Swiss-eyed

Σήμερα ελυπήθηκα πάρα πολλά, όπως λυπούμαι κάθε φορά που ακούω για κάποιον που αυτοκτόνησε.

Το άτομο που μου ανήγγειλε την είδηση ότι κάποιος πήδηξε από γεφύρι και πέθανε, πρόσθεσε ότι θεωρεί αυτούς τους ανθρώπους δυνατούς γιατί «άμαν ξέρεις ότι εννά ππηδήσεις τζι εννα πεθάνεις τζιαι πάλε κάμνεις το, είσαι δυνατός».

Διαφώνησα. Ούτε θαραλλέο το βρίσκω, ούτε αξιέπαινο. Θεωρώ πάρα πολύ λυπηρό το ότι τόσο πολύ απελπίστηκε ο άνθρωπος, που τυφλώθηκε και δεν έβλεπε άλλη διέξοδο στα προβλήματά του. Θεωρώ την απελπισία, βασικά, πάρα πολύ λυπηρό πράγμα. Κατανοώ πλήρως πώς μπορεί να σε κυριεύσει, αλλά παράλληλα πιστεύω ότι όλα λύνονται, ή αν δεν λύνονται τουλάχιστον αντέχονται. Κανένα πρόβλημα, πιστεύω, δεν αξίζει να σκοτωθείς γι’ αυτό και επίσης πιστεύω ότι αν υπήρχε η δυνατότητα, ή υποθετικά μια δεύτερη ευκαιρία, οι αυτόχειρες δεν θα το ξανάκαναν.

Ό,τι κακό κι αν έπαθες, ό,τι κακό κι αν έκανες, you can always sit it through και κάποτε θα περάσει αυτό που νιώθεις. Αν πρόκειται για κακό που εσύ προκάλεσες, ταπεινώθου και απολογήθου, προσφέρθου να επανορθώσεις, ή ακόμα να πάεις φυλακή. Αν πρόκειται για κακό που έπαθες και είναι αβάσταχτος ο πόνος, πάλε κρύψε τζι άντεξε τζι εννά περάσει.

Λυπούμαι πάρα πολλά άμαν αυτοκτονούν. Ειδικά αν είναι για ερωτικές απογοητεύσεις (τζιαμέ νευριάζω τζιαι λλίο τζιόλας), οικονομικά ή οικογενειακά προβλήματα. Εν αβάσταχτο το χρέος; Έπαιξες τα ούλλα στα χαρτιά; Ζήτα συγνώμη, κλάψε, τζιαι πήαιννε φυλακή. Εν μαλακία να αυτοκτονήσεις, τζαι ξέρεις ότι έτσι λέξεις δεν τες χρησιμοποιώ εύκολα. So much guts to end your own life, no guts to face your problems? I find that ironic (δανεικό το quote).

Λυπούμαι πάρα πολλά άμαν αυτοκτονούν. Θα μπορούσα να το αναλύσω πιο καλά το θέμα, αλλά είμαι πολλά λυπημένη άμαν αυτοκτονούν.