Χριστουγεννιάτικο

Έshει ούλλη μέρα που αναβάλλω το trip στην τουαλέτα γιατί εν ψόφος τζειμέσα, αλλά η τζοιλιά μου έγινεν νταούλλι τζιαι εφοούμουν ότι που στιγμή σε στιγμή τα γκάσεζ (για να πω τους πόρτους διακριτικά) θα αρνούνταν να ρουφκιούνται μέσα τζιαι θα εκάμναν επανάσταση. 

So ξεκινώ να πάω επιτέλους, ξέροντας ότι θα αποζημιωθώ που αψήφησα το ψύχος με έναν γερό παρατεταμένο απολαυστικό βομβαρδισμό. 

Μπαίνω της πόρτας, θωρώ άλλη συνάερφο να μπαίνει επίσης. Εshαιρέτισα την τζιαι εμπήκαμε σε διπλανά κουβούκλια. Είπα να της δώσω 1-2 λεπτά να κάμει νάμποννακάμει τζιαι να φύει πριν αμοληθώ. 

Έστρωννα τα χαρκιά πας την τουαλέτα να περάσει η ώρα, αλλά η κοπελλούα έθελεν κουβέντα!

- Πώς πάει το πρότζεκτ; Τρρρρρρρ (πιshιά) 

- Καλά ρε, τελειώνει. (με πάει με λαώννεται αλλά τι θέλεις τωρά, να σου το αναλύσω σαν κατουρούμε;; άτε φεύκε) 

- Πάντως άκουσα ότι θέλουν το έτσι τζι έτσι... Τρρρρρρρ....

- Εννά το κανονίσω (αρκείς; έκατσα) 

- Ασχολείται τζιαι ο Τάδε πάνω του τζιαι είπεν μου ότι μπλα μπλα Κsshhhht (κόφκει χαρτί να σβοντζιστεί - γίνουμαι ΠΟΛΛΑ παριζιάνα άμα βιάζουμαι) 

Ήταν καθαρό ότι είshεν όρεξην. 

Άκουα την που εμίλαν σαμπώς τζιαι είμασταν στο κκαφέ τζιαι εδιερωτούμουν μπας τζιαι εν εγώ που εν είχα καλή συγκοινωνία με τον περιβάλλοντα χώρο. Ρε μπας τζιαι είμαι σε κκαφέ τζιαι κάθουμαι με κατεβασμένα τα βρατζιά μου; 

I pictured it.

>.<

Εσυνέχιζε να με ρωτά διάφορα τζιαι εγώ να μεν έχω αποφασίσει ακόμα πόσο socially acceptable θα ήταν να μιλώ τζιαι να κατουρώ ταυτόχρονα. 

- Πρέπει να κλάσω, με συγχωρείς. Τα λέμε στο γραφείο. 

Στα πολλά αποφάσισα ότι μάλλον εν οκ μαζί της, τζι έτσι απαντούσα της κατουρώντας σε δόσεις, προσέχοντας όμως να μεν ιγκώνω απευθείας το νερό τζιαι να κάμνει Τρρρρρρ, αλλά τα τοιχώματα για Πshhhhhh που εν πιο mild. 

 Στο μεταξύ τούτη είshεν τελειώσει, έπλυννε τζιαι τα shέρκα της, τζιαι εγώ άρκεψα να σκέφτουμαι ότι ίσως να πρέπει να κάμω τζι εγώ πως ετέλειωσα, μεν νομίζει ότι εν για το νάμπερ ττου που ήρτα τζι εβόλησα. 

Εψιλοέληξεν η κουβέντα που εκάμναμε τζιαι ξαφνικά ησυχία. 

Εν δαμέ ακόμα; 

Εν πόξω τζιαι καρτερά με;

Εν μας είπεν με γεια σου με καλώστον. 

Πρέπει να κλάσω. Εν τόσο επείγον που εν μπορώ να σκεφτώ πιο διακριτικό τρόπο να το πω. 

Απόλυτη ησυχία έξω. 

Εν επήαιννεν άλλο. Ετράβησα τον νεαγάρα φωλλς ενώ την ίδια ώρα I let the dogs out... 

Φκαίννω έξω, χασιμιά. Biach!!!! 

Τωρά βαρκ να ξαναμπώ μέσα για να συνεχίσω το unleashing of the dogs which had been cut short γιατί ετέλειωσεν ο νεαγάρας φωλλς. 

Γκρρρρ.... 

Άρα θα έχει και δεύτερο γύρο.




A crappy post (no shit!) αλλά εν είχα άλλη έμπνευση. Νομίζω θα το αυτοπυρπολήσω.