Ανταύγειες* Σαββατοκυρίακου

Έφκαλα για πρώτη φορά τες τρίshες της μούττης μου. Εν επίστεφκα ως τωρά πόση διαφορά κάμνουν - Κατ, έγινα άλλος άνθρωπος! Νιώθω... εξώφυλλο! Ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι, "μα ώσπου εφτάνναν οι γέρημες;!". Ε λοιπόν, παρόλο που δεν τες έκαμνα βρούλλους τζιαι να τες πιάννω παραμάσκαλα, η διαφορά εν θεαματική. Σαμπώς τζιαι έκαμα πλαστική μούττης. Οδηγώ τζιαι κάθε τόσο κορτώνω στο καθρεφτούι για να τη δω.

Με αυτό τον αέρα θεότητας επήα μπακάλη. E σταμάτα να με φαντάζεσαι όπως τον τράουλλο επιτέλους!!! Η μεσήλικη ταμίας, με ύφος «όι ρα Ππινού, αμμά προιτζιά έκαμες χαα», είπεν μου «Όι εφάνηκεν το τζοιλjί σου!» (πρόφέρεται όπως την τζοιλιά αλλά με ιώτα αντί άλφα). Σαμπώς τζιαι ως φίλη καρδιακή ήξερεν ότι ο ένας και μοναδικός καημός που είχα να φαίνουμαι 6 μηνών έγκυος επιτέλους επραγματοποιήθηκεν τζιαι συμμερίζεται τη χαρά μου.

Χαμογελώντας απάντησα «Εννα δω περίοδο, φαγκς». «Ουυυ συγνώμηηη απολογούμαιιιι εν το ήξεραα!!». «Εν τζι η περίοδος καλή», λαλώ της, «εν εντάξει». «Ε μα τζι εσύ, φορείς το εφαρμοστό...» (τάχα "τι περίμενες; Σαν βάλλεις τζιελλαπία"). «Ναι», λαλώ, «πάω γυρεύοντας έτσι σκέδιο που εντύθηκα». Με ανακούφιση για την ανάληψη των ευθυνών μου, αλαλάζει "ε είδες! Φταίω καλό, φταίω;;»

Δυστυχώς, εν εμπόρεσα να απαντήσω γιατί εμπλόκκαρα μεταξύ συνέχισης του πολύ ήπιου ισιώματος (που προφανώς δεν εδούλεφκεν) τζιαι του «βλέπω εσύ έπιας τον μήνα σου, άτε η ώρα η καλή».

Μετά πάω στον Τουρκομαχαλλά παύλα Παsh Παιγνιδοπωλείο. Τζιαμέ που άκουα για πριγκηπικά ημερολόγια με πριγκηπικές πέννες για να γράφω πριγκηπικά μυστικά όπως την πριγκηπική πριγκήπισσα Μπάρπι, ξαφνικά παίζει μια ανακοίνωση «Η μικρή Μαίρη και η μικρή Ξένια να προσέλθουν στην υποδοχή».

Ππεεε!! Καταιγισμός σκέψεων στα 9 μποφώρ το δευτερόλεπτο. Αν η Μαίρη και η Ξένια εν αρκετά μικρές ώστε να τες λαλούν "μικρές", ξέρουν τι σημαίνει "προσέλθουν"; Τζι άτε ξέρουν το "προσέλθουν", ξέρουν τζιαι την υποδοχή;; Τζι άτε ξέρουν τζιαι την υποδοχή (που όπως παρατήρησα πιο μετά, δεν έγραφε πουθενά "Υποδοχή"), αν εν τόσο μικρές ώστε να τες λαλούν "μικρές", ξέρουν που τζεικάτω τζει που ένη να κατευθυνθούν προς όπουδήποτε; Επίσης, μόνο μια φορά έπαιξε η ανακοίνωση. Αν δεν ακούσαν καλά; Που τι chass έshει ένα μωρό "μικρό" που έχασε τη μάμμα του εδώ και ώρα να βάλει φτι στην όποια ανακοίνωση; Άσε που τζιαι φτιν να στήσεις, μάλλον έθθα φκάλεις νόημα αφού θα παρεμβάλλονται κάμποσα "anneeem, anneeeem, gel gel, evet, harasho matrioshka, barbie seviyorum, ishte boyle, gavaryoo parouski, ♫ Ι am a gummy bear, esheksinsin erdogan bey".

Ύστερα που λίο, ξανά «ο μικρός Νικόλας Παπουής να προσέλθει στην υποδοχή». Ο Νικόλας ξέρει ότι εν μικρός; Αν έshει τζιαι κανένα αρφούι, σίουρα εν το ξέρει. Θα του λαλούν ότι τζείνος εν ο μεγάλος. Το επίθετο του ξέρει το; Υποθέτωντας που άλλα μωρά που ξέρω, αν ξέρεις το πλήρες ονοματεπώνυμό σου, τότε δεν είσαι τόσο μικρός ώστε να καταδέχεσαι να σε λαλούν «μικρό».

Τζι εσκέφτουμουν τι θα έκαμνα εγώ αν έχαννα ποττέ τον άθρωπ σε έτσι τόπο. Καταρχάς, η ανακοίνωση που το μεγάφωνο θα ήταν η τελευταία μου λύση, όπως φαντάζομαι ήταν τζιαι των κηδεμόνων των μικρών Μαίρης, Ξένιας και Νικόλα. Οπότε πες ότι εφτάσαμε στο στάδιο της ανακοίνωσης, αφού εσηκώσαμεν ίσια πάνω τους διαδρόμους με τα τράχτα τζιαι τους shοίρους (εννοώ τους διαδρόμους που έχουν τράχτα τζιαι shοίρους, όι ότι οργώσαμε τους διαδρόμους πάνω σε τράχτα τζιαι shοίρους). Επειδή εν έshει chass ο 2 χρονών άθρωπ είτε να ακούσει την μισοπεθαμένη ανακοίνωση «ο μικρός άθρωπ να προσέλθει στην υποδοχή» (γελώ μόνη μου που το σκέφτουμαι) είτε να καταλάβει τι πρέπει να κάμει («Μικρός είσαι! Να προσ-what στην υπο-what?!»), η ανακοίνωση θα κυμαίνεται κάπου along the lines «ΑΑΘΡΩΩΠ! ΑΑΘΡΩΩΠ! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙΙΙΙ;;! ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙ! (δις, τζιαι εννοείται ότι εν εγώ ποννα μιλώ στο μικρόφωνο)». Του άθρωπ μόλις του πεις «άθρωπ, πού είσαι;» νομίζει ότι άρχεται το χωστό τζιαι φερμάρει τζιαμέ που ένη τζιαι δεν ταράσσει ώσπου να τον έβρεις. Α;Α; ;D

Στο στραφίν είδα ότι εξαναντακώσαν οι διαφημίσεις για αιματοχυσία αιμοδοσία (οξά εν αποσυρθήκαν ποττέ; εν όνειρο που είδα αλόπως). Πάντως εν πολλά μαννές. Δείχνουν μια φάτσα βλοσυρή τζιαι δίπλα γράφει «Mια μπουκάλα αίμα μου έσωσε τη ζωή... ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ; ». Θεωρώ ότι η αυθόρμητη αντίδραση εν «ΟΙ, ΌΙ! ΕΓΙΩ ΕΝΗΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΕ!», αφού εν σάννα τζιαι γυρέυκουν τον ...φταίχτη.

Τέσπα. Πάω να φάω τίποτε.