Houston, we have a problem. Ετάραξα το κοπελλούι.
Οι νυχτερινές λαμπρότητες συνεχίζονται ενώ δεν έχω δει πιο πονηρόπελλη και ποθκιάντραπη διαύγεια πνεύματος που τη δική μου: Ξυπνώ κατά τες 2.30 το μαύρο μεσάνυχτο. Παίρνω το αθρωπούι που το κρεβατάκι του τζιαι σύρνω τον του (ν)ώμου μου. Πατ πατ πατ πατ πατ πατ πας τη ράshη για να ρεχτεί (τον αέρα τον κουπανιστό που μόλις έφαεν τζι έσπασεν). Πατ πατ πατ πατ ΠΑΤ ΠΑΤ ΠΑΤ, "πόσην ώρα! μα γιατί εν ρέεται;!". Πατ πατ πατ πατ πατ, "ππρρρρρφσshrfhsgrkhhrlkvhtrs" (το αθρωπούι απαντά με μια ριπή μετά κουτρουβουδίων). "Χα! εν τζιαι αλλάσσω σε αν δεν ρεχτείς! Εν για να μου στρέψεις (τον αέραν τον κουπανιστόν) που θέλεις; (τάχα που τες κινήσεις τζει τζιαι δα, βλ. διαύγεια κατά τ' άλλα) Χα! Ρέχτου μου τζιαι μετά κανονίζω σε", πατ πατ πατ πατ πατ.
Απροσδιόριστη ώρα και καμιά χιλιάδα πατ-πατ αργότερα, το παίρνω απόφαση πως το αθρωπούι δεν θα ρεχτεί, ίσως επειδή έφαεν προκομμένα σαν κύριος και δεν κατάπιε αέραν. Δικαιούται να πάει για αλλαγή πανιού.
Με λεπτεπίλεπτες κινήσεις (για να μεν σουζουλιστεί τζιαι να φκάλει τον αέραν τον κουπανιστό που έφαεν τζι έσπασεν, βλ. διαύγεια κατά τ' άλλα) τον αλλάζω. Καθώς τον αλλάζω, αρχίζει σιγά σιγά να κάμνει sink in το γεγονός ότι ήμουν ντυμένη (αντί με το σουτιέ μόνο και το βυζί παιγμένο), δεν ήμουν δρωμένη σταμένη (όπως συμβαίνει όταν αρμέγομαι), δεν είχε βουνάρι με χαρτομάντηλα δίπλα που το κρεβάτι και το ρολόι που χρονομετρώ πόσην ώρα τρώει δεν ήταν στη θέση που το βάλλω για να χρονομετρώ πόσην ώρα τρώει.
"Πέρκι να μεν τον ετάισα καν τούντες 2 ώρες που τον κρατώ τζιαι ταράσσω τον...", ακούεται η πουμπουρκά μες την τζιεφαλή μου κατά τες 4 το πρωί.
Πίσω στον τόπο του αρμέγματος να τεστάρουμε τη νέα χαϊππόθεσις. Το αθρωπούι διά πας το βυζί με μια λύσσα, νομίζεις εννά το κάμει κομμάθκια.
Τζι εγώ να τον κρατώ χασκιασμένη τζιαι να παρακαλώ "συγχώρα με ρε αθρωπούι μου, συγχώρα με την γέρημην, Θεέ μου έγλεπε τζι έshεπε τούντο φτωχό που μένα τζιαι τες παραισθήσεις μου" και λοιπά πανικόβλητα.
Τούντην διακοπήν επαφής με το περιβάλλον παθαίνω την κάθε 4-5-6 χρόνια (εν παρατηρημένο). Ίσως τα πούμε άλλη φορά.
υ.γ. η πουπανινή είτε ήβρεν φίλο είτε καρφώνει κάδρα πας τους τοίχους ό,τι ώρα της δόξει. If the latter, μιλούμεν εν θα άφηκεν ίντζα τοίχου ακάλυπτη.
υ.γ.2 το αποπάνω δεν είναι εντελώς άσχετο με την ανάρτηση. Δείχνει την διαύγειά μου κατά τ' άλλα.
Με λεπτεπίλεπτες κινήσεις (για να μεν σουζουλιστεί τζιαι να φκάλει τον αέραν τον κουπανιστό που έφαεν τζι έσπασεν, βλ. διαύγεια κατά τ' άλλα) τον αλλάζω. Καθώς τον αλλάζω, αρχίζει σιγά σιγά να κάμνει sink in το γεγονός ότι ήμουν ντυμένη (αντί με το σουτιέ μόνο και το βυζί παιγμένο), δεν ήμουν δρωμένη σταμένη (όπως συμβαίνει όταν αρμέγομαι), δεν είχε βουνάρι με χαρτομάντηλα δίπλα που το κρεβάτι και το ρολόι που χρονομετρώ πόσην ώρα τρώει δεν ήταν στη θέση που το βάλλω για να χρονομετρώ πόσην ώρα τρώει.
"Πέρκι να μεν τον ετάισα καν τούντες 2 ώρες που τον κρατώ τζιαι ταράσσω τον...", ακούεται η πουμπουρκά μες την τζιεφαλή μου κατά τες 4 το πρωί.
Πίσω στον τόπο του αρμέγματος να τεστάρουμε τη νέα χαϊππόθεσις. Το αθρωπούι διά πας το βυζί με μια λύσσα, νομίζεις εννά το κάμει κομμάθκια.
Τζι εγώ να τον κρατώ χασκιασμένη τζιαι να παρακαλώ "συγχώρα με ρε αθρωπούι μου, συγχώρα με την γέρημην, Θεέ μου έγλεπε τζι έshεπε τούντο φτωχό που μένα τζιαι τες παραισθήσεις μου" και λοιπά πανικόβλητα.
Τούντην διακοπήν επαφής με το περιβάλλον παθαίνω την κάθε 4-5-6 χρόνια (εν παρατηρημένο). Ίσως τα πούμε άλλη φορά.
υ.γ. η πουπανινή είτε ήβρεν φίλο είτε καρφώνει κάδρα πας τους τοίχους ό,τι ώρα της δόξει. If the latter, μιλούμεν εν θα άφηκεν ίντζα τοίχου ακάλυπτη.
υ.γ.2 το αποπάνω δεν είναι εντελώς άσχετο με την ανάρτηση. Δείχνει την διαύγειά μου κατά τ' άλλα.
18 comments:
το παιδί πια πιθανόν να νομίζει ότι πατ πατ σημαίνει: εννα φάεις σε θκυο ώρες.
δου γιου γκετ ιναφ σλιπ ντίαρ;!
xexe!!! mana m re en na sinithisis.. en pou en arxi!!! na sas zisei to aggeloudi sas..
είσαι η πιο cool λεχώνα ever! :)
το λοιπόν τι μου εθύμισες! τον τζιαιρόν που εθήλαζε η μοτορτζήνα την Κόρη 1, είχαμεν πρόβλημα, γιατί εξέχαννε σε πιο βυζί εσταμάταν.. Εσκέφτηκα τότε να κάμω ένα gadget ως εξής. Ένα γυναικείον κορμό, που την μέση τζιαι πάνω τζιαι χωρίς κκελέ, όπως ακριβώς το μπουκαλούιν του αρώματος του gautier που εκυκλοφόρησεν πριν καμμιά 15ρκα χρόνια(ωραίον άρωμα btw, ακόμα βάλλω το κάποτε). Το gadget θα ήταν λαστιχένιο, τζιαι τα βυζιά του θα ετσιλιούνταν μέσα τζιαι να εμεινίσκαν πατημένα, για όσην ώρα εθύλαζε η γυναίκα. σε μιαν οθονούα lcd, θα εκαταγράφετουν και ο χρόνος θηλάσματος. Άμαν άλλασσε η γυναίκα βυζί, θα ετσίλλαν το αντίστοιχο βυζί της κούκλας, τζιαι εφτύς θα επετάσσετουν έξω το προηγούμενο, τζιαι θα εμείνισκεν πατημένον το current. Έτσι την επόμενη φορά, η γυναίκα θα ήξερε απο ποιον βυζί θα ξεκινήσει... Για την περίπτωση σου, θα εβάλλαμεν τζιαι ένα timestamp, που να σου δείχνει την τελευταία φορά που έφαεν το αθρωπούιν... όπως καταλαβαίνεις από τον χρόνο που χρησιμοποίησα στην περιγραφή, έμεινα κάπου στα blueprints... ψάχνω κανέναν επενδυτή τζιαι βάλλω μπρος...πολλά λεφτά.... Α???? Είσαι;;;
Μακάρι να μπορούσε να γράψει τζαι το αθρωπούιν ποστ :)
eneshi kati mixanimata tora pou fkalis to gala ..oxa etsi en diatirite fresko?
λαλείς οι πρώτες του λέξεις να είναι "μάνα, βυζί!";
ρίτσα, νοτ λάικ άι γιούστου, αλλά ενόμιζα είχα το :|
σάστα, μέχρι να συνηθίσω, πέρκι εν κάμω κανένα άλλο χαττά τζιαι γυρεύκω το λάθος
urban, ναι... ευδοκιμώ στην παραλία της πελΛάρας...
κτηνό, κάμε φώκους σε τούτο ποννα εισηγηθώ: κόλλα τζιαι πέννα, μαν, κόλλα τζιαι πέννα. Σε μια στήλη σημειώνεις την ώρα που εγάλεψες, τζιαι σε άλλη Δ για δεξί βυζί τζιαι Α για αριστερό. Α??? (ένηγουέης, ξέροντάς με, στην διαύγειά μου επάνω είμαι ικανή να τραμπάρω τζιαι το όποιο gadget ή κόλλα...)
αράχνη, δώστου αλλό κανένα μήνα τζι εννά μάθει αναγκαστικά... εννά πρέπει κάπου να ξεδώννει τζιαι τζείνο το φτωχό
αγανακτισμένη, έshει ναι τζιαι μια χαρά διατηρείται. Το θέμα όμως είναι να συγκοινωνείς με το περιβάλλον ώστε να ξέρεις ότι το μωρό πρέπει να φάει, be it from a tit or a bottle.
ουφ, πάντως στα όνειρα που εθώρουν όταν εγκυμονούσα, στη δεύτερη μέρα από τη γέννησή του είπεν μου να του αλλάξω πανί. Ως την άλλη εφτομάν εννά λαλεί τζιαι το βυζί...
υ.γ. καλάν η πουπανινή μιλούμεν έκαμεν το πινακοθήκη το διαμέρισμα... as we speak
Μάνα μου ρε μαν, είσαι τζαι'σύ πλάσμα! Τεράστιο LOL στον τίτλο!! Μεν το σκέφτεσαι, εν (τζαι) για κάτι τέτοια που υπάρχει η παιδική αμνησία :)
oh noooo! Δεν σε βοηθά και ο καιρός εκτός όλων των άλλων! Μάνα μου το χασπουι όμως πρέπει ναν τελειο!!!
Δακάτω λαλούν το "Mother's Brain" πάντως :-)))
μα τωρά σοβαρομιλάς;;; σιγά να μεν έσιεις όρεξη η ώρα 2.54 το πρωί να γράφεις Δ τζιαι Α τζιαι λεπτά τζιαι ώρα....
δολοφόνε ιδεών...
πολλή θολούρα και ζαλούρα τα ξημερώματα την ώρα που θηλάζεις. σου έτυχε να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις ύστερα από καμιά ώρα με το μωρό να κρέμμεται από το βυζί σου; το έζησα το σκηνικό.
πάντως αν δεν του έρχεται του ανθρωπούι να ρεχτεί ύστερα από ένα δυο λεπτά τρίψιμο μην επιμένεις. δεν θέλει.
Συστήνω αμέριστην υπομονήν τζιαι για σέναν τζιαι για το αδρωπούϊν.
Όσον για το κάτζιετ του Κτινού, αφού σου φαίνεται λλίον πολύπλοκον, τι θα ελάλες αν έβαλλες τον άντραν σου να σου ττικκάρει το κάθε βυζίν με μαρκαδόρο, τζιαι να σημειώνει μέραν τζιαι ώραν. Έτσι εννά έσιεις τζιαι στατιστικά....
diaspore, elaborate sivouplay. (so my disease has a name? so i aint as unique no more?)
ktino, en kali i idea sou re friend, tziai tha kameis polli lefto an tin ylopoiiseis. Aplws egw aperripsa tin gia mena, kserontas me. Enna tsillw tziai na ksitsillw ta vyzouthkia oulli nyxta tziai to mwro pale ennan nistiko.
mana, eutyxws oxi akoma. Alla to synithes pou mou simvainei kai den anefera (giati ekatantisen fysiologiko) einai na sikwnomai tziai na tzoimoumai kathisti pas to krevati. Gia wra.
ws paratzei y'all
Respect στον τίτλο! άρεσε μου πολλά :)
Nα σου ζήσει!
Κάθε 5 6 χρόνια?
ε κανεί
τάχα εν πολλά ξα λλία;
Post a Comment