Προς γυναικολόγους

α) Όταν είσαι πρόθυμος ή ενθαρρύνεις, βάσει μιας πιθανότητας (όπου 1 στα 200 θεωρείται αυξημένη!) το μωρό να γεννηθεί με σύνδρομο Down, να το κατακόψεις και να το πετάξεις στα σκουπίδια στους 3 μήνες κύησης - όταν ο ίδιος, δείχνοντας μου το στην οθόνη, μου εξηγούσες ότι έχει εγκέφαλο, κεφάλι, σπόνδυλο, νευρικό σύστημα, ζωτικά όργανα, χέρια, πόδια, και μια καρδιά που μαζί ακούσαμε να κτυπά ωσάν επιδρομή από δεκάδες πόνυ, πώς περιμένεις να σε εμπιστευτώ να κάνεις το καλύτερο για το παιδί μου αν αργότερα προκύψει οποιαδήποτε επιπλοκή; Όταν προτείνεις το φόνο δια βάναυσου διαμελισμού ή ρουφήγματος σαν σκουπίδι με ηλεκτρική σκούπα ενός ανθρώπου επειδή υπάρχει η πιθανότητα για πνευματική αναπηρία, πώς περιμένεις να σε εμπιστευτώ με τη ζωή του παιδιού μου; Πώς να σε εμπιστευτώ ότι θα βάλεις τα δυνατά σου να σώσεις το παιδί μου αν στην πορεία κινδυνεύει από οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας;

β) Γιατί δεν το αφήνεις να γεννηθεί να δούμε αν επαληθευτεί η πρόβλεψή σου και αν ναι, τότε να το σκοτώσουμε; Τότε θα είναι φόνος και τώρα δεν είναι; Εσύ καλύτερα από όλους ξέρεις πώς γίνεται μια έκτρωση (την οποία ονομάζεις "αποβολή" για να φαίνεται λιγότερο εγκληματικό), χωρίς να χρειάζεται να δεις το φρικιαστικό "The Silent Scream". Ή μήπως τότε θα είναι άνθρωπος ενώ τώρα δεν είναι; Και τότε τι είναι αυτό το πράγμα που εδώ και τρεις μήνες μεγαλώνει μέσα μου, αποκτά μέλη του σώματος και αναπτύσσει διάφορα συστήματα του οργανισμού; Τι είναι αυτό του οποίου την καρδιά εσύ μου έβαζες να ακούσω; Που κλωτσά και γελά και παίζει και κάνει τούμπες; (Δες πόσο είναι όταν γίνεται το τεστ και αποφασίζεται η θανάτωσή του) Ή μήπως επειδή δεν το έχουμε δει/γνωρίσει/ζήσει/συνηθίσει αυτό κάνει ελαφρότερη τη συνείδησή μας και δεν νιώθουμε ότι σκοτώσαμε ένα μωρό;

γ) Μην μου πεις ότι θα είναι δυστυχισμένο το μωρό που θα γεννηθεί. Ούτε ότι θα ταλαιπωρείται, ούτε ότι θα βασανίζεται. Η αλήθεια είναι η εξής: ότι ο γονιός θα είναι "δυστυχισμένος" και θα "ταλαιπωρείται" και θα "βασανίζεται". Σαμπώς χωρίς το σύνδρομο Down η άκρα υγεία και ευφυία του είναι εγγυημένες. Σαμπώς διαφορετικά δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψει βλάκας, τεμπέλης, ηλίθιος, κακός, άχρηστος ούτε και να μπλέξει με άσχημες παρέες ή συνήθειες και να κάνει όλων τη ζωή μαύρη, αλλά το μεγάλωμά του θα είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, θα είναι ένα φρόνιμο, υπάκουο και πανέξυπνο αγγελούδι που θα εξελιχθεί σε σπουδαία προσωπικότητα και λαμπρό επιστήμονα/γιατρό/καθηγητή/πολιτικό. Σαμπώς και το σύνδρομο Down είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο και ως σωστή ναζιστική κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει τους πάσχοντες απ' αυτό να τους ρίχνουμε στον Καιάδα - έτσι θα μείνουμε μόνο οι όμορφοι και τετραπέρατοι στον πλανήτη και θα ζούμε πανευτυχείς. Σαμπώς άλλα προβλήματα υγείας δεν μπορούν να προκύψουν όταν γεννηθεί το παιδί, ούτε καρκίνος, ούτε λευχαιμία, ούτε άσθμα, ούτε καρδιοπάθειες, ούτε τύφλωση, ούτε κώφωση, ούτε αναπηρία, ούτε ο,τιδήποτε άλλο που να το ταλαιπωρεί, κι αυτό κι εμάς μαζί.

δ) Ρώτησες γονείς καθυστερημένων και σου είπαν ότι εύχονταν να τα είχαν σκοτώσει; Έννεν άνθρωποι τζείνοι δηλαδή; Εν μπορούν ναν ευτυχισμένοι; Στα σχολεία τους, με τους όμοιούς τους, με τους ειδικούς δασκάλους τους και τις ειδικές δραστηριότητές τους, μια χαρά ζωή μπορούν να κάμουν. Να γελάσουν, να παίξουν, να αθληθούν, να μάθουν μουσική, να παίξουν θέατρο, ναν ευτυχισμένοι. Γιατί να τους το στερήσω τούτο απλά επειδή ΔΕΝ θα γίνουν πολιτικοί (που είναι ιδιοφυίες, δεν μπορείς να πεις), πλανητάρχες, καθηγητές, γιατροί, επιστήμονες; Οι υπόλοιποι που μας επιτράπηκε να γεννηθούμε, γίναμε τέτοιοι;

Αυτές είναι οι σκέψεις που έκανα με το που με κανόνισαν γι’ αυτό το τεστ και που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα. Για να αποδείξω ότι ποσώς με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, ήθελα να μην το κανόνιζα εξ αρχής, αλλά δε βαριέσαι. Τουλάχιστον να ξέρουμε για να ενημερωθούμε καταλλήλως. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια αλλά τζι αν ένη, τζι αν μεν ένη.

5 choses tranquillisantes

Επειδή (παντελώς ανυπόστατα, mind you) εφκάλαμεν νάμι ότι είμαστε το sister blog του Νευρικού, σήμερα παιδιά μου θα επικεντρωθούμε σε 5 ωραία πράγματα, 5 πράγματα που σε κάνουν να παίρνεις μια βαθειάαα εισπνοή, να κλείνεις τα μάτια, να γέρνεις πίσω και να κνήθεις τα πλευρά σου γουργουρίζοντας με αγαλλίαση.

1. Να σε ξέρει κάποιος απ’ έξω και ανακατωτά. Να υπάρχει ένα άτομο (όχι χίλια, ούτε καν τρία, δεν είμαστε υπέρ της άκρατης προβλεψιμότητας) που να σε ξέρει τόσο καλά ώστε να μπορεί να στοιχηματίσει τη ζωή του για το πώς θα αντιδράσεις και τι θα πεις σε κάθε περίπτωση. Να τελειώνει τις προτάσεις σου, να τις λέει ο ίδιος απ’την αρχή χωρίς να χρειαστεί να μιλήσεις, ακόμα και το κάθε επιφώνημα ή κίνηση ή χειρονομία που συνηθίζεις να τα κάνει πριν από σένα για σένα. Βολικό, επίσης, αν είσαι κουρασμένος και βαριέσαι να μιλάς, οπότε ο άλλος διεξάγει ολόκληρες συζητήσεις μόνος του παίζοντας και το δικό σου ρόλο. Είναι σχεδόν τρομαχτικό το ότι το κάνει αυτό χωρίς να αστοχήσει ούτε σε μια ατάκα, αλλά το απολαμβάνεις τόσο που δεν έχεις χρόνο να τρομοκρατηθείς. (Το αντίστοιχο σπαστικό είναι να ισχυρίζονται κάποιοι ότι σε ξέρουν πολύ καλά ενώ δεν έχουν χαπάρι - σόρρυ, σόρρυ, μόνο θετικά σήμερα).

2. Η απόλαυση της σιωπής με ένα αγαπημένο άνθρωπο, αλλιώς «το χάσκειν together». (Υο, χάσκin’ together, man). Και η έλλειψη του αισθήματος της ανάγκης να πει κάποιος κάτι. (Το αντίστοιχο σπαστικό -όι, εννά το πω- είναι να σε ρωτά συνέχεια ο άλλος τι έshεις τζι εν μιλάς τζιαι «πε μας τίποτε». Lay off, like).

3. H μυρωδιά του καφέ στα αεροδρόμια και των αρωμάτων στα duty-free. Συνεπώς, η μυρωδιά του καφέ οπουδήποτε και των αρωμάτων στα καταστήματα, αφού μου θυμίζουν ταξίδια, αναχωρήσεις, ταξίδια, διακοπές, ταξίδια... διακοπές...

4. Freebies. Arf arf arf! Πέννες, ρίγες, μολύφκια, τετράδια, σημειωματάρια, ημερολόγια, βαλιτσούες, μπρελόκ, mousepads, σταντ για κινητό, θήκες για business cards - κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα χρήσιμα πράγματα που μπορείς να αποκτήσεις εντελώς δωρεάν από κάποιο συνέδριο, έκθεση, κτλ. Όσο πατρονίσιμα κι αν είναι, όσο άχρηστα κι αν καθίστανται από τα τεράστια all-over-the-place logos των εταιρειών/διοργανωτών, τα freebies είναι μεγάλη πόρωση. Με το που παίρνει το μάτι μου τη μάτσα με τες πέννες στον πάγκο ή το άτομο που διανέμει τσαντούλες με υλικό, γυαλίζει το μάτι μου. Και πάντα, μα πάντα, σκέφτομαι πώς να τους γελάσω και να πάρω και δεύτερο serving.

5. Mια κατανυκτική λειτουργία/αγρυπνία στο μισοσκόταδο. Aκόμα και αν νυστάζεις και κουτουλλάς πας το σκάμνο. Έχει μια απόκοσμη γλυκύτητα.

Ε τζιαι κεςς γουώτ, έχει κι άλλα! Nα μπορείς να εμπιστευτείς τον άλλο, να είσαι άνεννοιας ότι θα φέρει εις πέρας τη δουλειά που του ζήτησες χωρίς να χρειαστεί να αναλάβεις εσύ. Οι φίλες μου. Το εκπέμπειν και επικοινωνείν στις ίδιες συχνότητες (χαιρετίζομεν την κλοπή). Διακοπές. Planespotting. Βολτάρισμα με παγωτό ένα καλοκαιριάτικο πορτοκαλί απόγευμα. Να μη φεύγεις από τη θάλασσα αν δεν νυχτώσει. Απεριόριστη άδεια μετ’ απολαβών. Να είσαι ασυνεπής στην ανταπόδωση τηλεφωνήματος και να μην σου κρατάν μούτρα και να ρωτάν τάχα «έκαμα σου τίποτε; έshεις κάτι μαζί μου; πιάννω σε τζι εν μου το απαντάς/εν ήταν να σε ξαναπιάσω αν δεν με έπιανες» κτλ. Nα μην καλείσαι συνεχώς να εξηγάς και να αποδεικνύεις τον εαυτό σου. Το be understood.

Δε που εν έχω label για καλά πράματα.
Aaah:

5 choses spastiques

1. Το Ενοίκιο - μια φορά το μήνα διατελώ εις έξαλλον κατάστασιν, όχι λόγω τεχνικών προβλημάτων, αλλά λόγω καταβολής 500 ολοστρόγγυλων ευρωπαλλουκίων για το νοίκι. Μια φορά το μήνα νιώθω ότι πιάννω 500 ευρωπαλλούκια τζιαι αφταίνω τα με το σπίρτο επειδή δεν έχω κάτι καλύτερο να κάμω μ’ αυτά.

2. Κόττημα Μωρών - (πάσα, ανάθεση, το καλύψαμε άλλη φορά). Σε τρεις διαφορετικές γεύσεις:
α) Τηλεφωνικώς: Απαντάς το τηλέφωνο νομίζοντας ότι είναι η κουμέρα-φίλη σου, μα στην άλλη άκρη βρίσκεται ένα μωρό σε μη συνεννοήσιμη κατάσταση που είτε επαναλαμβάνει το όνομά σου ή γενικώς δεν αντιδρά σε καμιά σου λέξη. Η μητέρα του έχει αφήσει μόνο το μωρό με το τηλέφωνο ενώ ακούγεται στο βάθος να βγάζει τα πιάτα απ’ το πλυντήριο. Δεν τολμάς να μην προσπαθήσεις να συνεννοηθείς με το μωρό από φόβο μήπως σε έχει σε ανοιχτή ακρόαση.
β) Physically: «Έλα τη νούννα σου:))», «Πήαιννε στη νούννα σου:]]» «μα πούντην νούννα σου;!:]]», «μα πε της νούννας σου τι έκαμες στο σχολείο», «μα είπες της νούννας σου τι σας έμαθε η κυρία Δασκάλα;» - και πριν το καταλάβεις βρέθεσαι με ένα μωρό στα χέρια. Χειρότερα, δε, όταν ούτε το μωρό σε θέλει αλλά η μάνα/γιαγιά του την έχει ήδη κάνει. Έτι χειρότερο, το sticking around of their mothers/aunts/grandmothers to watch you bonding.
γ) Μentally, αλλιώς Δημιουργία Τύψεων και Αγάπης, προσέλθετε: «Εγύρευκεν σε το μωρό», «Απογοητεύτηκε το μωρό που εν ήρτεν η νούννα του», «Ερώταν με το μωρό πού εν η νούννα του», «Είπεν μου το μωρό ποννα έρτει η νούννα μου εννά της δώσω φιλάκι», «είπεν μου το μωρό» τζι «έφκιασεν μου το μωρό». Το μωρόν μέσα.

3. Πωλήτριες που σε βουρούν που πίσω: Συχνάκις ηθέλησα να μπω σε κάποιο μικρό ή/και συνοικιακό κατάστημα αλλά δεν το έκανα λόγω πικρής πείρας. Η μοναδική πωλήτρια ή πωλητής/ιδιοκτήτης του καταστήματος θα σε ακολουθεί κατά πόδας ακόμα κι όταν έχεις πει ότι «απλά κοιτάζεις», και -ΤΗΕ ΗORROR!- θα εκφέρει άποψη (με προτίμηση στις λέξεις «ωραιότατο» και «υπέροχο») στο τι σου πάει (συνήθως όλα όσα έχει στο μαγαζί), στο τι είναι πολύ της μόδας φέτος (όλες οι νέες τους παραλαβές), τι θα φορεθεί σαν τρελλό (οι νέες τους παραλαβές), και πόσο ανάρπαστο έχει γίνει ποιο μοναδικό κομμάτι. Γιατί πιστεύουν πως το ότι «δεν προλαβαίνουν να φέρνουν και να πουλούν» το τάδε κομμάτι θα σε κάνει να θέλεις και εσύ να το αγοράσεις, δεν το΄χω καταλάβει. Επίσης, να μιλά η πωλήτρια για το στοκ σαν να είναι δικό της - «έχω το τάδε», «θα φέρω το τάδε».

4. Να καταργείται ή να μην εισάγεται ποτέ το προϊόν που θέλεις: (βλ. Λένης αλλά με δική μου λίστα αγνοουμένων) Ίσως πιο σπαστικό από το να καταργείται να είναι το να μην εισάγεται ποτέ το προϊόν που σ’ αρέσει, τη στιγμή που όλα τα άλλα της ίδιας σειράς βρίσκονται μια χαρά πάνω στα ράφια. Π.χ. έχουμε όλες τις γεύσεις Bacardi Breezer εκτός το Red Grapefruit, μέχρι πρόσφατα είχαμε όλες τις γεύσεις Chicken Tonight εκτός το Classic Chausseur, όλους τους αφρούς Salon Selectives εκτός του μωβ. Προϊόντα που ξαφνικά τελείωσαν και δεν ξαναφάνηκαν: οδοντόκρεμα Mentadent P ροζ, λιαστές ντομάτες Sparta. Ένα διάστημα σχεδόν πίστεψα ότι κάτι υπερφυσικό συνέβαινε, εφόσον έλειπαν από τα ράφια μόνο οι γεύσεις που ήθελα εγώ. Αν έχει τελειώσει το προϊόν που παίρνατε, θα είναι επειδή το έπαιρνα κι εγώ.

5. Oι αντιδραστικοί, απορριπτικοί και δογματικοί άνευ γνώσης/μελέτης: Αυτοί που θα αμφισβητήσουν κάποιες απόψεις χωρίς να τις έχουν εξετάσει ποτέ, συνεπώς χωρίς να έχουν φτάσει βάσιμα στα συμπεράσματά τους, αλλά απλά «γιατί έτσι είναι», και που πιππιλούν/ανακυκλώνουν ιδέες άνευ επεξεργασίας/μελέτης/εξέτασης στοιχείων. Παρομοίως, οι αυτοαποκαλούμενοι διαβασμένοι, γνώστες, γνωστικοί και άρτια καταρτισμένοι, τη στιγμή που οι βιβλιοθήκες τους περιλαμβάνουν μόνο γραψίμια υποστηριχτικά της μιας πλευράς. Θέματα όπου συναντούνται συνήθως είναι η θρησκεία (μοναχισμός, παπάδες, αθεϊα, αιρέσεις, δόγμα, κ.ά.) και η πολιτική. (K)όλσ(λ)οου, οι κακόπιστοι, που σε όλα φέρουν αντίρρηση και όλα τα περιφρονούν, ακόμη και μετά από απόδειξη του αντιθέτου.

Σιγά μεν έγραφα μόνο 5. Η διαχυτικότητα ζευγαριών ενώπιον άλλων. Τα κούτζιου κούτζιου και οι διαλόγοι όπου και τα δύο μέρη ονομάζονται «Ρε αγάπη» με συχνότητα άρθρωσης 2:3 λέξεις, τα σλουρπιστά φιλιά, και λοιπά σαχλά, απλώς με αλληθωρίζουν. Επίσης, η άγρα επιβεβαιώσεων (παρουσία όλων των εμπλεκομένων) ότι ο σύντροφός τους είναι και ο πρώτος - «Έννεν πολλά κκιούτης;;», «Έννεν τέλειος;;;», «Εξαναείδες έτσι μουττούα;;», «Έννεν κούκλος;;», «Έshει τζι άλλες έτσι;». Τι σκατά να πεις μπροστά του άλλου; Κι αυτοί, είναι πραγματικά διατεθιμένοι να ακούσουν «Όι, έννεν κκιούτης/Όι, έννεν τέλειος/Ναι, εξαναείδα έτσι μουτταρκά/Όι, έννεν κούκλος/Ναι, έshει τζι άλλες έτσι»; Ή ακόμα «Ναι, εν κκιούτης/Ναι, εν τέλειος» κτλ; Και το κόττημα των μωρών.

Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, αράτω το κκίπορτ αυτού και εκτονωθείτω.

Η παρούσα θα θεωρηθεί και ως ιδιαίτερη πρόσκληση.

Φούξια

Θυμάστε που σας είπα για το 3χρονο γειτονούι μου που σφαδάζει μέρα νύκτα; Όι;!

Τελευταίως τες παουρκές του ακούαμεν τες μόνο πρωί όταν τους έβγαζε έξω η μάνα στο γκαράζ για να φύγουν, προφανώς γιατί ελείπαμε στες δουλειές μας μετά και τη νύκτα ήταν κρυάδα και εμείνισκεν έσσω.

Σήμερα τους πέτυχα την ώρα που είχα βγει κι εγώ έξω στο αυτοκίνητο. Τα γκαράζ μας χωρίζει ένας φραμός από κάτι κάτσαρα: ορατότητα, συνεπώς, χαμηλή.

Ο μιτσής ωρύετουν πάλε. Εβούραν πάνω κάτω μες την αυλή τους τζιαι έφκαλλεν τες νεύρες του. Σάννα τζιαι άψαν του τον κώλον του τζιαι βουρά πάνω κάτω σφαδάζοντας για να παίρνει αέρα. Η ώρα ήταν 7 και κάτι και σίγουρα στην πολυκατοικία μας, αλλά και στη γειτονιά γενικά, πολλοί ακόμα θα κοιμούνταν. (Btw, κάποτε οι γονείς μπαίνουν στο αυτοκίνητό τους και παίζουν πουρούες ώσπου να μαζευτούν τα μωρά).

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕUUUUUUUUUUUUUUURRRRRRRRRRGGGGGHHHHH!!!!!!!, o μιτσής...

Τότε ξαναπήρα το νόμο στα χέρια μου (αππώθηκα που εχτές) και του κάνω -καθόλου έντονα ή δυνατά, για να μεν ξυπνήσω εγώ τους γείτονες- «Εε!».

ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ - ΠΛΟΥΣΙΑ ΔΩΡΑ: ΠΩΣ ΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ;
α) «Αίγιες»
β) «Κουέλλες»
γ) «Τσούρες»

ΤΗΛΕΦΟΝΕΥΣΤΕ ΤΩΡΑ Ή ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΜΗΝΥΜΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ YΠΟΘΕΣΗ

Στη Λένη με αγάπη

Αυτοκινητόδρομος στο έμπα της Λευκωσίας. Κρατώ το fast lane, όταν από το καθρεφτάκι βλέπω μια βολίδα να προσπερνάει ζιγκ-ζαγκ τα αυτοκίνητα από τη μια λωρίδα στην άλλη. Φτάνει και η σειρά μου, οπότε με προσπερνάει σκάι-νέφος από αριστερά, τη στιγμή που ένευκα ότι προτίθεμαι να κοξιάσω για να ρέξει. Αποτέλεσμα, να γλυτώσουμε παρά τρίχα από σφοδρή πλάγια σύγκρουση και κατάληξη στου χαντάκ.

Ισιωτικό Μέτρο Α': Παίζουμε πουρού παρα-και-τεταμένα καθώς μας προσπερνά η ρουκέτα.
Πιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σε μερικά μέτρα, σταλώνουμε στα φώτα στη είσοδο της Λευκωσίας, με τον τύπο να βρίσκεται τώρα ακριβώς μπροστά μου. Πίττα κίνηση. Ουρές ατελείωτες. Περιμένουμε καρτερικά.

Ενώ περιμένουμε, βλέπω τον τύπο μπροστά να βάζει όπισθεν και να κυλά αργά αργά κατά πάνω μου. Στην αρχή δεν αντέδρασα, λέω κάτι θα συνέβη, ξέρω γω. Όταν πλησίασε επικίνδυνα, έπαιξα μια προειδοποιητική πουρού. Πιι!! Κάνει παύση. Και ξαναξεκινά κατά πάνω μου. Εστυλλομμάθκιασα. Ήταν σαφές ότι δεν αγνοούσε την ύπαρξη μου και σταμάτησε μισό μιλίμετρο από το αυτοκίνητό μου. Δεν αντέδρασα, αν και τα μάτια μου εφκάλλαν φωθκιές. Αν με κτυπούσε θα έφταιγα κιόλας, σημειωτέον.

Ανάβει το πράσινο και προχωράμε 5-6-7 θέσεις. Ξανασταματάμε αλλά αυτή τη φορά αφήνω απόσταση μήκους ενός αυτοκινήτου μεταξύ μας. ΞΑΝΑΒΑΖΕΙ ΟΠΙΣΘΕΝ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΙ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ.

Ισιωτικό Μέτρο Β': Εκτιμούμε α-σ-τ-ρ-α-π-ι-α-ί-α την κατάσταση: good hair day, πάαρα πολλή κίνηση άρα no emergency exits for him και lots of helping hands for me σε περίπτωση που επιχειρήσει τίποτε ο σάγλης, πόσο ξύλο να φάεις που κάποιον με γυαλοκοπημένο waxed αψεγάδιαστο Peugeot CC.

Ενώ ακόμα κυλούσε προς το μέρος μου, τραβώ-μια-χειροφρενιά-βγάζω-ζώνη-πετάγομαι-έξω και εντός ενός δευτερολέπτου διακτινίζομαι με όλο μου το ανάστημα (εν τζιαι κάμποσο, μάσσιαλλα μου - εφαντάστηκες να μεν έφτανα ως το shερούι της πόρτας;) και τα χέρια στις τσέπες, δίπλα από το παράθυρό του. Σημειώστε, επίσης, ότι η φάτσα μου είχε παραλύσει που τα νεύρα και από το αλληθώρισμα εφύαν οι κόρες που τα μμάθκια μου τζιαι εν εθώρουν ούτε εθωρκούμουν.

Επίσης, να θυμάστε ότι είμαστε εν μέσω απίστευτου κομφουζίου και χιλιομέτρων σταματημένων ουρών.

I towered over him for a sec περιμένοντας να γυρίσει. Παίζει πελλό, τάχα μόνο ίσια θωρεί, ποτέ πλάι.

Με το ένα χέρι ακόμα στη τσέπη, του κτυπώ ρυθμικά και επιδεικτικά το μισο-φιμέ τζάμι και με ένα παραγοντικό nodding του κεφαλιού μου τον διατάζω να το κατεβάσει.

Το μισοκατεβάζει. Η ΒΟΥΤΥΡΟΦΑΤΣΑ.

- (Θκιαολεμένο αλλά composed ύφος) Έshει πρόβλημα;

- (χασκιασμένοανυπόθετος αμήχανος χάχας look) Εεε, γιατί;

- (ΓΙΑ ΝΑ ΡΩΤΟΥΝ ΟΙ ΠΕΛΛΟΙ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΑΡΚΟΠΕΛΛΟΙ - Θκιαολεμένο αλλά composed ύφος) Υπάρχει λόγος που έρκεσαι πισινή;

- Εε (ύφος "χε χε, είμαι πολλά πελλάρας, δέτε με", φωνή αμήχανη), έπαιξες μου πουρού τζιαι είπα αν θέλεις κάτι...

- (Τριολισμένο αλλά composed ύφος) ΤΖΙΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΚΕΙΣ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΝ ΘΕΛΩ ΚΑΤΙ. Έπαιξα-σου-πουρού-γιατί-οδηγούσες-πάρα-πολλά-επικίνδυνα-τζιαι-επροσπέρασες-με-που-αριστερά-τζιαι-παρολλίο-να-τη-φάμε.

- (χάχας, eyeing me up and down and staying down - αλόπως είχα ανοιχτό φερμουάρ; wtf) Eεε.. παρολλίο να την φάεις;; Εεε χε χε, μεν φοάσαιι... (σάννα έπιαεν το δειν μου τα γλυκά ματάκια ΟΞΆ ΕΝ Η ΦΑΤΣΑ ΣΟΥ ΕΤΣΙ ΑΜΑΝΑΜΟΥΜΑΝΑΜΟΥ)

Ήθελα να αρχίσω να κουνώ βίαια το αυτοκίνητό του, να ανακατωθούν τα μυαλά του, μετά να τον τραβήσω που τα αυτιά, να βγάλω τη βουτυρόφατσά του έξω από το τζάμι και να του φκάλω κομμάτι.

- (Ξαναβγάζω, όμως, -ΤΕΡΑΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑΣ, ΤΕΡΑΣ!- το ένα χέρι από τη τσέπη, κτυπώ τα δάκτυλά μου στο ύψος που έβλεπε και οδηγώ το βλέμμα του προς τη δαιμονισμένη φάτσα μου με τα αναποδογυρισμένα μάτια - Lecture look) Δαμέ-θωρείς. Πρόσεχε-ίνταλος-οδηγάς-τζιαι-πού-βάλλεις-πισινές. Τζιαι τον ωραίον, να τον παίζεις αλλού.

Τζιαι έφυα, περπατώντας κκομμαντικά και φακτορικά, my-work-here-is-done-like, με τα χέρια πάλι στις τσέπες, μετανιώνοντας μόνο για το ότι δεν του είπα τζιαι ένα "Τζιαι ό,τι άλλο συνηθίζεις να παίζεις" ή έστω ένα ΜΑΝΝΟΒΟΥΤΥΡΕ, Ε ΜΑΝΝΟΒΟΥΤΥΡΕ στο καπάκι, αν και είναι άλλη λέξη από βήτα που του πήγαινε. Αλλά γενικώς εν είχα λάθος, είμαι πολλά περήφανη για την αθεοφοβία μου και το ίσιωμα που διενήργησα επί της σωρού - πού να σας στο έκαμνα τζιαι αναπαράσταση ακόμα να δείτε. Θα με χειροκροτούσατε στέκοντας.

Τελώ μετ' έκστασης.

Καημός accomplished (1)

Με την ευκαιρία που βρέθηκα για δουλεια (ο τόνος δικός σας) στην επαρχία Αμμοχώστου, είπα να εκπληρώσω ένα από τους διάφορους καημούς που είχα, τουτέστιν να επισκεφθώ τον Ποταμό Λιοπετρίου. Στον τίτλο έβαλα "1" γιατί θέλω να ελπίζω ότι η διαγραφή στη λίστα των καημών μου θα έχει συνέχεια - και, δυστυχώς, είναι πολλοί οι καημοί μου μέσα στην ίδια μου την πατρίδα.

Στο δρόμο της επιστροφής για Λευκωσία είδα την (καφέ, που υποδηλοί κουλτουριάρικο site) πινακίδα για τον Ποταμό και, αναφωνόντας "Γουώτ Δε Χεκκ!!!" (επειδή κατά τ' άλλα βιαζόμουν να γυρίσω πίσω), σχεδόν ξερογύρισα στην έξοδο. Επειδή δεν είχα ξαναπάει για να ξέρω πώς μοιάζει, άρχισα να σκέφτομαι "καλά, αν εν ξερός ο ποταμός πού εννα καταλάβω ότι έφτασα; Αν εν τούτες οι χωραφκιές ο ποταμός τζι εγώ πάω ακόμα;". Σύντομα, όμως, οι αμφιβολίες μου εξανεμίστηκαν:

arf arf arf arf arf ARF ARF ARF ARF :P~

χάου νάις... χάου μπλίσσφουλ...

Ας πούμεν, είshen κάποιους που εψαρεύκαν με το καλάμι, ΜΑΝ! Τζι εγώ έπρεπε να φκάλω τες φωτογραφίες μου χωρίς να λαώσω ένα (στάνταρ παράνομο) ζευγάρι που καθόταν έξω από το κλειδαμπαρωμένο εστιατόριο και να πάω πίσω δουλεία, ΜΑΝΝΝ. Εν γίνεται.

Αλλά ας μην το χαλώ (ναι, εγώ είμαι, μην ανησυχείτε), ας λέω πάλι καλά που κατάφερα αυτό το φανταστικό διαλειμματάκι which made the rest of my day και που αυτή τη φορά είχα φωτογραφική μαζί μου για να σας δείξω να κιστήσετε :)

Telecommunication

Επειδή δεν πρέπει να πολυχαλιέμαι τώρα και να μεταφέρω εκνευρισμό στο αθρωπούι, θα σας τηλεμεταφέρω κάποια νέα χωρίς να σας τα γράψω λεπτομερώς, μήπως και εκκεντριστώ -που θα εκκεντριστώ - κάνοντας το:

Το cue σας για το πρώτο είναι "Τις προάλλες πήγα στο Four Day Clearance". Πάμε: Ομμμ.......

Το cue σας για το δεύτερο είναι "Πήρα τηλέφωνο σε κρατικό νοσοκομείο για να κλείσω ραντεβού". Πάμε: Αμμμμ.....

To cue σας για το τρίτο είναι "Τι κάνει η Αυτού Μαζοχότης κάθε Σάββατο;". Πάμε: Μμμωλλλλ.....

H επικοινωνία μαζί σας έχει περάσει σε άλλα επίπεδα και αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως.

Συνεχίστε εσείς...

Σημείωση: στους διαλόγους που φαντάζεστε, για να είσαστε μέσα δίνετε σε μένα τις καλύτερες ατάκες.

υ.γ. έχουμε και τέταρτο που πέρκι προλάβω να το γράψω πριν λουθώ τα σάλια πάλε: "Πήγα για μακαρονάδα στο Il For-" *sigh*

Αθρωπούι update

Σήμερα θα πήγαινα στο γιατρό. Χτες αγχώθηκα ότι, λόγω ενός από τα πιο κάτω, το αθρωπούι θα είχε ξεκολλήσει από τη θέση του:

α) Εγώ: Είμαι έγκυος.

Loud συνάδελφος: *ΥΕΕΕΕΕLLL* *HUUGGG* *JUMP AROUND* *YEEELLL* *PAT PAT PPPAATTT on the back*

Εγώ: Ήμουν έγκυος.

β) Εγώ: Είμαι έγκυος.

Θείος με βαρύ shέρι: ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ SIKE ΜΟΥ ΡΕ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ XAΣΠOYI ΜΟΥ ΡΕ!!! ΜΠΡΑΒΟ!! *ΠΠΠΑΑΑΑΤΤΤΤΑΑΑ* (τζι επετάχτηκα ένα βήμα μπροστά)

Εγώ: ΦΦΑΚΚ, MAN!!

γ) Μια συν-έγκυος από το πολύ στενό οικογενειακό περιβάλλον μου έδειχνε τις υπερηχητικές αλλά και 3D φωτογραφίες του μωρού της (2 months older). Έshεσα πάνω μου, μαν. Ήταν ένας σκελετωμένος εξωγήινος, ούφο λιωμένο με τοξικά, and I was supposed to go "aaawww SO CUTE!" ???? (βλ. παρόμοια) Κουτ Κοτ. (Είπα της "ΑΠαναγίαμου, εν φοΐτσιάρικες" τζιαι εθίκτηκεν αλλά εν με κόφτει - τζείνην εν την έκοψεν που απέβαλα που τον φόον μου).

δ) στο τηλέφωνο εψές η γιαγιά μου ελάλεν μου ότι πρέπει να προσέχω τζιαι να μεν κάμνω απότομες κινήσεις τζιαι να κάθουμαι έναν τόπο. Ελάλουν της "ναι, ναι" και ταυτόχρονα προσπαθούσα να εισχωρήσω πίσω που τον καναπέ προσεχτικά για να μεν φκει το σύρμα του τηλεφώνου που τη πρίζα ή να κουτσιήσω το βάζο που το τραπεζάκι τζιαι να απλώσω το πόδι μου ώστε να αγγίξει η πατούσα μου πας το σώμα της θέρμανσης για να βράζει, με αποτέλεσμα να μεν ακροβατήσω σωστά τζιαι να φάω μιαν πας τη πλάτη του καναπέ τζιαι να νομίσω ότι εσκίστηκα στα δυο.

Με αυτό το άγχος, λοιπόν, πήγα σήμερα στο γιατρό. Ευτυχώς ήταν στη θέση του. Ομολογώ ότι το άκουσμα της καρδιάς του (που με είχε αφήσει σχετικά ασυγκίνητη την πρώτη φορά) σήμερα ήταν ό,τι πιο ανακουφιστικό.

Ο γυρίνος είναι τώρα στους 2,5 πόντους ύψος και δεχόμαστε προσφορές από ομάδες του ΝΒΑ.

Δεν είμαι σίγουρη αν 2,5 πόντοι είναι λίγοι ή πολλοί για την ...ηλικία του, αφού την πραγματική του ηλικία δεν την ξέρουμε (αμνησία και αστάθεια στα τεχνικά θέματα) αλλά τη συγκόφκουμε από το μέγεθος. Οι 2,5 πόντοι αντιστοιχούν σε 9 εβδομάδες. Βέβαια, μπορεί να είναι και 5 μηνών νάνος, χεχ.

Παρεμπιπτόντως, σκεφτόμουν... πάνω που θεωρείς αυτονόητο/δεδομένο ότι το παιδί που θα κάμεις θα είναι copy paste o εαυτός σου, άτε το πολλύν ο άντρας/γυναίκα σου, ο μικρός μισιαρός μπορεί να προκύψει κορίτσι που να μοιάζει του πεθερού μου (GOD FORBID) και να πάρει το όνομα του παπά μου. Ή μπορεί να προκύψει αγόρι που να μοιάζει της μάνας μου (χμμμ...) και να έχει το όνομα της πεθεράς μου. Ή να είναι αγοροκόριτσο και να μοιάζει του κουνιάδου μου ή του αρφού του πεθερού μου (Άι Καράμπαα) και να έχει το όνομα της μάνας μου. Ή κορίτσι που μοιάζει μιας θείας του παπά μου (YiKeS) και να έχει το όνομα του αγίου που το ετάξαμε.

Εν το σκέφτουμαι όσο μόλις εφάνηκε :)

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΤΟΥΛΛΑ