»

Thursday, September 20, 2012

Όσα δεν φτάνει ο φτωχός

(είσαστε δαμέ ακόμα;)

Νευριάζει με η εξιδανίκευση της φτώshειας (καλά, μεν φανταστείς ότι κάμνω τζιαι στριπτίζ φκάλλει με που τα ρούχα μου, απλά εν μου αρέσκει). Δηλαδή, εν συμφωνώ ότι όποιος εν φτωχός εν τζιαι τίμιος τζιαι γενναιόδωρος (ωχ εμυρίσαν σουβλάκια, άσχετο) ενώ όποιος εν πλούσιος εν παραπόττης τζιαι στίντζιης (έshει έτσι λέξη όντως, οξά νομίζω ότι έshει επειδή ξέρω την στα αγγλικά;).

Ακούω πολλές φορές να λαλούν «τζι εμείς είμασταν φτωshοί, τζιαι τι επάθαμε;», «τζι εμείς εστερηθήκαμε, τι επάθαμε;», «τζι εμείς ετρώαμεν ξύλο, τι επάθαμε;», «τζι εμείς ετρώαμεν χώματα, τι επάθαμε;». Ε τι έπαθες ρε βλακάκι; Έπρεπε να πεθάνεις δηλαδή για να θεωρείται ότι έπαθες κάτι; Τάχα είσαι τέλειος τωρά, εν σου έντζιησεν με η φτώshεια με το ξύλο με η κακοριζιτζιά;

Εμπορούσε να ήσουν έστω τσας διαφορετικός όμως αν δεν έτρωες τζι έστηννες. Εμπορούσε να ήσουν έστω τσας νακκουρίν διαφορετικός αν δεν ήσουν φτωχός τζιαι πεινασμένος.

Εμεγάλωσα τζι εγώ με κάποιες στερήσεις. Τες οποίες θυμούμαι ακόμα.

Κύβο του ρούμπικ έφερεν μου ο άης βασίλης αφού είshεν φύει που την μόδα (ο κύβος) τζιαι ούλλοι τωρά είχαν πυραμιδέ «κύβο» του ρούμπικ.

LA Gear, επίσης, απέκτησα αφού εφεύκαν που τη μόδα τζιαι εν ήταν τζιαι τέλλεια τέλλεια όπως των άλλων – είχαν διπλά ράμματα αντί πενταπλά. Ευτυχώς που είχαν το dog tag τζι εκρέμμετουν που πάνω τζι έσωζεν την κατάσταση.

Σε κάποια φάση απέκτησα τζιαι μια μπάρμπι. Είχα μόνο μια τζιαι ήταν σγουρή. Το «φυσιολογικό» ήταν να έshεις 5-6 μπάρμπι με ίσια μακριά μαλλιά (συν Κεν συν σπίθκια, shύλλους κτλ). Όι σίντυ, μπάρμπι.

Τζιαι για να ολοκληρώσουμε τη λίστα με τα παιγνίθκια που είχα στη ζωή μου, όταν ήμουν 10 χρονών έφερεν μου ο άης βασίλης «φιδομαχίες», ένα επιτραπέζιο. Θυμούμαι το γιατί την ίδια χρονιά έφερεν του αρφού μου ποδηλατούι τζιαι με μιαν κίνηση ματ έμαθα για την ανυπαρξία του (είπα το σε κάποια μπλογκς παλιά, ότι επήα να τεστάρω τους γονιούς μου αν εν τζείνοι που μας τα εγοράσαν τζι ερώτησα τους για το ποδηλατούι «πόσα ήταν; *wink*» τζιαι είπαν μου 10 λίρες) :ζ

Ξέρω, ακούουνται λλίο «είμασταν πάρα πολλά φτωshοί: ο κηπουρός μας ήταν φτωχός, ο σωφέρης μας ήταν φτωχός, η δασκάλα του πιάνου ήταν φτωshή, η υπηρέτρια ήταν φτωshή…». Blah.

Α, εθυμμήθηκα, επίσης, ότι στο δημοτικό ήταν της μόδας οι φράντζες οι ξανισμένες, όσο πιο ψηλές τόσο πιο τακκέ. Ε έθελες λάκαν για να κάμεις έτσι πράμαν. Ούτε ετόλμουν να ζητήσω λάκαν της μάνας μου. Έτσι, είτε εφύλαξα είτε –πιθανότερο- έκλεψα κάποιες μπακκίρες τζι εγόρασα λάκα. Έχωννα την να μεν την δει η μάνα μου τζιαι επίτουν την τραβώντας παράλληλα τον νεαγάρα φωλλς. Άμαν με ερώταν ίνταλος εκατσάρωσα έτσι τα μαλλιά μου, έσυρνα της μιαν βαρέλλα ότι ιμίsh εν με ΞΥΣΜΑ ΣΑΠΟΥΝΙΟΥ, επιστήμονα μου εσύ.

Point is, η «φτώshεια» επλήγωννεν με (τζι ακόμα δεν ήταν φτώshεια τύπου δεν έχω να φάω τζιαι δεν έχω σόπα το χειμώνα). Μου επροκαλούσε και μου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα. Μέχρι σήμερα, τες μέρες που διατελώ φτωshή (εν αναμονή του επόμενου μισθού) εν μπορώ να είμαι τελείως ευτυχής. Νιώθω ζήλια τζιαι κτήτζιασμα στο σούπερμαρκετ όταν ο άλλος τρουλλώνει το καρότσι του με ληξιά τζιαι εισαγώμενες ακριβές πελλάρες, τη στιγμή που εγώ έπιασα ένα μόνο κουτί μωρομάντηλα γιατί δεν με εκανούσαν τα λεφτά να πιάσω το 2+1 δωρεάν. Νιώθω πολλά σκάρτα όταν μπαίνω στο Lidl τζιαι κάμνω ότι μιλώ στο τηλέφωνο για να μεν με αρπάξουν οι εράνοι στην είσοδο. Εμένα η φτώshεια δεν με κάμνει καλύττερο άνθρωπο.

Θαυμάζω πραγματικά τους ολιγαρκείς τζιαι μακάρι να ήμουν έτσι. Εγώ, όμως, θέλω αφθονία. Όχι κατ’ ανάγκην χρημάτων, αλλά ίσως τζιαμέ καταλήγουμε. Πιστεύκω ότι η λύση στην οικονομική κρίση δεν είναι η μείωση των επιθυμιών μου αλλά η αύξηση των εισοδημάτων μου. Όταν έχω οικονομική άνεση, βοηθώ τζείνους που θέλω, όσο θέλω τζι όποτε θέλω. Τζιαι έρκεται τζιαι σε μένα αφθονία συναισθημάτων, που εν το μέγα ζητούμενο: ηθική ικανοποίηση, γενναιοδωρία, fulfilment.

Ο πλούσιος, συνήθως ο αυτοδημιούργητος και συνήθως ο από humble beginnings, νιώθει ευγνώμων για όσα έshει τζιαι θέλει να δώσει πίσω στον κόσμο. Όχι όλοι, ούτε καν η πλειοψηφία. Άκυρο καλό. Γιατί εν πιο εύκολο, λέει, να ρέξει ο κάμηλος που την τρύπα της βελόνας παρά ο πλούσιος στον Παράδεισο.

Εγώ εννάμαι ο πλούσιος ο καλός :)

Με τα «τραύματα» που επαράθεσα πιο πριν, εν εννοώ ότι τα δικά μου κοπελλούθκια δεν θα ξέρουν τι έχουν, αλλά ότι έshει τζι άλλους τρόπους να μάθουν περί οικονομικής διαχείρισης, εγκράτειας και ευγνωμοσύνης, χωρίς να πεινάσουν.

Point is (uh? déjà vu), η εξιδανίκευση της φτώshειας τζιαι η ισοπέδωση της ευμάρειας (μα άε λέξη) ακούουνται μου πολλά «κρεμαστάρια» (βλ. γνωμικό με αλουπό).

Εδίπλωσα τα λλίο απότομα, αλλά έshει ώρα που γράφω τζιαι εζζόφφωσεν ο φακός μου.

22 comments:

SKonte said...

το ιδιο σκεφτομαι και εγω αυτές τις μέρες. και πρόσεξα πως όλοι τώρα προσέχουν τις δουλειές τους και δεν τις κατηγορούν (για να τις έχουν).

διότι τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν εχεις μία;

είμεθα φιλοχρήματοι;

SKonte said...
This comment has been removed by the author.
Raindrops said...

Εκφράζεις με :)
Λάκες κ αθλητικά παπούτσια κλπ..τι μου θύμισες..

Moonlight said...

μαζί σου ρε σάικ, αλλά εγώ εν νοιώθω ότι τελικά έχασα κάτι που εν είχα μπάρμπι. έμαθα να μεν θέλω.
θωρώ πώς εγίναν άλλοι που τους επερισσεύκαν, τζαι πάλε οι γονείς τους επροτιμούσαν να στερηθούν παρά να "στερηθεί" το κοπελλούδι τους.
τζαι αναγιώσαν κοπελλούθκια που εν ξέρουν ήνταλως φκαίνουν τα λεφτά που τρων.

ναι, σίιιουρα είμαι εναντίον της εξιδανίκευσης της φτώχιας. Ούτε θεωρώ ότι είμαστεν φτωσhοί επειδή εν αναβοσβήνανν φωτούθκια τα παπούτσια μας, ή επειδή εν ετρώαμεν έξω μια φορά την εφτομάδαν.

τέσπα, ούλλα μέτρον θέλουν. πρέπει να ζήσεις με μέτρο, μπαλανσαρισμένα, να ΜΠΟΡΕΙΣ να είσαι χαρούμενος με πιο ουσιαστικά πράματα, αλλά τζαι να σου αρέσκει να κάμνεις τους άλλους να χαίρονται, τζαι να το χαίρεσαι τζι εσύ...

τέσπα, εν μεγάλη ιστορία, εν έχει ποτέ καλό και κακό και σωστό και λάθος....

Rania said...

πολλά ειλικρινές post..

αν δεν υπάρχει όμως τρόπος να αυξήσεις τα εισοδήματα σου αναγκαστικά θα μειώσεις τις επιθυμίες σου. και θα μάθεις να ζείς με όσα έχεις και να είσαι 'relatively' happy γιατί αυτά τα χαρτιά σου μοίρασε η ζωή και πρέπει να παίξεις εν μπορείς να μιζεριάζεις right?

και εγώ κάποτε σκέφτουμε τι ωραία που μερικοί φίλοι μου they have nothing to worry about, οι γονείς τους εγοράσαν τους διαμέρισμα,αυτοκίνητο,επιχείρηση etc..αλλά εν και μπορώ συνέχεια να το σκέφτουμε τούτο! I just accept my status και προσπαθώ να βρώ μια δουλειά που θα μου επιτρέπει να έχω το lifestyle που θέλω!

p.s..εγώ έτρωα και ξύλο και χώματα που ήμουν μωρό! εν ξέρω if it shaped the person I am today!

Brenda said...

Standing ovation (πάλε)
Κατ´ αρχάς να σου πω ότι συμφωνώ με την κατάρριψη του μύθου φτωχός = καλός.

Το άλλο που θέλω να πω αν και δεν είναι ακριβώς σχετικό είναι ότι ως άτομο που ανήκει στην κατηγορία των νεόπτωχων, δηλαδή με πλούσια παιδική ηλικία και εφηβεία και πολλές δυσκολίες τα τελευταία 4-5 χρόνια για λόγους που δεν ευθύνομαι, θεωρώ ότι έχω τα ψυχικά αποθέματα αφενός να μην πάθω κατάθλιψη και αφετέρου να επιβιώσω. Με πιο απλά λόγια ευχαριστώ τους γονείς μου που προσφέροντας μου τα πάντα μου έμαθαν συγχρόνως να ζω και με πολύ λίγα.

Brenda said...

...άρα συμφωνώ ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πέραν της στέρησης να μάθεις την οικονομική περισυλλογή

thalassamov said...

Κοίτα,με τον Λάβη διαφωνούμε συχνά για το συγκεκριμένο. Προβάλλει συχνά ως λόγο εγκληματικότητας τη φτώχεια ενώ εγώ ανταποδίδω με το υπόδειγμα των παππουδογιαγιάδων μας,που ήταν μεν φτωχοί αλλά η περηφάνεια και η καλωσύνη δεν τους άφηνε να εγκληματίσουν. Ίσως να προστεύονταν κι από την προσευχή,ποιός ξέρει;
Σίγουρα η φτώχεια δεν πρέπει να εξυψώνεται αλλά αν σκεφτείς την ηθική παρακμή και τον εγωισμό,που έφεραν σε πολλούς τα χρήματα των χρυσών 00ς,ίσως να είναι και καλή η επιστροφή στην οικογένεια και σε κάποιες αρχές που ξεχάσαμε.
Μη ξεχνάμε άλλωστε πως η φτώχεια είναι ανέχεια.
Δύσκολα θα την έχουν όσοι αιώνιοι έφηβοι αρέσκονται μονάχα στα μπλινγκ μπλιγνκ,σε ό,τι λάμπει τέλοσπάντων,και όσοι έμαθαν στα έτοιμα.
Για τους υπόλοιπους,δεν φοβόμαστε.Εξάλλου,δεν έχουμε και τα 8 παιδιά των παλιών ν΄αναθρέψουμε,πού θα πάει;
Και στην τελική,μπορούμε οι ίδιοι να διδάσκουμε στα παιδιά μας ξένες γλώσσες/μουσικές/ζωγραφική κλπ αν τα πράγματα πάνε στο χείριστο.
Ο πλούτος βρίσκεται μέσα μας,κι αν θέλουμε να έχουμε και μερικά υλικά αγαθά,τα τα έχουμε με βάση τις προτεραιότητες μας.

Anonymous said...

Ο φτωχός δεν είναι κατ' ανάγκην καλός και ο πλούσιος δεν είναι κατ' ανάγκην κακός. Δεν θα επεκταθώ γιατί εννα μας κατεβεί η Επαγρύπνηση.

Κατα τ' άλλα, πού εν το Like button είπαμεν;

Αχάπαρη said...

Δηλαδή εγώ που είχα τζιαι το αυτοκίνητο της barbie ήμουν πλούσια τζιαι εν το ξέρω?

Anonymous said...

Δεν έχεις ιδέα τι είναι φτώχεια. Απαράδεκτη η στάση σου, αλλά επειδή δεν το έχεις ζήσει δικαιολογείσαι. Αλλά δεν μπορείς να εχθρεύεσαι για όποιον δεν είναι σαν εσένα, απλά και μονο επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα που δεν μπορείς να κλαφτείς περισσότερο απ' αυτόν. Είσαι ειλικρινής και ξεκαθαρίζεις πως εννοείς κάποια πράματα. Καλό αυτό. Και να σου πω, συμφωνώ μαζί σου στο βαθμο, που κάποιοι φτωχοί, θέλουν να γίνουν όπως είναι οι πλούσιοι. Κάποιοι έχουν τα ίδια όνειρα. Να γίνουν τόσο σκατα άνθρωποι εγωστές και υλιστές όπως οι πλούσιοι και να ξοδεύουν αλόγιστα χωρίς να σκέφτονται το συνάνθρωπό τους.

Μανα said...

φτωχός δεν σημαίνει καλός και πλούσιος δεν σημαίνει κακός.

και επειδή έχω περάσει από πολλά στάδια στη ζωή μου, προσωπική μου άποψη πως όσο λιγότερα θέλεις, τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι. να μου πεις ότι λαλώ το τούτο σε μια χρονική στιμή που είμαι πόμπα. μπορεί να παίζει ρόλο. αλλά πάλε όπως έγραψα στο μπλογκ του Σμιλιού πάντα ένιωθα πλούσια για όσα έζησα και ζω. όχι για τα πράγματα που είχα ή έχω.

όπως λαλείς τζαι η φίλη μου με τα τρία μωρά, όπως νιώθει ο καθένας. δεν υπάρχει σωστό και λάθος.

Grouta said...

Πιστευκω οτι αν ειχα οσα εθελα στην παιδικη μου ηλικια (ιντα καημο ειχα τζειν την Παταπουφα, την ευλοημενη, που ηταν 35!!! λιρες!) ισως να ημουν πιο σκαρτος ανθρωπος (απ'οτι ειμαι δηλαδη).

Ειχα περιπου οσα ειχαν οι περισσοτεροι, δηλαδη λλια. Αν ειχα παραπανω που τζεινους, ηταν να χαλασει το ισοζυγιο τζαι τουτον εν θα ηταν καλο για τον χαρακτηρα μου, πιστευκω.

Εν με πληγωσεν η φτωσχεια. Επληγωσεν με το αντικτυπο της πας τους γονιους μου... Που εθελαν για μας πολλα τζι εν εμπορουσαν, που κατω που τουν την πιεση, ετσακκωνουνταν, που εν εχαρηκαν τιποτε οσον ηταν νεοι...

Εν συζητω καν το στερεοτυπο που εθεσες! Εν ισχυει στην δικη μου αντιληψη.

Οσο για το να βοηθησεις αλλους, που θελεις αλλα δυσκολευκεσαι, εν ναιν αναγκη ναν χρημα. Ξερεις πολλα καλα οτι μπορεις να βοηθησεις τζαι με αλλους τροπους (ακομα τζι αν προκειται απλα, για μιαν θερμην ευχη/προσευχη που μεσα σου).

Clueless said...

Εγώ σε πεθύμησα πάντως

Anonymous said...

vgalo sou to kapelo.
she

Ktino said...

money is not everything

daffodil lament said...

εν εθκιάβασα τα σχόλια αλλά ήταν το πιο ειλικρινές ποστ που εθκιάβασα sike...

Dreamer said...

an sxoliasw mono to 3ysma sapouniou enna eimai malakas enne?

Anonymous said...

Η φτώσια θέλει καλοπέραση!!!

Tatsa said...

Το πρόβλημα σου εν ότι θέλεις κάτι συνέχεια. Εξάσκησε το εν θελω τιποτε να δεις τι καλα που είναι.
Ή να λαλείς παντα ..εν θα το πιάσω τούτο τωρα...αλλη φορά ..αλλα στο τελος εν το πιανεις ποττε ...ε τζαι τι έγινε

Anonymous said...

Μιλησες στην ψυχη μου... ειδικά τωρά, που εχόντας σκότωθει στην δουλεία τόσα χρονία νιώθω πως πήγαν όλα χαμένα κ δεν έχω τιπότε να δώσω του μωρού μου...ειδικά που κι εγω έτσι εμεγάλωσα κ ορκίζουμουν πως δεν θα κανώ ετσι των παιδίων μου, πιστευοντας πως τα πράγματα στη νήσο των αγιών δεν θα πήγαιναν πότε τοσο λάθος. Μα ενας μισθός να πηγαινει στο ρεύμα ολάν? Το να λές επείδη δεν έχω εγω να μην κρατεί ουτε ο αλλός ποτέ δεν βοήθησε κανένα να προχωρήσει. ουφου, ατε ειπα τα πάλε, καλή σας μέρα.

Anonymous said...

@grouta for: Εν με πληγωσεν η φτωσχεια. Επληγωσεν με το αντικτυπο της πας τους γονιους μου... Που εθελαν για μας πολλα τζι εν εμπορουσαν, που κατω που τουν την πιεση, ετσακκωνουνταν, που εν εχαρηκαν τιποτε οσον ηταν νεοι...
Πραγματικά πως βρήκες να βάλεις λέξεις σ αυτο το συναίσθημα.... υποκλίνομαι