The Wrath of God

Χαίρομαι που άρχισα επιτέλους να αλλάσσω. 

Τις προάλλες εσυνεβήκαν δύο επεισόδια, στο ένα αντίδρασα όπως πραγματικά έθελα, στο άλλο ηττήθηκα. Αλλά τουλάχιστον έχω μια νίκη. Προηγουμένως είχα μόνο ήττες. 

Οι νίκες τζιαι οι ήττες που λαλώ εν τζι εν εις βάρος κανενός, μόνο του εαυτού μου. Νίκη για μένα εν όταν συμπεριφέρομαι όπως θέλω (εφόσον δεν βλάφτω κανένα), αντί να κρύψω για να αποφύγουμεν την οργή/παρεξήγηση/κλαμούρισμα κάποιου. Ήττα εν όταν κρύψω για να αποφύγουμεν την οργή/παρεξήγηση/κλαμούρισμα κάποιου. 

Ε, πολλήν ήτταν η φίλη σας τελευταίως. Την τελευταίαν 20ετία δηλαδή. Μεν μιλήσεις τζι εννά κλαμουριστεί, μεν απαντήσεις τζι εννα νευριάσει, μεν σχολιάσεις τζι εννα παρεξηγηθεί... Εκατάντησα να είμαι ο πιο βαρετός, ανιαρός, αδιάφορος, ανούσιος, αμίλητος, άοσμος, ρίφι τύπος της παρέας, επειδή ο ένας εν θυμωθκιάρης τζιαι μαθημένος να μιλά μόνο τζείνος, η άλλη εν αππωμένη τζιαι μαθημένη να ακούει μόνο "ναι μάνα μου", ο άλλος εν παρεξηγησιάρης τζιαι κουτσομπόλης τζιαι θα σου κάμει βουντού, ο άλλος εν κλαμούρης τζι έθθα τζοιμάται 3 μέρες, ο άλλος έshει την καρδίαν του σαμπώς τζι εμείς εν έχουμεν καρδίαν, ο άλλος παρολλίο να πεθάνει μια φορά πριν χρόνια, ο άλλος έπιαε φτείρες τζι ο άλλος ζάβαλλι μου.

Τις προάλλες, λοιπόν, διατελούσα ελαφρώς αλληθωρισμένη. Με τούτα και με κείνα, εν είχα την άπειρην μου υπομονή και πραότητα που έχω συνήθως, έτσι όταν εμφανίστηκεν ομπρός μου η προαναφερθείσα αππωμένη να μου την πει δημοσίως για ένα θέμα που αστρονόμησε που τον κώλο της, ήρθεν αντιμέτωπη με την Οργήν του Θεού. Τουτέστιν, εκατέβασα τα γυαλιά ηλίου μου για βλεπόμαστε στα μάθκια, τζιαι ερώτησα την προειδοποιητικά "τωρά σοβαρομιλάς;". 

ΠΑΝΤΑ κάμνω τούντην προειδοποιητική ερώτηση, μπας τζιαι αστειεύκει ο άλλος τζι εγώ μπω άδικα και ρεζίλικα σε αντιπαράθεση. Για να ξέρω πώς να συνεχίσω δηλαδή. Btw τούτο που μόνο του ήταν επανάσταση που μένα. Είπεν μου σοβαρομιλά τζιαι συνέχισεν την αστρονομία της - επιδεικτικά, δασκαλίστικα, ξεροσταλιάζοντας για το χειροκρότημα των άλλων. 

Άρχισα να απαντώ (ουάου δεν ξανάγινε). Τζιαι να απαντώ. Τζιαι τα γυαλιά μου ναν τέλεια εφκαρμένα τωρά. Άρκεψεν να σταυροκοπιέται τζιαι να επικαλείται το έλεος του Κυρίου, τάχα χάννω τζιαι είμαι παρανοΐκή τζι επαρεξήγησα την ενώ τζείνη αστειεύκετουν, τζι εσυνέχισεν να σταυροκοπιέται επιδεικτικά τζιαι να εκκενώνει το χώρο τάχα χάννω τζι εν κολλητικό. 

θ_θ

Sigh. 

Εν λέω ότι εχάρηκα το όλο συμβάν, αλλά χαίρομαι προκαταβολικά που εννά σκεφτεί διπλά πριν μου ξαναπευθύνει το λόγο. 

Την ήττα μου όπως έπαθα την πριν που το πιο πάνω επεισόδιο. Έθθα μπω σε λεπτομέρειες γιατί βαρκ τζιαι λυπ να το ξανασκεφτώ, αλλά η κεντρική ιδέα εν ότι εχειρίστηκα με τρόπο που εν ήθελα τον Άθρωπ μου επειδή ήταν τούτη η αππωμένη δίπλα σαν τον Κριτή τζιαι ένιωθα ότι πρέπει να της αποδείξω κάτι περί των parenting skills μου. Το αποτέλεσμα ήταν να χαλαστεί αχρείαστα ο άθρωπ τζιαι να συμπεραίνει τζείνη ότι ο άθρωπ μου έshει θέμα με τα νεύρα του. Ενώ υπήρχε μια ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΛΗ λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο άθρωπ, τζι εγώ δεν την έκαμνα για να δείξω τι; Της JUDGMENTALAS ότι είμαι σταθερή στην αρχική μου θέση; 

Τ.Ε.Λ.Ο.Σ. 

Μετά που τούτο, μόνο αποελ νίκες. 

Έχω το. Εν αόρατη πλέον για μένα, έθθα ξαναζήσω στην σκιά της.

RAAAAAAARRRRR!!!

Ακούστηκεν πολλά group therapy κουβέντα τούτη, όι πως ξέρω δηλαδή. 

Αυτά. 

Είμαι πολλά χαρούμενη που εννά απαντώ επιτέλους. Σάννα ανοίξαν οι τηλεφωνικές γραμμές τζιαι μπορώ να ψηφίζω. Life is gonna be good. Εκατάλαβα το ότι το 2014 θα είναι η χρονιά μου όταν πριν καιρό κατάφερα να διπλώσω φίττετ διπλό σεντόνι μόνη μου...

ΒΑΡΚΟΥΜΑΙ

Βαρκούμαι τόσο πολλά που έγραψα ολόκληρη τη λέξη για να περάσει η ώρα.
Τζιαι έκαμα το τζιαι ποστ για τον ίδιο λόγο, επίσης.

Άλλο, εσείς;

4 πλην 1 λόγοι που είμαι τέλεια μάνα

1. Μπορώ να πάω field trip στο Jumbo με τα αθρωπούθκια και να φύγουμε χωρίς να πάρουμε τίποτα.

2. Και να έχουμε περάσει απίθανα.

3. Τι, έννεν αρκετά τα 2 πρώτα;

Περί περάσματος στο επόμενο επίπεδο

Πρόσφατα επιάσαν με κατι πονοτζιεφάλοι, στο ίδιο σημείο την ίδια ώρα κάθε μέρα. Ήταν λλίο μετά που επέθανε ο Μητσόπουλος και είχα ακούσει ότι είχε πονοκεφάλους προηγουμένως που δεν τους κοίταξε. Κι επειδή πρώτη φορά μου ετύχαινε τέθκοιος πονοτζιέφαλος, είπα να γκουκλάρω σε τι γιατρό να κοιταχτώ για την περίπτωσή μου. 

Ξέρεις ότι άμα γκουκλάρεις κάτι, καταλήγεις να πιστεύκεις ότι εμείναν σου τζι εν σου εμείναν 24 ώρες ζωής, έννε; 

Θυμούμαι ότι μια πού τούντες μέρες εξάπλωνα περιμένοντας τον πονοτζιέφαλο να φύει, γιατί τίποτε άλλο δεν εδούλευκεν (EFT εν έσωννα να κάμω :)). Τζιαι εσκέφτουμουν ότι μπορεί να μεν προλάβω να πάω στον γιατρό την επομένη, ότι μπορεί as we lie here να πραγματοποιείται ρήξη ανευρύσματος τζιαι να σπουρτούν τα αγγεία μου τζιαι να κρεπαρίσκω σιγά σιγά. 

Ετρέχαν τα μμάθκια μου τζιαι εσυνειδητοποίησα κάτι τεράστιο: εν έκλαια για μένα, εν έκλαια επειδή εν έθελα να πεθάνω ή επειδή εφοούμουν να πεθάνω. Έκλαια μόνο για τα αθρωπούθκια μου. Όι επειδή εννά χάσουν την μάνα του αιώνα ή ότι έν θα έμεναν σε ικανά χέρια, αλλά επειδή απλά εννά χάσουν την μάμα τους. Την όποια μάμα τους. Λυπούμαι πολλά τα μικρά ορφανά. Μπορεί τελικά να καταλήξουν με καλύτερο μέλλον απ' ότι μαζί μου, but still ελυπούμουν τα στο παρόν στάδιο που θα εχασκιάζουνταν τζιαι θα εκλαίαν τζιαι θα με εγυρεύκαν. 

Τελικά οι πονοτζιεφάλοι εσταματήσαν τη μέρα που θα επήαιννα στο γιατρό τζι έτσι εν επήα. Τζι εξακολουθώ να νιώθω ότι εν φοούμαι να πεθάνω. Εν ηξέρω πόθθεν μου φκαίνει τούτο το πράμα τωρά. Έννεν ότι είμαι "έτοιμη" από θρησκευτικής άποψης, ξομολοημένη, κοινωνημένη κτλ, και έτοιμη να συναντήσω τον Κύριο. Καμία σχέση. Άρα έπρεπε να φοούμαι. 

Νιώθω όμως, αρκετά έντονα τζιόλας, ότι ο θάνατος εν επλά ένα ταξίδι, ένα πέρασμα που δαμέ ποτζεί. Κάποτε εθκιάβασα κάτι τέλειο περί θανάτου, εν θυμούμαι ποιος και πού το είπε, αλλά πάει κάπως έτσι: 

Το μωρό ζει 9 μήνες μες την κοιλιά της μάνας του. Τζείνοι οι 9 μήνες εν ολόκληρο το lifetime του εμβρύου, τζιαι η τζοιλιά της όλο του σύμπαν. Στους 9 μήνες τελειώνει η ζωή του ως έμβρυο, διακόπτεται απότομα και περνά που το ζεστούλλικο υγρό οικείο του περιβάλλον, σε ένα ΠΟΛΛΑ πιο μεγάλο κόσμο, ασύγκριτου μεγέθους και αίσθησης. Ο θάνατος του εμβρύου σηματοδοτεί τη ζωή του ως άνθρωπος πλέον (μεν πολλοκολλήσετε στην επιλογή λέξεων). Ο κόσμος στον οποίο επέρασε, ήταν αδιανόητος όσο βρισκόταν μέσα στην κοιλιά. Οι 9 μήνες στην κοιλιά ήταν όλα όσα μπορούσε να συλλάβει, να βιώσει, να διανοηθεί. 

Με τον ίδιο τρόπο θα τελειώσει τούτο το στάδιο όπου είμαστε τώρα (το γνωστό, οικείο, προσφιλές) στα περίπου 90 χρόνια πιχί, και με ένα πέρασμα που θα διαρκέσει μερικά δευτερόλεπτα (όπως και η γέννα) θα μεταφερθούμε σε άλλο κόσμο, απείρως πιο άπειρο που τούτον, σε μέγεθος και αίσθηση.

So δεδομένου του πνεύματος περιπέτειας και ανοιχτοσύνης προς το άγνωστο που με δέρνει τελευταίως, δεν με πανικοβάλλει ένα "πέρασμα ποτζεί" (ακούστηκε λλίο τούρτζικο τούτο). Νιώθω ότι εννάν κάτι καλό. Επίσης νιώθω ότι εννα αφήσω πίσω ανθρώπους που θα προσεύχονται τόσο για μένα ώστε θα προκριθώ σίουρα σε καλό τόπο (εκτός τζι αν πεθάνουμε μονοφατσιά οπότε έκατσα πάνω). 

Το μόνο που λυπούμαι εν τα αθρωπούθκια μου - ούλλους τους άλλους εννά τους περάσει. Για τους ίδιους λόγους (περί περάσματος σε άλλο επίπεδο), νομίζω ότι εν θα είμαι τόσο απαρηγόρητη όσο πίστευα μέχρι πρόσφατα αν χάσω κάποιον δικό μου. Εννά νιώθω ότι "εγεννήθηκεν" στο επόμενο στάδιο. Βέβαια, εν κάμνω τον λέγκαν τωρά, ότι και καλά I have conquered this death thing, γιατί άμα δει ο Θεός ότι το αντέχω, εννα μου το στείλει. Τζι έθθα το αντέξω, χα χα. So, shhhh μεν μας ακούσει.

Αυτά. Και άλλα.
Αν δεν σας δούμε, καλό Πάσχα να φτάσουμε.

Κουέλλα να γίνεται

Ούτποτ, εχτές.
Κουλλουρκάζεται πάνω μου, βάλλει τη φάτσα του μες την δική μου τζιαι λαλεί μου "Χέω α κάμουμε έωτα!"

WHAT, λαλώ του.

"Xέω α κάμουμε έωτα!"

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΣΥΝΘΕΤΗ ΜΟΥ - τζιαι θωρώ γυρώ μπας τζιαι ακούει μας κανένας.

"Είσαι ένας έωτας!"

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑ!!! Έτσι πε μου!!! Μάνα μου άγγελε μου, έρωτα μου!!! (Εν η κουβέντα που του λαλώ όποτε κάμνουμεν τρυφεράδες τζιαι εν αξιολάτρευτος, "είσαι ένας έρωτααααςςςς!!") Μα ξέρεις τι σημαίνει έρωτας;

"Νιαι, παιάκι!" (Αμάνα μου τζι αν ακούει κανένας εννά μας πάρουν μέσα)

Χαχαχα, εν παιδάκι ναι, αλλά ποιον παιδάκι;; Ο ΟΥΤΠΟΤ ΜΟΥ!! Σημαίνει "αγάπη μεγάλη" ο έρωτας φιλούι μου!!"

"Είσαι ένας έωτας!!"

 Νομίζω να αρκέψω να εκφράζουμαι λλίο πιο συμβατικά πριν έχουμε άshημα μπλεξίματα.

EFTύχημα

Ok, so γιατί αραίωσα. 

Μια απλή απάντηση θα ήταν "εν έχω όρεξη" και θα ήταν και η αλήθεια. 

Γιατί όμως εν είχα όρεξη; 

Είχα/έχω μπει σε ένα soul searching / personal development thing σε μια προσπάθεια να βελτιώσω τον εαυτό μου και να γίνω εκείνο που θα ήθελα πραγματικά να είμαι. Γιατί, μέσω κάποιων γεγονότων και παρατηρήσεων, κατάλαβα ότι δεν είμαι εκείνο που νόμιζα/ήθελα και ότι είχα πολλά issues (ακούεται πιο alarming που το "θέματα") που έχρηζαν διαχείρισης. 

Ένα που τα issues μου ήταν ο φθόνος. 

Σίουρα φθονούν με shιλλιάες, αλλά εντόπισα μέσα μου φθόνο και για άλλους. Όχι πολλούς, καθόλου πολλούς. Βασικά δύο άτομα. Ίσως μου πεις ότι εν μεγάλη κουβέντα ο φθόνος, μήπως εννοώ ζήλεια; Ένηξέρω, μπορεί ναν κάτι στη μέση. Πιχί ζηλεύκω που ο άλλος πετυχαίνει κάτι και εν θέλω να πετυχαίνει τζέινο το κάτι, αλλά όταν αποτύχει ή πάθει κάτι κακό, λυπούμαι για τζείνον τζιαι νιώθω πολλά άshημα. 

ΕΝΗΓΟΥΕΗΣ, το καλό μου που αναγνώριζα από τι πάσχω τζιαι έξερα ότι εν έshει λογική τζείνο που ένιωθα. But I couldn't help it. So επροσεύχουμουν κάθε νύχτα να με απαλλάξει ο Θεός που τούτο το πράμα - μεταξύ άλλων. Και καθώς έλεγα "πλης Θέε μου απάλλαξε με που τον φθόνο", εσκέφτουμουν "πώς ακριβώς το οραματίζεσαι δηλαδή; πώς εννά σε απαλλάξει; εννα ξυπνήσεις το πρωί τζιαι θα είσαι τραλαλά; θα χωριστούν τα σύννεφα τζιαι θα ποταβρίσει το shέρι του μες την κκελλέ σου τζιαι να τον ξημπαρρώσει;" (τον φθόνο). Παρόλα αυτά εσυνέχιζα να επικαλούμαι τον Κύριο για πολύ καιρό, μη έχοντας κάτι καλύτερο υπόψη. 

Και ω του θαύματος :) Μιαν καλήν ημέρα, εφωτίστηκα, αραβιστί ανάδοξεν μου, να γκουκλάρω μιαν τεχνική που μου είχαν αναφέρει πριν καιρό και δεν έδωσα πολλή σημασία. Βρίσκω 2-3 σελίδες, μελετώ καλά-καλά, και λέω οκ ας δοκιμάσουμε. Ήταν κάτι που μπορούσα να κάμω μόνη μου, εκεί και τότε (right there and then). 

Όου μάι Κατ ασπούμε;;; 4 λεπτά αργότερα ήμουν ελέυθερο πουλλι! Ο τόνος στο λλι (shαιρετούμεν). 

Έφερνα στη σκέψη μου το φθονεμένο άτομο και δεν με πείραζε, ένιωθα μιαν αγάπη, μια γαλήνη, ένα ποτέθκοιο. 

Έπαθα πλάκα! Μα σοβαρομιλάς;; Ξανά, βλέποντας το ταβάνι: Μα σοβαρομιλάς;;!! Ο-Ο 

Αφού τέλειωσα με τες ευχαριστήριες δεήσεις, έσπευσα να το δοκιμάσω και με ένα άλλο issue που είχα αλλά αντρέπουμαι να σας το πω. 

Όου μάι Κατ ασπούμε;;; 4 λεπτά αργότερα ήμουν ελέυθερο πουλλι! Ο τόνος στο λλι (shαιρετούμεν). 

Έφερνα στη σκέψη μου εκείνο που προηγουμένως με ταλαιπωρούσε και δεν με πείραζε, ένιωθα μιαν αναισθησία, μιαν ασυγκινησία, ένα ποτέθκοιο. 

Έπαθα πλάκα! Μα σοβαρομιλάς;;!!! Ξανά, βλέποντας το ταβάνι: ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΛΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΛΟΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ!!! 

Εχασκογέλουν μόνη μου. Μεμιάς είπα τούτο πρέπει να το εφαρμόσω για να ξεφορτωθώ την αναβλητικότητά μου που μου σπάζει τα νεύρα!!! 

Άλλην ώραν όμως. 

Λοιπόν, η τεχνική ονομάζεται EFT (Emotional Freedom Technique) και συνδυάζει αρχές από acupressure (δακτυλοπίεση;! σαν βελονισμός χωρίς βελόνες) και ψυχανάλυση. Επίσης, βασίζεται στην αρχή ότι οποιαδήποτε σωματική ή ψυχική κατάσταση μας ταλαιπωρεί, προέρχεται από κάποιο υποβόσκων συναίσθημα. Kι επίσης στο ότι το σώμα μας είναι ενέργεια, άρα με το να πατούμε πάνω σε συγκεκριμένα σημεία με τα δάκτυλά μας, απελευθερώνεται ενέργεια που έχει δημιουργήσει "οδοφράγματα", που με τη σειρά τους μεταφράζονται σε σωματικό ή συναισθηματικό πρόβλημα. 

So απλά χρησιμοποιείς τις άκρες των δακτύλων σου για να κτυπήσεις απαλά σε συγκεκριμένα στάνταρ σημεία ενώ ταυτόχρονα μιλάς για αυτό που σε απασχολεί. Όπως και στην ψυχανάλυση που απλώνεις σε ανάκλιντρο τζιαι μιλάς με τες ώρες, αλλά με αποτελέσματα σε λιγότερο που 15 shιλλιάες χρόνια. Τζιαι τούτα ούλλα μανιχός σου. Μούχτι. 

Αν σε έχασα, υγείαν. 

Δεδομένου, όμως, ότι α) "EFT often works where nothing else will", β) μπορεί να απαλλάξει κάποιον από πονοκέφαλο, σπόνδυλο, χαμηλή αυτοπεποίθηση, διατροφικές διαταραχές, τραυματικές εμπειρίες, παιδική κακοποίηση, πένθος, κατάθλιψη, οργή, πίκρα, φοβίες, εθισμούς, κάπνισμα, ουσίες κτλ. και γ) το να αγνοείς το πρόβλημα και να προσποιείσαι ότι όλα είναι τέλεια ΔΕΝ δουλεύει για όλους, έχω σου κάποια καλά λινκς για να αρχίσεις την εξερεύνηση: 

What is EFT? 

Η επίσημη σελίδα του εφευρέτη του EFT 

EFT tapping tutorial

http://eftmindandbody.com/

http://eft.mercola.com/ 

Σημειώσατε: Μπορεί εγώ να κατάφερα να ζερώσω τα issues μου, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν πράματα για τα οποία κάποιος εν καλά να έshει την καθοδήγηση κάποιου ειδικού στο EFT (π.χ. παιδικά τραύματα, κακοποίηση, ναρκωτικά). Γιατί μπορεί να ξεκινήσεις να ττακκουράς για "κλειστοφοβία", για παράδειγμα, τζιαι σιγά σιγά ποκαθαρίζουν οι σκέψεις και οι μνήμες σου τζιαι μπορεί να φτάσεις χρόνια πίσω, σε μια φορά που είδες κάτι τζιαι εσυνταράχτηκες χωρίς να το καταλάβεις. Ή μπορεί να ττακκουράς για να σου φύει η λαιμαργία, αλλά να σου φύει προσωρινά. Για να σου φύει πιο μόνιμα, εννά πρέπει να ψαχτείς βαθύτερα - γιατί θέλεις να φάεις τους τόπους; πώς νιώθεις όταν την κάμνεις αμπέλι; Τζιαι σιγά σιγά να φτάσεις στο ΓΙΑΤΙ συμπεριφέρεσαι έτσι - πιθανόν να έχεις μέσα σου ένα κενό αγάπης που τη μάμα σου τζιαι προσπαθείς να το γεμώσεις με φαΐ. 

Έχω παράδειγμα μιας συναδέλφου, που ήρτε μια μέρα με φοβερό στομαχόπονο. Έλα δα, λαλώ της, τζιαι έδειξα της πώς να ττακκουρηθεί. Μετά που 1-2 λεπτά είπεν μου ότι ο πόνος επήεν που το 10 στο 5. Αν ήμουν ειδικός, θα μπορούσα να τον ζερώσω εξερευνώντας άλλες οδούς, πέραν της σωματικής (σίουρα έναν issue που την ταλαιπωρούσε θα ήταν η ανικανότητα εξεύρεσης άξιου ανδρός και το στένεμα των περιθωρίων, για εκείνη). 

Επίσης σημειώσατε ότι δεν είμαι ψυχολόγος ή κάτι πλησίον, και ούτε ξέρω αν εν εργαλείο που χρησιμοποιείται ήδη - so συγχωράτε μου το Μεσσιανικό ύφος :]

Ένηχάου, if all else has failed, εν χάννεις τίποτε να το δοκιμάσεις τζιαι τούτο. Το λιγότερο που θα σου κάμει, θα είναι να καθαρίσει ο νους σου και να μπορείς να συμπεριφερθείς πιο "σωστά" απέναντι σε κάποια ζητήματα. 

Αυκά.

υ.γ. ερώτησες με γιατί δεν το έγραφα τόσο τζιαιρό να το μάθουν τζι άλλοι αφού εν τόσο καλό. Ένα που τα issues μου εν ότι τα θέλω ούλλα για μένα. Χαχα. Αχεμ. Τζιαι βαρκ, μπέισικλι.