Μια στάση εδώ

Κάμνω στάση τωρά. Όι εργασίας, ούτε του καμασούτρα.

Ο σωστός πρόλογος εν τούτος:

Έshει κάποιες κουβέντες που διάβασα κατά καιρούς σε διάφορα μπλογκς τζιαι εμείναν στο νου μου. Μια που τούτες εν μια πρόσφατη της she demon περί μάδερχουτ, ότι νιώθει σαν να "θέλεις να σταματήσεις τη ροή της ζωής σου και να κατέβεις στην επόμενη στάση. για μια μέρα". (Μια άλλη κουβέντα εν που πιο παλιά στο Τσαρτελλούι, για το που ποιαν μερκά βάλλει ο κόσμος το χαρτί της τουαλέτας πας το πραματίν του, με την άκρη πόξω ή πουμέσα; Όποτε ποταβρίζουμαι να κόψω χαρτί σκέφτουμαι το). Που λέτε, η κουβέντα με τη στάση ήβρεν με πολλά συμπάσχουσα (τζιαι κόμα το αθρωπούι μου εν μέλι, έννεν ποτζείνα τα εκκεντρικομωρά που σου φκάλλουν την ψυshή σου). Αλλά I have been needing my alone time for a while now.

Σήμερα, λοιπόν, εκαϊλησα να τον στείλω στη γιαγιά του την μακρινή. Εννάρτει ως τα πόψε, φυσικά - εκτός που το ότι γαλέφκει ακόμα, εν τον κιάρω να μείνει οβερνάιτ τζιαστ γιετ.

Η αλήθκεια επήαν να γεμώσουν τα μάθκια μου που τον έβαλλα μες το αυτοκίνητο. Έδωκα κάτι οδηγίες του χάσπα τζι εκατευόδωσα τους.

Μόλις εφύαν, ίσιωσα τζι εγώ. Επήα να ψουμνίσω 2-3 πράματα του μωρού, ενευρίασα. Ήταν αλέ-ππερέ το στοκκ, είshεν κάτι ξανισμένα δείγματα ποτζεί ποδά. Μα καλάν, πότε επρολάβαν να γίνουν ανάρπαστα;;; Να εβάλλαν τζιαι καμιάν έκπτωση της προκοπής;; Ένα απαράδεχτο 10% είshεν μόνο!

Μετά έπιαν με η λαλλαρίαση τζι εν επήα πούποτε αλλού.

Επήα μόνο στο σούπερμάρκετ (πριν μερικούς μήνες εθεωρείτουν ολόκληρη έξοδος που μόνο του τούτο), όπου στο διπλανό ταμείο είshεν μια γιαγιά, μια μάνα τζι έναν μωρό (1-2 χρονών). Η μάνα κάτι εξέχασε τζιαι επήεν να το φέρει τζιαι το μωρό άρκεψε να κλαίει γοερά. "Μάαμαααα μουυυυυυ!!!!! Μάαααααμαααααα μουυυυυυυυ!!!". Εφίρτηκεν. Η γιαγιά του: Εννάρτει ρε η μάμμα σου! "Μάαααμαααααα μουυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!", εράιζζεν σου την καρκιάν σου. Γιαγια: Έτην ρε έρκεται!!! (με έρκετουν με ελαόνετουν). "ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΧΟΥΥΥΥΥΥΥ!!!" Γιαγια: Ήσουν άταχτος τζι έφυεν!!! "ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΧΟΥΥΥΥΥΥΥ!!!" Έτην ρε, έτην!! Έρκεται!! "ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΧΟΥΥΥΥΥΥΥ!!!" Σιώπα ρε, μεν κλαίεις ρε. Έλα χυμό.

Έμπηκα στο αυτοκίνητο τζιαι εφίρτηκα που το κλάμα.

Μm-hm *nod*

ΕΝΗΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΩΡΩ ΜΩΡΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣΙΝ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΜΕΝ ΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ. ΝΑ ΣΠΑΡΑΖΟΥΝ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΜΕΝ ΤΟΥΣ ΜΙΛΟΥΝ ΜΕ ΚΑΛΟΣΥΝΗ. ΗΣΟΥΝ ΑΤΑΧΤΟΣ ΤΖΙ ΕΦΥΕΝ;;;;;;!!!!!!!!!! ΓΟΥΩΤ ΔΕ ΦΑΞ ΙΣ ΡΟΓΚ ΓΟΥΙΘ ΓΙΟΥ ΓΟΥΜΑΝ.

Αντιλαμβάνουμαι ότι μπορεί να ακούγομαι υπερβολική, τζιαι ότι σπεύδω να λυπηθώ το εκάστοτε μωρό χωρίς να έχω υπόψη μου τι επροηγήθηκεν και αν επροηγήθηκεν κάτι, αλλά όπως τζιαι νάshει, ένα μωρό που κλαίει ΕΝΝΕΝ ευτυχισμένο. Τζιαι έχω μεγάλο issue με το child abuse. Πάρα πολλά μεγάλο. Τζιαι child abuse έννεν μόνο το να σπάζεις το μωρό στο ξύλο. Εν τζιαι η αμέλεια, εν τζιαι ηλίθιες δικαιολογίες "ήσουν άταχτος τζι έφυεν", εν τζιαι οι ασυνάρτητες τζιαι αυθαίρετες απειλές, εν τζιαι το να μεν αφήνεις ένα μωρό να κλάψει (ΜΕΝ ΚΛΑΙΕΙΣ ΡΕ, ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΝ ΚΛΑΙΣΙΝ), εν τζιαι το να το ταΐζεις πελλάρες τζιαι να γίνεται μίλλης, εν τζιαι το να το ξαπολάς μπροστά που την τηλεόραση με τες ώρες, εν τζιαι το να του δείχνεις άπρεπες εικόνες.

Είδες, μιαν ομορκιάν: έδεσα το με το επόμενο ποστ που θα είναι περί τούτου. Εξεκίνησα το πριν 2-3 μέρες τζιαι έθελα να έβρισκα κάποια ντοκουμέντα πριν το ποστάρω.

Α, τζι ήρτα έσσω τζι έκαμα γουλειές :ζ (πουπάνω πουπάνω, μεν φανταστείς)

Εν έκαμα μανικιούρ, εν έκαμα πετικιούρ, εν έκαμα μάσκες ομορφιάς, εν εζωγράφισα. Αλλά ελούθηκα.

Με το πάσο μου.

Μέλιν.

Πάω να κάμω τα μαλλιά μου πριν νάρτουν (όι τα μαλλιά μου νάρτουν, οι αθρώποι μου). Το αθρωπούι φοάται με άμαν είμαι όπως το σεΐχη του Μπρουνέι (με τα μαλλιά τυλιμένα στον ττόρο).