»

Monday, October 22, 2007

Apelpicity

Ότι η σημερινή μαθητιώσα (και ξησκολίσασα, ενίοτε) νεολαία της Κύπρος μου προκαλεί εσωτερική αιμορραγία, σπυράκια και απελπισία, το έχω ξαναπεί.

Να το ξαναπώ. Να ξεσπάσω στο πληκτρολόγιο ελλείψει δυνατότητας να (ξε)σπάσω (σ)τες τζεφαλές της.

Μαθήτρια Λυκείου, πήγε σήμερα σε μια τελετή όπου θα της επέδιδε ο Υπουργός το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό όπου έλαβε μέρος. Φορούσε σκούρο γκρι ανορεξικό παντελόνι και άσπρο πουκάμισο μισομπηγμένο/μισοβγαλμένο μέσα απ΄τη ζώνη.

Είπε κανείς «Ε, και;».

Η δε ΠΣΕΜ (Παγκύπρια Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών); Πήγαν σε συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας ντυμένοι Εξάρχεια. Άλλων τα ποϊνάρκα λυμένα και πατημένα από τα παπούτσια. Άλλων οι μπλούζες γέρημα μπηγμένες στα αισχρώς κατώμεσα παντελόνια. Των αγοριών, δε, η ανεμοδαρμένη χαίτη τακτοποιημένη σε γιρλάντα. Συνοδευόμενοι από το ανάλογο attitude.

Είπε κανείς «Ε, και;».

Τις προάλλες (βλ. μήνες τώρα), η Πρόεδρος της ΠΣΕΜ ήταν στο Προεδρικό, όπου με την ανωτέρω περιβολή, τη τσίχλα στο στόμα να τελεί εις έξαλλον κατάστασιν και την πλάτη γυρισμένη στον Πρόεδρο, τον *MUNCH MUNCH* ευχαριστούσε *MUNCH MUNCH* σε ομιλία της για *MUNCH MUNCH MUNCH* τελοσπάντων τον σκοπό για τον οποίο είχαν πάει εκεί, μετατοπίζοντας το βάρος του σώματός κυρίως στο ένα πόδι προς ενίσχυση του σωστού attitude.

«Ίνταλως κάμνω;;;»

Δίπλα, οι καθηγήτριές της να την καμαρώνουν.

2 comments:

nic said...

Υπερβολές! Πρέπει επιτέλους να υποστηρίξουμε τους νέους μας και να τους επιτρέψουμε να εκφράζονται όπως αυτοί θέλουν: με λόγια (βρίστε, ξιτιμάστε εν κουλ), έργα (δέρτε τζαι κανέναν δάσκαλο, εν πιο κουλ), ενδυμασία (φκάρτε τα πουκάμισα πόξω, ξιδίστε τα παπούτσια τζαι αφήστε ανέμελη τη χαίτη σας, για να τη σπάσετε στους μεγάλους - τούτο τζι αν είναι κουλ!). Επαναστάτες... Έτσι ίσως τους πάρουν οι μεγάλοι στα σοβαρά!!! Ή μήπως όχι;;;;


Έχουν τόσα πολλά να πουν (συμφωνούμε πάνω σε τούτο) και ο τρόπος που θα το πουν δεν έχει σημασία! Έτο πως θα τους πάρουμε στα σοβαρά! Άμαν συμπεριφέρουνται όπως θέλουν!

Eólica said...

Αποφάσισα να μορφωθώ διαβάζοντας τα παλιά σου πποστ. Έχω να πω ότι συμφωνούμε στις παραπάνω απόψεις. Αλλά δυστυχως ή ευτυχώς τζιαι γονιος τους να είσαι εν μπορείς να κάμεις τίποτε! Διότι τα κοπελλούθκια, ότι τζιαι να κάμεις εσύ, τελικά θα κάμουν ότι θέλουν!