Φταίει τζιαι ο πεζινάρης που εγέμωσεν τα τρέιλερ

Μπορώ να ρητορεύω ατελείωτα για τους λόγους που δεν άναβα aircondition για 18 μέρες τζιαι άναψα το τώρα, αλλά εν θέλω να παρασύρω κι άλλους στο βούρκο μαζί μου (έκαμα το ήδη, έννε;).

Αντ΄αυτού, μια ειλικρινής απορία: έshει κανέναν - έστω νεογέννητο, έστω υπερήλικαν αμόρφωτον, έστω τετράποδον, έναν κουρκουτάν* πιλέμου - που να πιστεύκει ότι με ένα θκιάκλισμα των υπουργών, ανταποκρίνεται ο Άλλος στες ευθύνες του;

Σοβαρά τωρά.

*speaking of whom, περίεργο που εγλύτωσεν τη διαθεσιμότητα ο κουρκουτάς που έκαμεν τόπο στες τρεΐλες με τα κοντέινερ να ρέξουν. Κανονικά φταίει.

Το ουράνιο κι εγώ *updated*

Ακούστηκε ότι τάχα ξεχύθηκε απεμπλουτισμένο ουράνιο στην ατμόσφαιρα (αρέσκει μου που όποτε γίνει κανένας πανικός μαθαίνουμε νέο λεξιλόγιο και όρους - έξερες τζιαι εχτές το απεμπλουτισμένο ουράνιο; τέσπα). Αρχικά εθορυβήθηκα, έβλεπα σάσμα βαλιτσών και μετοίκηση εκτός Κύπρου. Όταν, δε, διάβασα πως η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Κόσμου Κύπρου απεφάνθη ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, τότε εθορυβήθηκα μιαν τζιαι καλή! Όι πως ξέρω τι είναι τζιαι τι κάμνει τούντο ουράνιο, αλλά όλο και κάπως θα βλάφτει, έννε; Tζιαι ποιού να πιστέψεις τη σήμεορν ημέρα; Ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας ελάλεν πως εν μια χαρά καshούες τα εμπορευματοκιβώτιά μας.

Ε λοιπόν, διαβεβαιώνω σας εγώ, ότι υπάρχει ουράνιο και ότι επηρεάζει τα μυαλά μας. Και εξηγώ.

Εγώ ανέκαθεν ήμουν πολλά δογματική τζιαι απόλυτη στα πολιτικά και, συγκεκριμένα, εθνικόφρονά μου, πιστεύω. Τα τελευταία χρόνια, όμως, δέχομαι και ομολογώ ότι αυτοί που παραδοσιακά ψήφιζε το σόι μου (εγώ ευτυχώς εν έφτασα να τους ψηφίσω, είμαι μιτσιά) εκάμαν μεγαλύτερο κακό στον τόπο από αυτούς που σήμερα κυβερνούν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί που σήμερα κυβερνούν τυγχάνουν της συμπάθειάς μου. Δυστυχώς, σήμερα, δεν υπάρχει κόμμα/πολιτικός/οργανωμένο σύνολο που να πρεσβεύει όλα ανεξαιρέτως όσα πιστεύω. Αν υποστηρίζουν να πάμε ούλλοι στα σπίθκια μας, υποστηρίζουν ταυτόχρονα τζιαι (ασπούμε σήριουσλι) Ένωση! Αν υποστηρίζουν κοινωνικές παροχές και ευημερία, υποστηρίζουν και τούρτζιεμα. Αν υποστηρίζουν λύση στο Κυπριακό που να με βρίσκει 1000% σύμφωνη, πάν τζιαι στήνουν μνημεία του Γρίβα. Σατchίν, που λαλεί τζιαι η αχάπαρη.

Και συνεχίζω. Άκουα το διάγγελμα του Προέδρου με το ένα φρύδι ανασηκωμένο και την κάτω σιαγόνα να περιμένει σήμα για να ππέσει. Ετέλειωσεν το διάγγελμα τζιαι είχα την ίδια φάτσα που είshεν η Γωγώ τζιαι ο Τομαράς όταν επιστρέψαμε στο στούντιο. «Err, ετέλειωσεν; Μπας τζι εππέσαν του καμιά-θκυο κόλλες;» Επαραμιλούσα «ΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!! ΑΧΑΧΑΧ ΕΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ!! ΕΝ Γ-Ι-Ν-Ε-Τ-Α-Ι!! - ξα γίνεται;».

Έshει 2-3 μέρες, όμως, που άρχισε, φαίνεται, να δρα το ουράνιο (που σήμερα έγινε νιτρογλυκερίνη). Διάβασα τις αναρτήσεις της Φουκούς με τη λίστα ματσουτζιών του Χριστόφια, της Γουρουνέλλας που τον λυπάται τζι εν θέλει να πεθάνει, της Ερυκίνης που εκαϊλησεν να πάει σε μια διαδήλωση αλλά εν εσυμφωνούσε με τα εκεί τεκτενόμενα, και άλλων. Έλαβα μηνύματα στο κινητό εναντίον του Χριστόφια. Η επιφοίτηση, ίσως, ήρθε με το «Είχαμε Προεδρικό Μέγαρο, τωρά έχουμε Προεδρικό με Γάρο: εμ, ΠΡΩΤΗ φορά έχουμε προεδρικό με γάρο;;; Λίστα με τες ματσουτζιές των άλλων εν είδα! Συνθήματα για να πεθάνει άλλος πρόεδρος εν άκουσα! Glafkos-watch γιατί εν είshεν;

Δεν παπαγαλίζω τες θεωρίες/σύνδρομα καταδιωγμού των αριστερών ούτε υποστηρίζω να ΜΕΝ παραιτηθεί ο Πρό. Αλλά πομείνετε σιόρ.

Δεν συμμερίζομαι το επιχείρημα του ΑΚΕΛ «τζιαι οι άλλες κυβερνήσεις εκάμναν τα», θεωρώ το γελοίο. Όμως, ...τζιαι οι άλλες κυβερνήσεις εκάμναν τα!!! Πού ήταν τότε ο κόσμος να τους πετροβολήσει;; Ο Χριστόφιας, λέει, εν ο πρώτος πρόεδρος που κατάφερε να ενώσει όλο το λαό... εναντίον του! Ναι, όντως -  το ερώτημά μου είναι «γιατί;». Στους άλλους γιατί εν αντιδρούσε κανένας; Γιατί εκάτσαμε τζιαι πιερώνουμε μιαν συνοπαρτζιά πυραύλων που κατοικοεδρεύουν σε άλλη χώρα;;;;;;;;;;;;;;;; To name but one. Γιατί τότε εν τον επήραν με τες πέτρες τα εδονόπουλα; Εννα μου πείτε ότι τζείνο εν ήταν τόσο σοβαρό όπως το να ανατιναχτούν μερικά πλάσματα. Δαμέ εννά γινώ Χριστόφκιας: για το 1974 που όντως ανατιναχτήκαν, επυρποληθήκαν, εβιαστήκαν, και γενικώς εφάν την χιλιάδες άνθρωποι, ποιον εφταίξαμε; ποιού εσύραμε μολότωφ; για ποιον φωνάξαμε «θάνατος»;! Αντί να τους σταυρώσουμε ομαδικά στες πλατείες τζιαι να τους αφήκουμε να σκουλουτζιάσουν, είχαμεν τους τζι εκυβερνούσαν μας; Ερέσσαν τζι επισκιαλιούσαμεν τους;; Εξ ου και επόκατσα λλίο σχετικά με το διάγγελμα. Σάννα είδα το ππόιντ του.

Άρα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι φταίει το ότι απλά ο Χριστόφιας εν αριστερός. Όποτε είχαμε δεξιό πρόεδρο, οι αριστεροί εν εκάμναν έτσι όπως κάμνουν οι δεξιοί τωρά. Λαλεί μου τζι ο χάσπας (που είναι μη δεξιός) «καλλύττερα να έχουμε δεξιό πρόεδρο, τουλάχιστο εννάχουμε την ησυχία μας». Όταν είχαμε δεξιό πρόεδρο, ούτε ΕΛΑΜ είχαμε να παρελαύνει γελοιοδέστατα στες όποιες διαδηλώσεις, ούτε «ΕΝΩΣΙΣ» άκουες. Χεσμένη την είχαν και την ένωση και την Ελλάδα και τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Τωρά εγίναν μου ούλλοι κολοκοτρώνηες τζιαι παπαφλέσσες. Ενώ, εφόσον ΚΑΙ με τους μεν ΚΑΙ με τους δε θεννά τουρκέψωμεν*, ας εν πιλέμου με τους δεξιούς, χωρίς επεισόδια και υστερίες.

*Οι μεν εφέραν μας τους (τους Τούρκους, πάντοτε), οι δε αγωνίζουνται να τους τα κοτσιανιάσουμε ούλλα. Οι μεν εδώκαν τους τη μισή (Κύπρο), οι δε μάχουνται να δώκουν τζιαι την άλλη μισή.

Ένηξέρω αν καταλάβεται το ππόιντ μου.

Κανονικά θα απενεργοποιούσα τα σχόλια γιατί εν έχω διάθεση να μπώ σε συζήτηση ούτε να θκιαβάσω τον κάθε ανώνυμο ποννα με ξιτημάσει τζιαι να με πει -στην καλύτερη- συγχυσμένη, αλλά θα τα αφήσω γιατί μπορεί να γράψει κάποιος κάτι που θα μου κάμει το κλικ fm. Ώσπου είμαι υπό την επήρεια ουρανίου, δέχομαι όλες τις απόψεις και είμαι subject to change of mind. Αν πειστώ ότι εν παπαριές που είπα, εννά αυτοπυρπολήσω το ποστ...


Που ήδη φακκά μου! Γιατί νιώθω προδότης;;!! Ίντα απολογούμαι εκ των προτέρων δηλαδή; Άγγια ολάν για ουράνιο. Είshεν χρόνια να γράψω για πολιτικά, απλά επειδή είδα ότι εν υπάρχει λόγος να ασχολούμαι, ούτε τηλεόραση θωρώ εδώ και μήηηνες, ούτε νέα ακούω ούτε τίποτε. Συνεχίζω τη ζωή μου τζιαι απλά έχω έννοια ποννα μου φέρουν κανένα σχέδιο «συνολικής διευθέτησης του Κυπριακού» να πω όι (εννά πιάω καλόν κόσμο με τούντο σχόλιο, ΧΑΧΑΧΑ).


υ.γ. με τις, αποτέλεσμα πανικού και ανικανότητας, εξελίξεις περί ρεύματος από τα κατεχόμενα, συνοψίζω τη θέση μου στο εξής: ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.

Μαζοχιστικά

Το μόνο σίουρο σε τούντην ζωή εν ο θάνατος. Ούλλοι ανεξαιρέτως θα πεθάνουμε.

Όταν πρωτοαφίχθηκε ο άθρωπ, έπιαννεν με ώρες-ώρες μια ψευδοκατάθλιψη που τάχα έφερα στον κόσμο ένα πλασματούι που κάποτε εννα πεθάνει. Εν έshει να γλυτώσει. Τζιαι μαραζώνω που τα αθρωπούθκια μου μια μέρα θα πεθάνουν.

Τωρά επροχώρησα το τζι άλλο. Κάθουμαι τζιαι θωρώ τον Ulu που τζοιμάται όπως το shοιρί το αντζιελοκάμωτο τζιαι φαντάζουμαι διάφορα σενάρια του τέλους του.

Μπορεί να συμβεί σε 2 χρόνια όταν θα πάει νηπιαγωγείο και θα τον πουκουππίσει ένα άλλο αλητομωρό που την τσουλήθρα τζιαι θα μείνει.

Μπορεί αύριο να δω κάτι περίεργες τάτσες πάνω του τζιαι ώσπου να τον πάρω γιατρό να πρηστεί ολόκληρος τζιαι να σταματήσει να αναπνέει.

Μπορεί να γίνει 15 χρονών τζιαι να είναι αθλητής τζιαι να ππέσει το αεροπλάνο που μεταφέρει την ομάδα του σε αγώνες στο εξωτερικό.

Μπορεί να γίνει 93 χρονών τζιαι να πεθάνει ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά στον ύπνο του.

Μπορεί να πεθάνει μόνος τζιαι ξεχασμένος στα 78 του σε ένα γεροκομείο.

Μπορεί στα 7 του να παρουσιάσει καλπάζων καρκίνο.

Μπορεί στα 22 του να κάμει σούζα με την μοτόρα (του φίλου του) τζιαι να γίνει δύο με το δέντρο.

Μπορεί στα 70 του να γίνει υπουργός τζιαι ο άθρωπ αρχηγός αστυνομίας τζιαι να τα κάμουν πίλιες τζιαι να παραιτηθούν τζι οι θκυο (οκ, τούτον εν πολιτικό τέλος και όχι σωματικό - τζιαι σημαίνει ότι θα είμαι εγώ πεθαμένη γιατί μόνο πάνω που το πτώμα μου θα γίνουν πολιτικοί που τα κάμνουν πίλιες).

Μπορεί ένα μήνα πριν πάει για σπουδές να μου τηλεφωνήσουν να μου πουν ότι έγινεν κεϊμάς.

Μπορεί να τους κρεμμάσω ούλλους σειρά πας το ττέλλι στην αυλή μου τζιαι να τους κάμνω λουρίες-λουρίες με αγιωμένο τσιακκούι.

Αμαζόνα στη ψησταριά

Τρώω το κριθαράκι σχεδόν κόκκο-κόκκο τζιαι προσπαθώ να κάμω deconstruct τη συνταγή. Έshει κάτι στη γεύση που εν το ιγκώνω, που να μεν πω. Εν τέλειο. Εννα λείψει τζι έθθα καταλάβω... ούφφου.

Αλόπως να τους πιάσω τηλέφωνο να μου πουν τη συνταγή. Στο κάτω κάτω τζείνοι είδαν το βυζί μου που το ανοιχτό το maternity bra. Εν το λλιόττερο που μπορούν να κάμουν για να με ευχαριστήσουν.