Late night ponderations

Εππέφταμεν πας τον καναπέ με τον άθρωπ τζιαι εθωρούσαμεν το ρολόι. Είπα του ότι άμα γράφει 8 (όπουδήποτε στην οθόνη, he's 2) σημαίνει εν ώρα για ύπνο. Ποτζεί-ποδά εσύγκοψεν ότι άμα γράφει 9 περνά το σκουπιδιάρικο τζιαι βουρούμε στο παράθυρο να το δούμε.

8:45 είπα του "YiKeS!! Κοίτααα;; Τι ώρα είναι;;;"

- Οττώ!!

"Γλήηηορααα πάμε να κοιμηθούμε!!!", τζιαι πετάσσω τον μες το κρεβάτι.

Το ρολόι βάλλω το απέναντι μας πας τη συρταριέρα. Έμεινε τζι εθώρεν τα λεπτά που αλλάσσαν τζιαι ανακοίνωνεν μου τα έναν προς έναν.

8:49 λαλώ του "YiKeS!! Κοίτα;; Εν 9 η ώρα (έshει εννιάρι μέσα)!! Αργήσαμε!! Γλήορα κλείστα μμάθκια σου!"

Έγινεν 9:18 τζι ακόμα εποshαιρετούσαμεν τους αριθμούς έναν-έναν.

Τζι εσκέφτουμουν.

Εκάμναμεν το τόσο θέμα το ότι έφευκεν ένας αριθμός τζιαι έρκετουν άλλος, that we might as well have gotten up, hug, kiss and say Χρόνια Πολλά.

Τζι εσκέφτουμουν.

Γιατί τούντην γελοιότητα κάμνουμεν την μόνο η ώρα 00:00:01 της 1ης του Γενάρη; Η 11:25 της 31ης του Δεκέμβρη εννα ξανάρτει δηλαδή; Το 9:18 που μόλις έφυεν, εννά ξανάρτει; Οξά εν λλιόττερο σημαντικό που το 00:00 της πρώτης πρώτου;

Έshει 35 λεπτά που φεύκει τόναν λεπτό τζι έρκεται το άλλο, ούλλα μοναδικά τζιαι κυριολεκτικά ανεπανάληπτα. Τζι εντούτοις καθούμαστε τζιαι θωρούμεν τα όπως τους χάχες.

Ενώ αύριο, η ώρα 11:58 θα ξαπολήσουν οι άντρες τον κουγκάν τζιαι θα παν να σταθούν στο χωλ που εν οι γεναίτζιες. Μετά που 2-3 ζάππιγκ θα πετύχουμε το κανάλι που κάμνει το λλιόττερο countdown, θα αλαλάξουν κάποιοι να σβήσουν τα φώτα, ώστι να ιγκωθούν τα σωστά switch τα φώτα θα άψουν τζιαι θα σβήσουν 2-3 φορές σε διάφορους σχηματισμούς (η μια φλορέντζα της κουζίνας με τον πολυέλαιο Α, η άλλη φλορέντζα με τον διάδρομο, ο πολυέλαιος Β με το πόξω της πόρτας, κτλ) ώσπου να μείνει μόνο το δέντρο τζιαι μια φλορέντζα για να μεν shεστούν τυχόν μωρά που κόμα να τζοιμηθούν. Ώστι να γινούν τούτα ούλλα, το κανάλι θα μετρά ήδη λιγότερο που 10 δευτερόλεπτα, οπότε το σπάσμα που κρατά το ρημόκκοντρολ θα αλλάξει κανάλι "έτσι στα άξιππα, να δούμε αν έshει που τους έλειψεν ο χρόνος τζι εμείς τζοιμούμαστεν" για να εισπράξει ένα σύντομο καταπελτικό γιουχάισμα που τους υπόλοιπους στεκάμενους. Τρίααα.... arf arf! Δύοοο... arf arf arf!!! ΕΝΑΑΑΑ!!! Τζιαι τότε συμβαίνει κάτι το υπερκόσμιο, κάτι το απερίγραπτο: αννοίουν τα μμάθκια μας τζιαι θωρούμε για πρώτη φορά στα χρονικά το σόι μας!!! Συνωστισμός στο λιμάνι κυρίες και κύριοι! Βουρά η μάνα στο παιδί και το παιδί στον τζύρη! Όπως τα αυτοκινητούθκια του παναϋρκού, παίρνουμε φόρα τζιαι διούμε ο ένας πας τον άλλο με ανείπωτη χαρά, σφικταγκαλιαζούμαστε, δερνούμαστε πας τες ράshες, φιλιούμαστε τζιαι ευχούμαστε μας χρόνια πολλά τζιαι δώστου πανικό. Γύρω στες 00:02 ποσπαζούμαστε τζιαι κάμνουμε resume τον κουγκάν ωσάν να μη συνέβη τίποτε.

Γιατί το ότι άλλαξε το 2011 τζι έγινεν 2012 εν πιο πανηγυρίσιμο που την αλλαγή του Νιόβρη σε Δεκέμβρη, ή του Ιούνη σε Ιούλη, ή της Κυριακής σε Δευτέρα, ή του 9:18 σε 9:19; Έννεν το κάθε δευτερόλεπτο μοναδικό;

Κάθε χρονιά λαλώ να τους πω ένα Χρόνια Πολλά Σε Όλους, πέρκι δουν ότι εν χρειάζεται να put our lives on pause για να σταθούμε σειρά να shαιρετηστούμε όπως τους γάμους, αλλά πάντα λυγίζουν με. Έρκεται ο ένας, "όι, εγιώ θέλω φιλί", 'ερκεται ο άλλος "τζείνου έδωκες του", έρκεται ο παράλλος, ε εν πάει πιον να φιληθείς με τους μισούς μόνο.

Ασπούμεν τωρά γιατί ο χάσπας τζοιμάται δίπλα μου πας τον καναπέ, εν απόλυτη ησυχία τζιαι απολαμβάννω τες πουμπουρκές, ενώ αύριο θα γίνεται της πουτίγκας έτσι ώρα;

Εν αδικία.

Πάω να φκάλω το πλυντήριο τζιαι να ππέσω.

Καλώς να δεχτούμε το επόμενο λεπτό.