The wall and I

I actually grabbed her face with both my hands, and put mine an inch away from hers. "Μητέρα, έ-φ-α", I said slowly and calmly in a please-watch-my-lips -πριν-με-πιάει-ο-τρίολος way.

Είχε προηγηθεί ένα πρόγευμα, όπου της είπα ότι αποφάσισα να κόψω τα αλλαντικά γιατί βλάφτουν and she handed me μια λουντζούα, λέγοντας μου προτρεπτικά και όλο αγάπη, "Φάε λλίη λουντζούα".
"Εν θέλω μητέρα, είπα να τα περιορίσω λλίο...".
As if I hadn't uttered a sound, she repeats lovingly, "Φάε λλίη", arm still stretched out to me.
"Εν θέλω μητέρα, είμαι εντάξει, έφα τυρούι", I said with a smile.
"Φάε τζι εν καλή", lovingly again, as if I had never spoken.
"Ξέρω το ότι εν καλή *smile smile* αλλά εν την θέλω τωρά *smile smile*".
She drops the arm, probably because it had gone numb.

Mετά ακολούθησε μεσημεριανό. Μπόλικο μεσημεριανό με μπόλικες προτροπές για να βάλω που ούλλα, δις και τρις, συνοδευόμενες από παράπονο "Μα εν έφαες τίποτε".
"Μητέρα, τρώω εν θωρείς;! Έβαλα τόσες φορές!"
Lovingly, "Βάλε τζι εν ωραία".
"Βάλλω, βάλλω!"
"Βάλε τζι εν ωραία", she repeats στον ίδιο ακριβώς τόνο.

Μετά από λίγο και σε πάμπολλες παραλλαγές: "Θέλεις μπιφτεκκούι;"
"Όι, όι, είμαι εντάξει".
"Να σου βάλω ένα;", και διερωτάσαι αν την φωνή σου την ακούεις μόνο εσύ όταν μιλάς.

Πάμε άλλη μία for your reading pleasure: "Βάλε σαλατούα".
"Έχω, έχω".
"Να σου βάλω;".

Ακόμη μία (ίντα φίλοι είσαστε αν δεν συμπάσχετε;): "Βάλε ποτούτο τζι εν ωραίο".
"Εν το θέλω τωρά, μητέρα".
"Να σου βάλω ένα;"

Μετά το πέρας του μεσημεριανού, καθόμαστε στο χωλ.
Φέρνει ένα πιάτο με kit-kat.
"Mάνα μου πιάε σιοκολάτα", lovingly always.
"Mετά, μητέρα, τωρά εφάμεν!" *smile smile*
"Πιάσε τζι εν ωραίες", as if none of the above had been said.
"Άηστες τζιαμέ τζι εννα τες κανονίσουμε μετά *smile*"
"Πιάσε τζι εν ωραίες", as if none of the above had ever been said.

Mετά που 10 λεπτά, φέρνει φρούτα.
"Μμμ", she goes all lovingly, poking me with a banana to get my attention while she chews hers.
"Φχαριστώ, μητέρα, σε λλίο. Τωρά εφάμεν, εννά τσακρίσει η τζοιλιά μου!" *haha*
Aφού εκατάπιεν, "Έλα μπανανούα", she says lovingly.
"Mητέρα, εννά σπάσει η τζοιλιά μου! Σε λλίο" *smile*
"Πιάε τζι εν καλή", as if none of the above had ever been said.

Μετά που 10 λεπτά, φέρνει φανουρόπιτα.
"Δοκίμαστην τζι εν καλή", all lovingly.
"*smile* Έφα πριν, εν πολλά ωραία!"
"Φάε τζι εν καλή", all lovingly.
"Όι τωρά μητέρα, τωρά εφάμεν! Άτε, κάτσε έναν τόπο!! *χαχα*"
"Φάε τζι εν καλή", as if none of the above had ever been said.

Mετά που 20 λεπτά, έρκεται με ένα πιάτο μακαρόνια με τυριά και χαμ που τη γειτόνισσα.
"Φάε τζι εν ωραία", she says lovingly.
ΦΟΡ ΦΑΞ ΣΕΗΚ ΜΗΤΕΡΑ, ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΜΕΙΣ ΦΟΥΑΓΚΡΑ;!;!
[Naah, kiddin. Those were The Voices.]
"Μητέρα, τωρά εφάμεν! Ύστερα τρώω τα" *smile smile*
"Φάε τζι εν ωραία", the wall replied.

Mετά που 15 λεπτά, στην κουζίνα.
"Να σου βάλω λλίη πανακότα; Εν πολλά ωραία", λέει με περίσσια αγάπη ο τοίχος.

Και τώρα ξαναδιαβάστε την πρώτη πρόταση.

Ο Θεός που με φώτισε, βέβαια, τζι έσκασα της ένα χαμόγελο στο τέλος - τάχα εν που αστείο που το λαλώ τζιαι να μεν πληγωθεί.

--------1ος γύρος υστερογράφων--------

υ.γ1. σόρρυ για το μπάιλίγκουαλίζαμ, είδα την κάπως Roald Dahl με τούντο ποστ (καμία σχέση).

υ.γ2. και φυσικά αυτό το ποστ θα αυτοπυρποληθεί για να μάθω να μεν δυσπυρκώ άμαν με έχουν βασίλισσα. Βασικά, μακάρι να είχαν ούλλες τη μισή μου πεθερά... (Εν σώζεται, παρέτα. Φέρτο ταγκούι με τη πεζίνα).
υ.γ3. And now I'm sobbing. At last, it's been all day.

--------2ος γύρος υστερογράφων--------

υ.γ4. Μόλις έγραψα το τελευταίο, επέρασεν μου. Θενξ φορ λίσνιν.
υ.γ5. Πάω να φάω τίποτε.
υ.γ6. Next mood swing: 10 minutes