Τα άπλυτά μας στη φόρα

Με ρίσκο της ζωής μου να ακουστώ πολλά αχαΐρεφτη, ανακοινώνω με υπερηφάνεια ότι απεκόπη οριστικά ο ομφάλιος λώρος με τους γονείς μας: αγοράσαμε πλυντήριο. Που να δουλεύκει. Είχαμε, δηλαδή, αλλά ήταν μόνο διακοσμητικό.

Άκυρο: που τον ομφάλιο λώρο απέμεινε μια φτελλούα ονόματι "σιδέρωμα", αλλά νομίζω εν μια φτελλούα που χρησιμεύει στο να μην νιώσουν οι γονείς ξαφνικά εγκαταλελειμμένοι κι άχρηστοι. Μίshιμου.

Η πρώτη πλύση ήταν πολλά συγκινητική. Είχα να βάλω πλυντήριο που τον καιρό του λωντερέττ που όλα τα καλά χωρούσαν, η πλύση διαρκούσε 30 λεπτά και δεν απολάμβανες τι γινόταν μέσα.

Εχτές εshιόνωσα ούλλα τα άπλυτα χαμαί (γιαξ με "αι"!) τζιαι εμελετούσα τες ετικέτες να δω ποια ταιριάζουν να πλυθούν μαζί. Μετά που κάμποση ώρα που ενευρίαζα γιατί ενόμιζα πως το σύμβολο με την κουππούα και τον αριθμό μέσα σημαίνει πλύσιμο στο χέρι (κουππούα, χαλόου;;), εκάτσαμε με το αθρωπούι και επαρακολουθούσαμε τα ρουχούθκια του να διούν γυρούς. Το αθρωπούι παρακολουθούσε με προσοχή, μελετώντας και προσπαθώντας να καταλάβει πώς λειτουργεί το πλυντήριο, ενώ εγώ απλά έχασκα και ηρεμούσα με τον ήχο του  που μου θύμιζε τα γουργουρητά μες την κοιλιά της μάνας μου.

Ευχαριστώ.

υ.γ. ίσως να το παράκαμα λλίο με το "άγγου" στην πολυκατοικία. Εκτός που το αθρωπούι που το λέει και πεθανίσκω, εψές η πουπανινή ελάλεν το ούλλη νύχτα.

Retard of the Month

Για τις εναπομείνασες μέρες του μηνός (ευτυχώς εν εμείναν πολλές) θα ακούω και στο Τταρτ. Ρί-τταρτ.

Βασικά, για να μεν τα πολυλογώ, αν δείτε πούποτε κανένα κάρβουνο αναμμένο, μεν το πιάτε με τo shέρι σας.

Εν θέλω να ξέρω πόσες καντήλες έshει ο κώλος τζείνου που κάθεται πας τα κάρβουνα.

Το μόνο καλό της υπόθεσης, εν ότι ανακάλυψα ξεχασμένο παγωτό ροδάκινο στο θάλαμο.

Α, τζιαι don't ask :ζ

NOOO, not another Λεχώνα Παρέτα post!!!

Εθήλασα και ενανούρισα το πάπλωμα, έκαμα πατ-πατ του χάσπα, σχεδόν εξησκάτισα τον και έφτιαξα σεντονοαερογέφυρα μεταξύ του κρεβατιού μας και του κρεβατιού του μωρού. Τζοιμούμαι με τα γυαλιά και με τα πόδια να πατούν στο πάτωμα (έμο έτοιμη αν κατσιαρίσει το αθρωπούι). Κάθομαι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, δίπλα στο κκάρσιτ, τζιαι νιώθω όπως τες κοτζιάκαρες που κάθουνται πλαγίως πας το γάρο πίσω που τον άντρα (the things I do for you, lil man!).

Tο όνομα που επιλέξαμε για το αθρωπούι δεν του πάει. Κατ' ακρίβεια, δεν του πάει κανένα όνομα εκτός από Ασλωπούι, Πουλέκκι, Ττλουμπουλός, Ολοττλόγγυλος, Πανέμολφος, Κίτσος (don't ask), Κιτσούλης, Κιτσάκος, Παχουμίου, Υπέλοχος, Απίσανος, Φοελός.

Καλά, στο πέιπι ττολκ δίνω λέττα (ρέστα). Χλωμό να μάσει το ασλωπούι μου να μιλά σωττά. Μεν πω σας ότι μιλώ και σε άλλους έτσι. Μόνο με το "άγγγου" έχουμε λίγο θέμα: βασικά, λαλώ του το μόνο άμα είμαστε μόνοι μας γιατί θεωρώ το ρεζίλι - αν και πιστέυω ότι θα το πει τον καιρό που το λέμε όλοι (όταν γίνουμε 30 και αποκτήσουμε δικά μας μωρά).

Με το ασλωπούι τσεκινήσαμε ζειλά ζειλά τες βόλτες, αλλά τον πελισσότελο καιλό είματτε ππίτι και ακούμε Love Ladio. Εμάσαμεν τα τλαούσκια ούλλα πότσω. Μιλούμε κυκλοφορεί φοβερός στίχος άουτ δέαρ: "τώρα χαμογελώ, τώρα χαμογελάω", "μη ρωτάς πώς τα περνάω, μη ρωτάς πως τα περνώ" :ζ

On a different note, θηλασμός sucks στο ότι πρέπει να μπλοκκάρω τυχόντα αρνητικά συναισθήματα που το σύστημά μου για να μεν διεισδύσουν μες το γάλα τζιαι να τα πιει το μωρό τζιαι να κλαίει. It, therefore, sucks to have them hurt in the most unthinkable way. Να σου λαλεί ο άλλος ξέρωγωτί, τζι εσύ να κάμνεις Ομμμ, Οοομμμ, ΟΜΜ ΕΙΠΑ! σε μια προσπάθεια να μεν αναστατωθείς/πληγωθείς.

Tέσπα.

Είχα τζι άλλα να γράψω αλλά εξήασα τα.

A, τζιαι... σόρρυν α; Αλλά εν έshει πιο όμορφο μωρό *grin*