Λεχώνα Παρέτα-Παρέτα (2)

Όταν διηγήθηκα τις προάλλες στο χάσπα τη φάση που αντί για το αθρωπούι έπιασα το βυζί μου και το πήρα για να του αλλάξω πανί, μου είπε "Καμιάν ώρα, εννά μας πιάεις τζιαι τίποτε τζιαι να βουρούμε...". Χα-χα-χα. Ahem.

I'm getting there, dear. Εψές πουρνό μεσάνυχτα εφτυάριζα το βυζί του (κοιμωμένου λυμένου τεζαρισμένου κατάκοπου χάσπα) προσπαθώντας να πιάσω τάχατετς το μωρό που πάνω του, ενώ το μωρό ήταν μπροστά μου μες το κρεβατούι του κι εγώ το έβλεπα που πεινούσε και έλεγα στο χάσπα με urgency, "άτε ρε χάσπα, βοήθα μάνα μου (να πιάσω το μωρό-βυζί σου) τζι εν κρίμα το μωρό, πεινά". Eer, ναι, ενώ έβλεπα το αθρωπούι μπροστά μου, εγύριζα δίπλα να το πιάσω που το βυζί του χάσπα. ΕΙΜΑΙ Η SIKE ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΜΠΑ *hic*.

Πότε, oh πότε, θα μου περάσει τούτη η πελλάρα; Πότε θα επανασυνδεθώ με τον περιβάλλοντα κόσμο;

Εκτός -εύρηκα!- τζι αν βάλλω ορρό του αθρωπουθκιού τη νύχτα ώστε να μεν ξυπνά θέλοντας φαΐ. Α;α; Τζιαι καθετήρα για να μεν θέλει αλλαξοπανιές. Τζιαι να τζοιμούμαστε ο καθένας σε ξεχωριστό δωμάτιο τζιαι να κλειώννουμεν τες πόρτες με τσακροκλειωνιά (σαμπώς τζι έχω σωτηρία. Είμαι ικανή να πάω να τζοιμηθώ μες το microwave, which aint the worst case scenario; the worst would be to put someone else to sleep there, both literally and idiomatically).

*sigh*

Διαπίστωση τελευταίου τριμήνου

Εν έshει σαν το καθίσι μεθ' απολαβών.

Ούτε ξέρεις τι μέρα ένη, ούτε αν εν αργία, ούτε αν εν σαββατοκυρίακο, ούτε νώθεις, ούτε σε κόφτει.

Λεχώνα Παρέτα-Παρέτα

Houston, we have a problem. Ετάραξα το κοπελλούι.

Οι νυχτερινές λαμπρότητες συνεχίζονται ενώ δεν έχω δει πιο πονηρόπελλη και ποθκιάντραπη διαύγεια πνεύματος που τη δική μου: Ξυπνώ κατά τες 2.30 το μαύρο μεσάνυχτο. Παίρνω το αθρωπούι που το κρεβατάκι του τζιαι σύρνω τον του (ν)ώμου μου. Πατ πατ πατ πατ πατ πατ πας τη ράshη για να ρεχτεί (τον αέρα τον κουπανιστό που μόλις έφαεν τζι έσπασεν). Πατ πατ πατ πατ ΠΑΤ ΠΑΤ ΠΑΤ, "πόσην ώρα! μα γιατί εν ρέεται;!". Πατ πατ πατ πατ πατ, "ππρρρρρφσshrfhsgrkhhrlkvhtrs" (το αθρωπούι απαντά με μια ριπή μετά κουτρουβουδίων). "Χα! εν τζιαι αλλάσσω σε αν δεν ρεχτείς! Εν για να μου στρέψεις (τον αέραν τον κουπανιστόν) που θέλεις; (τάχα που τες κινήσεις τζει τζιαι δα, βλ. διαύγεια κατά τ' άλλα) Χα! Ρέχτου μου τζιαι μετά κανονίζω σε", πατ πατ πατ πατ πατ.

Απροσδιόριστη ώρα και καμιά χιλιάδα πατ-πατ αργότερα, το παίρνω απόφαση πως το αθρωπούι δεν θα ρεχτεί, ίσως επειδή έφαεν προκομμένα σαν κύριος και δεν κατάπιε αέραν. Δικαιούται να πάει για αλλαγή πανιού.

Με λεπτεπίλεπτες κινήσεις (για να μεν σουζουλιστεί τζιαι να φκάλει τον αέραν τον κουπανιστό που έφαεν τζι έσπασεν, βλ. διαύγεια κατά τ' άλλα) τον αλλάζω. Καθώς τον αλλάζω, αρχίζει σιγά σιγά να κάμνει sink in το γεγονός ότι ήμουν ντυμένη (αντί με το σουτιέ μόνο και το βυζί παιγμένο), δεν ήμουν δρωμένη σταμένη (όπως συμβαίνει όταν αρμέγομαι), δεν είχε βουνάρι με χαρτομάντηλα δίπλα που το κρεβάτι και το ρολόι που χρονομετρώ πόσην ώρα τρώει δεν ήταν στη θέση που το βάλλω για να χρονομετρώ πόσην ώρα τρώει.

"Πέρκι να μεν τον ετάισα καν τούντες 2 ώρες που τον κρατώ τζιαι ταράσσω τον...", ακούεται η πουμπουρκά μες την τζιεφαλή μου κατά τες 4 το πρωί.

Πίσω στον τόπο του αρμέγματος να τεστάρουμε τη νέα χαϊππόθεσις. Το αθρωπούι διά πας το βυζί με μια λύσσα, νομίζεις εννά το κάμει κομμάθκια.

Τζι εγώ να τον κρατώ χασκιασμένη τζιαι να παρακαλώ "συγχώρα με ρε αθρωπούι μου, συγχώρα με την γέρημην, Θεέ μου έγλεπε τζι έshεπε τούντο φτωχό που μένα τζιαι τες παραισθήσεις μου" και λοιπά πανικόβλητα.

Τούντην διακοπήν επαφής με το περιβάλλον παθαίνω την κάθε 4-5-6 χρόνια (εν παρατηρημένο). Ίσως τα πούμε άλλη φορά.



υ.γ. η πουπανινή είτε ήβρεν φίλο είτε καρφώνει κάδρα πας τους τοίχους ό,τι ώρα της δόξει. If the latter, μιλούμεν εν θα άφηκεν ίντζα τοίχου ακάλυπτη.
υ.γ.2 το αποπάνω δεν είναι εντελώς άσχετο με την ανάρτηση. Δείχνει την διαύγειά μου κατά τ' άλλα.

Exit poll

H κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική όσο αφήνω να νοηθεί από την καθυστέρηση στην ανάρτηση. Άξιουαλλι, θιγκς αρ ππρίττι οκκέι. Απλώς βαρκ να γράφω. Τις ώρες που κοιμάται ο αθρωπούης, εγώ είτε κοιμάμαι είτε χάσκω αναμένοντας το επόμενο εγερτήριο.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει περίπου ως εξής: Αλλάσσω πανί, ποτίζω γαλί, κάμνω να ρεχτεί, κοιμίζω. Aλλάσσω πανί, ποτίζω γαλί, ξαναλλάσσω πανί, κοιμίζω. Aλλάσω πανί, ποτίζω γαλί, κάμνω να ρεχτεί, κοιμίζω. Aλλάσσω γαλί, ποτίζω πανί, κοιμίζω να ρεχτεί, αλλάσσω, γαλίζω πανί, αλλάσσω ρεχτεί, κοιμίζω γαλί, πανίζω (Νο kidding, όμως. Υπάρχουν νύχτες όπου η επαφή με το περιβάλλον δεν είναι το ατού μου και αντί για το μωρό, παίρνω το βυζί μου για να του αλλάξω πανί, ή ξυπνώ το μωρό να ρεχτεί, χωρίς να έχει φάει πρώτα... και άλλα λαμπρά).

Κεραστείτε ώσπου να γράψω τα αποτελέσματα του exit poll.

Έναν ο καθένας, εν τζι εν αντίδωρα.

Λοιπόν. Φαίνεται τα δώρα που έβαλα πάνω εν ήταν του γούστου σας (πάμπερς, συγκαμματόκρεμες, κτλ.) γιατί εκάμετε ό,τι περνά που το shέρι σας να μεν τα κερδίσετε:

• Ουαί υμίν που εψηφίσετε ότι θα σαρίσω τον χάσπα που το πάτωμα. Ο χασπούλης ήταν άψογος, ο τέλειος coach. Τωρά που το σκέφτουμαι, τα δώρα θα τα δώσω σε σας για να μάθετε. Tζιαι φτύστε τζιαι το σοκολατάκι.
  
  
  
• Έσπευσα να κοιμηθώ μπρούμυτα; Ομολογώ ότι ήταν φαβορί αυτή η επιλογή, αλλά λίγο η ανείπωτη ακαταστασία εκεί στις Κάτω Χώρες, λίγο τα πόδια μου στες αγχόνες, λίγο το αθρωπούι που ήρθε να πιει γαλί, δεν άφησαν και πολλά περιθώρια. Α, και οι βύζοι :]
  
  
  
• Τα μπαλόνια είχαν πολλά καλό chance να κερδίσουν, αλλά υποψιάζομαι ότι οι συγγενείς/φίλοι μου θκιαβάζουν με: εν είshεν μπαλόνια! (!?!)
  
  
  
• Επιχείρισα να αντικρύσω το land down under πάλι με χρόνια με καιρούς; Oύτε. Εκτός της εξέχουσας μιλλωσιάς που παρέμεινε για ακόμη 2-3 μέρες στην κοιλιακή χώρα και παρεκώλυε την θέα, νομίζω είδα τον Πλακούντιο παιγμένο όταν έσκυψα να πάρω μάτι, και εγύρισα αμέσως που την άλλη. "Ι'll see you, when the time is ripe", έφη Σπύρου Sike (ζιει τζείνη; πού την αθθυμήθηκα τωρά...)
  
  
  
• Ρώτησα πώς είναι έτσι το μωρό; Όι, γιατί εν είshεν λάθος.
  
  
• Εβούρησα ως την Αμερική and back; Nah, εβαρκούμουν.
• So... ούτε μάντης να ήμουν. Ούτε καν Αραδιφφιώτης. Έκαμα 2 μέρες να τζοιμηθώ τζιαι κάθε πρωί έριχνα το κλαματάκι μου, έτσι για να γουστάρουμε. Eίπα ότι εν έshετε υπόθεση;
  
  
  

Bonus highlights και άλλες πελλάρες:

Ο Τοκετός: ΕΝ ΕΣΣΙΕΙ ΕΤΣΙ ΠΡΑΜΑ. Ι think I thaw the Antichrist. Constipation from Hell and Beyond, man. Αρέσκει μου όταν με ρωτούν μητέρες για το πώς ήταν η γέννα, με φαινομενικά αυθεντική περιέργεια, και όταν αρχίζω να απαντώ, να βλέπω στο πρόσωπό τους μια συμπόνοια γιατί ξέρουν ήδη την απάντηση. Τωρά έμαθα και απαντώ με νόημα "Έ, ξέρεις αφού...". Αρέσκει μου τούτο το underlying understanding, σαν να τζιαι τωρά είμαι μέλος του μυστικιστικού club των having-crossed-over-huge-time.

H "Σερβιέττα Μητρότητας": ΕΝ ΤΕΡΑΣ! The ideal ground to fart in, εν ακούεται τίποτε. Όπως τα λάστιχα γυρώ γυρώ που την πίστα των go-karts.

Η Μαία: Εν έshει έτσι επάγγελμα! Ρησπέχτ, γούμαν. Ι suppose.

Το αθρωπούι εν φιρμένο του γέλιου: Εκνευρίζομαι να ακούω ότι τα γελούθκια που κάμνει είναι κενές νοήματος μυικές συσπάσεις. Το κλάμα τζιαι η αγανάκτηση, δηλαδή, γιατί εν εσκεμμένα τζιαι η χαρά του όι; Χωνέψετε το, το αθρωπούι μου εν ενθουσιασμένο με το λαχνό που του έτυχε, Πρώτο νούμερο η μάνα του ("μάνα"! χου, μι;;;).

Και κλείνουμε το πρόγραμμά μας με το πώς μυρίζουν τα λόχεια, σύμφωνα με τον χάσπα: "Όπως τον αλουπόν τον ψοησμένο".

Nνναι...

Kαι μ' αυτά, we mark the end of life as we know it.

υ.γ. Οι ππουνιούες :)

 

Mine. Of all people.

Υπομείνατε

Poor soul

Μίshιμου μια τζιαι πόψε. Ιφ ασκ γιου μι, εγώ νομίζω θα έχουμε παράταση.

Ο γιατρός τιμώρησε την ομάδα στέλλοντας την, όχι στον πάγκο (πού τέτοια τύχη), αλλά για διπλάσιους γυρούς του γηπέδου, πέρκι κάτσει η μάππα χαμέ. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η μάππα όντως ψιλοκατεβαίνει, αλλά μόλις κάτσω ή ξαπλώσω το αθρωπούι ξανασκαρφαλώνει ως τα βυζιά μου.

Κάτι ξέρει το μωρό. Αλόπως άκουσεν με που ροχαλίζω (to put it mildly) τζιαι έshεσεν πάνω του, εννά πιστεύκει ότι καρτερούν τον λυshιασμένα άγρια θηρία στην άκρη του τούνελ (which aint that far from the truth).

Μείνε μάνα μου τζειμέσα, πού εννάβρεις shειρόττερα; Αν μη τι άλλο, εν ηξέρεις ακόμα who you are getting for a mum! (διώ σου ως την Κυριακή! ειδεμή εννά σου δώκω ως την άλλη Κυριακή)

υ.γ. Προς πόνους: Come ON, like!

υ.γ2. έχομεν και ππολάκι εδώ δίπλα, το οποίο θα αφήσω ασχολίαστο προς το παρόν... Πλούσια δώρα πάντως στους νικητές (πάμπερς μεταχειρισμένα, όφκερα σωληνάρια συγκαμματόκρεμας, και άλλα).