*YELL*

Σύγχυσις

Το αθρωπούι μου ζει ένα δράμα, έχει 2-3 μέρες.

Τζιαι να πεις εισέβαλεν απότομα στη ζωή του ο Ούτποτ; Καμία σχέση. Ο φτωχός (ο Ούτποτ) τζοιμάται ούλλη μέρα τζιαι εν ενοχλά κανέναν. Τες πρώτες 2-3 μέρες μάλιστα, το αθρωπούι εβοήθαν τζιαι στο αλλαξοπάνισμα με το να μου ποταβρίζει ό,τι ποτσούι τζιαι μαστραππούι έβρισκεν μπροστά του.

Όταν πρωτοείδα τούτη τη διαφήμιση πριν μερικά χρόνια, εσκέφτηκα δύο πράματα: α) εν η πιο κορυφαία διαφήμιση έβερ, β) τούτο το πράμα εν έshει chance να συμβεί σε μένα.

Αν ήσαστε εχτές στο Μετρό (το σούπερμάρκετ φίλοι καλαμαράδες, καθότι μετρό που το δικό σας δεν διαθέτομε), τότε χαίρω πολύ, ακούσετε μας. Our first tantrum.

Η μόνη διαφορά που την ανωτέρω διαφήμιση εν ότι το αθρωπούι δεν μιλά ακόμα οπότε δεν ήξερα τι στο καλό ήθελε όταν επορτοκλώτσαν τζι επαούριζεν μες το καρότσι σαν το αγρίμι στο κλουβί. Εκατάλαβα όμως τη δύναμήν του: όταν επήα να τον βάλω μέσα στο καρότσι, τόσο πολλά εν ήθελε να μπει μέσα που έκαμνεν έλξεις με τον κώλον του για να μεν κάτσει κάτω τζιαι επερπάταν πάνω μου όπως τη διαφήμιση των μωρτήζων που χορέφκουν πας τον τοίχο (οι νεότεροι σκεφτείτε Matrix και λοιπά τέθκοια έργα που κάμνουν σούζες πας τους τοίχους πριν δώκουν κλωτσιά).

Λύει τον η μίλλα μας τον γέρημο :( Εν εκτός εαυτού. Το μωρούι μου, το αρκουδούι μου, η αγάπη μου η τεράστια που ξαφνικά έγινε γίγαντας! Τέρουλλος!

Ελπίζω να περάσει γλήορα.

Έχω μια κρυφήν ελπίδα ότι εν που επονούσε τα αυτιά του τζιαι ήταν λυμένος της νύστας που έκαμνε έτσι... όι ότι εύχομαι ναν άρρωστος, you know what I mean.

Προς Ούτποτ: Εν επίστεψα ούτε στιγμή ότι θα μπορούσα ποττέ να αγαπήσω άλλη φάτσα εκτός του αθρωπουθκιού, αλλά με το που σε είδα επείστηκα ότι η κουβέντα με τα τζιερκά (που αφταίνεις το ένα με το άλλο χωρίς να λείφκει η φλόγα; που παρομοιάζει την αγάπη των γονιών; τζείνη) εν αλήθκεια...

Προς βουλγάρα: μάθε τη νύφη σου να λαλεί καλημέρα τζι άησμε με τα "κόρη έννεν καλά έτσι που το βάζεις" (για τον Ούτποτ στο σακκί/μάρσιπο). Γιατί στο χωρκό μας έχουμε μια κουβέντα που πάει κάπως έτσι "Τζείνος που μπαίνει τζι εν λαλεί με γεια σου με καλώστον, στο παναΰρι έπαρτον τζι όσα σου δώκουν δώστον". Mεχεχ χεχ :]

Babynaming: The Serial

Killer :ζ

Ο κύβος για το όνομα του Ούτποτ ερρίφθη. Εν κάτι πολλά έτσι (ίσως το Maynard ναν τζιαι καλλύττερο):

Με τον χάσπα ακόμα λαλούμεν τον "ο Άλλος", "ο Μιτσής", "ο Μικρός". ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΕΙ ΠΟΥΝΑΜΕΝΠΩ. ΕΝ ΚΡΙΜΑΝ ΤΟ ΚΟΠΕΛΛΟΥΙ. Τζιαι μεν ρωτάτε "καλό γιατί;" Αλλάξετε θέμα.

Παχομέρειες σχετικά με τη νέα τάξη πραγμάτων σύντομα. But don't hold your breath. Στα διαλείμματα μεταξύ των αλλαξοπανιών και γαλεμάτων, εν θέλω να κάμνω τίποτε παρά μόνο να ππέφτω. Πάντως η γέννα η καλή εν σαν την δουλειά την καλή: σχήμαν οξύμωρο!

Τζιαι what's with the visits man? Τι ηλίθια κουλτούρα εν τούτη που θέλει τον καθένα να σπεύδει ΤΖΙΑΙ στην κλινική ΤΖΙΑΙ μόλις πάω έσσω μου; Τι έρκεστε να κάμετε σιόρ; "Να σας δούμε". Να σας στείλω φωτογραφία τζιαι να μ' αφήκετε ήσυχη. Πονώ τα πλευρά μου, τα βυζιά μου, τα κόκκαλά μου, θέλω να λύσω τζιαι όι να κάμνω καφέδες τζιαι να είμαι ευχάριστη - για χάρην του φαξ δηλαδή!

Το ίδιο τζιαι στην κλινική: έshει λόγο που υπάρχουν ώρες επισκέψεων, πιστεύκεις το;;! Το τελευταίο πράμα που θέλω μόλις γεννήσω είναι να αννοίει την πόρτα ο καθένας ανά πάσα στιγμή τζιαι να στρογγυλοκάθεται τζιαμέ είτε τζοιλιοπονώ είτε θέλω να θηλάσω είτε να κατουρήσω είτε να αλλάξω πανί μητρότητας είτε απλά να τζοιμηθώ κοντέμιτ. Τζιαι να νομίζουν ότι εν ενοχλούν αν κάθουνται ήσυχα ήσυχα τζιαι παρακολουθούν το θηλασμό ή ακούουν το ππshhhhhhhhhhh.

%&#$*$^!

Ε-ε-έρχεται

Όχι, δεν εκπέμπουμε ζωντανά από τη Βαγδάτη, μεν ενθουσιάζεσαι Αχάπαρη...

Απλά έρχεται, ειδοποιήσαν μας να επιστρέψουμε στις θέσεις μας τζιαι να φορήσουμε τες ζώνες μας.

Άσχετο (απλά γράφω το γιατί έταξα να γράφω κατιτίς), τον τελευταίο μήνα ετύχαν δυο θανάτοι στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον που τους οποίους πήρα σημαντικά μαθήματα. Ήταν και οι δύο άτομα αχώνευτα έως και μισησμένα από τους δικούς τους. Το πρώτο μάθημα-υπενθύμιση που πήρα ήταν ότι whatever the case, εγώ εν έπρεπε να επηρεαστώ απέναντί τους που τη στιγμή που εν μου εκάμαν τίποτε εμένα - τζιαι που, αντιθέτως, προς εμένα εδείχναν εκτίμηση. To δεύτερο μάθημα-υπενθύμιση εν ότι δεν μπορείς ποττέ μα ποττέ να ξέρεις τι έshει μες την ψυshή του ο άλλος: η δεύτερη περίπτωση αχώνευτου ατόμου αυτοκτόνησε. At which ζαώννεις. Τζιαμέ που τον είshες για αναίσθητο/εκμεταλλευτή/κακό κτλ, με την αυτοκτονία του δείχνει ότι μάλλον έπιασεν το ραντάρ του ότι ήταν βάρος στους άλλους, ότι εν τον εθέλαν; 

Τέσπα.

Έθελα να βάλω ένα τραγούδι αλλά μίshιμου το συγκεκριμένο εν δικαιούμαι να το κάμω embed, οπότε σύρνω άλλο πάνω.

Ως πάρατζει.

Waiting for Godot

Udbodh.

Αν ξηβαρεθώ πιο μετά μπορεί τζιαι να σχολιάσω το show για την επιλογή του ελληνικού τραουθκιού για τη γιουροβίζιον - or have I just?

Εσύ ξέρεις γιατί είσαι στο δρόμο;

υ.γ. θα ποστάρω κάθε μέρα που κάτιτίς, ώστε να ξέρετε πως τη μέρα που δεν θα έshει ποσταρισμένο κάτιτίς, αφίχθην ο Ούτποτ... Ίνταλος σας έχω ρε, ίνταλος σας έχω...