Always read the label

Ένα label έχει πολλή δύναμη. Να σε κάμει να αγοράσεις ή να μην αγοράσεις κάτι. Πρόσφατα, ασπούμε, άρεσεν μου ένα ρούχο σε ένα αθλητικό κατάστημα. Όλως τυχαίως, όμως, είδα στο label ότι έλεγε Made in Turkey. «Άκυρο», λέω στην πωλήτρια που είχα στείλει να βρει άλλο νούμερο, «λέει Made in Turkey». Με κοίταξε με ύφος «Ννναι.... Και;;;». Εν ασχολήθηκα να επεκταθώ. Ο νούρος του επαναπροσεγγιστή εν ιshιώνει.

Btw, καμωμένα στη γαλοπούλα είναι και αρκετά πράγματα στο Παsh Παιγνιδοπωλείο.

Άλλος λόγος που κάποτε κοιτάζω τα labels είναι για τις οδηγίες πλυσίματος. Έτυχε τόσο σε ρούχα όσο και σε παιγνίδια του αθρωπουθκιού, το label να λέει «No wash. No dry clean. No iron. No nothing» - ε, τι να το κάμω; Να το φορώ μια ζωή άπλυτο; Εν το εγόρασα.

Το label είναι, επίσης, πολύ σημαντικό σε συσκευασίες τροφίμων. Αν είσαι αλλεργικός εννοείται ότι πάντα θα το διαβάζεις, καταντά τρόπος ζωής - τα πλείστα λένε με μικροσκοπικά γράμματα ότι «μπορεί να περιέχει ίχνη ξηρών καρπών». Ή σκόρτο, ή ξέρωγω τι. Ή αν νηστεύκεις, θωρείς αν έshει μέσα γάλα ή αυγό.

Θυμούμαι μια φορά στην Ελλάδα επέμενε ο αρφός μου να δοκιμάσω ένα συγκεκριμένο χυμό ροδάκινου τζιαι ότι «εν εξαναήπια έτσι πράμα». Ρε γιε μου δεν μου αρέσκει το ροδάκινο, όι να το πιεις τζι έννεν σαν τα άλλα που ξέρεις. Τέλοσπάντων, δοκιμάζω το. Όντως, ενόμισα εσηκώστηκα και αιωρούμουν 2 πόντους πάνω που τη γη. Ουάαααουυυυrgh, I purred. Ίντα θεϊκόν πράμαν εν τούτο;! Αποκλείεται ναν ροδάκινο, ξέρω την κτητζιαρόγευση του ροδάκινου and this ain´t it! Φρόσω ολοταχώς στο label. Πράγματι, έλεγε ότι ο χυμός αποτελείτο από 50τόσο% ροδάκινο και 40τόσο% χαshίshιμήλο. Έκτοτε, και επειδή στην Κύπρο κλασσικά φέρνουν ούλλες τις γεύσεις εκτός τζείνην που θέλω, γοράζω 2 διαφορετικούς χυμούς τζιαι σμίω τους.