»

Monday, January 10, 2011

My Empty Backpack

Τις προάλλες είδα το Up in the air με τον George που για πολλές εν χρειάζεται επίθετο, εκαταλάβαν πιλέ.

Στην ταινία ο George έπαιζεν -μεταξύ άλλων- τον παsh motivational speaker και ήταν γνωστός ως ο "Empty Backpack Guy" επειδή στις ομιλίες του έπαιρνε μαζί του ένα άδειο σακίδιο που συμβόλιζε τα πράγματα που "κουβαλάμε" στη ζωή μας και έλεγε τα εξής:






Imagine for a second that you’re carrying a backpack. I want you to feel the straps on your shoulders. Feel ‘em? Now I want you to pack it with all the stuff that you have in your life. You start with the little things, the things on shelves and in drawers the knick-knacks, the collectibles. Feel the weight as that adds up. Then you start adding larger stuff… clothes, table-top appliances, lamps, linens…your TV…The backpack should be getting pretty heavy now. And you go bigger. Your couch, bed, your kitchen table. Stuff it all in there. Your car, get it in there. Your home, whether it’s a studio apartment or a two bedroom house. I want you to stuff it all into that backpack. Now try to walk. It’s kind of hard, isn’t it? This is what we do to ourselves on a daily basis. We weigh ourselves down until we can’t even move. And make no mistake… moving is living. Now, I’m gonna set that backpack on fire. What do you want to take out of it? Photos? Photos are for people who can’t remember. Drink some ginkgo and let the photos burn. In fact, let everything burn and imagine waking up tomorrow with nothing. It’s kind of exhilarating, isn’t it? This is how I start every day of my life.

Αρχικά εσχολίαζα σε παρενθέσεις εντός του αποσπάσματος, αλλά μετά είπα να σας αφήσω να το απολαύσετε χωρίς τα παράσιτά μου. Τούτο το κομμάτι, λοιπόν, άρεσεν μου. Υπνωτίζουμουν λλίο που τη θεωρία του υπέρβαρου σακιδίου, εφόρτωνα, εφόρτωνα, εφόρτωνα, τζιαι μετά άψα το - εν μου ήταν καθόλου δύσκολο. Μπορεί τζιαι να χαμογέλασα που το "εθώρουν" να γίνεται παρανάλωμα του πυρός (άμορφη μάζα παλιοσιδερικών, σκηνές αρχαίας τραγωδίας, μολώχ της ασφάλτου, πόλη-φάντασμα η Λευκωσία, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με μία ιθαγένεια και μία κυριαρχία και άλλα). Exhilarating, indeed.
Now, this is gonna be a little difficult, so stay with me. You have a new backpack. Only this time, I want you to fill it with people. Start with casual acquaintances, friends of friends, folks around the office. And then you move into the people that you trust with your most intimate secrets – your cousins, your aunts, your uncles, your brothers, your sisters, your parents, and finally your husband, your wife, your boyfriend or your girlfriend. You get them into that backpack. And don’t worry. I’m not gonna ask you to light it on fire. Feel the weight of that bag. Make no mistake, your relationships are the heaviest components in your life. Do you feel the straps cutting into your shoulders? All those negotiations and arguments, and secrets and compromises. You don’t need to carry all that weight.Why don’t you set that bag down?
Σε τούντο σημείο της ομιλίας, έμεινα χάχας. Ελάλεν μας να βάλουμε μέσα κόσμο τζι εγώ εν έβαλλα κανένα. Έβαλα μόνο το χάσπα τζιαι το αθρωπούι. No, I didn't feel any straps on my shoulder. I don't need to set the bag down.

Όι πως εν υπεραγαπώ κι άλλα άτομα στη ζωή μου. Αλλά εν υπάκουεν το shέρι μου να τους βάλει μες το σατchί.

Εν μου άρεσα. Οξά άρεσα μου; Επροβληματίστηκα.
Some animals were meant to carry each other, to live symbiotically for a lifetime -star-crossed lovers, monogamous swans. We are not those animals. The slower we move, the faster we die. We are not swans. We’re sharks.
  :|

26 comments:

she said...

xmmmmmmmm
eprovlimatistika tze ego. sharks?

Μάνα said...

εγώ δεν προβληματίζομαι. σόρρι. προτιμώ να κουβαλώ τον καναπέ δίπλα από τη θέρμανση (αναμέννη η θέρμανση παρακαλώ), το λαπτοπ μου, το ipod μου (δωστε προσοχή στο ΜΟΥ), το ρούμι Havana Club 7 ετών, αλλά αρνούμαι να κουβαλώ άσχετους ανθρώπους που δεν κάμνουν καμία διαφορά στη ζωή μου. και ναι προτιμώ να καταβάλλω ενέργεια, χρόνο και προσπάθεια για αυτούς που νοιάζομαι παρά για να τα έχω καλά με κόσμο που δεν με νοιάζει τύπου συγγενείς και συναδέλφους.

χμμ σαν να τζαι απέχω που το μήνυμα του ποστ οξά εν η ιδέα μου;

Μάνα said...

τζαι ναι δεν χρειάζεται επίθετο. ένας είναι ο George.

Moonlight said...

Εγώ εν εσκέφτηκα τίποτε πάντως που το εθώρουν. Είμαι πεζή, ξέρω το, αλλά....

SKonte said...

Gi ayto mana elpizo na min ta xaseis pote ta laptop sou kai ton kanape (perki nan kanapes pou to BO) dioti meta tha patheis psixologika

Μάνα said...

psihologika apokliete na patho. inta ena lipsoun pou ta katastimata? backup ta dedomena tze gorazoume alla.

Neerie said...

είμαι το μαννούιν που κάθεται στο τελευταίο θρανίο της τάξης τζαι θωρεί χαντακωμένη προσπαθώντας να καταλάβει πού ακριβώς εχάθηκεν στην ομιλία

δηλαδή όσους βάλεις μες το σατζίν σου θέλεις να τους κουβαλήσεις? πού να τους πάρεις?

ένιξέρω αν έπιασα το νόημα, αλλά όντως μερικές φορές εύχομαι να απαλλάσσουμουν που την self-inflicted υποχρέωση προς τους άλλους... αλλά εν λλίες φορές που το νιώθω σαν υποχρέωση βαριά και ασήκωτη

χα? είμαι εκτός?

Leni said...

(Ήρτα να πω πολλά πράματα, αλλά στο τέλος εμπουρδουκλώθηκα. Φεύκω)

postbabylon said...

Ο μάστρος μου ζεί το. Μάλιστα οταν είδεν το έργον είπεν μου να το δώ γιατι είναι το πιο καλλιτεροττερον εργον του κόσμοτα. Ο ίδιος εν έσει σχέση με με γονιους, με με αδέρκια, τοσον οφκερον το μπάκπακ του.
Εγω συμφώνω με τον Τζώρτζ στα αντικέιμενα, τζιαι στους κομπαρσους της ζωής μας τχιαι τους γκέστ στάρ. Τους κύριους Πρωταγωνισταί εννα τους κρατήσω.

Sike said...

she, εμένα εχάσκιασεν με το "the slower we move, the faster we die"..

mana, συμφωνούμε στο περιεχόμενο του σακιδίου με τους αθρώπους. Τζείνο με τον George ήταν για σένα :)

moolight, εν τζι η πεζοπορία καλή :]

skonte ?

neerie, επιτέλους έγραψα τζι εγώ μιαν αλληγορία που (πιστεύκεις ότι) εν έπιασες!

leni, κάτσε να σε ποτυλίξω... μεν φύεις ππλίςς..

Aurora said...

Όλο το κόνσεπτ βασίζεται σε μια θεμελιώδη ρήση των φιλοσοφιών της Άπω Ανατολής που λέει ότι για να είσαι ευτυχισμένος και πλήρης πρέπει να μπορείς να κουβαλήσεις όλα τα υπάρχοντά σου στην πλάτη σου. Και δεν εννοεί ούτε καναπέδες ούτε τραπεζούθκια ούτε τηλεόρασεις. Για εκείνους είναι αυτονόητο, για εμάς του δυτικού κόσμου (πόσο δυτικός κόσμος ή πόσο οριεντάλ είμαστε στην Κύπρο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο) η ρήση ξεκινά συζητήσεις επί συζητήσεων.

Εγώ δεν φύρτηκα με την ταινία. Είδα την πέρσι. Ήταν αξιόλογη, οκ.

Sike said...

ποστ, πόθθεν έμπης τζι εν σε είδα;
συμφωνούμε

Sike said...

ΜΑ ΌΙ ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΑΝ ΓΡΑΦΩ!

aurora, πολλά καλή η παρένθεση χαχαχ
εν τζι είπα ότι εφίρτηκα με την ταινία, απλώς επροβλημάτισεν με το συγκεκριμένο σημείο...

Aurora said...

Ξέρωτο ρε, ευκαιρίας δοθείσης. Απορώ με το μάστρο της Ποστ που επέλλανεν τζιόλας. Ε κανεί. Αλόπως αρέσκει του τζαι τζείνου ο George.

Avevaios said...

Χμ. Εν ξέρω αν μπορώ να ζήσω με τούντη φιλοσοφία ζωής. To πρώτο σακίδιο οκ, να το κρούσω (εκτος που την κιθάρα μου γίνεται;) Όμως αν αφήκεις το δεύτερον σακίδιον κάτω, διότι κόφκουν σε τα straps, νομίζω ότι μεινίσκεις κενός. Μεινίσκεις τζιαι μόνος σου τζιαι χάννεις τζιαι ένα κομμάτι του εαυτού σου.

Αν μιλά για τες υποχρεώσεις που προκύπτουν που την ύπαρξη τούτων των ανθρώπων στη ζωή μας, θέλω να πω ότι εξαρτάται ήντα σχέσεις έχεις με τους άλλους. Τζιαι ναι κάμνουμεν τούντες υποχρεώσεις διότι θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας τούντους ανθρώπους. Άρα εν επιλογή πάλε.

Με το τελευταίο παρτ εννοεί δηλαδή ότι εν είμαστεν πλασμενοι για να ζήσουμε με ένα πλάσμα ούλλη μας τη ζωή; Εγώ νομίζω εν πολλά σπουδαίο πράμα. Ίσως τούτο εν το πιο σπουδαίο μες τον κόσμο. Οι σχέσεις που μας συνδέουν με τους ανθρώπους γύρω μας εν το πιο σημαντικό πράμα που έχουμε. Όσες εμπειρίες τζιαι να ζήσουμε όσον απίστευτη τζιαι ναν η ζωή μας, χωρίς τζείνες τες συνδέσεις νομίζω ότι θα είναι άδεια.

Εν είδα την ταινίαν, μπορεί να έχασα το ππόιντ, αλλά ένιγουέι! Εννά την έβρω να τη δω πάντως, εκίνησε μου το ενδιαφέρον!

Ένας εν ο George: Ο Γιώρκος της Κάκας! :)

Μάνα said...

πείτε μου τωρά ότι ο μάστρος της Ποστ θα μου φάει τον Τζορτζ τζαι ενά φιρτώ τωρά. μα τωρά λαλώ σας.

axairefti said...

Σαν να τζιαι ο Τζωρτζ έχει μερικά commitment issues οξά φαίνεται μου;

Anonymous said...

ε κορη μου αφου στο τέλος της ταινιας θωρουμεν οτι ο ιδιος ο τζωρτζ αναρει κ δεν μπορει πια να στηριξει αυτα που πρεσβευει τζαι παρετα τα. ακομα τζαι τουτος στο τελος ειχεν αναγκη που φορτιο. αρα εκαταλαβεν οτι εν μαλακιες π ελαλεν

axairefti said...

so I am right. πάλαι.

red said...

είδα την ταινία, καλούα.
ΟΚ τα υλικά αγαθά να το καταλάβω. Τζαι σίουρα ούλλοι περνούν φάση που νιώθουν λλίο διμμένοι που αθρώπους, συγγένειες, καταστάσεις κτλ. ΑΛΛΑ the real backpack, τζίνο που εν περιλαμβάνεις αθρώπους επειδή πρέπει, εν έσιει βάρος. Κατακρίβειαν εν τζαι πιο ελαφρύ. Γι'αυτό και ο αγαπητός George αναιρεί τζαι αλλάσει γνώμη! Ακόμα τζαι οι καρχαρίες ταξιδεύουν σε αγέλες!

Εγώ said...

red: τελειο- "Ακόμα τζαι οι καρχαρίες ταξιδεύουν σε αγέλες!" συμφωνώ τζι εγώ
επίσης συμφωνώ με κάποιον πιο πάνω (βαρκούμαι να κοιτάξω ποιος έχει πολλά comments δαμέ) που είπε ότι εν χρειάζεται να βάλεις άσχετους ανθρώπους μέσα. Μα γιατί να τους βάλεις? Να υποχρεωθείς τζαι να βαρύνει τζι άλλο? Τζαι συμφωνώ μαζί σου Sike αν ήμουν στη θέση σου τζι εγώ τζείνα τα άτομα εννα βαλλα, τζαι στο κάτω κάτω άμα βάλεις τζείνους που θέλεις πραγματικά εν θα είναι καθόλου βαρύ, τζι εννα το κουβαλάς τζαι με πολλά μεγάλη χαρά.

Anonymous said...

The slower we move, the faster we die.

ή μήπως The slower we move on, the faster we die. ?

Sike said...

red, πολλά ωραίο, συμφωνώ με κάθε γράμμα!

cake, άσχετο το τέλος - εγώ εστάθηκα στη φάση που εν ένιωθα ότι έχω/θέλω άλλους ανθρώπους μες το σατchί μου ενώ ίσως θα έπρεπε (;).

Pffft.

ρίτσα said...

ωραία η ταινία μάρεσε
Ουτε εγω θα εβαλλα πολλους μεσα

Ουφ! said...

sike να ανησυχούσες αν δεν ήθελες κανένα! τα άτομα που είναι κοντά σου και τα αγαπάς τα θέλεις μέσα.

red said...

sike λογικό το άγχος αλλά σκέφτου ότι την οικογένεια μας εν την θκιαλέουμε, εν τζιαμέ τζαι ειδικά στην Κύπρο θεωρούνται 'δεδομένοι'.. Όι με την κακή έννοια. Ίσως γι'αυτό να μεν τους έβαλες μέσα, να θεωρείς υποσυνείδητα ότι εν ήδη πάντα δίπλα σου, ειδικά οι γονιοί. O χάσπας και το αθρωπούι όμως, όπως και το αθρωπούι 2 εν άτομα που εδιάλεξες αποκλειστικά εσύ..!