Λεωφορείο ο Πόθος

Εμπάτε στην πιο πάνω σελίδα τζιαι ψηφίστε την ποιοτική αναβάθμιση των λεωφορείων.

Μεν μου ψηφίσετε τραμ τζιαι μετρό τζιαι πελλάρες - σκεφτείτε τι έshει να γίνει αν πουν να σηκώσουν τους δρόμους ίσια πάνω... Ανατρίshιασα μόνο που το σκέφτηκα. Η δουλειά σας/μας θα γίνεται εξίσου καλά με ένα γρήγορο, βολικό και αξιόπιστο σύστημα λεωφορειοκίνησης.

Άτε, στην ευτζήν του Θεού.

The wall and I

I actually grabbed her face with both my hands, and put mine an inch away from hers. "Μητέρα, έ-φ-α", I said slowly and calmly in a please-watch-my-lips -πριν-με-πιάει-ο-τρίολος way.

Είχε προηγηθεί ένα πρόγευμα, όπου της είπα ότι αποφάσισα να κόψω τα αλλαντικά γιατί βλάφτουν and she handed me μια λουντζούα, λέγοντας μου προτρεπτικά και όλο αγάπη, "Φάε λλίη λουντζούα".
"Εν θέλω μητέρα, είπα να τα περιορίσω λλίο...".
As if I hadn't uttered a sound, she repeats lovingly, "Φάε λλίη", arm still stretched out to me.
"Εν θέλω μητέρα, είμαι εντάξει, έφα τυρούι", I said with a smile.
"Φάε τζι εν καλή", lovingly again, as if I had never spoken.
"Ξέρω το ότι εν καλή *smile smile* αλλά εν την θέλω τωρά *smile smile*".
She drops the arm, probably because it had gone numb.

Mετά ακολούθησε μεσημεριανό. Μπόλικο μεσημεριανό με μπόλικες προτροπές για να βάλω που ούλλα, δις και τρις, συνοδευόμενες από παράπονο "Μα εν έφαες τίποτε".
"Μητέρα, τρώω εν θωρείς;! Έβαλα τόσες φορές!"
Lovingly, "Βάλε τζι εν ωραία".
"Βάλλω, βάλλω!"
"Βάλε τζι εν ωραία", she repeats στον ίδιο ακριβώς τόνο.

Μετά από λίγο και σε πάμπολλες παραλλαγές: "Θέλεις μπιφτεκκούι;"
"Όι, όι, είμαι εντάξει".
"Να σου βάλω ένα;", και διερωτάσαι αν την φωνή σου την ακούεις μόνο εσύ όταν μιλάς.

Πάμε άλλη μία for your reading pleasure: "Βάλε σαλατούα".
"Έχω, έχω".
"Να σου βάλω;".

Ακόμη μία (ίντα φίλοι είσαστε αν δεν συμπάσχετε;): "Βάλε ποτούτο τζι εν ωραίο".
"Εν το θέλω τωρά, μητέρα".
"Να σου βάλω ένα;"

Μετά το πέρας του μεσημεριανού, καθόμαστε στο χωλ.
Φέρνει ένα πιάτο με kit-kat.
"Mάνα μου πιάε σιοκολάτα", lovingly always.
"Mετά, μητέρα, τωρά εφάμεν!" *smile smile*
"Πιάσε τζι εν ωραίες", as if none of the above had been said.
"Άηστες τζιαμέ τζι εννα τες κανονίσουμε μετά *smile*"
"Πιάσε τζι εν ωραίες", as if none of the above had ever been said.

Mετά που 10 λεπτά, φέρνει φρούτα.
"Μμμ", she goes all lovingly, poking me with a banana to get my attention while she chews hers.
"Φχαριστώ, μητέρα, σε λλίο. Τωρά εφάμεν, εννά τσακρίσει η τζοιλιά μου!" *haha*
Aφού εκατάπιεν, "Έλα μπανανούα", she says lovingly.
"Mητέρα, εννά σπάσει η τζοιλιά μου! Σε λλίο" *smile*
"Πιάε τζι εν καλή", as if none of the above had ever been said.

Μετά που 10 λεπτά, φέρνει φανουρόπιτα.
"Δοκίμαστην τζι εν καλή", all lovingly.
"*smile* Έφα πριν, εν πολλά ωραία!"
"Φάε τζι εν καλή", all lovingly.
"Όι τωρά μητέρα, τωρά εφάμεν! Άτε, κάτσε έναν τόπο!! *χαχα*"
"Φάε τζι εν καλή", as if none of the above had ever been said.

Mετά που 20 λεπτά, έρκεται με ένα πιάτο μακαρόνια με τυριά και χαμ που τη γειτόνισσα.
"Φάε τζι εν ωραία", she says lovingly.
ΦΟΡ ΦΑΞ ΣΕΗΚ ΜΗΤΕΡΑ, ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΜΕΙΣ ΦΟΥΑΓΚΡΑ;!;!
[Naah, kiddin. Those were The Voices.]
"Μητέρα, τωρά εφάμεν! Ύστερα τρώω τα" *smile smile*
"Φάε τζι εν ωραία", the wall replied.

Mετά που 15 λεπτά, στην κουζίνα.
"Να σου βάλω λλίη πανακότα; Εν πολλά ωραία", λέει με περίσσια αγάπη ο τοίχος.

Και τώρα ξαναδιαβάστε την πρώτη πρόταση.

Ο Θεός που με φώτισε, βέβαια, τζι έσκασα της ένα χαμόγελο στο τέλος - τάχα εν που αστείο που το λαλώ τζιαι να μεν πληγωθεί.

--------1ος γύρος υστερογράφων--------

υ.γ1. σόρρυ για το μπάιλίγκουαλίζαμ, είδα την κάπως Roald Dahl με τούντο ποστ (καμία σχέση).

υ.γ2. και φυσικά αυτό το ποστ θα αυτοπυρποληθεί για να μάθω να μεν δυσπυρκώ άμαν με έχουν βασίλισσα. Βασικά, μακάρι να είχαν ούλλες τη μισή μου πεθερά... (Εν σώζεται, παρέτα. Φέρτο ταγκούι με τη πεζίνα).
υ.γ3. And now I'm sobbing. At last, it's been all day.

--------2ος γύρος υστερογράφων--------

υ.γ4. Μόλις έγραψα το τελευταίο, επέρασεν μου. Θενξ φορ λίσνιν.
υ.γ5. Πάω να φάω τίποτε.
υ.γ6. Next mood swing: 10 minutes

Τα Σημεία των Σφαιρών: Προς Κορινθίους SMS

• Προς σουτιέν εγκυμοσύνης: You just had to look so ugly, didn't you?

• Προς πωλήτρια στο Dumb Art: α) ΗΡΤΑ ΓΙΑ ΣΟΥΤΙΕ. ΕΝ ΘΕΛΩ ΟΥΤΕ ΜΑΓΙΩ (θέλω αλλά όι που δαμέ), OYTE ΕΙΔΙΚΑ ΒΡΑΤΖΙΑ, ΟΥΤΕ ΒΑΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΣΟΥΤΙΕ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ, ΟΥΤΕ ΝΥΧΤΙΚΟ, ΟΥΤΕ ΘΚΥΟ ΣΟΥΤΙΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ. ΤΖΙΑΙ ΜΕΝ ΘΙΓΕΣΑΙ ΠΟΥ ΕΝ ΚΑΜΝΩ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΩΝ ΛΩΞΑΝΤΡΟΣΟΥΤΙΕ ΣΑΣ. Εβάλετε μου τα τζι εσείς δίπλα που τα σέξυ τζιαι τα πρόστυχα τζιαι καρτεράτε να τα γοράσω; Θκυο-θκυο μάλιστα; β) Πού πάεις κυρία μου με το 38Ε;;; Ya coming to me??? Ενόμιζα αξάμοσες με, like;;;

• Προς τύπους στη μέση του Ντέπεναμς ατ δε Μωλλ που πλασάρουν είδη μανικιουρικής και σε πλησιάζουν με ύφος χασιμιό και χαντοπάλαβο (ο κοντός ιδίως) ρωτώντας "κκαν άι ασκ γιου σάμθιγκ;" και νομίζεις ότι εν χασιμιοί και χαντοπάλαβοι που θέλουν να ρωτήσουν τι ώρα κλείνει το μωλλ και στήνεις ένα πρόθυμο αυτί όλο ετοιμότητα να βοηθήσεις και σε ρωτούν αν σου αρέσει να φροντίζεις τα νύχια σου: ΌΙ ΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΚΕΙ. ΕΠΡΗΣΕΤΕ ΜΑΣ ΜΑΝΝΟΠΡΗΧΤΑΚΙΑ. Τζιαι κόψετε το ύφος του κλαμένου μπουτιού (teehee) άμα μου μιλάτε.

• Προς ενδυματολόγο Αιμιλίας Κενεβέζου: Επιτέλους αλλάξαν σε ή είshες θεία φώτιση;

• Προς εαυτόν: Γιατί να θέλω τα παραπάνω πράματα άμαν είμαι παττισμένη;

• Προς παπούτσια ψηλά με ψάθινη σόλα και μπικίνι με τιράντες που ξεκινούν μεταξύ των βυζίων: Γιατί εγεμώσετε τους τόπους τωρά που εν μπορώ να σας φορήσω; Πέρσι που σας εγύρεφκα πού ήσασταν;

• Προς Lolita Lempicka - Fleur de Corail: We finally meet.

Κτύπα τη μητέρα σου

Σήμερα έφα την πρώτη μου ππουνιά! Νομίζω δηλαδή. Είπαν μου ότι όταν το νιώσω θα είμαι σίγουρη γι΄αυτό, and I kinda was.

Έshει μέρες τωρά που ππέφτω ανάshελα (κατόπιν σχετικών οδηγιών, από ειδικούς πάντοτε - βλ. φίλες και γνωστές) τζιαι καρτερώ να κάμει καμιάν κίνηση. Έshει πολλύν τζιαιρό να πάω γιατρό για να το δω στο μόνιτορ, τζιαι εν είχα σημεία ζωής. Ήμουν στα πρόθυρα να αγοράσω δικό μου μηχάνημα υπερήχων για να το θωρώ κάθε μέρα. Σκεφτόμουν πού στο καλό μπορεί ναν τούντο πράμα που εν 20 ολόκληρα εκατοστά curled up τζιαι να μεν το νιώθω;

Δεν ένιωθα τίποτε για το οποίο να είμαι σίγουρη, όμως: τζιαμέ που νόμιζα ότι το είχα νιώσει και άρπαζα την σκεμπούα μου με συγκίνηση και υπερηφάνεια, έπαιζεν μια πουρού τζιαι εκαταλάβαινα ότι εν τα άντερα μου που εκατσιαρίζαν τόσην ώρα.

Σήμερα αυτομόλησα τζιαι εγύρισα μπρούμυτα.

Πρέπει να το επίττωσα τζιαι να δυσπύρκασε, γιατί σε μισό λεπτό ένιωσα μια μικροσκοπική αγκωνιά (αρέσκει μου που εκατάλαβα τζιαι τι μέρος του σωματιδίου ήταν).

Ήταν πάρα πολλά ωραία :))))))

Έθελα να μείνω έτσι αλλά ελυπήθηκα το, μπας τζιαι δεν ανάπνεε.

Ήταν πάρα πολλά ωραία :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Γιουροκουβέντα να γίνεται (2)

Πέρσι έτσι τζαιρό είχα πει ότι μάλλον δεν θα ξανάβλεπα τη Γιουροβίζιον γιατί υποσκάπτεται η νοημοσύνη μου με τζείνα που θωρούν τα μάθκια μου (βλ. ανακυκλωμένες σκηνοθεσίες, παχύσαρκη Μαλτέζα, ντουέτο Ολλανδών αρχι-lamers, άντρας με γεναίτζιες να δέρνουνται γυρόν του, φκιολιά και λοιπές ανυποθεθκιές).

Φέτος βρήκα κι άλλους λόγους να μη θέλω/μπορώ/αντέχω να την ξαναδώ: εκτός από τις εμφανίσεις των χωρών, ταράσσουν μου τες νεύρες μου εξίσου οι εκάστοτε παρουσιαστές.

Καταρχάς, θα πρόκειται για κκίλερ ντούο που θα απαρτίζει ένας άντρας και μια γυναίκα.

Οι διάλογοι θα είναι στημένοι και δεν θα μπορούν να αρθρώσουν ούτε και μία λέξη εκτός κειμένου.

Ο άντρας θα πει «γουάου» στη γυναίκα eyeing her up and down με το που θα εμφανιστεί στη σκηνή. Θα προσθέσει κάτι με «αμέιζιγκ ττουνάιτ».

Η γυναίκα, αντί να ρωτήσει «τι εννοείς ττουνάιτ;;;», θα θυμηθεί τσας ετεροχρονισμένα να πει «γιου ντοντ λουκ σο πατ γιορσελφ» ή σκέττο «θέκκιου» ή αν εν τέλλεια κίττος που το τρακ της μπορεί να πάει αμέσως στην επόμενη ατάκα.

Μετά θα κάμουν ότι τωρά εχαπαρίσαν πως τους βλέπει κόσμος τζιαι θα φωνάξουν "Χαλόοουυυ Γιούυυροοοοπ!!!!!!".

Ο λαός θα πάθει αμόκ. Από τούδε και στο εξής θα μας προσφωνούν «γιούροπ».

Αναμμένοι και πιο confident, θα συνεχίσουν το manipulation του όχλου με «Ααρ γιουυ ρέετυυυυυυ;;;;;» (which reminds me), και θα κάμουν τους βαρύκοους και θα πουν «γουώωωωτ;;; Άι τίτεντ χήαααρ γιουυυυυ: Αααρ γιιουυυυ ρέτυυυυυ Γιούυροοοοοοπ;;;». Και το πλήθος θα σφαδάζει. Αυτοί θα θέλουν να ξαναρωτήσουν γιατί άρεσεν τους η φάση αλλά φτύννει τους ο σκηνοθέτης μες το φτι και θυμούνται να μεν παρεκκλίνουν του κειμένου. Αυτό θα το κάμουν άλλες 1-2 φορές στην πορεία με παραλλαγές («ααρρ γιουυ χαααβιιιγκκ φααααανννν;;;;;», «άι σετ, αρ γιου χαβιγκ φαααααααααν;;;;;», «αρ γιου χαβιγκ δε τάιμ οφ γιορ λάιφ εντ γιου τοντ γουώντ ττου κόου χόουμ;;;»).

Μετά, θα μας πουν ότι μέσα από 45 φανταστικά τραγούδια έπρεπε να επιλεγούν, κλαψ, μόνο τα 20, αλλά και τα 45 ήταν υπέροχα.

Θα ρωτήσει ο ένας τον άλλον αν είναι ρέτυ να ξεκινήσουν, ο άλλος θα πει ότι είναι σόου εξάιττετ τζι εν ημπορεί, θα πεταρίσουν λλίον τζιαμέ που τη χαράν τους τζιαι σιγά σιγά θα διέλθουν των τραγουδιών άοσμα, ανούσια και άχρωμα (η γεναίκα θα αλλάξει 2-3 φορεσιές για τις οποίες θα σκεφτούμε απαξιωτικά "μα τι εν τούτο που έβαλε;") και ακολουθεί ο άλλος Μέγας Παshαμάς με τις ψηφοφορίες.

Όταν θα κλείνουν οι τηλεφωνικές γραμμές, θα κατεβούν μες τη λαοθάλασσα όπου, εν μέσω αφόρητης κουρουπεττίασης και σημαίων, θα μετρήσουν ανάποδα που το ττεν ως το γιιιίχααααα και θα ακολουθήσουν διαφημίσεις ώσπου να συνορτζιάσουν τα αποτελέσματα.

Επανερχόμενοι, θα αλληλορωτηθούν αν είναι ρέτυ και ο ένας θα πει ότι είναι πολύ νέρβους τζι εννα κρεπάρει, θα απαντήσουν 45 περίπου τηλεφωνήματα με ένα "χαλόοουυ Τάδε Πρωτεύουσα", στην άλλη άκρη θα βρίσκεται το εκάστοτε εθνικό κόζι που θα κράζει "χαλόοooου Μόσκοοοουυυ!!!!" ή αν εν τέλλεια κόζι θα το πει σε σπαστά ρώσσικα και θα κατουρήσουν ροδόστεμμα οι παρουσιαστές, θα δεχτούν συγχαρητήρια για την μπεστ γιουροβίζιον έβερ, θα δώκουν τα ντουζ πουά τους και θα πάει ο καθένας έσσω του.

Αν δεν πιστεύκετε, κάτσετε δέτε την.

υ.γ1. τυχαία είδα το βίντεο κλιπ της Αλβανίας...... εν ποστ που μόνον του. Δέτε το.
υ.γ2. το Firefly εν εκατάλαβα γιατί να μεν το λαλεί ο Νικόλας, παρά η άφκαρτη και δήθεν αθώα νεανίς.
υ.γ3. μετά το Comme ci Comme ca το χάος! Eπιμένω.

In one of those moods...

Τωρά πρέπει να κάθουμαι δαμέ όπως τον χάχα τζιαι να look busy ruling the world αντί να πάω να ππέσω που είμαι λυμένη, επειδή τζείνος έπιαεν να κάμει τες δουλειές τζιαι φυσά τζιαι ποφυσά επειδή ένι φτυχά (σαμπώς τζι εν καμιά οκέλλα) τζιαι λαγκοδέρνεται μόνος του.
H ανάρτηση έχει αυτοκαταστραφεί. Πιλέ.
Τζιαι τωρά πάει τζι έρκεται με τη σίκλα τζιαι ππουφφουρίζει τζιαι μισά με που κάθουμαι δαμέ τζι εν κάμνω τίποτε. Τζι αν του ππέσει τζιαι τίποτε ή αν δώκει πούποτε τζιαι φάει την χαμέ, νιώθουμεν τζι οι θκυο ότι εν εγώ που φταίω.

It's one of those times που ούτε μπορώ να προσφερθώ να βοηθήσω (θα απαντήσει εξουθενωμένα και με ανωτερότητα ότι δεν χρειάζεται να κάμω τίποτε), αλλά ούτε τζιαι να απλώσω ζάμπα γιατί εννά νιώσει δουλάρα.

Αrgh.

Observe the label.

Swiss-eyed

Σήμερα ελυπήθηκα πάρα πολλά, όπως λυπούμαι κάθε φορά που ακούω για κάποιον που αυτοκτόνησε.

Το άτομο που μου ανήγγειλε την είδηση ότι κάποιος πήδηξε από γεφύρι και πέθανε, πρόσθεσε ότι θεωρεί αυτούς τους ανθρώπους δυνατούς γιατί «άμαν ξέρεις ότι εννά ππηδήσεις τζι εννα πεθάνεις τζιαι πάλε κάμνεις το, είσαι δυνατός».

Διαφώνησα. Ούτε θαραλλέο το βρίσκω, ούτε αξιέπαινο. Θεωρώ πάρα πολύ λυπηρό το ότι τόσο πολύ απελπίστηκε ο άνθρωπος, που τυφλώθηκε και δεν έβλεπε άλλη διέξοδο στα προβλήματά του. Θεωρώ την απελπισία, βασικά, πάρα πολύ λυπηρό πράγμα. Κατανοώ πλήρως πώς μπορεί να σε κυριεύσει, αλλά παράλληλα πιστεύω ότι όλα λύνονται, ή αν δεν λύνονται τουλάχιστον αντέχονται. Κανένα πρόβλημα, πιστεύω, δεν αξίζει να σκοτωθείς γι’ αυτό και επίσης πιστεύω ότι αν υπήρχε η δυνατότητα, ή υποθετικά μια δεύτερη ευκαιρία, οι αυτόχειρες δεν θα το ξανάκαναν.

Ό,τι κακό κι αν έπαθες, ό,τι κακό κι αν έκανες, you can always sit it through και κάποτε θα περάσει αυτό που νιώθεις. Αν πρόκειται για κακό που εσύ προκάλεσες, ταπεινώθου και απολογήθου, προσφέρθου να επανορθώσεις, ή ακόμα να πάεις φυλακή. Αν πρόκειται για κακό που έπαθες και είναι αβάσταχτος ο πόνος, πάλε κρύψε τζι άντεξε τζι εννά περάσει.

Λυπούμαι πάρα πολλά άμαν αυτοκτονούν. Ειδικά αν είναι για ερωτικές απογοητεύσεις (τζιαμέ νευριάζω τζιαι λλίο τζιόλας), οικονομικά ή οικογενειακά προβλήματα. Εν αβάσταχτο το χρέος; Έπαιξες τα ούλλα στα χαρτιά; Ζήτα συγνώμη, κλάψε, τζιαι πήαιννε φυλακή. Εν μαλακία να αυτοκτονήσεις, τζαι ξέρεις ότι έτσι λέξεις δεν τες χρησιμοποιώ εύκολα. So much guts to end your own life, no guts to face your problems? I find that ironic (δανεικό το quote).

Λυπούμαι πάρα πολλά άμαν αυτοκτονούν. Θα μπορούσα να το αναλύσω πιο καλά το θέμα, αλλά είμαι πολλά λυπημένη άμαν αυτοκτονούν.

Fee Fi Fo Fum

...ή "Death at Carrefour".

Ότι πάσχω από οξεία (οξεία, όμως) οσφρήτιδα το υποψιάστηκα πριν μέρες όταν, μπαίνοντας μέσα ο χάσπας, έχοντας καπνίσει ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι, ήταν να ππέσω χαμέ να λαχταρώ: "Μα άλλαξες μάρκα;;! Τι έκαμες;! Έπιασες ποτζείντα φτηνιάρικα τα ζολερά;;; ΑΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΡΕΞΕ ΤΖΕΙ, ΜΕΝ ΕΡΚΕΣΕ ΔΑ ΔΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ!!!". Μου απάντησε ότι τίποτα το διαφορετικό δεν έκανε και με λίγη καλή θέληση το συμβάν ξεχάστηκε.

Το κακό συνεχίστηκε για μερικές μέρες. Όποτε ξανάμπαινε στο σπίτι μετά από τσιγάρο, έθελα δήμμα. Υπήρξαν κι άλλα περιστατικά, κατά τα οποία έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάει μανιωδώς γύρω γύρω να βρει την εστία του ζόλου και να απορεί.

Χτες στο σούπερμάρκετ, ήταν να πεθάνω. Επέρνουν που τα αλλαντικά, ήταν να φιρτώ. Eβρώμεν πεθαμένους. Επέρνουν που τα τυρκά, ήταν να φύει η κκελλέ μου. Εβρώμεν πόθκια. Στα λαχανικά, εδίαν μου το κτυπημένο μήλο, το λυμένο αγγούρι και το πατημένο μαρούλι. Στις ντομάτες, αλληθώρισα. Περιττό να σας πω για τα ψάρια και τις γατοσκυλοτροφές. Μυριζόμουν τα συστατικά των κονσέρβων και τι έφαγε το μοσχάρι πριν γίνει μπιφτέκι (να μεν πούμεν τζιαι καμιά λαφαζανιά νάshει action;). Μυριζόμουν πόσο ήπιε ο βούλγαρος που τύχαινε να ψωνίζει τα ίδια πράγματα με μένα και τον έβρισκα δίπλα μου σε όλους τους διαδρόμους. Μυριζόμουν τον κόπο και την κούραση της δουλειάς σε κάποιους άλλους (βλ. δρωματίλα). Μυριζόμουν ποια μωρά (αλλά και μεγάλοι) εθέλαν πέταμαάλλαμα. Αλλά μυριζόμουν και τους φρεσκολουμένους και έθελα να δώκω μες την αγκαλιά τους και να τους ζητήσω να με παίρνουν μαζί τους. Στα shampoo και τα σαπούνια ήταν υπέροχα... Έθελα να κατασκηνώσω. Ένιωθα όπως ο Μελ Κίψον στο What Women Want, που ήταν να κρεπάρει η τζιεφαλή του που τες γυναικείες σκέψεις που άκουε συνέχεια όπου επήαιννε. Πραγματικά. Ένιωθα ότι είχα πάνω μου ένα ραντάρ που μυριζόταν τα π-ά-ν-τ-α. Ένιωθα ότι είχα την Έκτη Αίσθηση (Ι smell dead people).

Σήμερα, όμως, απόλαυσα τη μυρωδιά των πεύκων στην παραλία με τα κίτρινα πλαστικά κρεβατάκια, την οποία δεν συνηθίζω γιατί τα κρεβατάκια έχουν μόνο μία στάση. Μπόνους: Όταν η μυρωδιά των πεύκων σας θυμίζει τουαλέτα, σημαίνει ότι το pine-perfumed παπί σας είναι μεν πετυχημένο, αλλά αλλάξτε το γιατί είναι κρίμα να σας συμβαίνει αυτό.

Απόψε έκανα ένα μίνι window shopping στη Μακαρίου: όπως τους shύλλους που they mark their territory, εδιούσαν μου ούλλες οι γωνιές τζιαι τα σοκάκια που σημαδευτήκαν, ιφ γιου νόου γουώτ αμήν. Mυρίζουμαι τα πάντα, μαν. Ξέρω πότε και με τι ελουθήκετε. Πότε και πόσο ήπιετε. Είμαι μες την πέτσα σας.

Αν έχουμε ωριλά στο ακροατήριο, παρακαλώ να μας πει αν γίνεται να μυρίζομαι και το μέσα της μούττης μου - πριν να μου γυρίσει (τζι άλλο).

Το μόνο που δεν μυρίζομαι είναι τα νύshια μου. Ψες, για παράδειγμα, ούτε υποψιάστηκα το μέγεθος της ανυποθεθκιάς (!!!ΜΑΝ, LIKE!!!) του Love Actually και συνεπώς έχασα 2 ώρες που τη ζωή μου (1,5 το έργο, και μισή να μεν το χωνεύκω).

Tέλος πάντων. Ως πάρατζει.