Samba στην κουτσιερή - ενημερωτικό update

Τούτο το ποστ είναι καθαρά για τον καημένο πλησίον που θα του μιτσιάνουν τα ρούχα τζιαι θα ψαχτεί στο ίντερνετ για τη λύση:

ΚΑΜΕ ΔΙΑΙΤΑ.

Αλλά αν σου τα εμίτσιανε το στεγνωτήριο, κάμε το εξής: Ξαναπλύννε τα (στους 40), πλύση εξπρέςς (εν θέλει πολλά πολλά, απλά για να χαμνίσουν κάπως) τζιαι μεν τα σφίξεις. Εγώ έβαλα τα στες 400 στροφές, δηλαδή πιάννεις τα μετά τζιαι εν βαρετά που το νερό που έχουν μέσα ακόμα. Πριν να τα απλώσεις, αντίνασσε τα τζιαι τράβα τα τζιαι τσας τζει-δα. Όταν με το καλό στεγνώσουν τζιαι αξαμώσεις τα πας σε κάποιο ορίτζιναλ, θα δεις ότι ανέκτησες τουλάχιστον 2 δάκτυλα (ππέσοντα) σε size (είshες χάσει 4-5!).

Να το πούμε και αγγλιστί, σε περίπτωση που ο πλησίον δεν μιλά τούρτζικα: If you put clothes in dryer and come out small, you wash again to xamnisize them and dont stranjisize them hard. Before you lay them to dry, give them a good jerk and pull them gently here and there. When they dry you will notice that you have 2 more fingers out of the 4-5 you had lost.

Και φυσικά σήμερα πρωίν πρωίν ήρτεν η βουλγάρα. Αννοίω της τζιαι shουττάρει μέσα αναστατωμένη (πάντα κάτι έχει συμβεί).

- Καλώστην Ευγενία, καλημέρα!

"kalimera..." τζιαι πάει απευθείας να αρκέψει σίδερο.

- Νάμποshεις;!

"pou einai vizaradiko??..."

- (ΑΑΑΑΪΝΤΕΕΕΕ ΠΟΥ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ ΤΟΥ ΦΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΝ ΠΩ - τζι εν είμαι με σασμένη για να πάω εκδρομή στο Σινικό Τείχος σήμερα). ΠΟΙΟΝ ΒΥΖΑΡΑΔΙΚΟ;;;

"ekei pou tromos paei etsi [ζωγραφίζει μια διαδρομή πας το shέρι της με το δάκτυλο του άλλου shερκού] kai deksia exei ena vizaradiko..."

Τζιαι προσπαθώ να μαντέψω πού θα καταλήξουμε αυτή τη φορά, πέρκι κόψω λλίη στράτα: Στο βενζινάδικο έshει ένα σαντουϊτσή που επήρεν μια βουλγάρα που εν φίλη της νύφης της τζιαι έshει μιαν ανιψιά ποννά χαρτωθεί τον άλλο μήνα τζιαι θέλει να της πω καμιάν ράφταινα καλή να πάει να ράψει φουστάνι; Μετά το βενζινάδικο έshει ένα φούρνο τζιαι μετά τον φούρνο έshει ένα σχολείο τζιαι άμα πάεις που τζιαμέ αριστερά έshει κάτι σπίθκια μεγάλα τζιαι τζιαμέ μεινίσκει ένας δάσκαλος της κιθάρας που τον εγνωρίσαν στον παιδίατρο γιατί είχαν τα παιθκιά τους ανεμοβλογιά τζιαι η γεναίκα του δασκάλου της κιθάρας εν πολλά καλή γεναίκα; Επήρεν ο γιος της το αυτοκίνητό του στην πεζίνα για πλύμμα τζιαι σαν έκλωννεν πίσω που ένα φορτηγό είδεν έναν λύμπουρο τζιαι έπιασε απότομα στόπερ τζιαι ετσιριλλίσαν τα λάστιχά του τζιαι αν ηξέρω πού εν το συνεργείο της Mazda να το πάρει; Όι, όι, έννεν τούτο - ούτε ως την Μπαγκλαντές εν μας επήρεν. Άλλο. Εν δυνατόν ποννα μιλά για το εχτεσινό ατύχημα τζιαι ότι εσυνέβηκε κοντά σε ένα βενζινάδικο;; Ις δις μάι λάκκι τέι;;

Sorta!

"ekei einai grafeio asfaleias kai ithele 2-3 ores mexri na erthei tseroui. Kai meta alli 2-3 ores na erthei alli asfaleia kai eftixos pou to allo itane kseno giati an itan kypraio katishi mas..."

- Γιατί κατίshι σας; Αφού εν ο άλλος που έφταιεν!

"pou einai ekeino katastima me paidika rouxa??..."

Samba στην κουτσιερή (άλλως εγύρισεν μου)

Τι ωραία μέρα σήμερα, τα σύννεφα λάμπουν στον ουρανό, είναι ό,τι πρέπει για να ετοιμάσω τη βαλίτσα του μαιευτηρίου επιτέλους.

Συνάω ΟΥΛΛΑ τα ρουχούθκια -καινούργια και μεταχειρισμένα- μεγέθους 0-3 μηνών για να τα πλύνω. Ανοίγω πλυντήριο, in you go. 60 βαθμουλάκια, έτσι για βράσετε καλά και να σκοτωθούν τα μικροβιάκια.

Δυο ώρες αργότερα, μεταφέρονται με πλοία στο στεγνωτήριο.

Κανένα αναμισάωρο αργότερα, ανοίγομεν την πόρτα και αναδύεται η μυρωδάτη βραστίλα. Αρπάζω το πρώτο εσκιμούι για να το αγαπήσω λλίο πάνω μου, τζιαι πριν καν κοντέψει του στήθους μου ξανατραβώ το πίσω. Hooooooold IT!!

Θωρώ το τζιαι θωρεί με.

Κάτι εν μου πολλοκάθεται.

Πιάννω αλλόνα. Πάλε κάτι σάννα μεν μου αρέσκει.

Με σταθερή έως και υστερική επιτάχυνση αρχίζω να τα φκάλλω έξω ένα ένα τζιαι να τα θωρώ.

This cannot be happening.

Με αλλοπρόσαλλες πλέον κινήσεις βουρώ τζιαι βρίσκω ένα άλλο ρουχούι του ιδίου μεγέθους που έκοψε έξω που τούτην την πλύση γιατί εν εταίρκαζε με τα άλλα χρώματα. Βάλλω το ένα πάνω στο άλλο τζιαι αξαμόννω τα.

Έθελα να ππέσω χαμέ.

Το πλυμμένο ήταν το μισό σάιζ του άπλυτου.

ΝΟ.

ΝΟΟΟ!!!

ΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!

Πόμεινε. Πέρκι ναν ούλλα έτσι.

Αξαμόννω τα ούλλα ένα ένα. Δεν εγλύτωσεν ένα. Εγίναν τέλεια πιππιρούθκια.

Έθελα να τσιριλλώ.

Μιλούμε για ένα βουνάρι ρούχα.

Από 0-3 μηνών εγίναν 0-3 ημερών.

Βουρώ στο ίντερνετ. "H-O-W T-O U-N-S-H-R-I-N-K C-L-O-T-H-E-S".

Εν μέσω "clothes that have shrunk cannot be undone" και "wash them in vinegar" - ΣΙΓΑ ΜΕΝ ΤΟΥΣ ΒΑΛΩ ΤΖΙΑΙ ΚΑΠΠΑΡΙ - κτυπά το τηλέφωνο. Η βουλγάρα καθαρίστρια. Για την οποία έχω ήδη ένα draft ("έχω και για σένα ένα ντραφτ" - η νέα απειλή).

"Sike pou einai pondilata jsdfhFGcb asjhgateads"

- Ποδήλατα;

"nai, pou einai? ksereis?..."

- Τα ποδήλατα. Ποια ποδήλατα (μαν);;;!!! (άμπα τζιαι θωρώ όνειρο, ακούεται σαν συζήτηση ονείρου πάντως)

"edo tseroui pou paeis deksia... exei podilata... kjfvkas asiufasga sufrdsiuz..."

Εκατάλαβα ότι ΠΑΛΕ θα με πάρει στο κυρίως θέμα μέσω Πεκίνου. Τούντην φορά με στάση για ανεφοδιασμό στη λεωφόρο Τσερίου, η οποία πόρρω απέχει που το θέμα μας, ως συνήθως. Πιάννω ώρα - σε κανένα μισάωρο θα ξέρω γιατί μου τηλεφώνησε.

- Στη Τσερίου; Ναι...;

"Nai, tseroui, edo pou exei podilata jha ufhal sdklj ndeksia pou paeis ksdfgvv prin apo to kjdsh adshg..."

- Ναι, στη Τσερίου που έχει ποδήλατα, ναι.....;;;

"Nai, tseroui ekei pou paeis ndeksia sdjahfgw rugiq mia motora fkvbk fagfvahfgv me to gios mou kdsgagahg..."

Στο eyerolling επάνω πέφτει το μάτι μου στο βουνάρι με τα λιλλιπουτόρουχα.

- ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΟΥ, ΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΜΑΝΑ ΜΟΥ.

"kfjhtd erxetai ksjakjfh den foraei kadsfjhbga kafka tou..." (θείκή διευκρίνηση, εν μπορείς να πεις)

- KAΣΚΑ.

"nai!! kaska kai ksdgfak hfgfga hf hjdgsfvajhKFUGFKA,HDG JGH..."

- ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ ΤΖΙΑΙ ΕΙΧΑΤΕ ΑΤΥΧΗΜΑ;

"Nai nai! pairno mama sou kai den apanta kdsjg afg a afgazdfb..."

- *ομμμ ομμμ* ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΕΙΣ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΝ ΘΑ ΠΑΕΙΣ;

"Nai nai! kai na erto kdsl afga lagfalfga lfgvahg ahfgv ahglarsdbsjh..."

- ΝΤΑΞΕΙ, ΕΙΠΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΙΛΕ.


Πίσω στα ρουχούθκια.

Γουώτ δε φαγκ νάου.

Εννοείται ότι σε όσες νοικοτζυρές απευθύνθηκα τηλεφωνικώς εν είχαν ποττέ τέτοια εμπειρία. (It's okay, you can tell me...)

Αποφασίζω να τα ξαναπλύνω τζιαι να τα απλώσω.

Στο μεταξύ τηλεφωνά ο χάσπας.

Έτσι τζι έτσι με τα ρούχα...

"Ε ΓΙΑΤΙ ΒΑΛΛΕΙΣ ΣΤΕΓΝΩΤΗΡΙΟ;; ΕΘΕΛΑΝ ΣΤΕΓΝΩΤΗΡΙΟ ΣΗΜΕΡΑ;;"

- Καλάν, πότε αλλάξαμε ημισφαίριο τζι εν το κατάλαβα;; Φυσικά τζι εθέλαν στεγνωτήριο σήμερα!!

"ΝΑ ΤΑ ΑΠΛΩΝΕΙΣ ΤΖΙ ΕΝΝΑ ΓΙΝΟΥΝΤΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ"

- Μεν σου πω τζιαι τρεις χαρές. Εν-είshεν-τόπο-η-απλώστρα.

"ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ. ΝΑ ΜΕΝ ΤΑ ΠΛΥΝΝΙΣΚΕΙΣ ΟΥΛΛΑ ΜΙΑΝ ΦΟΡΑ-"

- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, ΠΕΛΛΟΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΣΥΝΤΗΣΣΙΕΝ.

Ύστερα που αλλο καμιάν ώρα, φκάλλω τα ρουχούθκια που το πλυντήριο τζιαι αντινάσσω τα ένα ένα τζιαι ψιλοτραβώ τα τζιόλας πέρκι μακρύνουν. Φκερώνω την απλώστρα (άτε κοπέλια, απόφαν έφαν - θα πάτε στο θάλαμο στεγνωτηρίου εσείς) τζιαι κάθουμαι τζι απλώνω 76487 ρουχουλλούθκια. Εκόπην η μέση μου.

 

Μόλις ετέλειωσα, ήρτεν σπίτι τζιαι ο χάσπας με το αθρωπούι.

 

- Αγκαλίτσα της μάμας;

 

"Αγκρρρρ..."

 

- Φιλάκι, πιλέμου;

 

"Γκρρρρρ..."

 

- Να σου δώσω εγώ;

 

"ΓΓΓΚΚΚΚΡΡΡΡΡΡΡ"

 

- ΚΑΛΑΝ, ΣΟΡΡΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΩ.

 

Κανένας εν μ' αγαπά σήμερα.

 

Γι' αυτό να σας πω αλλόνα περιστατικό με την καθαρίστρια για να καταλάβετε τι γύρους της Κίνας κάμνω κάθε φορά που θέλει να μου πει κάτι.

 

- Ευγενία μου, να μου ξηστολίσεις τζιαι το δέντρο σήμερα α;

 

"oxi, to allo evdomada, simera viazomai..."

 

- *allithorisize* Τι εννοείς βιάζεσαι; Τι εννοείς την άλλη εφτομάδα; Την άλλη εφτομάδα εν το Πάσκα!

 

"asximo prama to fovos..."

 

- Τι εννοείς (ΜΑΝ);;; Γιατί εν το ξηστολίζεις σήμερα;;

 

"fovos.. ksereis... den ksero, eseis an kanete afto, emeis sto bulgaria otan kapoio antropo fovithike..."

 

Τρελλό shιονούι.

 

"ksereis pou einai troodos..."

 

- *sigh* Φύγαμε...

 

"to nyfi mou fovithike kai vlepei oneira kai den mborei koimithei..."

 

- Επήεν εις το Τρόοδος τζιαι εφοήθηκεν τζιαι τωρά εν τζοιμάται; Τι εφοήθηκεν; Τες αρκούδες; 

 

"otan itan mikri [blah blah] exei ena kopela - pou einai troodos? (ράνταπάουτ δεξιά, ναι) pairnei nero etsi kai kanei etsi kai [blah blah]"

 

Τέσπα, μεν σας τα πολυλοώ γιατί νευριάζω: το κυρίως θέμα ήταν ότι είχαν ραντεβού σε ένα χωρκό στο Τρόοδος για να φκάλει μια γεναίκα τον φόον της νύφης της. Τζιαι εν εμπορούσε να μου ξηστολίσει το δέντρο. Εννοείται ότι μου το εξηστόλισεν.

 

Έshει που τότε που άμα την συναφέρουμε με το χάσπα, λαλούμε "asximo prama to fovos"...

 

Εν το 'χω σήμερα. Καληνύχτα.

Deterioration

Αρέσκει μου τούτη η λέξη. Όι να συμβαίνει, απλά έτσι. Το άκουσμά της. Dunno.

Έshει πάνω που 3 μήνες να τη δω τζιαι πριν εθώρουν την ούτε μια φορά τον μήνα. Τζιαι όι επειδή απέχουμε 3 ώρες ο ένας που τον άλλο. 3 minutes more like. Ήταν πάντα το αντικείμενο των εκάστοτε resolution μου, το να την επισκέφτομαι πιο συχνά.

Θυμούμαι έντονα ότι που εθκιάβασα το ποστ του Φιρφιρή για τη δική του εσκέφτηκα ότι εν κάτι που πρέπει να κάμω τζι εγώ αλλά before it's too late. Μετά έτυχεν στην Cake. Πάλε εσκέφτηκα ότι εν πρέπει να περιμένω το τέλος για να γράψω κάτι. Τότε ήταν στα φόρτε της. Όποτε επήαιννα έσυρνεν μου κάτι κουβέντες τζι εσκέφτουμουν ότι την επόμενη φορά I SO have to record her. Βασικά, επειδή εν είχαμε τζιαι πολλά πολλά να πούμε (άμα δεν μιλάς συχνά με κάποιον, εν ανούσιο να μιλάς για τα μικρά καθημερινά - εννά πεις μόνο τα μεγάλα: άλλαξα δουλειά, εγόρασα σπίτι, αγκαστρώθηκα, κτλ), έβαλλα την να μου πει για το σαπούνι που μόλις είδε, το σαπούνι που παίζει τώρα, και το σαπούνι που ακολουθεί. Τζι ελάλεν μου την περίληψη, συνήθως προσθέτοντας στο τέλος "...ακούεις, ιμίsh". Πιχί, "τούτος δαμέ θέλει τζιαι την μάνα τζιαι την κόρη ακούεις, ιμίsh". "Τούτη έκαμε μωρό αλλά έπιαν της το τούτη τζιαι τωρά γυρεύκει το αλλά η άλλη εν τζιαι διά το, λαλεί εν δικόν της ακούεις, ιμίsh". Ελάλεν άπιαστες περιλήψεις τζιαι ποττέ εν εξόρτωσα να την ηχογραφήσω - εν είshεν chance να τα θυμούμαι διαφορετικά, ήταν τόσα πολλά!

That would have made a pleasant post.

But then again, με την ασυνέπεια που με δέρνει, I knew this was never gonna happen. Στην καλύτερη περίπτωση να φκει ένα ποστ σαν τούτο, όι αφού πεθάνει αλλά λλίο πριν.

And she's dying. As we speak. Μπορεί ώσπου να τελειώσω να πεθάνει.

Τζι εν μπορώ να την ξαναδώ.

Επειδή εν στο νοσοκομείο αντί κάπου πιο convenient. Ακόμα τζι αν εβρέθετουν a way around the 8-mile walking εντός και επί το αυτό που απαιτείται, έχουν την σε ένα θάλαμο πολλά κκάχχα κκούχχα (Next Microbe Launch: 2 seconds), εν ενδείκνυται να κοντέψω καν.

Όταν επέθανε ο παππούς, πριν 4 χρόνια, ενομίζαμεν ούλλοι ότι ήταν να γύρει τζιαι τούτη που την άλλη τζιαι να τον ακολουθήσει. Τις τελευταίες δεκαετίες, ήταν καθισμένοι και οι δυο δίπλα δίπλα στον καναπέ τζι εθωρούσαν σαπούνια τζιαι νέα. Ούλλη μέρα. Πας τον ίδιο καναπέ. Να κάθουνται. Ούλλη μέρα. Ναι, μεν, το σλόγκαν της ζωής μου είναι "σαν το καθίσιν εν έshει", αλλά όι έτσι. Εξέραν την μέρα τζιαι την ώρα που έδειχνε το κάθε πράμα τζιαι που ποιο κανάλι. Ήταν τα anchors τους που εκάμναν το χρόνο να περνά. Το άλλο anchor ήταν οι ώρες που πρέπει να πιουν τα χάπια τους.

Ένηγούεης, έμπαινα στη θέση της τζιαι εγύριζεν μου. Μα να κάθουμαι πας τον καναπέ με τον άντραν μου year after year τζιαι μετά να τον χάνω; Που τη μια μέρα στην άλλη να βρέθουμαι μόνη μου πας τον καναπέ; *shiver*

Κι όμως είναι ακόμα εδώ. Οk, so not in the best of shapes, but still.

Το σώμαν της ανέκαθεν ήταν γεμάτο προβλήματα που τελευταίως αρκέψαν να εκδηλώνουνται αμείλικτα. Τζιαι πάντα εδόξαζεν τον Θεό που της τα έστειλεν :ζ

Εν η γιαγιά με την οποία έκαμα που μισές σμιλοπατανίες (εγώ τα τετραγωνούθκια, τζείνη τετραγωνούθκια και πίντωμα). Θωρώ τες πατανίες τζιαι χαλιούμαι που λόγω όρασης και γιναθκιού, εν αντίγραφεν τα δικά μου τα patterns τζι έκαμνεν δικά της. Άμαν έλειφκεν ένα χρώμα μισόστρατα, επίντωννεν άλλο που στα μάθκια της ήταν το ίδιο. Έβαλλεν μέσα μαλλιά που της είχαν ξεμείνει της ίδιας τζιαι εν έθελεν να τα τσιουρουτέψει, άσχετα με τα χρώματα που της πήρα εγώ. Ο παπάς μου ελάλεν μου να της θυμώσω γιατί εν γινατσιήνα τζιαι εν καταλάβει, να της πω ότι ΔΕΝ τα θέλω τα τετραγωνούθκια που έκαμεν τζείνη τζιαι να μεν τα βάλει στην πατανία. Εγώ έκρυφα για να μεν την πληγώσω αλλά είχα σκοπό στο τέλος που ήταν ναν ώρα για το πίντωμα, να πιάσω τα τετραγωνούθκια τζιαι να τα πιντώσω έσσω μου, αφήνοντας έξω τα παττάλικα. Άμα έβρισκα θάρρος, το πολύ-πολύ ελάλουν της "τούτα βάρτα νάκραν-νάκραν, όι μες την μέση", για να μεν κλέφκουν την παράσταση. Την επόμενη φορά που πήγαινα, η πατανία ήταν ήδη πιντωμένη. Τζιαι με τα δικά της τετραγωνούθκια πρώτο τραπέζι, ενώ τα δικά μου ήταν στες άκριες.

Θωρώ τες πατανίες τζιαι σκέφτουμαι που τη μια "κρίμας τες πατανίες" τζιαι που την άλλη "μα εν δεν ήταν έτσι, έθθα την εσκέφτουμουν κάθε φορά που τες θωρώ".

Μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν ράφταινα. Όσο είμαστε μιτσιοί επροίτζιησεν μας καλά. Ειδικά θυμούμαι στα 80s που κάθε εφτομάδα έραφκεν πουκαμίσες (dear Lord) για τες ανιψιάες μου που ήταν να παν το Σάββατο δισκοθήκες ή κανένα παναΰρι κανενού χωρκού. Τζιαι τζείνες εφκαίνναν έξω κάθε εφτομάδα, με τζιουνούρκα ρούχα. Όταν, δε, είχαν κανένα γουάου event (χαρτώματα, γάμους) έραφκεν τους τα παsh φουστάνια (πάλε μίας χρήσης - όι επειδή εν ήταν καλά, αλλά επειδή οι ανιψιάες εθέλαν άλλο την άλλη εφτομάδα) - πρέπει να της εφκάλλαν το λάδιν της.

Έκαμεν ούλλων των παιθκιών, αγγονιών και δισεγγόνων της παπλώματα με το σμιλί. Όι το σμιλί που κάμνω εγώ, που σε πάχος εν ίσια μαζί μου, αλλά με τζείνο το λεπτεπίλεπτο ασημί βελονάκι (άσιλα) τζιαι λεπτό νήμα. Το σμίλεμα γίνεται πιο δύσκολο όσο λεπτυνίσκεις σμιλί και κλωστή. Αν ασπούμε χρησιμοποιείς σκουπόξυλο για σμιλί τζιαι καραβόshοινο για να κάμεις shάρπα, κάμνεις 5 πόντους τζι είσαι τελειωμένος. Αν πάεις να κάμεις τό ίδιο πράμα με το γιαγιόσμιλο τζιαι νήμα λεπτό, ή θα στραωθείς, ή θα πελλάνεις, ή τζιαι τα θκυο.

Τέσπα.

Λυπούμαι που εν την εθώρουν.

Τζιαι τελευταίως ετηλεφώναν μου τζείνη τζιαι ελάλεν μου ότι την εξήχασα.

Λυπούμαι που ήμουν άθλια εγγονή.

Λυπούμαι που εν θα μου λείψει.

Αφού εν την εθώρουν! :ζ

Λυπούμαι πάρα πολλά :(

Eθθυμήθηκα το όφκερο backpack μου. Τζι ότι εννα νιώσω έτσι για πολλούς.

Πρέπει να κανονίσω με κάποιον να μου τη δώκει στο τηλέφωνο πιλέμου.

*sigh*

My Empty Backpack

Τις προάλλες είδα το Up in the air με τον George που για πολλές εν χρειάζεται επίθετο, εκαταλάβαν πιλέ.

Στην ταινία ο George έπαιζεν -μεταξύ άλλων- τον παsh motivational speaker και ήταν γνωστός ως ο "Empty Backpack Guy" επειδή στις ομιλίες του έπαιρνε μαζί του ένα άδειο σακίδιο που συμβόλιζε τα πράγματα που "κουβαλάμε" στη ζωή μας και έλεγε τα εξής:

Imagine for a second that you’re carrying a backpack. I want you to feel the straps on your shoulders. Feel ‘em? Now I want you to pack it with all the stuff that you have in your life. You start with the little things, the things on shelves and in drawers the knick-knacks, the collectibles. Feel the weight as that adds up. Then you start adding larger stuff… clothes, table-top appliances, lamps, linens…your TV…The backpack should be getting pretty heavy now. And you go bigger. Your couch, bed, your kitchen table. Stuff it all in there. Your car, get it in there. Your home, whether it’s a studio apartment or a two bedroom house. I want you to stuff it all into that backpack. Now try to walk. It’s kind of hard, isn’t it? This is what we do to ourselves on a daily basis. We weigh ourselves down until we can’t even move. And make no mistake… moving is living. Now, I’m gonna set that backpack on fire. What do you want to take out of it? Photos? Photos are for people who can’t remember. Drink some ginkgo and let the photos burn. In fact, let everything burn and imagine waking up tomorrow with nothing. It’s kind of exhilarating, isn’t it? This is how I start every day of my life.

Αρχικά εσχολίαζα σε παρενθέσεις εντός του αποσπάσματος, αλλά μετά είπα να σας αφήσω να το απολαύσετε χωρίς τα παράσιτά μου. Τούτο το κομμάτι, λοιπόν, άρεσεν μου. Υπνωτίζουμουν λλίο που τη θεωρία του υπέρβαρου σακιδίου, εφόρτωνα, εφόρτωνα, εφόρτωνα, τζιαι μετά άψα το - εν μου ήταν καθόλου δύσκολο. Μπορεί τζιαι να χαμογέλασα που το "εθώρουν" να γίνεται παρανάλωμα του πυρός (άμορφη μάζα παλιοσιδερικών, σκηνές αρχαίας τραγωδίας, μολώχ της ασφάλτου, πόλη-φάντασμα η Λευκωσία, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με μία ιθαγένεια και μία κυριαρχία και άλλα). Exhilarating, indeed.

Now, this is gonna be a little difficult, so stay with me. You have a new backpack. Only this time, I want you to fill it with people. Start with casual acquaintances, friends of friends, folks around the office. And then you move into the people that you trust with your most intimate secrets – your cousins, your aunts, your uncles, your brothers, your sisters, your parents, and finally your husband, your wife, your boyfriend or your girlfriend. You get them into that backpack. And don’t worry. I’m not gonna ask you to light it on fire. Feel the weight of that bag. Make no mistake, your relationships are the heaviest components in your life. Do you feel the straps cutting into your shoulders? All those negotiations and arguments, and secrets and compromises. You don’t need to carry all that weight.Why don’t you set that bag down?

Σε τούντο σημείο της ομιλίας, έμεινα χάχας. Ελάλεν μας να βάλουμε μέσα κόσμο τζι εγώ εν έβαλλα κανένα. Έβαλα μόνο το χάσπα τζιαι το αθρωπούι. No, I didn't feel any straps on my shoulder. I don't need to set the bag down.

Όι πως εν υπεραγαπώ κι άλλα άτομα στη ζωή μου. Αλλά εν υπάκουεν το shέρι μου να τους βάλει μες το σατchί.

Εν μου άρεσα. Οξά άρεσα μου; Επροβληματίστηκα.

Some animals were meant to carry each other, to live symbiotically for a lifetime -star-crossed lovers, monogamous swans. We are not those animals. The slower we move, the faster we die. We are not swans. We’re sharks.

  :|

Ζητείται Ελπίς (2)

Πέτε μου τι να κάμω για να μεν ροχαλίζω, εκτός που το να κόψω την τζιεφαλή μου τζιαι να τη σύρω στους shύλλους. Ούτε υπομονή γιατί εν της εγκυμοσύνης, γιατί έννεν μόνο της εγκυμοσύνης. Βασικά, γιατρέ μου, είμαι σε ιδιαίτερη φόρμα όταν είμαι κουρασμένη.

Η κατάστασή μου είναι άνευ προηγουμένου, ούτε τα τσιρροττούθκια που εδουλεύκαν κάποτε πιάνουν, ούτε τίποτε. Μουγκρίζω όπως τζείνο το λιοντάρι της ΜGM (ok, so I googled the company). Σοβαρά τωρά.

Τζιαι σβέλτα. Πριν να επηρεαστεί ανεπανόρθωτα το σχεσοπλοίο μου.

Eίμαι πολλά λυπημένος.

New Life Resolution

Among others.

1. Να την απολαμβάνω παρέα με τα αθρωπούθκια. Ok, ίσως λλίο πάρατζει που το mosh pit αλλά πάλε κάμνει μου.

And I think that was about the nicest way of putting it.

Καλές χρονιές y'all.