Σαϊκκούκκις

Θυμάσαι που κάπου κάποτε εξέφρασα το resolution να γίνω "γλήορη"; Ούτε 'γω.

Το ότι κάθε νύχτα, ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ,

(   (  ( ((KAΘΕ ΝΥΧΤΑ)) )  )   )

 

σκουπίζω, σφογγαρίζω τζιαι ενίοτε σιερώνω, εν μετρά για γληορκά. Γλήορη είσαι άμαν τα έshεις τούτα για μπρέκφαστ τζιαι σύρνεις πάνω τζιαι κανένα κκέηκ γεωγραφίας ή καμιά μαρμελάδα.

 

Ε το λοιπόν, εψές με το που ετζοιμηθήκαν τα αθρωπούθκια, ήμουν ντετ, νεκρός, μουέρτο. Τα άπλυτα ήταν shιονωμένα πόξω που το πλυντήριο, εκαρτερούσαν γυρί. Η βούρνα ημι-τρουλλί. Που τους πάγκους εγώ έλειπα. Στο πάτωμα τάτσουλλοι (shαιρετούμεν) τζιαι πατημένα μακαρόνια. Θκυο κούππατσοι ξεshειλισμένοι με ασιδέρωτα. Οι καναπέδες σεισμόπληκτοι, τα παιχνίθκια all over the place ξηντερισμένα. 'Εθελα, όμως, να κάμω κάτι άλλο.

 

Για εξασφάλιση του αισθήματος της γληορκάς, απαιτείται, ενώ επιλαμβάνεσαι τούτων ούλλων, να μοσχομυρίζει κάτι στο background άλλως φούρνο.

 

"Θα κάμω cookies με το Θέρμομιξ", αποφάσισα. Η αλήθκεια ήταν κομμένη η ποινή που πολλά πριν, γιατί είχα πιάσει τα αθρωπούθκια τζι επήαμεν να γοράσουμεν τα υλικά (για το καθένα ερώτουν όποια γεναίκα έβρισκα ομπρός μου για να βεβαιωθώ, διαφορετικά ήταν να πιάσω "Ι can't believe it's not butter"). Ήμουν κουρτισμένη να ζαχαροπλάσω εψές (σημείωσε ότι μόνο τζέλλυ έκαμα ως τωρά).

 

Τέλος πάντων, μες τον πανικό που επικρατούσε γυρώ μου, εξησκόνισα το θέρμομιξ τζιαι άρκεψα να κάμνω χημείες. Μια οκκά βΟτυρο, τρεις οκκάες ζάχαρη... σήριουσλι, εν έτσι που γίνουνται τα πισκόττα;;

 

Ποτζεί ποδά έπλασα κάτι στρογγυλόμορφα πράματα τζιαι έσυρα τα στο φούρνο για 10 λεπτά. Άρκεψα να συμμαζεύκω τζιαι να σφουγγαρίζω, νιώθωντας πολλά Λούσυ με τες μυρωθκιές του φούρνου.

 

 Which part of "place them apart, these babies tend to spread" don't you understand?

 

Αμάναμου, λαλώ, αν τα δουν τούτα οι χωρκανοί εννά με βάλλουν μες την ίδια πρόταση με την Αχάπαρη, and we all know there's no room for both of us.

 

Έπλασα άλλα. Ππιριλιά, τζιαι με απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους. 

 

 

Αλλό λλίο να μας ψήνεις έναν-έναν

Νομίζω έσωσα την τιμή μου λλίον, έννε;

Βραστούθκια εν είχαν λάθος. Τωρά που εκρυάναν εν τέλεια ζάχαρη με βΌτυρο ρε κουμπάρε. Γιαξ. Τρώεις τα τζι εν πάσιν κάτω, κολλούν μες το λαιμό. Αλόπως εν που ξέρω ίνναμπόχουν μέσα; Γιατί, αντικειμενικά, σάννα μου εν πολλά καλά.

 

Πάω να έβρω άλλη συνταγή για πόψε. Να τους κάμω ψαρόσουπαν αλόπως. Τούτο το "αλόπως" λαλώ το πολλά αλόπως - εκατάλαβα το όταν άκουσα τον άθρωπ να το λαλεί. Αχαχαχ. Αλόπως μόνο εγώ το λαλώ (δαμέ στηρίζουμαι πολλά πάνω σου, Ποστ).

Άτε, καλήν ημέραν άρχοντες.