Τα Σημεία των Σφαιρών: Παρατηρήσεις

• O Αναστασιάδης πήγε στο σπίτι των συγγενών του Μάριου Τόκα να τους συλλυπηθεί, εν τυμπάνω και χορώ, με πορδαίς και oργάνοις.
• Δυστυχώς (ή ευτυχώς; θα δείξει), ο Χριστοφιέσκου δεν με διεψεύδει μέχρι στιγμής στους πολιτικούς του χειρισμούς και αποδεικνύεται ύπουλος δικτάτορας, for better or worse - σταθερός στα σχέδιά του, αμετακίνητος και ανεπηρέαστος από οτιδήποτε και οποιονδήποτε.
• Άρχισε με το να διορίσει underdogs για Υπουργούς, αντί τα φαβορί που πολλοί (και συγκυβερνώντες) ανέμεναν.
• Συνεχίζουμε με τα μέλη των τεχνικών επιτροπών, όπου, ενώ είχε δηλώσει ότι δεν θα διορίσει πολιτικούς σ' αυτές, φιγουράρουν πλάσματα όπως Γιώργος Βασιλείου και Πραξούλλα!
• Και ενώ είναι πολλοί αυτοί που αντίδρασαν σε κάποιους τέτοιους διορισμούς, κάποιες φυλλάδες και καναλλάδες προβάλλουν μόνο την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου και τον επικρίνουν για δήθεν μη-χριστιανικά κηρύγματα γιορτάρες μέρες. Αρέσκει μου που ούλλοι έχουν άποψη περί χριστιανισμού τζιαι απαιτούν που τους άλλους ναν σωστοί.
• Για να καταλάβω, καλός Αρχιεπίσκοπος εν τζείνος πον ακούεται η φωνή του τζιαι εν ασχολείται με τίποτε και δη το Κυπριακό;
• Επίσης, αρέσκει μου που οι πλείστοι των εφημερίδων, άμαν εννά κατηγορήσουν κάποιον (εκτός που τον Αρχιεπίσκοπο) υπογράφουν με ψευδώνυμα, οι θαρραλέοι της γνώμης τους! Καλά, εν καταλάβουν ότι εν γελοίοι τζιαι ότι (σχεδόν) ουδέν κρυπτόν υπό τον κυπριακόν ήλιον;
• Στο σημερινό Τύπο: Αλλοδαποί προσέγγισαν τον εργοδότη 31χρονου Ρουμάνου οικογενειάρχη και προσφέρθηκαν να εργαστούν με πολύ χαμηλότερη αμοιβή, με αποτέλεσμα ο εργοδότης να διώξει κακήν κακώς το Ρουμάνο και 2 άλλους συμπατριώτες του. Ο Ρουμάνος κατάκοπος, νηστικός και διψασμένος αφίχθη στην Ορμήδεια, όπου τον περιποιήθηκε ο Φιλόπτωχος Σύνδεσμος Ορμήδειας και φιλοξενήθηκε σε σπίτι ενός κατοίκου.
• O Υπουργός Εσωτερικών έδωσε άδεια για κυνήγι κορακοειδών το μήνα Μάϊο. Άτε, πέρκι καθαρίσει ο τόπος που τες καρακάξες τζιαι τα αρπαχτικά, μεταφορικά πάντα μιλώντας.

Υποκλίνομαι

Νύχτα Πάθους

Η χθεσινή μέρα, πρώτη των παθών, άρχισε με στράγγισμα της πιστωτικής κάρτας, συνέχισε με νεύρα που το αυτοκίνητό μου άρχισε να ασχημίζει (λόγω σκόνης και κτυπημάτων), συνέχισε με πρήξιμο μιας συναδέλφου που κατηγορούσε απνευστί επί μία ώρα μια άλλη ότι είναι πρήχτισσα και, λίγο πριν κλείσει θριαμβευτικά με την ακολουθία της Μεγάλης Δευτέρας, ακολούθησε κάψιμο του χεριού στην πόρτα του φούρνου.

Το καπάκι στην υπέροχη μέρα: Οι βραδυνές ακολουθίες της Αγίας Εβδομάδας πάντα (από τότε που καταλαβαίνω τι γίνεται δηλαδή) μου άρεσαν. Χθες, όμως, έκανα το λάθος (εν αγνοία μου) να πάω σε εκκλησία (όχι δεν είναι αυτό το λάθος, αλλά αυτό που ακολουθεί) α) αργοπορημένα, β) με Eπίσκοπο για guest dj.

Κατέφθασα με αρκετή καθυστέρηση και, παραδόξως, βρήκα θέση πρώτο τραπέζι πίστα. Στην περίπτωση της εκκλησίας, όμως, αυτό δεν είναι καλό - σημαίνει πρώτη σειρά σκάμνο, άρα δεν έχεις πού τους πόδας αράξαι.

Όσον αφορά στον γκεστ σταρ, αυτό είχε δύο συνέπειες. Πρώτον, για να του κάνουμε καλή εντύπωση, δεν βιαζόμαστε να σχολάσουμε, τα λέμε όλα αργά και καθαρά και μεγαλοπρεπώς και στομφωδώς δις και τρις και τετράκις και κρατάμε όλα τα ίσα και δεν δίνουμε σε κανένα άλλο.

Ψάλτης εκ δεξιών: Ιδούύ ο Νυμφίος έρχεται... εν τω μέσω τηςνυκτόοςς... [...]

Ψάλτης εξ ευωνύμων: Ιδούυ ο Νυμφίος έρχεται... εν τω μέσω τηςνυκτόοςς... [...]

Ιερεύς: Δικό σας...

Ιιιδδοούυ οο Ννυυμμφφίιοςς έερρχχεεττααιι....... εενν ττωωμμέεσσωω ττηηςς ννυυκκττόοςς....

Δεύτερον, θα κάνει και ομιλία. Αποτέλεσμα, να ευχόμουν να είχα αργήσει κι άλλο - κλείσαμε δυόμισυ ώρες και κουτουλούσα κυριολεκτικά στο σκάμνο.
Προσπαθούσα να αντλώ κουράγιο από τον Επίσκοπο που δεν κάθισε ούτε δευτερόλεπτο καθόλη τη λειτουργία ενώ εγώ, με έυρος πόζων επί του στασιδίου, είχα ζαώσει... To "Δι' ευχών" ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας, κηρύσσοντας τη λήξη των εργασιών σε διάφορα επίπεδα.

Θέλω αυγολέμονη. Θέλω διακοπές.

Θέλω να πετάξω τώρα.

Paranoid

Sike: Θα ήθελα να ασχολείσαι λίγο περισσότερο με τα του γάμου... να μη νιώθω ότι μόνη μου παντρεύομαι κι ότι εσύ το μόνο που θα κάνεις είναι να παρουσιαστείς μεγαλόψυχα στο γάμο...
Ήμισυς: Γιατί το λες αυτό; Μαζί δεν πήγαμε για τις προσκλήσεις;
S: Χμ, ναι, αλλά αν σε άφηνα μόνο θα διάλεγες το πρώτο που θα σου δείχναν...

Η: Αφού δεν με ενδιαφέρει αν θα έχει φιόγκο ή αν θα είναι μαύρο ανοικτό ή άσπρο σκούρο! Μαζί δεν γυρίζαμε να βρούμε εκκλησιά;
S: Xμ, ναι, αλλά επειδή σε τραβολόγησα και μετά που είδαμε 2 εκκλησιές βαρέθηκες κι ήθελες να φύγουμε...
Η: Αφού με ικανοποίησαν οι 2 που είδαμε, τι να γυρνάω σαν την άδικη κατάρα; Στο ξενοδοχείο δεν πήγαμε μαζί;
S: Χμ, ναι...
Η: Τι θες να κάνω, να αναλάβω τα λουλούδια;
S: Χμμ, όχι αυτό, όχι... Λουλούδια θέλουμε, όχι αγκινάρες...
Η: Να πάω για τα κεραστικά;
S: Ούτε, ούτε... εσύ, πέτρα σε περιτύλιγμα να σου δώσουν, θα τη φας...
Η: Να κανονίσω τις φωτογραφίες;
S: Άσε, ξέρω, θα κανονίσεις να μας βγάζουν οι φίλοι μας με το κινητό...
Η: [ύφος "Ε τότε;"]
S: [ύφος "Παραδίδομαι"] Καλά, θέλω τουλάχιστο να καμώνεσαι ότι ενδιαφέρεσαι, να με ρωτάς "τι γίνεται το τάδε;" ή "πώς πάει το τάδε;"
Η: Εγώ σου έχω πλήρη εμπιστοσύνη να τα κανονίσεις όλα εσύ... αφού εμένα το γούστο μου είναι άστα...
S: [ύφος "Αγάπη μου! Μην το λες αυτό! Αλλά δίκιο έχεις, εν έshεις υπόθεση"]

[...]

S: Ο δάσκαλος χορού ρωτάει αν μπορούμε να πάμε το Σάββατο...
Η: Με τίποτα, έχει μπάλα.
S: Χρμφ. [ύφος "κατάλαβα, δεν θα ξαναπάμε ποτέ και θα χορέψω slow τελικά"]
Η: Τώρα γιατί μαράζωσες;
S: Επειδή πρέπει να το πάρω απόφαση ότι στο γάμο μου θα χορέψω το χορό του αγγουριού.
Η: Τώρα γιατί το λες αυτό;; Επειδή δεν μπορώ να πάμε αυτό το Σάββατο;;
S: Κι επειδή η άλλη βδομάδα είναι Πάσχα, και η παράλλη πάλι Πάσχα, και μετά μένει ένας μήνας που δεν θα προλάβουμε να μάθουμε τίποτα!! [ύφος "μπουχού"]
Η: Τι θες να κάνω;;
S: Τίποτα. Τελείωσε. Θα χορέψουμε slow σαν σπαράγγια... ...Πω πω, τρέμω στη ιδέα...
H: Σκέφτηκες ποτέ ότι κι εγώ τρέμω στην ιδέα του άλλου του ταγκό;
S: :(((((((((((((( ούφφου :((((((((((((
Η: Έλα, πες του να πάμε από βδομάδας...

[...]

S: Να πάμε για περπάτημα στο πάρκο όταν σχολάσεις;
Η: Να πάμε, να πάμε.

[...]

S: Να πάμε για περπάτημα τώρα;
Η: Έχεις δει πόσο φυσάει έξω; Θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Άσε, πάμε αύριο...
S: Δε φυσάει τόσο, έλααα πάμεεε...
Η: Αν θες να πας μόνη σου, πήγαινε... εγώ προτιμώ να αράξω...
S: Και να με πάρει και να με σηκώσει μόνη μου;;;
Η: Γιατί αν είμαι μαζί σου θα μπορέσω να σε τραβήξω κάτω;
S: Τι εννοείς;;;
Η: Έλα ρε μωρό μου, πήγαινε μόνη, σ' αφήνω!
S: Και να με βιάσουνε;;
Η: Τι; Ποιος να σε βιάσει; Δεν σε βιάζει κανείς!
S: ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ;;;
H: [ύφος "Θεέ μου, δώσμου υπομονή"]

Πήγα για περπάτημα με μια φίλη. Εκτός του ότι ξεποδαριάστηκα και κρέμασα μια γλώσσα νααα, με ηρέμησε τα μάλα στο θέμα χορού. Βασικά, μου άνοιξε τα μάτια - τι τον πρήζω τον καημένο αφού δεν το 'χει το παλιοταγκό;

Θα μάθουμε βαλς.

υ.γ. μη βαράτε, ένα αστείο έκανα :]

Τι Sakis, τι Sike;

Ώρα 5.45 μ.μ. στο Ιερό Εργοτάξιο Αγίου Ιγνατίου (μεγάλη η χάρη Του). Κόσμος μαζεύεται ντυμένος ως για τα Όσκαρ. Θείτσες, θείτσοι, κουμπάροι, κουμπαράδες, κομπάρσοι, συγγενείς και φίλοι, συνωστίζονται βουΐζοντας για μια θέση στον ήλιο. Ο Α' Ανδρικός Ρόλος στέκεται στην είσοδο κρατώντας ενα ωραίο μπουκέτο λουλούδια και γνέφει σε κάποιον απ' το πλήθος να του πει τι ώρα πήγε γιατί άρχισε να ιδρώνει.

Η ώρα έχει πάει 5.58 και ο Α' Γυναικείος Ρόλος δεν έχει δώσει σημεία ζωής ενώ στις 6.00 ξεκινά το show. Ο κόσμος βουΐζει και κοιτάει γύρω γύρω για το ποιος θα εντοπίσει πρώτος τον Α' Γυναικείο Ρόλο. Είχαν κυκλοφορήσει φήμες για αξεπέραστα φαντασμαγορική είσοδο...Η ώρα έχει πάει 6.01 και ο παπά-Ρόλος αρχίζει να αγχώνεται. Τίποτα δεν φαίνεται να καταφθάνει. Μήτε λιμουζίνα, μήτε άμαξα, μήτε όνος. Η αγωνία κορυφώνεται. Ο κόσμος έχει πλέον ελέγξει και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα απ' όπου βεβαιώνεται ότι ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, έτσι προσφεύγει στο πέμπτο σημείο του ορίζοντα - πάνω.

Και τότε είναι που βλέπει τον Α' Γυναικείο Ρόλο να κάνει ένα σάλτο μορτάλε από τις πανύψηλες σκαλωσιές ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΙΝΙΑ παρακαλώ σαν κάτι μαμμόθρεφτα - το φουστάνι της που ανοίγει σαν αερόστατο της επιτρέπει να προσγειώνεται αργά και βασανιστικά (για τους άλλους το τελευταίο, γιατί βλέπουν τι γίνεται κάτω απ' το φουστάνι και πολύ θα ήθελαν να ήταν εκείνοι το βράδυ στη θέση του Α' Ανδρικού Ρόλου). Με το κράνος που φορά και τον φυσικής ομορφιάς αερόσακο επί της κοιλιακής χώρας δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά.

Το πλήθος διατελεί εις έξαλλον κατάστασιν. Αλαλάζει από χαρά και ευτυχία. Ο Α' Γυναικείος Ρόλος σιγά σιγά αφικνείται στο πάτωμα, ο Α' Ανδρικός σπεύδει να την προϋπαντήσει, της δίνει το μπουκέτο και ένα φιλί στο μάγουλο (γιατί είχε οδηγίες να μην της χαλάσει το κραγιόν) και προχωρούν με συνοπτικές διαδικασίες στο μυστήριο. Ο παπά-Ρόλος τους στεφανώνει με τα κράνη, ρίχνουν κι ένα χορό του Ησαΐα, το κέφι φουντώνει και η διασκέδαση συνεχίζει στο ξενοδοχείο.

Έπειτα, με μια κεφαλιά Ζιντάν στο κομοδίνο ξυπνάω. Σηκώνομαι κρατώντας ακόμη το κεφάλι μου και σκέφτομαι...

πω πω... φτηνά τη γλυτώσαμε

Τον γάρο!!!

Πρωτοσέλιδο Φιλελεύθερου, 28 Φεβρουαρίου 1972

Τα Σημεία των Σφαιρών: Κάφρις Cup

• Πήγα να δω τον συμπαθέστατο (τον παλληκάρατσο!!) Μάρκο Παγδατή να παίζει για το Davis Cup και μας προέκυψε ανεπανάληπτη εμπειρία. Κυριολεκτικά. Φτυστέος από της Κίνας απού ξαναπάει σε αγώνα τέννις στο Κυπριστάν (ή οπουδήποτε αλλού απαιτείται στοιχειώδης ευγένεια από το πλήθος).

• Εκτός του ότι οι κερκίδες ήταν απαράδεχτα υπερπλήρεις, γινόταν και του νηπίου το κάγκελο. Τι εγυρεύκαν σε αγώνα τέννις τα μυριάδες μαλθακισμένα που νιαούριζαν και εθέλαν όππα;;;

• Στο Κυπριστάν για να πετύχεις καλή θέση (για μια θέση στο λάλλαρο, στην συγκεκριμένη περίπτωση), πρέπει να πάεις ή τέλεια πρώτος ή τέλεια τελευταίος. Ή πάεις γλήορα τζιαι κάθεσαι όπου θέλεις, ή πάεις καθυστερημένος τζιαι χώνουν σε μες τους επισήμους γιατί εν εμείναν θέσεις αλλού.

• Μάλλον μόνο στην Κύπρο γύρισε ποτέ ο παίχτης συνοφρυωμένος, διακόπτοντας το σερβίς του, και είπε "Εεε, παιθκιά!" σε κάποιους (φων)ασκούντες που άργησαν να έρθουν και δεν βρίσκαν θέση και απαιτούσαν "να κάμουν καταγγελία".

• Σε κάθε (μα κάθε!) game (κάθε 2 λεπτά), σηκώνονταν όλοι από τις θέσεις τους να πάνε να φέρουν τσιπς, παγωτά και φαγητά. Εννοείται ότι η διακοπή από game σε game δεν διαρκούσε τόσο ώστε να μην μείνουν μισοδότζιν καθοδόν, έτσι εμεινίσκαν στέκοντας ή εβουρούσαν να γλυτώσουν από το μένος της διαιτιτίνας που τους ήθελε όλους καθιστούς.

• Η διαιτιτίνα εshίζετουν (όσο της επέτρεπε η ευρωπαϊκή της ανατροφή): "Thank you! ...Sir? ...Thank you!" (εννοώντας, "Κάτσετε κάτω! ΡΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ, κάτσετε που να κάτσει η γη που πάνω σας"). Κάποιοι ετσουλλοκάθουνταν επιτόπου, όπου εβρίσκαν.

• Κάποιοι πιο πολιτισμένοι, που τα είχαν πάρει με την καφρίλα που διεξαγόταν εμπρός τους, έσπευσαν να την βοηθήσουν στο έργο της να πειθαρχήσει τους ανάγωγους συμπατριώτες τους και άρχιζαν τα "ΕΕΕΕΕ" και τα "ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕΕΕ;!;" και τα "ΜΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΕΛΕΙΑ ΧΩΡΚΑΤΟΙ ΡΕΕΕ".

• Έξω από το γήπεδο (10 μέτρα από τις κερκίδες) κάτι σαντουϊτσιήες εξητιμάζουνταν για το ποιος έπρεπε να ταράξει την σαντουϊτσιέρα του και να την πάρει αλλού.

• Βασικά, εγινόταν του τράουλλου.

• Επίσης γινόταν της αεροπουρούς. Σε κάθε πόντο νόμιζες ότι μπαίναν 200 πλοία στο λιμάνι και η διαιτιτίνα λοϊζίδου έλεγε πάλι "Thank you".

• Άντεξα ως το δεύτερο σετ και την έκανα.

Baby Ι'm Bored

Θέλετε να πείτε, άλλαξε ποτέ η οδική σας συμπεριφορά επειδή στο μπροστινό αυτοκίνητο λέει Baby on Board; Διερωτηθήκατε ποτέ σε τι αποσκοπεί η ανάρτηση του συγκεκριμένου σήματος; Καταρχάς, ο μύθος ότι το σήμα πρωτοαναρτήθηκε στα αυτοκίνητα μετά από ένα δυστύχημα (στην Αμερική, στάνταρ) όπου οι διασώστες δεν εντόπισαν εγκαίρως το μωρό που είχε "μετατοπιστεί" κάπου μες τα συντρίμια, είναι μύθος. Οι λόγοι είναι άλλοι.

• Πρώτον, για να γνωρίζει ο κόσμος πόσο καρπερός είναι ο οδηγός ή πόσο ολοκληρώθηκε ως γυναίκα η οδηγός (υπάρχουν και δείκτες ποσότητας, π.χ. Twins on Board)


• Δεύτερον, για να επιδείξει ο κόσμος κατανόηση σε περίπτωση που ο οδηγός, ο φέρων το εν λόγω σήμα, παρουσιάζει ατασθαλίες στην οδήγησή του, ειδικά αν η σήμανση είναι Twins on Board (ή λοιποί δείκτες ποιότητας, π.χ. Cheeky Monkey) - ή τον πελλανίσκουν τα μωρά μες το αυτοκίνητο ή δεν έκλεισε μάτι όλη νύκτα/εδώ και νύκτες
  
• Τρίτον, για να μην κορνάρουν ασύστολα οι άλλοι οδηγοί και να εξιτάρουν το μωρό. Και να προσέξουν τις χειρονομίες τους.


• Τέταρτον, για να μην του πολλοκοντέφκουν οι άλλοι οδηγοί (καφριστί, tailgating) - είτε σε περίπτωση που επιλέξει το μωρό να πεταχτεί από το αυτοκίνητο να μεν το τσιλλίσουν, είτε σε περίπτωση οπίσθιας σύγκρουσης να μην εκσφενδονιστεί το μωρό (που συνήθως στέκεται μεταξύ των δύο μπροστινών καθισμάτων) από τον ανεμοθώρακα.


• Πέμπτον, στις περιπτώσεις εκτροπής από το πρωτότυπο και ανάρτησης χιουμοριστικών (my ass) σημάτων, για να μας πρήζουν τ' άντερα μας (Princess/Cheeky Monkey/Little Devil/Babe/etc. αλλά και το uber-κυπριακό HTI on Board).

Αν και, μεταξύ μας, και υπό άλλες περιστάσεις, το Μοther-in-Law in Trunk έχει λίγη πλάκα.

Τα Σημεία των Σφαιρών: Λήδρας, Τύπος και υπογραμμός

• Από τη σελίδα "Εν Ολίγοις" του Φιλελεύθερου: Δεν ξέρω εάν είναι όντως απειλή, όμως έτσι την έχω εκλάβει: "Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή θα έχουν νερό οι μισές περιοχές της πόλης και Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο οι άλλες μισές. Το εάν θα παραχωρηθεί ή όχι νερό τις Κυριακές, θα εξαρτηθεί από τη συμπεριφορά των καταναλωτών", μας είπαν. Εάν κατάλαβα καλά, νερό θα έχουμε και τις Κυριακές, εφόσον βέβαια είμαστε φρόνιμα παιδάκια και δεν προβαίνουμε σε σπατάλες τις υπόλοιπες μέρες της βδομάδας... Σε αντίθετη περίπτωση, θα μας κάνουν "τέττε". Ντροπή! Οι καταναλωτές δεν φταίνε για την ύπαρξη του υδατικού προβλήματος και αξίζουν περισσότερου σεβασμού από εκείνες τις υπηρεσίες που έπρεπε να είχαν κινηθεί έγκαιρα για επίλυση του προβλήματος (Λ.Πς).

• Χθες, έλεγε (για τη Λήδρας): Μα, δεν είναι εκπληκτικό! Δυο μέρες, καθάρισαν πόμπες, κουφάδες, ποντίκες, ερείπια, στρατούς, εβάλαν σκαλωσιές, έστρωσαν και την άσφαλτο... Άμα είναι παρόμοια δουλειά σε άλλες γειτονιές κάνουν τέσσερις μήνες και παττίζουν και τα καταστήματα..." Άξιος! Χαχαχαχ!

• Α small step for man, a giant leap for mankind, δήλωσαν ως άλλος Armstrong, σοβαροφανείς και κατουρημένες από συγκίνηση οι Βαλού και Helen Black στο πάρτυ Λύσης του Κυπριακού. Πάντως, αν ήμουν τα Στροβίλια ή ο Αστρομερίτης, θα προσέφευγα στο ΕΔΑΔ για διακρίσεις εις βάρος μου (εμένα εν είshεν μπαλόνια, ομιλίες, πομπές, ή σκετσάκια στο άνοιγμά μου) τζιαι θα εκούρτιζα τζιαι τον Λιμνίτη να έshει τα μάθκια του ανοικτά.

• Κibris'ta barish, ishalla! είπε, τέλος, η αληθινοΔήμαρχος της Λευκωσίας στα εγκαίνια του οδοφράγματος της Λήδρας. "Ειρήνη στην Κύπρο, πέρκιμον", δηλαδή. Εν κατάλαβω, είμαστε σε πόλεμο τζι εν το κατάλαβα;

• Ο ψευδοδήμαρχος έκανε μια ψευδοομιλία, έφκαλε και το Νάμιν, ο οποίος μίλησε 2-3 φορές κιόλας εις άπταιστον (για αδερφόν) αγγλικήν.

• Τρελλαίνομαι για ξένους που μιλούν ελληνικά, ιδιαίτερα για τον Κινέζο Πρέσβη (ΕΝ ΕSHΕΙ ΛΑΘΟΣ). Ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής έχει κι αυτός τη χάρη του... "Η ππόλη είναι ακκόμη ττιτομημένη- τιττοχομημένη- ττιχομημ- ττιτ- ττιχοττομημένη κκαι είναι ττώρα στα χέρια ττων δύο ηγεττών" (μεν σ' ακούσει ο Πρόεδρος - πρόσφατα είπεν μας ότι το κλειδί εν στην Άγκυρα... Μπορεί τζιαι να ξήχασεν, βέβαια).

• Πήγε κι ο κουτσός Ιακώβου στα εγκαίνια. Και η κουτσή Μαρία και η Μαρία η Άσχημη. Ο Πρόεδρος δεν πήγε γιατί δεν θέλαμε να προσδώσουμε μεγάλη σημασία στο γεγονός (βασικά, μόνο τζείνος έλειπε).

• "Περιμένουμε να δούμε πώς θα νιώσουμε [???] όταν περάσουμε στην άλλη πλευρά", δήλωσε στη κάμερα μια κατενθουσιασμένη πρώτη διαβάτης! "Συγκινητικότατο, έχει κόσμο που δεν είχε ποτέ αυτήν την εμπειρία", μας είπε μια άλλη. Ποιαν εμπερία ακριβώς; Πάντως, ήταν ούλλοι λουμένοι ροδόστεμμα.

• Κι από πίσω περνούσαν κάτι κυρίες με κότσους (επήαν κομμωτήριο για να παν στη Λήδρας;;), κάτι κινέζοι, κάτι φιλιππινέζες, κάτι bloggers, κάτι Κυπραίοι με κινητά ("έλα ρε, ρέσσω τωρά!! Εν πανικός! Τζιαι νομίζω πιάννει με το Σίγμα").

• Θέλετε να πείτε, την ώρα που εφεύκαν που το σπίτι τους για να παν στη Λήδρας, η γεναίκα τους (ή ο φίλος τους) ερώταν τους "Ταυτότητα; Check! Διαβατήρια; Check! Πορτοφόλια; Check!" ; Διερωτώμαι τούτο το αίσθημα πώς είναι.

• Λίγο μετά που άρχισε η ανταλλαγή πληθυσμών, κάπου, σε κάποια φάση εσυναντηθήκαν οι δυο λαοθάλασσες, κρατώντας κόκκινα γαρύφαλλα και σχηματίζοντας το σήμα της νίκης (και νεκρός ενίκα, άμα λάχει). Στα τηλεοπτικά παράθυρα, κάποιοι βουλευτές εδέρνουνταν για το μέγεθος της σημασίας του γεγονότος. Κάτι για σαπόγριες έπιασεν το φτι μου, αλλά θα σας γελάσω.

• Kι ύστερα άρχισαν οι κατσαμπούνες. Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες.

Η κολώνα

Κάθε πρωί που κινώ για τη δουλειά, συναντώ κάποιες κολώνες στο δρόμο προς την έξοδο του πάρκιγκ. Αυτές είναι πολύ καλές μαζί μου, εγώ είναι που τις αποφεύγω - τις βλέπω και στρίβω, λέμε. Το ξέρω, είναι αγένεια αλλά δεν είμαι και ο πρωινότερος τύπος, δεν έχω όρεξη για σαχλίτσες πρωί ξημέρωμα.

Σήμερα, εκεί που έστριβα για να την αποφύγω, γυρίζει αυτή η μια και με καλημερίζει.

- Καλημέρα, απαντώ και κάνω να προσπεράσω πριν μας πιάσει στην κουβέντα.

- Πού πας;

- Δουλειά.

- Παίρνεις με;

- Μα ώσπου;

- Ως το περίπτερο, να γοράσω πίσσες.

Άντε, λέω, ευκαιρία να κάμουμε λίγο bonding, στην ίδια πολυκατοικία μένουμε.

Και την πήρα μαζί μου.

Μάθημα Γαμήλιου Χορού Γ'

<----!Begin Ekmathisi Kypriakis---->

Εν έχω/έshεις/έshει/έχουμεν/έshετε/έχουν υπόθεση

(Εν=Δεν)
Μη έχοντες υπόθεση είναι οι παντελώς άσχετοι με το θέμα υπό συζήτηση,
με καθόλου μέλλον ή προοπτική, που δεν το 'χουνε με τίποτα, οι "άστα να πάνε"
και οι κλαμένοι από της ρεγγός.

<----!End Ekmathisi Kypriakis---->