Φάροι εμπειρογνωμοσύνης

α) 38χρονος οικογενειάρχης γνωστός γνωστής, βλέπει το αθρωπούι μου για πρώτη φορά:

«Εν κοριτσάκι;!;!»
«Ερμ, όι...»
«Εν αγόρι;!;!;»

«Όι, εν δεντρούι»
«Είδα το πως φορεί γαλάζια αλλά τζι εμείς της κόρης μας εφορούσαμεν της γαλάζια...»
«Ε, ναι, έshεις δίκαιο, εν τζιαι έshει σχέση -»
«Εννά κάμεις κόρη!!!» [χειρονομία «εγγυημένα!»]
«;! μα πότε;» (btw το ύφος μου άρχισε να γίνεται έτσι :ς)
«Εννά κάμεις κόρη!!! Το επόμενο!!!»
[ύφος «συνέχισε...»] «Ναι...;;»
«Ναι ναι!!! Σίουρον!!!»
«Ωστέ... [μετά από στιγμιαία παύση ενέδωσα, σόρρυ:] Τζιαι γιατί ασπούμεν;»
«Ελαλούσαν μας τζι εμάς στον γιο μας ότι εννάν κόρη τζιαι τελικά ήταν γιος, τζιαι ήταν κόρη το επόμενο!»


Κυκλοφορεί ελεύθερος από την ΝτεΑγκοστίνι

β) Και ενώ είχα τελειώσει τη συγγραφή του πιο πάνω, μας επισκέφθηκε ένα ζευγάρι φίλων του χάσπα με το δίχρονό τους, εκείνος πολύ ευηπόληπτος, μορφωμένος και καταξιωμένος, εκείνη μάλλον προς το ρίφι.

Εκείνος (στο εξής "ο Άχρηστος") δεν ξηστόμισε ούτε ΜΙΑ καλή κουβέντα για το μωρό του, αλλά αναφερόταν σε αυτό ως "το παλιόπαιδο, ο ψυχοπαθής, ο τέλλεια πελλός". Θκυο χρονών, υπενθυμίζω. Όι τζείνος, το μωρό.

Η λέξη "παλιόπαιδο" συνοδευόταν και από μιαν πατσιάν στην κουρίαν ή στο μέτωπο, για παραπάνω εφφέ.

Ο μιτσής εννοείται ότι ήταν ατίθασος. Επαούριζεν ασύστολα. Έπιανεν τα πράματα τζιαι έσυρνεν τα χαμέ. ΤΤΑΚΚ, η πατσιά πας το shέρι που τον Άχρηστο. ΤΤΑΚΚ ποτζεί, ΤΤΑΚΚ ποδά. Ο μιτσής εννοείται ότι ετσιρίλλαν. Τζιαι ο Άχρηστος εδίαν του την πουπάνω. Ο μιτσής εννοείται ότι επήεν τζι έκαμνεν το ίδιο πράμα στη μάνα του, δηλαδή επάτσιζεν την πας το shέρι τζιαι εφώναζεν της. Τζείνη (στο εξής "το Ερίφιον") ελάλεν του ότι εννά τον δέρει ο παπάς του. Εγώ εκαλούσα τον μιτσή με πολλά ήρεμο τρόπο να έρτει κοντά μου να κουβεντιάσουμε/παίξουμε/του πω ένα μυστικό/κτλ για α) να ηρεμήσει, β) να μεν μου ξυπνήσει το αθρωπούι και γ) να δει και ο Άχρηστος ότι το μωρό ανταποκρίνεται στον καλό τον τρόπο, σε αντίθεση με το ντελίριο του ιδίου. Το μωρό, όντως, έρκετουν, έπαιζε λλίο με κάτι παιχνίθκια που του έδωσα, αλλά ύστερα επουκούππιζεν τα. Βουυρρ πάνω του ο Άχρηστος να τον πατσίσει. Σε κάποια φάση, θωρώ το μωρό να είναι ακουμπημένο με τη κκελλέ πας τον καναπέ τζιαι να πορτοκλωτσά τζιαι να τσιριλλά σπαραχτικά. Τζιαι αμέσως μετά είδα τον Άχρηστο να τον κουντά πάνω κρατώντας τον που τα μαλλιά. Με άλλα λόγια τον εβάσταν που τα μαλλιά καθηλωμένο πας τον καναπέ. Εγυρίσαν τα μμάθκια μου όπως τα slot machines. Γιατί και πώς εσυγκρατήθηκα, ακόμα εν εκατάλαβα. Είπαμεν εν είμαι ο μεγαλύττερος φαν των μωρών (to put it mildly) αλλά η ιδέα και μόνο της βίας και κακομεταχείρισης εναντίον τους, φκάλλει με που τα ρούχα μου.

Σε άλλη φάση το μωρό επήεν τζιαι εμάshετουν να ανοίξει την πόρτα να φκει έξω, at which point ο Άχρηστος παθαίνει αυτισμό: "ΦΥΕ ΠΗΑΙΝΝΕ ΕΞΩ ΝΑ ΜΕΝ ΣΕ ΘΩΡΩ, ΦΥΕ ΤΖΙΑΙ ΕΝ ΣΕ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΠΗΑΙΝΝΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΕΞΩ ΜΕΣ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ, ΠΗΑΙΝΝΕ ΝΑ ΣΕ ΦΑΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ, ΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΔΕΡΩ, ΦΥΕ ΕΦΚΑ ΕΞΩ, ΕΛΑ ΜΕΣΑ ΤΖΙ ΕΝΝΑ ΘΥΜΩΣΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ, ΦΥΕ ΓΛΗΟΡΑ, ΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΔΕΡΩ, ΠΟΨΕ ΠΟΝΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙΣ ΕΘΘΑ ΕΡΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ κ.ά."

At which point, επιτέλους, τα πήρα στο κράνος. ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΝΑΡΤΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΡΕΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΦΑΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ.

Κρατώντας την κκελλέ μου, αναφώνησα, "Εν το πιστεύκω ότι ακούω έτσι πράματα!!! Κύριε Ελέησον!!!", με ελαφρύ μειδίαμα στο τέλος, χάριν της φιλίας του χάσπα - πφφτ.

"Έτσι θέλει τούτος!!!" καυχάται ο Άχρηστος για την επιστημονική του προσέγγιση.

"Είσαι σίουρος; Είδες τζι εδιορθώθηκεν με τούντον τρόπο;"

Εμουθούνισεν/εχασκογέλασεν τζιαι εκατάλαβα ότι η απάντηση ήταν "όι, ούτε με κόφτει".

"Ε, είδες; Γιατί εν δοκιμάζεις άλλον τρόπο, τζιαι μόνο αν αποτύχουν ούλλοι θωρείς τζιαι κάμνεις;"

Κάτι εχασκομουρμούρισεν τζιαμέ ότι τζιαι καλά μόνον έτσι καταλάβει ο μιτσής τζιαι ότι εψυχολόγησεν τον τζιαι έshει το προφίλ του ψυχοπαθή. Το μωρόν τωρά, όι ο τζύρης.

Ο μιτσής εννοείται ότι έπιανεν το φαΐ τζιαι έτριφεν το χαμέ τζιαι πας τους τοίχους τζιαι εφώναζεν. Όι μόνο εν εκκεντρίστηκα, αλλά ελυπούμουν τον θέμα.

Α, είπα ότι εδίεννεν του μιτσή να πιει που το ουίσκιν του; Τζιαι ότι αποκαλούσεν κάποιον μεγαλοφώνως μαλάκα δις και τρις μπροστά στο μωρό;

Φεύγοντας, ο Άχρηστος ελάλεν του (πάντα χασκογελώντας εντωμεταξύ), "Πάμε σπίτι να σε κάμω τέττε". Με το που έκλεισεν η πόρτα πίσω τους, εφίρτηκα που το κλάμα. Που τη σύγχυση. Που το χτήτζιασμα ότι τούτος ο άχρηστος έννεν οποιοσδήποτε αγράμματος απελέκητος χώρκατος, αλλά, όπως προανέφερα, πολύ μορφωμένος και ευηπόληπτος.

γ) Μετά που 2-3 μέρες, εξήχασα το άνωθι περιστατικό που επισκιάστηκε από ένα άλλο γάρο εμπειρογνωμοσύνης, χείρον του πρώτου.

Ήμουν σε επίσκεψη με το αθρωπούι. Εκεί ήταν και δυο 50άρες γειτόνισσες της επισκεπτόμενης.
"Εν κοριστάκι;"
"(άτε πάλε) Αγόρι, αγόρι."
"Ααγόοριι;;; Εννα κάμεις κορούα!!!"
"(NOT AGAINNNNNNN) :ζ"
"ΝΑΙΙΙ ΝΑΙΙΙ, ΣΙΟΥΡΑ ΠΡΑΜΑΤΑ! ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΟΥΑ!"
"Ναι, α."
"ΝΑΙΙ ΝΑΙΙΙ, άμαν ο γιος κοροδείχνει, μετά κάμνεις κορούα! ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΤΖΙΑΙ ΚΟΡΟΔΕΙΧΝΕΙΙΙ!!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥΥ;!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥΥ;!!! ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΟΥ ΤΖΙ ΕΝ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΑΑΑ!!!"

Μετά που λλίο άρχισα να ταΐζω το αθρωπούι κρεμούα (ξεκινήσαμε εδώ και 2-3 μέρες - το αθρωπούι καταβροχθίζει την όπως το λιμοκτονισμένο λιοντάρι). Αντάκωσεν η άλλη.

"ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΑ ΠΕΙΝΩΩΩ!! ΠΕΙΝΩ ΜΑΜΑΑ! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑ ΤΖΙΑΙ ΠΕΙΝΩ!!! ΜΑ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙ!!! ΠΕΙΝΩ ΜΑΜΜΑΑ! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ!! ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ!! ΜΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΙΝΑΑ! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑΑ! ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙΙΙ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙΙΙ!!!"

Πίστεψε με, εν είshεν πιο γλήορα. Η ηλίθια έλαμνεν ασταμάτητα. Πριν να φκει το κουτάλι που το στόμα του μωρού, άρκεφκεν τον οδυρμό.

"ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑΑΑ!!! ΜΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΙΝΑΑΑ!!! ΤΖΙΑΙ Η ΜΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΑΙΖΕΙΙΙ!!!"

"Άηστον-να-καταπιεί-πρώτα [ΗΛΙΘΙΑ]."

Εν εδίαν παμόν.

Σαν έτρωεν το μωρό μου, άρκεψεν η δεύτερη γειτόνισσα να του κάμνει καρακιοζιλλίκια. Το αθρωπούι εθώρεν την μπουκκωμένο κρέμα (η άλλη να σφαδάζει ανελέητα "ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑ!!! ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΙΝΑΑ!!!") τζιαι έφκαλλεν της κάτι σπουρτοεπιφωνήματα που ώθησαν λλίην κρεμούα στο πηγούνι του. "ΟΥ ΕΞΗΜΑΡΙΣΕΝ ΤΟΟ!!! ΜΑ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟΟΟ!!! ΕΞΗΜΑΡΙΣΕΝ ΤΟΟΟ!!! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑ!!! ΜΕΝ ΞΗΜΑΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ!!!"

"ΑΦΟΥ ΠΟΣΚΟΛΙΕΙΣ ΤΟΝ ΤΖΙΑΙ ΜΙΛΑ ΣΟΥ [ΗΛΙΘΙΑ]".

Τζιαι εννοείται ότι μου έπιασεν το κουτάλι να τον ταΐσει τζείνη.

Γιατί ο κόσμος εν ΗΛΙΘΙΟΣ;