The Battle of Why: Understanding the World

Στο σπίτι, διανύουμε την αρτσιοπρηχτοπρήχτικη περίοδο των "Γιατί" τζιαι βάλλουμε κόντρες ποιος εννά απαντήσει στα περισσότερα με σοβαρότητα πριν παραιτηθεί με ένα "Έτσι" ή "Διότι επειδή". Καθηγητής εν όποιος δώσει τέθκοιαν απάντηση που έθθα έshει συνέχειαν.

Άθρωπ: (στο τραπέζι) Μάμα, επέρασες τον παπά;
Εγώ: Ναι, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί επέρασες τον παπά;
Εγώ: Επειδή επείνουν πολλά, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Επειδή εν έφαα ούλλη μέρα.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Επειδή εν επήρα φαγητό μαζί μου όπως εσένα.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Επειδή εν το έκοψεν ο νους μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Έθελεν κόνισμα.
Άθρωπ: Τι είναι κόνισμα;
Εγώ: Γιεεςς, ελείψαν τα γιατί!

Βέβαια, σε μια άλλη περίπτωση ο χάσπας εσάρωσε:

Άθρωπ: Παπά, επέρασεν σε η μάμα;
Χάσπας: Ναι, Άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Χάσπας: Γιατί έχει μεγάλο στόμα.


Άθρωπ: (για το διπλανό αυτοκίνητο) Μάμα, είδες το φτερό του;
Εγώ: Ναι, Άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί έχει φτερό;
Εγώ: Για να μεν πετάσει, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Εννα ζαλιστεί.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Εν αραιό το οξυγόνο τζειπάνω.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Έτσι ένη. (DAAANG έχασα!)


Άθρωπ: Μάμα, εννά πάεις δουλειά;
Εγώ: Ναι, άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Για να φέρω λεφτά.
Άθρωπ: Εν έχουμε λεφτά;
Εγώ: Έχουμε λίγα άθρωπ μου.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Πε τζι εσύ.


Και ερχόμαστε στη χθεσινή μας εξόρμηση σε σούπερμάρκετ:


Ενώ περιμένουμε στο ταμείο.

Άθρωπ: Μάμα, γιατί είσαι παχιά;
Εγώ: Γιατί τρώω όλο μου το φαγητό για να γίνω δυνατή.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Για να νικώ τους κακούς.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Γιατί εν κακοί.
Άθρωπ: Γιατί;
Εγώ: Ένηξέρω άθρωπ μου.

Στο μεταξύ έφτασεν η σειρά μας τζιαι τι θωρώ στο ταμείο... Την πιο τεράστια, την πιο παshιά, την πιο βουβαλώδη, την πιο γιγαντιαία ταμία του κόσμου!!! Oh shit, λαλώ, εν πρέπει να την δει ο άθρωπ, θα εκτεθούμε!! Δυστυχώς, εν υπήρχεν τρόπος να αλλάξω ταμείο, so επάρκαρα τον (ήταν μες το καρότσι) με τρόπο να μεν την πολλοθωρεί τζιαι άρκεψα να του αποσπώ την προσοχή ενθουσιασμενοπανικόβλητα: Άτε άθρωπ μου, γιούπιιιιιιι ήρτεν η σειράαα μας!! Βοήθα με να βάλουμε τα πράματα πάνω στο ταμείο!! Μα τι εν τούτο;! Ωωω λα λα, εν φαριλαχτούδιιιι!! Μα ποιος εννα το φάει τούτον ούλλο;!! Ο Άθρωπ μου;!! Όοχιιι!! Εν δικό μου!!! Αααα, τι εν τούτο δαμέ;! ΓΑΛΑΑΑ!!! Μα ποιος κάμνει το γάλα, ξέρεις;! Η ΑΓΕΛΑΔΑ!! WOOHOO!!! Ααα κοίτα!! Μια γυάλλα με ψάααριαααα!! Έshει κανένα καρχαρία ρε άθρωπ; Δε να δούμε!! Γιούχουυυυ, καρχαρίιιιαααα!!!

Είδεν την όμως.


Άθρωπ: Μάμα, γιατί έγινε παχιά;

Η μάνα που ξέρει το παιδίν της, αποφάσισε ότι πρέπει να address the question πάραυτα αλλιώς ο άθρωπ θα την επαναλάμβεν at the top of his lungs ώσπου να ικανοποιηθεί το αίτημά του.

Shύφκω κοντά του τζιαι λαλώ του χαμηλόφωνα, "Έτσι ένη Άθρωπ μου, όποιος τρώει το φαγητό του γίνεται μεγάλος και δυνατός. Κοίτα! Μια βίζα! Θέλεις να πληρώσεις εσύ;!! Να πατήσεις το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΟΥΜΠΑΚΙ;;;!!!!!"

Ένηξέρω πόσα που τούτα άκουσεν η ταμίας αλλά η αλήθκεια εν ήταν τζιαι ιδιαίτερα θερμή μαζί μας :/

Ε μα τζιαι τζείνη, σαν μεν τρώει τζιαι το φαϊ του αρφού της!

Τέσπα.