Το Πόρισμα

Ω ναι, μα τι ενομίσετε; Ότι είμαι τίποτε η Κυβέρνηση τζιαι εν ήταν να δώκω το πόρισμα στη δημοσιότητα; Τέλος στην ατιμωρησία! Να οδηγηθούν οι ένοχοι ενώπιον της δικαιοσύνης!

Το λοιπό.

Προλογίζω την έκθεση ευρημάτων με την ακόλουθη ιστοριούα σε ελεύθερη απόδοση (το original - ή κάτι πλησίον του - εδώ). 

Μετακομίζει ο εφχ=ημχ/συνχ (ένας απλός τύπος) σε μια καινούργια γειτονιά, όπου ο σκύλος του γείτονά του γαβγίζει κάθε μέρα, ασταμάτητα και πονεμένα. Αούυυυυυυ... Αούυυυυυ...

Περνούν οι μέρες και ο σκύλος δεν διά παμό. Αούυυυυυ... Αούυυυ.....

Ο εφχ=ημχ/συνχ παρατηρεί ότι ο γείτονάς του κάθεται με το φραπέ του στην βεράντα και δεν αντιδρά στο κλάμα του σκύλου.

Αούυυυυ ο γαβρίλης....

Αποφασίζει να ερευνήσει το θέμα ο τύπος μας και πάει στο γείτονα:

"Μα γιατί κλαίει ο σκύλος;;"

Ο γείτος τον πληροφορεί ατάραχος ότι "α, έτο, κάθεται πάνω σε μια σπόντα".

Έκπληκτος ο απλός τύπος ρωτά, "ε καλά, γιατί δεν σηκώνεται;!"

"Υποθέτω ότι δεν πονεί αρκετά", απαντά ο γείτος.

Και περνούμε στα πορίσματα της έκθεσής μας.

Ο συνάδελφος εν ο κλαμένος shύλλος. Άου τζιαι άου αλλά προφανώς it doesn’t hurt bad enough ώστε να ξεβολευτεί για να ξεφορτωθεί τον πόνο. Το να υποστεί μια δύσκολη/ρεζίλικη διαδικασία (ασχέτως αν αυτή του υπόσχεται τον Παράδεισο) του είναι πιο επώδυνο από τους πόνους των αιμορρόιδων. Όταν ο πόνος των αιμορρόιδων ξεπεράσει τον πόνο της πρωκτολογικής έκθεσης στο φίλο, τότε μόνο θα συναινέσει.

Τζιαι τούτοι εν οι 13 που απαντήσαν Όχι. 

Οι 20 που απαντήσαν Ναι, είτε εβιώσαν/εσυλλάβαν αμέσως το μέγεθος του πόνου και εμφανιστήκαν πρόθυμοι να do whatever it takes για να τον ξεφορτωθούν, είτε έχουν τόση εμπιστοσύνη στο φίλο τους που δεν το σκέφτονται δεύτερη φορά: είναι σίγουροι ότι ο φίλος τους θα τους θεραπεύσει. Είτε θέλετε να θωρώ εφιάλτες ώσπου ζιω. Είτε τόσο άνετοι είσαστε, που λαλεί τζιαι η αχάπαρη, να αννοίετε τα κωλά σας. (Εν ακούεται πολλά αντι-καπήρικο το «κωλά»; Γιαξ και δέαξ. Χαχα, όπως λέμε σοκ και δέος.) Είτε που τόσο καμόν το είshετε να δέρει τζιαι μιαν φορά το Ναι σε τούντον τόπο πον ζαβλί.

Ο όγκος των Ναι ομολογώ ότι με εξέπληξε, καθότι δεν ήθελα να πιστέψω ότι η σημερινή νεολαία και γερουσία εν τόσο αποκτηνωμένες. Για να είμαι τζιαι τέλεια ειλικρινής, άρκεψα να γράφω το ποστ πορισμάτων νομιζόμενη ότι θα έδερνεν το Όχι (έν πειράζει, έδερεν τζει πόπρεπεν χαρ χαρ) και θα μας την έλεγα ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεβολευτούμε χάριν μιας καλύτερης ζωής. Και ότι ο κόσμος εν γεμάτος που wishers and hopers και howling dogs.

Αούυυυυυ.....

Όταν με ρώτησε εμένα μια φίλη (που τζείνες τες shιλλιάες που ξέρουν το μπλογκ μου) αν θα την άφηνα την ίδια να με θεραπεύσει, αρχικά είπα «ναι, επειδή έχω σου εμπιστοσύνη». Αλλά μετά που λλίη σκέψη επρόσθεσα «και μετά θα σε σκότωνα». Μετότερα, εσκέφτηκα «όι, όι, παρέτα, εν καλές τζι οι αιμορρόιδες» - αλλά εν της το είπα, μαθαίνει το τωρά (hi friend :))

Ήθελα να αναγάγω τα συμπεράσματα τούτης της επιστημονικής μελέτης σε ένα ρεσιτάλ life coaching με πολλά aha moments για κάθε αγαπητόν αναγνώστη, αλλά εν νομίζω να χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Να συγχαρώ τους μακαριακούς μακάριους τολμηρούς, ότι αυτοί ιδούσιν χαρά εις τοις γλουτοίς αυτών (ελπίζω να μεν εξιτήμασα στα αρχαία). Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, οι κλαίγοντες διά τον κώλον, την δε μάλαξη υπό του φίλου αρνούμενοι.

Πάντως να σημειωθεί ότι δεν συνηθίζω να κάμνω τον ψύλλο κάμηλο τζιαι τον αιμορρόιδαν διάλεξη.