Aχάπαρη και Εόλικα...

...και Άππαρε και όποιος άλλος έχει παρόμοιου στυλ σχολιασμό στο βλογ του:

δεν ξέρω αν φταίει το πόθθεν έππεσα (εξώστ, καρπουλατέρ, κίαρποξ, κτλ) αλλά τα βλογ σας απαγορεύουν μου να σχολιάσω.

Επέλεξα ούλλα τα προφίλ που διαθέτει εκεί πέρα το κατάστημα και πάλε δεν με αφήνει.

Επειδή εν κρίμα που το Θεό να στερήστε της σοφίας μου, κάμετε κάτι για να μεν τα πάρω στο κράνος.

Εν ολίγοις

Έshει κάτι κυπριακές λέξεις που είναι πραγματικά μεγαλειώδεις. Αν πάεις να τες μεταφράσεις, κατακρεουργείς το μεγαλείο τους. Εκτός από το «αγγονίζουμαι/αγγονίστηκα» (στην περίπτωσή μου, συχνάκις ακολουθεί τη λέξη «πελάν»), το «κοττώ» είναι ένα ωραίο παράδειγμα. «Δίνω», «αναθέτω»; Πφφτ. Ξενέρα. «Κοττώ», κυρίες και κύριοι. Κοττώ και γεμώννει το στόμα μου. «Εκόττησεν μου ένα γράμμα τζιαι είπεν μου θκιάβαστο», ας πούμε.

Το κόττημαν, επίσης, είναι μια μεγαλειώδης κυπριακή πράξη. Τι κοττάται; Τα μωρά στες γιαγιάδες τους, τα μωρά στες νούννες τους, τα μωρά στες θείες τους και άλλα. «Πήαιννε δείξε της νούννας σου...», «μα πε της νούννας σου...», «έλα τη νούννα σου», «είπες της νούννας σου...;», «μα αγαπάς τη νούννα σου;;», «κορούδεες μα αρέσκει σας να παίζετε με τη Σάικ;», «θέλετε να πάτε με τη θεία σπίτι της;» - σε ψηλές οκτάβες πάντοτε, λαμπυρίζον γουρλωμένο μάτι και κεφάλι να κινείται ιλιγγιωδώς καταφατικά.

Τούτον εστί το κόττημα το υπερ ημών γενόμενον.

Επίσης σπουδαία λέξη είναι η «κκελλέ». Όταν τα μωρά φακκούν γυρούς πάνω κάτω πάνω κάτω πάνω κάτω, τσιριλλούν και σφαδάζουν, σύρνουν πράματα, δέρνει το ένα το άλλο, τραβούν μαλλιά, τσιριλλούν και σφαδάζουν, shίζουν, κόφκουν, τσιμπούν, ακκάνουν, κλαίνε γοερά, πορτοκλωτσούν μπρούμυτα στο πάτωμα, είναι μυξομένα, αναμαλλιασμένα, ολοκόtchινα, χταρμένα, κλαμένα σταμένα, πνίγουνται στους ίδιους τούς τους λυγμούς, είναι φαημένα, δερμένα σκοτωμένα... δεν πάει να πεις «κεφάλι» - highly ineffective - αλλά μιαν μεγαλοπρεπή ΚΚΕΛΛΕΝ.

υ.γ. Είπα να μεν πηαίννω πολλά συχνά στο βαφτιστικό μου με το πρόσχημα "να μεν με απομυθοποιήσει". Τωρά που εν με πολλοθωρεί, είμαι η ηρωίδα του τζιαι έshει με τζιαι λλίον σε υπόληψη. Ώσπου να μας πάρει πρέφαν.

υ.γ.2 Εγώ ΠΩΣ ΣΤΟ ΣΚΑΤΟ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ;;;

Dial-up Modem

εγυμνάσαμε τζιαι πόψε τους κοιλιακούς μας... πρέπει να έκλεισα μισάωρο που το βάλλω ξανά τζιαι ξανά τζιαι τζυλιούμαι χαμέ.

(τα μπουμπούκια της παρέας έννεν ανάγκη να κάμουν πως εκαταλάβαν - it's a 90s thing HAHAHAHAHAAH)

Exploring Firefox

*εισπνοή*

*εκπνοή*

Εξηγήστε μου κάποιος γιατί να επιμείνω να χρησιμοποιώ το Firefox αντί του Explorer.

Τζιαι σβέλτα.

Deadline bliss

Έχω deadline.

How dare they drag me out of pointlessness?!

I feel like a student again.

EXΩ DEADLINE MAN!!!

Tουτέστιν, θα τα τακκώννω ως την παραμονή της νεκρογραμμής (για να μιλήσουμε και λίγο τη γλώσσα μας) και η παραμονή θα είναι a looong night...

Th|s rulez big time!

Kitas vs Scofield

Όχι, όχι , δεν θα συγκρίνω τατουάζ, ουλές, ύψος ασφαλείας φυλακών (α;α;), αλλοδαπές φιλενάδες (α;α;), ή εκμετάλλευση νοσηλευτών (καλο-έ) αν και υπάρχει πλούσιο υλικό για μια Επιστημονική Μελέτη (βλ. labels) - άλλο ήθελα να πω:

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές,

"Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Μάρκος Κυπριανού, ο οποίος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στον Παναμά of all places, είχε χθες στην Πόλη του Παναμά συνάντηση με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Samuel Lewis Navarro και με την Υπουργό Εμπορίου κα Gisela Alvarez de Porras. Στη συνάντηση ο κ. Κυπριανού εξήγησε στον κ. Ναβάρρο πού περίπου βρίσκεται η Κύπροςσυζητήθηκαν το Κυπριακό, οι ανύπαρκτες σχέσεις των δύο χωρών καθώς και η ερωτική σχέση του Παναμά με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή επειδή ενδιαφέρει πάρα πολύ τους Παναμέζους και το PRISON BREAK άλλα διεθνή θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος ΦΟΡ ΚΟΤΣΕΗΚ!!!. Εξετάστηκαν, επίσης, οι προοπτικές συνεργασίας των δύο χωρών, κυρίως στον τομέα της ναυτιλίας. Ο Υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε, επίσης, τη Sona το Κοινοβούλιο του Παναμά όπου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον Αντιπρόεδρο του Κοινοβουλίου και εκπροσώπους των κομμάτων. Το βράδυ ο Υπουργός Εξωτερικών παρέστη στο greek nightπαρακάθισε σε δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του ο Επίτιμος Πρόξενος της Κύπρου στον Παναμά κ. Παύλος Θαλασσινός, στην παρουσία του Υπουργού Εξωτερικών του Παναμά, του Β΄ Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και της ηγεσίας της Ελληνικής Κοινότητας του Παναμά. Τον Υπουργό Εξωτερικών συνοδεύουν ο Πρέσβης της Κύπρου στον Παναμά με έδρα το Μεξικό κ. Αντώνης Γρίβας, ο Διευθυντής του Γραφείου του κ. Κορνήλιος Κορνηλίου και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Ο κ. Κυπριανού θα συνεχίσει αύριο το honeymoonτις επαφές του σε χώρες της Νοτίου Αμερικής με επίσκεψη στην Αργεντινή πέρκι ευαισθητοποιηθούν τα πλάσματα τζιαι ξαπολύσουν τους σκουπιδότοπους απ' όπου γυρεύκουν να φάσιν τζιαι κατεβούν στα Ηνωμένα Έθνη με πανό "Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο"".

Γιε μου;;;

ΗΝΤΑ ΠΡΗΧΤΗΣ ΕΙΣΑΙ?!!

...με την καλήν την έννοια.


Εκάλεσες με να πούμε μίshιμου θκυο λόγια για τη δουλειά τζιαι για να ξηγηθούμε ώσπον γλήορα. Είπες μου πόθθεν είσαι, ποιαν επήρες, τι κάμνουν τα κοπελλούθκια σου, πού μεινίσκετε τα τελευταία τόσα χρόνια, ήντα ώρα ξυπνάς νάρτεις δουλειά, πόσες θέσεις άλλαξες, ήντα κόμμαν είσαι, ότι πιστεύκεις θα τα πάμεν πολλά καλά, ό,τι χρειαστώ να σου πω, το ίδιον τζι εσύ, ήντα άθρωπος είσαι, ήντα κουβέντες σου αρέσκουν... τζιαι άμαν άρκεψες ξανά που την αρκήν έκαμα shut down. Τούτον εκατάλαβα το βέβαια μετά που εξιππάστηκα into consciousness για να αντιληφθώ ότι ήσουν ακόμα στο ότι εννα τα πάμεν πολλά καλά. Εξανάκαμα shut down τζιαι που επανήλθα ήσουν στο πόθθεν είσαι. Εκατάλαβα ότι ενόσω ετζοιμούμουν εσύ εγύρισες τη μηχανούα. Τες φορές που ήμουν όξυπνη εμέτρησα 8 φορές το «με την καλήν την έννοια». Εγώ πρέπει να είπα καμιάν 20αρκά φορές "μάλιστα" με ύφος λήξης του θέματος και τάχα να πηγαίνω. Εποταβρίστηκα 9 φορές να πιάσω τα πράματά μου να φύω τζιαι εξανάρκεφκες τα "εντάξει" τζιαι τα "έγινε" τζιαι τα "άμα χρειαστώ τίποτε δαμέ είσαι" τζιαι εξανάκαμνα να φύω τζιαι εξανάρκεφκες τα "έγινε" τζιαι τα "είμαστεν team τζι εννά αλληλοστηριζούμαστεν". Tζιαι ξανά τζιαι ξανά τζιαι ξανά τζιαι εν έλειφκεν το σελινούι!!! Εν έshει έτσι πράμαν, MAN! Τζιαι στα τρία κάρτα της ώρας αντιλήφθηκα ότι μπας τζι εν που σου χαμογελώ τζιαι φκάλλω επιφωνήματα ενδιαφέροντος "μμμμ"/"ωω" που εν έshεις παμόν τζιαι έκοψα τα λλίον απότομα αλλά εν νομίζω να το επρόσεξες γιατί ήσουν σε έκσταση. Tζιαι εσύγκοψα σε, μεν νομίζεις, ότι έθελες να μοιραστώ τζι εγώ με τη σειρά μου τα δικά μου τζιαι ότι ήταν αγένεια να φύω χωρίς να σου έχω πει τίποτε για μένα αλλά έφτασες τζι έπρησες με τζι ήταν ώρα να σχολάσω.

Ελπίζω να είσαι έτσι μόνο την πρώτη ημέρα. Ήδη νιώθω άshημα που σε κατηγόρησα. Απόδειξη του ότι εν είμαι καλά.

Stand back, αυτό το ποστ μπορεί να αυτοαναφλεγεί.

Εγώ επροειδοποίησα.

:/

Πάλι με διακατέχει ο φόβος της αλλαγής. Πριν δυο χρόνια, όταν θα άφηνα το καθηγητιλλίκι για το στύλλο:] πάλι η ίδια αγωνία με είχε πιάσει κι ας έπρεπε πάση θυσία να έφευγα από εκείνο το μέρος. Σήμερα που μου αναθέσαν άλλο πιο απαιτητικό πόστο, ξεκινώντας από αύριο, πάλι νιώθω (δια)ταραγμένη. Το λυπηρό είναι που ο λόγος της αναστάτωσής μου είναι ότι εκεί που στογγυλοκαθόμουν για δύο χρόνια έγινα ένα ελεεινό εργασιοφοβικό τεμπελόσκυλο. Τώρα καλούμαι να αναλάβω μια θέση με τρεχάματα. Θέση-πρόκληση, κάτι που κάποτε ίσως και να ονειρεύτηκα. Eκεί που διαμαρτυρόμουν για την ανία και το τάκκωμα στη δουλειά μου, τώρα βαριέμαι να ξεκουμπιστώ σε κάτι με περισσότερη δράση.

Ίσως να είμαι επηρεασμένη από τους συναδέλφους που ούτε αυτοί ήθελαν να την αναλάβουν, και το κουνοshυλλιό τους είναι κολλητικό. Ίσως (it'd better) να μου αρέσει αύριο το νέο πόστο και να νιώθω τυχερή που οι παπάδεςο κλήρος έπεσε σε μένα.

Με ανακουφίζει η ψευδαίσθησησκέψη ότι αν σε 2-3 μέρες δω ότι δεν μου αρέσει, θα επιστρέψω στα βραστά μου.

*sigh*

Tζιαι κρατώ τζιαι το καρκαντοπανάυρο επειδή το αυτοκινητί μου επήεν για ίshωμα.

Στάουυυυυ...

Hμέρα 1η:
Έλαβα email που το Φατσοβιβλίο -που λαλεί τζιαι το Τέρας- ότι είχα μήνυμα που ρωτά αν είμαι η συμφοιτήτριά της στο uni (πριν 2-3 χρόνια, ahem). Απάντησα της ενθουσιασμένα με email, λέγοντας της τα νέα μου και εξηγώντας της ότι δεν έχω υπόθεση με το φατσοβιβλίο και ότι ξέχασα ότι είχα κάμει ποτέ λογαριασμό. Εμπάσιγουέη -που λαλεί τζιαι το Ερπετόν- επρόσθεσά την στους ανύπαρκτους φίλους μου για να μεν φανώ αγενής μίχιμου. Μου απαντά με άλλο ενθουσιασμένο email για την αντάμωσή μας, το οποίο φυσικά εγώ λαμβάνω με email και όχι μέσω της uh, φατσοσελίδας; μου.

Hμέρα 2η:

Βρίσκω ειδοποίηση με email -που λαλεί τζιαι.. γουέλλ, ούλλος ο κόσμος- ότι ένας νορβηγός συμφοιτητής μας ζητά να τον πιντώσω τζιαι τούτον στον ένα φίλο μου. Πιντώνω τον για να μέννεν κρίμα αλλά χωρίς email ή άλλωσπως μήνυμα.

Ημέρα 3η:

Βρίσκω άλλον email ότι η τάδε καλαμαρού συμφοιτήτρια ζητά να την πιντώσω τζιαι τούτην στους δύο φίλους μου. Πατώ το link, όχι για να την πιντώσω αλλά απλώς να check out (γιατί είχα αρχίσει να τα παίρνω), και τι να δω!!! Requests ποτζεί ποδά, poking my ribs, ερωτήσεις αν θα κάμω poke back, κλωτσιές, ππουνιές, κουγκιές, τεστς για να δω ποιος δικτάτορας είμαι, τι σοκολάτα τρώω, όι να πειράξω τον ένα τζιαι να shομαλήσω τον άλλο, προσκλήσεις να πιούμε γαίμα, να σηκώσουμε τη σημαία, να καταπιούμε χάππια - are these gay references by the way? Eίναι όπως λέμε να "γυαλίσουμε το πόμολο" και να "πάμε το γράμμα"; Man, I'm behind. Επίσης προσκλήσεις να γινούμε λυκάνθρωποι, να πάμε σε κοκταίηλ, να βάλουμε πόμπες, να παίξουμε μαξιλαροπόλεμο, oμαδικές ευχές για ειρήνη ημίν, προσευχές για το τάδε, requests να με πιντώσουν κάποιου άλλου επειδή "she thinks we might know each other" - a complete mayhem, I tell you.

Έπιαν με η δύσπνοια.

Στο πρώτο μήνυμα από την πρώτη συμφοιτήτρια πήγα να σκεφτώ "μάνα μου ρε, είδες ίντα καλό πράμα το φατσοβιβλίο;". Μετά που ήρτεν τζιαι ο δεύτερος, σκέφτηκα"μάνα μου ρεεε, είδες ίντα καλό πράμα το φατσοβιβλίοο;;". Eπίσης πέρασε σα σφαίρα απ' το μυαλό μου ότι τελικά ίσως να είναι υπερβολικές οι απόψεις κάποιων σχετικά με τις ρηχές φατσοφιλίες, εφόσον "σιγά, δεν γίναμε και κολλητοί, αλλά it's fun to see them there and exchange news and stuffs". Όταν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο ήρτεν τζιαι τρίτο request, εσκέφτηκα "βούρα φύε τζι έθθα λείφκουν τωρά". Έθθα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να "παίζω" τούντο πράμα με τους φίλους μου και με παλιούς συμφοιτητές. Αλλά, βλέποντας ότι με το να προστεθείς σε κάποιον γίνεσαι κοινή θέα σε χιλιάδες άσχετους που θα κουρτιστούν ούλλοι μες το email σου τζιαι να σε κουντούν τζιαι να σε τσιμπούν τζιαι να σε πρήζουν, όι μάνα μου. Είμαστεν πολλά εντάξει. Α, τζιαι ήβρα τζιαι ένα request που κάποιον που ...well, pffffffttt.

*Για κάποιο λόγο, λυπεί με που ετρομοκρατήθηκα έτσι... αλλά can't help it. Εθύμησα μου το ανέκδοτο με τους κάττους που λαλεί ο κάττος της κάττας (κάμε φωνή κάττου αλήτη σπαρκωμένου) "Στάαουυυυυυυυ" και απαντά η κάττα (επανάλαβε ύφος) "Όοιιιιιιιιιι"....

Hit me baby one more time.

Φρέσκο ποστ, (γι)αχνιστό.

Σήμερα καθοδόν προς τη δουλειά, το αυτοκίνητο μου σταμάτησε σε ένα ΑΛΤ και κοιτούσε δεξιά, αριστερά και ξανά δεξιά για να περάσει. Ξάφνου, ("Ξάφνου εσού, ντάξει;") εκ δεξιών αφικνείται ένα άλλο αυτοκίνητο και προσπαθεί να να μας πογυρίσει και να βγει στον κύριο δρόμο πριν από μας.

Λέει το άλλο αυτοκίνητο στο δικό μου, "Είσαι πολύ χαριτωμένο, θες να γίνουμε φίλοι;"

"Καλά", απαντά με αρχικό δισταγμό το δικό μου.

"Θέλεις να παίξουμε φαντασμένους;", ρωτά το άλλο.

"Φαντασμένους;; Τι εν τούτο; Εν παιχνίδι;", αποκρίνεται το αθώο μου.

"Ναι ρε", του κάνει ο άλλος ο αλητήριος, "εγώ θα είμαι ο φαντασμένος κι εσύ το καλάμι".

"Καλά, I suppose", απαντά το δικό μου - και o αλητήριος μας καβάλλησε.

Eshxx. -Εεεεππ, τα λόγια μας.

υ.γ o αξιούριστος ίντα έπαθε; :/

Ο στύλλος

Χάσπας (για το αυτοκίνητό του από το πάρκιγκ): Φκάλλεις το, οξά...;
Σάικ: [offended "duh" look]

Μπαίνω στο αυτοκίνητο όλο χαρά που θα επιδείξω τους καταπληκτικούς μου ελιγμούς στο χάσπα. Καθοδόν, ακούω ένα "pssssst". Γυρίζω, ήταν ένας στύλλος με γιρλάντα.

Sike: Ya talking to me?!?!

Στύλλος: Ακούεις; Έρκεσαι να μου φκάλεις τούντην γιρλάντα τζι έφκαλα νάμιν;

Sike: [κοιτάζω γύρω, οι άλλοι τρεις στύλλοι που υποβάσταζαν το γκαράζ φιρμένοι στα γέλια] Err... ποιος σου την εφόρησε;!

Στύλλος: Τζείνες οι μιτσιές που ήταν δαμέ πριν λλίο. Επαίζαν ίνναμπο παίζαν τζιαι εδήσαν μου τούντην γιρλάντα, εκάμαν με όπως τον Βαντζιελή [οι άλλοι στύλλοι δεν εκραθκιούνταν].

Sike: Εrr... Γιατί εν την ηφκάλλεις μόνος σου; Μάχουμαι να φκάλω έξω το αυτοκίνητο τωρά.

Στύλλος: Θωρείς με νάχω shέρκα;;;!!! [οι υπόλοιποι εβαστούσαν τα πλευρά τους που τα γέλια] Άτε, ππλις, έλα τράβα μου την να φκει τζι επονοτζιεφάλιασα...

Μάνα μου ρεεε, σκέφτηκα, τζι ετράβησα του την.

Τζιαι τούτον πριν να μάθω ότι ο Χριστόφκιας έφκαλεν ?!?!?!κοινή δήλωση?!?!?!? καταδίκης της κουβέντας στη Γάζα ?!?!?!με τον Ταλάτ?!?!?!?. Αν το έξερα τζιαι τούτο ήταν να τους καβαλλιτζιέψω τζιαι τους άλλους τρεις. Τους στύλλους.

Η πρώτη μου φορά

Ακολουθεί νεκατσιαστικό, ανυπόθετο και λατσιησμένου επιπέδου ποστ.

Η ώρα 12 είναι η ώρα που παίρνω το σάγλικο κτητζιασμένο αντιβιοτικό μου. Κανένα μισάωρο αργότερα, το αποσυντεθιμένο καταποθέν αντιβιοτικό δεν άντεξε και είπε να πάει από κει που'ρθε. Το ένιωσα να έρχεται. Μου φάνηκε προβληματισμένο. Μέχρι να καλοσκεφτώ "τώρα τι κάνει, πού νομίζει ότι πάει;;;", αφίχθηκε. Εκτός από τη κτητζιασμένη του γεύση και οσμή που με αλληθώρισε, μαζί του έφερε και τη διαλυμένη βιταμίνη που ήπια νωρίτερα και κάτι άλλα που έκλεισα τα μάτια μου ώστε να μη δω. Όταν αφίχθηκε κανονικά και με όλες του τις αποσκευές, το ρώτησα με παράπονο, "Γιατί αγάπη μου; Έννεν ωραία τζεικάτω; Εν έκαμες φίλους;". Τι ήθελα να ρωτήσω. Και τι δεν είπε για την βρωμιάρα την πίτσα με τα σαλάμια της, και που μπήκε και που βγήκε. "ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΧΙ ΑΠ' ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕΣ ΕΣΥ!!! ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟ! ΜΠΗΚΕΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ!", ούρλιαξα. "Ήταν βαρύ το κλίμα εκεί κάτω, ντάξει; Τι ήθελες και μας την κουβάλησες τώρα αυτήν; Και με χοντρό φύλλο κιόλας! Μια χαρά περνούσαμε με τη σουπίτσα και το κοτοπουλάκι, τα βρίσκαμε τα τρία μας", μου είπε. "Μα, μα..", επιχείρησα, "έπρεπε να φάω και κάτι πιο στεκάμενο να καρδαμώσω! Πόσο τσάι και ποξαμάτι πιον;;;". "Ωραίο τρόπο βρήκες να καρδαμώσεις! Να 'ξερες τι γίνεται εκεί κάτω... έχει κάνει όλων τη ζωή μαύρη. Κανείς δεν την αντέχει! Όλοι θέλουν να φύγουν!". "Yikes!!! Δεν έχουν να παν πουθενά! Να περιμένουν το τραίνο διά της κανονικής οδού κι ας παν όπου θέλουν! Από δω πάνω δεν ξαναπερνά κανείς!".

Ήταν η πρώτη μου φορά! Ξέρω ότι είναι απ' τα πρωτάκουστα, αλλά όντως. Δεν το είχα ξαναπάθει. (Φύλαγα το στομάχι μου για μέτα το γάμο). Λίγο πριν αφιχθεί, και επειδής δεν ήξερα τι κι από πού να το περιμένω, εψιλοχέσθην αλλά ευτυχώς ήταν σύντομο.

Και τώρα η αδαής σκέφτομαι. Το αντιβιοτικό πρέπει να το ξαναπιώ; (εννοώ καινούργιο, duh!)

Άσε καλύτερα, μη μας το κακοφανίσει και τούτο.

Ούφφου, πότε θα γίνω μάναγιάνωωωωωωωωωωωωωωω;;;;;;

υ.γ1. καθοδόν προς το "publish" είχαμε επανάληψη του ματς. Για να μη ξεχνιόμαστε. Κάμνει τους ούλλους έξωση η πίτσα...

υ.γ2. ΓιΑξ, είπα; :(

υ.γ3. Αργία μήτηρ πάσης ανυποθεθκιάς. Εν είμαι καλά.

Τουλάχιστον δύο θα μου πουν να κοιταχτώ "μπας τζιαι δεν είναι λόγω πίτσας".