Some thoughts on perspective

Πιάνει ο άντρας/γεναίκα/φίλος/αρφός/αρφή/γιος/κόρη σου το αυτοκίνητό σου να πάει κάπου τζιαι νάρτει. Περνά η ώρα που ήταν νάρτει τζι εν έρκεται. Περνά μια ώρα, θκυο, τρεις. Τηλεφωνάς του/της τζιαι δεν απαντά. Χασιμιός. Σκέφτεσαι μεν έπαθεν τίποτε... Αγωνιάς, ρωτάς άλλους αν τον είδαν. Κανένας. 

α) Μετά που εμφανίζεται επιτέλους, το αυτοκίνητο εν χταρμένο σε κάποια σημεία. Βάλλεις τες φωνές, ίνταλος έγινεν έτσι το αυτοκίνητο τζιαι γιατί εν απάνταν το τηλέφωνο τζιαι έγινεν το αυτοκίνητο άχρηστο τζιαι με τι λεφτά εννα σαστεί τζιαι τι ανεύθυνος που ένη. 

β) Μαθαίνεις ότι είχε δυστύχημα και επέθανε. Κλαίεις τον και οδύρεσαι και χέστηκες για το αυτοκίνητο, μακάρι να ήταν μόνο τζείνο.

Γιατί πρέπει να πεθάνουμεν για να μεν φάμε φωνές; 

Κουτσουφλά κάποιος πας τα σκαλιά τζιαι κατρατζυλά. Προσγειώνεται σε μια πολλά γελοία τζιαι αφύσικη στάση, αν εν γεναίκα η φούστα της εν ίσια πάνω τζιαι φαίνεται το βρατζί της, αν εν άντρας εκοράτζιησεν κάπου το παντελόνι του τζι εξηποράφτηκε ούλλο τζιαι φαίνεται η ζάμπα του η ασπρουλιάρα. 

α) Αν ζει, βαστάς τα πλευρά σου που τα γέλια τζιαι όποτε τον θωρείς περιπαίζεις τον. 

β) Αν επέθανε, μεινίσκεις σύξυλος. 

Κάποιες φορές δηλαδή εν ρεζίλι να μεν πεθάνεις.

Τζιαι κάποιες φορές (περνούμε σε τρου στόρυ) το να πεθάνεις εν το μόνο πράμα που σε δικαιολογεί. Έτυχε μου κάποιος ναν τόσο αδικαιολόγητα φαραντζιησμένος από προσώπου της γης, που ευχόμουν πραγματικά "you'd better be dead". Or you will be.

Μετά, όμως, που εβρέθηκε, εν τον έκαμα κομματούθκια με τα δόγκια μου. Άφηκα τα ούλλα μέσα μου τζιαι εγέμωσα σπυράκια.

Αυτά για σήμερα.

Εν μεγάλο τελικά το δράμα των αγνοουμένων

(Κάπου ξαναείπα ότι) Ο χειρότερος μου εφιάλτης είναι να χάσω τα αθρωπούθκια μου. Όι να πεθάνουν. Να χαθούν, να αγνοούνται. Τούτος ο εφιάλτης απέχει γύρω στα 800 τρισεκατομμύρια έτη φωτός που τον επόμενο που είναι να χάσω τοιουτοτρόπως όποιοδήποτε δικό μου πλάσμα. Ο οποίος απέχει τόσο μακριά που τον τρίτο, που ο τρίτος εν ηξέρω τι ένη. 

Άμαν ακούω για περιπτώσεις αγνοούμενων μωρών, πχ Madeleine, ή ο άλλος πριν τζιαιρό στη Λεμεσό που τον εγυρέφκαμεν ούλλη η Κύπρος μες τες βροshές, πιάννει με η πελλάρα. Τζιαι επειδή τόσο τραγική σκέψη είναι για μένα, όταν περάσουν 10 λεπτά τζιαι οι γονείς του μωρού συνεχίσουν να ζουν, θεωρώ ότι κάτι εν πάει καλά μαζίν τους. Εγώ πιστέυκω ότι αν μου τύχει έτσι πράμα, αν περάσουν 2 λεπτά τζιαι δεν έβρω το μωρό, θα γείρω έναν τόπο τζιαι να πεθάνω. Τζι αν δω ότι περνούν τα λεπτά τζιαι η ψυshή μου αρνείται να φκει, θα την φκάλω με το ζόρι. 

Aπλά δεν το αντέχω. 

Μετά που τούτον τον πρόλογο, έρκεται το κυρίως πιάτο. 

Προχτές τη νύχτα έχασα τον Ούτποτ. 

(Προφανώς για να γράφω ποστ σημαίνει ότι είτε ήβρα τον, είτε έshει wifi δαπάνω - ή δαΚΑΤΩ)

Είμασταν στο σπίτι της μάνας μου τζι επαίζαμεν. Ήταν τζι ο αρφός μου τζιαμέ, εμιλούσαμεν, εβουρούσαμεν, είshεν πολλύν καρκαshαλλίκκι. Έξω ήταν ψάτζιουλλος, ήταν τες μέρες που εshιόνιζε. 

Enter "Σε κάποια φάση". Σε κάποια φάση αφασίας, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι ότι ο αεικίνητος τζιαι υπεργλήορος Ούτποτ δεν είναι εντός οπτικού πεδίου. Σιγά το πράμα, θα μου πεις. Ναι, αλλά ταυτόχρονα στο οπτικό μου πεδίο είshεν μιαν εξώπορτα μισάνοιχτη. 

Έχω την εντύπωση ότι ΕΠΕΤΑΣΑ μέχρι το δρόμο, τον ΚΥΡΙΟ δρόμο, αλλά εννά σας γελάσω. Μπορεί να διακτινίστηκα. 

ΟΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΤ!!!!! ΟΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΤ!!!!! ΟΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΤ!!!!!! SHIT. SHIT. ΟΥΤΠΟΟΟΟΟΟΤ!!!!!! Ευτυχώς έννεν τσιλλημένος | SHIT ENNEN ΤΣΙΛΛΗΜΕΝΟΣ | ΦΑΚΚΙΤΥ ΦΑΚΚ ΦΑΚΚ ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΤΤ!!!!! | Θεέ μου | Θεέ μου | Πληζ | ΟΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΤΤ ΑΠΑΝΤΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!! | ΠΟΥ ΕΙΣΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ | He can't be far, εν τόσο ψατζιή που με τα ρούχα που φορεί ήταν να πεθάνει δαμέ πουκάστην ελιά | ΟΥΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΤ!!!!!!!! | Πρέπει να πέρασεν το λεπτό, εν ώρα μου | ΟΥΥΥΤΠΟΤΤ ΑΠΠΩΜΕΝΕ Γ@ΜΩΤΟ ΑΠΑΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ | Ήρτα πολλά μακριά, έννεν δυνατό που επρόλαβε να διανύσει τόσο δρόμο, αφού μόνο 3 δευτερόλεπτα τον έχασα που τα μάθκια μου | Άρα κάποιος τον άρπαξε, ΠΟΤΕ ΕΠΡΟΛΑΒΕΝ;;; | ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΤΤΤΤΤΤΤ | προς αρφόν: ΕΦΥΕΝ Ο ΟΥΤΠΟΤ | Εν γίνεται | Εν μου συμβαίνει ΕΜΕΝΑ τούτο το πράμα | Εν γίνεται να μου συμβαίνει εμένα τούτο το πράμα | Ειδικά τον Ούτποτ!!!!!! | ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΤΠΟΟΟΟΟΟΟΟΤΤΤ!!! | Τωρά τι, εννά τηλεφωνήσω αστυνομίας; Τζι ώσπου νάρτει;; Shέσε μέσα. Τζι εννά μας πουν οι τηλεοράσεις τζιαι να φκουν ούλλοι έξω να τον γυρέφκουν;; | Εν μου συμβαίνει εμένα τούτο το πράμα | Είμαι ΠΟΛΛΑ περίεργη πώς θα τελειώσει, όι πως εννα φτάσω να το δω | Θα τον έβρω μπρουμουττησμένο τζιαι άψυχο μες την λαξιά; | Κρατά τον κανένας μαύρος τωρά τζιαι βουρά; | ΟΥΤΠΟΟΟΟΟΤ!!!!!!

Πρέπει να περάσαν 3 λεπτά, ο αρφός μου όργωνεν το σπίτι, η μάνα μου εδιακτινίστηκε 300 μέτρα ως την ποταμωσιά, εγώ ήμουν σε πολλούς τόπους ταυτόχρονα: ο ένας εαυτός έβαλλεν τον Άθρωπ μέσα για να μεν ψοφήσει, ο άλλος εξαναέρεσσεν που μες το σπίτι, τζιαι οι υπόλοιποι 13 εαυτοί εφακκούσαν γυρώ του σπιθκιού τζιαι της γειτονιάς. Έξω εν ήταν. Αλλά μέσα εν ετόλμουν να ξαναμπώ γιατί αν ήταν έξω;; 

ΠΑΝΤΑ είμαι θετική και αισιόδοξη, ακόμα και στα χειρότερα. Στο πρώτο λεπτό επίστευκα ότι θα τον έβρουμε, απλά επαούριζα τζιαι όργωνα το δρόμο επειδή αυτό ΕΠΡΕΠΕ λογικά να κάμω. Στο δεύτερο λεπτό, άρκεψε να σοβαρεύκει. Εξακολουθούσα να πιστεύκω ότι θα βρεθεί, αλλά με δύσκολο τρόπο τζιαι πολλύ ξεσηκωμό. Θα έπρεπε να πιάσω την αστυνομία, να κτυπήσω τες πόρτες των γειτόνων τζιαι να τους φκάλω έξω, να πιάσω τον χάσπα νάρτει πίσω που τη μάππα (αν θωρεί ομπρός του να οδηγήσει) κτλ. Στο τρίτο λεπτό, άρκεψα να απελπίζουμαι. Ένιωθα κυριολεκτικά την ελπίδα να εξατμίζεται που το δέρμα μου. Για κάποιον τόσο θετικό όσο εγώ, ήταν πολλά τραγική κατάληξη, ενόμιζα εν η ψυshή μου που έφευκεν. 

Ένας που τους εαυτούς μου ήταν μες το σπίτι, μουθκιασμένος, να μεν ξέρει που να πρωτοδικλίσει τζιαι τι να κάμει. Αν δεν τον εντόπιζεν (τον Ούτποτ) ο αρφός μου τη στιγμή που τον εντόπισε, η επόμενη δεν ξέρω πώς θα με έβρισκε.

Ο κύριος Ούτποτ είshεν μπει στο γραφείο, έκλεισε τζιαι την πόρτα τζιαι έκατσε στο κομπιούτερ. Έκλεισεν την πόρτα γιατί εζούσε τον έρωτά του με το πρίντερ, τζιαι ξέρει ότι απαγορεύεται. 

Το δευτερόλεπτο που άνοιξε η πόρτα τζιαι είδα τον άρχοντα να κάθεται τζιαμέ, εν έδωκα πάνω του όπως τα έργα, ούτε είπα τίποτε. Άφηκα τον τζιαμέ τζι εβούρησα να προλάβω την μάνα μου που είshεν πιάει τα όρη. Μετά επήα τζιαι είπα του, Ούτποτ μου, άλλη φορά άμα σου φωνάζω να απαντάς, εντάξει; Εγκάκκει:) Τζιαι εσυνεχίσαμε τη ζωή μας σαν να μην συνέβη τίποτε. 

Μετά που ώρα άρκεψε να κάμνει sink in το σοκ, η σκέψη του τι έπαθα τζιαι τι εμπορούσε να πάθω. Μετά που τούτο νιώθω αποκτηνωμένη τελείως στο ενδεχόμενο να τους δω ποττέ τσιλλημένους μες τον δρόμο. Προτιμώ να ξέρω, παρά να μεν ξέρω. 

Αλλά μέσα σε τζείνα τα τυφωνικά λεπτά, εσημείωσα κάποια πράματα για τον εαυτό μου τζιαι τες σκέψεις μου. Επειδή έννεν τζείνα που περιμένετε να ακούσετε, επειδή ίσως να μέννεν τζιαι τα πιο φυσιολογικά πράματα, έθθα τα πω τωρά. 

Μόνο ότι εν γίνεται να ζεις άμα αγνοείται το μωρό σου, ντάξει Madeleine's parents?

Χριστουγεννιάτικο, που τ' αλήθκεια.

- Μάμα γιατί έχουμε βυζάκια; 

- Ο δράκος, γιατί εν καίγεται το στόμα του άμα φκάλλει φωθκιά; 

- Το φαΐ εν λερωμένο; (Όι / Ντζίζει μέσα) Τωρά είμαι λερωμένος; (Ναι!) Γιατί;;; 

Τούντου πλασμάτου νιώθω άshημα που του λαλούμε για τον Άγιο Βασίλη τζιαι τες καμινάδες τζιαι τα δώρα τζιαι ξέρωγώ πελλάρες. Όποτε έρτει κουβέντα για Άγιο Βασίλη, νιώθω ότι περιπαίζω τον τζιαι προσπαθώ να αλλάξω θέμα. 

- Εμείς που εν έχουμε καμινάδα πώς εννάρτει; (ΕΝΗΞΕΡΩ!!!) Άμα μπαίνει που τες καμινάδες εν λερώνεται; (ΟΥΦΦΟΥΥΥΥΥ!!) 

Νομίζω μπορεί άνετα (στα 4 του) να χειριστεί την αλήθεια - εξάλλου εν τζι εν ότι εννά γκρεμιστεί η κοσμοθεωρία του. Ούλλες τζι ούλλες, 2 φορές εβίωσεν φάση Χριστουγέννων (εννοώ που ναν σε θέση να καταλάβει δώρα, ιστορίες κτλ). 

Νομίζω μπορεί άνετα να δεχτεί ότι εν ο Χριστούλλης/Άγιος Βασίλης που βοηθά τους γονείς να γοράσουν τα δώρα. Τζιαι μια χαρά έκπληξη θάναι άμα δει πράματα κάτω που το δέντρο, όποιος τζι αν ξέρει πως τα έβαλε. 

Σκέφτουμαι ότι αν ήμουν σίγκολ πέρεντ ήταν να του το σπουρτίσω, ξηγημένα πράματα. Τζιαι θα ήταν ούλλα πόμπα. Εν μιτσής, έθθα τραυματιστεί που την αλήθκεια γιατί εν επρόλαβεν να εμπεδώσει την ψευτιά. Αλλά ο χάσπας εν αλλεργικός σε οτιδήποτε ΕΝ ΚΑΜΝΕΙ ΟΥΛΛΟΣ Ο ΥΠΟΛΟΙΠΟΣ ΚΟΣΜΟΣ τζιαι φαίνουμαι εγώ η ττακκουρημένη. 

Για να παρηορκούμαι, σκέφτουμαι ότι ο Άθρωπ, αν και ο ίδιος θα είναι cool about it, μπορεί να το πει σε άλλα μωρά τζιαι να τα αναστατώσει. Αν και μάλλον εν τους γονιούς τους που εννα αναστατώσει, παρά τα ίδια. 

Τελικά σάννα τζι εν οι γονιοί που θέλουμε και καλά τη μαγεία του Άγιου Βασίλη; Ήταν να πάθουν τίποτε τα μωρά αν τους ελαλούσαμε την αλήθκεια που μιας αρκής; Ότι δηλαδή ο επίσκοπος Βασίλειος στην Καισαρεία (ή ο Νικόλαος για τους Ευρωπαίους) ήταν πολλά φιλάνθρωπος και βοηθούσε τους φτωχούς κτλ και έτσι σήμερα γιορτάζουμε αυτή του την δράση κάνοντας δώρα, τα οποία βρίσκουν τα παιδάκια κάτω από το δέντρο - την Πρωτοχρονιά παρακαλώ (αφού ο Άγιος Βασίλης γιορτάζει 1 του μήνα, ευχαριστώ); Ή να εξηγήσουμε το έθιμο της βασιλόπιτας, ότι (για κάποιον λόγο που δεν θυμούμαι τζιαι βαρκ να ψάξω) ο Μέγας Βασίλειος έβαλε χρυσαφικά μεσα σε ψωμιά και τα μοίρασε στον κόσμο. Άε; Μιαν ομορκιάν. The truth doesn't have to stink. It's still nice.

Νομίζω του χρόνου θα του το πω. Όσο μεγαλώνει, τόσο πιο τραυματική θα είναι η φορά που θα μάθει ότι "δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης". 

Ήδη μπολιάζω λλίο τες απαντήσεις μου με τη λέξη "βοηθά", πχ "ζήτα που τον Άγιο Βασίλη να μας/σε βοηθήσει να πιάσεις το παιγνίδι που θέλεις". Φέρνω του το με το σταγονόμετρο :D 

Sigh.

Νευριάζω άμαν αντιτίθεμαι σε κάτι τζιαι οι κοινωνικές νόρμες εν με αφήνουν να εκφραστώ :[

Χριστουγεννιάτικο

Έshει ούλλη μέρα που αναβάλλω το trip στην τουαλέτα γιατί εν ψόφος τζειμέσα, αλλά η τζοιλιά μου έγινεν νταούλλι τζιαι εφοούμουν ότι που στιγμή σε στιγμή τα γκάσεζ (για να πω τους πόρτους διακριτικά) θα αρνούνταν να ρουφκιούνται μέσα τζιαι θα εκάμναν επανάσταση. 

So ξεκινώ να πάω επιτέλους, ξέροντας ότι θα αποζημιωθώ που αψήφησα το ψύχος με έναν γερό παρατεταμένο απολαυστικό βομβαρδισμό. 

Μπαίνω της πόρτας, θωρώ άλλη συνάερφο να μπαίνει επίσης. Εshαιρέτισα την τζιαι εμπήκαμε σε διπλανά κουβούκλια. Είπα να της δώσω 1-2 λεπτά να κάμει νάμποννακάμει τζιαι να φύει πριν αμοληθώ. 

Έστρωννα τα χαρκιά πας την τουαλέτα να περάσει η ώρα, αλλά η κοπελλούα έθελεν κουβέντα!

- Πώς πάει το πρότζεκτ; Τρρρρρρρ (πιshιά) 

- Καλά ρε, τελειώνει. (με πάει με λαώννεται αλλά τι θέλεις τωρά, να σου το αναλύσω σαν κατουρούμε;; άτε φεύκε) 

- Πάντως άκουσα ότι θέλουν το έτσι τζι έτσι... Τρρρρρρρ....

- Εννά το κανονίσω (αρκείς; έκατσα) 

- Ασχολείται τζιαι ο Τάδε πάνω του τζιαι είπεν μου ότι μπλα μπλα Κsshhhht (κόφκει χαρτί να σβοντζιστεί - γίνουμαι ΠΟΛΛΑ παριζιάνα άμα βιάζουμαι) 

Ήταν καθαρό ότι είshεν όρεξην. 

Άκουα την που εμίλαν σαμπώς τζιαι είμασταν στο κκαφέ τζιαι εδιερωτούμουν μπας τζιαι εν εγώ που εν είχα καλή συγκοινωνία με τον περιβάλλοντα χώρο. Ρε μπας τζιαι είμαι σε κκαφέ τζιαι κάθουμαι με κατεβασμένα τα βρατζιά μου; 

I pictured it.

>.<

Εσυνέχιζε να με ρωτά διάφορα τζιαι εγώ να μεν έχω αποφασίσει ακόμα πόσο socially acceptable θα ήταν να μιλώ τζιαι να κατουρώ ταυτόχρονα. 

- Πρέπει να κλάσω, με συγχωρείς. Τα λέμε στο γραφείο. 

Στα πολλά αποφάσισα ότι μάλλον εν οκ μαζί της, τζι έτσι απαντούσα της κατουρώντας σε δόσεις, προσέχοντας όμως να μεν ιγκώνω απευθείας το νερό τζιαι να κάμνει Τρρρρρρ, αλλά τα τοιχώματα για Πshhhhhh που εν πιο mild. 

 Στο μεταξύ τούτη είshεν τελειώσει, έπλυννε τζιαι τα shέρκα της, τζιαι εγώ άρκεψα να σκέφτουμαι ότι ίσως να πρέπει να κάμω τζι εγώ πως ετέλειωσα, μεν νομίζει ότι εν για το νάμπερ ττου που ήρτα τζι εβόλησα. 

Εψιλοέληξεν η κουβέντα που εκάμναμε τζιαι ξαφνικά ησυχία. 

Εν δαμέ ακόμα; 

Εν πόξω τζιαι καρτερά με;

Εν μας είπεν με γεια σου με καλώστον. 

Πρέπει να κλάσω. Εν τόσο επείγον που εν μπορώ να σκεφτώ πιο διακριτικό τρόπο να το πω. 

Απόλυτη ησυχία έξω. 

Εν επήαιννεν άλλο. Ετράβησα τον νεαγάρα φωλλς ενώ την ίδια ώρα I let the dogs out... 

Φκαίννω έξω, χασιμιά. Biach!!!! 

Τωρά βαρκ να ξαναμπώ μέσα για να συνεχίσω το unleashing of the dogs which had been cut short γιατί ετέλειωσεν ο νεαγάρας φωλλς. 

Γκρρρρ.... 

Άρα θα έχει και δεύτερο γύρο.




A crappy post (no shit!) αλλά εν είχα άλλη έμπνευση. Νομίζω θα το αυτοπυρπολήσω.

Άρχισαν τα όργανα;

Άθρωπ μου τετράχρονε, για που εγώ στην ηλικία σου (έως και στην τριπλάσια ηλικία σου) ήμουν καθόλα καθυστερημένη, για που εσύ τετραπέρατος με σοβαρές υπαρξιακές αναζητήσεις. 

Που τα 2 σου ως τα 4 σου ήσουν ευχαριστημένος με το ότι "τα παιδάκια γίνονται μες την κοιλιά της μάμας και όταν μεγαλώσουν αρκετά πάμε στον γιατρό, ανοίγει την κοιλιά και φκάλλει τα έξω". 

Μια χαρρρααά. 

Με το που έγινες τεσσάρων πρόσφατα, εγύρεψες μου διευκρινίσεις. "Ναι, αλλά ΠΟΙΟΣ τα βάλλει μες την κοιλιά;;" 

"Ο Θεούλης, Άθρωπ μου". 

Έδειξες ικανοποιημένος τζι εσκέφτηκα ότι την εγλυππάραμεν για φέτος, τουλάχιστον. 

Εχτές, ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ (όχι στη Φανερωμένη), γυρίζεις με πραγματικά προβληματισμένο ύφος τζιαι ρωτάς με το ίδιο. Ξαναρίχνω τον Θεούλη, μπας τζι εξήχασες τον, σίουρη ότι θα ικανοποιηθείς και πάλιν. 

"Ναι αλλά ΠΏΣ τα βάλλει μέσα;; ΠΏΩΩΣ;; ΠΩΩΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ;; ΜΕ ΤΟ ΦΑΪ;;; (τζιαι κάμνεις τζιαι τα δακτυλούθκια σου σαν να κρατάς κακκατούι)" 

Έμεινα τζι εθώρουν σε. Έκαμνες μου τζιαι ΤΣΚ στο τέλος! Ήσουν πραγματικά σε μεγάλο πνευματικό αδιέξοδο!!

"Κχμ, άθρωπ μου να σου εξηγήσω αμέσως! (shit shit τι εννοείς;;) Όταν ένας άντρας και μια κοπέλα αγαπιούνται (WE ARE NOT HAVING THIS CONVERSATION) πηγαίνουν βόλτες... κρατούν χεράκια... (ναι ναι....;;;) κάμνουν αγκαλίτσες... (ΤΖΙΑΙΙΙΙ;;; ΤΙ ΚΑΜΝΕΙΣ;;;;;;; Ούσσου να σκεφτώ! επέλλανες με) δίνουν φιλάκια... κοιμούνται μαζί... (OMG ΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ, ΑΝ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ) και.. έχουν πολλήν αγάπη μεταξύ τους....

.... 

....... 

..............

................ο Θεούλης (to the rescue) πιάννει τούτη την αγάπη και (με χειρονομία α λα πλάθω κουλουράκια) δημιουργεί ένα μωράκι μέσα στην κοιλιά της μάμας (TZIAI ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΕΙΣ ΠΑΛΕ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΠΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΕΦΤΟΜΑΝ), εντάξει;:)))" 

"Ναι:)" 

Τζι εσυνέχισες το παιγνίδι σου. 

*εκπνοή*

Κλαίω

Πρέπει να το είδα 17 φορές συνεχόμενες, παουρίζω που τα γέλια, τζιαι δεν βρίσκω την παραμικρή απόκλιση ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

μόνο τα ονόματα άλλαξε για να μεν μας εκθέσει

7μιση shιλλιάες πόντοι

Πρώτον. Εψούμνισα κάτι που το Ντεπένχαμς εχτές τζιαι είπεν μου η ταμίας ότι έχω εφτάμιση shιλλιάες πόντους.

- Δηλαδή έδωκα εφτάμιση shιλλιάες ευρώ στο Ντεπένχαμς;;;

- Nai, poso kairo exete tin karta?

- Ξερωγώ, καμιάν δεκαρκά χρόνια;

-E endaksei, en gi' auto..

- Μάντα γι'αυτό! Εφτάμιση shιλλιάες πας σε ρούχα;;

- Oxi oxi, einai kai ta trofima, kai to Home Center, kai i Scandia...

- Αααα οκκέεεει έτσι πε μου!! είπα, για να μεν νομίσει ότι έφα εφτάμιση shιλλιάες ευρώ πας σε ρούχα.

Έχω ρούχα εφτάμιση shιλλιάων ευρώ τζιαι κάθε σεζόν διερωτούμαι πού έβρισκα τζιαι εντύννουμουν την περσινή αντίστοιχη. Μονίμως εν έχω ρούχα.

Ζηλεύκω τύπους σαν τη μάνα μου που έχουν 5 κομμάθκια ρούχα τζιαι συνδυάζουν τα μεταξύ τους εδώ και 15 χρόνια.

Εγώ μάλλον έφα 7μιση shιλλιάες ευρώ πας τα disposable καλοκαιρινά φανελλούθκια τύπου bershka τζιαι terranova. Τζείνα που εφόρησα 3 φορές τζιαι μετά είτε εμιτσιάναν μου είτε εμίτσιανα τους. ΘΘ

Ένα που τα όνειρά μου είναι να ανοίξω τα αρμάρκα μου, να τα σύρω ΟΥΛΛΑ έξω, να τα περιλούσω με βενζίνη τζιαι να τα πυρκολήσω. Τζιαι μετά να πάω να γοράσω τζιουνούρκα ΚΑΛΑ πράματα, όχι φτηνιαροσύνες, που θα τα έχω για τα επόμενα 5 χρόνια.

Το δεύτερο (θυμάστε που είπα "Πρώτον" στην αρχή;) εξήχασα το γι' αυτό να σας πω κάτι άλλο. Χάσκing has always been my middle name. Αλλά τελευταίως έγινε πολλά painful experience, ειδικά άμα κόψω Λήδρας μερκές. Πονώ τα μμάθκια μου με τζείνα που θωρώ. Δεκάχρονο ζευγαράκι περικυκλωμένο που πιο άshημα δεκάχρονα singles mutual friends που προσπαθούν να κουτσιήσουν ό,τι κουτσιέται, 12χρονα emo-φρικιά ξένου σχολείου που λαλούν τη λέξη shistos νομίζοντας ότι σημαίνει "γεια" ή "νερό" ή κάτι, 13χρονα σε διάφορες περιπτύξεις σε παγκάκια, και λογής άλλες δυστυχισμένες υπάρξεις.

Κατά τ'άλλα, I lost the game.
(you just lost the game)

And everybody loses their minds

Tζιαμέ που θα με άφηνε απλά αδιάφορη ο θάνατος του πρώην πιλότου της wraf, έως και εκνευρίζουμαι που τες (ανιστόρητες) αντιδράσεις.

Ενθουσιασμένη

Χαχααααα!! Μόλις επέτυχα την πληκτρολογική απόδοση του Αρκάς λουκ! Τζείνο το πλυμμένο ύφος που έχουν συνήθως οι χαρακτήρες του στο τέλος της στιχομυθίας;

θ_θ 

τζι αν έshει αήπιν πέτε!!

A!Α! Ήβρα!!

ΘΘ 

Παρακαλώ UU


Ahem. Back to work θ_θ

WTF is wrong with you media and other peepoles?

Όταν είδα τον τίτλο "Δείτε τον 18χρονο στρατιώτη Ξάνθο Νικολάου απο την Λεμεσό που αυτοκτόνησε! ", υπέθεσα ότι δείχνουν μας τον γιατί πριν αυτοκτονήσει, εβίασε κι εσκότωσε 5 προνήπια, τεμάχισε μαγείρεψε και έφαγε 2 13χρονες, εξέθαψε τζι εβίασεν το πτώμα του παππού του (επειδή θα μπορούσε να είχε τη συναίνεσή του ασπούμε, τέλοσπάντων), ενώ είχε τη μάνα του τελλαρισμένη ανάποδα πας τον τοίχο να τα παρακολουθεί όλα.

 

Μόνο έτσι, βλέπεις, δικαιολογούσα γιατί να διασύρεις κάποιον που αυτοκτόνησε. Για οποιοδήποτε λόγο, for that matter.

 

Αντ' αυτού, όμως, μαθαίνω ότι ο στρατιώτης αυτοκτόνησε επειδή του έκοψαν την άδεια για το σ/κ.

 

Και τότε πάλι σκέφτομαι, "καλά ρε, επειδή ο άλλος ήταν φτανό(καρτο)ς τζι αυτοκτόνησε για μια άδεια, πρέπει να τον διασύρεις έτσι σκέδιο;!"

 

Σύντομα πάλι αντιλαμβάνομαι πόσο εκτός τόπου και χρόνου είμαι: ο λόγος που μας τον δείχνουν είναι για "να τον κοιτάξουν στα μάτια ο Υπουργός και οι λοιποί του Άμυνας και να δώσουν απαντήσεις" (!?) - γιατί όταν τους είπε πως αν του κόψουν την άδεια θα αυτοκτονήσει, δεν τον έλαβαν υπόψη.

Σοβαρά τωρά.

What is it I am not getting??



Αν όντως μου διαφεύγει κάτι, πραγματικά απολογούμαι.

Αν όμως έτσι έχουν όντως τα πράματα, WTF with y'all!!!

ΛΕΒΕΝΤΟΜΑΝΕΣ ΤΖΙΑΙ ΛΕΒΕΝΤΟΤΖΙΟΥΡΟΥΕΣ!!! ΤΙ ΒΑΣΕΙΣ, ΤΙ ΑΞΙΕΣ, ΤΙ ΘΕΜΕΛΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΘΚΙΑ ΣΑΣ ΡΕΕΕΕΕΕ!!! Εν έχουν πόθθεν να πιαστούν, να στηριχτούν! Με την πρώτη δυσκολία απελπίζουνται τζιαι "εν έshει νόημα να ζουν"!

ΠΑΝ ΤΖΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΚΟΨΑΝ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΙΜΙSH!!!

Ή ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕ ΔΙΠΛΑΝΟ Η ΔΑΣΚΑΛΑ!

Ή ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΑΣΑΝ 13 ΣΤΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ!


ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!


ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!


ΡΕ ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΑΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!

#thymwnw

#thymwnwpolla

Άλλον. Εσείς;

Εχτές, σταματημένη στο κόκκινο. Παίρνω είδηση ότι που ένα αυτοκίνητο δεξιά μπροστά εππέφταν περιτιλύγματα. Παίζω πουρού. Συνεχίζουν να ππέφτουν περιτιλύγματα. Ξανά πουρού. Τίποτε.

Στο πράσινο, επειδή ήμουν στη λωρίδα των γλήορων (ουχί των νοικοτζυρών), έφτασα τους τζιαι ελάττωσα για να προχωρούμε δίπλα δίπλα. Δικλώ δεξιά τζιαι θωρώ έναν μιτσή προέφηβο στο πίσω κάθισμα να πετάσσει περιτιλύγματα (τύπου κρισπσπσπς) έξω που το παράθυρο του οδηγού. Μπορεί ναν τζι η ιδέα μου, αλλά παίζει τζιαι η θείτσα οδηγός να του ετάναν όπως εποταβρίζετουν τζείνος δίπλα της.

Πουρούυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!

Γυρίζει θωρεί με η θεία τζιαι λαλεί μου με κριματένο ύφος την έτοιμη ατάκα «εν άρρωστος μάνα μου... :(»

Όντως, ο προέφηβος εν εφαίνετουν 200άρης.

ΕΝ ΑΛΛΟΣ Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ, βρυχώμαι τζιαι, γνέφοντας συνθηματικά στον Άθρωπ που έπαιζε fruit ninja πας το κινητό, αρπάσσω το piano blade τζιαι γυρίζω το πας την καμπίνα της όπως τους καρατίστες που σπάζουν τούβλα με το shέρι τους. Εσυνέχισεν τζείνη αχάπαρη το δρόμο της, ενώ το πίσω μισό του αυτοκινήτου με τον προέφηβο έμεινε πίσω να τζυλά με σταθερή επιβράδυνση όπως τες όρνιθες που τες σφάζουν αλλά καμία σχέση. Τζιαι που εσταμάτησε τέλεια έκαμε τσουληθρούα ο προέφηβος τζι έκατσεν μες το δρόμο.

Shαιρετούμεν.

Εβάφτηκα απλά

«Εβάφτηκα απλά», λαλεί μου προχτές σ’ ένα γάμο μια 7χρονη με φούξια χείλη, ροζ μάγουλα και λιλά μάθκια. Φαίνεται εννοούσε ότι εν ελούθηκε γκλίττερ στα μαλλιά τζιαι δεν ανανέωσε τα ψεύτικα νύshια της που το Jumbo. 

Η άλλη 12χρονη έχει στο κινητό της μήνυμα από φίλη της "κόρη που πίσω έκαμες το; εν τέλεια!". Βέβαια φαντάζομαι να ήταν κάπως έτσι "kr p ps ekms to? n tllllllllll!!!!!!!!!!!!!!" ορ σαμθιγκ. 

Η 12χρονη Sike, 23 χρόνια πριν, έσταξεν κάτι πας τη φανέλα της στο σχολείο τζι επήραν τζιαι άψαν κάτι συμμαθητές της ότι "έshει άσπρη τάααατσαααα!!!!". Το 12χρονο αμνοερίφιο, 23 χρόνια πριν, γραπώνοντας πτηνά στον αγέρα, κατάλαβε ότι επρόκειτο για κάτι πονηρό τζιαι έπρεπε να αυτοσαρκαστεί. "Χαχαχαχα". Ασπούμε. 

Μπορεί να ήταν τζιαι 5-6 χρόνια μετά που έμαθε τι θα μπορούσε να ήταν η άσπρη τάτσα. 

Επίσης 23 χρόνια πριν, στην τάξη της 12χρονης Sike, ήταν της μόδας τα ερωτηματολόγια. Τουτέστιν, ένα τετράδιο με μιαν ερώτηση σε κάθε σελίδα τζιαι απαντούσαν τες οι φίλοι και φίλες. Στο τετράδιο της 12χρονης Sike είχεν ερώτηση «Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 20 χρόνια;», όπου ένας συμμαθητής (ποτζείνους που εδιασκεδάσαν με την τάτσα) έγραψε «Ένα άντρα με μεγάλο πε0ς". Η 12χρονη Sike, και πάλι πιάννοντας τον πούλο στον αέρα, κατάλαβε ότι επρόκειτο για κάτι πονηρό, τζιαι χαζογελώντας (giggling?) έδειχνεν το πάρακατω να το δουν ούλλοι. Ώσπου τζι ερώτησεν την μια φίλη της «τι εν το πέ0ς;». Τζιαμέ έκατσεν πάνω η 12χρονη Sike. Τετραπέρατη και πολυμήχανη όμως γαρ, αντέδρασε: "ΑΧΑΧΑΧΑ σιγά πον ηξέρεις!! άτε κόρη που δαμέ!". Τζιαι ευτυχώς τζείντην ώρα επολοήθηκεν μια άλλη τζιαι είπεν μας. 

Θυμούμαι που εσκέφτηκα "γιαξ ίντα λέξη". Πέ0ς ιμίsh. Όι μάνα μου. 

Καλάν, το ότι μέχρι τα 9-10 της η Sike εν έξερεν πώς γίνουνται τα μωρά τζι ενόμιζεν ότι εν με το να φορήσεις νυφικό που γκαστρώνεσαι, εξαναείπα το κάπου. 

Το ότι το ταμπόν έθθα πεταχτεί έξω αν πάεις να κατουρήσεις, έμαθεν το αρκετά μετά τα 20. 

ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΝ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΤΟ ΑΠΟΡΙΑ. 

Ένηγουέης, έννεν σκοπός μου τωρά να συζητήσουμε περί σεξοπαιδαγώγησης στα σχολεία κτλ. Απλά επήρα το έναυσμα που το τελευταίο ποστ του Πανίκκου, όπου ένας 16χρονος ερώτησεν τον αν τα μωρά γεννιούνται που τον κώλο, «και εσοβαρομίλαν».

Θα μπορούσε άνετα ναν δική μου απορία, αν και παίζεται αν θα ετόλμουν να την κάμω. Πιθανόν να μεν ερώτουν τζιαι να έγραφα στο μπλογκ μου πώς 23 χρόνια αργότερα έμαθα την απάντηση. 

Τον 16χρονο του Πανίκκου απλά ελυπήθηκα τον. Επειδή πιθανόν να χλευάστηκε, επειδή όντως εν είshεν χαπάρι, επειδή να δούμε τι διαστρεβλωμένες εντυπώσεις έshει μες τον νου του, τζι επειδή εν τζι έχαννεν τίποτε που εν έξερεν, αλλά εν οι άλλοι που θεωρούσαν τούτην την γνώση σημαντική.

Τέσπα.

I read the Guy*

Σήμερα ήταν, έτσι απρογραμμάτιστα, η Εθνική μου Ημέρα Ειδήσεων. Ως γνωστόν, κλείνω αισίως 4 χρόνια τηλε-αθέασης και αχαπαρίασης από εφημεριδικό γίγνεσθε. Μιαν φορά το χρόνο όμως, που τυχαίνει να διαβάσω καμιάν εφημερίδα, ανανεώνω τον όρκο μου για ισόβια αποχή από τις ειδήσεις. 

Μαθαίνω ότι ο Πού της Δου τα πήρε κρανιοεγκεφαλικώς με τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας γιατί ο τελευταίος απεκάλεσε αχάπαρους και αμπάλατους τους δημοσιογράφους. Μαθαίνω ότι ο Που της Δου, σε τηλεοπτική εκπομπή, είπε ως εδώ και μη παρέκει με τον Διοικητή και ότι έθθα εξαρτάται η οικονομία που τα «καπρίτσια του καθενός» πκιον. 

Καταρχάς, ο Που της Δου τι εγύρευκεν σε τηλεοπτικήν εκπομπήν; Ελείψαν οι δουλειές; Εθεωρήθηκε κρίσιμη (επειδή το αδήρητη εν είμαι σίουρη πώς γράφεται τζιαι βαρκ να το ψάξω) ανάγκη να ακούσει τη φωνή του ο λαός τζιαι να ξέρει ότι εν ζωντανός; Ενόμιζα είshεν κυβερνητικούς εκπροσώπους για τούντες δουλειές τζιαι μάλιστα 2-3. 

Δεύτερον, παραδέχεται ότι η οικονομία εξαρτάτουν ως τωρά που τα βίτσια του καθενός τζιαι τούτος έχασκε; Εκαρτέραν τον «καθένα» να ξητιμάσει τους δημοσιογράφους ιμίsh για να ψάξει τρόπους να τον παύσει; 

Άλλον τζιαι τούτο, να «βρει τρόπο να τον παύσει». Τι εν ο Διοικητής δηλαδή; Άπαυτος; Γιε μου, πιστεύκω φταίεις για ούλλα τζιαι πρέπει να πεθάνεις; Θα πεθάνεις. Τέλος. Εν κάθουμαι να σε θωρώ τζιαι να λαλώ σε άλλους ότι έννεν πολλά άshημη ιδέα αν θέλεις να φύεις λλίο. 

A, τζιαι what’s with the place επιτέλους; Ο τόπος τζιαι ο τόπος. Διερωτούμαι αν έshει άλλη χώρα που να την αποκαλούν «ο τόπος μας». Προσπάθώ να φανταστώ. Above all, the good of the place! What happened to the place. Freedom to our location! J’aime ma place. Liberté chez-nous! 

Ο τόπος ιμίsh. Πάλε καλά που εν λαλούν τζιαι το Μέρος. 

Μετά μαθαίνω ότι ένας πατέρας που εβίαζεν τες θκυο του κόρες εισέπραξε το τρισθεόρατο ποσό των 4 χρόνων φυλακή. Ελαφρυντικοί παράγοντες το λευκό ποινικό μητρώο (ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΓΙΑ ΤΟΥΝΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ ΘΑ ΜΕ ΠΙΑΕΙ Ο ΤΡΙΟΛΟΣ - άκυρο, ΕΠΙΑΝ ΜΕ), το χαμηλό του IQ (OKAAAAAYYY....??) και ότι δεν χρησιμοποίησε ιδιαίτερη βία στες συνουσίες του (Ε ΤΖΙΑΙ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!). Ενημπόρω. 

Εξηγάτε μου τζιαι κάτι άλλο οι δικηγόροι, σας παρακαλώ. Κάποιοι φόνοι δεν επισύρουν ισόβια κάθειρξη, σωστά; Κάποιοι εν πιο οκ να πεθάνουν που κάποιους άλλους. Τότε γιατί κάποιος που εν έκαμε φόνο (αλλά είshεν την ιδέα) καταδικάζεται σε ισόβια; Τζιαι γιατί άμαν ομολογήσω ότι έκαμα φόνο τζιαι δείξω σου ποιος με έβαλεν πάνω, εγώ να παίρνω καινούργια χαρκιά τζιαι ταυτότητες τζιαι να πηαίννω διακοπές επ’ αόριστον σε χώραν της αρεσκείας μου με τον όρο ότι έθθα στραφώ πίσω εντός 10 χρόνων μπας τζιαι έβρουν με τζιαι παίξουν με σαν τον shύλλον; 

Νομίζω εν συζητήσιμο το ποιος φταίει πιο πολλά, ο ηθικός ή ο αυτουργός; Αν μη τι άλλο, ο ηθικός εν είshεν την κράση να σκοτώσει/σφάξει πλάσμαν. Ο αυτουργός όμως προφανώς τόχει. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, μπορεί να γυρίσει το πιστόλι τζιαι να σε ποσπάσει. Ο ηθικός αυτουργός είshεν απλά την ιδέα. Αν δεν έβρισκεν κάποιον επικίνδυνον άνθρωπο να την εκτελέσει, ή που εν θα εγίνετουν ποττέ ο φόνος ή που θα τον έκαμνεν ο ίδιος τζιαι να την φάει τζιαι ναν δική του. 

Τέσπα. Κουβέντα να γίνεται. Μάλλον εννά μου πείτε για το Σύνταγμα τζιαι τι προνοεί το σύνταγμα τζιαι ξέρωγω. Ό,τι. 

(whatever) :)

 Άλλον, εσείς;

Βρες Δουλειά, η Μεγάλη Απάτη.

Κάπου είδα πρόσφατα ένα άρθρο τάχα με τα 10 επαγγέλματα που έχουν μέλλον σήμερα (μέλλον σήμερα! παρελθόν αύριο), εν εκατάφερα να το ξαναεντοπίσω για να το δείτε, αλλά θυμούμαι ότι η γενική εντύπωση που μου άφησε εν ότι τωρά εν καιρός να φκάλεις λεφτά που την φτώshεια του άλλου τζιαι την κατάντια του. Πιχί ψυχολόγοι (επειδή η κρίση φέρνει κατάθλιψη κτλ), κέντρα αποκατάστασης (επειδή η κρίση φέρνει εθισμούς), φρουροί (επειδή φοούνται που τους κλέφτες), ασφάλειες (επειδή εν έshει σύνταξη άρα φύλαξε μιαν μπακκίρα για να την πάρεις όταν γεράσεις και θα αξίζει μισή) κ.ά.

Να ένα άρθρο που γκούκλαρα στα γρήγορα και αναφέρει τα 40 επαγγέλματα του μέλλοντος. Ακούγονται πραγματικά υποσχόμενα, τζιαι συστήνω ανεπιφύλακτα να τα μελετήσεις τζιαι να θκιαλέξεις κάτι που τούτα - νοουμένου ότι είσαι κάποιος που όντως θέλει να βρει δουλειά. 

Τι εννοείς γιατί να μεν θέλει κάποιος να βρει δουλειά;

Sigh.

 

Και επειδή, σύμφωνα με την νόμο του Pay Attention, εγώ εν είμαι κάποιος που εν σοφό να κάτσετε να ακούτε, δέστε πρώτα ποιος είναι ο Robert Kiyosaki και αν, όπως εμένα, κρίνετε ότι εν καλό να ακούσουμε τι έχει να πει, διαβάστε κι αυτό: Οικονομική Απάτη #2: «Βρες δουλειά».

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Λυπούμαι αν δεν διαβάζεις αγγλικά και λυπούμαι που προς το παρόν βαρκ να στο μεταφράσω. Αλλά θα σου μεταφράσω το αποπάνω, που επίσης εν εύστοχο: Προσοχή - Απάτη! Προστάτευσε τον εαυτό σου, πολλοί γνωστοί μου την έχουν πάθει. Είναι ένα πρόγραμμα όπου δουλεύεις σαν σκύλος για κάποιον άλλο 40 ώρες τη βδομάδα, για 40 χρόνια, σου δίνουν ένα ρολόι των $40 και μετά προσπαθείς να ζεις με το 40% αυτού με το οποίο δεν κατάφερνες να ζήσεις όταν δούλευες 40 ώρες τη βδομάδα (γνωστό και ως Δουλειά). Παρόλο που μετά από 40 και πλέον χρόνια συμμετοχής τείνει να αφήνει τον κόσμο σχεδόν ταπί, εκατομμύρια άνθρωποι την παθαίνουν κάθε μέρα (ή επιδιώκουν να την πάθουν). 

Άτε, έλα και το συμπέρασμα του Kiyosaki: Αύξησε την «οικονομική σου παιδεία», αντιλήφθου πως ό,τι εδιδάχθηκες ως τωρά περί δουλειάς και επιτυχίας είναι ένα ψέμα, σκέφτου σαν επιχειρηματίας αντί σαν υπάλληλος και βγες από τον φαύλο κύκλο αποκτώντας μια μεγάλη επιχείρηση (500 προσωπικό και πάνω) ή επενδύσεις. Με άλλα λόγια, να βάλεις λεφτά ή ανθρώπους να δουλεύουν για σένα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

#koinonikiprosfora

Αναβλητικότητα #1

ΤΟ λοιπόοοοοο!!

Προς μεγάλη μου χαρμολύπη, έμαθα ότι η αναβλητικότητα που με/μας δέρνει, σπανίως οφείλεται σε κουνοshυλλιό, όπως πίστευα μέχρι τώρα. Αντιθέτως, έχει άπειρες πιθανές αιτίες που την προκαλούν. Μπορεί κατά βάθος να είναι αντίδραση στο deadline που μας έθεσε κάποιος άλλος, το οποίο σε πιο πολύ βάθος να έχει issues of control and difficulty with authority. Μπορεί να αμφισβητούμε τες ικανότητές μας, να έχουμε άκυρη εντύπωση για το τι είναι το τέλειο ή/και να φοβόμαστε την επιτυχία. Ω ναι, ο φόβος για επιτυχία μπορεί να κρύβεται πίσω που την αναβλητικότητά μας, γιατί κατά βάθος θεωρούμε ότι η επιτυχία θα φέρει αυξημένες προσδοκίες από εμάς, ευθύνες και τελειότητα. Τζι εννα μας φθονήσουν τζι εννά μας μμαθκιάσουν. Μπορεί να μας το δημιούργησε η μάνα μας όταν είμασταν μιτσιοί, που ό,τι τζιαι να εκάμναμε τζείνη εν ήταν ευχαριστημένη, πάντα απαιτούσε να τα πηαίνναμε καλύτερα, τζι έτσι εμπεδώσαμεν πως ό,τι τζι αν κάμουμε will never be good enough so άστο ως την τελευταία στιγμή τζιαι κανένας εν θα περιμένει κάτι καλύτερο που μένα.

Σήριουσλι;;

Γιες, σήριουσλι. Τζιαι κόμα μπορεί να σε πάρει τζιαι πιο βαθκειά, τζιαι σε πιο σκοτεινά δρομούθκια το ψάξιμο των αιτιών της αναβλητικότητας.

Εξ ου και η χαρμολύπη και η εκ νέου αναβλητικότητα! Χαρά γιατί ΓΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΝΟΣ τζιαι once I get this shit out of the way ο κόσμος μού ανήκει, λύπη γιατί να δούμε τραύματα που έχω να ανακαλύψω, τζιαι, well, αναβλητικότητα γιατί I´m not sure I wanna go there! Μάλλον I am, αλλά βαρκ.

Έβαλα το #1 στον τίτλο για να έχω λόγο να τα διπλώσω σε κάποια φάση χωρίς πολλές εξηγήσεις τζιαι τάχα να επανέλθω άλλην φορά.

Love and piss

Sigh

Σοβαρά, εν έshει έτσι πράμα. Ήβρα το μαγικό ραβδί με το οποίο θα απαλλαγώ μιαν τζι έξω που την αναβλητικότητά μου, ζήτημα 2 λεπτών, τζιαι πάλε αναβάλλω το.

Όταν και εφόσον μου περάσει, έχω διάφορα θεματάκια προς ανάπτυξη, προσωπικήν τε και κοινωνικήν. (huh?)

Υγιαίνετε :)

Προς Λαϊκή Τράπεζα

Εγίνετε Τράπεζα Κύπρου ή εν εγίνετε;

Αν δεν εγίνετε, τότε γιατί εφορήσετε τα ρούχα της Τράπεζας Κύπρου τζιαι γράφει πόξω "Τράπεζα Κύπρου"; Αφού μπαίνω μέσα τζιαι λαλείτε μου "δαμέ έννεν Κύπρου, εν πρώην Λαϊκή", γιατί εν εγράψετε πόξω "πρώην Λαϊκή";

Εγώ τι πρέπει να κάμνω δηλαδή; Να ποshεπάζω που την πόρτα τζιαι να ρωτώ "Ψιτ, είσαστε πρώην Λαϊκή ή ορίτζιναλ"; Οξά να μυρίζουμαι που μιας αρκής τα νύshια μου τζιαι να θεωρώ ότι οι τζιουνουρκωμένες εν πρώην Λαϊκή ενώ οι ξοβαμμένες Τράπεζα Κύπρου;

Εννα μου πεις, anyway down the road έshει αλλο 3-4 υποκταστήματα να θκιαλέξεις, μεν σου πω τζιαι right next door. Άρα ντάξει, πιθανότατα να κουτσιήσεις το καθεστώς που θέλεις χωρίς να ξομακρύσεις. Αλλά εν το θέμαν ότι έφαα τζιαι πόσην ώρα στην ουρά για να μάθω ότι τελικά εν θα με σερβίρετε.

Τέσπα. Κουέντα να γίνεται.

Τωρά που είπα "κουέντα". Σήμερα το πρωί, με τον Ούτποτ στο αυτοκίνητο είδαμε ένα κοπάδι κατσίκια-πρόβατα-ρίφκια-u get it να βόσκουν σε ένα χωράφι παρά τω δρόμω. Πιάνουμε πάντα τζιαι κατεβαίνουμε να τα δούμε. 

Χαχα, θα έχει πολλύ χάζι να ρωτήσεις τον Ούτποτ "τι κάνει η κατσίκα"! Γιατί εκεί που όλα τα μωρά θα σου πουν "μπεε", ο Ούτποτ θα αρχίσει:

Εν είshεν έτσι πράμα! Ετζιυλιούμουν!


υ.γ. Ο συνειρμός, για όσους ακόμα το σκέφτουνται, ήταν κουέντα--->κουέλλα.

Προς "Μάγους" και λοιπούς Διασκεδαστές παιδικού γενεθλιακού γίγνεσθαι

Γιε μου, επέλεξες να φκάλεις λεφτά που μιαν δουλειά με επίκεντρο τα μωρά. Στοιχειώδης ευαισθησία θεωρώ πως είναι εχτονών ουκάνεβ. Αν δεν τα αγαπάς, απολύθου. Εφέραμεν σε τζιαι πιερώνουμεν σε για να διασκεδάζεις τα μωρά τζιαι να περάσουν καλά. 

Όι να τα ειρωνεύκεσαι τζιαι να κάμνεις σαχλομπρίτιsh σαχλοχιούμορ για να γελούν οι μεγάλοι. 

Άμα ζητάς εθελοντές "βοηθούς", θκιάλεε που τζείνους που ανεμίζουν τα shέρκα τους, τζιαι όι που τζείνους που εκρύψαν στα πετσιά τους κάπου απόμερα. 

Άμα θκιαλέξεις κάποιον "για να σε βοηθήσει", δώστου ένα ρόλο που θα τον κάμει να νιώσει ωραία με τον εαυτό του. 

Οκ, so εν αστείο να του διάς το μαγικό ραβδί σου τζιαι στα δικά του shέρκα να μαρανίσκει ενώ στα δικά σου να έχει φουλ στύση. Αλλά κκούλαρε με το να μεν ξορτώννει τίποτε τζιαι ποττέ τζιαι να τον ειρωνεύκεσαι. 

Τζιαι έννεν επιβράβευση το "ένα χειροκρότημα για το φίλο μου τον Αντρέα" όταν τον έκαμες πρώτα πόξιλλίκκι - χειροκρότημα για τι πράμα; 

Πραγματικά, εν θωρείς με πόσο μίσος σε θωρούν τα μωρά που εν δίπλα σου στη σκηνή; Εν θωρείς με τι perplexed ύφος παν πίσω στη θέση τους; 

Τζιαι άμα τους βάλεις γραμμή να χορέψετε λίμπο, εξήγα τους φάκκιν κανονισμούς - δεν είμαστε ούλλοι γέννημα θρέμμα χονολουλούς. Γι’ αυτό άμα ένα μωρό περνά που κάτω που το λιμπόπραμα παρπαητό (χαιρόμενο ότι δεν εκούτσιησεν την μπάρρα), μεν το shέσεις "ίνταλος ρέσσεις έτσι, πήαιννε κάτσε στη θέση σου". Το ότι γελούν οι υπόλοιποιφ, δεν σε κάμνει γκρέητ εντερταίηνερ, γιου στούπιτ μόρον. 

Ένα μωρό μιτσί που χοροππηδά χαρούμενο την ώρα που παίζεις με τους άλλους μουσικά αγάλματα, μεν το στείλεις στη μάμα του επειδή "ετάραξεν". Ειδικά όταν δεν έχεις εξηγήσει ότι, σύμφωνα με τους φάκκιν κανονισμούς, όταν σταματήσει η μουσική πρέπει να μείνουν ακίνητοι. 

Τζιαι εν σε εφέραμεν για να μας τραουδάς playback τον Καρράν. Τα μωρά καρτερούν να παίξουν/χορέψουν/διαγωνιστούν τζι εσύ κάμνεις μουσικό διάλειμμα μόνος σου για να γελούν κάτι τζιουρούες τζιαι κάτι μαν(ά)ες. 

Revisit your humour, man. Εκάμναν τζιαι στα εγγλεζούθκια έτσι χιούμορ τζιαι δε ίνταλος εφκήκαν. 

Εσείς, οι θκυο οι λεμεσιανοί οι μάγοι που έχω δει, είσαστε άχρηστοι. Hate factor 1000. 

Εσυ, ο Λευκωσιάτης, εν παίζεσαι. Αν θέλετε το τηλ του λαλείτε μου.

Τι είπε ο Μπέκαμ σε Ουίλιαμ-Κέιτ; The Newsworthy Edition.

Πριν διαβάσετε πάρακατω, απαντήστε νοητικά στο poll. Μετά διαβάστε τη συνέχεια της είδησης για να επιβεβαιωθείτε.

Τι είπε ο Μπέκαμ σε Ουίλιαμ-Κέιτ;

α. να τους βαφτίσει το μωρό
β. να το αναλάβει μόλις γίνει ενός να του μάθει μάππα
γ. να τον αφήσουν να σπονσάρει τη γέννα
δ. να τους παραχωρήσει τη Βικτώρια να τους τανά
ε. άλλο (do not specify, εν μας κόφτει)

 Και τώρα διαβάζουμε:

 Η Καμίλα Πάρκερ-Μπόουλς, σύζυγος του πρίγκιπα Καρόλου, δήλωσε χθες ότι το παιδί του πρίγκιπα Ουίλιαμ και της συζύγου του Κέιτ θα έχει έλθει στον κόσμο "ως το τέλος της εβδομάδας". Μάλιστα. Ευτυχώς που το εδήλωσε να μπορέσω να καθαρίσω τες πάμιες άνεννοιας. 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"Περιμένουμε με αγωνία στο τηλέφωνο και ελπίζουμε ότι το μωρό θα έχει γεννηθεί ως το τέλος της εβδομάδας", δήλωσε η Καμίλα Πάρκερ-Μπόουλς στο θέρετρο Μπουντ με την ευκαιρία του παραδοσιακού καλοκαιρινού ταξιδιού του ζεύγους στην Κορνουάλη και το Ντέβον. ...Μάλιστα.

Μεταξύ των κατοίκων της περιοχής που υποδέχθηκαν το ζευγάρι υπήρχαν κάποιοι που έδειχναν τα γεννητικά τους όργανανεογέννητα παιδιά τους στον πρίγκιπα Κάρολο. 

Τι εννοείς;; Πώς τα εδείχναν; Εδακτυλοδείχναν τα; Τάχα; Για να θκιαλέξει; 

Ένας από αυτούς τού έδειξε την ηλικίας τριών εβδομάδων κόρη του και τού είπε: "Σε λίγο θα έχετε και εσείς ένα μωρό σαν και αυτό". 

Ο πρίγκιπας Κάρολος απάντησε: "Το ελπίζω".

Aπάντησεν θέμα. 

Τζι ο άλλος (βλ. δημοσιογράφος) έγραψεν το.

Ο πρώην σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου Ντέιβιντ Μπέκαμ άτε επιτέλους να μάθουμεν τι του είπε σε δηλώσεις του στο τηλεοπτικό δίκτυο Sky, πρότεινε στον πρίγκιπα Ουίλιαμ και τη σύζυγό του Κέιτ να δώσουν το όνομα... Ντέιβιντ στο παιδί τους εάν είναι αγόρι."Το Ντέιβιντ είναι καλό όνομα. Δεν είναι κακό. Νομίζω ότι πρέπει να το ονομάσουν Ντέιβιντ εάν είναι αγόρι", τόνισε ο Μπέκαμ. 

"Το Ντέιβιντ είναι καλό όνομα. Δεν είναι κακό. Νομίζω ότι πρέπει να το ονομάσουν Ντέιβιντ εάν είναι αγόρι", τόνισε ο Μπέκαμ. 

"Το Ντέιβιντ είναι καλό όνομα. Δεν είναι κακό. Νομίζω ότι πρέπει να το ονομάσουν Ντέιβιντ εάν είναι αγόρι", τόνισε ο Μπέκαμ.

"Το Ντέιβιντ είναι καλό όνομα. Δεν είναι κακό. Νομίζω ότι πρέπει να το ονομάσουν Ντέιβιντ εάν είναι αγόρι", τόνισε ο Μπέκαμ.

Another Quiz bites the dust

Στο εχτεσινό του ποστ ο Αντίχρηστος έθιξε ένα θέμα που εν ο καφκάς μας με τον χάσπα: αν πρέπει να πληρώνεται ο φίλος που σε εξυπηρέτησε, όταν αυτή η εξυπηρέτηση είναι αυτό που επαγγέλεται και βγάζει το ψωμί του.

Όπως σχολίασα και στον Αντίχρηστο, δική μου θέση εν ότι οι φίλοι πρέπει να πληρώνονται. Έχουμε, για παράδειγμα, ένα ξάδερφο υδραυλικό και ένα φίλο κκομπιουτερά: ο χάσπας θεωρεί υπερβολικό που θέλω να τους πληρώνω κάθε φορά και εγώ θεωρώ αδιανόητο να τους καλώ όποτε τους χρειαστώ και να τρων τες ώρες τους πάνω μου μούχτι ενώ θα μπορούσε να ήταν σε άλλο πελάτη και να πληρώνονται. Σκεφτείτε, δηλαδή, αν όλο του σογιού θέλουν σάσμα τα πλυντήριά τους μέσα σε μια εφτομάδα, τζείνος ο άνθρωπος θα δουλέφκει μιαν εφτομάδα μούχτι; 

Αν τον εχρειάστηκα μισή φορά απλά για να ρίξει μια μμαθκιά σε κάτι τζιαι να το σάσει μέσα σε 5 λεπτά, οκκέι. Ας μεν πιερωθεί. Αν η εξυπηρέτηση περιλαμβάνει αγορά εξαρτήματος από μέρους του, να το πληρώσω εννοείται - αν εν πάνω που 5 ευρώ (έτυχε μας κουμπάρος μηχανικός να μας χαρίσει δεκάδες ευρώ για μια δουλειά, αλλά ήθελε τα 3 για μια λαμπούα που άλλαξε).

Αλλά τη δεύτερη φορά που θα τον χρειαστώ; Τζιαι την τρίτη; Πάντα μούχτι; Μα καταρχάς εν έχω μούτρα να του ζητήσω να έρτει τρίτη φορά. Γι΄αυτό πάντα λαλώ τους "πιάστα λεφτά, διαφορετικά θα αντρέπουμαι να σου ξαναπώ".

Ο χάσπας, όμως, εν αντρέπεται. Επήεν τζιαι 2 τζιαι 3 τζιαι 4 φορές στον κκομπιουτερά τζιαι τες πλείστες φορές ήταν για δουλειά πολλών ωρών και διανυχτέρευσης του υπολογιστή. Τζιαι ποττέ δεν ερώτησε για πληρωμή. 

Τζιαι πάντα λαλώ του, "καλάν, αν εμένα εν η δουλειά μου να διδάσκω ισπανικά, πρέπει να διδάξω ισπανικά δωρεάν σε ούλλο το σόι τζιαι ούλλους τους φίλους; Ή αν φκάλλω το ψουμί μου πλέκοντας τρικά, για τους φίλους τζιαι τους συγγενείς πρέπει να πλέκω μούχτι;" Εν θυμούμαι την απάντησή του επειδή τόσο overwhelmed ήμουν που το δίκαιο του επιχειρήματός μου, αλλά εν αποκλείεται να ήταν τζιαι «Ναι».

Νομίζω βλέπει το έτσι επειδή ο ίδιος αντρέπεται να διανοηθεί να πιάνει λεφτά που δικούς του. Εν άξιος να δουλεύκει μόνο εθελοντικά.

Οπότε περνούμε στη δημοσκόπηση: Πιστεύετε ότι όταν ένας δικός μας άνθρωπος μας κάνει μια δουλειά, η οποία είναι το επάγγελμά του και από την οποία κανονικά πληρώνεται, πρέπει να πληρωθεί; Ξεκαθαρίζω ότι δεν μιλούμε για φίλο τραπεζικό/καθηγητή/ηλεκτρολόγο που μας βοήθησε να ξηχορτίσουμε την αυλή ή να απαλλαγούμε που τες αιμορρόιδες.

Θα κάμω ένα ππολλ για τους απόλυτους μονάρχες που θα απαντήσουν Ναι ή Όχι, και ακόμα ένα για τους χλιαρομέτριοξενέρωτους που σκέφτονται "εξαρτάται που το ένα" τζιαι "εξαρτάται που το άλλο". Για μας τους τελευταίους, θα παραθέσω εγώ ορισμένες δουλειές και να ττικκάρουμεν ποιες πρέπει να πληρώνονται, ντάξει;

Οι δημοσκοπήσεις βρίσκονται στα δεξιά και λήγουν αύριο. Θα ακολουθήσει δεξίωση.

Μπλούπερις

Πριν τζαιρό έπιαν με η πελλάρα μίshιμου να κάμω blueberry cake και άλλες παραλλαγές. Παίζει τζιαι να μεν έφα ποττέ μου μπλούπερι, αλλά ένηξέρω, εν κάτι στο χρώμα τους μες τες φωτογραφίες, κάτι έτσι που λιώνουν τζιαι εμποτίζουν ούλλο το κκέηκ με το ζουμούι τους το λιλά...;

Τέσπα. Apparently μιλούμε για πολλά δυσεύρετο μασκαραλλίκκι. Και ακριβό. Αλόπως για μια χουφτούα μπλούπερις έδωκα 4-5 ευρώ; Ήβρα τα τζιαι φρέσκα. Μόλις τα πήρα σπίτι έχωσα τα μες το θάλαμο τζιαι έshει που τότε που εν τζιαμέ τζιαι ππισσέφκουμαι να τα κάμω οτιδήποτε.

Μπαίνω μες το Pinterest πέρκι έβρω τίποτε που να αξίζει, τρέχουν τα σάλια μου, αλλά εν τα κιάρω. Καταρχάς, για να κάμω οτιδήποτε πέραν του ενός μάφφιν, εν με κανούν. Μιλούμε για καμιά δεκαρκά μασκαραλλικκούθκια ούλλα τζι ούλλα! Εν είμαι διατεθειμένη να δώκω 50 ευρώ για να κάμω ένα μπλούπερι τσιήσκεηκ. Να τα [δαμέ θέλω να πω τη λέξη «τσιουρουτέψω», αλλά φοούμαι ότι εν θα την ξέρει κανένας] πας σε μια καπήρα ή μισό σμούδι, εν το κάμνει η καρκιά μου. Αν φάω καπήρα των 5 ευρώ μπορεί να ππέσουν τα δόγκια μου. 

So, I guess what I’m asking is, πού βρίσκω μεγάλες τζιαι φτηνές ποσότητες μπλούπερων;;

Όι, α;

Quiz

Τι με εθόλωσεν σήμερα;

α) Ένα μωρό στην ουρά που ετσάππισεν ένα κακκατούι που τη μούττη του τζιαι έδωκεν το του παπά του να το κρατά τζιαι τζείνος εζύμωσεν το όμορφα όμορφα τζιαι μετά έτριψεν το πας τα ρούχα του τζιαι εκαθάρισεν το shέρι του χαϊδεύκοντας τα μαλλιά του μωρού;

ή

β) Μια βιτρίνα με ασύμμετρα φορέματα.

Εν φως φανάρι νομίζω, έννεν;

ΠΟΥ ΠΑΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΜΕ ΑΣΥΜΜΕΤΡΟ ΦΟΡΕΜΑ;;!!

ΕΝΗΜΠΟΡΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΡΑΒΩ ΤΑ ΒΥΖΙΑ ΜΟΥ ΑΜΑ ΘΩΡΩ ΑΣΥΜΜΕΤΡΑ ΠΡΗΧΤΑΡΙΑ.

Έθελα να πάρω φόρα με το αυτοκίνητο τζιαι να δώκω μέσα.

υ.γ. το κακκατούι στα ελληνικά τι είναι; κουραδίτσα;

υ.γ2. ήβρα το χαριτωμένο, η αλήθκεια. Ακόμα τζιαι το χάιδεμα στα μαλλιά ήταν όλο αγάπη.

Το Πόρισμα

Ω ναι, μα τι ενομίσετε; Ότι είμαι τίποτε η Κυβέρνηση τζιαι εν ήταν να δώκω το πόρισμα στη δημοσιότητα; Τέλος στην ατιμωρησία! Να οδηγηθούν οι ένοχοι ενώπιον της δικαιοσύνης!

Το λοιπό.

Προλογίζω την έκθεση ευρημάτων με την ακόλουθη ιστοριούα σε ελεύθερη απόδοση (το original - ή κάτι πλησίον του - εδώ). 

Μετακομίζει ο εφχ=ημχ/συνχ (ένας απλός τύπος) σε μια καινούργια γειτονιά, όπου ο σκύλος του γείτονά του γαβγίζει κάθε μέρα, ασταμάτητα και πονεμένα. Αούυυυυυυ... Αούυυυυυ...

Περνούν οι μέρες και ο σκύλος δεν διά παμό. Αούυυυυυ... Αούυυυ.....

Ο εφχ=ημχ/συνχ παρατηρεί ότι ο γείτονάς του κάθεται με το φραπέ του στην βεράντα και δεν αντιδρά στο κλάμα του σκύλου.

Αούυυυυ ο γαβρίλης....

Αποφασίζει να ερευνήσει το θέμα ο τύπος μας και πάει στο γείτονα:

"Μα γιατί κλαίει ο σκύλος;;"

Ο γείτος τον πληροφορεί ατάραχος ότι "α, έτο, κάθεται πάνω σε μια σπόντα".

Έκπληκτος ο απλός τύπος ρωτά, "ε καλά, γιατί δεν σηκώνεται;!"

"Υποθέτω ότι δεν πονεί αρκετά", απαντά ο γείτος.

Και περνούμε στα πορίσματα της έκθεσής μας.

Ο συνάδελφος εν ο κλαμένος shύλλος. Άου τζιαι άου αλλά προφανώς it doesn’t hurt bad enough ώστε να ξεβολευτεί για να ξεφορτωθεί τον πόνο. Το να υποστεί μια δύσκολη/ρεζίλικη διαδικασία (ασχέτως αν αυτή του υπόσχεται τον Παράδεισο) του είναι πιο επώδυνο από τους πόνους των αιμορρόιδων. Όταν ο πόνος των αιμορρόιδων ξεπεράσει τον πόνο της πρωκτολογικής έκθεσης στο φίλο, τότε μόνο θα συναινέσει.

Τζιαι τούτοι εν οι 13 που απαντήσαν Όχι. 

Οι 20 που απαντήσαν Ναι, είτε εβιώσαν/εσυλλάβαν αμέσως το μέγεθος του πόνου και εμφανιστήκαν πρόθυμοι να do whatever it takes για να τον ξεφορτωθούν, είτε έχουν τόση εμπιστοσύνη στο φίλο τους που δεν το σκέφτονται δεύτερη φορά: είναι σίγουροι ότι ο φίλος τους θα τους θεραπεύσει. Είτε θέλετε να θωρώ εφιάλτες ώσπου ζιω. Είτε τόσο άνετοι είσαστε, που λαλεί τζιαι η αχάπαρη, να αννοίετε τα κωλά σας. (Εν ακούεται πολλά αντι-καπήρικο το «κωλά»; Γιαξ και δέαξ. Χαχα, όπως λέμε σοκ και δέος.) Είτε που τόσο καμόν το είshετε να δέρει τζιαι μιαν φορά το Ναι σε τούντον τόπο πον ζαβλί.

Ο όγκος των Ναι ομολογώ ότι με εξέπληξε, καθότι δεν ήθελα να πιστέψω ότι η σημερινή νεολαία και γερουσία εν τόσο αποκτηνωμένες. Για να είμαι τζιαι τέλεια ειλικρινής, άρκεψα να γράφω το ποστ πορισμάτων νομιζόμενη ότι θα έδερνεν το Όχι (έν πειράζει, έδερεν τζει πόπρεπεν χαρ χαρ) και θα μας την έλεγα ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεβολευτούμε χάριν μιας καλύτερης ζωής. Και ότι ο κόσμος εν γεμάτος που wishers and hopers και howling dogs.

Αούυυυυυ.....

Όταν με ρώτησε εμένα μια φίλη (που τζείνες τες shιλλιάες που ξέρουν το μπλογκ μου) αν θα την άφηνα την ίδια να με θεραπεύσει, αρχικά είπα «ναι, επειδή έχω σου εμπιστοσύνη». Αλλά μετά που λλίη σκέψη επρόσθεσα «και μετά θα σε σκότωνα». Μετότερα, εσκέφτηκα «όι, όι, παρέτα, εν καλές τζι οι αιμορρόιδες» - αλλά εν της το είπα, μαθαίνει το τωρά (hi friend :))

Ήθελα να αναγάγω τα συμπεράσματα τούτης της επιστημονικής μελέτης σε ένα ρεσιτάλ life coaching με πολλά aha moments για κάθε αγαπητόν αναγνώστη, αλλά εν νομίζω να χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Να συγχαρώ τους μακαριακούς μακάριους τολμηρούς, ότι αυτοί ιδούσιν χαρά εις τοις γλουτοίς αυτών (ελπίζω να μεν εξιτήμασα στα αρχαία). Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, οι κλαίγοντες διά τον κώλον, την δε μάλαξη υπό του φίλου αρνούμενοι.

Πάντως να σημειωθεί ότι δεν συνηθίζω να κάμνω τον ψύλλο κάμηλο τζιαι τον αιμορρόιδαν διάλεξη.

Ερώτηση κρίσεως - ουχί οικονομικής

Λοιπόν, (τελειώστε το φαϊ σας τζι) ακούτε να είτε.

Το πιο πάνω να θεωρηθεί ως disclaimer.

Με αφορμή που ένας συνάδελφος σφαδάζει από αιμορρόιδες, έχω σας ερώτηση κρίσεως.

Έστω ότι πάσχετε/δοκιμάζεστε/υποφέρετε/ταλαιπωρείστε/βασανιέστε μια ζωή που αιμορρόιδες μέσα-έξω (αν δεν ξέρετε τι είναι, γκούκολ ιτ, τζιαι μακριά που μάστρους). Έστω μύκητες-μανιτάρια ανακατωμένα με πυωμένα σπυράκια τζιαι φαγούρα σε βαθμό αιμορραγίας. My point being ότι υποφέρετε που κάτι α) πολλά επώδυνο/πανάsshημο και β) που βρίσκεται σε απόκρυφο/ρεζίλικο μέρος.

Έστω ότι είμαι ένας πολλά καλός σας φίλος. Αν δεν μπορείτε να με φανταστείτε ως φίλο, φανταστείτε με ως φίλη. Αν ούτε έτσι, τότε απλά φανταστείτε για το υπόλοιπο του ποστ τον καλλύττερο σας φίλο. Τζιαι λαλώ σας ότι έχω τη λύση στο πρόβλημά σας, αλλά μόνο εγώ μπορώ να σας την εφαρμόσω. Πιχί ξέρωγώ επάλειψη ενός ειδικού παρασκευάσματος με ειδικές μαλάξεις στα πονεμένα σημεία που μόνο εγω μπορώ να κάμω.

Για να το κάμω πιο λιανά αν έshει κανένα που εν εσύλλαβε ακόμα το μέγεθος του διλήμματος: μπορώ να σε ξαλαφρώσω μια για πάντα που το πρόβλημα που σε βασανίζει, με ειδικές πρωκτολογικές μαλάξεις που μόνο εγώ ξέρω να κάμνω.

Η ερώτηση κρίσεως βρίσκεται στα δεξιά και λήγει αύριο. Θα ακολουθήσει δεξίωση έκθεση ευρημάτων.

Παράνυμφοι ευπρόσδεκτοι.

Γιούσλες Σίττιζεν

Έχει περάσει μια μέρα από τη σύλληψη του «41χρονου Ελληνοκύπριου» για παιδοπορνοφεησπογραφία και ο Πολίτης ακόμα - σε αντίθεση με την περίπτωση του «ληστή των φούρνων» - να μας διαφωτίσει για ποιον πρόκειται, πού μένει, πού δούλευε, σε ποιο σχολείο πήγαινε, ποια τα (άλλα) χόμπυ του, τι ηλικίες έχουν τα παιδιά του, σε ποιο σχολείο πάνε, σε ποιο σχολείο πήγαινε η γεναίκα του, πόσες κουμέρες έβαλε στο γάμο τους, τι έφαε για μπρέκφαστ (τζείνος, όι η γεναίκα του) και πόσα έδωσε για την πέρκολα. Πιλέμου μιαν φωτογραφία;

Τούτον δηλαδή γιατί τον προστατεύει;

(Btw, τολμώ να υποστηρίξω ότι με τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του «ληστή», εδιευκόλυνε την απόφαση των δικών του για ευθανασία.)

Welcome friends to Sikeprus

Παρακαλώ ξεβείτε πας τα γραφεία τζιαι πας τες καρέκλες 

(τζιαι οι περιστρεφόμενες μέσα, σικκιμέ)

για το πιο δυνατό σας καλωσόρισμα... 

την πιο θερμή σας υποδοχή...

Ladies and gentlemen,

give it up foooor...

τους 15 φίλους και μη που μόλις ανακαλύψαν το βλογ μου!

SHOW EM SOME LOVE

Ρεζιλορεζίλιν μέγαν

We were cruising down the supermarket aisle με τον Άθρωπ όταν επέρασεν που δίπλα μας ένας παshύς.

"Ίντα παshύυυς!!!", κράζει ο Άθρωπ.

Στο "πα" εγώ είχα καταλάβει ήδη τι θα ακολουθούσε τζιαι ξαπολώντας ό,τι έκαμνα, άρκεψα να τραβώ το καρότσι μακριά please please πέρκι εν μας άκουσεν please please πέρκι εν τον ακούσει τωρά ποννα το ξανα-

"ΙΝΤΑ ΠΑSHΥΥΥΣΣΣ!!!!!!! UUUUUUURGH!!!!!"

Ετράβουν το καρότσι με ακόμα πιο πολλύ urgency χωρίς να του απαντώ γιατί θα ήταν πιο ρεζίλι. Βέβαια, μιλούμε για ξομάκρισμα 10 εκατοστών γιατί ο διάδρομος ήταν γεμάτος κόσμο τζιαι εν με εχώρεν να ρέξω με την ταχύτητα φωτός που έθελα. Please please να μέννεν Κυπραίος, φάκκιτι φακκ "ΜΑΜΑ ΔΕΣ!!! ΕΝ ΠΑSHΥΥΥΣ!!!" Ε ΚΡΥΨΕ ΤΑ ΓΕΡΗΜΑ ΤΖΙΑΙ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ "ΠΑSHΥΥΥΣΣΣ!!!"

Τελικά απομακρύνθηκεν ο άθρωπος (με τη γεναίκα του τζιαι τα μωρά του) παίζοντας πελλόν. Ο άθρωπ εσυνέχιζεν, νομίζοντας ότι επειδη εν του απαντώ εν τον άκουσα, οπότε τζιαι αρκέψαν τα shhhhh τζιαι τα έτσι-εν-τα-μωρά-τι-να-κάμουμε ύφη που του υπόλοιπους.

Έμεινα τζι εθώρουν το πάτωμα μπας τζι έshει καμιά shισμαθκιά να δώκω μέσα. Ήμουν ζαλισμένη πολλήν ώρα.

"Άθρωπ μου", shύφκω μες τη φάτσα του τζιαι λαλώ του με σιγανή φωνή που έκρουζεν φρύθκια, "σταμάτα να φωνάζεις έτσι και λυπάται ο κύριος που σε ακούει!"

"Εν παshύς", ψιθυρίζει μου.

"Ναι άθρωπ μου, SO FUCKING WHAT!!! Εσύ ΜΕΝ το φωνάζεις γιατί νομίζει πως τον κοροϊδεύεις".

Το λυπηρό;ειρωνικό;whatever εν ότι ο άθρωπ εν το ελάλεν καθόλου περιπαιχτικά, αλλά με θαυμασμό εννοώντας ότι ο άθρωπος εν τεράστιος. Εγώ φταίω. Αποκάλεσα πολλές φορές ένα πράμα "παshύ" για να τον εντυπωσιάσω (πχ ίντα παshιά φραντζιόλα! ίντα παshύ σάντουιτς κτλ) ώσπου τζι εφάμεν την.

Μετά το αρχικό shock, εγύρεψα να απολογηθώ του αθρώπου αλλά εν τον επρόλαβα.

Εθώρουν τον που έφευκε με την οικογένειά του τζιαι ήταν ούλλοι αμίλητοι.

Τωρά πιτά μου ξύθκια μιλά μου ο άθρωπ τζιαι νευριάζω.