Σφαιρικά Σημεία - Weekend on Elm Street

• It´s amazing how apse-svise a 2-3-5-year-old can switch between ultimate happiness and εμφύλιο σπαραγμό. The way they distort their face and howl, MAN... It´s as if you´ve purposefully walked over their little finger with your stilletos while they were happily playing on the floor. Hellish.

• «Μεν shύφκεις για να πιάεις τες κάshιες», «Βάλλε τες κάshιες πας το πατινούι να πηαίννουν τζυλητές, μεν τες φορτώννεσαι», «Μεν βάλεις τα βιβλία ούλλα μες τες κάshιες γιατί θα γίνουν κουττούτζι τζιαι δεν θα σηκώνουνται, βάρτα σε βαλίτσες για να τζυλούν», και άλλα παρόμοια κόσμησαν τις τελευταίες δύο μέρες. Σε όλα ο χάσπας απαντούσε με τα δάκτυλα της παλάμης του να ακουμπούν με αυτοπεποίθηση στο στήθος (του) λέγοντας συγκαταβατικά, «Ε Sike; Έκαμα μετακομίσεις τζιαι ξέρω». Το αποτέλεσμα ήταν να τον θωρώ να shύφκει τζιαι να φορτώννεται τες κάshιες με τα βιβλία τζιαι να σκέφτουμαι «Τωρά εννά φύουν οι δίσκοι του σπονδύλου του όπως τα frisbee, τωρά εννά φύουν οι δίσκοι του σπονδύλου του όπως τα frisbee...»

• Εβαρέθηκα να φταίω για πρωτοβουλίες άλλων that went wrong. Really, όμως.
  

• Φακκούν μου τα 2-3-4-5χρονα.

• The new flat is nice.

• Έθελα να πιάω τη φάτσα τους με την χούφτα μου τζιαι να τα σφίξω. Ευτυχώς γι΄αυτά, το πνεύμα μεν πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενούσε.

• Έχει γκάζι με ηλεκτρικά μάτια. Hate.

• Πολλά fantastic fights με τη cyta.
  

  ΑΜΑΝ ΣΑΣ ΡΩΤΩ ΠΟΣΑ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΤΟ ΤΑΔΕ ΠΑΚΕΤΟ ΓΙΑ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΝΑ ΜΟΥ ΛΑΛΕΙΤΕ ΕΝΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΟΣΟ AND NOTHING BUT THE ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΩ ΤΟ ΜΗΝΑ. ΕΙΔΕΜΗ ΝΑ ΜΟΥ ΛΑΛΕΙΤΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΒΡΩ ΜΙΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΖΙΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΠΟΣΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΑΓΙΑ ΘΕΛΕΤΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΚΑΜΝΩ ΤΗ ΣΟΥΜΑ. ΤΖΙΑΙ ΕΝ ΕΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΧΡΕΩΝΕΤΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΤΖΙΑΙ ΕΝ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΜΝΕΤΕ ΟΥΛΛΑ ΕΝΑ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΤΕ; Λαλείτε μου πρώτα ότι το ιντερνετ σας εν 15 ευρώ. Σιαίρουμαι. Προσθέτετε ότι εννά θέλετε τζιαι άλλο 11 για τους κωδικούς πρόσβασης. Ρωτώ σας «εν μπορώ να διώ μόνο τα 15 τζιαι να μεν έχω κωδικούς;». Απαντάτε μου «εε... όι, χωρίς κωδικούς εν μπορείς να μπεις στο ίντερνετ». Ε καλό ίντα μου τα λαλείς ξεχωριστά ΡΕ ΑΧΡΗΣΤΕ; ΠΕ ΜΟΥ 26 ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ. Τζιαι μετά προσθέτεις τζιαι 16 για πάγιο τηλεφωνικής γραμμής. «Εν γίνεται να διώ μόνο 26 τζιαι να μεν έχω σταθερή γραμμή;». «Εε.. όι». Ε καλό γιατί εν μου λαλείς 42 ΡΕ ΑΧΡΗΣΤΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ;

• H πουπανινή, είπεν ο χάσπας, εν ποτζείνες που φκαίνουν έξω που την πόρτα για να τους μιλήσεις τζιαι κρατούν την πίσω τους μισόκλειστη. Που την άλλη, πάλε καλά πον τον έβαλε τζιαι έσσω.
  

• Stuff cost a lot, man.

• Οξά εν εγώ που εππίσσεψα;

• ...Εππίσσεψα επειδή επάττισα;

• I´m back to base. Sorta.

• How I am feeling, I don´t know. Νιώθω σαν ντοκυμαντέρ με ζώα, όπου είμαι το species που μετακομίζει κάπου ιδανικά, καιρό πριν, για να φέρει στον κόσμο το παιδί του. Now we wait.

• Ηave to device a new route to work.

• Φακκούν μου τα 2-3-4-5χρονα.

• Της Λαϊκής ποιος της είπεν ότι θέλω sms κάθε φορά που χρησιμοποιώ την κάρτα μου; Ερώτησεν με; ΕΝ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ SPAM SMS ΠΟΥ ΠΙΑΝΩ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΟΤΤΕ ΕΝ ΕΠΗΑ ΤΖΙΑΙ ΠΙΑΝΝΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΩ ΤΖΙΑΙ ΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ ΠΟΙΟΣ ΕΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ;

• Σήμερα θα δω το αθρωπούι. He´d better be doing something interesting.

Δουλειές-του-σπιθκιού cd

Μετά το πρόσφατο ππουλ πάρτυ που είχε και ενίοτε επαναλαμβάνει ο αθρωπούης, διακατέχομαι από άγχος ότι όταν με το καλό γεννηθεί θα μας κάψει που την υπερκινητικότητα.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να ψάξω για καμιά μουσική απαλή, χαλαρωτική, αποκοιμιστική να την ακούει από τώρα, ώστε και όταν την ακούει μετά να του έρχονται όμορφες θύμησες και να παλλουκώνει και να αποκοιμιέται. ("Mothers-to-be are encouraged to play music to their unborn babies because research has shown babies can respond to music and be soothed by soft music before and after birth. According to Dr. Thomas Verny, author of 'The Secret Life of the Unborn Child' your baby can kick in time to music from 25 weeks").

Βρήκα κάτι Mozart for Babies, κάτι Lullabies κτλ, μέχρι που έδωκα πάνω σε τούτο και έφυεν η φάτσα μου.

Δηλαδή, αντί να πιάσεις να κάμεις τες δουλειές του σπιθκιού, ποννάν τζαι μούχτι, να γοράσεις 5-6 σιντιά με θορύβους από πιστολάκια, χούβερ, πλυντήρια, shιονούι της τηλεόρασης, ψυγείο, κτλ, και να τα βάλλεις του μωρού να ακούει, να του περνούν οι κολικοί τζιαι να τζοιμάται άνεννοιας.

Πιστεύκω εν έshει έτσι πράμα.

Καλάν, τζι αν του αρέσκει ο ήχος που το άπλωμα των ρούχων, εμείς πού να πάμε να χωστούμε δηλαδή που εν έshει σιντί με κουτσακοτήρκα; Πρέπει να απλώνουμε ρούχα ούλλη μέρα για να ακούει ο άλλος τζιαι να ππέφτει ξερός;

Ώρες-ώρες ενημπόρω.

Κτύπα τη μητέρα σου (2)

Ανέκαθεν μισούσα τις εγκυμονικές συζητήσεις («Εγώ στον Αντρέα μου...», «Εγώ στην Μαρία μου...») και δη το να μου αρπάζουν το χέρι, να το τοποθετούν στην κοιλιά τους για να νιώσω τες κλωτσιές από μέσα (και να μην νιώθω και τίποτα). Τελευταίως, όμως, πιάνω τον εαυτό μου να το κάνει αυτό το τελευταίο - όχι με τον καθένα, βέβαια, αλλά με το χάσπα. Η αδικία της υπόθεσης εν ότι το αθρωπούι παλλουκώνει όταν νιώσει άλλου το χέρι πάνω στον τζοίλιο μου τζιαι αφήνει με εκτεθειμένη, ωσάν να είμαι παρανοϊκή.

Χτες, όμως, το αθρωπούι είχε αμνιότικ ππουλ πάρτυ. Ήταν πανικός, θα είχε πολύ κόσμο (ο Ομφάλιος, ο Λώρης, ο Πλακούντιος, κ.ά.) γιατί είχαν σαμπάνιες, belly dancers και πυροτεχνήματα. Το πάρτυ ήταν αισθητό κι απ’ την απέξω (για μας τους ακάλεστους), δηλαδή δεν ένιωθα τες πουμπουρκές του amplifier μόνο που μέσα, αλλά φαίνονταν καθαρότατα στην επιφάνεια της τζοιλιάς μου (όι τζιαι FREAKY!). Όπως τα πυροτεχνήματα που τσακρούν στον ουρανό πατ-πατπατ-πατ-πατ-πατ-πατπατ, όπως δεκάδες ττάπποι σαμπάνιας εκσφενδονίζονται και ττουμπαρίσκουν πάνω σε ταμπουλέκκι; Έτσι. Όπως τον Ράμπο που παίζει με τα πολυβόλα τζιαι με τα θκυο shέρκα; (Λαλείς να είshεν καφκάες;) Όπως ένα αθρωπούι σε μια τζοιλιά που προσπαθεί να την σπάσει να φκει έξω; Επιχείρησα να ντζίσω πάνω τζιαι παρολλίο να μου μείνει ένα ποούι στο shέρι. Μιαν παουρκά έβαλα την, εν αλήθκεια. Το πάρτυ σταμάτησε για κάποια δευτερόλεπτα αλλά σύντομα ανέκτησε τους ρυθμούς του. Όπως άμαν κάμνει περιπολία η Αστυνομία στην Αγιάνναπα τζιαι χαμηλώνουν οι μουσικές; Έτσι.

Το καλό είναι ότι και ο χάσπας επιτέλους μπόρεσε να θαυμάσει το freak show χωρίς να ντζίσει τζιαι να τους αγχώσει.

Το κακό είναι ότι ο αθρωπούης:) θα έχει ADHD:(. Το πάρτυ κράτησε ώρες...



Kαι ενω εγώ χάνω την οπτική επαφή με το land down under, που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα όπως τον ήλιο που δύει πίσω που το βουνό, βομβαρδίζομαι από παντού με διαφημίσεις μαγιώ από φεττοποιημένα μοντέλα...

Crêpe Suzette

Πού κάμνουν; (καλή, και στην Κύπρο)

Λλίο σβέλτα.

Ευχαριστώ.

Fantastic Fights (2)

ΤΙ ΕΝ ΤΟΣΟ ΑΣΣΥΛΗΠΤΟ ΤΖΙΑΙ ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΦΑΚΚΙΝΤΕΛΟΥΣ;;; ΕΡΩΤΗΣΑ ΤΙ ΕΚΑΜΕΣ ΤΗΝ ΦΑΤΣΙΗΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΑΣΕΣ. ΟΠΟΤΕ ΕΝΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ, ΣΠΟΥΡΤΑΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΑΧΧΑΝΟ ΣΑΝΝΑ ΤΖΙΑΙ ΕΡΩΤΗΣΑ ΣΕ ΠΟΣΑ ΒΥΖΙΑ ΕSHΕΙΣ. ΤΖΟΙΜΙΣΜΕΝΗ.

ΑΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΥΦΑΚΙ ΣΟΥ ΤΟ PATRONISING ΟΤΙ ΕΝ ΕΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΡΩΤΩ ΤΖΙΑΙ ΤΙ ΘΕΛΩ, TZIAI AN ΞΑΝΑΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΑΜΠΩΣ ΤΖΙΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΝ Η ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ Ή ΟΤΙ ΜΙΛΩ ΕΞΩΓΗΙΝΙΚΑ, ΘΑ ΕΡΤΩ ΚΑΤΩ ΤΖΙΑΙ ΘΑ ΓΥΡΕΦΚΕΙΣ ΤΑ ΔΟΓΚΙΑ ΣΟΥ. ΤΖΟΙΜΙΣΜΕΝΗ.

Proud to be SI(c)K

Τι σόι Πρόεδρος του ΣΙΚ θα ήμουν αν δεν επέλεγα το δεύτερο;

α) ένα τρισχαριτωμένο ονειρεμένο μούρλια διαμέρισμα με πιθανότητα να πωληθεί ενόσω το νοικιάζουμε και να πρέπει να την κάνουμε εντός 2 μηνών.

β) ένα καλό διαμέρισμα με πιθανότητας μέγαιρας από πάνω που κτυπά τα ταβάνια σου/πατώματά της γιατί ττακκουρούν οι παντόφλες σου άμαν περπατάς και κατσιαρίζουν τα πιάτα άμαν τα πλυνίσκεις.

Πάω να ετοιμάσω τη στολή μου.

Σκέφτουμαι σε...

φαντάζουμαι σε...

αγαπώ σε...

but you sometimes freak the shit out of me, (lil) man.

AMKE 1821-2009

Ψες είδα λίγο απ' την τελετή έναρξης των Αγώνων Μικρών Κρατών Ευρώπης. Ο λόγος που το είδα στην τηλεόραση ήταν επειδή δεν είχα ιδέα πού και πότε θα γινόταν (όλα τα billboards τελούσαν κατειλημμένα από τον Αντρέα Πιτσιλλίδη, ίσως γι' αυτό δεν είδα ούτε και μία διαφήμιση). Ο λόγος που είδα για λίγο, ήταν επειδή εποτζοιμήθηκα (και όχι επειδή ενύσταζα). Είχα συντονιστεί στο δέκτη μου με αρκετή ανυπομονησία να δω τι καλό θα φτιάχναν αυτή τη φορά και πόσο προχώρησε η ...τεχνολογία από τότε που ΕΓΩ-ΜΕ-ΜΟΙ-ΒΕΝ-ΙCH έλαβα μέρος στους πιο πάνω εκπληκτικούς σχηματισμούς *υπόκλιση*.

Ούτε θυμούμαι ποια χρονιά ήταν και βαριούμαι να το ψάξω, ήμουν όμως πέμπτη (;) δημοτικού όταν διοργανώθηκαν ξανά οι ΑΜΚΕ στην Κύπρο - πριν 10 χρόνια δηλαδή. Ahem. Το κάθε χρώμα ήταν και ένα σχολείο - εμείς είμαστε οι κίτρινοι με τους λίγους διάσπαρτους άσπρους που δεν τους εκάμναν οι στολές και εφέραν τους άλλες που εν ήταν το ίδιο χρώμα με τους υπόλοιπους. Το κάθε σχολείο έκανε πρόβες μόνο του στην αυλή του όταν τέλειωναν τα μαθήματα. Μόνο λίγες μέρες πριν τους αγώνες, αρχίσαμε να κάνουμε πρόβες όλοι μαζί στο γήπεδο. Εμείς κάναμε τον ένα από τους 5 κύκλους και ένα ρινόκερο, τάχα εν η Κύπρος. Οι άλλοι κάναν κι αυτοί κύκλους, άλλοι το πλαίσιο, άλλοι το απομέσα του ρινόκερου, και άλλοι έγραφαν ΠΠΙ ΈΙΣ, welcome, κτλ. Από τότε που είδα τη φωτογραφία διερωτώμουν πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να μας μάθουν να κάμνουμεν ένα κύκλο και μια λέξη σωστά και ομοιόμορφα.

Τέλος πάντων. Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ψες ήταν η ρεζίλικη απουσία θεατών (καλά-καλά εννά μεν επήαν ούτε οι γονείς των μαθητών - τουλάχιστον στη junior Eurovision εφροντίσαν να πάρουν σχολεία ολόκληρα για να φαίνουνται στες κερκίδες). Ρεζίλι #1. Μετά πρόσεξα το μπλε δάπεδο που κάλυπτε το γρασίδι και που μόλις φκέρωσε φανήκαν πάνω οι σημαδούρες που είχαν βάλει για να ξέρει ο καθένας το πόστο του. Ρεζίλι #2. Μετά άρκεψεν το μοιρολόι ο was-that-Frangoulis?! Εκουτούλλουν. Μετά επαίζαν κάτι άλλες μουσικές σαμπώς τζιαι στρεφούμαστε που τον πόλεμο, όπου τες εφάμεν εννοείται. Πφφφτ. Άλλαξα κανάλι, απογοητευμένη περισσότερο για την προσέλευση του κόσμου, lack thereof.

Στην πιο πάνω φωτό, είμαι μια κίτρινη κουκκίδα δίπλα από μια άσπρη στο κάτω μέρος του κύκλου, θαυμάστε με :D

The wall and its sister

The glass of water was an inch away from being poured down my thirsty throat, when a sudden yell nearly crashed the glass in my face: "ΌΙ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΝΕΡΟ!!!"

Λίγα λεπτά νωρίτερα, ήμουν στην κουζίνα όταν η μητέρα-Τοίχος έβγαζε από το τηγάνι αχνιστούς ζεστούς κεφτέδες.
"Πιάσε κανέναν".
"Όι, εν θέλω, εννά φάμεν σε λλίο".
"Έλα έναν", κλασσικά.
"Όι τωρά, πιάννω σε λλίο".
"Μα αφού μυρίζουν".
"Err, ...ναι;!;" (τάχα;;; I suspect I am supposed to handle the information in a certain way...?)
"Άμαν σου μυρίζει κάτι πρέπει να το τρώεις" (I see.)
"ΧΑΧ! Αν ήταν να τρώω ό,τι μου μυρίζει... ήταν να στυλλώνω τζιαι τα απορρυπαντικά όποτε πάω τουαλέτα".
"Οι πρωτινές άμαν εθέλαν να χάσουν το μωρό (err, okaaay...?!), επηαίνναν εμυρίζουνταν το φαΐ τζιαι μετά επίνναν νερό".
(eyes rolling from one end of socket to the other) "Ωστέ. Οι πρωτινές. Τζιαι... εδούλευκεν;"
"Καλόο, εχάναν το", nodding αργά και κουκκουμωτά to add validity.
"Μάλιστα...", και, with eyes rolled up to the roof of socket, πήρα με τρόπο το νερό μου βγήκα έξω να το πιω με την ησυχία μου.

Κατ' ακρίβειαν επεράσαν 2 ολόκληρα λεπτά μέχρι να το πάρω απόφαση να το πιω. Που τη μια ένιωθα ηλίθια που I was actually considering NOT drinking it, που την άλλη I was "wtf man, she said it worked".

Now reread first sentence. Να σας συστήσω την αδερφή του Τοίχου.

Εξήγησεν μου ότι "έννεν καλά να πιω νερό αφού μυρίζει το φαΐ τζι εν το έφα" τζιαι έβαλεν με στη θέση μου όταν της είπα ότι εν πελλάρες τούντα πράματα.

I waited till she looked away (which took another 2-3 minutes during which I went over the issue a thousand times), and gobbled it up.

Cheers.