»

Thursday, October 25, 2012

Η μη-πουλλού

Κάθουμαι να πιshιουρίσω τζιαι αφήνω την πόρτα ΚΡΟννοιχτη για να τους θωρώ άμπα τζιαι σκοτωθούν/ποκουππιστούν/αυτοπυρποληθούν.

Παίρνει με χαπάριν ο Άθρωπ, ο οποίος ούλλη μέρα εδιατελούσε ταρα(γ)μένος έως πολύ ταρα(γ)μένος:

ΌΙ ΚΑΘΟΝΤΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!! ΣΤΕΚΟΝΤΑ ΝΑ ΚΑΜΕΙΣ ΠΙΣΣΑ ΣΟΥΥΥΥΥΥ!!!!

Άθρωπ μου, έμπειράζει ((:αφού γίνεται και κάθοντα:))

ΌΟΟΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΕΙΠΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Άτε  τωρά :S Αγάπη μου, εν μπορώ στέκοντα - άκου; *πshhhhhhhh* έτο γίνεται και έτσι:))

ΌΙ ΕΤΣΙΙΙΙΙΙΙ!!! ΣΤΑ[Θ]ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!

Άθρωπ! Οι κοπέλες κάμνουν πισσάκια κάθοντα! And this should be enough (but you know it aint), ατε πήαιννε παίξε

ΓΙΑΤΙ;;
Shit, I am not ready for this. Γίνεται να κάμω rewind τζιαι να σταθώ που πας την τουαλέτα σιόρ; Action πράμαν εζήτησεν ο μιτσής άμα το σκεφτείς...

Mεν το πεις μεν το πεις μεν το πεις μεν το πεις ΜΕΝ ΤΟ ΠΕΙΣ Επειδή οι κοπέλες εν έχουν πουλλού... είπες το.

Ο_Ο Εν έχεις πουλλού;;

Τωρά ό,τι θέλεις πε, έκαμες τα λιλλίτσια Έχω αλλά εν διαφορετική άθρωπ μου, ΠΠΠΕΕΕΕΕ ΕΚΑΜΕΣ ΤΑΑΑΑΑ ποτζείνο πόshεις!!! γι΄αυτό κάθουμαιιιι:)))) Έλα γιε μουυυυυ!!! Τζιαι ασπούμε τωρά είσαι με την εντύπωση ότι έθθα έρτει να δει;;


Ο_Ο Εν έχεις πουλλού;; *έρκεται* Να δω που εν έχεις πουλλούυυ... Ο_Ο


(Όπως εκάθουμουν, τζιαι με κκλειστά τα πόθκια, εν εφαίνετουν τίποτε απολυτως... το απόλυτο τίποτε... ναι ναι ετζιεροποιήθηκα πρόσφατα, χάτε πάλε).


Έτο, εν έχω πουλλού... Άατεεεε:))) Να σκουπιστώ και φύγαμεεεεε!!! Πάμε βόοοοολτααααα!!! Πάμε στο λούνα πάαααααρκ!!! AΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΌΣ ΤΩΡΑΑΑ ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥ!!! *σηκώννουμαι κρατώντας το χαρτί μπροστά*


Ο_Ο Να δω που εν έχεις πουλλού... Τζιαι η κκελλέ του εν ίσια ίσια με το σημείο.


Ξέρεις ότι όσα εκτυλίσσονται τα τελευταία 2 λεπτά εννά περπατά τζι εννα τα λαλεί, έννεν; Ξέρεις ότι εννα μάθει η δασκάλα του τζιαι ο παππούς του ότι εν έshεις πουλλούν, έννεν; Ευτυχώς ΠΙΛΕΜΟΥ που η μη-πουλλού της μάμμας εν ήταν γεμάτη ΤΡΙΧΟΥΛΛΟΥΣ, με τους οποίους έχει θεματάκι, ειδεμή ήταν να φκάλουμεν μεγάλο νάμι... Τάχα εν κανεί που η μάμα εν έshει πουλλού, έshει τζιαι a bunch of καμένα βούρλα ουφφουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ ίνταλος τα εκατάφερα έτσι.


Wednesday, October 24, 2012

Για ένα τυπογραφικό τωρά;

Μα δέτε πού έωκα:




Χαχαχαχα στο 1:45 κτυπούμε ρέστα ομαδικώς με τα αθρωπούθκια.

Coz λατρεύω PUNJABIIIII!!!!

Btw, για να μην ξεχνιόμαστε:


ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ούτε να γράψω ένη ξορτώννω, οι ώμοι μου παν αλλού τζιαι τα shέρκα μου αλλού!! Έλλλααααα γιε μουυυυυ!!!


Σε μια άλλη διάσταση πρέπει να ήμουν πακιστανή.

Tuesday, October 23, 2012

Ας ξεστραβωθούμε: Ο Τραπεζο-Ραδιομαραθώνιος


Διαβάστε εδώ το Μανιφέστο των Κύπριων Τυφλών για τον Ραδιομαραθώνιο.

Και μια ερώτηση που δανείζομαι: "Αν πράγματι ο Ραδιομαραθώνιος ήταν ένας ανιδιοτελής σκοπός, τότε γιατί καταγγέλλεται από το οργανωμένο αναπηρικό κίνημα της Κύπρου;"

Wednesday, October 17, 2012

Σαϊκκούκκις

Θυμάσαι που κάπου κάποτε εξέφρασα το resolution να γίνω "γλήορη"; Ούτε 'γω.

Το ότι κάθε νύχτα, ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ,

(   (  ( ((KAΘΕ ΝΥΧΤΑ)) )  )   )
 
σκουπίζω, σφογγαρίζω τζιαι ενίοτε σιερώνω, εν μετρά για γληορκά. Γλήορη είσαι άμαν τα έshεις τούτα για μπρέκφαστ τζιαι σύρνεις πάνω τζιαι κανένα κκέηκ γεωγραφίας ή καμιά μαρμελάδα.
 
Ε το λοιπόν, εψές με το που ετζοιμηθήκαν τα αθρωπούθκια, ήμουν ντετ, νεκρός, μουέρτο. Τα άπλυτα ήταν shιονωμένα πόξω που το πλυντήριο, εκαρτερούσαν γυρί. Η βούρνα ημι-τρουλλί. Που τους πάγκους εγώ έλειπα. Στο πάτωμα τάτσουλλοι (shαιρετούμεν) τζιαι πατημένα μακαρόνια. Θκυο κούππατσοι ξεshειλισμένοι με ασιδέρωτα. Οι καναπέδες σεισμόπληκτοι, τα παιχνίθκια all over the place ξηντερισμένα. 'Εθελα, όμως, να κάμω κάτι άλλο.
 
Για εξασφάλιση του αισθήματος της γληορκάς, απαιτείται, ενώ επιλαμβάνεσαι τούτων ούλλων, να μοσχομυρίζει κάτι στο background άλλως φούρνο.
 
"Θα κάμω cookies με το Θέρμομιξ", αποφάσισα. Η αλήθκεια ήταν κομμένη η ποινή που πολλά πριν, γιατί είχα πιάσει τα αθρωπούθκια τζι επήαμεν να γοράσουμεν τα υλικά (για το καθένα ερώτουν όποια γεναίκα έβρισκα ομπρός μου για να βεβαιωθώ, διαφορετικά ήταν να πιάσω "Ι can't believe it's not butter"). Ήμουν κουρτισμένη να ζαχαροπλάσω εψές (σημείωσε ότι μόνο τζέλλυ έκαμα ως τωρά).
 
Τέλος πάντων, μες τον πανικό που επικρατούσε γυρώ μου, εξησκόνισα το θέρμομιξ τζιαι άρκεψα να κάμνω χημείες. Μια οκκά βΟτυρο, τρεις οκκάες ζάχαρη... σήριουσλι, εν έτσι που γίνουνται τα πισκόττα;;
 
Ποτζεί ποδά έπλασα κάτι στρογγυλόμορφα πράματα τζιαι έσυρα τα στο φούρνο για 10 λεπτά. Άρκεψα να συμμαζεύκω τζιαι να σφουγγαρίζω, νιώθωντας πολλά Λούσυ με τες μυρωθκιές του φούρνου.
 

 Which part of "place them apart, these babies tend to spread" don't you understand?

 
Αμάναμου, λαλώ, αν τα δουν τούτα οι χωρκανοί εννά με βάλλουν μες την ίδια πρόταση με την Αχάπαρη, and we all know there's no room for both of us.
 
Έπλασα άλλα. Ππιριλιά, τζιαι με απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους. 
 
 


Αλλό λλίο να μας ψήνεις έναν-έναν


Νομίζω έσωσα την τιμή μου λλίον, έννε;


Βραστούθκια εν είχαν λάθος. Τωρά που εκρυάναν εν τέλεια ζάχαρη με βΌτυρο ρε κουμπάρε. Γιαξ. Τρώεις τα τζι εν πάσιν κάτω, κολλούν μες το λαιμό. Αλόπως εν που ξέρω ίνναμπόχουν μέσα; Γιατί, αντικειμενικά, σάννα μου εν πολλά καλά.
 
Πάω να έβρω άλλη συνταγή για πόψε. Να τους κάμω ψαρόσουπαν αλόπως. Τούτο το "αλόπως" λαλώ το πολλά αλόπως - εκατάλαβα το όταν άκουσα τον άθρωπ να το λαλεί. Αχαχαχ. Αλόπως μόνο εγώ το λαλώ (δαμέ στηρίζουμαι πολλά πάνω σου, Ποστ).

Άτε, καλήν ημέραν άρχοντες.

Friday, October 12, 2012

Βαρκ x 3

Ότι βαρκ τελευταίως, πιστεύκω επροσέξετε το. Είπα να παίξω τούντο παίγνιον, όσσον για να μεν αραχνιάσει το μπλογκ. Long story short.


Τρία πράγματα που θα ήθελα να κάνω πριν πεθάνω:

1. Να είμαι οικονομικά ελεύθερη (άλλως ξοφλημένη) ώστε να μεν κληροδοτήσω στα μωρά μου χρέη.

2. Να δώσω στα μωρά μου κοινωνική και οικονομική μόρφωση, γιατί με όσα μαθαίνουν στα σχολεία εν δύσκολο να δουν μέραν άσπρη.

3. Να έχουμε ΑΠΕΙΡΕΣ απίστευτες οικογενειακές αναμνήσεις, κυρίως από περιπέτειες και ταξίδια.



Τρία άτομα που έχω αγαπήσει πολύ:

1. Ο Άθρωπ

2. Ο Ούτποτ

3. Τούντην θέση μοιράζουνται την ο χάσπας με τη μάνα μου, αλλά μεν τους το πείτε, εννά μαλλώνουν ποιος να δώκει πρώτος κάτω.


Τρεις αξέχαστες στιγμές στη ζωή μου:

1. Στην Κωνσταντινούπολη πριν καμιά δεκαρκά χρόνια.

2. Το δεκαπενθήμερο του μέλιτος στην Αμερική.

3. Οι γέννες των αθρωπουθκιών.



Τρία πράγματα που κοιτάζω σε ένα άτομο:

Εξαρτάται για ποιο σκοπό τα κοιτάζω. Αν εν για να τον μπαξιωθώ, κοιτάζω:

1. Σύνολο εμφάνισης (ύψος, πλάτος, φάτσα, ντύσιμο)

2. Χιούμορ

3. Γνώσεις



Τρία πράγματα που δεν μπορώ χωρίς αυτά:

1. Τα μάθκια μου

2. Τα shέρκα μου

3. Τα πόθκια μου

Οκ, θα μπορούσα να πω «την αρτιμέλειά μου» τζιαι να γλυτώσω θκυο entries, αλλά βαρκ να σκεφτώ.



Τρία πράγματα που απεχθάνομαι σε έναν άνθρωπο:

1. Loudness/άππωμα/χουμίσι

2. Shyness/φόος of one´s οσσιός

3. O ΞΕΡΟΛΙΣΜΟΣ!! ΟΟΥ ΜΑΗ ΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤ ΓΙΟΥ ΚΚΙΛΛΙΝ ΜΗΗΗΗΗΗ!! ΜΠΕΡΝ ΜΑΔΕΡΦΑΚΚΕΕΡΡ, ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΡΡΡΡΝΝΝ!!!



Τρία πράγματα που δεν θα ήθελα να μου συμβούν:

1. Να μου σταθεί το φαΐ

2. να πνιώ μες τη θάλασσα

3. να χάσω μωρό μες τον κόσμο



Τρία μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ:

1. Το μέρος

2. Ούλλην την Αμερική

3. Αραβικές χώρες



Τρία επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω:

1. Να καβαλλικώ δελφίνια τζιαι να κάμνουμε show

2. επαγγελματίας τουρίστας για το Travel Channel

3. μίκι μάους ή άλλο πόστο στα Disney


Τρία ψέματα που έχω πει κατά καιρούς:

1. Ναι

2. Όι

3. I love you (during phone sex)


Τρία πράγματα που δεν θα έκανα ποτέ στη ζωή μου:

1. Να απαντήσω το τηλέφωνο τίτσιρος (μεν ρωτάς πώς έγινε το πουπανινό)

2. Σάντουιτς με πίκλα

3. Να ψηφίσω μεταξύ Αναστασιάδη τζιαι Μαλά



Τρείς φοβίες μου:

1. Να φκει πρόεδρος ο Αναστασιάδης

Κατά τ’άλλα, δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι αναίστητος.



Τρία λάθη μου:

1. Που απάντησα το τηλέφωνο τίτσιρος

2. Που επαραμέλησα τον χάσπα λόγω αθρωπουθκιών

3. Που επιτρέπω στον εαυτό μου να επηρεαστεί που την αρνητικότητα άλλων παρά να επηρεάσω εγώ θετικά


Τρία πράγματα που μου έμαθε η ζωή:

1. Το ένα ψέμα φέρνει το άλλο

2. Lead, be lead, or get out of the way

3. You love someone when you love yourself around them



Thursday, September 20, 2012

Όσα δεν φτάνει ο φτωχός

(είσαστε δαμέ ακόμα;)

Νευριάζει με η εξιδανίκευση της φτώshειας (καλά, μεν φανταστείς ότι κάμνω τζιαι στριπτίζ φκάλλει με που τα ρούχα μου, απλά εν μου αρέσκει). Δηλαδή, εν συμφωνώ ότι όποιος εν φτωχός εν τζιαι τίμιος τζιαι γενναιόδωρος (ωχ εμυρίσαν σουβλάκια, άσχετο) ενώ όποιος εν πλούσιος εν παραπόττης τζιαι στίντζιης (έshει έτσι λέξη όντως, οξά νομίζω ότι έshει επειδή ξέρω την στα αγγλικά;).

Ακούω πολλές φορές να λαλούν «τζι εμείς είμασταν φτωshοί, τζιαι τι επάθαμε;», «τζι εμείς εστερηθήκαμε, τι επάθαμε;», «τζι εμείς ετρώαμεν ξύλο, τι επάθαμε;», «τζι εμείς ετρώαμεν χώματα, τι επάθαμε;». Ε τι έπαθες ρε βλακάκι; Έπρεπε να πεθάνεις δηλαδή για να θεωρείται ότι έπαθες κάτι; Τάχα είσαι τέλειος τωρά, εν σου έντζιησεν με η φτώshεια με το ξύλο με η κακοριζιτζιά;

Εμπορούσε να ήσουν έστω τσας διαφορετικός όμως αν δεν έτρωες τζι έστηννες. Εμπορούσε να ήσουν έστω τσας νακκουρίν διαφορετικός αν δεν ήσουν φτωχός τζιαι πεινασμένος.

Εμεγάλωσα τζι εγώ με κάποιες στερήσεις. Τες οποίες θυμούμαι ακόμα.

Κύβο του ρούμπικ έφερεν μου ο άης βασίλης αφού είshεν φύει που την μόδα (ο κύβος) τζιαι ούλλοι τωρά είχαν πυραμιδέ «κύβο» του ρούμπικ.

LA Gear, επίσης, απέκτησα αφού εφεύκαν που τη μόδα τζιαι εν ήταν τζιαι τέλλεια τέλλεια όπως των άλλων – είχαν διπλά ράμματα αντί πενταπλά. Ευτυχώς που είχαν το dog tag τζι εκρέμμετουν που πάνω τζι έσωζεν την κατάσταση.

Σε κάποια φάση απέκτησα τζιαι μια μπάρμπι. Είχα μόνο μια τζιαι ήταν σγουρή. Το «φυσιολογικό» ήταν να έshεις 5-6 μπάρμπι με ίσια μακριά μαλλιά (συν Κεν συν σπίθκια, shύλλους κτλ). Όι σίντυ, μπάρμπι.

Τζιαι για να ολοκληρώσουμε τη λίστα με τα παιγνίθκια που είχα στη ζωή μου, όταν ήμουν 10 χρονών έφερεν μου ο άης βασίλης «φιδομαχίες», ένα επιτραπέζιο. Θυμούμαι το γιατί την ίδια χρονιά έφερεν του αρφού μου ποδηλατούι τζιαι με μιαν κίνηση ματ έμαθα για την ανυπαρξία του (είπα το σε κάποια μπλογκς παλιά, ότι επήα να τεστάρω τους γονιούς μου αν εν τζείνοι που μας τα εγοράσαν τζι ερώτησα τους για το ποδηλατούι «πόσα ήταν; *wink*» τζιαι είπαν μου 10 λίρες) :ζ

Ξέρω, ακούουνται λλίο «είμασταν πάρα πολλά φτωshοί: ο κηπουρός μας ήταν φτωχός, ο σωφέρης μας ήταν φτωχός, η δασκάλα του πιάνου ήταν φτωshή, η υπηρέτρια ήταν φτωshή…». Blah.

Α, εθυμμήθηκα, επίσης, ότι στο δημοτικό ήταν της μόδας οι φράντζες οι ξανισμένες, όσο πιο ψηλές τόσο πιο τακκέ. Ε έθελες λάκαν για να κάμεις έτσι πράμαν. Ούτε ετόλμουν να ζητήσω λάκαν της μάνας μου. Έτσι, είτε εφύλαξα είτε –πιθανότερο- έκλεψα κάποιες μπακκίρες τζι εγόρασα λάκα. Έχωννα την να μεν την δει η μάνα μου τζιαι επίτουν την τραβώντας παράλληλα τον νεαγάρα φωλλς. Άμαν με ερώταν ίνταλος εκατσάρωσα έτσι τα μαλλιά μου, έσυρνα της μιαν βαρέλλα ότι ιμίsh εν με ΞΥΣΜΑ ΣΑΠΟΥΝΙΟΥ, επιστήμονα μου εσύ.

Point is, η «φτώshεια» επλήγωννεν με (τζι ακόμα δεν ήταν φτώshεια τύπου δεν έχω να φάω τζιαι δεν έχω σόπα το χειμώνα). Μου επροκαλούσε και μου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα. Μέχρι σήμερα, τες μέρες που διατελώ φτωshή (εν αναμονή του επόμενου μισθού) εν μπορώ να είμαι τελείως ευτυχής. Νιώθω ζήλια τζιαι κτήτζιασμα στο σούπερμαρκετ όταν ο άλλος τρουλλώνει το καρότσι του με ληξιά τζιαι εισαγώμενες ακριβές πελλάρες, τη στιγμή που εγώ έπιασα ένα μόνο κουτί μωρομάντηλα γιατί δεν με εκανούσαν τα λεφτά να πιάσω το 2+1 δωρεάν. Νιώθω πολλά σκάρτα όταν μπαίνω στο Lidl τζιαι κάμνω ότι μιλώ στο τηλέφωνο για να μεν με αρπάξουν οι εράνοι στην είσοδο. Εμένα η φτώshεια δεν με κάμνει καλύττερο άνθρωπο.

Θαυμάζω πραγματικά τους ολιγαρκείς τζιαι μακάρι να ήμουν έτσι. Εγώ, όμως, θέλω αφθονία. Όχι κατ’ ανάγκην χρημάτων, αλλά ίσως τζιαμέ καταλήγουμε. Πιστεύκω ότι η λύση στην οικονομική κρίση δεν είναι η μείωση των επιθυμιών μου αλλά η αύξηση των εισοδημάτων μου. Όταν έχω οικονομική άνεση, βοηθώ τζείνους που θέλω, όσο θέλω τζι όποτε θέλω. Τζιαι έρκεται τζιαι σε μένα αφθονία συναισθημάτων, που εν το μέγα ζητούμενο: ηθική ικανοποίηση, γενναιοδωρία, fulfilment.

Ο πλούσιος, συνήθως ο αυτοδημιούργητος και συνήθως ο από humble beginnings, νιώθει ευγνώμων για όσα έshει τζιαι θέλει να δώσει πίσω στον κόσμο. Όχι όλοι, ούτε καν η πλειοψηφία. Άκυρο καλό. Γιατί εν πιο εύκολο, λέει, να ρέξει ο κάμηλος που την τρύπα της βελόνας παρά ο πλούσιος στον Παράδεισο.

Εγώ εννάμαι ο πλούσιος ο καλός :)

Με τα «τραύματα» που επαράθεσα πιο πριν, εν εννοώ ότι τα δικά μου κοπελλούθκια δεν θα ξέρουν τι έχουν, αλλά ότι έshει τζι άλλους τρόπους να μάθουν περί οικονομικής διαχείρισης, εγκράτειας και ευγνωμοσύνης, χωρίς να πεινάσουν.

Point is (uh? déjà vu), η εξιδανίκευση της φτώshειας τζιαι η ισοπέδωση της ευμάρειας (μα άε λέξη) ακούουνται μου πολλά «κρεμαστάρια» (βλ. γνωμικό με αλουπό).

Εδίπλωσα τα λλίο απότομα, αλλά έshει ώρα που γράφω τζιαι εζζόφφωσεν ο φακός μου.

Monday, August 6, 2012

On tour?

Σήμερα περιοδεύω. Εχάρηκα που το έμαθα γιατί εν έξερα πώς να εξηγήσω το ότι εχτές, σαν εθωρούσαμεν τη Χιονάτη με τον άθρωπ, ελούθηκα του κλαμάτου στο 00:57:43+.




Ευτυχώς ήμουν ήδη μυξιασμένη τζι έτσι εκάλυψα τα, αλλά πουμέσα μου εδιερωτούμουν προς τι τωρά τόση ευσυγκινησία. Ήμουν σίουρη ότι επρόκειτουν για ηλεκτρονικά παπούτσια e-shoes issues (don't ask).

Τωρά εξανάβαλα τη Χιονάτη να τη ξανατεστάρω τζιαι πάλε εφίρτηκα.

Θα περιμένω να περάσει η περιοδεία τζιαι να ξαναδώ. Αν συνεχίσω να συγκινούμαι θα το ψάξω αλλιώς.

Θέλω να get the period out of the way πριν πάρω κάποιες αποφάσεις.



υ.γ. για να προλάβω τυχόν ανυποθεθκιές για το ότι εθώρουν τη Χιονάτη με τον άθρωπ, να πω ότι εν επειδή άκουσε κάπου τον "Μαϊφό" τζιαι έθελα να του το έβρω στο youtube (00:22:45).

Wednesday, August 1, 2012

Τωρά πριν λλίο...

Μπουκκάρει μέσα η γείτονας συνάδελφος εις έξαλλον κατάσταση φωνασκώντας ότι έξω στο διάδρομο εσύραν μας stink bomb. Βλ. το ένα shέρι να ανεμίζει υστερικά στον αέρα τζιαι το άλλον να στουππώννει την μούττη της.

10 λεπτά νωρίτερα, άλλως Previously on Toilet Break:

Επήα στην τουαλέτα για το #2. 


Φκαίννουν φουρκαστοί έξω στο διάδρομο οι λοιποί συνάερφοι τζιαι αντακώννουν όπως τα λαγωνικά να έβρουν what stinketh.

Εφάμεν την, λαλώ, αν ακολουθήσουν την μυρωθκιά εννά φτάσουν ως το τέλος του διαδρόμου που εν οι τουαλέτες τζι εννά μας καταλάβουν.

"ΠΑΙΘΚΙΑ, ΕΝΝΕΝ ΒΟΘΡΑΚΙ, ΕΝ ΨΟΦΚΙΟ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ!!!", αποφαίνεται μια άλλη.

ΣΙΓΑ ΜΕΝ ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΖΙΑΙ ΨΟΦΚΙΟ ΡΑ ΕΣΟΥ, έθελα να της πω αλλά εννοείται ότι έκρυψα.

"ΠΑΙΘΚΙΑ ΕΣΣΙΕΙ ΔΙΚΑΙΟ Η ΤΑΣΟΥΛΛΑ, ΕΝ ΨΟΦΚΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑ!!!", αλλάσσει την κατάθεσή της η πρώτη με το stink bomb.


Enter υστερία.

"ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΠΟΝΤΙΤΖΙΕΣ ΕΣΣΙΕΙ ΔΑΜΕΣΑ ΔΑ, ΜΕΣ ΤΟΥΝΤΕΣ ΚΚΙΤΤΑΠΕΣ ΟΥΛΕΣ!"

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! ΕΝΝΑ ΜΑΣ ΦΑΝ ΟΙ ΠΟΝΤΙΤΖΙΟΙΙΙΙΙΙΙ!!!" κτλ.

Σε κάποια φάση έπρεπε να δώσω τζι εγώ το στίγμα μου για να μεν με υποψιαστούν.

"Ρε παιθκιά, μπας τζι εν που τες τουαλέττες..." (τούτο εν που το course Bluffing 101 - αποταθείτε εντός)

"OI, OI, ENNENI," λαλεί το πρώτο λαγωνικό, "ΕΝ ΚΑΠΟΥ ΔΑΜΕ, ΑΜΑ ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΤΕΣ ΕΞΑΣΘΕΝΙΖΕΙ!"

Άησταστεία; Αχαχαχα φιξαρέλλα, τελικά μπορεί τζιαι να μεν την φάμε.


Στο πάρτυ αρκέψαν να προστίθενται τζι άλλοι, τζι ευτυχώς οι πλείστοι εσυμφωνούσαν ότι πρόκειται για ψόφκιο. (Ψόφκιοι είσαστε. Άκου ιμίsh ψόφκιο!!!)

Στο μεταξύ αρκέψαν να πιτούν αρωματικά χώρου περιγράφοντας ταυτόχρονα ένα email που επιάσαν που ελάλεν ότι τα σκατά της ποντίκας πας τα ττενεκκούθκια εν τοξικά τζιαι πεθανίσκει το πλάσμα.

Εγώ σε τούτα ούλλα να σούζω την τζιεφαλή μου καταφατικά τζιαι να κάμνω τζιαι κανένα "τσκ τσκ" μέσα μέσα.

Ξαφνικά, πετάσσεται ένας ατρόμητος (όπως στα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά) τζιαι λαλεί "ρε παιθκιά, τωρά μυρίζεστε τίποτε; Εμένα πάντως εν μου διά κάτι. Μπορεί να ήταν που τες τουαλέτες σιόρ".

"ΡΕΞΕΤΕ ΤΖΕΙ ΝΑ ΜΥΡΙΣΤΩ ΤΖΙ ΕΓΩ ΡΕ, ΤΖΙ ΕΝΝΑ ΜΑΣ ΠΕΛΛΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΕΜΑΣ", πολοάται και η δικιά σας τζιαι φκαίνω έξω να οσφριστώ. Καθοδόν προς το διάδρομο, σύρνω τζιαι ένα "Πάντως τωρά πριν θκυο λεπτά ήμουν στην τουαλέτα τζιαι εν εμύριζεν τίποτε! Ούτε μετά που έφυα α!!" (που το βιβλίο μου Ash is in the Eye of the Beholder).

"Ρε μα ννα μας πελλάνετε; Τωρά μυρίζει τίποτε;"

Μερικές επιμέναν ότι ακόμα υπάρχει ο ψόφος στην ατμόσφαιρα αλλά επισκιάστηκεν που τα αρώματα.

Κάποιος άλλος είπεν ότι μπορεί να επέρασεν πόξω κανένα βοθροκαθαριστήριο (Βοθροκαθαριστήριο είσαι!! Άκου ιμίsh βοθροκαθαριστήριο!!)

"Είσαστε ρεζίληες", λαλώ τους. "Εκάμετε τον τόπο ανάστατο ιμίsh μυρίζει ψόφκιο. Έτο εννα έρεξεν κανένας πελάτης τζιαι να τον έσυρε τζι ήταν τυχερό της Κούλλας (πρώτο λαγωνικό) να τον ρουφήσει".

Αρκέψαν να ψιλοσυμφωνούν, μόνο η Κούλλα εμυρίζετουν το ακόμα. Εκόλλησεν μες τα ρουθούνια της που να μεν πω.

"Ή μπορεί να έρεξεν ο Αντρέας ο λαφαζάνης που μόνο πόρτους σύρνει", κατέληξα με ύφος "αρκετά μας απασχολήσατε, αφήστε μας να δουλέψουμε".









*high 5*

  υ.γ. κλαψ @ ψόφκιο

Tuesday, July 24, 2012

Evro, άλλαξε lab :]

Άλλαξε test tubes!
Άλλαξε μικροσκόπια!
Άλλαξε goggles!

Άλλαξε αρουραίους.


Cos you got it all wrong, man.


Those who dream by day are cognizant of many things which escape those who dream only by night - Edgar Allan Poe






Sunday, July 22, 2012

Αφού θωρείς ΔΕΝ σου καϊλά γιε μου, τζύλα το αμαξούι σου τζείθθεμέρου τα γέρημα


Στον κάττο που κάτω που το παραθύρι μου.

Monday, July 2, 2012

Θέρμανσυ

Το θέμα των ημερών "Ποντίναμα και Κλήση Σώματος δια Αποφυγήν Πιτσικλίσματος Λεκάνης και Ιδίων Ζαμπών" έρχεται να επισκιάσει ένα άλλο που πρέπει να επιλυθεί εχτές.

Βλέπε τίτλο ποστ. Καταλάθος έγραψά το με "υ" αλλά άφησά το προς τιμήν (πφφτ) του υπουργού οικονονικών που έμαθα ότι στα αγγλικά υπογράφει "Sharly".

Που λέτε, τες γνώμες σας παρακαλώ: Είδος θέρμανσης και καύσιμο. Εγώ θέλω υποδαπέδια μόνο τζιαι μόνο για να μεν κρεμάσω σώματα πας τους τοίχους. Ο χάσπας, μετά που εκτεταμένη έρευνα (1 άτομο) είπεν ότι εν κοψοκκέλικη η υποδαπέδια.

Ευχαριστώ εκ των ων ουκ άνευ.

Friday, June 29, 2012

The Battle of Why: Understanding the World


Στο σπίτι, διανύουμε την αρτσιοπρηχτοπρήχτικη περίοδο των "Γιατί" τζιαι βάλλουμε κόντρες ποιος εννά απαντήσει στα περισσότερα με σοβαρότητα πριν παραιτηθεί με ένα "Έτσι" ή "Διότι επειδή". Καθηγητής εν όποιος δώσει τέθκοιαν απάντηση που έθθα έshει συνέχειαν.

Άθρωπ: (στο τραπέζι) Μάμα, επέρασες τον παπά;
Εγώ: Ναι, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί επέρασες τον παπά;
Εγώ: Επειδή επείνουν πολλά, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Επειδή εν έφαα ούλλη μέρα.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Επειδή εν επήρα φαγητό μαζί μου όπως εσένα.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Επειδή εν το έκοψεν ο νους μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Έθελεν κόνισμα.
Άθρωπ: Τι είναι κόνισμα;
Εγώ: Γιεεςς, ελείψαν τα γιατί!

Βέβαια, σε μια άλλη περίπτωση ο χάσπας εσάρωσε:

Άθρωπ: Παπά, επέρασεν σε η μάμα;
Χάσπας: Ναι, Άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Χάσπας: Γιατί έχει μεγάλο στόμα.


Άθρωπ: (για το διπλανό αυτοκίνητο) Μάμα, είδες το φτερό του;
Εγώ: Ναι, Άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί έχει φτερό;
Εγώ: Για να μεν πετάσει, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Εννα ζαλιστεί.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Εν αραιό το οξυγόνο τζειπάνω.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Έτσι ένη. (DAAANG έχασα!)


Άθρωπ: Μάμα, εννά πάεις δουλειά;
Εγώ: Ναι, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Για να φέρω λεφτά.
Άθρωπ: Εν έχουμε λεφτά;
Εγώ: Έχουμε λίγα άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Πε τζι εσύ.


Και ερχόμαστε στη χθεσινή μας εξόρμηση σε σούπερμάρκετ:


Ενώ περιμένουμε στο ταμείο.

Άθρωπ: Μάμα, γιατί είσαι παχιά;
Εγώ: Γιατί τρώω όλο μου το φαγητό για να γίνω δυνατή.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Για να νικώ τους κακούς.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Γιατί εν κακοί.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Ένηξέρω άθρωπ μου.


Στο μεταξύ έφτασεν η σειρά μας τζιαι τι θωρώ στο ταμείο... Την πιο τεράστια, την πιο παshιά, την πιο βουβαλώδη, την πιο γιγαντιαία ταμία του κόσμου!!! Oh shit, λαλώ, εν πρέπει να την δει ο άθρωπ, θα εκτεθούμε!! Δυστυχώς, εν υπήρχεν τρόπος να αλλάξω ταμείο, so επάρκαρα τον (ήταν μες το καρότσι) με τρόπο να μεν την πολλοθωρεί τζιαι άρκεψα να του αποσπώ την προσοχή ενθουσιασμενοπανικόβλητα: Άτε άθρωπ μου, γιούπιιιιιιι ήρτεν η σειράαα μας!! Βοήθα με να βάλουμε τα πράματα πάνω στο ταμείο!! Μα τι εν τούτο;! Ωωω λα λα, εν φαριλαχτούδιιιι!! Μα ποιος εννα το φάει τούτον ούλλο;!! Ο Άθρωπ μου;!! Όοχιιι!! Εν δικό μου!!! Αααα, τι εν τούτο δαμέ;! ΓΑΛΑΑΑ!!! Μα ποιος κάμνει το γάλα, ξέρεις;! Η ΑΓΕΛΑΔΑ!! WOOHOO!!! Ααα κοίτα!! Μια γυάλλα με ψάααριαααα!! Έshει κανένα καρχαρία ρε άθρωπ; Δε να δούμε!! Γιούχουυυυ, καρχαρίιιιαααα!!!


Είδεν την όμως.


Άθρωπ: Μάμα, γιατί έγινε παχιά;


Η μάνα που ξέρει το παιδίν της, αποφάσισε ότι πρέπει να address the question πάραυτα αλλιώς ο άθρωπ θα την επαναλάμβεν at the top of his lungs ώσπου να ικανοποιηθεί το αίτημά του.


Shύφκω κοντά του τζιαι λαλώ του χαμηλόφωνα, "Έτσι ένη Άθρωπ μου, όποιος τρώει το φαγητό του γίνεται μεγάλος και δυνατός. Κοίτα! Μια βίζα! Θέλεις να πληρώσεις εσύ;!! Να πατήσεις το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΟΥΜΠΑΚΙ;;;!!!!!"


Ένηξέρω πόσα που τούτα άκουσεν η ταμίας αλλά η αλήθκεια εν ήταν τζιαι ιδιαίτερα θερμή μαζί μας :/


Ε μα τζιαι τζείνη, σαν μεν τρώει τζιαι το φαϊ του αρφού της!


Τέσπα.

Friday, June 22, 2012

Sigh

Σήμερα είπα της μάνας μου να σταματήσει να ανακατώνεται μες τες υποθέσεις μας. Εννοείται ότι το κάμνει που γνήσιότατο ενδιαφέρον τζιαι έννοια (τζιαι σχεδόν πάντα η επέμβασή της υπήρξεν καίρια και καθοριστικής σημασίας), αλλά ο τρόπος της εν ευνουχιστικός - ειδικά για τον χάσπα. Και, συνεπώς, ζημιογόνος.

Micromanaging is her middle name. Τσακκίζεται να μας εξυπηρετήσει, να μας σώσει, να μας φέρει αιτήσεις, να μας πάρει αιτήσεις, να επικοινωνήσει εκ μέρους μας με τον ένα τζιαι τον άλλο, να αναλάβει τα ηνία, τι να πούμε, πώς να το πούμε, πότε να το πούμε - με τρόπο που μας ακυρώνει. Νιώθουμε ματαιωμένοι, ανίκανοι, τριών χρονών. Ενεργεί σαμπώς τζι αν δεν το κάμει τζείνη, εν θα ξορτώσει να το κάμει κανένας. Ούλλοι είμαστε αδιάφοροι τζιαι με το στανιό.

So patronising.

Εννοείται, επίσης, ότι μπαιννάκης-βγαιννάκης.

Εν καταλάβει, εν συλλαμβάνει - πώς το λέμε, την έννοια του τρόπου. Ο τρόπος της εν απαράδεχτος, τα δε κίνητρά της φουλ αγάπη.

Τζιαι εννοείται ότι εν τα είπα όπως τα έγραψα τζιαι ότι επληγώθηκεν αλλά έπαιζεν μου την άνετη.

Που τη μια λυπούμαι την τζιαι στενοχωρκούμαι πολλά, που την άλλη εξοργίζομαι που πιστεύκει ότι είμαι ρίφι τζιαι θύμα του χάσπα τζιαι "εν θωρώ καθαρά".

'Ασε, I could go on forever.


Wednesday, June 20, 2012

Αποπαννισμός Τώρα

Εχτές η ώρα 3 το λαλλαρομέρι έκατσα να γράψω ένα ποστ στο οποίο αναρωθκιούμουν πώς στο καλό επεζήσαμε του καύσωνα πέρσι έτσι τζιαιρό, χωρίς ρεύμα τζιαι χωρίς -συνεπώς- άρκοντίσιον. Τελικά εν το ετέλειωσα γιατί κάτι έγινε τζι εξανάπιαν με η πελλάρα που την πυρά.

Μετά ήταν να πω ότι εν τζιαιρός τζι επέρασεν να κόψει τα πανιά ο Άθρωπ αλλά αναβάλλω το γιατί ΒΑΡΚΟΥΜΑΙ. Κάμνε γιε μου μες το πανί σου τζι εν εντάξει. Πού να τρέχω τωρά να τον παίρνω κάθε 15 λεπτά στην τουαλέτα ώσπου να μάθει τζιαι να τον βουρώ με τον φλόκκο όποτε του φύουν τζιαι κάμει τα πάνω του τζιαι να τσικνώννουμεν ομαδικώς; Είμαστεν πολλά εντάξει.

Ο μόνος λόγος που θα ήθελα να σταματήσει το πανί εν για να μεν χρειάζεται να τον αλλαξοπανιάζει κανένας τζιαι σιγά σιγά να μαθαίνουμεν το underwear rule.

Στο σχολείο του είπαν μας να αρκέψουμε τον αποπαννισμό εδώ και καιρό αλλά αμελούμε. Είμαστε τζι οι θκυο (χάσπας εντ μι) με το στανιό.

Εψές τη νύχτα έβαλα τον Άθρωπ να ππέσει τζιαι εμιλούσαμε, επαίζαμεν, ελαλούσαμε παραμύθκια κτλ. Τζείνη η ώρα εν η ώρα που μπορεί να μου πει τζιαι καμιάν κουβέντα που το σχολείο, ποιος άκκασεν ποιον, ποιον εκάρφωσεν ο Άθρωπ τζιαι ποιου άρρωσεν η δασκάλα.

Εψές, λοιπόν, τζιαμέ που τον εκαληνύχτισα τζι έκαμα να φύω, λαλεί μου ούλλο γλύκα τζιαι ενθουσιασμό: "Τι έχω μες τη τσάντα μου;;!!", τζιαι έκαμεν την πυζιαμούα του λλίο κάτω, που την πλευρά του κωλομερκού.

Ο_ο "Τι έχεις μες τη τσάντα σου;", ρωτώ τον.

"Πιππίλλες!!!" λαλεί μου (η πιππίλλα εν μεγάλος έρωτας).

Ο_ο "Έχεις πιππίλλες μέσα στη τσάντα σου;"

"Ναιιιι!!! Κοίτα;;!", τζιαι ξανακάμνει μου την κίνηση που κατεβάζει τσας την πυζιάμα.

"Μα πούντην τσάντα σου;" λαλώ του κάπως πιο αγχωμένη τωρά.

"Έτην δαμέ, κοίτα;!", τζιαι ξαναδείχνει μου το κωλομέριν του.

"Τούτη εν η τσάντα σου;"

"Ναιιι! Κοίτα;!"

Με προσποιητή ηρεμία και ενδιαφέρον ρωτώ τον, "Άθρωπ μου, μα ποιος σου έμαθε τούτο το παιγνίδι;" (Σε τούντο σημείο, μπορεί ναν τζιαι η παράνοια talking, αλλά εφάνην μου ότι για μια fleeting στιγμή εσυννέφιασε/εσοβάρεψε κάπως το ύφος του)

"Εγώ!!"

"Είπεν σου κάποιος «τι έχω μες την τσάντα μου;» στο σχολείο;"
"Ναι!"

"Ποιος Άθρωπ μου;"

"Κανένας, εγώ!", λέει περιπαιχτικά.

Θέλω να τον σούζω που τον γιακκά ώσπου να φκουν ούλλα έξω μόνα τους.

"Άθρωπ μου, είπεν σου κάποιος να κοιτάξεις μέσα στην τσάντα του; Και ότι έχει πιππίλλες;"

"Όι, όι, εγώ!"

"Ντάξει Άθρωπ μου this clearly aint getting anywhere tonight" *ματς μουτς, μπάι*


Πάω στον χάσπα.

"Αύριο σάστου να κόψουμε τα πανιά".

Τζι ας μας φαν οι μούγιες.

Τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν.

Wednesday, June 13, 2012

Προς Δικαστή Νάταλη Ταλαρίδου - Κοντοπούλου

Γιορόνορ,


Διαβάζω στις εφημερίδες περί του σκεπτικού σου όταν αποφάσιζες σχετικά με υπόθεση οικογενειάρχη που κατείχε υλικό παιδικής πορνογραφίας... Παραθέτω που 2-3 πηγές:


«Ο κατηγορούμενος, πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών, κατείχε φωτογραφίες πραγματικών γυμνών παιδιών (κοριτσιών) που τα εκμεταλλεύτηκαν άλλοι για να νιώσει αυτός ηδονή, και που αυτός αναζητούσε ενεργώς στο διαδίκτυο για να τις αποκτήσει και να τις κατέχει.»



«Η παιδική πορνογραφία είναι ένα μεγάλο κακό που απειλεί άμεσα τις ανθρώπινες αξίες και ήθη της κοινωνίας. Τα αρχεία (φύλαξης των εικόνων) περιλαμβάνουν πραγματικά παιδιά που έχουν υποστεί εξευτελισμό της προσωπικότητάς τους γι αυτό η μόνη αρμόζουσα ποινή είναι αυτή της φυλάκισης».



«Ο κάτοχος παιδικής πορνογραφίας καταλαμβάνει ενεργό ρόλο στην υποστήριξη, διευκόλυνση και προώθηση σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων προσώπων».



«Κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν αυτά τα παιδιά εξαναγκάζοντας τούς ή προτρέποντας τούς να προβούν σε παράνομες ερωτικές στάσεις για να μπορεί ο κατηγορούμενος (σ.σ. καταδικασθείς) και κάθε νοσηρό μυαλό που σερφάρει στο διαδίκτυο να βλέπει αυτές τις φωτογραφίες και να τις αποκτήσει για να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις».



"Η παιδοφιλία είναι μια ασθένεια και αυτά τα πρόσωπα διεγείρονται μόνο με την ιδέα τέλεσης ερωτικών πράξεων με τη συμμετοχή των παιδιών». Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν δικαιολογείται η αναστολή ποινής φυλάκισης αφού, ο καταδικασθείς κατείχε φωτογραφίες παιδιών τα οποία έτυχαν εκμετάλλευσης από άλλους για να νιώσει ηδονή.



Η δικαστής τόνισε στη 15σελιδη απόφασή της ότι το αδίκημα θεωρείται εξαιρετικά σοβαρό αφού η κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού σε σύστημα αποθήκευσης του υπολογιστή τιμωρείται με ανώτατη ποινή φυλάκισης 10 ετών ή πρόστιμο 43.000 ευρώ. Σύμφωνα με το Δικαστήριο, «η ποινή που επιβάλλεται πρέπει να είναι τέτοια ώστε να ικανοποιείται το αίσθημα δικαιοσύνης των πολιτών για να τιμωρηθεί ο παραβάτης για την αξιόποινη του πράξη.



Στην επιμέτρηση της ποινής η Δικαστής Ταλαρίδου έλαβε υπόψη της την παραδοχή του κατηγορούμενου ο οποίος έχει μετανιώσει για τις πράξεις του, ειδικά τώρα που όλα έχουν αποκαλυφθεί διότι το κρυφό του πάθος έγινε γνωστό στον κόσμο και στους οικείους του, ενώ κινδυνεύει να χάσει την εργασία του (κυβερνητική) με τη διαπίστωση της ποινικής του ευθύνης για το συγκεκριμένο αδίκημα.



Παράλληλα η Δικαστής παρατήρησε ότι ο κάτοχος της παιδικής πορνογραφίας εξυψώνεται σε σοβαρότητα αξιόποινης συμπεριφοράς με πρόσωπο που ενεργώς προβαίνει σε δραστηριότητες που προωθούν την παιδική πορνογραφία και δραστηριότητες που άμεσα καταλήγουν στη σεξουαλική εκμετάλλευση ανήλικων προσώπων.



Σε επεξηγητικό σημείωμα εξάλλου του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας υπογραμμίζεται ότι ο κάτοχος τέτοιου είδους υλικού καταλαμβάνει ενεργό ρόλο στην υποστήριξη, διευκόλυνση και προώθηση σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων προσώπων.



Στο μεταξύ η κ. Ταλαρίδου τόνισε ότι έχει αποδειχθεί πως ο κατηγορούμενος προέβη σε θετική ενέργεια για να αποκτήσει την παιδική πορνογραφία, αφού κατέγραψε το υλικό στον ηλεκτρονικό υπολογιστή με σκοπό να γίνει κάτοχος αυτού του παράνομου υλικού.



Στην απόφαση της η Δικαστής Ταλαρίδου σημείωσε ότι κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν αυτά τα παιδιά (που φαίνονται γυμνά στις φωτογραφίες) εξαναγκάζοντας τα ή προτρέποντας τα να προβούν σε παράνομες ερωτικές στάσεις για να μπορεί ο κατηγορούμενος και κάθε νοσηρό μυαλό που σερφάρει στο διαδίκτυο να βλέπει αυτές τις φωτογραφίες και να τις αποκτήσει για να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές ορέξεις του. Ο κατηγορούμενος, πρόσθεσε, αναζητούσε τέτοια αρχεία στο διαδίκτυο με σπουδή και εμμονή αφού κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει για να βρει ιστοσελίδες με τέτοιο περιεχόμενο.



«Δέχομαι ως ελαφρυντικό στοιχείο ότι τα τοποθέτησε σε σημείο μη προσβάσιμο σε όλους αφού τοποθετήθηκαν στο «recycle bin».



«Σε τέτοιες περιπτώσεις επειδή το Δικαστήριο οφείλει να επιβάλλει αποτρεπτικής φύσεως ποινή που να προστατεύει τα παιδιά από την εκμετάλλευση τους ως αντικείμενα ηδονής που λαμβάνουν μέρος σε τέτοιες πράξεις διά να ικανοποιήσουν τη ζήτηση που υπάρχει για τέτοιου είδους απεικονίσεις. Δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγει της προσοχής του Δικαστηρίου, ότι κάποια παιδιά βασανίζονται ή παραπλανούνται με τον χειρότερο τρόπο ώστε να παραχθούν αυτές οι εικόνες και παραστάσεις που θα ικανοποιήσουν παιδόφιλους χρήστες του διαδικτύου. Το γεγονός ότι αυτοί οι παραβάτες, που από έκθεση του Γραφείου Ευημερίας προκύπτει ότι, ζουν μια φυσιολογική ζωή χωρίς ένδειξη ότι διακατέχονται από τη συγκεκριμένη διαστροφή, αποδεικνύει ότι μπορεί να ελέγξουν αυτές τις σεξουαλικές ορμές και κατά συνέπεια πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά διότι επιλέγουν αυτή την ηδονή συνειδητά και εσκεμμένα».
Και τώρα μαντεύω τους υπολογισμούς που έκαμες πριν φκάλεις τη σούμα:

Χμμμ... Εν ασθένεια, εν εσκεμμένη συμπεριφορά, εγύρεψεν το υλικό τούτο με εμμονή και σπουδή, εν ισιώννει, διαστροφή, νοσηρό μυαλό, παιδιά βασανίζονται, πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά *μούμπλε μούμπλε* ...10 ΧΡΟΝΙΑ! No wait, εννά τον περιπαίζουν οι φίλοι του: 8 χρόνια! No wait, εννά χάσει τζιαι την κυβερνητική του δουλειά: 7 χρόνια! Α, μα είπεν τζιαι συγνώμη; Ε, 6 χρόνια καλό.

No wait, ο άθρωπος επέταξεν τα στο ΜΗ προσβάσιμο recycle bin: 2 μήνες! Τζιαι ολόκληρους!!!

Ω ναι! Εν τόσο σοβαρό όσο και η χορήγηση πιεσμένου αέρα στον πρωκτό συναδέλφου!

Γιορόνορ,
 
με ξέρω σε, με ξέρεις με, με είσαι η μόνη που σκέφτεται με τόσην απαράμιλλην λογική και συνέπεια. Αλλά εν με το δικό σου πόρισμα που εξεχείλισεν το ποτήρι μου.
 
Τέσπα, εν έχω όρεξη για περαιτέρω ειρωνίες.
 
Απλά φέρτε τον νου σας.

Tuesday, May 22, 2012

Δώσεεεεεε

Wow.
Watching trash tv μετά που μήνες can be so liberating!
Μετά βίας ήβρα 5-6 τραούθκια να αφήσω έξω!

Ο μοντενέγρος, η ισλανδία, η αλβανία, η ρουμανία, το βέλγιο, η ιρλανδία μπορούν να πηγαίνουν.
Για την ελλάδα, το ισραήλ τζιαι τες κοτζιάκαρες, ας αποφασίσει ο λαός.
Οι υπόλοιποι να μείνουν τζιαι θέλω τους!!!
Ο ελβετός να περάσει στο γραφείο μου.

I am adoring this. Α εν έτοιμα τα αποτελέσματα. Πάμε να δούμε.


update: en eshete ypothesin. pao na ppesw.
Τον ελβετό εν που ήταν στο γραφείο μου τζι εν τον εφωνάξετε;;

Συνέδριο στην Κύπρο για τα χαρισματικά παιδιά

Συνέδριο του Συνδέσμου Γονέων και Φίλων των Χαρισματικών Παιδιών της Κύπρου θα πραγματοποιηθεί τον προσεχή μήνα στη Λευκωσία, με αντικείμενο την αξιοποίηση των δεξιοτήτων περίπου 25.000 χαρισματικών παιδιών της Κύπρου, που λόγω απουσίας εκπαιδευτικών προγραμμάτων παραμένουν εγκλωβισμένα στη μετριότητα.

Τίτλος του θέματος του συνεδρίου είναι: ''Ας τα βοηθήσουμε να λάμψουν'' και θα διεξαχθεί την Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012, στις 18:00, στο Αμφιθέατρο ΟΥΝΕΣΚΟ του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, με εισηγητές τρεις ειδικούς επιστήμονες από το εξωτερικό.

Οπως αναφέρεται σε σημερινή ανακοίνωση του Συνδέσμου Γονέων Χαρισματικών Παιδιών, ο αριθμός των παιδιών αυτών στην Κύπρο υπολογίζεται να είναι 25.000 και τα παιδιά αυτά ''παραμένουν εγκλωβισμένα στη μετριότητα''. [περισσότερα]

Δέτε που θα γίνει το αδιαχώρητο!!

Τζιαι εννοείται ότι στες πρώτες 10 σειρές θα κάθουνται οι επώνυμοι χαρισματικοί κοσμικοί με τα λουστραρισμένα "Famous Friends"-clad μωρά τους.

I am so looking forward to this. Θα πάω τζιαι θα σας πω.

But then again, so will you.
Όσοι έshετε μωρά.

Monday, May 14, 2012

Action expresses priorities - M. Gandhi


Because "It is not only what we do, but also what we do not do, for which we are accountable",

and "When I stand before God at the end of my life, I would hope that I would not have a single bit of talent left, and could say, "I used everything you gave me",

I´m going out there and I´m gonna make things happen.

Or am I.
Ούφφου, βαρκ.
But I musn´t vark.



p.s. By Moliere and Erma Bombeck, respectively

Thursday, May 10, 2012

*SLAP*

AAAAAAAAAAARRRRRRGGGGGGHHHHHH

Μόλις εκκεντρίστηκα άshημα! Με τον εαυτό μου!!

Έπια να κλείσω ραντεβού στο γιατρό, τζιαι η ιδιαιτέρα ερώτησεν με το dreaded "Ποιο είναι το πρόβλημα;". Ήμουν μανικωμένη να της την πω αν με ερώταν έτσι πράμα.

- Er, έννεν στον ωρυλά που επήρα;

- Ναι, τι είναι; Είναι για τα αυτιά; Είναι για τη μύτη;...

- Λαιμό, ψέλισσα ηττημένα.

ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;

ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ;;;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΕΝ ΓΙΑ ΤΕΣ ΜΑΣΚΑΛΕΣ;;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ "ΓΙΑΤΡΕ ΕΣΥ; ΟΥ ΣΟΡΡΥ ΕΝ ΣΕ ΑΓΡΟΝΙΣΑ!!";;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΚΑΤΑΠΙΝΝΩ ΤΑ ΚΑΚΚΑΘΚΙΑ ΜΟΥ ΤΖΙ ΕΣΤΟΥΠΠΩΣΕΝ Ο ΚΩΛΟΣ ΜΟΥ;;

ΤΙ ΣΕ ΚΟΦΤΕΙ ΡΕ ΚΕΡΒΕΡΕ ΠΟΙΟΝ ΕΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;; ΕΝ ΕΣΥ ΠΟΝΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙΣ;;

ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!!!!!!!!!!!

ΤΙ ΚΑΚΟ ΠΙΟΝ ΜΕ ΤΟΥΝΤΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ!!

Οπως τους λογιστές, που νομίζουν η επιχείριση εν δική τους!

Ενευρίασα.

Αλλά τώρα τώρα... τώρα να πάω τζιαι κανονίζω την.

Τζιαι τζείνον δηλαδή.

Θα τους πω "μπορώ να αλλάξω την απάντησή μου ή εκλείδωσε στο λαιμό;". Ή "δικαιούμαι να σας πω τζιαι για τα φκια μου οξά μόνο για λαιμό θα μιλήσουμε σήμερα;". Ή ποννα με ρωτήσει τζείνος τι έχω, θα του πω "Μα εν σας ενημερώσαν; Τζιαι ήρτα άνεννοιας!".

ΟΥΦΦΟΥ.

ΑΝ ΜΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΝΝΑ ΠΑΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΣΠΑΣΩ.










update: Ίνταλος καταφέρνει πάντα τούντο blog να τα κάμνει ούλλα μάταια τζιαι γελοία... Tσκ. Εστραντζιήσαμεν πάλε.

Monday, May 7, 2012

Φωτοκαημός

Που το ναδίρ ευθεία κάτω, ακολουθείς τες ταπέλλες για Υπερπέραν. Προσπερνάς την έξοδο για το Πυρ το Εξώτερον τζιαι φτάνεις στα Τάρταρα. Κάπου τζιαμέ σε ένα που τα μαειρκά θα έβρεις τζιαι τη φωτογένεια μου. Τωρά γιατί μου εθθύμισα το «Θα πάρω μιαν ανηφοριά» (μες το παλάτι θα γυρνώ / μέχρι να βρω το θρόνο / βασίλισσα μια μόνο / να κάθεται σ’ αυτό); Πάει το επίπεδο με το οποίο ξεκίνησα.

Που λες... όπως έλεγα, λοιπόν, εγώ τζιαι η φωτογένειά μου είμαστε ο Δαίμων τζιαι ο Φυττίας. (Επίτηδες έβαλα την αντιστοιχία έτσι, ώστε να μεν είμαι εγώ ο Φυττής. Προτιμώ τον Δαίμων).

Κάπου έθελα να καταλήξω με τούντο ποστ αλλά ήδη απομυζήθηκα που τούτους τους υπέροχους συνειρμούς.

Α, ναι. Ότι παρόλο που δεν κουτσιώ φωτογραφία, εντούτοις μέσα μας βαθειά για σένα μια λαχτάρα πάντα ζει μου πιστεύκω ότι άμα βρεθεί ένα πλάσμα με φανταστικές ικανότητες και βλάγκαν μεράκκι στη φωτογράφηση, μπορώ τζι εγώ να έχω ΜΙΑΝ φωτογραφία στην οποία να θωρκούμαι άνευ σκόρτων τζιαι λιβανίσματος.

Έχω μεγάλον καημό να με φκάλλουν φωτογραφία σε ανυποψίαστες καθημερινές οικογενειακές χάσκing στιγμές, αλλά εν έχω κανέναν στο στενό μου περιβάλλον με τέθκοια βλάγκα/μικρόβιο/έννοια/ικανότητα. Ο χάσπας ενίοτε αρπάσσει τη φωτογραφική για να φκάλει, αλλά οι φωτογραφίες του εν στάνταρ portrait τζιαι με αποκεφαλισμένον οποιονδήποτε άλλον πλην των μωρών. Ξέρει τι κάμνει. Αφού όποτε με φκάλει τζι εμένα, στρέφουμεν που με θωρούμε.

So κιστώ τζιαι λυπούμαι που κάποιες φάσεις απείρης ομορφιάς εξατμίζουνται στην ατμόσφαιρα ενώ θα μου άρεσκε να τες έχω αναρτημένες μαυρόασπρες μες το σπίτι:

- που βαστά τη φάτσα μου με τα θκυο του shέρκα ο Ούτποτ τζιαι κολλά το μέτωπόν του πας τα μμάθκια μου

- που απλώνει πάνω μου όπως τον αυτοκράτορα τζιαι θωρούμε μίκιμάους

- γενικώς που ερωτοτροπούμε με τον Ούτποτ

- η φάση μόλις με sshιαστεί στη γεναίκα ότι επήα να τον πιάσω (τούτος μπορεί να πεθάνει που ευτυχία, εν ο άλλος που κλαίει άμα με δει)

- η φάση που ο Άθρωπ εν στα άκρα του τόξου που σχηματίζει η κούνια (μα πώς το επερίγραψα έτσι σιόρ; Εννοώ άμα φτάσει τέλεια ψηλά με την κούνια)

- που αλλάσσουμε το πανί του Ούτποτ τζιαι έχουμε τζιαι οι τρεις (ούτποτ, άθρωπ, εγώ) φάτσα «πππουυυφφφφφφφφ!!! ζόλοςςς» (μεγάλη η πρόκληση για τον φωτογράφο η φάτσα μου δαμέ)

- που κουρρώνει spooning-style ο άθρωπ πάνω μου για να τζοιμηθεί

- που του ψυθιρίζω μες το ζυνίshι τζιαι καρκαλιέται

- που του λαλώ πελλάρες τζιαι φίρνεται

- που ζητώ του Ούτποτ να «κάμει τα ματάκια του» τζιαι κάμνει κάτι θεϊκά ύφη τζιαι τζιυλιούμαστε που το γέλιο

- μες το αυτοκίνητο που τρώμε ο καθένας το παγωτό του τζιαι ο Ούτποτ το χωνάκι το όφκερο

- μες το αυτοκίνητο που εν νυσταμένοι τζιαι οι θκυο τζι εν όπως τους Αρκάες

- που φκαίννουμεν εξω να δούμε το φεγγαράκι

- που τραγουδώ του Ούτποτ τζιαι κάμνει τα shέρκα του (κουλλουράκια, ίτσι πίτσι σπάιτερ, πίρι πίρι το παπίρι)

- που κρατώ τον Ούτποτ τζιαι ποταβρίζεται να μου δείξει την πορεία που θέλει να χαράξουμε


Και άλλα.

Ο εν λόγω φωτογράφος καλείται να έχει το μνημειώδες ταλέντο να με φκάλλει που πίσω ή πλάγια αλλά χωρίς να φαίνεται η μουτταρκά μου ενώ η απέραντη ομορφιά μου να αφήνεται στη φαντασία του θεατή.

Sigh.
 
Τέσπα.

Thursday, May 3, 2012

Περί διαπόμπευσης

Κάμνει μου ελεεινή εντύπωση που τα ρεπορτάζ για τες ιερόδουλες ξεκινούν με μια εικόνα τύπικαλ ππρίττυ γούμαν πόρνης (κόκκινο μίνι, ζαμπαράκκα, ψηλοτάκκουνα, τσιαγαράκι, ενίοτε με σκύψιμο σε περαστικό αυτοκίνητο) τζιαι συνεχίζουν με τη δημοσιοποίηση-διαπόμπευση των 11 γέρημων τζιαι σκοτεινών που εσυνάξαν στην Αθήνα.

Κάμνει μου ελεεινή εντύπωση που τα ρεπορτάζ για τες ιερόδουλες κάποτε ξεκινούν με μια φωτογραφία γενικά που γεναίτζιες!!!

Την πλέον ελεεινή εντύπωση, όμως, κάμνουν μου την σχόλια τύπου "πανικός στην Αθήνα/πόρνες που σκορπούσαν τον θάνατο/εκατοντάδες που ζουν εφιαλτικές ώρες και ανησυχούν για την υγεία τους". Μονομιάς αποφανθήκαν ότι οι γεναίτζιες τούτες εν εγκληματίες τζιαι κακούργες ενώ οι κουρουπεττοαμπάλατοι πελάτες τους αθώα γελασμένα θύματα.

Τζιαι εν εκατάλαβα το "ΣΟΚ: Μάνα με μωρό ιερόδουλη με έιτς". Τάχα εν επίτηδες που εν ιερόδουλη με έιτς τζιαι έshει τζιαι μωρό; Εν εκατάλαβα προς τι το "σοκ".

Να χαρείτε, εν μπορώ να ακούω το επιχείρημα "αν το εξέραν (οι ιερόδουλες ότι έχουν έιτς) τζιαι πάλε εκάμναν το, εν έγκλημα". Τζι αν το εξέραν τζιαι αν μεν το εξέραν.

Εσύ ρε κύριε κουρούπεττε που πάεις να συνουσιαστείς μιτά τους, μα είσαι πολλά ρομαντικός δηλαδή: ενηξέρεις ότι είσαι ο 100ός που επήεν μαζί τους τζείντην ημέρα τζιαι ο 3000ός γενικά; Μάνα μου ζάβαλλι μου, ενόμιζες ότι εν εσύ που τες επάννησες; Όι όι, είσαι όντως κρίμα. Την ώρα που της εζήτας να σου επιτρέψει την είσοδο χωρίς προφύλαξη τζιαι επιέρωννες τζιαι παραπάνω για τούτο (φουαρτιλλίκκιν ολέ), πιθανώς απατώντας ταυτόχρονα κάποιαν πιο μόνιμη σύντροφο, ενόμιζες ότι εν που ήταν τζιουνούρκα μες τα νάυλα τζιαι εν εχρειάζετουν το δικό σου ναϋλούι;

Τζιαι ως εχτές εν έξερες καν το όνομά τους, ξαφνικά τωρά ξέρεις πλήρς ονοματεπώνυμο, ονόματα γονιών, ημερομηνία γέννησης, καταγωγή τζιαι τόπο διαμονής!!! Ασπούμεν, ΣΕ ΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΤΟ;

Ηλίθια Αστυνομία τζιαι ηλίθια ΜΜΕ, παραδέχεστε δηλαδή ότι ο νους του αδρώπου εν κόφκει τζιαι ότι ο μόνος τρόπος να θορυβηθεί τζιαι να πάει να εξεταστεί είναι με το να δει τη φάτσα της ιερόδουλης στην εφημερίδα τζιαι να μάθει το όνομα της γιαγιάς της τζιαι της πρώτης της δασκάλας στο νηπιαγωγείο. Έπρεπε να τες εξευτελίσετε με τούντον τρόπο, επειδή είσαστε σίουροι ότι ούλλες εξέραν ότι είχαν έιτς τζιαι επίτηδες εμπολιάζαν τον κόσμο. "Σκορπούσαν τον θάνατο"!. Οι πελάτες εν τον εσκορπούσαν δηλαδή. Αν εγράφετε απλώς ότι εσυλληφθήκαν 17 ιερόδουλες που την τάδε περιοχή για τον τάδε λόγο, έθθα εθορυβούνταν τζείνοι που επήαν στην συγκεκριμένη περιοχή τζιαι να παν να εξεταστούν;

Σχετικά με το αν το εξέραν οι ιερόδουλες ότι είχαν έιτς τζιαι πάλε εσυνεχίζαν, ...ΔΕ ΤΕΣ. Φαίνουνται σου να έχουν την πολυτέλεια να ΜΕΝ εκδίδονται; Έshεις ιδέα πράματα που εν ικανός να κάμει ο άθρωπος για τη δόση του; Είτε αυτή είναι ενοικίου ή ηρωίνης. Η πιο μεγάλη εν του 1977 τζιαι φαίνεται ίσια με τη μάνα μου!! Έν μιλούμε για Μανχάταν κκωλ γκερλς! (εν βιβλίο στο λινκ, μεν shαshάρεις να πα να δεις κκωλ γκερλς)

Τζιαι άτε τζιαι κάποιες εκάμναν το επίτηδες... ΔΕ ΤΕΣ! Φαίνουνται σου τόσο καλοβολεμένες ώστε να μεν τρέφουν αισθήματα πικρίας τζιαι εκδικητικότητας για την κοινωνία; Τούτο το τελευταίο σαφώς τζιαι δεν το υποστηρίζω/ενθαρρύνω, απλά καταλαβαίνω το.

Τζι αν σε φαράζει η πιο πάνω παράγραφος... τζι αν μεν σε φαράζει.

Τέλος πάντων.

Που τον τζιαιρόν που έshει να γράψω, άλλαξεν τζιαι ο blogger. Πούντο publish τωρά;

Wednesday, April 11, 2012

180

Tuesday, April 10, 2012

Losing it

A hellish last couple of days.

Την Κυριακή το πρωί στην εκκλησία ο Άθρωπ αρνείτουν να ταράξει τα πόθκια του να περπατήσει τζιαι ήταν συνέχεια καβαλλιτζιεμένος πάνω μου (βλ. 15 κιλά) με τον φτωχό τον Ούτποτ δίπλα να θέλει τζιαι τζείνος τη μάνα του, αλλά αντ΄αυτής να τον βαστούν γιαγιάες. Ο Άθρωπ μες την ιδιοτροπία τζιαι τη ζήλια.

Το κίνητρο των ημερών, για να τον καταφέρεις να κάμει κάτι, είναι να τον προκαλέσεις να κάμει τζείνο το κάτι πρώτος. Θέλεις να φορήσει τα παπούτσια του; Λαλείς "εγώ πρώτος!" τζιαι κάμνεις πως εννά φορήσεις τα παπούτσια σου τζιαι λαώννεται τζιαι θέλει τζείνος να τα φορήσει. Θέλεις να μπείτε στο αυτοκίνητο (επιτέλους); Λαλείς του "ο Ούτποτ πρώτος!". Βέβαια, στο εικονικό προβάδισμα πρέπει να είσαι πολλά προσεχτικός: αν θεωρήσει ότι εν τόσο το προβάδισμα του Ούτποτ που εν έshει chance να τον προλάβει, μπορεί να ππέσει χαμαί σε κώμα τζιαι να κλαίει. Οπότε, επειδή είχαμε και λίγα περιστατικά σαν το τελευταίο, τα νεύρα μου είχαν αρχίσει να φτανυνίσκουν νακκουρίν (και σε συνδυασμό με το ότι τα τελευταία δύο σαββατοκυρίακα είχαμε κανονισμένες διακοπές με τον χάσπα που ακυρώνονταν λόγω αρρώστειων).

[kaisi και Ράνια, αν εφτάσετε ως δαμαί, κάμετε μεταβολή τζιαι φύετε τωρά]

Το μεσημέρι επήαμε στα πεθερικά, όπου κλασσικά ήταν συνάμενο ούλλο το σόι. Ο καημένος ο Ούτποτ εξακολουθούσε να θέλει τη μάνα του, τζιαι αντ΄αυτής εσούζαν τον μες την αμαξού για να τζοιμηθεί. Εμάχουνταν επί 2 ώρες να τον τζοιμήσουν (επειδή όποιος εν σε θέλει τζιαι κλαίει εν επειδή ενύσταξε) ενώ ταυτόχρονα επετάσσουνταν μπροστά του διάφορα άλλα μωρά του σογιού να του κάμουν σκέδια τζι εκνευρίζαν τον. Ο Άθρωπ αποτραβηγμένος σε μια γωνιά, ετσάρνιαζεν όποιον του εκόντευκε.

Το απόγευμα ο χάσπας με άλλους ενήλικες του σογιού επήαν σε τζείντο στροντζιυλό το πράμα τζιαι έμεινα στην πεθερά με τα μωρά μου τζιαι τα μωρά τους. Στο μισάωρο στέλλω μήνυμα του χάσπα: Ponna mas deis tzi ennamaste oi diplasioi, men foitheis, priksimo einai tha perasei.

Μα τι πρήχτικα κοπελλούθκια. ΜΑ ΤΙ ΠΡΗΧΤΙΚΑ ΚΟΠΕΛΛΟΥΘΚΙΑ. Η μια η μιτσιά ετραγούδαν του Άθρωπ ένα -προφανώς- χιτάκι της εποχής: σε σκέφτομαι όταν χέζω, σε είδα και μου φεύγει το σκατό, βραστό και αχνιστό από την κωλοτρυπίδα, κτλ κτλ. Τζιαι το εν λόγω τραγούδι εν πας σε ipod που της εγοράσαν οι γονιοί της. 5 χρονών.

Τη Δευτέρα πάω να πιάσω τον Άθρωπ που το νηπιαγωγείο, εν η μόνη μέρα που τον πιάνω εγώ. Τελευταίως εσήκωσε ένα έθιμο, να μεν με θέλει να τον περισυλλέγω εγώ τζιαι γινούμαστε λλίο θέαμα. Εχτές έπιαν τον θρήνο πάλε. Εν την θέλωωωωω, εν την θέλωωωωω!!! Γιε μου;;;; ασπούμε! Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων με τη δασκάλα του για να καϊλήσει νάρτει. Να δούμε τι θα σκέφτεται τζιαι τζείνη, παρόλο που με διαβεβαίωσε ότι "έτσι εν τα μωρά, μεν έshεις έννοια". Εγώ στη θέση της θα εκαλούσα το γραφείο ευημερίας πάντως. Μα να με θωρεί το μωρό μου τζιαι να δήννεται πάνω της;; Έτσι ελέαν ότι έκαμνε τζιαι τζείντο μωρό που το δολοφονήσαν πρόσφατα στην Πάφο, τζι εν έδωσε κανένας σημασία. Έθελα να τσιριλλήσω ΤΖΙ ΑΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙΣ, ΤΖΙ ΑΝ ΜΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙΣ!!!

Ώσπου να μπούμε στο αυτοκίνητο είμασταν οι καλλύττεροι φίλοι - όπως πάντα.

Το απόγευμα ξεκινήσαμε μέλι-γάλα να πάμε στον γιατρό. Καθοδόν, κάποιος ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ μεσήλικας εθεώρησεν ότι του έκοψα τον δρόμο τζιαι εστρατοπέδευσεν μες τη μέση του δρόμου, άνοιξε το παράθυρο τζιαι εσκάτωννεν με. Είπα να τον κερδίσω με την αφοπλιστική μου ειλικρίνεια και απολογία, τζιαι είπα του "συγνώμη, έshετε δίκαιο". Επτοήθηκε για κανένα δευτερόλεπτο τζιαι εξαναντάκωσεν, TZI ESHΕΙΣ ΤΖΙΑΙ ΜΩΡΟ ΜΕΣ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΗ!!! Τζι εκόπηκεν του βούρου.

Αναπνοές.

Εφτάσαμε στο γιατρό. Όλα μέλι μέχρι την αίθουσα αναμονής. Έρχεται η σειρά μας, μπαίνουμε μέσα, ανεβαίνει στο κρεβάτι και μας λέει ο γιατρός να βγάλουμε τα ρούχα (το μωρόν, όι τζι εγώ). ΗΛΙΘΙΑ ΜΑΝΑ, γιατί να ξηκολλήσεις το αυτοκόλλητο του παπουτσιού του μωρού πρώτη;;;

Enter tantrum.

Να πορτοκλωτσά, να τσαρνιάζει τες φάτσες μας, να παουρίζει, να κλαίει, να τρέχουν οι μύξες του, να γίνεται φυτίλλι, να κολλούν τα ρούχα πάνω του, να μεν κουμαντάρεται, να πνίεται που τους λυγμούς τζιαι τους βρυχηθμούς, τζιαι στα πολλά να κουλλουρώννεται κάτω που το κρεβάτι σε μια γωνιά τζιαι να νεκαλιέται τζιαι να μεν κοντεύκεται. Να αναγκάζουμαι να τον πιάσω όποθθεν έβρω τζιαι να τον τραβολοήσω έξω μισοτίτσιρο. Εδέρνετουν τζι εκτυπιέτουν να ξαναπάει μέσα. Ενόμιζα εκατάsshισεν μου τη φάτσα μου τζιαι επιτολόαν γαίμα. Ήταν μια επιληψία άνευ προηγουμένου, εν είshεν ιδέα τι ήθελε, έλυσεν τον η μίλλα μου. Με τα shίλια ζόρκα εφκήκαμεν έξω στο δρόμο. Ξυπόλητος πας το πεζοδρόμιο να οδύρεται. Να εν δρωμένος τζιαι να φυσά αέρας. Τα νέυρα μου εξατμιστήκαν.

Είπα του "εντάξει, εγώ φεύκω" τζιαι εστάρταρα το αυτοκίνητο. Τζιαμέ κάτι ένωσεν τζιαι ήρτεν τζι έμπηκεν μέσα. Έκατσεν φρόνιμα φρόνιμα σαν να μεν συμβαίνει τίποτε. Αμάναμου μάναμου τζιαι είπα να τσιριλλήσω... Τζιαι ΤΙ ΕΝ ΤΟΥΤΗ Η ΠΕΛΛΑΡΑ ΟΥΛΛΗ ΤΩΡΑ;; ΧΑ;; ΧΑΑΑ;; ΓΙΑΤΙ ΚΛΩΤΣΑΣ ΤΗ ΜΑΜΜΑ;; ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΦΚΑΛΕΣ ΤΗΝ ΦΑΤΣΑ ΜΟΥ;;; κτλ. Πρέπει να είμαι πολλά αστείο θέαμα άμα νευριάζω γαιτί εθώρουν τον που το καθρεφτούι ότι εμάσσιετουν να σπουρτίσει που το γέλιο.

Πέτε μου τωρά μετά που τούτα ούλλα, εν πρέπει κάποιος να πληρώσει;

Πρέπει έννεν;

Ποιος όμως;





Άραγε;





Χμμμ.





Πριν φτάσουμε σπίτι, έκαμα μεταβολή. Επήα πίσω στο δρόμο όπου είχα κόψει τον άλλο πριν. Αν είμαι τυχερή, εσκέφτουμουν, το σπίτι του θα είναι μες τούντον δρόμο τζιαι κατίshι της μοίρας του τωρά. Οδηγούσα αργά αργά, scouting, όπως το λαγωνικό, προσπαθώντας να μεν ξεθωριάσει που τη μνήμη μου το corolla του με αριθμούς εγγραφής που ξεκινούν που Κ. Εγύρευκα τον χωρίς να έχω ιδέα τι ήταν να του κάμω ποννά τον έβρω. Στο τέρμα του δρόμου επαραιτήθηκα, συνειδητοποιώντας κάπως (μεν φανταστείς) την παράνοιά μου. Στο U-turn επάνω, εσταμάτησα. There it was. Παρκαρισμένο σε ένα σπίτι.

Έμεινα τζι εθώρουν το, απέναντι του. Έσβησα τη μηχανή. (Ο Άθρωπ στο μεταξύ εν ετόλμαν να πει κιχ).

Εν είχα την παραμικρή ιδέα τι ήταν να του κάμω αν έφκαιννεν έξω. Το τι ήθελα να του κάμω έξερα το: πρώτα μαύρον τζιαι μετά κεϊμά. Μετά που κανένα λεπτό, εξαναξεκίνησα τη μηχανή τζι έφυα. Όχι παρατημένη, mind you, αλλά με σκοπό να ξανάρτω άλλην ώρα "τωρά που ξέρω πού μεινίσκει". Να του ξανακλείσω το δρόμο, να κατεβώ κάτω τζιαι να πάω κοντά του, χωρίς κόρες μες τα μμάθκια, τζιαι να του πω: Είσαι εσύ που έσσιεις την έννοιαν του μωρού μου τζιαι είπες με μαλακισμένην ομπρός του;



Τζιαι μετά shιονούι.
 
 
 
υ.γ. ο άθρωπ καθοδόν προς το σπίτι είπεν μου "συγνώμη μάμα".
υ.γ.2 παραιτούμαι που Πρόεδρος του ΣΙΚ. Τζι αν ισιώσετε, τζι αν μεν ισιώσετε.
υ.γ.3 Can´t wait για την Πασχαλινή μας απόδραση.

Tuesday, April 3, 2012

Περιέργεια

Σίουρα εν μόνο κάττους που σκοτώνει;

Επειδή έχω κάτι συναδέλφισσες δαμέ να της τες κανονίσω αν θέλει.

Wednesday, March 28, 2012

Αποχαιρετιστήρια ανάρτηση

Φίλοι μου,

σας αφήνω.

 (Σε αντίθεση με εσάς) Εννά πεθάνω.

 
Έshει 5-6 μέρες που φοούμαι ότι θα έρτει το μαύρο χαπάρι, τζιαι ήρτεν εψές - μεν σας τα πολυλοώ, ετσίλλησα μαρτούι.

O Άθρωπ κλαίει το ακόμα γιατί ήταν φίλος του, ήταν το μοναδικό με άσπρες τρίshες αντί χρυσές... την μαύρη εκείνη ώρα της εξόδου μου που το καράsh.

Μάδερφάκκερ σάνοβε μπιατς.

Tuesday, March 20, 2012

Απόψε θα γενεί καυκάς

me: eshei mian mastora pou me pianei kathe prwi je lalei mou "ela sto grafeio mou"...
je panta piannei me se wra pou exei proteraiotita o arximastros..
etsi panta lalw tis oti en mborw twra...
simera ta pire je eshizetoun mou sto til
oti kai kala tha to pei ston arximastro oti en moni tis je pnietai je en prolavainei je fkallei ta kastana pou ti fwthkia (huh??) ktl ktl
je lalw tis "enna tou to pw prin pou sena, oti zitate mou diaforoi na eimai sta grafeia sas tin wra pou o idios paei [enter major business trip] avrio je tpt den einai etoimo akoma"
"EMME KOFTEI AN THA PAEI [enter major business trip] *YELL YELL*"
"ok tha tou to pw"
epetai kaukas tripatanos
im actually looking fwd to it, nomizw einai auto pou xreiazomai gia na ksistouppwsei i moutti mou
Xriend: lol
me: na to kamw post alopws
eshei jairo na grapsw
Xriend: heh
en theleis na perimeneis meta ton kauka?



Άξιος ποννα ζήσει μετά τον καυκά (δηλαδή εγώ)

Monday, March 12, 2012

Μιαν Θέρμομιξ ενισχυμένη

Γιέα πέιπι.

Σάββατον επαρέλαβα το μαραφέτι. Έβαλεν τζι ο χάσπας την πλαθκειάν του ως μέγας χορηγός τζι αντακώσαμεν μαείρεμμαν.

Ο τακτικός και πιστός αναγνώστης ήδη υποψιάζεται ότι για να κάθουμαι να γράφω ποστ, έννεν επειδή εκατάφερα ένα cheesecake, 2 κρεμ μπρουλέ, ένα μουσακκά μιλλωμένο τζι έναν νηστίσιμο, γαρίδες με μους αγγουριού, μαροκινή σαλάτα με μελιτζάνες και ακτινίδιο, και ψωμί Βουργουνδίας μέσα σε μισή ώρα.

Το εναρκτήριο πρόγραμμα περιλάμβανε σπιτική πίτσα, παγωτό φράουλα τζιαι γαρίδες με μέλι και δεντρολίβανο συνοδεία ρυζιού.

Κάμνουμεν τη ζύμη της πίτσας. Ασπούμεν, εν γίνεται μέσα σε ένα λεπτό να έshεις μια μάππα ζυμάρι έτοιμο για κακοποίηση! Φιξαρέλλα πελλέ μου, my predominant thought.

Μεν σας τα πολυλοώ, ως δαμέ ήταν η ευχάριστη μου η εμπειρία. Η σάλτσα της πίτσας έφκηκεν μου πορτοκαλιά φωσφόρα γιατί η συνταγή εν εδιευκρίνιζεν ότι το καρότο έπρεπε ναν νορμάλ μεγέθους, τζιαι η σημείωση ότι "η ζύμη είναι αρκετή για 2 πίτσες" ήταν με μιτσιά γράμματα κάπου πας την εικόνα. Έτσι εβρέθηκα με ένα ψουμί πάχους 10 εκατοστών περιχυμένο με πορτοκαλιά σάλτσα, να διά καρροθκιές, τζιαι μόνο μετά που 2-3 ώρες που εκρύανεν τζι έσφιξεν εθθύμιζεν αμυδρά πίτσα.

Το παγωτό ήταν μέλι, σόρρυ εξήχασα.

Μετά εσκέφτηκα αντί για ρύζι, να κάμω πουρέ πατάτας. Μάνα μου ζάβαλλι μου, που πας μαρή ανυπόλυτη στους σπλίγκαρτους; Χωρίς να έχω χαπάρι πώς γίνεται ο πουρές παραδοσιακά, τζιαι χωρίς να γυρέψω συγκεκριμένη συνταγή για το θέρμομιξ, έσυρα του μέσα κάμποσες πατάτες βραστές με μια ΣΤΑΞΗ γάλα (έξερα ότι έshει γάλα η υπόθεση, αλλά εν έξερα πόσο) τζι επυρκόλησα το. Μάαανα μου ζάβαλλι μου... έshει κουγκριομηχανή πον κάμνει έτσι πράμα. Ούτε εξηκόλλαν που πάνω. Στα πολλά πολλά, έφκαλα το τζιαι εστόκκαρα τα παράθυρα γιατί εβάλλαν αέρα.

Στα ενδιάμεσα, σημειώσατε ότι απέκρουα προτάσεις του χάσπα για "να παραγγείλουμε τζιαι κανεί".

Η πρώτη μέρα εκαταχωρήθηκε ως Πιλοτική, για να μεν τα βάψουμεν μαύρα.

Τη δεύτερη μέρα έπια να σφίξω χυμό των μωρών. Με κότζια θέρμομιξ, σκέφτουμαι, ποιος κάθεται να ξαναστίψει πορτοκκάλια στο shέρι;! Έτα ούλλα μέσα, με τα φύλλα τζιαι τες κόκκόνες (όσοι εν κατέχετε που θέρμομιξ, μεν στυλλομμαθκιάζετε - έτσι φημίζεται ότι δουλεύκει, με ακατέργαστο υλικό). Η συνταγή έγραφεν να βάλω τζιαι ζάχαρη. Εν έβαλα γιατί εθεώρησα ότι αν έθελα να τους ποτίζω ζάχαρη, εγόραζα τους τζιαι Κεανίτα τζι επήαιννεν πάσα κακό.

Μάαααναα μου ζάβαλλι μου... Λανέητ, γιου νόου;

Των αθρωπουθκιών έδωκα τους χωρίς να το δοκιμάσω... Ο Άθρωπ μόλις το εγεύτηκεν εμιτσοκάμμισεν τζι εκούντησεν μου το, ο Ούτποτ έθελε τζιαι δεύτερο καλαμάκι για να φτυχά τζιαι έκλαιεν που έλειψεν. Μάνα μου ο γλυτζιής μου τζι εν ηφκάλλει σκάρτο.

Άσε...

"Επέτυχες το, α;" - το σχόλιο του χάσπα για τη συσκευή.

Τέσπα. Επιφυλάσσομαι.

On an completely different note, το Σαββατοκυρίακο επίσης εγνώρισα το νέο γκόμενο της φίλης μου. Είμασταν τρία ζευκάρκα: οι παλιοί είχαμε απόσταση πολλών καναπέδων μεταξύ μας τζιαι εσυμπεριφερούμασταν σαν συγκάτοικοι, ενώ οι "νεοσύστατοι" εκάθουνταν ο ένας πας τον άλλο τζιαι ετρυφεριάζουνταν, 200 χρονών πλάσματα. Και σε εκείνο το σημείο εδιερωτήθηκα...

What about us?



What about sunrise

What about rain

What have we done to the world

Look what we've done



♫ Ah Ah Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah Ooooooooooh


Thursday, March 8, 2012

Τζι αν διώ αλουσία μεν με παρεξηγάς

Εν που "κάτι κάμνουν σε ένα χωρκό": που τες πιο επαρκείς απαντήσεις που μου δόθηκαν στην απορία μου γιατί δεν θα έχουμε νερό για τρεις μέρες.

Μια πιο εμπεριστατωμένη απάντηση περιλάμβανε τζιαι το "Τερσεφάνου".

Παντελώς απέχων από της τηλεοράσεως γαρ, διερωτάσαι τι εν τούτο που μπορεί να κάμνουν σε ένα χωρκό ώστε να πρέπει να μείνει μια ολόκληρη πόλη άπλυτη τζιαι ΑΝΕΑΓΑΡΩΤΗ τρεις μέρες.

Τρεις μέρες!

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ!!

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ!!!

(   (  ( (( ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ )) )  )   )


Εσυνάξαν τους χωρκανούς τζι εττελιάσαν τους τζιαι πιτούν τους νερό ώστι να μολοήσουν; Απλώσαν τους (στον ίδιο περιφραγμένο χώρο πάντοτε) τζιαι κάμνουν τους το μαρτύριο της σταγόνας; ΕΝ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΚΑΜΝΕΤΕ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ ΡΕ ΑΧΑΠΑΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ!!

Στην αρχή επαραμίλουν ότι ούτε στην Αφρική εν κάμνουν τόσες μέρες χωρίς μια στάξη νερό. Ύστερα είπα να το δω με άλλο μάτι... ότι τόσο large είμαστε που γύρνουμε Evian για να παν κάτω τα σκατά.

Σόρρυ αν έτρωες καπήρα.

Ένημπόρω πιον.


υ.γ. Μάστρε, να χαρείς! Τι μου στέλλεις ένα γαρύφαλλο κότchινο όπως το καυλιντήρι σήμερα; Σοβαρά, τι υποτίθεται πως πρέπει ή μπορώ να το κάμω;;; Πιλέμου νερό να το βάλω μέσα εν έχω. Άε άε χωρκατιλλίκια τωρά!

Saturday, February 18, 2012

"Ακαπώ σε μάμμα"

Date of occurrence: 17 February 2012

Age of utterer: 0-2 2,5 3+

Out of which colour did it occur? Red / Blue / Green / Yellow

Previously rehearsed? Never / Once / Twice / Several times / Countless times

Initiative: Own / Mother's / Father's / Else's

Recipient's thoughts: So moved that will get Thermomix.

Tuesday, February 14, 2012

Η Sike και τα ρουκανίθκια

Που ήμουν μιτσιά, ο παππούς μου ήταν πελεκάνος.




Μεν αρκέψεις πάλε.

Oκ.

To studio του ήταν πεταμένο έξω στην αυλή - στοίβες ξύλα, σανίθκια, οροσειρές (πο)ρουκανίθκια, τζιαι φυσικά τζείνος ο πάγκος με τα τορνοσμιριλιομηχανήματα πάνω που δεν ξέρω πώς τα λαλούν. Στο σημείο αυτό, μεν περιμένετε να σας περιγράψω ρομαντικές ρετρό εικόνες με τον παππού μου να τορνάρει (εν τζιαι ξέρω τι σημαίνει, απλά ακούεται μου ωσάν κάτι που θα έκαμνε ένας πελεκάνος. Εγώ ξέρω μόνο το τορνερό, τορνεράι!) τζι εμένα δίπλα να του τανώ.

Εν πολλά λλία τζιαι συγκεκριμένα τα πράματα που θυμούμαι που την παιδική μου ηλικία.

Μετά που τούτο το φαινομενικά ξεκάρφωτο σχόλιο, συνεχίζουμε.

Τζείνο που θυμούμαι γιατί ιντρίγκαρεν με για μέεερες τζιαι μέερες, εν το ότι "ροκανίθκια τζιαι νερό κάμνουν υγρό" [των πιάτων]. Εν θυμούμαι ποια ιδιοφυία το είπε. Μπορεί να είπε κάτι παρόμοιο ο παππούς μου (που είναι ιδιοφυία) σε κανένα ανιψιό μου τζιαι ώσπου νάρτει το χαπάρι σε μένα, εγίνην ίνναμπογίνην. Όπως το τηλέφωνο.

Θυμούμαι να βάλλω ροκανίθκια σε ένα μπανιούι σιδερένιο, τζιαι να καταλιώ μέσα το υγρό της γιαγιάς μου τζιαι να τα ανακατώνω. Έβαλα μέσα "έτοιμο" υγρό για να κόφκω στράτα. Είχα ένα feeling ότι αν βάλω μέσα νερό σκέττο έθθα ενωθούν τα υλικά, άρα we need a sticky substance. Εννοείται ότι εν εγίνετουν τίποτε.

Θυμούμαι που εσκέφτηκα ότι μπορεί ναν λαφαζανιές τούτη η κουβέντα τζι ότι επροσπάθησα να μαντέψω ποια θα μπορούσε να ήταν η βάση της (πριν την μετάλλαξη). Ήμουν δευτέρα δημοτικού αλόπως, τζιαι ήταν επίκαιρο το "Φύτεψτε δέντρα στην πλαγιά εκείιιι, νά πρασινίσει όληγή...". Ήξερα, thus, ότι που τα δέντρα κάμνουμε χαρτί. (Έshει μωρό που ΕΝ εδιερωτήθηκε ΠΩΣ γίνεται το δέντρο χαρτί, οξά είμαι εγώ ο analytic της παρέας;;)

Ξαφνικά, είδα τα βουνάρκα από ροκανίθκια με άλλο μάτι. Με τζείνο που τα είδα τζιαι όταν τα φαντάστηκα να γίνονται υγρό των πιάτων γιόρκι. "Εννάχω δικές μου κόλλες!! arf arf arf ARF"

Τζιαι δώστου να γύρνω μέσα υγρό τζιαι να τα πιττακώνω να γινούν κόλλες τζιαι να διερωτούμαι πώς εννα γίνουν άσπρα - με το πολλύν νεκάτωμα άραγε;

Τζίφος και πάλι, εννοείται.

Πρέπει να επαραιτήθηκα προδομένη, αλλά αντί να σκέφτουμαι ότι ήταν λαφαζανιά η όλη κουβέντα που άκουσα, εσκέφτουμουν απλώς ότι εν εγώ που εν εκατάφερα να κάμω κόλλες.

Περισσότερο από δύο δεκαετίες μετά, σερφάρω στο ίττερνε από hobby site σε hobby site και αποφασίζω ότι "έννεν άshημη ιδέα να κάμω σπιτικά σαπούνια!". Γυρέφκω "συνταγές" με τη σκέψη ότι αν εν ευκολόβρετα τα υλικά, εννα κάμω! Μαθαίνω ότι το Υλικό που είναι εκ των ων ουκ άνευ, λέγεται lye.

Άτε τωρά, νάμπον τούντο πράμα πάλε. Επειδή μετάφραση εν είshεν chance να έβρω, ώστε να το ζητήσω που κάποιο κατάστημα, είπα να ακολουθήσω τα λινκς για να κάμεις lye μόνος σου.

And there it was....


Η δικαίωση.


Η μικρή Sike βρέθηκε ξανά μπροστά στο σιδερένιο μπανιούι να νεκατώνει ρουκανίθκια τζιαι υγρό...



Δέος.


Διαβάζω αμέσως: "A great article - makes it sound so easy - until you realize how much equipment and ingredients, and how involved the process is".

Τζι άλλη δικαίωση! Άρα ΕΝ ήταν λαφαζανιά η κουβέντα, απλώς εχρειάζουμουν ΕΙΔΙΚΟ EQUIPMENT τζιαι INGREDIENTS (DUH)!

Mπορεί να μεν καταλάβετε γιατί εγώ νιώθω δικαιωμένη αλλά εν με κόφτει.

Τέσπα. Το όλο δέος έκοψεν μου την όρεξη να κάμω σαπούνια, οπότε πάμε γι’ άλλα.

Mιαν τζιαι μιλούμε για σαπούνια, επίσης εν εκαταλάβαινα ποττέ τα ανέκδοτα με τους Εβραίους, απλά έξερα ότι έπρεπε να γελάσω στη φάση που ο μιτσής εφίλαν το σαπούνι-παππού για καληνύχτα. Νομίζω εν που το Fight Club που έμαθα πώς σχετίζουνται τα δυο και αργότερα με ταινίες τύπου La Vita e Bella.





Right.

Monday, February 13, 2012

Stove on Kitchen Island


Μα πού επήεν γιε μου ο νους σου; Νομίζω εν διακοπές στο Kitchen Island που θέλεις.

Στο θέμα μας.

Έshει κανένας σας κάζιν πας τη νησίδα της κουζίνας;




Ελληνιστί, έshετε μούττην φρύθκια μμάθκια του καζιού στη νησίδα της κουζίνας;



Ξανά. Έχει κανείς κουζίνα στη νησίδα της κουζίνας;





Να το πω αγγλικά να τελειώνουμε. Έshει κανένας (τούτο εμπεδώσαμεν το) GAS STOVE πας τη νησίδα του KITCHEN;



Αν ναι, ακούω. Εν πράμαν; Eν πιτσικλιάζεται ο τόπος ούλλος; Εν γίνουνται ούλλα γέρημα; (σε αντίθεση με το να βρίσκονται τα μμάθκια μπροστά που τοίχο, οπότε πιτσικλιάζεται ο τοίχος)


Ευχαριστώ.


*εν εκράτουν να πληρώσω ανεξάρτητον ερευνητήν σήμερα τζιαι κάμνω το μόνη μου. Φτώshιες, μεν δεις...

Friday, February 10, 2012

Order Status: Dispatched






Αυτός ήταν ο πρώτος (και πειραματικός) γύρος παραγγελιών από το bookdepository.co.uk. Ποννα τελειώσω με την Peppa Pig θα γράψω review για το Books Street.