Θέλω σπίτι

Πιάνω μήνυμα που τον παπά μου ότι η πτήση μας για Ελλάδα εν αύριο και λοιπές λεπτομέρειες. Το ίδιο μήνυμα πιάνει και ο χάσπας και ρωτά με αν το έπιασα κι εγώ. Αργότερα μαθαίνω ότι εγώ εν καταλάθος που το έπιασα και ότι ο επίσημος παραλήπτης ήταν ο χάσπας.

Τέλοσπάντων αρχίζουμε να ετοιμαζούμαστε. Έχουμε πρόβλημα με την αμαξού, εν όπως το τράχτορ τζιαι εν την χωρούν οι τόποι. Στα πολλά λαλώ του χάσπα να πάμε στο Jumbo να πιάσουμε μια πελλαροαμαξού μιτσιά 20 ευρώ να φκάλουμεν το φόον μας.

Σε κάποια φάση μαθαίνω ότι ούλλες τζι ούλλες 2 μέρες εννά κάμουμε στην Ελλάδα. Τζιαι λαλώ του "Μα εν για 2 μέρες τούτο ούλλο το κακό; Εν θέλουμεν αμαξού σιόρ, θα τους σύρνω μες το σαtchί τζιαι θα περάσουμε".

Exit χάσπας.  Εγώ βουρώ να έβρω τα πράματά μας, να πακετάρω κτλ. Μετά που λίγη ώρα κτυπά η πόρτα της εισόδου και ανοίγω. Χάσπας, άθρωπ, ούτποτ τζιαι αλλο μια φιγούρα που εν θυμούμαι ντυμένοι στα μαύρα να στέκουνται τζιαι να με θωρούν σοβαροί κι αμίλητοι.

"Shit", λαλώ τους, "ποιος επέθανεν πάλε; (έθθα πάμε ταξίδι τωρά;;)"

Τζιαι εξακολουθούν να με θωρούν αμήχανα. Νέφκουν προς το μέρος μου.

"Εγώ; Σοβαρομιλάτε; Shit. Μα πότε;"

Μετά ήμαστε μες το αυτοκίνητο σπιλακωμένοι να πηαίννουμε αεροδρόμιο. Οι ταπέλλες εγράφαν Ακάκι, Κοκκινοτριμιθιά τζιαι εσκέφτουμουν "μα που πότε χρησιμοποιείται το αεροδρόμιο Λευκωσίας; Εννάν καλά οξά εννα μας πιαν οι Τούρτζιοι;"

Σε κάποια άλλη φάση εβρέθηκα με μια long lost φίλη μου τζιαι εκουβεγκιάζαμε, τζιαι νομίζω έξερεν οτι ήμουν πεθαμένη αλλά εν το εσχολιάζαμε.

~~~~~~~~~~~ 

Σχετικά με το προηγούμενο ποστ, να διευκρινίσω ότι έννεν τα άτομα που με διαβάζουν που θέλω να "κατηγορήσω" αλλά άτομα που γνωρίζουν αυτοί που με διαβάζουν. Τζι εν θέλω να σχολιάζω κάποιον σε κάποιον που τον ξέρει - ένας λόγος εν ότι τούτα που θα δει δαμέ δεν θα είναι η όλη εικόνα μιας κατάστασης τζι εν άδικο για τον "κατηγορημένο". 

Τέσπα, αποφάσισα να γράψω για τα τεύχη* μου. Όι βέβαια όπως τα λαλώ στα ρεσιτάλ που δίνω άμαν είμαι μόνη μου, αλλά σε πιο compact μορφή και, φυσικά, με τρόπο ώστε να μεν με πιάσουν τηλέφωνο μετά οι αναγνώστες-φίλοι τζιαι να ανησυχούν. Αλλά εσείς να ξέρετε ότι εν πιο σοβαρά τα πράματα απ' ότι τα περιγράφω.

:D

Άλλην φοράν όμως. Τωρά είμαι καλά.

Έννεν πράμα να σου περνούν τα νεύρα/λύπη/κτλ ως το πρωί. Μετά εννά πρέπει να καταβάλεις έξτρα προσπάθεια να φαίνεσαι πειραγμένος αν θέλεις να σε πάρει σοβαρά ο άλλος.

Τέσπα.

υ.γ. εν είχα τίτλο τζιαι έβαλα σας κάτι άλλο

Έχω τεύχη*

*που θα έλεγε και η Neerie...

...και θα το έβρισκε η Εόλικα και θα έθελε μηλούι.

Τέσπα. Τελευταίως βασανίζουν με διάφορα.

Τζιαι όσο τα στοιβάζω τζιαι δεν τα εκτονώνω, πιντώνουνται τους τζι άλλα.

Αλλά πάντα έτσι ήμουν.

Στοίβασε τζιαι να στοιβάσεις. Έκρηξη εν έρκετουν, το πολύ-πολύ να δρατζιάσει κανένα σπυρούι. Τούτη η αυτοσυγκρότησή μου (έshει έτσι λέξη, έννε;) έφκαλεν τα νάμια. Αυτοεκτονώνω τα ούλλα πουμέσα μου ή/και σε fantastic fights.

Ένα που τα τεύχη* που με λυπούν εν τζιαι το ότι το μπλογκ έπαψε πλέον να προσφέρεται για εκτόνωση σοβαρών καταστάσεων, τόσο επειδή διαβάζουν με άτομα που με ξέρουν όσο και επειδή γενικώς άρκεψα να μεν πολλοείμαι ο εαυτός μου. Αν γράψω ακριβώς όπως τα σκέφτουμαι, έθθα καταλάβει κανένας τίποτε. Το ερώτημα είναι "γιατί με νοιάζει είπαμε;".

Come to think of it, τούτο είναι ακριβώς ο εαυτός μου. Να μεν είμαι ο εαυτός μου.

Τα τεύχη* μου εγνωρίσαν το μεγάλο μομέντουμ τους που τότε με το babynaming. Ο κύβος/μπαλάκι/whatever-it-is-that-is-in-one's-field ήταν σε εμένα να αποφασίσω για το όνομα του -παρεμπιπτόντως, άπαιχτου πανέμορφου απίστευτου τέρουλλου- Ούτποτ. Επήα τζιαι στα μέμορι λέηνς μου, εσκάλισα, ετσάππισα, έβαλα κόπρι.

Μέσα στον όλο κυκεώνα, έμαθα ότι που εγεννήθηκα τζιαι για 9 μήνες ελαλούσαν με Σούλλα.

Μετά ευτυχώς κάτι έπαθα τζιαι ετάξαν με κάπου αλλού τζι έγιανα.

Τέλοσπάντων.

Εν έχω όρεξη.

Υψόμετρο

Καλά ρε Ούτποτ, καλά ρε μάνα μου, πού εκατάλαβες ότι σαν σε εκράτουν στέκοντας έκατσα; Αφού εν άλλαξα στάση τα γέρημα. Επόλλυνεν τίποτε το οξυγόνο; Ρούφα τζι εν καλό :ζ

Όι α;

Ας κουρεύονται

Ένας τίτλος με πολλούς αποδέκτες, οι πλείστοι σε έδρανα.

Σιγά όμως μεν ασχοληθώ με πελλάρες - είπαμεν τα νέα τζιαι την τηλεόραση γενικώς έκοψα τα εδώ και πάρα πολύ καιρό, οπότε δεν έχω ιδέα τι σκαταγίνεστε.

Έβρετε οπωσδήποτε ακουστικά, μπηχτείτε τα στα σωστά αυτιά, δυναμώστε το τσας, πατάτες αντιναχτές  play τζιαι κλείστε τα μάθκια σας.

Εν σας περιπαίζω (όπως τζείνους με τα έδρανα), μόνο έτσι "βλέπεται" το πιο πάνω βίτεο που δεν γίνεται embed σε μπλογκ - εν τέλειο, έshει γέλιο τζιαι είναι τζιαι χαλαρωτικό :D

Sit tight :)

Πάει μου το mohawk?

Τζιαι ακόμα 12 ένη

Είμαι περίεργη πότε εννά ξορτώσω να πω της βουλγάρας την κουβέντα με το καλημέρα. Που την Πέμπτη ως την Τρίτη σκέφτουμαι τρόπους να της το πω τζιαι διώ τζιαι άπειρα ρεσιτάλ ισιώματος νύφης βουλγάρας.

Έρκεται η Τετάρτη τζιαι κρύφω ως πάρατζει. Βασικά πάντα κάτι συμβαίνει τζιαι αναβάλλω το ίσιωμα. Πιχί σήμερα, μόλις τους άνοιξα την πόρτα τζιαι εshιονοστήκαν μέσα με γεια σου με καλώστον, εshούτταρεν μέσα επίσης ο ποντικόshυλλος του γείτονα τζιαι ξοπίσω του ο γείτονας να του λαλεί ευγενικά "Λίζα, έλα". ΤΡΑΒΑ ΣΥΝΑΞΕ ΤΟΝ ΓΙΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΡΤΕΡΑΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΤΖΙΑΙ "Εντάξει, παπά, έρκουμαι".

Ε μετά εκκεντρίστηκα τζι έπια τον Ούτποτ τζι εφύαμεν. Έσυρα τον μες το σαtchί (σλιγκ) τζι επήαμε Μωλλ. Τι σκατά νομίζουν ότι κάμνουν στο Κκαρφούρ; Τάχα ανακαινίζουν το έτσι κωλοσκέδιο; Έκαμα shίλιες ώρες να γυρέφκω θκυο πράματα που υπέθετα ότι θα ήταν δίπλα-δίπλα: πανιά τζιαι μωρομάντηλα. Με τα shίλια ζόρκα τζιαι τες shίλιες ερωτήσεις ήβραμεν τα πανιά - που ήταν λογικό να ΜΕΝΝΕΝ κοντά στες σερβιέττες, τα shampoo, τα ρολά τζιαι τούτα ούλλα. Μετά που τρεις shιλλιάες ζόρκα ήβραμεν τζιαι τα μωρομάντηλα - που ήταν ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ 7 ΔΙΑΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΤΕΣ ΣΑΛΤΣΕΣ ΤΖΙΑΙ ΤΑ ΜΠΑΡΠΑΠΕΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΑ.

Πάλε εκκεντρίστηκα τζι έπια τον ούτποτ τζι εφύαμε.

Ο χεσμένος πλέον ούτποτ ετσιρίλλαν σε ούλλη τη διαδρομή ώσπου να έρτουμε σπίτι τζι εγώ να του λαλώ "όοιι άγγελέ μουυυ, όιι μωρό μουυυ, φτάνουμε μωράκι μου καλόοοο ΑΗΣΜΕ ΓΙΕ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΤΙΜΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (απαντώντας σε ένα billboard), εντάξει αγαπούλα μου εφτάσαμεε ΠΕΡΚΙ ΝΑ ΕΠΙΕΡΩΣΕΣ ΘΕΜΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΒΡΟΥΝ ΕΤΣΙ ΣΛΟΓΚΑΝ, όι μωρούι μου καλό μουυυ, φτάνουμεν αγάπη μουυ καλήηη ΡΕΞΕ ΜΑΡΗ ΕΔΕΚ ΠΟΝΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΝΑ ΣΠΑΣΩ ΤΑ ΚΑΛΟΥΠΙΑ, ΣΠΑΣΤΑ ΕΣΟΥ, όιι αγγελούι μου μικρό μουυυ, άτε αγαπουά μου εφτάσαμε ματάκια μουυ, μεν κλαίεις λεεε,  ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑΙ, όοι το μωρό μουυυ, ξέρω το αγάπη μου τρων σε τα κακκάκια, ΙΝΤΑΛΟΣ ΣΕ ΕΠΟΖΑΡΑΝ ΕΤΣΙ, ΕΙΠΑΝ ΣΟΥ ΚΑΦΚΕΙΣ ΚΑΡΚΙΕΣ ΑΛΟΠΩΣ, άντεξε μιτσικουράκι μου και ήρταμε "ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΖΙΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ - Α-Γ-Γ-Ι-Α-Ο-Λ-Α-Ν, Ρ-Ε-Ξ-Ε-Τ-Ζ-Ε-Ι" ντάξει αγοράκι μου συγνώμη που συμώνω βλεε, μα εν πράματα τούτα μες τες στράτες ρε μωρό μουυ ρεε, όοιι άγγελε μου όιιι, ΕΙΤΕ ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΤΕ ΠΕΛΑΤΗΣ, ΕΣΟΥ ΝΝΑΜΠΟΝΝΑ ΚΑΜΕΙΣ, ΠΕΡΚΙ ΝΑ ΠΙΕΡΩΣΕΣ ΤΖΙ ΕΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΛΟΓΚΑΝ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΖΙΑΙ ΤΟ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ, ντάξει μωρούι μου καλόο έτοοο φτάνουμεεε ΑΤΕ ΑΨΕ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΖΙ ΕΝΝΑ ΑΡΚΕΨΩ ΤΖΙ ΕΓΩ ΝΑ ΤΣΙΡΙΛΛΩ ΤΩΡΑ ντάξει αγάπη μου ντάξει..."

Τωρά ο Ούτποτ τζοιμάται τζιαι η βουλγάρα κάμνει χούβερ γυρόν του ενώ μιλά μου ψυθιριστά για να μεν τον ξυπνήσουμε.

Παγκόσμια Μέρα Αυτισμού

Τη Δευτέρα, 5 Απριλίου, ποννα πάτε δουλειά να πείτε του μάστρου σας να μεν νομίζει ότι επειδή η γιορτή του έππεσε Κυριακή εννά γλυτώσει το τζιέρασμα, τζιαι ευχηθείτε του να ζήσει "για εχτές".

[ok, actually άκυρο, πολλά όμως! Έχασα το λοαρκασμό με τες ημερομηνίες (είδες άμαν κάθεται τζιαι ξιέται το πλάζμα;) - εν σήμερα η μέρα αυτισμού γι' αυτό να μας ζήσουν οι μαστόροι μας τζιαι ο Μποπ ο Μάστορας.]

Κατά τ' άλλα, αντιγράφω που τη Στέλλα που αντιγράφει που τη Μαρία:

Αυριο , 2/4 ειναι η παγκοσμια μερα του αυτισμου, το κακο με τον αυτισμο ειναι οτι βρισκεται στην αφανεια , ειναι μια διαταραχη που κανει τους ασχετους με αυτην να αντιδρουν περιεργα οταν αντιμετωπιζουν ενα αυτιστικο , πολυ συχνα μας κραζουν γιατι ειμαστε τοσο χαλαροι με τα ," κακομαθημενα παιδια μας " , και ξερεις, το μονο που δεν χρειαζονται ειναι να τα κλεισουμε μεσα στο σπιτι , βοηθωντας ετσι να μεινει αυτισμος και στο μελλον στην αφανεια .

Γιατι θα με δεις στο σουπερμαρκετ μαζι με τον Παυλο ανυπομονο ,θα με δεις στο δρομο με το παιδι να πεταριζει , θα τον ακουσεις σε δημοσιο χωρο να φωναζει αναρμοστα οταν δεν μπορει να γινει κατι, ....και εγω, και καθε εγω-γονιος θα πρεπει να χειριστω την κατασταση που εσυ ισως δεν αντεχεις να βλεπεις.

Αν εχεις blog και θελεις να βοηθησεις, βαλε αυτο το βιντεακι και πες και δυο λογια , βοηθησε σε αυτο που εχουμε πραγματικα αναγκη,

......να μας κατανοησεις.