Highlights of home με λίγο ξύδι

Ξεκινούμε με το ξύδι to get it over with:

Εσύ που λαλείς "εμπάσιγουέι" χωρίς να είσαι ο Μιshαρός, εν αντρέπεσαι να κάμνεις πως εν δική σου η ατάκα; Εσύ που λαλείς "ντήαρ ανάγνωστερ" χωρίς να είσαι η Postbabylon, πιστεύκεις πραγματικά ότι εννά εκτιμήσουμε την πρωτοτυπία σου; Εσύ που λαλείς "άσταδγιάλα" τζιαι "σέξεδεσέρε" χωρίς να είσαι ο Πρόβατος, πιστεύκεις ότι εννά γελάσουμε; Ναι, μεν, τούτες οι ατάκες εν ακολουθούνται που το σήμα του copyright, αλλά εν γενικά παραδεκτό ότι είναι άρρηγκτα συνδεδεμένες με συγκεκριμένους μπλόγκερς. Get your bloody own. Το ξεπατικώνειν τες ατάκες κάποιου άλλου αποτελεί θρασύτατο, ελεεινό και άκρως ξενερωτικό κλόπυράιτ. Ίσως εν που τον τζιαιρό που έμεινα ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο εξαιτίας του, που έχω υπερευαίσθητο ραντάρ σε θέματα plagiarism. So please sigh, yell or roar without the asterisks, thank you. Stress your point without the multiple brackets. Γιατί πολύ απλά εκκεντρίζουμαι. Αντιλαμβάνομαι ότι η τάση αυτή οφείλεται (εν μέρει) στον τρόπο που μας "εμάθαν" να κάμνουμε research στο σχολείο ("άνοιξε μια εγκυκλοπαίδεια τζιαι αντίγραψε αβέρτα" et voila, αρίστευσες), αλλά ας τεθεί ένα τέρμα σε τούντην τάση πριν μας φάτε τζιαι το χάσπα.

Άρκησα να shιονώσω τη χολή μου, γιατί εν έθελα να φανώ πίκρισσα τζιαι κομπλεξική, αλλά νομίζω έννεν ό,τι πιο παράλογο να νιώθει κάποιος έτσι. Δαμέ η she demon τζιαι εθίκτηκε που η Μάνα εχρησιμοποίησε τη λέξη Γρίσμας τις προάλλες, πιστεύοντας ότι είχε τα πνευματικά δικαιώματα σ' αυτήν - αδίκως, βέβαια, γιατί η ατάκα χρονολογείται (σόρρυ she μου). Οπότε, πόσο μάλλον για πραγματικά ορίτζιναλ ατάκες κάποιων. Κάποιους που τα "θύματα" εν τους καίγεται καρφί γιατί εν ανώτερα όντα, αλλά εγώ ως σκουληκαντέρα που σέρνομαι στη γη έθελα να το πω. Εν έθελα να ξαναγράψω γιατί ένιωθα ότι κάποιες κουβέντες που επήαιννα να πω εν, όι απλά μεταχειρισμένες, αλλά βιασμένες.

No need to argue.

Ας τσιλλίσουμε τώρα αυτό το παραλήρημα κομπλεξισμού/εγκυμονικών ορμονών (όπως σας βολεύκει) με κάτι πιο εορταστικό:

Το δέντρο, η τελειωμένη κουβέρτα και η αυτοσχέδια σκηνή του Μεγάλου Παναϋρκού:

υ.γ. εξέχασα να σας πω να μεν δείξετε το Christmass Carol στα μωρά σας: τα "πνεύματα των Χριστουγέννων" που επισκέπτονται τον Σκρουτζ για να τον ισιώσουν, μόνο για μωρά δεν κάμνουν. Το πρώτο εν μια μικρή ρόπα άσπρη που υπερίπταται τζιαι που πάνω αιωρείται μια κκελλέ αθρώπου - όχι ό,τι πιο αγγελικό φαντάζεστε. Το δεύτερο εν ένας γίγαντας πάτρονος, ντυμένος με βασιλικά ρούχα αλλά ανοιχτά στο στήθος τζιαι φαίνουνται οι τρίshες οι σγουρές του. Τζιαι γελά όπως τον παλιομπεκρή. Το τρίτο εν η οsshιά του χάρου του τίτσιρου - ο κλασσικός σκελετός που φορεί την κλασσική σκούφια του χάρου τζιαι βουρά τον Σκρουτζ καβάλα σε κάτι πελώρια αφηνιασμένα μαύρα λουστρινένια άλογα. Πολλά christmassy.