Too sexy too soon?

Λοιπόν, χθες διάβασα τυχαία ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο με τίτλο "So Sexy So Soon" και μου κίνησε την περιέργεια να το αγοράσω (http://www.msnbc.msn.com/id/26037851/). Πραγματεύεται ένα θέμα που είχα επισημάνει η ίδια προ πολλού και με προβλημάτιζε τα μάλα - "The sexualized childhood and how it affects kids younger than you think". Αφορά στο πώς οι ανήλικοι επηρεάζονται από την σεξοκεντρική/σεξοποιημένη κουλτούρα των ημερών μας και δίνει παραδείγματα από μικρά κορίτσια που θέλουν να ντύνονται με "σέξυ" ρούχα για να αρέσουν στα αγόρια, βάφονται, χτενίζονται, κάνουν δίαιτες να αδυνατίσουν ώστε να μοιάσουν σε "σέξυ" πρότυπα, καθώς και χειρισμούς ενηλίκων πράξεων και λόγων των παιδιών.

Πάει καιρός που διαμόρφωσα την άποψη ότι τα ΜΜΕ και η εύκολη σ' αυτά πρόσβαση από τους πάντες καταστρέφουν την κοινωνία. Μικρά παιδιά και έφηβοι μυούνται στον κόσμο της βίας, του σεξ, της μόδας, των διαίτων, των ενηλίκων γενικά, αλλά και ενήλικες τροφοδοτούν τα μυαλά τους με ανώμαλες/ψυχικά επιζήμιες ιδέες.

Για παράδειγμα, αν δεν υπήρχαν περιοδικά τύπου Cosmopolitan, Pink Woman κτλ, οι κορούες των 10-15 χρονών θα εξέραν "οχτώ στάσεις για να του πάρουν το μυαλό", "εφτά κόλπα για το κρεβάτι", "15 τρόπους να τον καλοπιάσεις", ή έστω "τι να φορέσουν φέτος για να είναι θεές";;; "Θεές"!!! Αν δεν υπήρχαν περιοδικά τύπου όμικρον Άντρας κτλ, θα εκαλλιεργείτο τόσο έντονη η επιθυμία στα αγοράκια πάσης ηλικίας "να τη ρίξουν", "να την πελλάνουν", "να την κάμουν να μεν ηξέρει πού παν τα τέσσερά της";;; Τζιαι μεν που πει κανένας για ανάγκες, γαίματα τζιαι ένστικτα, γιατί ακόμα κι αυτά έχουν το μέτρο τους. Σήμερα μιλούμε ότι ο νους μας εν πας το πράμα μας, για να μη γίνω αισχρότερη. Και σ' αυτό συμβάλλουν τα ΜΜΕ.

Πιο κάτω παραθέτω απόσπασμα του αποσπάσματος που διάβασα. Ακολουθεί ελεύθερη μετάφραση.

Sexual harassment at age 5?

Jason got into trouble one day when his kindergarten classmate Ashley came home from school and reported to her parents that Jason had told her that he wanted to “have sex” with her. Ashley’s parents, very upset, told her she should never play with Jason again, that he was a bad boy. They then contacted the teacher and the principal and demanded a meeting with Jason’s parents. All of the adults involved were concerned about what might be going on in Jason’s home for him to come up with such a comment at the age of five. In some circumstances, such comments from young children can be an indication of sexual abuse. The principal, a firm believer in the school’s Zero Tolerance policy that said any child who committed an act of aggression or violence was subject to suspension, was considering a brief suspension to teach Jason that he should never say such a thing.

Fortunately for little Jason, the school psychologist met with him before this could happen. She told him that some people were worried about what he said to Ashley. She asked him if he would tell her what he said and what he had wanted to do to Ashley. Jason instantly burst into tears. He sobbed, “I wanted to kiss her. I like her. I like her.” This was the first time anyone had bothered to ask Jason what he meant by what he said, a potentially damaging error on the part of the adults. They were all using an adult lens for interpreting what he said about sex, not a child’s lens. Often when adults think “sex,” children have something very different on their minds.

An important question to ask in this situation is to what degree Jason’s comment grew out of his efforts to make sense of the messages about affection, sex, and relationships that he might be getting every day from popular culture. While it is hard to answer this question in hindsight, in these times it’s probably safe to assume that the popular culture could very well have played a significant role. Had it not been for the school psychologist, he might have been punished for doing something he’d learned and internalized from those messages. Jason, as much a victim of the sexualized popular culture as Ashley, was also victimized by the adults’ fear and misunderstanding.

We can only be grateful that the psychologist found a way to connect with Jason, to hear his point of view. We can hope that Jason got the kind of support he needed to regain his self-confidence and to learn how to express affection for his peers in appropriate ways. We also hope that Ashley got help working through the misguided and disturbing response she got to Jason’s words from the adults around her.

A highly publicized story about a first-grader in the Boston area did not have such a happy ending. A boy was suspended from school for a week when a girl in his class reported that he touched her skin inside the waistband of the back of her pants. The Zero Tolerance policy in his school left no room to take into account the understanding or possible needs of this seven-year-old child. Once again, here is a child paying a high price for the new sexualized childhood and adults’ reaction to it. And both stories illustrate a very disturbing trend — as adults get more and more uptight about how the sexualized environment is affecting children, they end up ascribing adult intent to behaviors that would have been interpreted as “children just being children” in the past.

Η Ashley δηλαδή μια μέρα που σχόλασε που το νηπιαγωγείο, κατάγγειλε στους γονείς της ότι ο Jason ο συμμαθητής τής της είπε ότι ήθελε να "κάνει σεξ μαζί της". Όπως κάθε καλός λαομένος γονιός, οι γονείς της Ashleyς απαγορεύσαν της να κάνει παρέα μαζί του γιατί ήταν άτακτος και, επίσης, ζητήσαν από το Διευθυντή συνάντηση με τους γονείς του Jason για να συζητήσουν το τι μπορεί να συμβαίνει και είπεν έτσι κουβέντα το μωρό.

Για καλή του τύχη του Jason, τον είδε ο ψυχολόγος προτού προλάβουν οι ενήλικες να επιδοθούν στις υστερίες τους. Όταν ο ψυχολόγος τον ρώτησε τι εννοούσε μ' αυτό που είχε πει στην Ashley και τι ήταν αυτό που ήθελε να της κάνει, o Jason ξέσπασε σε κλάματα και είπε ότι ήθελε να τη φιλήσει και ότι του αρέσει η Ashley. Aυτή ήταν η πρώτη φορά που κάποιος έμπαινε στον κόπο να ρωτήσει το παιδί τι εννοούσε, "ένα δυνητικά ζημιογόνο λάθος από μέρους των ενηλίκων". Οι ενήλικες ερμήνευαν τα λόγια των παιδιών μέσα από τη δική τους σκοπιά, και όχι μέσα από τη σκοπιά των παιδιών. Συχνά, με τη λέξη "σεξ", τα παιδιά έχουν κάτι πολύ διαφορετικό στο μυαλό τους από ό,τι οι ενήλικες.

Αν δεν ήταν ο ψυχολόγος λοιπόν, ο Jason θα ετιμωρείτο για κάτι που έμαθε από τον καταιγισμό μηνυμάτων περί σεξ, τρυφερότητας, σχέσεων. Αυτός, όπως και η Ashley, θύμα αυτής της "ποπ κουλτούρας", θυματοποιήθηκαν επίσης από το φόβο και την παρερμηνεία των ενηλίκων.

Μ΄αυτά και μ΄αυτά, εγώ έμαθα ότι όταν ένα μωρό αμολήσει μια σοκαριστική "ανάρμοστη" κουβέντα, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να του τη διούμε μες τα δόγκια ή να τσιριλλούμε όπως τους πελλούς ή να λάσσουμεν τζιαι να εκσφενδονίζουμε απειλές εναντίον του. Καλύτερα πρώτα να το ρωτούμε τι εννοεί με αυτό που είπε ή τι ξέρει ακριβώς για αυτό το πράγμα (είχε ένα άλλο περιστατικό με μωρό που ρωτά τη μάμμα του "What is a blow job?") και είτε που θα διαπιστώσουμε ότι το μωρό εν κάτι αθώο που πιστεύει ότι είναι (κάτι σαν αγάπη και φιλιά) είτε θα έχουμε την ευκαιρία να του εξηγήσουμε (χωρίς ωμότητες που θα το σοκάρουν, στο όνομα της δήθεν ειλικρίνειας και ανοικτομυαλοσύνης - my ass) ότι αυτά τα πράγματα είναι για τους μεγάλους και πώς μπορεί το μωρό να δείχνει την αγάπη του με κατάλληλους για την ηλικία του τρόπους.

Όπως αναφέρεται και στο απόσπασμα, διαφαίνεται μια ανησυχητική τάση: όσο οι γονείς γίνονται πιο αυστηροί και συνειδητοποιημένοι για το πώς η sexualized κοινωνία μας επηρεάζει τα παιδιά, καταλήγουν να προσδίδουν στις πράξεις/λόγια των παιδιών ενήλικο σκοπό και σημασία, ενώ στο παρελθόν αυτά θα παραβλέπονταν ως "τα μωρά είναι απλώς μωρά".

Βασικά, argh και argh κι αγνάντευε.