Η αθλιότητα της πόλης

Η κοψονούρικη (τάχα κόφκει ο νους μου, όχι ο νούρος μου) διαδρομή που κάνω καθημερινά για τη δουλειά, μετά από πολλές μελέτες και επιστημονικές έρευνες, περνά μέσα από πάμπολλα στενά δρομάκια και καντουνάκια σε ήσυχες γειτονίτσες. Τίποτε δεν κινείται, συνήθως, εκτός από μένα και το πολύ-πολύ κανένα κάττο που πετάσσεται που τη μιαν αυλούα στην άλλη με κίνδυνο της ζωής του.

Τελευταίως, σε ένα που τα καντουνούθκια επάνω συναντώ έναν άνθρωπο ο οποίος κάθεται ανάποδα πας την καρέκλα (as in "the other way round", not upside down) στο βεραντίδιό του που είναι ακριβώς απέναντι από το ΑΛΤ όπου κάμνω για λίγο παύση. Σχεδόν κάθε μέρα την ίδια ώρα. Είναι καμιά εξηνταριά χρονών με τεράστια σκεμπέ και κάθεται και αγναντεύει το δρόμο.

Σε ένα αγγελικότερα πλασμένο κόσμο (ή αν ήταν ένα μίντζικο καταηshεμένο γερούι), θα τον χαιρετούσα, θα με χαιρετούσε και θα έπαιρνα ο καθένας το δρόμο μου.

Στο λιγότερο αγγελικά πλασμένο κόσμο που είμαστε, πάλι νιώθω την επιθυμία να τον χαιρετώ αλλά κάθε μέρα αναβάλλω το μέχρι την επόμενη.

"Ναι ρε, να τον shαιρετήσω τζιαι να καλομάθει τζιαι να μεν φεύκει που τζιαμέ!"

"Ήδη πρέπει να είμαι από τα highlights της ημέρας του, έννεν ανάγκη να δεθούμεν τζιόλας"

"Τέλλειωνε shαιρέτα τον άθρωπο, make his day, τζιαι... ως πότε εννά κάθεται τζιαμέ; Εννα κρυαδίσει να μπει έσσω"

"Ναι ρε, ξέρω εγώ ίντα πελλοί κυκλοφορούν; Να νομίσει πως τον θέλω τζιόλας τζιαι ρέσσω κάθε λλίο που τζιαμέ;;"

"Ή να shαιρεθκιούμαστεν κάθε μέρα τζιαι να συνηθίσει, τζιαι καμιά φορά ποννα μεν πάω δουλειά να τον έχω να κλαίει;"

"Ναι αλλά αν είμαι όντως η πιο σταθερή αξία στη μίζερη ζωή του, έννεν κρίμα; Γιατί να μεν του δώσω λίγη χαρά;"

"Τζείνος shαιρετά με τζι εννά κάμω εγώ το πρώτο βήμα;;;"

"Αν ήταν κανένας παίδαρος όμως εν ήταν να τον shαιρετάς;"

"Όι, γιατί ήταν ναν τζιέγκενος για να κάθεται τζιαμέ ούλλη μέρα"

Προς το παρόν, δικλώ τζιει τζιαι δα πας το ΑΛΤ τζιαι κάμνω πως εν τον θωρώ.

Ώσπου να δω τι να κάμω.

Τζιαι επίσης -αλλά μεν το πείτε- έshει μια εφτομάδα που πάω δουλειά με τα φλι φλο τα λαστιχένια

Ε, ΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΠΑΩ ΤΖΙΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ!