Exit poll

H κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική όσο αφήνω να νοηθεί από την καθυστέρηση στην ανάρτηση. Άξιουαλλι, θιγκς αρ ππρίττι οκκέι. Απλώς βαρκ να γράφω. Τις ώρες που κοιμάται ο αθρωπούης, εγώ είτε κοιμάμαι είτε χάσκω αναμένοντας το επόμενο εγερτήριο.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει περίπου ως εξής: Αλλάσσω πανί, ποτίζω γαλί, κάμνω να ρεχτεί, κοιμίζω. Aλλάσσω πανί, ποτίζω γαλί, ξαναλλάσσω πανί, κοιμίζω. Aλλάσω πανί, ποτίζω γαλί, κάμνω να ρεχτεί, κοιμίζω. Aλλάσσω γαλί, ποτίζω πανί, κοιμίζω να ρεχτεί, αλλάσσω, γαλίζω πανί, αλλάσσω ρεχτεί, κοιμίζω γαλί, πανίζω (Νο kidding, όμως. Υπάρχουν νύχτες όπου η επαφή με το περιβάλλον δεν είναι το ατού μου και αντί για το μωρό, παίρνω το βυζί μου για να του αλλάξω πανί, ή ξυπνώ το μωρό να ρεχτεί, χωρίς να έχει φάει πρώτα... και άλλα λαμπρά).

Κεραστείτε ώσπου να γράψω τα αποτελέσματα του exit poll.

Έναν ο καθένας, εν τζι εν αντίδωρα.

Λοιπόν. Φαίνεται τα δώρα που έβαλα πάνω εν ήταν του γούστου σας (πάμπερς, συγκαμματόκρεμες, κτλ.) γιατί εκάμετε ό,τι περνά που το shέρι σας να μεν τα κερδίσετε:

• Ουαί υμίν που εψηφίσετε ότι θα σαρίσω τον χάσπα που το πάτωμα. Ο χασπούλης ήταν άψογος, ο τέλειος coach. Τωρά που το σκέφτουμαι, τα δώρα θα τα δώσω σε σας για να μάθετε. Tζιαι φτύστε τζιαι το σοκολατάκι.
  
  
  
• Έσπευσα να κοιμηθώ μπρούμυτα; Ομολογώ ότι ήταν φαβορί αυτή η επιλογή, αλλά λίγο η ανείπωτη ακαταστασία εκεί στις Κάτω Χώρες, λίγο τα πόδια μου στες αγχόνες, λίγο το αθρωπούι που ήρθε να πιει γαλί, δεν άφησαν και πολλά περιθώρια. Α, και οι βύζοι :]
  
  
  
• Τα μπαλόνια είχαν πολλά καλό chance να κερδίσουν, αλλά υποψιάζομαι ότι οι συγγενείς/φίλοι μου θκιαβάζουν με: εν είshεν μπαλόνια! (!?!)
  
  
  
• Επιχείρισα να αντικρύσω το land down under πάλι με χρόνια με καιρούς; Oύτε. Εκτός της εξέχουσας μιλλωσιάς που παρέμεινε για ακόμη 2-3 μέρες στην κοιλιακή χώρα και παρεκώλυε την θέα, νομίζω είδα τον Πλακούντιο παιγμένο όταν έσκυψα να πάρω μάτι, και εγύρισα αμέσως που την άλλη. "Ι'll see you, when the time is ripe", έφη Σπύρου Sike (ζιει τζείνη; πού την αθθυμήθηκα τωρά...)
  
  
  
• Ρώτησα πώς είναι έτσι το μωρό; Όι, γιατί εν είshεν λάθος.
  
  
• Εβούρησα ως την Αμερική and back; Nah, εβαρκούμουν.
• So... ούτε μάντης να ήμουν. Ούτε καν Αραδιφφιώτης. Έκαμα 2 μέρες να τζοιμηθώ τζιαι κάθε πρωί έριχνα το κλαματάκι μου, έτσι για να γουστάρουμε. Eίπα ότι εν έshετε υπόθεση;
  
  
  

Bonus highlights και άλλες πελλάρες:

Ο Τοκετός: ΕΝ ΕΣΣΙΕΙ ΕΤΣΙ ΠΡΑΜΑ. Ι think I thaw the Antichrist. Constipation from Hell and Beyond, man. Αρέσκει μου όταν με ρωτούν μητέρες για το πώς ήταν η γέννα, με φαινομενικά αυθεντική περιέργεια, και όταν αρχίζω να απαντώ, να βλέπω στο πρόσωπό τους μια συμπόνοια γιατί ξέρουν ήδη την απάντηση. Τωρά έμαθα και απαντώ με νόημα "Έ, ξέρεις αφού...". Αρέσκει μου τούτο το underlying understanding, σαν να τζιαι τωρά είμαι μέλος του μυστικιστικού club των having-crossed-over-huge-time.

H "Σερβιέττα Μητρότητας": ΕΝ ΤΕΡΑΣ! The ideal ground to fart in, εν ακούεται τίποτε. Όπως τα λάστιχα γυρώ γυρώ που την πίστα των go-karts.

Η Μαία: Εν έshει έτσι επάγγελμα! Ρησπέχτ, γούμαν. Ι suppose.

Το αθρωπούι εν φιρμένο του γέλιου: Εκνευρίζομαι να ακούω ότι τα γελούθκια που κάμνει είναι κενές νοήματος μυικές συσπάσεις. Το κλάμα τζιαι η αγανάκτηση, δηλαδή, γιατί εν εσκεμμένα τζιαι η χαρά του όι; Χωνέψετε το, το αθρωπούι μου εν ενθουσιασμένο με το λαχνό που του έτυχε, Πρώτο νούμερο η μάνα του ("μάνα"! χου, μι;;;).

Και κλείνουμε το πρόγραμμά μας με το πώς μυρίζουν τα λόχεια, σύμφωνα με τον χάσπα: "Όπως τον αλουπόν τον ψοησμένο".

Nνναι...

Kαι μ' αυτά, we mark the end of life as we know it.

υ.γ. Οι ππουνιούες :)

 

Mine. Of all people.