυυπιιιιιιι εν είχαν λάθοοοςςς!!! Επέρασα μέσα από ένα τούνελ, οι τοίχοι του οποίου ήταν τεράστιο ενυδρείο και γύρω περνούσαν καρχαρίες. Παρακολουθήσαμε show με δελφίνια και φάλαινες και εβουρκώσαμε από συγκίνηση! H αγάπη μεταξύ ζώου και εκπαιδευτή ήταν διάχυτη, εν είχαν λάθοοοςςς!!! Φύγαμε κατασυγκινημένοι, με τη σκέψη (ο καθένας που μέσα του) ότι ...we'll be back. Κάποτε. Εγώ είχα ακόμα μια σκέψη, ότι θα ήθελα να κάνω καριέρα ως δελφίνι και να θκιανεύκουμαι όλη μέρα στο Sea World. Στην πορεία βρήκα άλλο επάγγελμα, όμως, πιο εφικτό.
Την τρίτη μέρα πήγαμε στο Epcot, το φουτουριστικό-τεχνολογικό πάρκο του Disney. Είχε, μεταξύ άλλων, space shuttle simulation (δηλαδή, να κάμεις τον αστροναύτη και να εκτοξευτείς για τον Άρη) και είχε δύο επιλογές, μια για κανονικούς που αντέχουν την πίεση και τα ταρακουνήματα και μια για μαλθακούς. Ο χάσπας μπήκε στους πιεσάτους κι εγώ μπήκα στους μαλθακούς γιατί όπως διάβασα την προειδοποίηση εφοήθηκα ότι θα έφευκεν η κκελλέ μου. Του χάσπα χαζίρι να σπάσει ο θώρακάς του που το cabin pressure (έθελεν μου να νιώσει αστροναύτης), εγώ μετά την εκτόξευση εβαρέθηκα. Αλλά ως εκτόξευση εν είshεν λάθος!
Την τέταρτη μέρα πήγαμε στα Hollywood Studios του Disney όπου μας έδειξαν διάφορα κασκαντερικά, βομβαρδισμούς, τορπιλλισμούς, ανατινάξεις, ακροβατικά κτλ.
Στη φωτό πάνω, ο δράκος στην πρώτη σειρά είναι φτιαγμένος από Lego. Η άνω γωνιακή δείχνει που προωθούν ένα κολότζι σε ένα θερμοκήπιο για Μίκι Μάους. Το φορτηγάκι στην τελευταία σειρά πουλά ΖΑΜΠΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΟΠΟΥΛΑΣ. Σύνηθες φαινόμενο στα πάρκα, και ο κόσμος κρατούσε τη ζάμπα που την κοκκάλα και έκοφκεν που πάνω κομμάθκια όπως τον καννίβαλο.
Αυτές τις τελευταίες μέρες, άρχισα επίσης να συνειδητοποιώ πόσα ΟΥΑΟΥ επαγγέλματα υπάρχουν out there (εκπαιδευτής δελφινιών, ρεπόρτερ για το travel channel -παλιός καημός τούτος, χαιρετιστής ανθρώπων, κ.ά.) και ποιο είναι το επάγγελμα των ονείρων μου, που δεν είχα ξανασκεφτεί...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ!!!
Όχι κατ'ανάγκην ο Μίκυ, αλλά οποιοσδήποτε χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων. Εν έshει λάθος: να κυκλοφορώ, να χαιρετώ και να φωτογραφίζομαι με τον κόσμο. Ίσως κάτω από τη στολή να φκάλλω λλίο λάδι αλλά είμαι σίγουρη ότι κάποια πατέντα θα υπάρχει για να εξαερίζομαι.
Για την τελευταία νύχτα αφήσαμε το ονειρικό, παραμυθένιο Magic Kingdom του Disney με το σήμα κατατεθέν παλάτι να δεσπόζει, γιατί το βράδυ πάντα έχουν φαντασμαγορική παρέλαση με όλους τους μέλλοντες συναδέλφους μου (μίκυ μάους) και πυροτεχνήματα. Με εμένα να παριστάνω το τριπόδι για τον χασπόρτερ, κάπως έτσι κηρύξαμε τη λήξη του μελένιου δεκαπενθημέρου, άλλως "Και οι 15 ήταν υπέροχες".......... *sigh*
17 comments:
Έκαμα κ ποπ κορν κ έκατσα κ εδιάβασα τα ποστς σου κ έχω να πω:
1.Ζηλεύκω
2.Θέλω κ γω να γίνω μίκι μάους (ήθελα τον καιρό που επήαμε στη Ντίσνευ στη Γαλλία όμως, αλλά μετά εξίασα το so i blame you for reminding), άμα μάθεις πως μπορείς να γίνεις έχε με υπόψη σου
3.Cool pics :D
esy tew efkales tes fwto? en polla kales re friend, prepei nan polla kali i fwtografiki sou!! re ezilepsa thelw kai gw melenio feggaraki!! thelw kai gw na klaiw pou tin eftixia!! tou xronou...
Twra thelo na pao KAI Florida kai ftaieis esu! En eftane i New York.
giatrina, http://www.ehow.com/how_2071716_work-as-disney-character.html, απ'όπου αντιγράφω: The job of a Disney character is highly coveted among park employees. Literally, it's the equivalent of being the head cheerleader or football captain in high school--Disney character employees are on the top of the food chain. That said, vacancies are rare and the competition is stiff--it's probably statistically harder to get in as a Disney character than to get into Harvard or Yale.
χεσε μεσα δλδ.
γλύκισμα, η φωτο της ΝΥ εν με την παλιά φωτγραφική και του ορλάντο με τη νέα - τελικά ήταν και η παλιούρτα μας μια χαρά, και εν η ΝΥ που σου δημιουργεί το κόμπλεξ! Και ναι, σε όσες δεν επαρίστανα το τριπόδι, έφκαλά τες εγώ :]]]
Τζαι γιατί του χρόνου; Τουλάχιστον πηαίννετε κάπου ολιγοήμερα τωρά. Αν εν το καλοκαίρι που προτιμάτε, σε ούλλο τον (μακρινό) κόσμο εν καλοκαίρι που τωρά ως τον Απρίλη!
spock, τζιαι ακόμα δεν επήαμε Μiami ή Florida Keys που ήταν κοντά, να ζηλέψεις τέλλεια! πόσα να προλάβει το πλάσμα; Νομίζω η αμερική δεν χορτάννεται - next time it's definitely a road trip from one end to the other! Mε τη χούβερ μαζί!
Ένεν πυρά μες στην στολή του μίκι μάους??
poli orea i ksenagisi sou...na eise kala.
me taksidepses se meri pou i8ela na gnorisw.
:)
poson palavi eisai na exeis ta lefta gia ena tetoio taksidi, na eides tosa pragmata kai, opws eipes sto proigoumeno blog sou, i moni sou ennoia na einai na trexeis se farmakeia na agorazeis sidera kai pistolakia gia na eisai stin trixa? Fakkoun mou antrhropoi pou asxolountai toso poli me tin emfanisi tous kai me pragmata genika defterevonta kai afinoun ton eafto tous na tous prosperna kai aftoi epididontai se lousa (me ta opoia den pame stin Gialousa ws gnwston)! kai den ennow mono ginekes alla kai antres!
psakse to pantws touto pou sou lalw, pigaine kai si ston psixologo tou anef na se voithisei na to kseperaseis. Einai krima na talaipwreisai etsi! twra pou kseperases kai tin diskoiliotita!
sto proigoumeno post ithela na pw
τόσο
Hon, τέλειο travel report... Εν σαν να σε έχω μπροστά μου να μου τα αφηγείσαι... Θενξ για το ταξίδι, εταξίδεψες με τζι εμένα... Χαίρομαι που επεράσετε τόσον ωραία... Να κάμεις κανένα slideshow να τα θυμάσαι fo eva...
Ακόμα δεν ξέρω αν ζηλεύκω... Ως τα Χριστούγεννα θα ζηλέψω στάνταρρρ(ντ)
Παναΐα μου, επιάσαν με τζιαι μένα τα σκάγια της Saik!!! Αυτό κι αν ήταν σπόντα (αρσαλόσποντα που λαλούν τζιαι οι καλουψιήδες): “... νομίζω ότι η ανοχή (και ο αυτοσαρκασμός) μου προς εσένα και τον Άνευ στο άλλο (και άλλα) ποστ …”.
Αυτά παθαίνεις όταν ανακατώνεσαι με τα πίτουρα. Σε τρωνε οι όρνιθες (οι κότες)!!!
(Ένα άλλο σχόλιο γενικής ταξιδιωτικής φύσεως που σκεφτόμουν να κάνω θα τ’ αφήσω για μετά, όταν θα ηρεμήσουν τα πνεύματα).
Anef_Oriwn
Τρίτη 30/9/2008 – 5:01 μ.μ.
μια χαρά εν τα πνεύματα ενόσω εκφράζεστε άνευ δοκησισοφιών, μειωτικών σχολίων, κοσμητικών επιθέτων ή αισχρολογιών
τζιαι ξέρω τι σημαίνει όρνιθα, εν χρειάζομαι μετάφραση - που τυγχάνει να εμπίπτει στα κοσμητικά επίθετα.
Μάθετε να κάμνετε το point σας ει δυνατόν χωρίς προσωπικές επιθέσεις, τζι αν σας περνά εξυψώστε τον εαυτό σας χωρίς να μειώσετε τον άλλο - τουλάχιστον το μπλογκ μου, έννεν τόπος να μου αποδείξετε τα ψευδώνυμά σας.
@ Saik,
Προσωπικά σ’ ευχαριστώ για τις (δασκαλίστικες) νουθεσίες! Ο τρόπος έκφρασης του καθενός μας μπορεί να είναι και απότοκο του περιβάλλοντα (bloggικού) χώρου και να αντανακλά θυμικές ή συναισθηματικές καταστάσεις της δεδομένης στιγμής εξ ου και η παρουσία (ή εμφάνιση) “… δοκησισοφιών, μειωτικών σχολίων, κοσμητικών επιθέτων ή αισχρολογιών …”, όπως τα αποκαλείς. (Ξέχασες την ειρωνεία και τον [αυτο]σαρκασμό που είναι κι αυτοί τρόποι έκφρασης). Γι’ αυτό κι εγώ λεω πως για κάποιες ακραίες περιπτώσεις “κατά που σου κάμνουν κάμνε τζιαι κατζίαν μεν κρατείς”.
Πέραν τούτου το περιεχόμενο που μπορεί να δίνουμε ο καθείς σ’ αυτούς τους όρους μπορεί να ποικίλει (π.χ. το πως εγώ ερμηνεύω τι εστί αισχρολογία ή χυδαιότητα μπορεί να διαφέρει από τις δικές σου ερμηνείες). Ο κάθε blogοδεσπότης καθορίζει το δικό του προσωπικό στυλ και ύφος στο blog του κι ακόμα μπορεί να βάζει όρους συμπεριφοράς. Απ’ εκεί και πέρα, μπορεί κάποιος να πει, αφού το blog του είναι προσωπικό (και δεν είναι κάποιο forum), όποιος γουστάρει ας κοπιάζει!
Όμως όπως είπα απευθυνόμενος στη Dokisisofi, (σε σχόλιο μου κάπου) στο επίμαχο post σου (που τελικά το βγάλαμε εκτός ασφαλτικού οδοστρώματος και το ανεβάσαμε στο πεζοδρόμιο): “… Τα οποιαδήποτε posts σ’ ένα blog (και όχι μόνο της Sike) μπορεί να έχουν το δικό τους «proswpiko ifos», αλλά τούτο αναιρείται από ένα άλλο χαρακτηριστικό του blogging, τη δημοσιοποίηση των «προσωπικών» μας σκέψεων και απόψεων στις οποίες ο καθείς μπορεί να γίνει κοινωνός αλλά και κριτής. Πέραν τούτου και μια συζήτηση bloggική (όπως αυτή μεταξύ εμού και της blogοδέσποινας Sike) έχει το δικό της «proswpiko ifos», γι’ αυτό μην ανακατώνεσαι με τα πίτουρα μην σε φαν οι κότες …! (Πολλή κοτολογία έπεσε!). --- Απ’ εκεί και πέρα ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του. Προσωπικά και για λόγους αυτοσεβασμού όταν δεν θέλουν να με παίξουν οι άλλοι, ούτε κι εγώ επιμένω. Παράλληλα είμαι και της άποψης ότι οι εντάσεις και οι ενστάσεις είναι κομμάτι της ζωής και ότι μέσα από τις Αντι-Θέσεις πρέπει να προσπαθούμε να πετύχουμε τη Συν-Θέση. Κι ένας blogger πρέπει να προσπαθεί να χειριστεί αντιπαραθετικές καταστάσεις, γιατί στο κάτω - κάτω το διαδίκτυο δεν είναι εκκλησία, αλλά ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης απόψεων, σκέψεων και προβληματισμών (κάποτε και πολύ έντονα και αψά).
Αλλά είχα ξεκινήσει να γράφω (ως μια δεύτερη παρέμβαση) όταν προέκυψε το πιο πάνω σχόλιο σου τα οποία θα ολοκληρώσω και θα καταθέσω (τα πιο πάνω μπήκαν συμπληρωματικά).
Δυο λόγια για το ταξιδεύειν:
Το να ταξιδεύεις είναι όμορφο και συναρπαστικό. Σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις νέα μέρη κι άλλους ανθρώπους, αλλά ήθη κι άλλες συνθήκες ζωής (και καλύτερες και χειρότερες, αλλά πάνω απ’ όλα διαφορετικές). Τα στοιχεία εμπεριέχουν (μέσα τους) τα στοιχεία της περιπέτειας και της ανακάλυψης με ολίγη (κάποτε και μπόλικη) δόση μυστηρίου, που τα κάνει και πιο συναρπαστικά. Το σημαντικότερο, όπου κι αν πας (και στην Πάφο ή και στον Πεδουλά), είναι να καταφέρνεις να περνάς καλά. Οι ταξιδιωτικές περιγραφές, είτε αυτές της Saik από την New York ή το Orlando, είτε από επαγγελματίες σε ταξιδιωτικές εκδόσεις, μας βοηθούν να γνωρίσουμε έστω και νοερώς κάποιους τόπους που για να για να τους επισκεφτείς σίγουρα “… πρέπει να φυσάς το παραδάκι…”!
Εμένα (για να περιαυτολογήσω και λίγο) δεν με τραβούν οι μακρινοί προορισμοί, όπως η Αυστραλία, Αμερική, Κίνα (άσχετο αν όνειρο μου είναι να ταξιδέψω σε τροπικά νησιά, όπως οι Σεϋχέλλες, λόγου χάριν να πούμεντε – όχι φυσικά γιατί ήτα ο τόπος εξορίας του Μακαρίου), αλλά ούτε και οι απέραντες και αχανείς χώρες, όπως η Ρωσσία και η Αμερική ή κοσμοπολίτικα και χλιδάτα μέρη (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο, Μύκονος – ίσως γιατί δεν έχω παει κι ο άλλος μου εαυτός τα απορρίπτει)! Όσο κι αν ακούγεται παράξενο και παράδοξο, προσωπικά μ’ αρέσει η Αθήνα (το κλεινόν άστυ) και με τραβάνε οι αραβικές χώρες (λόγω της μυστηριακής τους υπόσταση. Τα ελληνικά νησιά όμως δεν τ’ αλλάζω με τίποτα! Έχει που είναι ολοπράσινα!
Υ.Γ.1: Πως γράφεις γράμματα bold στα σχόλια (όπως έγραψες εσύ το «άνευ δοκησισοφιών»);
Υ.Γ.2: Ο μακαρίτης ο γείτος μου ο γερό-Ππαντζιάρκας, ελάλεν μου: «Γιε μου, απάντηση του πελλου εν η σιωπή ...», τζιαι φαίνεται πως τελικά είχεν δίκιο!
Anef_Oriwn
Τετάρτη 01/10/2008 – 1:27 π.μ.
Αν ξαναπάτε, sike, τα keys επισκέφτουτα, τζιαι επίσης τους βάλτους -αν σου αρέσκουν οι αλλιγάτορες (εμέναν αρέσκουν μου τηγανιτοί )
Άνεφ, μα ακριβώς αυτό που έλεγε ο γείτος σου εφάρμοζα, μέχρι που η χρήση προσβολών και αισχρολογιών κατήντησε υπέρ του δέοντος κουραστική. Όσο για το τι θεωρώ εγώ προσβλητικό ή αισχρό; Χάριν της κουβέντας (γιατί παλαβός δεν είσαι ώστε να μην το κατανοείς), προσβλητικά είναι επίθετα που δηλώνουν χαμηλή νοητική επάρκεια (παλαβός, χαζός, ηλίθιος, φτανός κτλ), αισχρά είναι οι αναφορές σε γεννητικά όργανα ή λειτουργίες του πεπτικού συστήματος εκτός επιστημονικού ή άλλως πώς σοβαρού πλαισίου (χτενίζονται, κτλ), δοκησισοφκιές είναι τα βεβιασμένα και συχνάκις ανυπόστατα συμπεράσματα περί το ατόμου μου, π.χ. όχι πώς δεν είναι φυσιολογικό κάποιος που "το φυσά το παραδάκι" να έχει και έννοια να είναι "στην τρίχα" (ήτοι, χτενισμένος) αντί κκιλίντζιρος, αλλά, έτσι πληροφοριακά, οι πτήσεις και η διαμονή στο Ορλάντο για 8 νύχτες στοιχίσαν 300 ευρώ το άτομο. Νομίζω σπίτι σου να μείνεις εννά φάεις παραπάνω.
Στα υπόλοιπα που ανακυκλώνεις, οι απαντήσεις μου υπάρχουν σε προηγούμενά μου σχόλια ΑΝ δώσεις σημασία - δεν θα "σου λαλώ τζιαι να μου λαλείς" επ' άπειρον τζιαι να έχουμε ποτζείντες ανούσιες ανακυκλώσεις επί ανακυκλώσεων όπως κάμνετε κάθε τρεις και λίγο σε άλλα μπλογκς.
Πρέπει να καταλάβετε όλοι (όπως κατάλαβα κι εγώ), ότι οι πιθανότητες να ισιώσουμε τον κόσμο μέσα από κάποιο μπλογκ είναι μηδαμινές, ούτε και θα μεταπειστεί/αλλαξοπιστήσει κανείς εξαιτίας μας. Τουτέστιν, δεν πρόκειται να κοντοσταθώ, να αλληλοκοιταχτώ, και με φωτισμένη πλέον όψη να συνειδητοποιήσω πόσο μαύρα μεσάνυχτα κάνω ορ σάμθιγκ. Ή πόσο παράλογο και ανήκουστο και μεμπτό ήταν που τσίμπησα ένα μικρό αριθμό γαμήλιων φακελακίων για να πάω ένα ταξίδι που πιθανώς να μην έχω την ευκαιρία να ξανακάνω.
Καταληκτικά, αν δεν σου αρέσει ο τρόπος ζωής/γραφής/συμπεριφοράς μου, να το πεις μια (το πολύ δυο) φορές, και πολιτισμένα. Τζι αν δεις ότι εν βάλλω νου, μεν ξανάρτεις τζιαι να χάνεις την ώρα σου.
Όσο για ταξιδιωτικούς προορισμούς, αρέσκει μου τζι εμένα η Αραβία πολλά - θέλω να πάω Μαρόκο. Για την Ελλάδα, πιστεύω ότι είναι από τις ομορφότερες χώρες στον κόσμο - στην περιοχή μας είναι με διαφορά.
Για τα bold, περικλείεις τις λέξεις με τα λεγόμενα html tags, στην προκείμενη περίπτωση [b]"λέξη"[/b] - αλλά αντί "[]", τες άλλες τες γωνιακές παρενθέσεις. Πάνω που το κόμμα και την τελεία.
Διάσπορε, ήταν να, αλλά εφοηθήκαμεν τα κουνούπια! όι τους αλιγάτορες ας πούμε, χαχαχ. Έφα κροκόδειλο τζιαι εν μ' άρεσε, ήταν κάτι σαν ψάρι και κοτόπουλο μαζί :Ζ
Saik,
Thanks for the attention, ορ σάμθιγκ like that! (Εν είμαι τζιαι τόσο καλός στα εγγλέζικα).
Αρκετά από τα σημεία (τα πλείστα) που κατάθεσες απευθυνόμενη σε μένα δεν με αφορούν, αλλά δεν θα προβώ σε διανομή και κατανομή τους μεταξύ των άμεσα επηρεαζόμενων, για να μην χάνουμε και την ώρα μας ανακυκλώνοντας και αναπαράγοντας ανούσια λογύδρια όπως κάποιοι κάμνουμε “… κάθε τρεις και λίγο σε άλλα μπλογκς...”. Βαρκούμε επίσης (sorry) να ανατρέξω σε προηγούμενα σχόλια σου για να δω πως τοποθετήσουν στις τότε απαντήσεις σου (για να [δια]φωτιστώ κι από τα γραφόμενα σου)! Εν πειράζει ... Έχω ζωή μπροστά μου ...
Αυτοί που μιλάνε άμεσα μαζί μας ούτε θα μεταπειστούν και ούτε αλλαξοπιστήσούν εξαιτίας μας. Μας διαβάζουν όμως και τρίτοι οι οποίοι μπορεί να μην έχουν ακόμα επιλέξει πίστη! Μην υποτιμάς τα γραφόμενα σου!
Καλό βράδυ και ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Anef_Oriwn
Πεμπτη 2/10/2008 – 00:58 π.μ.
Post a Comment