Συναυλίες - Μέρος Α΄

Ούφφου θέλω να κάμω tour.

Όχι στα νησιά. Συναυλιακό.

Όι εγώ να τραγουδώ ρε.

(Άτε να δούμεν αν τα έβρουμε σήμερα)

Εννοώ να πηαίννω όπου έshει συναυλίες τζιαι να τες παρακολουθώ (η neerie φταίει).

(Σάννα μου ήβραμεν τα)

Τζιαι εν εννοώ συναυλίες της Φιλαρμονικής της Αστυνομίας ή του Τερλέγκα. Ή της Βίsshης. No offence.

Εννοώ συναυλίες του στυλ που εμπουχτίσαμε δαμέ στην Κυπρούσκαγια: ροκ φεστιβάλς.

Τζιαι όι που εγχώρια σχολικά συγκροτηματάκια που τους συστήνεις στη μάνα τους πρώτα τζιαι μετά αρκέφκουν να τραγουδούν. No offence.

Μα καλάν, πόσον δύσκολο είναι να πω που μιας αρκής τι εννοώ τζι έσπασα μας;!

Ούφφου εν με θέλει τούντο ποστ.

Πάω να γείρω τίποτε να ακούω τζι έρκουμαι.

  Τζιαι να έβρω τζιαι τίτλο. 
 -------------------------
 

ΑΜΗΝ ΑΜΗΝ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ. Έκαμα κκέφιν (μεν δεις) τζι ήρτα.


Το λοιπό.

Σε decent ροκ συναυλία έshει να πάω που τον τζιαιρό που εσπούδαζα (2-3 χρόνια δηλαδή - ΜΕΝ ΜΟΥ ΠΝΙΕΣΤΕ ΜΟΝΟΝ, πιέτε λλίο νερό). Για να ξαναπήγαινα αφότου αποφοίτησα (είπαμε πότε), έπρεπε πλέον να υπολογίζω τζιαι την τιμή του αεροπορικού μαζί. Όι δυστυχήματος ρε. Εισιτηρίου εννοώ.

Αρκέψαμεν πάλε.

Το λοιπόν εννά μ’ αφήκεις να μιλήσω;!

Τωρά σαν γράφω ακούω το KoRn - Shoots and Ladders (ούφφου εν πολλά σέξυ το γέρημο, πέρκι εν ημπεί κανένας μέσα τωρά).

Στο πρώτο έτος σπουδών μου, κάθε Παρασκευή επήαιννα Alcatraz (ένα rock club). Όι πέτρενο ρόπαλο ρε. Ούφφουrgh.

Τωρά τούντο αήπιν της αυτοσαντάνωσης πόθθεν το αγγονίστηκα;! Αλόπως που τη φορά που όταν επήα για μάστερ σε άλλη πόλη και ήθελα να κατατοπιστώ στα βασικά ρωτώντας if there is a rock club in town, τζι απαντήσαν μου "Αs in rock CLIMBING?". Aντιλαμβάνεστε ότι στη νέα εκείνη πόλη ενήστεψα το head banging.

Ετέλειωσεν τζιαι το τραούδιν. Τωρά ακούω το Blind, όπου θα κατέληγε η κουβέντα με το Αλκατράζ. Στο Αλκατράζ επαίζαν το Blind τζιαι ήμουν φατσιημένη μαζί του χωρίς να ξέρω ούτε πώς το λένε ούτε ποιο ήταν το συγκρότημα. Εταιρειών, ΝΑΙ. Ε μα εν τζι εννα με σπάσεις.

Προς το τέλος τoυ πρώτου ακαδημαϊκού (στραβάρα μου) έτους, έπεισεν με μια Ισπανίδα εράσμους να πάμε στο Brighton (6 ώρες μακριά) όπου θα είχε ένα Music Festival. Ένηξέρω γιατί επείστηκα (ανίδεη τότε γαρ) αφού που τα 283475 συγκροτήματα εγώ ήξερα μόνο τους Therapy.

Το φεστιβάλ ήταν τριήμερο (αλλά εμείς πήγαμε μόνο την τελευταία μέρα) και λάμβανε χώρα in the middle of practically nowhere. Ούτε θυμούμαι πώς τα ήβραμε να πάμε. Νομίζω επετύχαμε τυχαία ένα ειδικά ναυλωμένο λεωφορείο και μας πήρε. Ήταν ένας τεράστιος τελλιασμένος χώρος με σκηνές μικρές και μεγάλες (as in πίστες, αλλά και as in tents), με άπειρα συγκροτήματα, καταστηματούθκια με προϊόντα τύπου ονειροπαγίδες, βαφές μαλλιών (έπιασα μια μπλε σκούρο), tattoo parlors, σαγλοφαγάδικα, αντίσκηνα των attendees, κτλ.

Ώσπου νάρτει η ώρα των Therapy να παίξουν, εθκιανευκούμαστεν στες άλλες υπο-συναυλίες, άλλες σε υπάιθριες σκηνές, άλλες σε κλειστές, σε μαγαζούθκια, κτλ. Όταν εκόντεψεν η ώρα, είπαμεν να μεν ξομακρίσουμε πολλά αλλά να είμαστε κάπου κοντά στην τέντα όπου θα επαίζαν. Στη πιο μεγάλη σκηνή του event, επαίζαν (προφανώς) τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα, τα οποία εγώ είτε δεν ήξερα είτε μου ήταν αδιάφορα. Ώσπου τζιαι απόσύρεται το ένα συγκρότημα τζιαι ο κόσμος εισέρχεται σε ένα αλλοπρόσαλλο mode εν όψει του επόμενου συγκροτήματος. "Μα ποιοι έχουν σειρά τέλοσπάντων;", σκέφτηκα και ανέτρεξα στο πρόγραμμα: Korn. Ξέρουμεν τους; Η μάνα τους;

Στη σκηνή εβουρούσαν τεχνικοί πάνω κάτω να στήσουν τα νέα σκηνικά, θυμούμαι εβάλαν παιδικά παιγνίδια και κούκλες φουσκωτές (ποτζείνες για τους πολλά ανυπόθετα νηστικούς, γιου νόου;). Ο κόσμος εσφάδαζεν εκ των προτέρων. Επιτέλους, εξαφανίζουνται οι τεχνικοί τζιαι φκαίνει στη σκηνή το συγκρότημα. Επήραν τες θέσεις τους οι οργανοπαίχτες, με γεια σας με καλώστους - ούτε πως είshεν άλλους τζιαμέ, αντινάσσει τζιαι μιαν κλωτσιά ο πολλά pissed off τραγουδιστής της κούκλας τζιαι ξεκινά το τρίξιμο των οργάνων.

"Απαναγία μου τζιαι ξέρω τούντο τραούδιν".

"ΑΑΑΑRRRREEEE YOUUUU REAAADDDYYYYYYYYEURGH?????", βρυχάται ο τραγ.

Κάτι μπίλλισσες γκόμενες σε κάτι ώμους πάνω, εκάμναν όπως τες σφαμένες. Εφωνάζαν του "marry me", μεταξύ άλλων.

Εγώ είχα μείνει ψιλοχάσκοντας γιατί, όπως προέκυπτε, το τραγούδι ήταν ΤΟ τραγούδι!!! Ήταν το Blind. AMANAMOYMANAMOY ΒΑΣΤΑΤΕΜΕΕΕΕ, MAAARRRYYYYYY MEEEEEEEEE!!!!!

*sigh*

To μόνο λάθος που είχαν εν που εκάμναν σαμπώς τζι ήταν μόνοι τους! Ούτε πως είμασταν 837659286 πλάζματα που κάτω! Όπως pissed off εμφανιστήκαν, το ίδιο pissed off εκλωτσοκοπήσαν τα σκηνικά τζι εφύαν. Εζαομουτσούνιασα, η αλήθκεια - "Συγνώμην, κύριε;;; I actually PAID to be here?? Πε μας κανένα γεια, κανένα θέκκιου, κανένα γουωτέβερ;;", σκέφτηκε η αθώα χωριατοπούλα που ήταν μαθημένη στες αγαπησιάρηκες στιχομυθίες μεταξύ τραγουδοποιπών και κοινού.

Εν είχαν λάθος.

Άκυρο για τους Therapy, τζείνους εν μόνους τους που τους είδα στη Γλασκώβη. Tωρά στο Brighton γιατί επήα εννά σπάσω...

Τέσπα. Μετά το πέρας του φεστιβάλ, we were herded out of the site και μας στοίβασαν σε τραίνα που παραδόξως μας περίμεναν σε κάτι κάμπους παραπέρα και κινήσαμε για το άγνωστο (εν είshεν ΤΙΠΟΤΕ γυρώ, ούτε σταθμούς λεωφορείων, ούτε ταξιά, ούτε τίποτε). Ένιωσα όπως τους Εβραίους :ζ. Ακόμα τζιαι στη μνήμη μου τωρά έχω τη φάση μαυρόασπρη. Kάπου μου κάμνει λλίο shιονούι, εν καταλάβω γιατί ακολουθούσα χωρίς να έχω ιδέα πού πάμε.

Ήταν μεσάνυχτα όταν φτάσαμε σε πολιτισμό. Το λεωφορείο για την πόλη μας θα έφευγε στις 6 το πρωί. Άλλο shιονούι δαμέ: γιατί εν το έξερα που πριν; γιατί εν εκανόνισα να μείνουμε πούποτε; άφηκα τα ούλλα πας την ερασμία τζιαι ακολουθούσα την όπως το αρνί.

Αγγλία γαρ, τα πάντα ήτο κλειστά. Είshε ΜΟΝΟ ένα 24ωρο καφέ thing, όπου αποφασίσαμε να περάσουμε τη νύχτα προσποιούμενες τες όξυπνες. Αηστομπελάς, εν είχαμεν με λεφτά πάνω μας για να παραγγέλλουμε πράματα ώστε να μεν μας θκιώξουν. Για μένα ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ετζοιμήθηκα κάθοντας for what seemed like a century. Η ερασμία έθελεν βόλτες στην παραλία τζιαι εκούνταν με να ξυπνήσω για να με ρωτήσει αν τζοιμούμαι.

Ππεε, shίλλιες σελίδες.

Τζιαι κόμα εν είπα για τον Greg!!!

Ας κάμουμε διάλειμμα και θα επανέλθω σε άλλο ποστ για τη συνέχεια.

υ.γ1. ήβρα τζιαι τίτλο.

υ.γ2. την ερασμία εν την εξαναείδα τζιαι παρόλο που είχα τη διεύθυνση της στο obscure χωρκό της στην Ισπανία, τα γράμματά μου έρκουνταν πίσω.
υ.γ3. ..που μαζί με το γεγονός ότι το φεστιβάλ όχι μόνο δεν επαναλήφθηκε αλλά ούτε καμιά αναφορά σε αυτό βρήκα πουθενά έκτοτε, αρχίζω να πιστεύω ότι έχω παραισθήσεις.
υ.γ4. wtf o_O Πρέπει να έβρω τουλάχιστο μια φωτογραφία. Εννά έχω λαλείς;

To build or not to build.

Αυτό το ποστ θα το συσταρίσω σε περίοπτη θέση εδώ δεξιά στο περιθώριο για να προσθέτετε ό,τι σας κατεβεί και όποτε σας κατεβεί.

Που λέτε, θέλω απόψεις σχετικά με το να χτίσω σπίτι. Όι εγώ ρε, ο κτίστης. Αλλά για μένα.

Πιχί, τι να προσέξω, τι να αποφύγω, τι να επιδιώξω - σε διάφορους τομείς: από κατασκευαστικά υλικά, αρχιτεκτονική, επιδοτήσεις του κράτους, οικονομικές λύσεις, κτλ. Ό,τι ξέρετε τζι εν καλό.

Εννοείται ότι έχω κάποιες προτιμήσεις υπόψη, αλλά θα ήθελα να ακούσω και την όποια εμπειρογνωμοσύνη σας.

Εν αποφασίστηκεν ακόμα οριστικά η ανέγερση οικίας, αλλά έχουμε τόσο απηυδήσει με τες γερημίες που αγοράζεις έτοιμες με μισό εκατομμύριο ευρώ που το σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά (αν θα δώκω ποννά δώκω μισό εκατομμύριο *γλουπ* I might as well own double the land and the house).

Ευχαριστώ εκ των προτέρων :)

Ε(ΔΟ)Ν αντρέπουνται *UPDATED*

Στες αφίσες που διαφημίζουν τες συναυλίες Κατσιμίχα, Παπακωνσταντίνου και λοιπών, ως σύνθημα της οργάνωσης πλασάρεται το «Αγώνας για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ». Χαζίρι να δώκω πας το στύλλο όπου ήταν αναρτημένες.

ΠΟΙΑΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΡΕ ΠΟΘΚΙΑΝΤΡΑΠΟΙ ΚΑΠΗΛΟΙ.

ΡΕΞΕΤΕ ΡΕ ΠΟΥ ΔΑΜΕ.

Update: Έκαμα λάθος στην απόδοση του συνθήματος. Εξαναείδα το σήμερα. Το πραγματικό εν ακόμα πιο αισχρό!!! "Αγώνας για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΛΥΣΗ"

Για να είμαι τέλεια ειλικρινής, εψιλογέλασα.

*sigh*

Γιουρίκα:

Γιε μου;!;! ΜΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΡΗΧΤΑΛΛΑΣ!!!

Σε ποιον έμπηξε ταύτην τη φωνή η Sike την ώρα που προσπαθούσε ημισκυφτή να μαζέψει τα ψώνια που το αυτοκίνητο;

α) Στον αέρα που της εσήκωνε τη φούστα
β) το α
γ) όλα τα πιο πάνω

Νάμπον ρε τούντο κακόν σήμερα, τσκ τσκ τσκ... :ζ

Εθθυμήθηκα το τούτο που πρωτοείδα στου νουροκορτωμένου κύριου ημερολόγιου:

Ξενέρα Πλήρης

Μπορώ να πω ότι έως και χαλάστηκα.

Ο λόγος για το γάμο, το προσκλητήριο του οποίου αποτέλεσε αντικείμενο μεγάλου διαγωνισμού που διεξήχθη με έπαθλο ένα γύρο και με νικητή το Τσαρτελλούι.

Εκτήτζιασα πολλά. Άμα σου δώσουν έτσι προσκλητήριο, τι σκέφτεσαι; Εν σκέφτεσαι ότι θα πρέπει να ξεθάψεις τες καρναβαλλίστικές σας στολές από τότε που ντύθηκε ο μεν χάσπας Κροίσος Σαουδάραβας κι εσύ χανούμισσα με τα χρυσά φλουριά να κατσιαρίζουν στο κάθε σου σούσμα; Έθθα πρέπει να φορτωθείς ό,τι βρέθεται εύκαιρο σε χρυσό κόσμημα; Εν σκέφτεσαι ότι το σκηνικό θα είναι οπωσδήποτε οι χίλιες και μία νύχτες, με τέντες και βελούδινα μαξιλάρια και ναργιλέδες; Ότι, για όσους δεν ναυλώσουν απευθείας πτήσεις με το περσικό τους χαλί στο χώρο, θα παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στο Park&Ride και από εκεί θα επιβιβάζονται σε καμήλες για να παν στην όαση-χώρο της δεξίωσης; Ότι θα απλώνετε και θα παρακολουθείτε εκστατικά αραπίνες μαύρες ερωτιάρες να λικνίζονται στον αργό chillout ρυθμό του ταμπουλεκκιού μέχρι να καταφθάσουν οι νεόνυμφοι; Ότι με ένα σάλπισμα θα βουρήσουν οι αραπίνες να χωστούν και θα ανοίξουν οι πύλες για να περάσει μέσα το καραβάνι με πρώτα τα παρανυμφάκια (μίνι τζελλαπιούες και χρυσά φλουριά) ενώ θα ακολουθούν τα βαγόνια με τους συμπέθερους και τους κουμπάρους ντυμένους Σεβάχ και Αησέδες; Και αφού όλοι αυτοί πάρουν τις θέσεις τους, δεν θα αναδυθεί από την πίστα ένα τεράστιο λυχνάρι το οποίο θα σπεύσουν τα άπειρα παρανυφάκια να τρίψουν και τότε θα βγει από μέσα το αντρόγυνο ωσάν Αλαντίν και Τζήνι; Ότι το δείπνο θα περιλαμβάνει παστουρμά καμήλας και shοιρομέρι αλόγου; Ότι ο food and beverage manager θα είναι ντυμένος Αλή Μπαμπάς, οι δε σερβιτόροι, όπως και οι παρκαδόροι χαλιών, Σαράντα Κλέφτες; Ότι το κεραστικό θα είναι a delight of some sort, η δε μπομπονιέρα ένας μικρός ναργιλές;

Όσο cheapικο τζιαι πατρωνέλλικο και να είναι ένα αξέσορι (βλ. προσκλητήριο), οφείλει να παραπέμπει και να συνάδει με το όλο theme. Ευτυχώς που εν εκατάφερα να πάω, όσο κι αν το ήθελα (για τους πιο πάνω λόγους). Μόνο που είδα το λουκούμι, εκατάλαβα περί τίνος καρακιτσαριού επρόκειτο η εκδήλωσις (όπως τες ταινίες, που καταλάβεις τι είδους υπόθεση είχαν από τη μουσική των τίτλων τέλους).

(ΠΟΛΛΑ άκυρο το background choice, ξέρω) ΕΝ ΕΙΣΑΓΕΙΣ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΧΡΥΣΟΥΣ ΠΑΠΥΡΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ TZIAI META NA ΜΟΥ ΚΟΤΤΑΣ ΕΤΣΙ ΛΟΥΚΟΥΜΙ ΤΑ ΓΕΡΗΜΑ. Αν θα κάμεις την δουλειάν, κάμε την καλά! Έβρε κανένα μαστραππούι αράπικο τζιαι βάρτο μέσα! Τζιαι πέψε μου αλλο κανένα παπυρίδιο να με ευχαριστάς για τα σμύρνα, τα ρουμπίνια και τους ράβδους χρυσού που έστειλα.

Την επομένη έτυχα πλήρους ενημέρωσης από τον χαπίπι που με εκπροσώπησε στην γαμήλια αυτή δεξίωση, η οποία μου επιβεβαίωσε τις υποψίες περί ανυποθεθκιάς (απελευθέρωση πεζουνιών και προβολή ταινίας μεγάλου μήκους με τις μεγάλες στιγμές της προγαμιαίας σχέσης being the highlights *πγιουκ*).

Αλόπως να αρκέψω να διοργανώνω arabian nights themed parties τζιαι κανεί. Σάννα μου έχω το.

υ.γ. on second thoughts, πιθανώς ένας βέρος αράπης να έκαμνε όντως τέθκοιο παραθκιάνταλο γάμο ενώ το τέλειο οριένταλ theme να το πετυχαίναμε εμείς οι άσχετοι στην προσπάθειά μας να φατσάρουμε βέροι αράπηες. Ξέρω; Τέσπα.

 

υ.γ2. έγραψα ποστ χωρίς να έχω πάει. Σκέφτου να πήαιννα.

υ.γ3. άσχετο. Εχτές νομίζω πέτυχα σε άσχετο σημείο της Λευκωσίας τζείνον τον τύπο που ήρτεν τζι εκλάφτηκεν μου σπίτι τζι έδωκα του 20 ευρώ... Πάλε έθελε "βοήθεια" τζιαι απλά είπαμεν του "σόρρυ". Εν τον ελίντσαρα γιατί εν ήμουν 1000% ότι ήταν τζείνος τζι είπα να μεν φκάλω νάμιν. Μετά που έφυεν εσιουρεύτηκα όμωςτζι εκτήτζιασα. Έθελα να τον ρωτήσω αν εσάστηκεν το αυτοκίνητό του τζι αν μπορεί να μου επιστρέψει τα λεφτά μου όπως μου έταξεν. Ντέαμ.

Καιρός ήταν.

Από email που κατέφθασε σήμερα:

Έκτακτη Προειδοποίηση Κοινού

Συστηματική Παραβίαση του Περι Προστασίας της Παραλίας Νόμου (Κεφ.59 και Νόμοι 22 του 1961 και συναφείς μέχρι 206(Ι) του 2004 άρθρο 5Η(1)(γ). (ιδε Ε.Ε. Παρ.ΙΙΙ (Ι) αρ.4289, 4/7/2008, Κ.Δ.Π.257/2008.

Με βάση την πιο πάνω νομοθεσία «τα ανώτατα δικαιώματα για την παροχή «υπηρεσιών» στην παραλία από αδειούχους και απο αρχές τοπικής διοικήσεως δηλαδή για την ενοικίαση των πιο κάτω είναι τα ακόλουθα: (προσοχή! «υπηρεσίες» σύμφωνα με τον νόμο είναι η ενοικίαση ομπρέλας και κρεβατιού της θάλασσας ΜΟΝΟΝ)

“Υπηρεσίες” ΜΕΓΙΣΤΕΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ:

(1) Ομπρέλα Θάλασσας = €2,50 για κάθε ημέρα ή μέρος αυτής.

(2) Κρεβάτι θάλασσας = €2,50 για κάθε ημέρα ή μέρος αυτής.

Στις πιο πάνω τιμές περιλαμβάνεται και ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ).

(3) Επίσης με βάση τον πιο πάνω Νόμο «ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ» είναι μόνο δύο πράγματα: (ι) ενοικίαση Ομπρέλας Θάλασσας και (ιι) ενοικίαση Κρεβατιού της θάλασσας.

(4) Πάντοτε με βάση τον πιο πάνω Νόμο «Παραλία» είναι : ξηρά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ιδιοκτησίας (Κρατική, Ιδιωτική, Εκμισθωμένη, του ΚΟΤ , Τμήματος Δασών, κλπ, κλπ οποιαδήποτε παραλία) με πλάτος ή βάθος εντός της ξηράς= 100 υάρδες ή 91,4 μέτρα από την ανώτατη στάθμη της παλίρροιας.

Υπάρχει χιονοστιβάδα καταγγελιών στην γραμμή παραπόνων Θάλασσας & Παραλίας του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού 22-69-12-12 : ότι μερικά ξενοδοχεία στον κόλπο Λάρνακος στις παραλίες Πύλας επιβάλλουν παράνομη χρέωση από €10 μέχρι και €20 ανα άτομο για μία ομπρελα και ένα κρεβατάκι. Η χρέωση ενδεχομένως να συνοδεύεται και με παραπλανητική απόδειξη ή εισιτήριο.

«Παραπλανητική» γιατί:

(5) Ενώ η νομοθεσία καθορίζει ρητά ότι «υπηρεσίες» είναι μόνο κρεβατάκι και ομπρέλα, η απόδειξη συχνά και παραπλανητικά, δηλώνει ότι προσφέρονται: «χώρος στάθμευσης, δωμάτιο αλλαγής και ντούς και άλλα», Χωρίς ποτέ αυτά να ζητούνται ή/και να παρασχεθούν τέτοιες υπηρεσίες στην άμμο της παραλίας!.

(6) Επιπρόσθετα ψευδώς και παραπλανητικά το έντυπο απόδειξης ενδεχομένως να φέρει και τον τίτλο «pool day pass ticket» «ημερήσιο εισιτήριο πισίνας» ενώ αυτό προσφέρεται καταφανώς επι της αμμώδους παραλίας στους λουόμενους μόνο 5 με 6 περίπου μέτρα από το νερό της θάλασσας!

Παρακαλούμε θερμά το Κοινό όπως ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΟΣΟ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ €2,50 ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (ομπρέλα ή κρεββατάκι). Παρακαλούμε όπως το Κοινό, καταγγέλλει άμεσα ολες τις περιπτώσεις αισχροκέρδειας/υπερχρέωσης στον ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑΣ της Τοπικής Αρχής ο οποίος οφείλει αμέσως να εφαρμόσει την νομοθεσία.

Σε περίπτωση οποιουδήποτε παράλιου ή ενάλιου προβλήματος, παρατήρησης, παραπόνου ή καταγγελίας παρακαλούμε το κοινό να χρησιμοποιεί την γραμμή παραπόνων ΘΑΛΑΣΣΑΣ & ΠΑΡΑΛΙΑΣ του ΚΟΤ 22-69-12-12

-------------------------

Βέεερι νάις. Περιμένετε τηλεφώνημά μου που συγκεκριμένη παραλία ξενοδοχείου στη Λεμεσό... Παρεμπιπτόντως, στη Λεμεσό βρήκα τις πιο οργανωμένες παραλίες: κρεβατάκι, ομπρέλα, τραπεζάκι, τασάκι με βρεγμένη άμμο, ντελίβερι από τα γύρω φαγάδικα ΚΑΙ κούππα για τα πόθκια. Κύριος! Για 2,50 ΕΥΡΩ. Άμα τα ζήσεις, εν μπορείς δίχα τους. Επήα τζιαι Λάρνακα τζιαι Πρωττάρας και αλλού, αλλά νιώθω χαμένη και ανάπηρη χωρίς την κούππα για τα πόθκια! Το κρεβατάκι γίνεται shέσεμέσα που τα πηλά.

Shαιρετούμεν

Εκστρατεία Χαιρετίσματος ΣΙΚ

Ο Σύνδεσμος Iσιώματος Κόσμου εξαγγέλει την Εκστρατεία Χαιρετίσματος, η οποία φιλοδοξεί να καταστεί θεσμός και να εισχωρήσει στο γαίμα μας τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζι.

Αρχίζοντας από σήμερα, τα μέλη του ΣΙΚ θα χαιρετούν τον κόσμο στο δρόμο. Όχι ενώ περπατούν σε πολυσύχναστη οδό ή στο Μωλλ, γιατί έτσι θα ειδοποιηθεί η κλούβα, αλλά τον μεμονωμένο περαστικό σε μια ήσυχη γειτονιά, ασπούμε - ή τον τύπο που στέκει μπροστά που το κατάστημά του το πρωί ενώ περνάμε από μπροστά του, ή αυτόν που ρεμβάζει στη βεράντα του και βολτάρουμε εμείς πόξω, ή τα μωρά που παίζουν έξω που το σπίτι τους, τον αλλοδαπό που πάει έσσω του περπατητός, ή την γεναίκα που εν μες την αυλή της και ποτίζει, νομίζω εκαταλάβετε (αν ποτίζει το δρόμο με το λάστιχο ισιώνουμεν την right after hello).

Άμαν το σκεφτείς, εν πάρα πολλά λυπηρό να περνάς πόξω που την αυλή κάποιου τζιαι τζείνος να στέκει στο καντζιέλλι τζιαι να μεν shαιρεθκιέστε! (οι εκ χωριών ορμώμενοι μάλλον διερωτούνται αν και πού συμβαίνει αυτό το πράγμα -lucky yous. Στες πόλεις και τα πέριξ αυτών, αγαπητοί...) Ή να περνά που δίπλα σας ένας γέρος που κουβαλά το καροτσούι του ή ένας αλλοδαπός με τα ρούχα της πεζίνας, τζιαι να συνεχίζουμεν να θωρούμε ίσια πάνω με ύφος μπιάτς.

Οδηγίες χρήσεως:

1. Χαιρετούμε ("γεια σας", "καλημέρα", "καλησπέρα" - "hi" στους ξένους), αν όχι χαμογελώντας, τουλάχιστον όχι με μούτρα ως το πάτωμα. Και το χαμόγελο θα έρτει σιγά σιγά.

2. ΔΕΝ ακολουθεί (ούτε καν ψυθιριστά) "να μου shέσεις;", "shέσμας" ή "τράβα τζιαι το νεαγάρα", αν δεν μας ανταποδώσουν το χαιρετισμό, ούτε παύουμε να shαιρετούμε τους υπόλοιπους (επεθύμησα πόλυπι τηανητό, τωρά που το λαλείς). Μάλλον δεν μας χαιρέτισαν γιατί εχασκιαστήκαν και δεν το περίμεναν και ώσπου να τα έβρουν εμείς επροχωρήσαμε. Πάντα σκεφτόμαστε θετικά και κάνουμε καλούς λογισμούς για όλους, πιχί: "ΔΕΝ είναι μαννοκκομπλεξική, μάλλον είναι κωφάλαλη".

3. Αν πραγματικά μας πτοεί το να μην μας αντι-χαιρετούν, τότε επιδιώκουμε να χαιρετούμε μωρά (δημοτικαίους, έφηβους) για να εκλπαγόμαστε ευχάριστα με τη ζωντάνια με την οποία μας χαιρετούν, as opposed to the mumbling or hissing of adults (πριν από σας για σας).

4. Προαιρετικά αναρτάτε τα αποτελέσματα ή εντυπώσεις σας κτλ στο βλογ σας ή σε σχόλιο (πόσα χαιρετίσματα, πόσα shέσματα, πόσοι και ποιοι απαντούν, whatever). Θα έχει ενδιαφέρον.

Νομίζω εκαταλάβετε. Η εκστρατεία είναι ανοιχτή στο κοινό (όχι μόνο για μέλη).

Καλά hi-χούθκια :]

Don't mean to sound miserable, though

Έshει τζιαιρό που ψάχνω τούντο κείμενο, το οποίο έλαβα με email πριν μερικά χρόνια, γιατί έshει τζιαιρό που κάθε νύχτα θυμούμαι το:

Mom and Dad were watching TV when Mom said, "I’m tired, and it’s getting late. I think I’ll go to bed." So she went to the kitchen to make sandwiches for the next day’s lunches, rinsed out the popcorn bowls, took meat out of the freezer for supper the following evening and prepared the coffee pot for brewing the next morning. She picked up the game pieces left on the table, put the phone back on the charger and put the telephone book into the drawer. She then washed her face with 3 in 1 cleanser, put on her night solution & age fighting moisturizer, brushed and flossed her teeth. Dad called out, "I thought you were going to bed." "I’m on my way," she said. She put some water into the dog’s dish and put the cat outside, then made sure the doors were locked and the patio light was on. She looked in on each of the kids and turned out their bedside lamps and TV’s, hung up a shirt, threw some dirty socks into the hamper, and had a brief conversation with the one up still doing homework. In her own room, she set the alarm, laid out clothing for the next day and added three things to her 6 most important things to do list. About that time, Dad turned off the TV and announced to no one in particular. "I’m going to bed." And he did… without another thought.

Αλλά επειδή εν το έβρισκα μέχρι πριν λλίο, επιχείρησα να το παρθενογενέσω με παραδείγματα πιο οικεία (ώσπου νάρτει η ώρα τους τζιαι των πουπάνω):

Γύρω στες 9 μ.μ., το αθρωπούι επιτέλους called it a day τζιαι o χάσπας ανακοινώνει ότι θα κάμει το ντουσάκι του τζιαι θα ππέσει, τζιαι κάμνει το ντουσάκι του τζιαι ππέφτει. Η Sike, λυμένη σταμένη τζι άλουτη, λαλεί του "Πήαιννε τζι έρκουμαι" τζιαι πάει στην κουζίνα να ξεκινήσει φαγοποίηση για την ίδια και για το αθρωπούι την επόμενη μέρα. Η Sike βράζει λαχανικάκια, φκερώννει το ένα πλυντήριο τζιαι βάλλει άλλο, βάλλει τα πρώτα στο στεγνωτήριο, πλυννίσκει μαστραππούθκια τζιαι πιπερά, σουρτοποιεί τα βρασμένα λαχανικάκια στο μπλέντερ, γεμώννει τα μαστραππούθκια, ετοιμάζει τα καππακλίκκια του αθρωπουθκιού για το σχολείο, συνάει διάφορα παιχνίθκια from all over the place, θυμάται ότι η ίδια έμεινε αμαείρευτη πόψε (ο χάσπας εν πολλοθέλει φαΐ τη νύχτα), κάμνει ένα ποτήρι γάλα τριαντάφυλλο, φκάλλει τους φακούς της τζιαι ππέφτει. Αν η αλουσία της εν πάει άλλο, τότε κάμνει μπάνιο τζιαι στεγνώνει τα μαλλιά της (με το hair pistol) ΠΡΙΝ τα πιο πάνω (για να μεν κατσιαρίζουν ΟΥΛΛΕΣ οι ηλεκτρικές συσκευές του σπιθκιού την ίδιαν ώρα, τζιαι πριν ππέσει ο χάσπας, με αποτέλεσμα τα πιο πάνω να παραπεμφθούν later into the night).

Τωρά γράφει τα τούτα ούλλα, instead of doing them, επειδή αύριο εν Σάββατο τζιαι κάποια πράματα μπορούν να γίνουν το πρωί.

Πάω να κάμω ένα τριαντάφυλλο τζιαι να ππέσω.

Enigma *boom*

This post has kept its promise.

Κλαίω

Με λυγμούς.
Όι, εν τους ξέρω.
Εσυνέβηκε τζιαι στην Αμερική πρόσφατα (2-3 χρόνια;) αλλά εν μου είshεν κάμει τόση αίσθηση. Ίσως τωρά ναν επειδή εδιάβασα τζιαι τες λεπτομέρειες.
Εν το δεύτερο μεγαλύτερο shock της ζωής μου μετά/μαζί με το βίντεο που δείχνει τι παθαίνουν στην Κολομβία αν προδώσουν εμπόρους ναρκωτικών.