Χαρωπάθεναγελάσω δυνατά, χα χαμ.

Οκ, επυρπόλησα το χθεσινό ποστ (σόρρυν σε όσους σχολίασαν) να μεν το θωρώ ομπρός μου.

Παρόλο το screwing up της διάθεσης μου, σήμερα 2 πράματα actually made me laugh. Hard.

Περπατώντας στο δρόμο (όι για να αυτοκτονήσω, στο πεζοδρόμιο εννοώ) ερχόταν από απέναντι ένας τύπος, μάλλον ξένος, και φορούσε μια φανέλα που έλεγε «No Photos Please». Εγέλασα πολλά τζιαι είπα του nice shirt.

Mετά μπήκα σε μια δημόσια υπηρεσία τζιαι δεν είshεν ψυshήν. Ήμουν μόνη μου. Πάω στο counter thing, τζιαι η υπάλληλος μιλούσε στο τηλέφωνο με κάποιο πολίτη. Ακούω την να λαλεί: «... Ναι, ναι... όοοι, με φαξ εν μπορώ τωρά να σας το στείλω, έχουμε πολλύ κόσμο δαμέ που περιμένει, πρέπει να περάσει κάποιος να το πάρει...»

Αμέσως εγύρισα να ασκοπήσω γυρόν μου τζιαι βλέποντας τον «πολλύν τον κόσμο που περιμένει» εφίρτηκα πάλε, δυνατά.

Ίσως να έπρεπε να την ισιώσω, αλλά αντ’ αυτού εχασκογέλασα.

Άη μωρή, δε βαριές... :ζ

Πάω να παραγγείλω τη φανέλα online.

Η βεντάλια - Με τούτο εγέλασα

Όι όπως την άλλη φορά :ζ

Λέει η γυναίκα στον άντρα:

Μωρό μου χτες το βράδυ είδα ένα απίστευτο όνειρο.

Κάναμε έρωτα και δίπλα από το κρεβάτι ήταν ένας μαύρος από την Αφρική που μας έκανε αέρα με μια βεντάλια κι αυτό μου έδινε τεράστια ικανοποίηση...

Αποφασίζουν από κοινού να κάνουν πράξη το όνειρο και βρίσκουν σε ένα φανάρι ένα μαύρο στον οποίο προσφέρουν 100 Ευρώ αν δεχτεί να τους κάνει αέρα την ώρα που εκείνοι κάνουν σεξ.

Ο τύπος δέχεται και πάνε κι οι τρεις στο σπίτι..

Οι δύο σύζυγοι αρχίζουν να κάνουν έρωτα ενώ ο μαύρος τους κάνει αέρα σαν τέλειος αφρικανός
σκλάβος, αλλά αποτέλεσμα ουδέν...

Λέει τότε η γυναίκα στον άντρα:

"Iσως να δουλέψει αν αλλάξουμε τους ρόλους... εσύ να κάνεις αέρα κι αυτός να έρθει στο κρεβάτι"

Ο άντρας δέχεται με δισταγμό κι ο μαύρος μπαίνει στο κρεβάτι ενώ ο σύζυγος αρχίζει να κουνάει την τεράστια βεντάλια.

Λίγο αργότερα η γυναίκα αγγίζει ψηλά επίπεδα ικανοποίησης κι αρχίζει να ουρλιάζει από ηδονή...Μόλις βλέπει ότι η γυναίκα του φτάνει σε οργασμό και ζητάει κι άλλο ο σύζυγός κοιτάει το μαύρο και λέει:

"Κατάλαβες τώρα πως κουνάνε τη βεντάλια μαλάκα;"

So not their day.

Βλέποντας τις ταχύτητες με τις οποίες διαπράττουν τις μανούβρες τους, πάντα διερωτούμουν what it takes to tsill a bird with the car. Και ευθύς απαντούσα ότι ή βουράς (ΒΟΥΡΑΣ όμως) ή εν καθυστερημένον το πουλί.

Προχτές (τουτέστιν, τις προάλλες), σαν ήμουν σταματημένη στα φώτα, εμαρτύρησα (πώς είναι στα ελληνικά το I witnessed;!) τον αιφνίδιο θάνατο ενός στρούθου που σαν επέταν αμέριμνος εξεκίνησεν το απέναντι αυτοκίνητο και τον ίγκωσε. Ο στρούθος έππεσεν χαμαί μιαν ομορκιάν, με ππαττ ακούστηκεν, με ππιττ. Ένα κουβαρούι παμπάτζι.

Εστυλλομμάθκιασα προς στιγμής, τζιαι έκαμα όπως κάμνουν οι shύλλοι την τζιεφαλήν τους για να αντινάξουν τα νερά, αλλά εσυνήλθα γλήορα γιατί άψεν πράσινο. Αλλά εσκέφτουμουν το. Ούτε το αυτοκίνητο εβούραν πολλά, βασικά μόλις είχε ξεκινήσει να τζυλά, ούτε ο στρούθος μου εφάτσαρεν καθυστερημένος (εβούραν μιαν στρούθα που πίσω - ελυπήθηκα την τζιαι τζείνην βέβαια πως εννά τον γυρεύκει τζιαι να μεν ηξέρει πού εχάθηκε, εκτός τζι αν ήταν βιαστής οπότε εγλύτωσεν).

Αργότερα την ίδια μέρα, οδηγούσα και πάλι και αρκετά μέτρα μπροστά μου στο δρόμο εκάθουνταν 2-3 στρουθάκια. Σκέφτηκα να μην ελαττώσω, όπως έκανα πάντα από φόβο μήπως δεν προλάβουν να πεταρίσουν away, αφού όποτε το έκανα προέβαινε αχρείαστο - τα πουλιά εχάνουνταν πάντα που μπροστά μου πριν κοντέψω. Να μεν τα πολυλογώ (τωρά τζιαι να πάει), επήεν ο στρούθος. Ίγκωσα τον.

Eν εσκέφτηκα ότι εν είμαι η καλύτερη σωφεράντζα. Αποφάσισα ότι ήταν a very bad hair day για τους στρούθους. Ίσως κάτι στην ατμόσφαιρα να τους εμαλθάκεψεν.

Tέλος πάντων (για τους εν λόγω στρούθους). Παρεμπιπτόντως, επεθύμησα στρουθούθκια με τα αυκά. Όποιος δεν γνωρίζει τι εν τα στρουθούθκια, βαρκ να εξηγήσω ότι εν χόρτα, απλώς να καθησυχάσω ότι δεν είναι πουλάκια. Όι πως ήταν νάshει πρόβλημα δηλαδή. Τζιαι οι στρούθοι μάλλον θα κάμουν το καλό με τα αυκά.

Speaking of which, θέλω. Τηανητά with anything. Τζιαι με πέτρες, που λαλεί ο λόος, τρώω τα. Αλόπως πρώτη φορά χρησιμοποιώ τη φράση «που λαλεί ο λόος». Γιαξ. I don’t like. Εν σαν να παραδέχεσαι ότι εν λαφαζανιά που λαλείς, ενώ εν αλήθκεια στην προκείμενη περίπτωση: τζιαι με πέτρες αν μου τα τηανίσεις τρώω τα. Ούτε το «προκειμένου» χρησιμοποιώ, τωρά που είπα «προκείμενη». Τρέμει το κρανίο μου μόνο που την προφέρω. Εν την έχω καθόλου, νομίζω εν πολλά χωρκάτικη.

Τωρά που είπα «κρανίο», σήμερα σε μια εφημερίδα ελάλεν «Κυριολεκτικά στο κρανίο τα πήρε η δικαστής Τάδε...» τζιαι εθκιάβαζα με αγωνία να δω τι πήρε και πώς το έβαλε στο κρανίο της η δικαστίνα. Καμία σχέση. Ο παsh δημοσιογράφος απλώς εννοούσε ότι η δικαστίνα εσυγχύστηκεν με κάτι τζιαι εθύμωσε, ό,τι δηλαδή σημαίνει και η έκφραση στα μάγκικα καλαμαριστά. Ε ΜΕΝ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ» ΚΑΛΟ ΓΙΕ ΜΟΥ. «ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ» ιμίshι.

Το ίδιο νευριάζω άμα χρησιμοποιούν τη λέξη «επείγον» και «επειγόντως», χωρίς να υπάρχει ουδεμία urgency. Αποφάσισα ότι το urgency εν θηλυκό.

Τωρά, αμμέν εκαταλάβετε, πρέπει να φύω για μια δουλειά τζιαι βαρκ τζιαι γράφω προσπαθώντας να με πείσω ότι εν που έχω κάτι σπουδαίο να πω τζιαι εν φεύκω.

*sigh*

Κι άλλοι ηλίθιοι

Σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών, μελετώ τις επιλογές που προσφέρονται για μίξερ, μπλέντερ, αποχυμωτή, και λοιπά. Κάμνω ερωτήσεις που ο πωλητής δεν ξέρει να απαντήσει και πρέπει να πουκουππίσει τις συσκευασίες για να βρει την απάντηση. Κάμνω ερωτήσεις στις οποίες ξέρω την απάντηση τζιαι ο πωλητής λαλεί μου άλλα των άλλων. Βασικά έμαθεν τη λέξη «αποδοτικό» τζιαι κοττά μου την συνέχεια. Ρωτώ τον «πώς εν πιο αποδοτικό το Α που το Β;» τζιαι λαλεί μου «εν πιο αποδοτικό, πιο αποτελεσματικό». «Ναι, γιούι μου, εν πιο ΓΛΗΟΡΟ; Φκάλλει πιο πολλυν χυμό; Βουννίζει παραπάνω; Φκάλλει τζιαι τες κοκκόνες ενώ το άλλο αφήννει τες;». «Ε, εν πιο αποδοτικό». Μετά που ώρα που αποφάσισα μόνη μου τι να πάρω, πάω στο ταμείο να πληρώσω. Εμφανίζεται και ο χάσπας που εβαρέθηκε να με περιμένει μες το αυτοκίνητο. Ο πωλητής έβαλε τα πράματα μες τες τσάντες και παίρνει μιαν πρίζα και εξηγά του χάσπα πώς να την ενώσει. «Εν τζι εν τίποτε δηλαδή, έτο έτσι, απλώς ενώνεις την δαμέ. Αλλά ξέρεις, λαλώ σου εσένα γιατί οι γεναίτζιες εν τζιαι καταλάβουν που έτσι πράματα».

- ΣΥΓΝΩΜΗΝ. ΕΙΣΑΙ ΤΖΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΤΤ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΡΑΜΑΤΟΥ ΤΖΙΑΙ ΕΝ ΕΞΕΡΕ;; ΠΟΥ ΕΡΩΤΟΥΝ ΤΟ ΕΝΑ ΤΖΙΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΖΙΑΙ ΕΛΑΛΕΝ ΜΟΥ «Ε ΑΠΛΑ ΕΝ ΠΙΟ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟ»;;; ΕΣΣΙΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΛΑΛΕΙ «ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΚΑ, ΑΠΟΤΑΘΕΙΤΕ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΤΖΙ ΑΗΣΤΕ ΤΗ ΓΕΝΑΙΚΑ ΜΟΥ»;

-----------------

Τηλεφωνώ σε έναν αιθουσάρη να κλείσω για βαφτίσια. Βρίσκουμεν τα στες ημερομηνίες κτλ, και ζητά να σημειώσει τα στοιχεία μου για να βρεθούμε να τα κανονίσουμε που κοντά:
- To όνομα του άντρα σου...
- ;! Εεμ, γιατί;
- Για να συνεννοούμαι μαζίν του...
- Γιατί μαζί μου εν τα έβρισκες τόσην ώρα;
- Εε, να μιλώ μαζίν του καλλύττερα.
- ΚΑΛΑ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ. ΠΙΑΝΝΩ ΣΕ ΕΓΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΖΙΑΙ ΣΥΓΚΟΦΚΕΙΣ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΝΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΕΙΣ ΚΑΛΛΥΤΤΕΡΑ;;; ΑΝ ΕΘΕΛΕΝ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΕΙ ΤΖΕΙΝΟΣ.

-----------------

Τηλεφωνώ σε μια αγγελία για οικία (έννεν της αγγελίας που ετηλεφώνησα, αλλά θέλω να πιστεύω ότι εκαταλάβετε τι εννοώ). Ρωτώ για τα τετραγωνικά, λαλώ του «άλλον οι καλυμμένοι χώροι τζιαι άλλον οι εσωτερικοί, εγώ θέλω να μου πεις τους εσωτερικούς», ρωτώ για το εμβαδόν του οικοπέδου, το ένα, το άλλο, δείχνω τελοσπάντων για άτομο που σκαμπάζει, τζιαι εισηγούμαστεν να βρεθούμε να μας το δείξει (το σπίτι).

- Ένα λεπτό να το σημειώσω... Να μου δώκεις το τηλέφωνο του άντρα σου;
- Εν μπορώ, χρειάζεται το.

-----------------

 

Γιατί τόσοι πολλοί κρατούν που ένα ΦΑΛΛΟ ΣΤΟ ΣΣΙΕΡΙ ΤΖΙΑΙ ΠΑΣΙΝ;

Ο επόμενος, υπόσχουμαι, θα πάρει για απάντηση μια πολλά μακάβρια φάρσα που θα κκελλιάσει της ώρας (π.χ. «εν έχω άντρα, ετσίλλησεν τον το τράχτορ/αυτοκτόνησεν μια μέρα πριν γεννηθεί το μωρό μας», ή «να σου το δώκω αλλά κάμε του video call γιατί εν κωφάλαλος»). Μόνο να την οργανώσω καλά, τζιαι κατίshι σας, ντίκκχετζ.

Φάροι εμπειρογνωμοσύνης

α) 38χρονος οικογενειάρχης γνωστός γνωστής, βλέπει το αθρωπούι μου για πρώτη φορά:

«Εν κοριτσάκι;!;!»
«Ερμ, όι...»
«Εν αγόρι;!;!;»

«Όι, εν δεντρούι»
«Είδα το πως φορεί γαλάζια αλλά τζι εμείς της κόρης μας εφορούσαμεν της γαλάζια...»
«Ε, ναι, έshεις δίκαιο, εν τζιαι έshει σχέση -»
«Εννά κάμεις κόρη!!!» [χειρονομία «εγγυημένα!»]
«;! μα πότε;» (btw το ύφος μου άρχισε να γίνεται έτσι :ς)
«Εννά κάμεις κόρη!!! Το επόμενο!!!»
[ύφος «συνέχισε...»] «Ναι...;;»
«Ναι ναι!!! Σίουρον!!!»
«Ωστέ... [μετά από στιγμιαία παύση ενέδωσα, σόρρυ:] Τζιαι γιατί ασπούμεν;»
«Ελαλούσαν μας τζι εμάς στον γιο μας ότι εννάν κόρη τζιαι τελικά ήταν γιος, τζιαι ήταν κόρη το επόμενο!»


Κυκλοφορεί ελεύθερος από την ΝτεΑγκοστίνι

β) Και ενώ είχα τελειώσει τη συγγραφή του πιο πάνω, μας επισκέφθηκε ένα ζευγάρι φίλων του χάσπα με το δίχρονό τους, εκείνος πολύ ευηπόληπτος, μορφωμένος και καταξιωμένος, εκείνη μάλλον προς το ρίφι.

Εκείνος (στο εξής "ο Άχρηστος") δεν ξηστόμισε ούτε ΜΙΑ καλή κουβέντα για το μωρό του, αλλά αναφερόταν σε αυτό ως "το παλιόπαιδο, ο ψυχοπαθής, ο τέλλεια πελλός". Θκυο χρονών, υπενθυμίζω. Όι τζείνος, το μωρό.

Η λέξη "παλιόπαιδο" συνοδευόταν και από μιαν πατσιάν στην κουρίαν ή στο μέτωπο, για παραπάνω εφφέ.

Ο μιτσής εννοείται ότι ήταν ατίθασος. Επαούριζεν ασύστολα. Έπιανεν τα πράματα τζιαι έσυρνεν τα χαμέ. ΤΤΑΚΚ, η πατσιά πας το shέρι που τον Άχρηστο. ΤΤΑΚΚ ποτζεί, ΤΤΑΚΚ ποδά. Ο μιτσής εννοείται ότι ετσιρίλλαν. Τζιαι ο Άχρηστος εδίαν του την πουπάνω. Ο μιτσής εννοείται ότι επήεν τζι έκαμνεν το ίδιο πράμα στη μάνα του, δηλαδή επάτσιζεν την πας το shέρι τζιαι εφώναζεν της. Τζείνη (στο εξής "το Ερίφιον") ελάλεν του ότι εννά τον δέρει ο παπάς του. Εγώ εκαλούσα τον μιτσή με πολλά ήρεμο τρόπο να έρτει κοντά μου να κουβεντιάσουμε/παίξουμε/του πω ένα μυστικό/κτλ για α) να ηρεμήσει, β) να μεν μου ξυπνήσει το αθρωπούι και γ) να δει και ο Άχρηστος ότι το μωρό ανταποκρίνεται στον καλό τον τρόπο, σε αντίθεση με το ντελίριο του ιδίου. Το μωρό, όντως, έρκετουν, έπαιζε λλίο με κάτι παιχνίθκια που του έδωσα, αλλά ύστερα επουκούππιζεν τα. Βουυρρ πάνω του ο Άχρηστος να τον πατσίσει. Σε κάποια φάση, θωρώ το μωρό να είναι ακουμπημένο με τη κκελλέ πας τον καναπέ τζιαι να πορτοκλωτσά τζιαι να τσιριλλά σπαραχτικά. Τζιαι αμέσως μετά είδα τον Άχρηστο να τον κουντά πάνω κρατώντας τον που τα μαλλιά. Με άλλα λόγια τον εβάσταν που τα μαλλιά καθηλωμένο πας τον καναπέ. Εγυρίσαν τα μμάθκια μου όπως τα slot machines. Γιατί και πώς εσυγκρατήθηκα, ακόμα εν εκατάλαβα. Είπαμεν εν είμαι ο μεγαλύττερος φαν των μωρών (to put it mildly) αλλά η ιδέα και μόνο της βίας και κακομεταχείρισης εναντίον τους, φκάλλει με που τα ρούχα μου.

Σε άλλη φάση το μωρό επήεν τζιαι εμάshετουν να ανοίξει την πόρτα να φκει έξω, at which point ο Άχρηστος παθαίνει αυτισμό: "ΦΥΕ ΠΗΑΙΝΝΕ ΕΞΩ ΝΑ ΜΕΝ ΣΕ ΘΩΡΩ, ΦΥΕ ΤΖΙΑΙ ΕΝ ΣΕ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΠΗΑΙΝΝΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΕΞΩ ΜΕΣ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ, ΠΗΑΙΝΝΕ ΝΑ ΣΕ ΦΑΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ, ΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΔΕΡΩ, ΦΥΕ ΕΦΚΑ ΕΞΩ, ΕΛΑ ΜΕΣΑ ΤΖΙ ΕΝΝΑ ΘΥΜΩΣΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ, ΦΥΕ ΓΛΗΟΡΑ, ΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΔΕΡΩ, ΠΟΨΕ ΠΟΝΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΤΖΙΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙΣ ΕΘΘΑ ΕΡΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ κ.ά."

At which point, επιτέλους, τα πήρα στο κράνος. ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΝΑΡΤΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΡΕΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΦΑΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ.

Κρατώντας την κκελλέ μου, αναφώνησα, "Εν το πιστεύκω ότι ακούω έτσι πράματα!!! Κύριε Ελέησον!!!", με ελαφρύ μειδίαμα στο τέλος, χάριν της φιλίας του χάσπα - πφφτ.

"Έτσι θέλει τούτος!!!" καυχάται ο Άχρηστος για την επιστημονική του προσέγγιση.

"Είσαι σίουρος; Είδες τζι εδιορθώθηκεν με τούντον τρόπο;"

Εμουθούνισεν/εχασκογέλασεν τζιαι εκατάλαβα ότι η απάντηση ήταν "όι, ούτε με κόφτει".

"Ε, είδες; Γιατί εν δοκιμάζεις άλλον τρόπο, τζιαι μόνο αν αποτύχουν ούλλοι θωρείς τζιαι κάμνεις;"

Κάτι εχασκομουρμούρισεν τζιαμέ ότι τζιαι καλά μόνον έτσι καταλάβει ο μιτσής τζιαι ότι εψυχολόγησεν τον τζιαι έshει το προφίλ του ψυχοπαθή. Το μωρόν τωρά, όι ο τζύρης.

Ο μιτσής εννοείται ότι έπιανεν το φαΐ τζιαι έτριφεν το χαμέ τζιαι πας τους τοίχους τζιαι εφώναζεν. Όι μόνο εν εκκεντρίστηκα, αλλά ελυπούμουν τον θέμα.

Α, είπα ότι εδίεννεν του μιτσή να πιει που το ουίσκιν του; Τζιαι ότι αποκαλούσεν κάποιον μεγαλοφώνως μαλάκα δις και τρις μπροστά στο μωρό;

Φεύγοντας, ο Άχρηστος ελάλεν του (πάντα χασκογελώντας εντωμεταξύ), "Πάμε σπίτι να σε κάμω τέττε". Με το που έκλεισεν η πόρτα πίσω τους, εφίρτηκα που το κλάμα. Που τη σύγχυση. Που το χτήτζιασμα ότι τούτος ο άχρηστος έννεν οποιοσδήποτε αγράμματος απελέκητος χώρκατος, αλλά, όπως προανέφερα, πολύ μορφωμένος και ευηπόληπτος.

γ) Μετά που 2-3 μέρες, εξήχασα το άνωθι περιστατικό που επισκιάστηκε από ένα άλλο γάρο εμπειρογνωμοσύνης, χείρον του πρώτου.

Ήμουν σε επίσκεψη με το αθρωπούι. Εκεί ήταν και δυο 50άρες γειτόνισσες της επισκεπτόμενης.
"Εν κοριστάκι;"
"(άτε πάλε) Αγόρι, αγόρι."
"Ααγόοριι;;; Εννα κάμεις κορούα!!!"
"(NOT AGAINNNNNNN) :ζ"
"ΝΑΙΙΙ ΝΑΙΙΙ, ΣΙΟΥΡΑ ΠΡΑΜΑΤΑ! ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΟΥΑ!"
"Ναι, α."
"ΝΑΙΙ ΝΑΙΙΙ, άμαν ο γιος κοροδείχνει, μετά κάμνεις κορούα! ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΤΖΙΑΙ ΚΟΡΟΔΕΙΧΝΕΙΙΙ!!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥΥ;!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥΥ;!!! ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΟΥ ΤΖΙ ΕΝ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΑΑΑ!!!"

Μετά που λλίο άρχισα να ταΐζω το αθρωπούι κρεμούα (ξεκινήσαμε εδώ και 2-3 μέρες - το αθρωπούι καταβροχθίζει την όπως το λιμοκτονισμένο λιοντάρι). Αντάκωσεν η άλλη.

"ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΑ ΠΕΙΝΩΩΩ!! ΠΕΙΝΩ ΜΑΜΑΑ! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑ ΤΖΙΑΙ ΠΕΙΝΩ!!! ΜΑ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙ!!! ΠΕΙΝΩ ΜΑΜΜΑΑ! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ!! ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ!! ΜΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΙΝΑΑ! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑΑ! ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙΙΙ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙΙΙ!!!"

Πίστεψε με, εν είshεν πιο γλήορα. Η ηλίθια έλαμνεν ασταμάτητα. Πριν να φκει το κουτάλι που το στόμα του μωρού, άρκεφκεν τον οδυρμό.

"ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑΑΑ!!! ΜΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΙΝΑΑΑ!!! ΤΖΙΑΙ Η ΜΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΑΙΖΕΙΙΙ!!!"

"Άηστον-να-καταπιεί-πρώτα [ΗΛΙΘΙΑ]."

Εν εδίαν παμόν.

Σαν έτρωεν το μωρό μου, άρκεψεν η δεύτερη γειτόνισσα να του κάμνει καρακιοζιλλίκια. Το αθρωπούι εθώρεν την μπουκκωμένο κρέμα (η άλλη να σφαδάζει ανελέητα "ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑ!!! ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΕΙΝΑΑ!!!") τζιαι έφκαλλεν της κάτι σπουρτοεπιφωνήματα που ώθησαν λλίην κρεμούα στο πηγούνι του. "ΟΥ ΕΞΗΜΑΡΙΣΕΝ ΤΟΟ!!! ΜΑ ΕΝ ΗΞΕΡΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΑΜΜΑ ΝΑ ΤΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟΟΟ!!! ΕΞΗΜΑΡΙΣΕΝ ΤΟΟΟ!!! ΠΙΟ ΓΛΗΟΡΑ ΜΑΜΜΑ!!! ΜΕΝ ΞΗΜΑΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ!!!"

"ΑΦΟΥ ΠΟΣΚΟΛΙΕΙΣ ΤΟΝ ΤΖΙΑΙ ΜΙΛΑ ΣΟΥ [ΗΛΙΘΙΑ]".

Τζιαι εννοείται ότι μου έπιασεν το κουτάλι να τον ταΐσει τζείνη.

Γιατί ο κόσμος εν ΗΛΙΘΙΟΣ;

Καημός accomplished (2 & 3)

Για να βάλω φωτογραφίες σημαίνει είμαι πολλά ενθουσιασμένη. Όντως, οι δυο πιο πρόσφατες μου αγορές εν έχουν λάθος:

Τούτο το χρώμα ελύshιουν το ανέκαθεν. Έχοντας αππωθεί μετά που οι κάκτοι μου came back from the dead, από σήμερα έχω ΚΑΙ σαρδέλια!

Δεν είναι απλώς ροζ, είναι ΡΟΖ ΦΩΣΦΟΡΟ! Και δεν είναι απλώς ροζ φωσφόρο, είναι και ΑΓΟΡΙΣΤΙΚΟ! Το Νεξτ έshει απίστευτα χρώματα για αθρωπούθκια! Ενόμιζα ότι μόνο όταν θα εmitsubishiλάνσαρα δική μου μάρκα βρεφικών ρούχων θα έβλεπα τέτοιο χρώμα. Το αθρωπούι μου is about to κάψει καρκιές :]

Και με αυτό το σπάνιας ομορφιάς βαλσαμώστε-με-τώρα ποστ σας αφήνω. Καλό Πάσχα, catch you laters.