»

Sunday, May 8, 2011

Στη Λαπάτσα *ήχος νεαγάρα*

Η σημερινή μέρα called for serious action, βλ. προσπάθειες αποπροσανατολισμού αθρωπουδίου από τον πονόδοντό του. Έπιασα να τον πάρω ιμίsh "στα άλογα". Όι στους αππάρους, στα άλογα. Στη Λαπάτσα.

Στη Λαπάτσα επήα μια φορά summer school που ήμουν δημοτικό. Θυμούμαι έκαμνα ττένις, ιππασία, κολύμπι τζιαι μετά "ολυμπιακή γυμναστική" με shίλια εισαγωγικά στο Παλέ Ντεσπόρ. Επί γυμνασίου επήα αλλο 2 φορές πισίνα τζιαμέ, μιαν με τους συμμαθητές τζιαι μιαν με τον φίλο (!) - για το τελευταίο έφα άλεσμα* (I was grounded - βαρκούμαι να σκέφτεστε) ένα μήνα (!!!) επειδή η μάνα μου έδωκε μου δεκάλιρο με τον όρο να φάω μόνο τες πέντε λίρες αλλά εγώ έπια να κάμω τη χουβαρτίνα τζιαι να μας τζιεράσω την είσοδο μη ξέροντας ότι ήταν 3,50 το άτομο (μα πότε εκαταργήθηκεν η λίρα που το κκίπορτ;; τωρά το επρόσεξα).

Τούτες εν οι μνήμες μου που τη Λαπάτσα - α, τζιαι σε ένα γαμοχαρτοβαφτίσι στην πισίνα μια φορά. Θυμούμαι ότι ήταν πολλά ωραίος τόπος, αν και ανέκαθεν έφκαλλεν μου κάτι το spooky. Είshεν συγκεκριμένα σημεία που εφοούμουν να πάω... πέρα που κάτι θάμνους ασπούμε.  Ένιωθα λλίο στοιχειωμένο τον τόπο. Έχοντας δει το Lost, κάπως έτσι ένιωθα: πανέμορφος τόπος μεν, ενηξέρω τι έshει πιο κάτω δε.

Ένηξέρω σε τι οφείλεται η σημερινή της κατάσταση. Είχαμε ξαναπάει άλλο 2-3 φορές τους τελευταίους μήνες αλλά σήμερα ήταν που ένιωσα έτσι έντονα το spookiness να κολλά πάνω μου όπως την πίσσα.

Μιλούμεν, η "παρακμή" έννεν λέξη. Ο χώρος υπάρχει μόνο για τα άλογα (τζιαι τα σκατά τους) πλέον. Τα γήπεδα του ττένις ξεραμένα, η πισίνα όφκερη διαλυμένη, μια παιδική χαρά αγιωμένη φαημένη που τα κάτσαρα, αγριόχορτα, κοπάθκια μουγιούθκια, ένας γάρος που έκαμνε πασούες μόνος του με μια σίκλα, δύο creatures που μάλλον ήταν πόνυ στη διπλανή παράγκα, τζιαι μια άλλη δήθεν πιο σύγχρονη παιδική χαρά μπροστά που τον γάρο.

Επήαμε πρώτα στα άλογα, το μόνο σασμένο μέρος τζειμέσα. Ήταν λλίο πιο τεράστια απ' ότι τα περιμέναμε τζιαι εψιλοφερμάραμε με τον άθρωπ. Ήταν τζιαι 6.30-7 η ώρα τζιαι εσκοτείνιαζεν μες τα "κλουφκιά" τους, ο καθαριστής/υπεύθυνος was tucking them in ένα ένα, ενώ ένας-θκυο παρέες εξεπροβάλαν τον κκέλλον τους να δουν ποιοι είμαστε. Επίτησεν ο κώλος μας.

Ήταν πολλή ησυχία. Ακούετουν μόνο ο νυχοκόπτης μιας μαυρούς που εκάθετουν σε μιαν αυλή λλίο πιο τζει, τζιαι μια στριγγλιά που έμπηξε ένας κάττος όταν του έλυσε το πόιν του ο άθρωπ. Βασικά ετσιριλλίσαν τζι οι θκυο.

"Αθρωπούι μου, πάμε στες κούνιες τζι εννά κοιμηθούν τα άλογα; (let's get the shit outta here πριν να φκει η ψυshή μου)"

Πάμε στη "σύγχρονη" παιδική χαρά. Ποτζείνες που για να φκεις πας τη τσουλήθρα πρέπει να κάμεις διάφορα κομμαντιλίκκια σε σκάλες δικτυωτές τζιαι shοινιά. Ο άθρωπ ενθουσιάστηκε έφκα-κατέβα τη τσουλήθρα, ενώ εγώ εσπίαζα συνέχεια τον γάρο τον μακκοπόρταρη μπας τζιαι αφηνιάσει τζιαι δώκει πάνω μας.

Ίσως το ότι έκαμνεν τα σουτάκια του χωρίς να γυρίσει να μας δει, έκαμνεν τον πιο απόκοσμο. Διερωτούμαι αν υπήρξε ποττέ ή αν ήταν της φαντασίας μου.

Επεράσαμε τζιαι που τη ρετρό παιδική χαρά στο δάσος: πνιμένη στα αγκάθκια, ξοβαμμένες αγιωμένες κούνιες και τραμπάλες "αδρωπινές" (όι σαν τα σύγχρονα που έχουν μικρές θεσούες για βρέφη).

Ο ήλιος την έκανε σιγά σιγά τζιαι εφυσούσε λλίο πιο κρυός αέρας τωρά. Ο άθρωπ εshαίρετουν, ενώ εμένα έπιαν με η λλιοψυshιά. Ένιωθα ότι αν δεν φύουμε γλήορα, ήταν να μείνουμε κλειωμένοι τζειμέσα, να περάσουμε τη νύχτα με αππάρους τζιαι μονόκερους τζιαι Dementors μες το δάσος, τζιαι μπορεί να μου έφυεν τζιαι καμιά στάξη κατούρημα τωρά που το σκέφτουμαι.

Τέλοσπάντων, ένηξέρω αν αποδίδω έστω στο ελάχιστο το τι αισθήματα που προκαλεί τζείνος ο τόπος. Εν σαν να τζιαι αιωρείται που πάνω του (επειδή δεν θα μπορούσε να αιωρείται που κάτω του) μια πολλά θλιβερή ιστορία. Με δράκουλες τζιαι παρακμασμένους άρχοντες.

Εν έshει έναν πλάσμα να ενδιαφέρεται να τη σάσει; Έshει τεράστιο potential, για γάμους, δεξιώσεις, παιδότοπους, πάρκα, καφετέριες, εστιατόρια, αθλητισμό... Αλλά προς το παρόν εν τζιαμέ τζιαι βαζολοούν οι μούγιες όποθθεν ερέξαν τα άλογα.

*big sigh*

18 comments:

evroskarseras said...

twra sovara efoh8hka egw. na mou peis pou eni akrivws na paw dioti eimai pou lemeso j en 3erw pou eni. prepei na postarw sto diko mou blog gia touton to topo en ginetai...

p.s: to πι-σι sou prepei na en evrwpaiko giauto en eshei thn lira. ta egglezia exoun thn. aise na sou pepsw to plhktro an eni afou epe8ymhses toso polla thn lira...

Moonlight said...

Πάντα θορώ την ταπέλλαν, ποττέ εν επία.
Τζι εγώ εφοήθηκα αλλά εν θέλω να πάω να τα δω μόνη μου... :S
'Ασχετο, τζίνη η φάρμα στρουθοκαμήλων που υπήρχε κάποτε έκλεισε;;;

postbabylon said...

Oh memories... Eperasa polles meres ths paidikis mou ilikias tziame, esheis dikaio, eisien panta ena spookyness, epeidi en polla megali I guess... Egerimosen nai, krima.

Ξενοφίλιος said...

εγώ εν έχω ιδέα που εν τούτο τζιαι πρώτη φορά ακούω έτσι τόπο (τζιαι εγώ λεμεσιανός btw) αλλά η σκηνογραφία θυμίζει μου κάτι παλιές ταινίες τρόμου ή western η τζιαι τα θκιό!! Ένιωθα σε ούλλο το ποστ ότι επεριέγραφες κάτι σαν το Βερεγγάρια ας πούμεν ή κάποιο άλλο στοισιωμένον τόπο που τα παλιά!! Τωρά σοβαρά επήρες ένα μωρό τζιειμέσα τζιαι μόλις το είδες έτσι εν έφυες αμέσως?!?!? ΕΣΥ??? xD δλδ μόνο τζιαι μόνο για τον γάρο ήταν να κάμω μέρες να ξαναφκώ του σπιθκιού! xD

Μάνα said...

ουάο λειτουργεί ακόμα η Λαπάτσα;

Anonymous said...

Έχω ακουστά τη Λαπάτσα αλλά εν επήα ποττέ μου. Τζαι θκιεβάζοντας τούντο ποστ, είμαι σίουρος ότι εν θα πάω ποττέ μου! :|
Δοκίμασε πάρε το αθρωπούι στο Melios Pet Park στους Αγίους Τριμιθιάς τζι εννα ενθουσιαστεί! Η κόρη μου τουλάχιστον επέλλανεν με το συγκεκριμένο πάρκο :)
Ανάμενε σχετικό ποστ εις το βλόγιον μου

Rania said...

Και εγώ ενόμιζα οτι έκλεισε η Λαπάτσα..προφανώς είναι στα πρόθυρα!

drakouna said...

Ο Μέλιος έκλεισε από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες υποτίθεται.

Η Λαπάτσα ανήκει στο group Παρασκευαίδη. Την άφησαν να γερημώσει υποθέτω διότι ήταν οικονομικά ασύμφορο να συνεχίσει να λειτουργεί (μετά που άνοιξαν άλλες 10 πισίνες/εστιατόρια/summer schools/ αθλητισμός για όλους).

Υπάρχει όντως και μια τραγική ιστορία που συνδέεται με το μέρος. Back in the eighties, 1982 νομίζω, μετά από ένα πάρτι αρραβώνων εκεί, 2 από τους καλεσμένους (η αδερφή του γαμπρού και ο άντρας της) σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε μια από τις στροφές του δρόμου της Λαπάτσας. Το ατύχημα έγινε γνωστό διότι ήταν ο Χρίστος και Σοφία Σιδέρη (ήταν γνωστή οικογένεια) οδηγούσαν sport αυτοκίνητο (κανένας δεν είχε έτσι αυτοκίνητα τότε) και άφησαν πίσω 3 πολύ μικρούς γιους. Ο πιο μικρός νομίζω ήταν 1 χρονού. Τους θυμούμαι μετά που φοιτούσαν στο ES.

Η Λαπάτσα μάλλον ποτέ δεν θα ανακάμψει διότι οι κληρονόμοι του Παρασκευαίδη ετοιμάζονται για σφαγή μεταξύ τους και η Λαπάτσα είναι απλώς άλλο ένα asset που θα πρέπει να μοιραστεί.

drakouna said...

Μετά το πιο πάνω σχόλιο μου ναι, υποθέτω η Λαπάτσα είναι όντως μια ιστορία "παρακμασμένων αρχόντων".

astronaftis said...

Επήρα την κόρη για μαθήματα ιππασίας πέρσι, μερικές φορές. Η σχολή λειτουργεί κανονικά αλλά πιάννουν σου τον κώλον σου. 20 λεπτά, 20 ευρώ και μιλώ για μάθημα περιπαίξιμον στιλ βόλτα στη λαπάτσα. Φτάνει πια που λέει και ο ανώνυμος υποψήφιος βουλευτής.

Neerie said...

το νέο το φρούτο "Φάρμα" τζαμαί που ήταν τα άλογα του Σαμψών εν έσιει άλογα πλέον? για να παίρνεις το μωρό?

Αχάπαρη said...

Κόρη σαννα έσιεις after birth depression?

Πεζούνι said...

Ο, έλα τζε εχαλασες το ημεητζ που είχα σαν σκαλιότης για την λαπάτσα. Να μεν σε θκιαβαζουν τουρίστες τζε εν να μας πατισης.
In a lighter mood: εν Σε είπα λεσβιαν χρυσόστομη μου! (λολ) ήταν ένα μιξ απ αγγουρακι ντομάτα. Να καθαρισομεν τζε το όνομαν μας!

Sike said...

evro, κατακρίβειαν εν αράπικο :D
η Λαπάτσα εν ειστο Τσέρι, προς Δευτερά

moonlight, έγινα 300 χρονών (κόψε κανένα μηδενικό) να καταλάβω τι απεικονίζει η ταπέλλα! ενόμιζα ήταν άππαρος ούλλο κκελλέ τζιαι μιτσιά πόθκια, ενώ εν όντως μόνο κκελλέ αππάρου με κκελλέν αναβάτη ομπρός του... duh

post, χαίρομαι που εφοούνταν τζι άλλοι, εν είμαι μόνη μου.

ξενοφίλιε, προσπαθώ να μεν μεταδίδω του αθρωπουθκιού τυχόν δικές μου φοβίες και νεκατσιάσματα. "Αθρωπούι μου δε! γουάααου!! μια πανέμορφη κατσαρίιιδα!", "Γουάου αθρωπ μου, τι καλό αλογάακιιι, πάμε να φύουμε κι εννά μας φά- ε, κοιμηθεί..." :)

μανα και ράνια, εν πας τον αναπνευστήρα..

ινβίχτους, επήαμε τζιαι στον Μέλιο. Άρεσεν του αλλά δεν τρελλαθήκαμε κιόλας. Του άθρωπ μπορεί να του δείξεις δεινόσαυρο που τραγουδά τζιαι φκάλλει πυροτεχνήματα τζιαι τζείνος να κάτσει να παίζει με ένα τσιακκιλούι, να το σύρνει τζιαι να το ξαναπιάννει...

δρακούνα, oh :S

αστροναύτη παύλα ποδηλάτη! εθθυμήθηκα τον Ε.Τ. τωρά που είπα έτσι...

neerie... ο κόσμος αλλάζει, εσείς;

αχάπαρη, εγώ ξα εσύ;;

πεζούνι!! εξήχασα τέλεια ότι εκκρεμεί ένα πατρωνέλλικο κολιέ! εν έχω υπόθεση... bear with me :)

she said...

EGO PALE, THAUMAZO SE POU PIANIS TO ATHROPOUI TZE GIRIZIS, TZE EN AFINIS NA SE PIASI KANENA POST-PARTUM DEPRESSION, ASXETOS TI LALI I AXAPARI..TON OUTPOT POU TON AFINIS ETSI PERIPTOSIS???

SHE

Xenoudis - Ξενούδης said...

Πολλές φορές, θαυμάσιοι τόποι όπου συχνάζαμε μικροί, μάς φαίνονται με το πέρασμα του χρόνου πιο περιορισμένοι, πιο φτωχοί.
Στην περίπτωση αυτή όμως, ξεκάθαρη προβάλλει εικόνα παρακμής...
Ξενούδης
http://xenoudis.blogspot.com

agn! said...
This comment has been removed by the author.
forbiddenid said...

Όσην ώρα εθκιάβαζα το πόστ, μες το νου μου επήαιννεν τζι'έρκετουν μια αγιωμένη κούνια μόνη της :p