α) Όταν είσαι πρόθυμος ή ενθαρρύνεις, βάσει μιας πιθανότητας (όπου 1 στα 200 θεωρείται αυξημένη!) το μωρό να γεννηθεί με σύνδρομο Down, να το κατακόψεις και να το πετάξεις στα σκουπίδια στους 3 μήνες κύησης - όταν ο ίδιος, δείχνοντας μου το στην οθόνη, μου εξηγούσες ότι έχει εγκέφαλο, κεφάλι, σπόνδυλο, νευρικό σύστημα, ζωτικά όργανα, χέρια, πόδια, και μια καρδιά που μαζί ακούσαμε να κτυπά ωσάν επιδρομή από δεκάδες πόνυ, πώς περιμένεις να σε εμπιστευτώ να κάνεις το καλύτερο για το παιδί μου αν αργότερα προκύψει οποιαδήποτε επιπλοκή; Όταν προτείνεις το φόνο δια βάναυσου διαμελισμού ή ρουφήγματος σαν σκουπίδι με ηλεκτρική σκούπα ενός ανθρώπου επειδή υπάρχει η πιθανότητα για πνευματική αναπηρία, πώς περιμένεις να σε εμπιστευτώ με τη ζωή του παιδιού μου; Πώς να σε εμπιστευτώ ότι θα βάλεις τα δυνατά σου να σώσεις το παιδί μου αν στην πορεία κινδυνεύει από οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας;
β) Γιατί δεν το αφήνεις να γεννηθεί να δούμε αν επαληθευτεί η πρόβλεψή σου και αν ναι, τότε να το σκοτώσουμε; Τότε θα είναι φόνος και τώρα δεν είναι; Εσύ καλύτερα από όλους ξέρεις πώς γίνεται μια έκτρωση (την οποία ονομάζεις "αποβολή" για να φαίνεται λιγότερο εγκληματικό), χωρίς να χρειάζεται να δεις το φρικιαστικό "The Silent Scream". Ή μήπως τότε θα είναι άνθρωπος ενώ τώρα δεν είναι; Και τότε τι είναι αυτό το πράγμα που εδώ και τρεις μήνες μεγαλώνει μέσα μου, αποκτά μέλη του σώματος και αναπτύσσει διάφορα συστήματα του οργανισμού; Τι είναι αυτό του οποίου την καρδιά εσύ μου έβαζες να ακούσω; Που κλωτσά και γελά και παίζει και κάνει τούμπες; (Δες πόσο είναι όταν γίνεται το τεστ και αποφασίζεται η θανάτωσή του) Ή μήπως επειδή δεν το έχουμε δει/γνωρίσει/ζήσει/συνηθίσει αυτό κάνει ελαφρότερη τη συνείδησή μας και δεν νιώθουμε ότι σκοτώσαμε ένα μωρό;
γ) Μην μου πεις ότι θα είναι δυστυχισμένο το μωρό που θα γεννηθεί. Ούτε ότι θα ταλαιπωρείται, ούτε ότι θα βασανίζεται. Η αλήθεια είναι η εξής: ότι ο γονιός θα είναι "δυστυχισμένος" και θα "ταλαιπωρείται" και θα "βασανίζεται". Σαμπώς χωρίς το σύνδρομο Down η άκρα υγεία και ευφυία του είναι εγγυημένες. Σαμπώς διαφορετικά δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψει βλάκας, τεμπέλης, ηλίθιος, κακός, άχρηστος ούτε και να μπλέξει με άσχημες παρέες ή συνήθειες και να κάνει όλων τη ζωή μαύρη, αλλά το μεγάλωμά του θα είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, θα είναι ένα φρόνιμο, υπάκουο και πανέξυπνο αγγελούδι που θα εξελιχθεί σε σπουδαία προσωπικότητα και λαμπρό επιστήμονα/γιατρό/καθηγητή/πολιτικό. Σαμπώς και το σύνδρομο Down είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο και ως σωστή ναζιστική κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει τους πάσχοντες απ' αυτό να τους ρίχνουμε στον Καιάδα - έτσι θα μείνουμε μόνο οι όμορφοι και τετραπέρατοι στον πλανήτη και θα ζούμε πανευτυχείς. Σαμπώς άλλα προβλήματα υγείας δεν μπορούν να προκύψουν όταν γεννηθεί το παιδί, ούτε καρκίνος, ούτε λευχαιμία, ούτε άσθμα, ούτε καρδιοπάθειες, ούτε τύφλωση, ούτε κώφωση, ούτε αναπηρία, ούτε ο,τιδήποτε άλλο που να το ταλαιπωρεί, κι αυτό κι εμάς μαζί.
δ) Ρώτησες γονείς καθυστερημένων και σου είπαν ότι εύχονταν να τα είχαν σκοτώσει; Έννεν άνθρωποι τζείνοι δηλαδή; Εν μπορούν ναν ευτυχισμένοι; Στα σχολεία τους, με τους όμοιούς τους, με τους ειδικούς δασκάλους τους και τις ειδικές δραστηριότητές τους, μια χαρά ζωή μπορούν να κάμουν. Να γελάσουν, να παίξουν, να αθληθούν, να μάθουν μουσική, να παίξουν θέατρο, ναν ευτυχισμένοι. Γιατί να τους το στερήσω τούτο απλά επειδή ΔΕΝ θα γίνουν πολιτικοί (που είναι ιδιοφυίες, δεν μπορείς να πεις), πλανητάρχες, καθηγητές, γιατροί, επιστήμονες; Οι υπόλοιποι που μας επιτράπηκε να γεννηθούμε, γίναμε τέτοιοι;
Αυτές είναι οι σκέψεις που έκανα με το που με κανόνισαν γι’ αυτό το τεστ και που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα. Για να αποδείξω ότι ποσώς με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, ήθελα να μην το κανόνιζα εξ αρχής, αλλά δε βαριέσαι. Τουλάχιστον να ξέρουμε για να ενημερωθούμε καταλλήλως. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια αλλά τζι αν ένη, τζι αν μεν ένη.
33 comments:
Μπράβο σου ρε Σάικ. Εν έσιει πολλούς που σκέφτουνται έτσι.
Εμείς η Αρεία φυλή των ανθρώπων δεν θέλουμεν παρακαθκιανούς (εμείς είμαστεν οι καλλύττεροι τζαι οι πιο έξυπνοι) τζαι μόνον εμείς πρέπει να υπάρχουμε.
Εμείς η Αρεία φυλή ξέρουμεν ότι το μωρό με σύνδρομο θα δυστυχίσει στάνταρ τζαι αποφασίζουμεν εμείς για τζείνον ότι δεν πρέπει να ζήσει (εμείς είμαστεν οι καλλύττεροι τζαι οι πιο έξυπνοι).
Εμείς η Αρεία φυλή αποφασίζουμεν. Τα μωρά εν δικά μας τζι ότι θέλουμεν κάμνουμεν τα. Ειδικά άμαν εν φασούλια ακόμα μες την τζοιλιάν μας. Αφού (είμαστεν σίουροι ότι) δεν νώθουν. (εμείς είμαστεν οι καλλύττεροι τζαι οι πιο έξυπνοι)
ise thea...etsi apla...
Я кланяюсь вам тоже, Сайк!
Και για να μην παρεξηγηθούν πάλι (;) τα ρώσικά μου – κι επειδή το ρήμα ακούγεται και κάπως – έγραψα πως ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ Σ’ ΕΣΑΣ, SIKE!
♥
TA eugeni mou sigxaritiria! Congrats!
en 8a eskeftomoun potte etsi.
itan na pe8ano pou to marazi.
je sioura itan na eskeftoumoun egoistika...
fisika, panta ipo8etika milontas. Alla nomizo tora en eimai arketa orimi na do etsi katastasi san kati pou 8a apodexoumoun.
oufff
please observe the pictorial addition, ahahah
@ all, δεν είχα σκοπό να παίξω την ηρωίδα... απλά εν ο εγκέφαλος μου μικρός και δεν χωρεί το λόγο να σκέφτονται διαφορετικά
roam (welcome back:), εγωιστικό είναι όταν επικεντρώνεσαι στο 0,1% των πιθανοτήτων που έχει να γεννηθεί καθυστερημένο, αντί στο 99,9% να είναι εντάξει (who's the retard now??)! Kι αυτές είναι οι "βέβαιες" οι προβλέψεις, που δεν χωρούν αμφιβολία...!
βασικά εν τούτο που με ξενέρωσε με το γιατρό μου. Αν ήταν 50-50 οι πιθανότητες, ή έστω 1 στες 4, να κατανοήσω την ανησυχία και τους ενδοιασμούς, παρόλο που προσωπικά θέλω να πιστεύω πως ούτε τότε θα άλλαζα κάτι. Αλλά μόνο με τέτοια ποσοστά καταλαβαίνω τα διλήμματα και τη δυσκολία του κόσμου. Με 1 στις 2000 ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ (κι αυτό αυξημένο), εν το χωρεί ο νους μου.
Προσωπικά, τους γονιούς μου ετσάκρισα τους τζιαι χωρίς το σύνδρομο Ντάουν (to argue, the queue is this way please). Άρα τούτο που σκέφτουμαι είναι ότι το τι έχει να ακολουθήσει εν το ξέρει κανένας, τζιαι με το να eliminate μιαν πιθανότητα διά φόνου, εν γίνονται eliminated τζιαι ούλλες οι άλλες. (Ι gotta pay someway man!)
χαχαχαχα η φωτογραφία με τον Μπους εν παίζεται σε τούντο κείμενο!!!!
Εσυγκίνησες με, μαν..
Εύγε!
Είχα πρόσφατα τούτη τη συζήτηση και η ερώτηση ήταν τι θα έκαμνα αν....? τζαι απάντησα ότι εν ήξερα.
Τωρά ξέρω.
Ασσιχ... μα έβαλες τον πλανητόρχιν της χτερνίας τζιαι έκοψες μου την όρεξην μετά που τα ωραία που έγραψες κόρη
Μπράβο σου που σκέφτεσαι έτσι :)
Προ αμνημονεύτων χρόνων -στο γυμνάσιο δηλαδή- είχαμε πάει επίσκεψη σε σχολείο για παιδιά με σύνδρομο Ντάουν και ήταν από τις πιο εκπληκτικές εμπειρίες της ζωής μου. Ηταν όλα τόσο πρόθυμα να αγαπήσουν και να αγαπηθούν χωρίς συμφέρον και ατζέντα, ακριβώς το αντίθετο από όλους εμάς τους "φυσιολογικούς".
Παρόλαυτα νομίζω ότι η ηλικία σου δεν δικαιολογεί ανησυχία εκ μέρους του γιατρού σου.
respect
Bravo, I hope to anthropoui will read this someday and know that s/he picked the right mom to be born to. O Theos na se exei kala kai to anthropoui vevaia. DNA.
Respect indeed!!
Είσαι πολλά πιο δυνατή που μένα. Εγώ νομίζω πως δεν είναι τόσο εύκολο να αποφασίσεις να φέρεις στον κόσμο κάποιον που ξέρεις σίγουρα πως δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει ανεξάρτητος. Και δε μιλάμε για ναρκωτικά, τεμπελιό ή αποτυχία. Μιλούμε για άτομα 20, 30, 40, 50 χρονών που δεν μπορούν να φαν μόνοι τους, δεν μπορούν να περπατήσουν, δεν μπορούν να παν στην τουαλέτα.
Είδες καμιά φορά πως αλλάζει η ζωή τους όταν χαθούν οι γονείς;
Γιατί η μάμα δεν θα ζει για πάντα. Μετά τι θα γίνει τούτος ο άθρωπος; Ποιός θα έσιει την έννια του; Κανένας, πίστεψε με. Ή πιστέφκεις πως ώσπου να μεγαλώσει, η κοινωνία θα έχει τις υποδομές να στηρίξει τούτα τα άτομα; Δες τι γίνεται!!
Δεν είναι θέμα υπεροχής της Άριας φυλής. Αν είσαστε τόσο σίγουροι για το ότι η απόφαση σας είναι σωστή, τότε είσαστε πιο τυχεροί που μένα. Γιατί εγώ το βλέπω δίκοπο μαχαίρι, και δεν είναι τόσο ξεκάθαρη η απάντηση. Και θα με βασάνιζε πάρα πολλά. Το τι είναι εγωιστικό είναι σχετικό...
Μπράβο κορούα μου, εύχομαι το μωρό σου να είναι καλά. Στην τάξη του γιού μου στο δημοτικό πρίν χρόνια είχε ένα παιδάκι με ιδικές ικανότητες και το πρώτο παιδί που το κάλεσε σε γενέθλια ήταν το δικό μου. Δεν μπορείς να φανταστείς τι χαρά έκανε και πόσα ευχαριστώ μου είπε η μάμμα του όταν το έφερε στο σπίτι μας για το πάρτυ (γιατί κανένας δεν τους καλούσε). Παρακολουθόντας την γυναίκα αυτή όσο ήταν σπίτι μας κατάλαβα ότι τίποτα δεν έκανε για το παιδί της με το ζόρι αν και έπρεπε να τρέχει ξοπίσω του συνέχεια (πολύ περισσότερο από τις άλλες μαμμάδες) απλά το αγαπούσε όπως αγαπούμε όλες μας τα παιδιά μας είτε είναι έξυπνα, ομορφα, φρόνιμα, άτακτα. Νομίζω ότι οι μανάδες αυτών των παιδιών, ιδικά αυτές που γνωρίζουν ότι το παιδί που θα γεννήσουν θα διαφέρει και διαλέγουν να τό φέρουν στον κόσμο, αξίζουν μεγάλο σεβασμό.
το αθρωπούι διαγνώστηκε με 1 στις 20,000 πιθανότητες. Εχτές στον υπέρηχο έκαμνε παρέλαση - το πατριωτούι :]
choc, "να φέρεις στον κόσμο κάποιον που ξέρεις σίγουρα πως δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει ανεξάρτητο" - η λέξη υπό αμφισβήτηση εν το "σίγουρα", και το ανέλυσα σε προηγούμενο σχόλιο, εκφράζοντας και την άποψη ότι τέτοιος πανικός για τόση πιθανότητα is retarded και κομπλεξικό. Αν ήταν για μάππα ήταν να αντιμετωπίζεται ως fat chance. Όσο για το αν πεθάνει η μάμα του, αν είχεν η γιαγιά μου αρχεία... Οι ίδιοι που θα αναλάμβαναν το υγιές μωρό αν πέθαινα την επομένη, θα μου κανόνιζαν και το συνδρομητικό. God has (eshei o Theos).
Δείτε απ΄τη σειρά extraodrinary people στο youtube, το "the boy who sees without eyes", το "the boy with the incredible brain" καθώς και το "kim peek - the real rain man" (για το ρόλο των γονιών)
Tην αρφή μου είχαν την είτε για πεθαμένη είτε με σύνδρομο Down.
Σήμερα εν ένα 11χρονο ταραμένο, πανέξυπνο σκατό!
Η φίλη μου εμεινε εγγύος στα 43 της γιατί άργησε να παντρευτεί. Η προγεννητική διάγνωση έλεγε ότι το παιδί είχε σοβαρή μορφή καρδιοπάθειας και θα πέθαινε 24-48 ώρες μετά τον τοκετό. Πήγε στην Αγγλία και ξανάκανε το test στην Harley street!!! και τους είπαν τα ίδια. Την συμβούλεψαν να κάνει εκτρωση γιατί ήταν κρίμα να συνεχίσει την εγγυμοσύνη για ακόμα 5 μήνες άδικα. Αύτη δεν ήθελε, όλοι της έλεγαν ότι είναι τρελλή. Στον 8ο μήνα πήγε Αγγλία για να γεννήσει σε ένα νοσοκομείο τάχα πιο καλό και παλι της έλεγαν οι Αγγλοι ότι το παιδί θα έχει πρόβλημα. Το παιδί γεννήθηκε και είναι μια χαρά, ένα υπεροχο υγειέστατο αγοράκι και είναι τώρα 8 χρονών.
αν όμως κάποια γυναίκα εν δυστυχισμένη, άρρωστον ή γερόν, το παιδίν κατα τη γνώμη μου δεν πρέπει να γεννηθεί. Αν είναι να το γεννήσει τζιαι να καταρκεται την ώρα και τη στιγμή τζιαι τζείνο να υποφέρει καλλύττερα να το ποσπάσουν που τα βάσανα που έμβρυο.
ειμαι κατηγορηματικη τζιαι να μεν απαντησει κανενας
...me paromoia epixeirimata exw parei thesi se polla debates sxetika me to thema ektrwsi...
well done mate!
Symfwnw apoluta!
dear, ola kala?
u know saik, YOU know.
to thema nomizw exei na kamei me to pws tha dei kapoios to emvrio...an to dei os apla ena organo (extension) tis miteras en na parei analogi stasi...an to dei os mia xehoristi zwi ta pragmata allazoun.
Ennen eukolo na exeis paidia me eidikes anagkes...fantazoumai...alla poios eipe oti to na exeis paidia xwris en eukolo?
Pantws posi dystixia mporoun na prokalesoun atoma me syndromo down opws leei i/o anonymi/os?...enw atoma pou prokaloun maziki dystixia mporei na einai atoma me upsili noimosyni (p.x kata syrroi dolofonoi), mporei na einai politikoi,atoma xwris na exoun diagnwstei me kapoio syndromo alla prokaloun me tin syneiditi symperifora tous pragmatiki dystixia... toutous poios tha tous "apovalei"...
"το αθρωπούι διαγνώστηκε με 1 στις 20,000 πιθανότητες"
ti itan i diagnwsi telika???
1 stes 20,000 na exei Down
ara midamines oi pi8anotites, ara m**akas o ginekologos..eknevrizome me kati etsi tipous..den tus antexw! giati epistimonas k morfwmenos den ine ekeinos pu perni tin apofasi gia sena prin kan na su dwsei tis epiloges su..su dinei tis epiloges k meta tin simvouli tu, to deftero omws to kanei meta kai AN tu to zitiseis!
Επέρασεν πολλύς τζιαιρός που το ποστ, απλά για κάποιο λόγο επάτησα στο tag Επιστολές Πάυλου τζιαι έδωκα πάνω του. Εγώ εν θα σου πω μπράβο που σκέφτεσαι έτσι, για το λόγο που εν θα σου έλεα μπράβο αν έγραφες ένα ποστ που να ελάλεν ότι εν θέλεις να σκοτώσεις έναν άθρωπο επειδή εν σου αρέσκει η φάτσα του. Απλά, επειδή είχα τζιαι γώ τότε που ήταν έγκυος η Μάνα κάτι παρόμοιους λογισμούς, τζιαι ελάλουν ότι ότι θέλει ας ένι εγώ φονιάς εν γίνουμε, τωρά, όποτε αθθυμηθώ βέβαια ο αχάπαρος, ευχαριστώ Τον πολλά πολλά γιατί Έδωκεν τζιαι επήαν ούλλα καλά, τζιαι εν εβρέθηκα σε έτσι δίλημμαν...
Sike με συγχωρείς τώρα διάβασα την ανάρτηση σου για το σύνδρομο ντάουν. BTW πολλά εύστοχη, ειλικρινής και ωραία ανάρτηση.
i quote όμως ένα σου σχόλιο και συγνώμη που το κάμνω στην δική μου ανάρτηση. Αν ήταν 50-50 οι πιθανότητες ή έστω 1 στες 4 να καντανοήσοω την ανυσηχία και τους ενδοιασμούς,παρόλο που προσωπικά θέλω να πιστεύω πως ούτε τότε θα άλλαζα κάτι.
Παίρνω ένα μικρό σου σχόλιο και το επαναλαμβάνω: παρόλο που προσωπικά θέλω να πιστεύω πως ούτε τότε θα άλλαζα κάτι.
Το σχόλιο (ολόκληρο) σου υποδηλώνει μιαν μικρή αμφισβήτηση παρόλο που είσαι μάμμα. Μην με παρεξηγάς δεν έχω σκοπό να κατακρίνω κάποιον αλλά αυτό είναι ακριβώς και μένα το ποιντ μου. Δεν μπορείς να γνωρίζεις ακριβώς τι θα έκανες, είτε γιατί μπορεί να έχουν προβλήματα αυτά τα μωρά είτε για το δικό σου βόλεμα, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Εν μιλώ σε επίπεδο ευτυχίας γιατί είπα το τα μωρά τούτα εν χαρούμενα άμαν έχουν αγάπη.
Αλλά έρχομαι να σε ρωτήσω αν σου ελέαν ότι το μωρό σου έχει σύνδρομο ντάουν ανεξαρτήτως που προσωπικες σου πεποιθήσεις γνωρίζεις ότι θα το κρατούσες σίγουρα???
αν ταυτόχρονα με την γέννηση του κινδυνεύεις και εσύ που έχεις ακόμα 2 μωρά. Τι θα έκανες??
Ακούεται όλη η φάση εγωιστική και είναι το παραδέχομαι αλλά δηλώνω αδυναμία να γνωρίζω σίγουρα.
να σου απαντήσω και εδώ :)
αν μου ελέαν ότι το μωρό έχει σίγουρα οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα, θα το κρατούσα σίγουρα.
αν το πρόβλημα εντοπιζόταν σε μένα, τύπου να πεθάνω στη γέννα (ειδικά τωρά που έχω ήδη 2 μωρά), το σίουρο εν ότι θα έλυα τα γόνατά μου προσευχόμενη στο Θεό να με απαλλάξει που το δίλημμα - τζιαι θα το έκαμνε. Είτε γιατρεύκοντας το πρόβλημα, είτε πεθανίσκοντας το μωρό πριν γεννηθεί, είτε φωτίζοντας με να προχωρήσω τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζι, και ξερωγώ τι :)
Sike μου ελπίζω να μην παρεξήγησες το μήνυμα μου. Εύχομαι πάντα υγεία σε σένα και στην οικογένεια σου.
Απλά εγώ ήθελα να τονίσω ότι ποτέ μα ποτέ δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσεται. Αυτός είναι και ο λόγος που αναφέρομαι σε δίλημμα, γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα σε τέτοια περίπτωση. Εννοείται ότι εν είμαστε υπεράνθρωποι, αλλά άνθρωποι με πολλές αδυναμίες. Εγώ τουλάχιστον.
Και εγώ προσωπικά είμαι ενάντια στις εκτρώσεις γιαυτό και δεν θέλω να έρθω αντιμέτωπη ποτέ με έτσι ενδεχόμενο.
Με όλη μου την ειλικρίνεια θέλω να σου πω ότι σε θαυμάζω που ξέρεις ότι θα κρατούσες ένα μωρό με σύνδρομο ντάουν ενώ εγώ που έχω την εμπειρία και είναι και όμορφη εμπειρία, λέω ότι δεν ξέρω.
Σε περίπτωση που έρθω ποτέ αντιμέτωπη με έτσι ενδεχόμενο εύχομαι πραγματικά να ακολουθήσω το παράδειγμα σου.
Post a Comment