Tequila sunrise bla' sharrah

Έshει πάνω που μήνα που we've been sporting infected eyes. Tην αρχή έκανε ο άθρωπ τζιαι δεν ελάλεν να του περάσει γιατί βασικά εν εκάθετουν να του βάλουμε σταγόνες, άκουεν μας το χωρκό. Ο χάσπας έθελεν να πηαίννουμεν κάθε μέρα τζιαι σε άλλον γιατρό γιατί "εν του περνά". "Ρε γιε μου, αφού εν του βάλλουμε καλά τες σταγόνες του, ίνταλος εννα του περάσει; Πόμεινε".

Γενικώς, ο χάσπας έshει κάτι με τους γιατρούς, μιαν αμφισβήτηση, ένα κάτι, ένηξέρω - η στάνταρ και αναλλοίωτη κουβέντα του εις τους αιώνας είναι "μα εν καλός τούτος ο γιατρός οξά εν κανένας ανάφεντος;". Θέλει γιατρειάν με το που φκαίνει έξω που το ιατρείο. Αν δεν θεραπευτεί επιτόπου, εν ανάφεντος ο γιατρός.

Εξ ου και ο άθρωπ επήεν σε 3 διαφορετικούς οφθαλμίατρους που 2-3 φορές στον καθένα, τζιαι ο καθένας εδίαν μας διαφορετικές σταγόνες. Για 2 μέρες έβαλλεν τες σταγόνες του γιατρού Α, μετά έβαλλεν τες σταγόνες του γιατρού Β, του Γ εν τες έβαλεν γιατί εκρίθηκεν ανάφεντος, μετά ξανά Α  και γενικώς χέσε within. Το αθρωπούι μου, στο μεταξύ, ήταν για κλάματα...

Ε, πόσην πάλη με τες σταγόνες τζιαι τα μολυσμένα τα μμάθκια; Εκόλλησεν τζι ο χάσπας. Εγώ ήταν να μείνω απαθής; Εκόλλησα τζι εγώ. Εν μας εκάνεν, έπιαν τον άθρωπ μια απέραντη αγάπη προς όλους μας τζιαι έρκετουν τζιαι έτριφεν την φάτσα του μες τη δική μας όπως το καττί. Θκιώχνεις τον άμα σου κάμνει έτσι; Shέζεις. Κάθεσαι τζιαμέ τζιαι κολλάς. Παραμερίζεις τον λλίο με τρόπο άμα πάει να το κάμει του Ούτποτ, αλλά πάλε. Έτσι επήεν τζι ο Ούτποτ τέλεια θύμα. Θύμαν αδερφικής αγάπης.

Εβρυκολακιάσαμεν οικογενειακώς. Είshεν ο καθένας μας την προσωπική του συλλογή από σταγόνες όπως τους γέρους, επειδή "άλλες διούμε στα μωρά τζιαι άλλες στους μεγάλους" τζιαι "άλλες διούμε αναλόγως κατάστασης". Ο άθρωπ ευτυχώς τωρά εν τέλεια καλά, ο Ούτποτ τζι εγώ σάζουμεν, ο Mad-Eye Moody παιδεύκεται ακόμα (αφού κάμνει συνταγές δικές του, παρετά τη μια σταγόνα γιατί "εν του κάμνει τίποτε", αρκέφκει την άλλη "γιατί κρούζει τζιαι καταλάβεις ότι κάμνει δουλειά", ξαπολά την άλλη γιατί εν του ανάφεντου γιατρού κτλ).

Κάπου ήταν να καταλήξω τζι εξήασα.

Τέσπα, κάτι ασχέτικο: ο Ούτποτ, άλλως Ulu (από το "(γ)ουλουνάκι"), εν ανύπαρκτος. Εν έshει έτσι πλάσμα. Εν οφθαλμαπάτη αλόπως...

Α, αθθυμήθηκα. Είμαι κάτσαρο. Εν κανεί που εγαριλλώθηκα τζιαι κυκλοφορώ με τα γυαλιά, το σώμα μου άρκεψε να παίρνει ένα επικίνδυνα cypriotic αναγεννησιακό αχλαδόσχημα, με βυζιά κάτω που τες μασχάλες, σκεμπέ, τζιαι ζάμπες πιθκιαύλια που αλληλοϊγκώνουνται μόνο σε ένα μικρό σημείο κάτω που το land down under, όσσον για να τρίφουνται μεταξύ τους τζιαι να εκκεντρίζουμαι μες τον λάλλαρο.

Ανίκανη να δεσμευτώ σε όποιο πρόγραμμα γυμναστικής/κολυμπιού/περπατήματος/άθλησης γαρ, επήα τζι εγόρασα ένα χούλα χουπ μωρό μου χούλα χουπ που το Jumbo, τάχα να ξεκλέφκω 5-10 λεπτά ποτζεί ποδά τζιαι να λικνίζω τους κοιλιακούς μου. Θκυο ππαλιές, μιαν ομορκιάν. Εφαντάζουμουν με τζιαι ταυτόχρονα εφαντάζουμουν τζιαι τι πλάκα θα επάθαινεν ο χάσπας που θα εθώρεν με τι άνεση, τι χάρη, τι μεγαλοπρέπεια χειρίζομαι το στεφάνι με όλους τους μυες της κορμάρας μου. Εφαντάζουμουν το να αρκέφκει να γυρίζει στο μπράτσο μου, να το παίρνω πάνω να το παίζω στα δάκτυλα, να κατεβαίνει κάτω να γυρίζει στο λαιμό (τζιαι να έχω φάτσα συγχρονισμένης κολύμβησης), από εκεί στο στήθος και από εκεί στη μέση όπου θα γυρίζει μόνο του ενώ εγώ κάμνω διάλειμμα, και μετά προχωράμε με τα πόδια και φτού ξανάπαρκής.

Το λοιπόν, για που είμαι τέλεια κάτσαρο, για που είμαι τέλεια κάτσαρο. Καλάν, στο δημοτικό ίνταλος το εσύρναμεν πάνω τζιαι εγύριζεν μόνον του shίλιες ώρες;;; Τωρά για να δώκει ένα γυρό έπρεπε να στείλω τον κώλο μου ποτζεί τζιαι να μείνω εγώ ποδά να βαστώ τα shέρκα μου να μεν φύουν. Εγύρισεν μου. Εποφκάρτηκα να κάμω 2 γυρούς. Έδωκα το του αθρωπουθκιού να παίζει.

Μετά έπιασα σχοινάκι.

Περιμένω να σταματήσετε να γελάτε.

Ου άτε εν σας λαλώ.