Ευνουχισμός Τώρα

Γενικώς, αλλά ειδικά τον τελευταίο καιρό, πιάννει με η πελλάρα στην ιδέα και μόνο των παιδεραστών. Τζιαι παιδεραστής/παιδοκτόνος έννεν μόνο τζείνος με επίσημη διάγνωση ότι έλκεται που μωρά τζιαι κάμνει ίΝτΑΜπΟυΚΆμΝεΙ μαζίν τους, αλλά τζιαι όποιος ποττέ του εξέθεσε μωρό με οποιονδήποτε τρόπο σε σεξουαλικά θεάματα.

Ξέρω ότι έshει πολλά μωρά που κακοποιούνται σεξουαλικά και άλλωσπως, μάλιστα που τους ίδιους τους γονείς/συγγενείς τους. Δεν θα αναλύσω εδώ ούτε στατιστικές, ούτε το απαράδεχτο του κακουργήματος, ούτε τίποτε. Συγχύζουμαι. Η μόνη δήλωση που έχω να κάμω είναι «ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ». Ή ακόμα καλύτερα, «ΔΥΣνουχισμός» - εν εκατάλαβα προς τι το «ευ» ππαρτ. Στην Πολωνία επέρασεν τέθκοιος νόμος, νομίζω; Ναι. Αν και εν με φάρμακο που θα τους καταστέλλουν την όρεξη (θα τους τες μαρανίσκουν ΧΑ ΧΑΑΑ), instead of the real thing *snip snip*. Ας είναι. Τσιάκκος, πάντως, ο Πολωνός πρωθυπουργός.

Είμαι πολλά αλληθωρισμένη με το θέμα τζιαι εν νομίζω ναν επειδή είμαι μάνα (χου, μι). Ανέκαθεν έπιαννεν με η πελλάρα με το πόσα μωρά αλλά και γυναίκες βιώνουν τη βία πάσης μορφής μες τες οικογένειές τους. Ακούω, ασπούμε, αγριοφωνάρες τζιαι γαμοθκιαολιές να φκαίνουν που τα γειτονικά σπίθκια τζιαι θέλω να κουλλουρκαστώ σε μια γωνιά τζιαι να κλαίω με τες ώρες.


Αλλά τελευταίως έshει φορές που το κάθετι μου το θυμίζει.  Όπου δω μωρό να το κρατά κάποιος άντρας, παλλουκώνω τζιαι προσπαθώ να μυριστώ αν παίζει τίποτε το ανάρμοστο. Τζιυλιούμαστε με το αθρωπούι μου μες το κρεβάτι τζιαι διερωτούμαι πώς είναι δυνατό ένας ΚΛΙΑΡΟΣ να ΛΙΜΠΊΖΕΤΑΙ ένα μωρό. Ξηκουμπιάζω τα ρούχα του αθρωπουθκιού να το αλλάξω τζιαι σκέφτουμαι πόσα μωρά τα ξηκουμπιάζουν οι ΓΕΡΟΣΚΟΥΛΟΥΤΖΙΟΙ. Τιτσιρώνω το αθρωπούι μου να κάμει μπάνιο τζιαι σκέφτουμαι το ίδιο. Καμιά φορά πάω να τον φιλήσω τζι εν έshει την όρεξη μου τζιαι κάμνει πίσω, τζιαι τζιαμέ νιώθω πάρα πολλά γέρημα, νιώθω σαμπώς τζι ήμουν εγώ ο σκατόγερος που επήεν να το βιάσει. Θωρώ το αθρωπούι μου να φίρνεται του γέλιου τζιαι σκέφτουμαι πόσα άλλα έπρεπε να γελούν επίσης αλλά δεν. Θωρώ το αθρωπούι μου χαρούμενο τζιαι λυπούμαι για τα άλλα! Γυρίζει μου. Θωρώ μωρά γενικώς τζιαι σκέφτουμαι μπας τζιαι έντζιησεν τους κανένας ΤΡΑΟΥΛΛΟΣ. Θωρώ θείους και παππούδες να παίζουν με μωρά, τζιαι θωρώ τους με το μισό μου, με ύφος «ναι, ναι, κάμνε μου τον καλό... ξέρω εγώ ίντα ξημαρισμένος είσαι, εν μου γελάς εμένα». Θωρώ «αστείες» φωτογραφίες, πιχί τζείνην του Invictus εχτές, τζιαι χαλιούμαι, εν μπορώ να δω το αστείο.

Τις προάλλες, επήαμε με το αθρωπούι να δούμε τη γιαγιά μου στο γεροκομείο. Οι γέροι εχαρήκαν πολλά που είδαν το μωρό να πελλαρίζει τζιαι να θέλει να κάμνει "στρατά" πάνω κάτω. Ώσπου τζι εκόντεψεν μας ένας φαινομενικά συμπαθέστατος γέρος τζιαι εποταβρίζετουν να πιάσει το μωρό. Παρόλο που ήμουν αρκετά πρόσχαρη τζιαι ευγενική μαζίν του, επέρασεν που το νου μου ότι μπορεί ναν ανώμαλος τζιαι με την πρώτη ευκαιρία εφύαμε («τζιαι να δούμε που είshες τα shέρκα σου»).

Εχτές στο χωριό, έγυρα διαλυμένη σε μια καρέκλα (μετά από άπειρο στράτεμα) και παρέδωσα το αθρωπούι στη γιαγιά του. Η οποία μετά από λίγο το παρέδωσε στην αρφή της. Που το παρέδωσε στον γέρο παπά της. Που το παρέδωσε στο γιο του. Που το παρέδωσε στο γαμπρό του. Ούλλοι επιάναν το τζι εδιούσαν του γυρόν της αυλής να δει τα γατάκια, τα λυμπουράκια, τα δεντράκια και λοιπάκια, και μετά αλλάσσεν shέρκα.

Βλέποντας έναν που τους πολλούς που επιάσαν το μωρό τζι εχαθήκαν πίσω που το σπίτι, ανάδοξεν μου. So what αν εν "θείος" μου; Το ότι συνδεόμαστε αιματολογικά κάμνει τον καλό; Εν αντέδρασα, η αλήθκεια, γιατί υποψιάστηκα ότι το μωρό θα ήταν μάλλον χεσμένο και άφησα τον να πάει τον γυρόν του. Αλλά θα είμαι γύπας.

Μιαν άλλην φοράν πρόσφατα, η πεθερά εστέκετουν δίπλα μου σαν άλλασσα το πανί του αθρωπουθκιού. Μόλις τον εκαθάρισα καλά καλά, άρκεψεν να τον καρκαλιεί πας το πραματί τζιαι να του κάμνει «κούτζιου κούτζιου το πουλλάκι του ρεεε!!!».































Α, ναι. Θέλετε να σας πω τι έγινε. Σόρρυ, εσκουλλίστηκα (πάλε) προς στιγμής.

Έτο, έshεσα την. ΑΜΠΑ ΤΖΙΑΙ ΞΑΝΑΚΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΠΡΑΜΑΑΑΑ!!! ΠΟΘΘΕΝ ΕΙΣ ΤΑ ΠΟΘΘΕΝ ΝΑ ΤΟΥ ΜΑΣΣΙΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΑΣ ΤΟ ΠΡΑΜΑΝ ΤΟΥ;;;; -ε είμαι καθένας εγώ;; η γιαγιά του;! εν μωρό!!- *σκουλλήστε με, βαστάτε με* ΟΥΤΕ ΕΓΙΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΤΖΙ ΕΝ ΤΟΥ ΜΑΧΟΥΜΑΙ ΠΑΣ ΤΟ ΠΡΑΜΑΝ ΤΟΥ -ναι;;- ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ «ΝΑΙ;;;»;;!;!!!! ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ *was that loud enough?* ΔΕΝ ΝΤΖΙΖΕΙ ΠΑΣ ΤΟ ΠΡΑΜΑΝ ΤΟΥ ΤΖΙΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟΥ ΝΤΖΙΣΕΙ ΠΟΤΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΡΤΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙ!!! *ROAR*»

Oύφφου.

Τες προάλλες νομίζω ο αρφός του χάσπα (αφού εβάλαμεν το αθρωπούι να μας δείξει τη «γλώσσα» του, το «πόδι» του, το «χέρι» του) είπεν του «πούντην πουλλούν σου;». Εν αντέδρασα γιατί εν ήμουν σίουρη ότι εν έτσι που είπεν. Αλλά αν εν έτσι  που είπεν, σημαίνει εννα το ξαναπεί - τζιαι μέχρι τότε θα έχω αποφασίσει ποιαν ατάκα θα του ρίξω: Ή που θα γυρίσω στην δίχρονη κόρη του τζιαι να της πω «Πούντο πουττίν σου;», ή στον ίδιο «πούντην δική σου».

Όπως είπα και στην αρχή, σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου ΔΕΝ είναι μόνο η αρρωστημένη σεξουαλική επαφή καθ’ εαυτή αλλά και οποιαδήποτε ενέργεια εισάγει ένα μωρό στο θέμα της σεξουαλικότητας, πράγμα το οποίο δεν είναι βιολογικά ή ψυχολογικά έτοιμο να χειριστεί (όση ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ -αν είναι δυνατόν- κι αν φαίνεται ότι υπάρχει), όπως το να του δείξω ή εξιστορήσω πορνογραφικό υλικό, ακόμα και σεξουαλικά υπονοούμενα.

Αποφάσισα στο περιθώριο δεξιά να εγκαινιάσω μια σελίδα για την κακοποίηση παιδιών γενικά. Προς το παρόν, εκεί θα βάλω ένα εγχειρίδιο που βρήκα για το πώς να προστατεύσει ο καθένας την οικογένειά του καλύτερα από τους ξημαρισμένους, καθώς και ένα σύνδεσμο στην ιστοσελίδα dont shake που αφορά στο τράνταγμα των μωρών που κλαίνε (!!!).

Καθώς εγύρευκα σχετικό υλικό στο ίντερνετ, έδωκα πάνω σε ορισμούς των διαφόρων αδικημάτων παιδοσεξοκακοποίησης τζιαι εκλωστήκαν τ’άντερά μου. Μόνο με την ΙΔΕΑ χαλιούμαι τζιαι πονοτζιεφαλιάζω. Γι’ αυτό θα βάλλω λλία λλία στη σελίδα, τζι αν έshει κανένας σας κάτι άλλο υπόψη ας το πει.