»

Friday, July 9, 2010

The Monster Post

Tούτον εν το υπερπόστ που εμαείρευκα εδώ και 9 μήνες αλλά εν είχα ώρεξη [sic] να το κυκλοφορήσω. Ιτ ταζ τέηκ φορέβερ. Ξεκίνησα να το γράφω λίγο πριν τα Χριστούγεννα με σκοπό να το αναρτήσω όταν το αθρωπούι θα έκλειε ενός χρονού (εντός και εκτός κοιλίας συμψηφισμένων). Έχασα το deadline γιατί ήθελα να σκανάρω τα υπερηχογραφήματα τζιαι βαρκed. Μετά σκέφτηκα να το αναρτούσα με την ευκαιρία της άλλης μεγάλης εορτής της Ορθοδοξίας, 14 Φλεβάρη. Έχασα το τζιαι τζείνο. Βασικά εγύρευκα μια άλλη συμβολική al kinda περίοδο να το αναρτήσω αλλά αμελούσα. Τώρα νομίζω είναι η τελευταία ευκαιρία να το κάνω πριν κλείσει ενός (Εκτός Κοιλίας), οπότε και θα είναι λιγότερο πρωτότυπο (blindness of mine) να το αναρτήσω τότε: Αυτή τη βδομάδα κλείει 9 Eντός και 9 Εκτός! Δηλαδή, όσο καιρό έκαμε μέσα, έκαμε και έξω.

Όσοι εν εκάμαν ακόμα το προκαταρκτικό σκρολλ ντάουν για να δουν ώσπου πάει τούντο ποστ, έννεν ανάγκη να κάμουν: απλά συγκόψετε το μέγεθος της ανάρτησης που το μέγεθος του σκρολλοπραμάτου (όσο πιο μιτσή, τόσο πιο μεγάλη η σελίδα).

Καλάν άτε περιμένουμεν σε να κάμεις. Πάρκαρε δαμέ ύστερα, που πάνω που την κάτωθι εικόνα. Οκ, so εν κάμποσο. Ή που πιάνετε το ληξιό σας, σβήνετε τα κινητά τζιαι κάθεστε αναπαυτικά ή που φεύκετε τζι έρκεστε άλλην ώρα ή φεύκετε τζι εν ξανάρκεστε.


Τάδε έγραψα σε span ενός μηνός περίπου όταν έγινε ενός (Εντός και Εκτός):
Έχω πολλά bitch διάθεση τζιαι προσπαθώ να την εκτονώνω που μέσα μου. Τα fantastic fights δίνουν και παίρνουν. Εν με κανούν οι αφορμές που έχω, χαλιούμαι τζιαι με διάφορα υποθετικά σενάρια δικά μου. Πιχί, φαντάζουμαι ότι μου είπαν κάτι, ή εδικλίσαν τζι είδαν με κάπως, ή εκάμαν κάτι του μωρού, τζιαι τσακκώννουμαι πουμέσα μου. Το μόνο που μεινίσκει για τους έξω, εν η φάτσα μου η χαλασμένη που εν θωρκέται. Μan, άμαν είμαι μουτρωμένη είμαι ο αντίχριστος ποζαυλιασμένος.

Τζιαι πρήshιουμαι ΠΑΡΑ πολλά. Don’t look at me, don’t talk to me. Πρρήsshιουμαι με το loudness της μιας. Πρρήsshιουμαι με το φαχτοριλλίκκι της άλλης. Πρρρήssshιουμαι με τες βίδες της παράλλης τζιαι τες κυκλοθυμίες της τζιαι τα μούτρα τα θιγμένα τζιαι τες ειρωνείες που αποκρούω με "παιξοπελλισμό" για να μεν shιστούμε. Πρρρρρρρήηηssshhhιουμαι με τες ανακυκλωμένες κουβέντες της άλλης. Τζιαι τες δήθεν καλοπροαίρετες τζιαι ταπεινές γνώμες ΜΆΙ ΑΣΣ. Πρρρήsshιουμαι πάαααααααραα πολλά. Μεν μου μάshεστε. Μεν μιλάτε. Μεν σούζεστε. Μεν αναπνέετε.

Όι δαμέ, στην πιο πάνω (για όσους επαρκάραν δαμέ μετά το σκρολλ ντάουν) Τέσπα. Είπα να μεν bitchάρω. (τωρά τζιαι να πάει)

Πέρσι έτσι καιρό μπήκε στη ζωή μου ως υποψία, υπό μορφή δύο γραμμούων ον ε στικ. Όταν επιβεβαιώθηκε η ύπαρξή του, είχε μέγεθος σβαροφσκουθκιού, έπειτα έγινε charm για κινητό, μετά μπρελόκ και σιγά σιγά γυρίνος - κουρκουτάς - δεινόσαυρος - εξωγήινος - παχουμίου:))).

Που την ώρα που έμαθα ότι εγκυμονώ κινδύνους, I have been counting my blessings. Εγκυμονήθηκε απίθανα το αθρωπούι μου. Ούτε με ενόχλησε, ούτε με αshήμισε, ούτε με εδυσκόλεψε (το ότι εν εμπορούσα να βοηθήσω στη μετακόμιση ή να κόφκω τα νύshια των ποθκιών μου έννεν κατ’ ανάγκην αρνητικά). Ούτε απίστευτα φαγιά ήθελεν εν τω μέσω της νυχτός. Εδώσαμεν της θάλασσας μες τα φκια, επαίζαμεν ρακέτες, είχαμε το κρεβάτι το διπλό ττου αρσέλβζ, επαίζαμεν  ταμπουλέκκι τζιαι εδιασκεδάζαμεν. Εshαίρουμουν πάρα πολλά (χου, μι). Ήμουν (ένιωθα, τουλάχιστον) πολλά σέξυ θεία Λόλα έγκυος (βασικά η εγκυμοσύνη εβόλεψεν με να καλύψω τη σκέμπα μου με την οποία δεν ξέρω τι θα κάμω φέτος, είμαι πολλά desperate skembowife) τζιαι έφκαλα τάχα σέξυ φωτογραφίες οι οποίες δεν εφκήκαν (surprise) όπως τες είχα μες το νου μου και μπρος στον καθρέφτη. Άρεσκεν μου να περπατώ στο δρόμο τζιαι να μου παίζουν πουρού που πίσω (έχοντας δει θηλυκό με καυτό shορτούι) τζιαι να γυρίζω τζιαι να αντελοshιάζουνται με την τζοιλιά μου τζιαι να κάμνουν ότι έννεν τζείνοι που επαίξαν πουρού - ΧΑ ΧΑ ΧΑ. Σάκκαρζ.

Kαι μετά ήρθαν οι μέλισσες. Έφτασε η προβλεπόμενη μέρα γνωριμίας με αθρωπούι αλλά μας έδιωξαν από την κλινική εφόσον η κοιλία δεν ήτο έτοιμη διά να εξαπολύσει τον ένοικο. Επειδή, όμως, ετριβιτζιάζουμουν να γεννήσω συγκεκριμένη μέρα (για να μεν μου φάει τα δικά μου γενέθλια - στραβάρα μου), αρχίσαμε με το χάσπα το περπάτημα της ζωής μας, αφού σύμφωνα με επιστημονικές πηγές ("εν καλά που σου λαλώ") θα βοηθούσε στην έλευσή του (όι του χάσπα, του αθρωπουθκιού). Όντως, το επόμενο πρωί, το αθρωπούι αποφάσισε ότι θέλει να με δει που κοντά και να μου σφίξει το χέρι (τελικά εν το βυζί που έσφιξε, και been doing so ever since).

Ακολουθεί shιονούι. Θυμούμαι το σαμπώς τζιαι ήταν ο μέγας παshιαμάς τζιαι γελώ τζιαι είμαι πανευτυχής άμαν το διηγούμαι. Θυμούμαι, όμως, ότι that was an ass of a pain.  Θυμούμαι ότι που ένα σημείο τζιαι μετά εξέχασα γιατί είχαμε πάει κλινική τζιαι απλώς έκαμνα τες αναπνοές μου ώσπου να περάσει ο ass of a pain τζιαι να πάμεν έσσω μας. Μόνο όταν σε ένα σφίξιμο πάνω, επετάχτηκεν ένα αθρωπούι που πάνω (κάτω) μου and skidded to a halt, εθθυμήθηκα ότι εν για τζείντον λόγο που είχαμε πάει ("α ναι").

Ματάκια μου,

τζείνη την ώρα εν ήταν η πιο μαγική στιγμή της ζωής μου, όπως μου ελέαν ότι θα είναι. Αυτή θα είναι όταν δω τους Metallica live. Εν θυμούμαι τη φατσούλα σου μόλις σε εφέραν κουπεπωμένο κοντά μου, αλλά θυμούμαι που σκέφτηκα "φιουξ, εν άσπρος τζιαι καθαρός, όι πομαυρισμένος... τζιαι ίντα shείλη κότchινααα!!!". Εν σε εθώρουν καλά γιατί εβάλαν σε αμέσως στο στήθος μου να γαλέψεις τζιαι το βγιου που είχα εν ήταν ολοκληρωμένο.

Άγγελέ μου.

Νομίζω να κάμουμε ένα coffee break γιατί εν τελειώνουμεν με έναν κολάι. Να είσαστεν πίσω σε 5 ώρες. O καφές μας είναι D.I.Y. Αλλά τουλάχιστον εν πας το σπίτι (η διερμηνεία χρεώνεται).





Λοιπόν, εμαζευτήκαμεν όλοι; Τι;! Κουπανιείτε ακόμα;!


Εν θα ξεχάσω όμως τη δεύτερη φορά που σε είδα. Αφού έκαμες κάμποση ώρα στην αίθουσα νεογνών και θα ερχόμουν να σε πάρω, είχα άγχος ότι έθθα σε καταλάβω τζιαι θα αναγκαζόμουν να ρωτήσω ποιος είσαι ("ρεζίλι, άχρηστη μάνα, ουυυυυυ σιξιξιξ +++"), αφού εν σε είχα δει καλά ώστε να σε θυμούμαι. Τζιαι εξάλλου λαλούν ότι ούλλα τα μωρά εν τα ίδια. Καθοδόν προς την αίθουσα, αποφάσισα να το παίξω και καλά ότι σε αναγνώρισα ("κτυπάει κόκκινο το μητρικό ένστικτο"), ενώ αυτό που θα έψαχνα θα ήταν η χαρακτηριστική κουβερτούα που είχα δώσει για να σε σκεπάσουν. Μόλις μπήκα της πόρτας όμως, εν επρόλαβα να γυρέψω την κουβέρτα. Είδα σε εσένα πρώτο. Τη φατσούλα σου, να κοιμάσαι. «(   (  ((Εσύ είσαι)) )  )», τζιαι έκαμα ίσως το μεγαλύτερο grin της ζωής μου, ένιωσα τη φάτσα μου να αφταίννει. Πανέμορφε μου. Τη νύχτα εκάθουμουν τζιαι εθώρουν σε με τες ώρες τζιαι θυμούμαι που έστειλα μήνυμα του πάπη σου "en panemorfos a".

Εν σε εφαντάστηκα ποττέ έτσι άπαιχτο. Όσο ήσουν στην κοιλιά, έβλεπα μωρίστικες φωτογραφίες δικές μας (του πάπη, των θείων, κτλ) και επροσπαθούσα να προετοιμαστώ για το ενδεχόμενο να έμοιαζες με αυτές (με κάποιες ήθελα, με κάποιες όχι, χεχ). Ή επροσπαθούσα να σε συγκόψω που τους υπέρηχους. Αιφνιδίασες με, όμως. Εχάζευκα σε με τες ώρες (με διαλείμματα για γάλεμμα). Τζιαι εγέλας τζιαι στον ύπνο σου τζιαι εν είshες λάθος. Απίθανε μου.

Επιτέλους είχαν γεμώσει τα ρουχούθκια που σε επροίτζιηζα ώσπου νάρτεις. Πολύ σύντομα όμως εξιshείληζες που μέσα τζι έθελες άλλα πιο μεγάλα. Τωρά φορείς ρουχούθκια τριπλασίου νούμερου για την ηλικία σου. Ο γιατρός είπεν εν πον καλό το γάλα μου. Οι "ειδήμονες" κόμα λαλούν ότι εν φτανό. Φτανοί είσαστε.

 
Άγγελέ μου.

Εξελίσσεσαι σε ό,τι πιο ωραίο έχω δει στη ζωή μου. Άμα γελάς, εν έshει έτσι πράμα. Τρέφω απέραντο δέος για το σώμα μου, που έπλασεν έτσι πράμαν. Είμαι, επίσης, πολλά συγκινημένη με τα βυζιά μου: προσφέρουν σου την ανώτερη τροφή στο σύμπαν τζιαι πιτούν την όπως τα πέκκα του κήπου. Καμιά φορά ενώ τρώεις μπορεί να διερωτηθώ «ρουφά γάλαν τωρά να πούμεν;!» τζιαι η απάντηση έρκεται σε λλίο που κάμνεις διάλειμμα τζιαι γυρίζεις πάνω ολόγαλος τζιαι χαμογελάς μου.

Απίστευτε μου.



Ρωτούν με αν άλλαξε η ζωή μου που τη γη ως τον ουρανό ("α;α;") τζιαι αν δεν βαρκούμαι απαντώ πως όι, εν νιώθω ότι και καλά ήρθαν τα πάνω κάτω ή ότι είμαι overwhelmed. Υπήρξα πολλά στωική, όπως και με όλες σχεδόν τις εξελίξεις στη ζωή μου, και απλώς ένιωθα ότι άλλαξα πόστο στη δουλειά, ότι τώρα η δουλειά μου ήταν να σε φροντίζω αντί να τρίφουμαι πας το στύλλο. Σαφώς και τα νέα μου καθήκοντα ήταν, well, νέα και απαιτητικά, αλλά τα δέχτηκα και τα επιτέλεσα και επιτελώ χωρίς πολλύν κύριελέησον. Σε τούτο, βέβαια, βοηθάς κι εσύ, γιατί ήσουν ανέκαθεν υπέροχο αθρωπούι, εργοστασιακό, προγραμματισμένο. Ούτε ετσιρίλλας μέρα-νύχτα, ούτε με άφηνες ιδιαίτερα άγρυπνη, ούτε ιδιότροπος ήσουν, ούτε unhappy.


Επίσης ρωτούν με -μάλλον, ζητούν επιβεβαίωση- αν τωρά απέκτησε σκοπό και λόγο η ζωή μου ενώ πρώτα ήμουν σαν την άδικη κατάρα ("α;α;"). Ο σκοπός που απέκτησα είναι να σε κάμνω να γελάς. Άδερ δαν δατ, εν νιώθω ότι η ζωή μου πριν ήταν ανούσια. Ακόμα τζιαι να ήταν, εγώ εκαραέβρισκα την.

Άγγγγελέ μου.

Θέλω να ξέρεις (αλλά εννάν δύσκολο να το καταλάβεις κατά τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής σου) ότι που τη στιγμή που συνελήφθης επ΄αυτοφόρω έκαμνα ό,τι είναι καλύτερο για σένα. Έτρωα πολλά χάμπουρκερ που σου αρέσκαν, επερπατούσα, εκολυμπούσα, έπινα τες βιταμίνες μου, εν έπινα αναψυκτικά/ποτά/καφέ, ετραγουδούσα σου, εμιλούσαμε, έβαλλα σου μουσικούα, εν σε εβίασα νάρτεις (λλίο περπάτημα πριν την άφιξή σου ήταν για να σε διευκολύνω τζιαι όι για να σε σκορσάρω), ήθελα νάρτεις όποτε ήσουν έτοιμος, εν εφώναζα (νομίζω) που τον ass of a pain για να μεν λαωθείς τζιαι στραφείς πίσω τζιαι εσυνεργάζουμουν για να μεν μαγκώσεις πούποτε μεσόστρατα. Κάποιος Up There έστειλε μας τζιαι άφθονο υπέροχο γάλα μούχτι, τόσο που πνίεσαι (κατά τ’άλλα «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΤΑΝΥΝΕΝ$%@£$%#£%"£4554795). Εν σε άφησα ποττέ να κλαίεις δήθεν για να μεν μάθεις στο πιάσμα (οΙ νΕυΡεΣ ΜοΥ με τούντην κουβέντα). Μόλις κατσιαρίσεις είμαι πουπάνω σου. Εν θα ξηχάσω την εφιαλτική φορά που σε βρήκα παρατημένο στην αίθουσα νεογνών να φίρνεσαι που το κλάμα τζιαι να μεν έshει κανένα τζιαμέ (ακόμα εν εξόρτωσα να τες shέσω που έκλαιες για τουλάχιστον μισή ώρα αποδεδειγμένα). Όι πως εχρειάζετουν να συμβεί τούτο για να πω ότι το μωρό μου εμένα εν πρόκειται να ξανακλάψει έτσι τζιαι να μεν το πιάνει κανένας.


Άγγελέ μου.


Θυμούμαι το τζιαι θέλω να πάω να τες λύσω.


Πουρέκκι μου.


Μεταξύ άλλων blessings που καταμετρώ, εν τζιαι το ότι, τώρα που επέστρεψα στο στύλλο, η γεναίκα που σε προσέχει έννεν post-material. Εν είshεν chance να σε έστελλα σε καμιάν που θα ήταν, ένιγουέης.

Απίστευτε μου.


Λατρεύω τα ματάκια σου, τα μαλλάκια σου, τα χεράκια σου. Λατρεύω σε ολόκληρον τζιαι λατρέυω να ερωτοτροπούμεν. Λατρεύω το shερούι σου το βραστό που ακουμπά πάνω μου όταν τρώεις. Λατρεύω σε που λατρεύεις το μπάνιο τζιαι τον γυμνισμό. Λατρεύω τη φωνούα σου. Λατρεύω τα ούλη σου τζιαι το toothless smile σου. Λατρεύω που με λατρεύεις [9/7/2010: τελευταίως είσαι φουλ φατσιημένος με τον τζύρη σου αλλά επιτρέπω σου]. Λατρεύω σε το πρωί που ξυπνάς τζιαι είσαι βραστούης τζιαι λάμπεις. Λατρεύω σε που ποδηλαθκιάζεις ασταμάτητα τζιαι στες φωτογραφίες εν αποθανατίζουνται τα shέρκα τζιαι τα πόθκια σου που την ταχύτητα. Είπαμε να σε βάλουμε πας σε κανένα ποδηλατούι στάσιμο να παράγεις ενέργεια νάχουμε γιόρκι.

Μωρουλλάκι μου.

Εν αλήθκεια που λαλούν ότι ξαναανανακαλύπτεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μωρού. Την πρώτη φορά που είδες κάττον, ασπούμε, εσκέφτηκα ότι μπορεί να νομίζεις πως εν μωρό τζι έγινεν έτσι γιατί ήταν άταχτο, αφού ιδέαν περί κάττου εν είshες. Γενικά, ξαναορίζω τον κόσμο μαζί σου, πιχί:


η τηλεόραση: ένα πλακουθκιανό πράμα (τάχα εν ελ ες ντι whatchamacallit) που είναι είτε μαύρο (σβηστή) είτε πράσινο (δείχνει μάππα).


η μάππα: κάμποσοι αθρώποι σε φόντο πράσινο να κλωτσούν μια μπάλα τζιαι κατίshι του τζείνου ποννά τη σύρει μες τα δίχτυα - καθίσκουν τον ούλλοι του βούρου τζιαι άμα τον πιάσιν βάλλουν τον πουκάτω. Εξ ου και υπάρχει ο "τερματοφύλακας" για να κόφκει τη μάππα να μεν μπει μέσα.


τα βυζιά: your very own milk fountain. Πρόσφατα ανακάλυψες ότι αυτά και εγώ συνδεόμαστε άρρηγκτα - εδίκλισες πάνω για να κάμεις διάλειμμα τζιαι να πάρεις ανάσα, τζιαι μόλις με εντόπισες πουπανωθκιόν σου έκαμες ένα γελούι... ελάμψαν τα ματάκια σου... αξέχαστο.


ο καθρέφτης: ένα πανέμορφο πλάσμα που γελά μόλις σε δει.

οι γιαγιάες: ανθρωπόμορφα πράματα που σε κουφανίσκουν τζιαι σου ταράσσουν τα άντερα τζιαι εν ο χάρος της μάμας όποτε εννα συνευρεθείτε. Το ένα μοιάζει λλίο με τη μάμμα τζιαι το άλλο με το παπά, αλλά στο πιο ασιέρωτο τους.

Τρεις μήνες αργότερα (9 Εντός και 6 Εκτός):

Σήμερα ο γιατρός είπεν μου να ξεκινήσεις να τρώεις χορτόσουπες. Αχχώθηκα. Έshει ήδη μιαν εφτομάν που τρίφω τζιαι ποσφίγγω φρούτα in between βυζαγμάτων. Τωρά πρέπει να βράζω τζιαι να αλέθω πατατούες τζιαι καρροττούθκια on top of that. Β-Α-Ρ-Κ. Σόρρυ αθρωπούι μου, αλλά εν είshεν σαν το μπυζί. Θέλω να σε θηλάζω ώσπου να μεγαλώσεις τζιαι να πάεις στρατό (ναι, εννάshει ως τότε, μεν φοάσαι).

Και μ' αυτή την ίου εικόνα (όσοι εν το εφανταστήκετε ακόμα, φανταστείτε το), φτάνουμε στο τέλος του προγράμματός μας.

Άλλους τρεις μήνες αργότερα - 9 και 9 :]

Εν έshεις λάθος. Τες υπόλοιπες 1000 λέξεις αντικαθιστώ τες με μιαν εικόνα εχτεσινή.
(6 π.μ. - shhhhhh)